Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

gemini+n+m

  • 21 inplexio

    implexĭo ( inpl-), ōnis, f. [implecto], [p. 905] an entwining, entangling (post-class.):

    serpentis gemini,

    Mart. Cap. 2, § 176.

    Lewis & Short latin dictionary > inplexio

  • 22 internosco

    inter-nosco, nōvi, nōtum, 3, v. a., to distinguish between, to tell apart, to discern, distinguish (class.): fortuna dignum atque indignum nequit internoscere, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Rel. v. 371 Rib.):

    gemini duo, ita forma simili, uti mater sua non internosse posset,

    Plaut. Men. prol. 20:

    mater geminos internoscit,

    Cic. Ac. 2, 18:

    secerni blandus amicus a vero et internosci potest,

    id. Lael. 25:

    internosci a falsis non possunt,

    id. Ac. 2, 7 fin.:

    ut internoscat, visa vera illa sint, anne falsa,

    id. ib. 2, 15 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > internosco

  • 23 janua

    jānŭa, ae, f. [Janus, i. e. ianus, from i, ire; cf. Sanscr. yāna, itio, incessus, from yā, ire], a door, house-door.
    I.
    Lit.: principem in sacrificando Janum esse voluerunt, quod ab eundo nomen est ductum: ex quo transitiones perviae, jani;

    foresque in liminibus profanarum aedium januae nominantur,

    Cic. N. D. 2, 27, 67:

    claudere,

    id. Verr. 2, 1, 26, § 66:

    januam occludere,

    Plaut. Aul. 1, 2, 11:

    pultare,

    id. Poen. 3, 4, 30:

    ante ostium et januam,

    id. Pers. 5, 1, 6:

    indiligenter observare,

    id. As. 2, 2, 7:

    reserare,

    Ov. H. 4, 141:

    frangere,

    Hor. S. 1, 2, 128.—The dog was commonly chained there;

    hence, janua mordax,

    Plaut. Truc. 2, 4, 1; cf. id. Most. 3, 2, 126 sq.—
    B.
    Transf., an entrance of any sort:

    inferni janua regis,

    Verg. A. 6, 106; cf.:

    atri janua Ditis,

    id. ib. 6, 127:

    mortis,

    Sil. 11, 187:

    leti,

    Val. Fl. 4, 23:

    cum eam urbem sibi Mithridates Asiae januam fore putasset,

    the key of Asia, Cic. Mur. 15, 33:

    hic locus est gemini janua vasta maris,

    Ov. Tr. 1, 10, 32.—
    II.
    Trop., an entrance, approach:

    qua nolui janua sum ingressus in causam,

    Cic. Planc. 3, 8:

    facillime vos ad ea, quae cupitis, perventuros, ab hoc aditu januaque patefacta,

    id. de Or. 1, 47, 204:

    illa januam Famae patefecit,

    Plin. Ep. 1, 18, 4; Val. Fl. 4, 231:

    vultus ac frons, quae est animi janua,

    Q. Cic. Pet. Cons. 11, 44:

    ego sum ostium,

    Vulg. Johan. 10, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > janua

  • 24 jugales

    jŭgālis, e, adj. [jugum], of or belonging to a yoke, yoked together.
    I.
    Lit.:

    equi jumentaque,

    Curt. 9, 10, 22:

    equi et currus jugalis,

    Macr. S. 5, 17, 2.— Subst.: jŭgāles, a team:

    gemini,

    Verg. A. 7, 280. —
    II.
    Transf.
    A.
    ŎS, a bone above the ear, near the temple, Cels. 8, 1.—
    B.
    Fastened to the loom:

    tela,

    Cato, R. R. 10, 5.—
    C.
    Matrimonial, nuptial:

    ne cui me vinclo vellem sociare jugali,

    Verg. A. 4, 16:

    lectus,

    id. ib. 4, [p. 1016] 496:

    foedus,

    Val. Fl. 8, 222:

    dona,

    Ov. M. 3, 309:

    amor,

    Sen. Agm. 239:

    anni,

    Mart. 10, 38.— Subst.: jŭgālis, a husband, spouse, Ven. Carm. 6, 2, 76.

