-
1 aura
aura, ae ( gen. sing. aurāï, Verg. A. 6, 747; v. Neue, Formenl. I. p. 11; also, auras, like familias, custodias, terras, etc.; Servius gives this in Verg. A. 11, 801; still all the MSS. give aurae, and so Rib.), f., = aura [AÔ, auô, to blow].I.The air, as in gentle motion, a gentle breeze, a breath of air (syn.:II.aër, ventus, spiritus): agitatus aër auram facit,
Isid. Orig. 13, 11, 17: semper aër spiritu aliquo movetur;frequentius tamen auras quam ventos habet,
Plin. Ep. 5, 6, 5:flatus, qui non aura, non procella, sed venti sunt,
Plin. 2, 45, 45, § 116:et me... nunc omnes terrent aurae,
now every breeze terrifies me, Verg. A. 2, 728:Concutiat tenerum quaelibet aura,
Ov. A. A. 2, 650.— Hence,Transf.A.In gen., a breeze, a wind (even when violent):B.Et reserata viget genitabilis aura Favoni,
Lucr. 1, 11; cf.: Aura parit flores tepidi fecunda Favoni. Cat. 64, 282:omnes, Aspice, ventosi ceciderunt murmuris aurae,
Verg. E. 9, 58:aurae Vela vocant,
id. A. 3, 356:aura post meridiem,
Vulg. Gen. 3, 8:aura tenuis,
ib. 3 Reg. 19, 12:lenis, ib. Job, 4, 16: petulans,
Lucr. 6, 111:ignarae,
brutish, Cat. 64, 164, ubi v. Ellis:rapida,
Ov. M. 3, 209:stridens,
Val. Fl. 2, 586:violentior,
Stat. Th. 6, 157:aurae flatus,
Vulg. Act. 27, 40:omnes eos tollet aura,
ib. Isa. 57, 13 et saep.—Also breath:flammas exsuscitat aura,
Ov. F. 5, 507.—Trop.: dum flavit velis aura secunda meis, while a favorable breeze breathed on my sails, i. e. so long as I was in prosperity, Ov. P. 2, 3, 26:C.totam opinionem parva non numquam commutat aura rumoris,
Cic. Mur. 17:tenuis famae aura,
Verg. A. 7, 646:quem neque periculi tempestas neque honoris aura potuit umquam de suo cursu aut spe aut metu demovere,
Cic. Sest. 47 fin.:levi aurā spei objectā,
Liv. 42, 39, 1:sperat sibi auram posse aliquam adflari in hoc crimine voluntatis defensionisque eorum, quibus, etc.,
token of favor, Cic. Verr. 2, 1, 13:nescius aurae (sc. amoris) Fallacis,
Hor. C. 1, 5, 11:incerta Cupidinis aura,
Ov. Am. 2, 9, 33.—Hence freq. aura popularis, the popular breeze, popular favor, Cic. Har. Resp. 20 fin.; Liv. 3, 33, 7; 30, 45, 6 al.; Hor. C. 3, 2, 20; Quint. 11, 1, 45 (cf.:ventus popularis,
Cic. Clu. 47, 130); so,aura favoris popularis,
Liv. 22, 26, 4.—Also in plur.:nimium gaudens popularibus auris,
Verg. A. 6, 816; and absol.:adliciendo ad se plebem jam aurā non consilio ferri,
Liv. 6, 11, 7.—1.. The air (mostly poet. and plur.):2.cum Nubila portabunt venti transversa per auras,
Lucr. 6, 190:Tenvis enim quaedam moribundos deserit aura,
id. 3, 232:Aurarumque leves animae calidique vapores,
id. 5, 236:(anima) discedit in auras,
id. 3, 400; 6, 1129 et saep.—Hence, aurae aëris or aëriae aurae freq. in Lucr.: (res) Aëris in teneras possint proferrier auras, 1, 207; 1, 783; 1, 801; 1, 803; 1, 1087; 2, 203; 3, 456; 3, 570; 3, 591;4, 693: liquidissimus aether Atque levissimus aërias super influit auras,
id. 5, 501; 1, 771; 4, 933:Nulla nec aërias volucris perlabitur auras,
Tib. 4, 1, 127:Qui tamen aërias telum contorsit in auras,
Verg. A. 5, 520.—Esp., the vital air:3.Vivit et aetherias vitalīs suscipit auras,
breathes a breath of ethereal air, Lucr. 3, 405;imitated by Verg.: haud invisus caelestibus auras Vitales carpis, A. 1, 387: vesci vitalibus auris, i. e. vivere,
Lucr. 5, 857; imitated by Verg., A. 1, 546, and 3, 339; so,haurire auram communem,
Quint. 6, prooem. §12: captare naribus auras,