    Lewis & Short latin dictionary > jugales

  • 25 jugalis

    jŭgālis, e, adj. [jugum], of or belonging to a yoke, yoked together.
    I.
    Lit.:

    equi jumentaque,

    Curt. 9, 10, 22:

    equi et currus jugalis,

    Macr. S. 5, 17, 2.— Subst.: jŭgāles, a team:

    gemini,

    Verg. A. 7, 280. —
    II.
    Transf.
    A.
    ŎS, a bone above the ear, near the temple, Cels. 8, 1.—
    B.
    Fastened to the loom:

    tela,

    Cato, R. R. 10, 5.—
    C.
    Matrimonial, nuptial:

    ne cui me vinclo vellem sociare jugali,

    Verg. A. 4, 16:

    lectus,

    id. ib. 4, [p. 1016] 496:

    foedus,

    Val. Fl. 8, 222:

    dona,

    Ov. M. 3, 309:

    amor,

    Sen. Agm. 239:

    anni,

    Mart. 10, 38.— Subst.: jŭgālis, a husband, spouse, Ven. Carm. 6, 2, 76.

    Lewis & Short latin dictionary > jugalis

  • 26 Lacedaemo

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemo

  • 27 Lacedaemon

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemon

  • 28 Lacedaemones

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemones

  • 29 Lacedaemonii

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemonii

  • 30 Lacedaemonius

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemonius

  • 31 lapsus

    1.
    lapsus, a, um, Part., from 1. labor.
    2.
    lapsus, ūs, m. [1. labor], a falling, fall; a slipping, sliding, gliding, running, flowing, flying, flight, etc. (class.).
    I.
    Lit.:

    ac celeri ferme percurrunt fulmina lapsu,

    Lucr. 6, 324:

    atque ea, quae lapsu tandem cecidere vetusto, Cic. poët. Div. 1, 11, 19: infrenis equi lapsu jacens,

    Verg. A. 10, 750:

    tum quassao nutant turres, lapsumque minantur,

    Luc. 6, 136:

    horrere lapsus tectorum assiduos,

    Juv. 3, 8.—Of a landslide:

    locus recenti lapsu terrae abruptus,

    Liv. 21, 36, 2:

    lapsu scalarum exanimatus,

    by falling down stairs, Plin. 7, 37, 37, § 124:

    ut neque sustinere se a lapsu possent,

    Liv. 21, 35 fin.:

    puerilium dentium,

    the shedding, Sen. Ben. 4, 6, 6:

    si lacus emissus lapsu et cursu suo ad mare profluxisset,

    Cic. Div. 1, 44, 100:

    (stellae) certo lapsu spatioque feruntur,

    course, id. ib. 1, 11, 17; cf.:

    medio volvuntur sidera lapsu,

    Verg. A. 4, 524:

    molli zephyros descendere lapsu adspiciunt,

    Val. Fl. 1, 686:

    accepere deae, celerique per aethera lapsu, periere, etc.,

    id. 1, 91:

    volucrum lapsus,

    flight, Cic. N. D. 2, 39, 99; cf.: facili lapsu ad deos pervolare, id. Fragm. ap. Lact. 3, 18 (19), 6:

    gemini lapsu delubra ad summa dracones Effugiunt,

    Verg. A. 2, 225:

    vitis serpens multiplici lapsu et erratico,

    Cic. de Sen. 15, 52:

    rotarum,

    i. e. rolling wheels, Verg. A, 2, 236 (cf. trochôn baseis, Soph. Elect. 718;

    and remigium alarum = alae,

    Verg. A. 1, 301): arte materna rapidos morantem Fluminum [p. 1036] lapsus, i. e. flumina, Hor. C. 1, 12, 10. —
    B.
    Transf., of the effects of a fall; in plur.: contra ulcera, rupta, lapsusque, bruises, contusions received in falling, Plin. 22, 17, 20, § 43.—
    II.
    Trop., a failing, error, fault (rare but class.):

    amor lapsum animi ludificat,

    Plaut. Cist. 2, 1, 11:

    ab omni lapsu continere temeritatem,

    to restrain one's rashness in believing from leading him into error, Cic. Ac. 1, 12, 45:

    cum sint populares multi variique lapsus,

    of losing popularity, id. de Or. 2, 83, 339:

    haud alius fidei pronior lapsus, quam ubi, etc.,

    Plin. 5, 1, 1, § 12.

    Lewis & Short latin dictionary > lapsus

  • 32 Locus Castorum

    1.
    castor, ŏris, m., = kastôr, the castor, beaver; pure Lat. fiber: Castor fiber, Linn.; Plin. 32, 3, 13, § 26; cf. id. 8, 30, 47, § 109; Cic. ap. Isid. Orig. 12, 2, 21; Ov. Nux. 166; acc. castorem, App. M. 1, p. 106, 10:

    castora,

    Juv. 12, 34.
    2.
    Castor, ŏris (acc. to some gramm. Castōris, Quint. 1, 5, 60), m., = Kastôr.
    I.
    The son of the Spartan king Tyndarus and Leda, brother of Helena and Pollux, with whom, as twin star (Gemini;

    hence even Castores,

    Plin. 10, 43, 60, § 121; 35, 4, 10, § 27; 7, 22, 22, § 86; and:

    alter Castor,

    Stat. S. 4, 6, 16), he served as a guide to mariners, Varr. L. L. 5, § 58; Cic. N. D. 2, 2, 6; 3, 18, 45; Hor. Ep. 2, 1, 5; id. Epod. 17, 42; 17, 43; id. C. 4, 5, 35:

    gaudet equis,

    id. S. 2, 1, 26; cf. id. C. 1, 12, 25, and Ov. M. 12, 401:

    ad Castoris (sc. aedem),

    on the forum, Cic. Mil. 33, 91; where pecuniary affairs were transacted, id. Quint. 4, 17; cf. Juv. 14, 260.—
    II.
    Derivv.
    A.
    In oaths: ecastor and mecastor [the old interj. e or the pron. acc. me, prefixed; cf.: equidem, edepol; mehercle, medius fiduis, etc., v. Corss. Ausspr. II. p. 856 sq.], by Castor, an oath in very frequent use, especially by women, though not exclusively by them, as asserted by Gell. 11, 6, 1, and Charis. p. 183 P.; cf. Plaut. As. 5, 2, 46; 5, 2, 80; id. Cas. 5, 4, 13:

    ecastor, re experior, quanti facias uxorem tuam,

    id. Am. 1, 3, 10; 1, 3, 39; id. Cist. 4, 2, 61; id. Truc. 2, 5, 28; id. Poen. 1, 2, 71; id. Stich. 1, 3, 89; id. As. 1, 3, 36; id. Truc. 2, 2, 60; id. As. 3, 1, 30; id. Stich. 1, 3, 81:

    ecastor vero,

    id. Merc. 4, 1, 25:

    per ecastor scitus (i. e. perscitus ecastor) puer est natus Pamphilo,

    Ter. And. 3, 2, 6:

    nec nunc mecastor quid hero ego dicam queo comminisci,

    Plaut. Aul, 1, 1, 28; cf. id. Merc. 4, 1, 6; id. Cas. 2, 3, 30; id. Men. 4, 2, 50; id. Mil. 1, 1, 63; cf. also id. Stich. 1, 3, 86; id. Truc. 2, 2, 36; 2, 7, 30; 3, 2, 11; 4, 4, 9; 5, 1, 26: Sy. Salve, mecastor, Parmenio. Pa. Et tu, edepol, Syra, Ter. Hec. 1, 2, 8 Don. —
    B. C.
    Castŏrĕus, a, um, adj. of Castor:

    manus,

    Sen. Hippol. 810.—
    III.
    A companion of Æneas, Verg. A. 10, 124.—
    IV.
    The grandson of king Deiotarus, Cic. Deiot. 1, 2, 10; 1, 2, 28 sq.—
    V.
    Castor Tarcondarius, a chieftain of Gallogrœcia, ally of Pompey, Caes. B. C. 3, 4.—
    VI.
    Antonius Castor, an author on botany, Plin. 25, 17, 66, § 174; 25, 2, 5, § 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Locus Castorum