to snuff the air, Verg. G. 1, 376.— Trop.: libertatis auram captare, to catch at the air of freedom, i. e. to seize upon any hope of liberty, Liv 3, 37, 1.—Meton.a.The upper air, Heaven, on high:b.assurgere in auras,
Verg. G. 3, 109; so id. A. 4, 176:dum se laetus ad auras Palmes agit,
id. G. 2, 363:ad auras Aetherias tendit,
id. ib. 2, 291; so id. A. 4, 445: stat ferrea turris ad auras, poet. for ad alta, rises high, id. ib. 6, 554: Sorbet in abruptum fluctus, rursusque sub auras Erigit alternos, id. ib. 3, 422; 7, 466; 2, 759; 5, 427 al.; cf. Wagner, Quaest. Verg. X. 1.—In opp. to the lower world, the upper world (cf. aether, I. B. 3.):D.Eurydice superas veniebat ad auras,
Verg. G. 4, 486; so id. A. 6, 128:Ortygiam, quae me superas eduxit prima sub auras,
Ov. M. 5, 641; 10, 11 (cf. Verg. A. 6, 481: ad superos);so of childbirth: pondus in auras expulit,
Ov. M. 9, 704.—In gen. for publicity, daylight:ferre sub auras,
i. e. to make known, Verg. A. 2, 158:reddere ad auras,
to restore, id. ib. 2, 259: fugere auras, to seclude or hide one ' s self, id. ib. 4, 388.—Transf. to other atmospheric objects which exert an influence on bodies, as light, heat, sound, vapor, etc.1.A bright light, a gleam, glittering (cf. phaeos aütmê, Callim. Hymn. Dian. 117):2.discolor unde auri per ramos aura refulsit,
Verg. A. 6, 204 (splendor auri, Serv.).—The warmth of sunlight: solis calidior visa est aura, Varr. ap. Non. p. 275, 25.—3.Sound, tone, voice, echo:4.Si modo damnatum revocaverit aura puellae,
Prop. 3, 23, 15:at illi Nomen ab extremis fontibus aura refert,
id. 1, 20, 50.—Vapor, mist, odor, exhalation:inolentis olivi Naturam, nullam quae mittat naribus auram,
Lucr. 2, 851:at illi Dulcis compositis spiravit crinibus aura,
a sweet odor exhaled, Verg. G. 4, 417; so Mart. 3, 65; Val. Fl. 5, 589; cf. Heins. ad Ov. M. 15, 394:si tantum notas odor attulit auras,
Verg. G. 3, 251:pingues ab ovilibus aurae,
Stat. Th. 10, 46. -
2 aurula
gentle breeze; whiff (of) -
3 aurula
aurŭla, ae, f. dim. [aura], a gentle breeze; trop. (in eccl. Lat.):famae aurula,
a puff of fame, Tert. Anim. 28 (an imitation of Vergil's tenuis famae aura, A. 7, 646):Graecarum litterarum,
a whiff of, Hier. Ep. 34. -
4 spīritus
spīritus ūs, m [cf. spiro], a breathing, breath: anima ducta est spiritu: aër spiritu ductus: neque habet quas ducat spiritus auras, O.: spiritum includere, suffocate, L.: ut nihil sit ne spiritu quidem minimo brevius, etc., i. e. not an instant: latere petitus imo spiritus, i. e. a sigh, H.: si spiritum ducit, vivit: usque ad extremum spiritum: filiorum postremum spiritum ore excipere.— A gentle breath, breeze: Aram, quam flatu permulcet spiritus austri, C. poët.: Boreae, V.— The air: quid est tam commune quam spiritus vivis?: diffunditur spiritus per arterias.—Fig., of a god, breath, inspiration: uno divino spiritu contineri, by a divine inspiration: Spiritum Phoebus mihi dedit, H.— The breath of life, life: eum spiritum, quem naturae debeat, patriae reddere: extremum spiritum in victoriā effundere: dum spiritus hos regit artūs, V.: surget spiritus in lacrimis, a sigh, Pr. — Disposition, spirit, character: avidum domando spiritum, i. e. covetousness, H.: qui spiritus illi, V.: hostilīs spiritūs gerens, L.— Spirit, high spirit, energy, courage, haughtiness, pride, arrogance.— Sing. (in prose only gen. and abl., which are wanting in plur.): regio spiritu: illos eius spiritūs Siciliensīs quos fuisse putetis: tantum fiduciae ac spiritūs, Cs.: filia inflata muliebri spiritu, L.— Plur. (only nom. and acc.): res gestae meae... mihi nescio quos spiritūs attulerunt: magnos spiritūs in re militari sumere, Cs.: regios spiritūs repressit, N.: cum spiritūs plebs sumpsisset, L.: remittant spiritūs, comprimant animos suos: quorum se vim ac spiritūs fregisse, L.* * *breath, breathing, air, soul, life -