  • 33 Pollux

    Pollux, ūcis (collat. form of nom. Pol-lūces, Plaut. Bacch. 4, 8, 53; cf. Varr. L. L. 5, § 73 Müll.— Voc. pol, edepol, v. infra), m., = Poludeukês, a famous pugilist, son of Tyndarus and Leda, and brother of Castor, in connection with whom, as the constellation of the Twins (Gemini, v. 2. Castor), he serves as a guide to mariners, Cic. N. D. 3, 21, 53; id. Leg. 2, 8, 19; Hyg. Fab. 14; 173:

    ita me... Castor, Polluces... dique omnes ament,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 53; Aug. Civ. Dei, 4, 27.— Poet.:

    geminus Pollux,

    i. e. Castor and Pollux, Hor. C. 3, 29, 64: facere aliquem de Polluce Castora, i. e. to make a knight of a pugilist (pugil), Mart. 7, 57, 1.— As a deity: DEVS VINCIVS POLLVX, Inscr. Rein. cl. 1, n. 218.—In voc., contr. pol, and length. edepol ( aedep-), interj. (cf.: ecastor, equirine, etc.), by Pollux! indeed! truly! pol mihi fortuna magis nunc defit quam genus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 394 Vahl.); id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 100 ib.); Caecil. 190; Com. Fragm. p. 67 Rib.; Plaut. Aul. 2, 7, 2:

    per pol quam paucos reperias meretricibus fideles,

    Ter. Hec. 1, 1, 1:

    pol, me miserum, patrone, vocares,

    Hor. Ep. 1, 7, 92; 2, 2, 138.—In connection with other particles of affirmation:

    pol profecto,

    indeed, truly, Plaut. Men. 5, 9, 5:

    certe pol,

    Ter. Eun. 4, 5, 5:

    sane pol,

    id. And. 1, 4, 2:

    pol vero,

    id. Phorm. 5, 8, 65.— In the form edepol:

    certe edepol scio,

    Plaut. Am. 1, 1, 115:

    credo edepol equidem dormire Solem,

    id. ib. 126;

    180.—With other particles: ne edepol,

    Plaut. Am. 1, 1, 27:

    non edepol volo profecto,

    id. ib. 1, 1, 215:

    certe edepol,

    id. ib. 1, 1, 243:

    immo edepol vero,

    id. Most. 3, 2, 78.

    Lewis & Short latin dictionary > Pollux

  • 34 Quirinus

    1.
    Quĭrīnus, i, m. [from Quiris for Cures, a Sabine town;

    falsely derived from curim, a Sabine word, = hasta,

    Macr. S. 1, 9, 16; cf. Ov. F. 2, 475 sqq., or from curia, Corss. Ausspr. 2, p. 357 sq.], a proper name.
    I.
    Of Romulus, after his deification: Quirine pater, veneror, Horamque Quirini, Enn. ap. Non. 120, 3 (Ann. v. 121 Vahl.); cf. Gell. 13, 22, 2:

    tertia (lux) dicta Quirino. Qui tenet hoc nomen, Romulus ante fuit. Sive quod hasta curis priscis est dicta Sabinis (Bellicus a telo venit in astra Deus): Sive suum regi nomen posuere Quirites: Seu quia Romanis junxerat ille Cures,

    Ov. F. 2, 475 sqq.; cf. Cic. Rep. 2, 10, 20:

    duos flamines adjecit. Marti unum, alterum Quirino,

    Liv. 1, 20:

    Remo cum fratre Quirinus,

    Verg. A. 1, 292;

    hence, populus Quirini,

    i. e. the Romans, Hor. C. 1, 2, 46:

    urbs Quirini,

    i. e. Rome, Ov. Tr. 1, 8, 37:

    turba Quirini,

    id. M. 14, 607.— Poet., transf.:

    gemini Quirini,

    i. e. Romulus and Remus, Juv. 11, 105. —
    II.
    Of Janus:

    Janum Quirinum semel atque iterum a conditā Urbe clausum,

    i. e. the temple of Janus, Suet. Aug. 22; August. in Monum. Ancyr. Macr. S. 1, 9; Serv. Verg. A. 7, 610; cf.:

    Janus Quirini,

    Hor. C. 4, 15, 9. —
    III.
    Of Augustus ( poet.), Verg. G. 3, 27.—
    IV.
    Of Antony ( poet.):

    altera classis erat tenero damnata Quirino,

    Prop. 4 (5), 6, 21.
    2.
    Quĭrīnus, a, um, adj. [1. Quirinus, I.], of or belonging to Quirinus, i. e. Romulus, Quirinal ( poet.):

    spolia ex umeris Quirinis (al. Quirini),

    Prop. 4 (5), 10, 11:

    collis,

    i. e. the Quirinal, Ov. M. 14, 836.—Hence, as subst.: Quĭrīna, q. v.—And hence, perh., subst., the poet. appellation Quirinus, given to Augustus and Antony, cited under 1. Quirinus.

    Lewis & Short latin dictionary > Quirinus

  • 35 saluto

    sălūto, āvi, ātum ( gen. plur. salutantum, Lucr. 1, 318; Verg. G. 2, 462; Ov. M. 5, 295), 1, v. a. [salus].
    * I.
    (Acc. to salus, I. A.) To keep safe, to preserve:

    sequenti anno palmites salutentur pro viribus matris singuli aut gemini,

    Plin. 17, 22, 35, § 177. —
    II.
    (Acc. to salus, I. B.) To greet, wish [p. 1623] health to, pay one ' s respects to, salute any one (freq. in all periods and kinds of composition; cf.: salvere jubeo).
    A.
    In gen.:

    Charmidem Lysiteles salutat,

    greets, bids good-day, Plaut. Trin. 5, 2, 29: Ly. Di te ament, Agorastocles. Ag. Magis me benigne nunc salutas, quam antidhac, id. Poen. 3, 5, 7; cf. Cic. Phil. 13, 2, 4; id. Att. 5, 2, 2; Suet. Aug. 53:

    equidem te heri advenientem ilico et salutavi et, valuissesne usque, exquisivi simul,

    Plaut. Am. 2, 2, 83 sq.:

    cum ille eum salutasset, ut fit, dixissetque: Quid agis, Grani? respondit: Immo vero, tu Druse, quid agis?

    Cic. Planc. 14, 33:

    aliquem paulo liberius,

    id. Cael. 16, 38 fin.:

    salutabunt benigne, comiter appellabunt unum quemque nostrum,

    id. Phil. 13, 2, 4:

    eo me salutat blandius,

    Plaut. Aul. 2, 2, 8:

    quos postquam salutavi, Quid vos, inquam, Brute et Attice, nunc?

    Cic. Brut. 3, 10:

    quem quidem sui Caesarem salutabant,

    greeted as Cœsar, saluted by the name of Cœsar, id. Att. 14, 12, 2; cf. passively: Pompeius eo proelio Imperator est appellatus. Hoc nomen obtinuit, atque ita se postea salutari passuś est, * Caes. B. C. 3, 71; so,

    aliquem imperatorem,

    Tac. A. 2, 18; id. H. 2, 80: aliquem dominum regemque. Juv. 8, 161:

    Nero Britannicum nomine, illi Domitium salutavere,

    Tac. A. 12, 41; Liv. 1, 6; Suet. Aug. 58: bene vale Tironemque meum saluta nostris verbis, greet in my name, for me, Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 2:

    Dionysius te omnesque vos salutat,

    salutes, sends greeting to, Cic. Att. 4, 11, 2:

    esse salutatum vult te,

    Ov. P. 2, 7, 1.— Absol.:

    ut salutem,

    Ter. Ad. 3, 3, 92; id. Eun. 2, 2, 28.—Of paying reverence to a divinity:

    deos atque amicos iit salutatum ad forum,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 113; Cato, R. R. 2, 1; Plaut. Stich. 4, 1, 29; id. Curc. 1, 1, 70; Ter. Phorm. 2, 1, 81: Cic. Rosc. Am. 20, 56 al.—Of wishing one well when sneezing:

    cur sternumentis salutamus?

    why do we say, God bless you? Plin. 28, 2, 5, § 23.—Of greeting a place:

    Italiam laeto socii clamore salutant,

    Verg. A. 3, 524:

    agros,

    Ov. M. 3, 25; cf.

    templa,

    id. ib. 15, 687; id. Tr. 1, 1, 15.—
    2.
    To bid farewell, to take leave (rare):

    etiamnunc saluto te, priusquam eo,

    Plaut. Mil. 4, 8, 29:

    notam puppem de rupe salutant,

    Stat. Th. 4, 31.—
    B.
    In partic.
    1.
    To visit out of compliment, to pay one ' s respects to, to wait upon a person:

    Curtius venit salutandi causā,

    Cic. Att. 13, 9, 1:

    cum ad me salutandi causā venisset,

    id. ib. 6, 2, 1:

    eram continuo Piliam salutaturus,

    id. ib. 14, 20, 5:

    salutatum introire,

    Sall. C. 28, 1; Hor. S. 1, 6, 101; cf. Juv. 10, 90; 3, 184.—
    2.
    To greet one's visitors (rare):

    mane salutamus domi et bonos viros multos, etc.... Veniunt etiam, qui, etc.,

    Cic. Fam. 9, 20, 3.—
    3.
    Under the emperors, of the morning attendance at court, Suet. Tib. 32; id. Galb. 17; id. Oth. 6; id. Vesp. 12; 21; Tac. H. 2, 92 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > saluto