5 Zephyrus
Zephyrus ī, m, Ζέφυροσ, a gentle west wind, western breeze, zephyr, V., H., O.—Person., V.* * *Zephyr, the west wind -
6 spiritus
spīrĭtus, ūs (scanned spĭrĭtus, Sedul. Hymn. 1 fin.; dat. SPIRITO, Inscr. Orell. 3030; gen., dat., and abl. plur. only eccl. and late Lat., e. g. spirituum, Vulg. Marc. 6, 7:I.spiritibus,
Aug. Serm. 216, 11 fin.; Vulg. Luc. 8, 2), m. [spiro], a breathing or gentle blowing of air, a breath, breeze (syn.: aura, flatus).Lit.A.In gen.:B.spiritum a vento modus separat: vehementior enim spiritus ventus est, invicem spiritus leviter fluens aër,
Sen. Q. N. 5, 13, 4; cf. Plin. Ep. 5, 6, 5: spiritus Austri Imbricitor, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 423 Vahl.), Cic. poët. N. D. 2, 44, 114:Boreae,
Verg. A. 12, 365:quo spiritus non pervenit,
Varr. R. R. 1, 57, 2; cf.:silentis vel placidi spiritus dies,
Col. 3, 19 fin.:alvus cum multo spiritu redditur,
Cels. 2, 7 med. —In partic.1.The air: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll. (Ann. v. 511 Vahl.):2.proximum (igni) spiritus, quem Graeci nostrique eodem vocabulo aëra appellant,
Plin. 2, 5, 4, § 10:quid tam est commune quam spiritus vivis?
Cic. Rosc. Am. 26, 72; cf. Quint. 12, 11, 13:potestne tibi haec lux, Catilina, aut hujus caeli spiritus esse jucundus?
Cic. Cat. 1, 6, 15.—An exhalation, smell, odor:3.spiritus unguenti suavis,
Lucr. 3, 222:foedi odoris,
Cels. 5, 26, 31 fin.:florum,
Gell. 9, 4, 10:sulfuris,
Pall. Aug. 9, 1; cf. Hor. C. 3, 11, 19.—Breathed air, a breath:C.quojus tu legiones difflavisti spiritu,
Plaut. Mil. 1, 1, 17.— Absol.: (equus) saepe jubam quassit simul altam: Spiritus ex animā calida spumas agit albas, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 507 Vahl.):creber spiritus,
Lucr. 6, 1186:ardentes oculi atque attractus ab alto Spiritus,
Verg. G. 3, 505:petitus imo spiritus,
Hor. Epod. 11, 10:in pulmonibus inest raritas... ad hauriendum spiritum aptissima,
Cic. N. D. 2, 55, 136:diffunditur spiritus per arterias,
id. ib. 2, 55, 138:animantium vita tenetur, cibo, potione, spiritu,
id. ib. 2, 54, 134:si spiritum ducit, vivit,
id. Inv. 1, 46, 86:tranquillum atque otiosum spiritum ducere,
id. Arch. 12, 30:longissima est complexio verborum, quae volvi uno spiritu potest,
id. de Or. 3, 47, 182:versus multos uno spiritu pronuntiare,
id. ib. 1, 61, 261:spiritus nec crebro receptus concidat sententiam, nec eo usque trahatur, donec deficiat,
Quint. 11, 3, 53:lusit vir egregius (Socrates) extremo spiritu,
Cic. Tusc. 1, 40, 96; cf. id. Sest. 37, 79: quorum usque ad extremum spiritum est provecta prudentia, id. Sen. 9, 27:quos idem Deus de suis spiritibus figuravit,
Lact. Epit. 42, 3.—With gen.:ut filiorum suorum postremum spiritum ore excipere liceret,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; Cels. 4, 4; 3, 27; Col. 6, 9, 3; Quint. 9, 4, 68; 11, 3, 32; 11, 3, 53 sq.—Transf.1.In abstr., a breathing:2.aspera arteria excipiat animam eam, quae ducta sit spiritu,