  • 36 simile

    sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.
    (α).
    With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

    of persons: similes avorum,

    Lucr. 4, 1218:

    nimis simili'st mei,

    Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

    ecquid mei similist (puer)?

    id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

    omnis inveniri similis tui vis,

    id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

    ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

    id. Mil. 2, 6, 39:

    alia ejus similis,

    id. ib. 2, 5, 38:

    similis est Sagaristionis,

    id. Pers. 1, 1, 14:

    hominis similis,

    Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

    symbolum ejus similem,

    Plaut. Ps. 1, 1, 55:

    sui similem speciem,

    Cic. Tusc. 1, 15, 34:

    sui similis res,

    Lucr. 5, 830:

    volo me patris mei similem,

    Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

    non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

    id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

    cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

    id. Tusc. 1, 33, 81:

    tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 3, 18:

    est similis majorum suorum,

    id. Ad. 3, 3, 57:

    haud similis virgo est virginum nostrarum,

    id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

    virum non similem furis hujus,

    Plaut. As. 3, 3, 91:

    domini similis es,

    Ter. Eun. 3, 2, 43:

    in magistratu privatorum similes,

    Cic. Rep. 1, 43, 67:

    multi Gnathonum similes cum sint,

    id. Lael. 25, 94:

    plures Romuli quam Numae similes reges,

    Liv. 1, 20:

    ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

    Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

    deos esse tui similes putas?

    Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

    tui,

    id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

    nostri similes,

    id. 26, 50:

    sui similis,

    Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

    alterum similem sui quaerere,

    Cic. Lael. 22, 82:

    nihil est appetentius similium sui quam natura,

    id. ib. 14, 50:

    quam uterque est similis sui!

    Ter. Phorm. 3, 2, 16:

    tui similem esse,

    Cic. Fam. 9, 14, 6:

    sui similis gens,

    Tac. G. 4.—Of things:

    tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

    Plaut. Mil. 2, 2, 85:

    haec atque hujus similia alia damna,

    id. ib. 3, 1, 105:

    perpulchra credo dona aut nostri similia,

    Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

    quid habet illius carminis simile haec oratio,

    Cic. Rep. 1, 36, 56:

    si fabularum similia didicimus,

    id. ib.:

    paupertatem, ignominiam, similia horum,

    id. Fin. 3, 15, 51:

    similes meorum versus,

    Hor. S. 2, 1, 3:

    nonne hoc monstri simile'st?

    Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

    monstri,

    id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

    prodigii,

    Cic. Lig. 4, 11:

    narrationem veri similem,

    id. de Or. 2, 19, 83; cf.

    Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

    Cic. Fam. 12, 5, 1:

    quae similia veri sint,

    Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

    hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

    Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

    amator simil'est oppidi hostilis,

    id. Truc. 1, 2, 68:

    meretricem esse similem sentis condecet,

    id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

    equi te Esse feri similem dico,

    Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

    Rhodii Atticorum similiores,

    Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

    hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

    Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

    meretrix fortunati oppidi,

    id. Cist. 1, 1, 82:

    tener et lactens puerique simillimus aevo,

    Ov. M. 15, 201:

    simillima societas hereditatis,

    Cic. Rosc. Com. 18, 55:

    quid esset simillimum veri,

    id. Tusc. 5, 4, 11.—
    (β).
    With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

    patri suo,

    Cat. 61, 221; cf.:

    similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

    Plin. 7, 12, 10, § 51:

    similis malo est,

    Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

    filius patri similis,

    Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

    sit suo similis patri,

    Cat. 61, 217:

    patri,

    Ov. M. 6, 622:

    parentibus ac majoribus suis,

    Quint. 5, 10, 24:

    par similisque ceteris,

    Sall. C. 14, 4:

    huic in hoc similis,

    Cic. Ac. 2, 37, 118:

    similes Icilio,

    Liv. 3, 65:

    hinnuleo,

    Hor. C. 1, 23, 1:

    puro te similem vespero petit Rhode,

    id. ib. 3, 19, 26:

    multum similis metuenti,

    id. S. 2, 5, 92:

    fluctuanti,

    Liv. 6, 13 Drak.:

    flenti,

    Ov. M. 3, 652:

    cognoscenti,

    id. ib. 2, 501:

    roganti,

    id. ib. 3, 240:

    cogitantibus et dubitantibus,

    Quint. 11, 2, 47:

    ediscenti,

    id. 11, 2, 46:

    legenti,

    id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

    res similis nostris rebus,

    Lucr. 5, 435:

    quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

    Cic. Fam. 9, 21, 1:

    quid illi simile bello fuit?