Cic. N. D. 2, 54, 136; cf. id. ib. 2, 55, 138:aër spiritu ductus alit et sustentat animantes,
id. ib. 2, 39, 101:crevit onus neque habet quas ducat spiritus auras,
Ov. M. 12, 517.—Esp.: spiritum intercludere (includere), to stop the breath, suffocate, choke, etc.:lacrimae spiritum et vocem intercluserunt,
Liv. 40, 16, 1; 40, 24, 7; so,includere,
id. 21, 58, 4.—The breath of a god, inspiration:3.haec fieri non possent, nisi ea uno divino et continuato spiritu continerentur,
by a divine inspiration, Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28; cf.:poëtam quasi divino quodam spiritu inflari,
id. Arch. 8, 18.—The breath of life, life:4.eum spiritum, quem naturae debeat, patriae reddere,
Cic. Phil. 10, 10, 20:vos vero qui extremum spiritum in victoriā effudistis,
id. ib. 14, 12, 32:dum spiritus hos regit artus,
Verg. A. 4, 336; cf. Hor. C. 4, 8, 14:ne cum sensu doloris aliquo spiritus auferatur,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:aliquem spiritu privare,
Vell. 2, 87, 2:merula spiritum reddidit,
to expire, die, id. 2, 22, 2:spiritus tenues vanescat in auras,
Ov. H. 12, 85:non effundere mihi spiritum videbar, sed tradere,
Sen. Ep. 78, 4:novissimum spiritum per ludibrium effundere,
Tac. H. 3, 66 fin.; cf. supra, I. B.—Poet.,= suspirium, a sigh, Prop. 1, 16, 32; 2, 29 (3, 27), 38.—5.In gram., a breathing or aspiration (asper and lenis), Prisc. p. 572 P.; Aus. Idyll. 12 de Monos. Graec. et Lat. 19. —6.The hiss of a snake, Verg. Cul. 180.—II.Trop.A.(Class.) A haughty spirit, haughtiness, pride, arrogance; also, spirit, high spirit, energy, courage (esp. freq. in the plur.; syn. animi).(α).Sing. (in the best prose only in gen. and abl., which are wanting in plur.):(β).regio spiritu,
Cic. Agr. 2, 34, 93:quem hominem! quā irā! quo spiritu!
id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6:illos ejus spiritus Siciliensis,
id. Verr. 2, 3, 9, § 22:tantum fiduciae ac spiritūs,
Caes. B. C. 3, 72:filia Hieronis, inflata adhuc regiis animis ac muliebri spiritu,
Liv. 24, 22:patricii spiritūs animus,
id. 4, 42, 5:ex magnitudine rerum spiritum ducat,
Quint. 1, 8, 5:corpore majorem rides Turbonis in armis Spiritum et incessum,
Hor. S. 2, 3, 311:cecidit spiritus ille tuus,
Prop. 2, 3, 2:spiritu divino tactus,
Liv. 5, 22, 5:non negaverim fuisse alti spiritūs viros,
Sen. Ep. 90, 14.—Plur.:B. (α).res gestae, credo, meae me nimis extulerunt ac mihi nescio quos spiritus attulerunt,
Cic. Sull. 9, 27:noratis animos ejus ac spiritus tribunicios, etc.,
id. Clu. 39, 109; cf.:unius tribuni militum animos ac spiritus,
id. Imp. Pomp. 22, 66:tantos sibi spiritus, sumpserat, ut ferendus non videretur,
Caes. B. G. 1, 33 fin. in re militari sumere, id. ib. 2, 4:nam Dion regios spiritus repressit,
Nep. Dion, 5, 5:cum spiritus plebes sumpsisset,
Liv. 4, 54:si cui honores subdere spiritus potuerunt,
id. 7, 40:remittant spiritus, comprimant animos suos, sedent arrogantiam, etc.,
Cic. Fl. 22, 53:spiritus feroces,
Liv. 1, 31:quorum se vim ac spiritus fregisse,
id. 26, 24:cohibuit spiritus ejus Thrasea,
Tac. A. 16, 26:Antipater, qui probe nosset spiritus ejus,
Curt. 6, 1, 19.—Sing.:(β).quoslibet occupat artus Spiritus,
Ov. M. 15, 167; Tac. A. 16, 34: spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem Carminis dedit, poetic spirit or inspiration, Hor. C. 4, 6, 29; cf.:mihi Spiritum Graiae tenuem Camenae Parca non mendax dedit,