    Caes. B. G. 7, 77:

    qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

    Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

    argumentum vero simile comoediae,

    Quint. 2, 4, 2; cf.:

    similia veris erant,

    Liv. 10, 20, 5:

    partim vera partim mixta eoque similia veris,

    id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

    cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

    Quint. 9, 3, 10:

    primus (iambus) ad extremum similis sibi,

    Hor. A. P. 254:

    versus sibi,

    Quint. 9, 4, 60:

    oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

    Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

    flunt omnia castris quam urbi similiora,

    Liv. 4, 31 fin.:

    similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

    id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

    puro simillimus amni,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    media simillima veris sunt,

    Liv. 26, 49:

    simillimum id vero fecit,

    id. 44, 30, 4.—
    (γ).
    With gen. and dat. together:

    tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

    Lucr. 4, 1211:

    neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

    Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

    deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

    Cic. N. D. 1, 32, 90:

    itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

    id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—
    (δ).
    In a doubtful construction. On account of the form:

    fugae similis profectio,

    Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

    similem Caesaris (or Caesari),

    Suet. Caes. 52.—
    (ε).
    With in and acc.:

    in speciem Junonis,

    App. M. 10, p. 253 fin.
    (ζ).
    With inter:

    homines inter se cum formā tum moribus similes,

    Cic. Clu. 16, 46; so,

    homines inter se (opp. differentes),

    Quint. 12, 10, 22:

    (catulos) Inter se similes,

    Ov. M. 13, 835:

    quae sunt inter se similia,

    Cic. de Or. 3, 54, 206:

    res inter se similes,

    Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

    nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

    Cic. Leg. 1, 10, 29:

    sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

    Quint. 9, 3, 49.—
    (η).
    With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

    si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

    ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

    Caes. B. G. 7, 38 fin.:

    nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

    Cic. Fin. 4, 12, 31;

    v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

    id. Sen. 6, 17:

    similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

    id. Div. 2, 64, 131.—
    (θ).
    Absol.:

    decet facta moresque hujus habere me similes,

    Plaut. Am 1, 1, 114:

    ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

    id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

    ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

    id. Men. prol. 19:

    meus est (puer), nimium quidem simili'st,

    id. Truc. 2, 6, 26:

    laudantur simili prole puerperae,

    i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

    ecce similia omnia,

    Ter. Phorm. 2, 1, 34:

    par est avaritia, similis improbitas,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118;

    but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

    Liv. 45, 43:

    ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

    Cic. Lael. 14, 48:

    sicut erat in simili causā antea factum,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    quod in simili culpā versabantur,

    Caes. B. C. 3, 110:

    simili ratione,

    id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

    similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

    Sen. Ep. 84, 8:

    ecce aliud simile, dissimile,

    Cic. Fin. 4, 27, 76:

    si quis Aristotelem similem emit,

    a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

    tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

    Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

    te similem,

    your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

    similis medios Juturna per hostīs Fertur,

    Verg. A. 12, 477.— Comp.:

    similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

    Plaut. Mil. 2, 6, 48:

    nihil hoc simile est similius,

    id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

    simillimos dicito esse,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.
    1.
    A comparison, likeness, parallel case, or example:

    quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

    Cic. Fin. 3, 16, 54:

    utuntur simili,

    id. ib. 3, 14, 46:

    nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

    Quint. 7, 1, 61:

    qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

    id. 11, 2, 30 et saep.:

    ignavi et erepti et similia,

    id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

    latitatio, metus, similia,

    id. 7, 2, 46:

    de philosophiā, de republicā, similibus,

    id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—
    2.
    Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).
    * a.
    sĭmulter, in like manner, similarly:

    exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

    Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—
    b. (α).
    Absol. (so most freq.):

    ecquid adsimulo similiter?