id. ib. 2, 16, 38:qualis Pindarico spiritus ore tonat,
Prop. 3, 17 (4, 16), 40:imperator generosi spiritŭs,
Plin. 8, 40, 61, § 149: avidus (i. e. to epithumêtikon, the desiring, coveting soul), Hor. C. 2, 2, 10:quidam comoedia necne poëma Esset, quaesivere: quod acer spiritus ac vis Nec verbis nec rebus inest,
Hor. S. 1, 4, 46:majoris operis ac spiritūs,
Quint. 1, 9, 15:alti spiritūs plena,
id. 10, 1, 44:virtus magni spiritus est et recti,
Sen. Ep. 74, 29:qui spiritus illi, Quis vultus vocisque sonus,
Verg. A. 5, 648.—Plur.: Coriolanus hostiles jam tum spiritus gerens, Liv. 2, 35; Curt. 5, 8, 17.—* b. 2.Spiritus, personified, a spirit (late Lat.); so,esp., Spiritus Sanctus or simply Spiritus,
the Holy Ghost, Holy Spirit, Cod. Just. 1, 1, 1; Aus. Ephem. 2, 18:jurare per Deum et per Christum et per Spiritum Sanctum,
Veg. 2, 5:nocens ille Spiritus,
an evil spirit, Lact. 4, 27, 12:Spiritus nigri,
evil spirits, Sedul. Carm. 3, 41. -
7 Zephyrus
Zĕphyrus, i, m., = Zephuros, a gentle west wind, the western breeze, zephyr (pure Lat. Favonius); personified, son of Astrœus and Aurora.I.Lit., Plin. 18, 34, 77, § 337; Hor. C. 3, 1, 24; 4, 7, 9; id. Ep. 1, 7, 13; Verg. G. 1, 44; id. A. 4, 223; Ov. M. 1, 64; 1, 108; cf. Sen. Q. N. 5, 16, 5.—II.Poet., in gen., wind, Verg. A. 4, 562.
См. также в других словарях:
gentle breeze — n. a wind whose speed is 8 to 12 miles per hour: see the Beaufort scale in the Reference Supplement … English World dictionary
gentle breeze — noun wind moving 8 12 knots; 3 on the Beaufort scale • Hypernyms: ↑breeze, ↑zephyr, ↑gentle wind, ↑air • Part Holonyms: ↑Beaufort scale, ↑wind scale … Useful english dictionary
gentle breeze — gen′tle breeze′ n. mer a wind of 8–12 mph (4–5 m/sec) • Etymology: 1900–05 … From formal English to slang
gentle breeze — noun Date: circa 1881 wind having a speed of 8 to 12 miles per hour (about 12 to 19 kilometers per hour) see Beaufort scale table … New Collegiate Dictionary
gentle breeze — Meteorol. a wind of 8 12 mph (4 5 m/sec). [1900 05] * * * … Universalium
gentle breeze — soft wind … English contemporary dictionary
gentle breeze — /dʒɛntl ˈbriz/ (say jentl breez) noun a wind of Beaufort scale force 3, i.e. one with an average wind speed of 7 to 10 knots, or 12 to 19 km/h …
A Gentle Breeze in the Village — Infobox animanga/Header name = A Gentle Breeze in the Village caption = ja kanji = 天然コケッコー ja romaji = Tennen Kokekkō genre = Infobox animanga/Manga title = author = Fusako Kuramochi illustrator = publisher = publisher en = publisher other =… … Wikipedia
gentle wind — noun a slight wind (usually refreshing) the breeze was cooled by the lake as he waited he could feel the air on his neck • Syn: ↑breeze, ↑zephyr, ↑air • Derivationally related forms: ↑airy ( … Useful english dictionary
breeze — 01. There is a nice [breeze] today; we should try out our new kite. 02. The cool [breeze] from the water felt good as we lay on the beach. 03. After missing a week of classes, he [breezed] into the room without any explanation. 04. The game was a … Grammatical examples in English
gentle */*/ — UK [ˈdʒent(ə)l] / US adjective Word forms gentle : adjective gentle comparative gentler superlative gentlest 1) a) a gentle person is kind and calm Joe is such a gentle, loving boy. b) used about people s behaviour Mother s manner was always… … English dictionary