    Plaut. Men. 1, 2, 37:

    similiter atque uno modo,

    Cic. Brut. 66, 233:

    illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

    id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

    si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

    id. Inv. 1, 41, 76:

    addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

    id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

    ut, etc.... simillime, etc.,

    just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—
    (β).
    With atque ( ac), et, ut si:

    neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

    Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

    similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

    Cic. N. D. 3, 3, 8:

    similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

    id. Off. 1, 25, 87:

    similiter facit ut si posse putet,

    id. Tusc. 4, 18, 41:

    similiter et si dicat, etc.,

    id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

    hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

    Cic. Agr. 1, 4, 13.—
    * (γ).
    With dat.:

    similiter his, etc.,

    Plin. 11, 25, 30, § 86.

    Lewis & Short latin dictionary > simile

  • 37 similis

    sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.
    (α).
    With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

    of persons: similes avorum,

    Lucr. 4, 1218:

    nimis simili'st mei,

    Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

    ecquid mei similist (puer)?

    id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

    omnis inveniri similis tui vis,

    id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

    ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

    id. Mil. 2, 6, 39:

    alia ejus similis,

    id. ib. 2, 5, 38:

    similis est Sagaristionis,

    id. Pers. 1, 1, 14:

    hominis similis,

    Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

    symbolum ejus similem,

    Plaut. Ps. 1, 1, 55:

    sui similem speciem,

    Cic. Tusc. 1, 15, 34:

    sui similis res,

    Lucr. 5, 830:

    volo me patris mei similem,

    Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

    non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

    id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

    cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

    id. Tusc. 1, 33, 81:

    tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 3, 18:

    est similis majorum suorum,

    id. Ad. 3, 3, 57:

    haud similis virgo est virginum nostrarum,

    id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

    virum non similem furis hujus,

    Plaut. As. 3, 3, 91:

    domini similis es,

    Ter. Eun. 3, 2, 43:

    in magistratu privatorum similes,

    Cic. Rep. 1, 43, 67:

    multi Gnathonum similes cum sint,

    id. Lael. 25, 94:

    plures Romuli quam Numae similes reges,

    Liv. 1, 20:

    ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

    Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

    deos esse tui similes putas?

    Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

    tui,

    id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

    nostri similes,

    id. 26, 50:

    sui similis,

    Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

    alterum similem sui quaerere,

    Cic. Lael. 22, 82:

    nihil est appetentius similium sui quam natura,

    id. ib. 14, 50:

    quam uterque est similis sui!

    Ter. Phorm. 3, 2, 16:

    tui similem esse,

    Cic. Fam. 9, 14, 6:

    sui similis gens,

    Tac. G. 4.—Of things:

    tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

    Plaut. Mil. 2, 2, 85:

    haec atque hujus similia alia damna,

    id. ib. 3, 1, 105:

    perpulchra credo dona aut nostri similia,

    Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

    quid habet illius carminis simile haec oratio,

    Cic. Rep. 1, 36, 56:

    si fabularum similia didicimus,

    id. ib.:

    paupertatem, ignominiam, similia horum,

    id. Fin. 3, 15, 51:

    similes meorum versus,

    Hor. S. 2, 1, 3:

    nonne hoc monstri simile'st?

    Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

    monstri,

    id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

    prodigii,

    Cic. Lig. 4, 11:

    narrationem veri similem,

    id. de Or. 2, 19, 83; cf.

    Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

    Cic. Fam. 12, 5, 1:

    quae similia veri sint,

    Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

    hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

    Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

    amator simil'est oppidi hostilis,

    id. Truc. 1, 2, 68:

    meretricem esse similem sentis condecet,

    id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

    equi te Esse feri similem dico,

    Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

    Rhodii Atticorum similiores,

    Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

    hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

    Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

    meretrix fortunati oppidi,

    id. Cist. 1, 1, 82:

    tener et lactens puerique simillimus aevo,

    Ov. M. 15, 201:

    simillima societas hereditatis,

    Cic. Rosc. Com. 18, 55:

    quid esset simillimum veri,

    id. Tusc. 5, 4, 11.—
    (β).
    With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

    patri suo,

    Cat. 61, 221; cf.:

    similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

    Plin. 7, 12, 10, § 51:

    similis malo est,

    Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

    filius patri similis,

    Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

    sit suo similis patri,

    Cat. 61, 217:

    patri,

    Ov. M. 6, 622:

    parentibus ac majoribus suis,

    Quint. 5, 10, 24:

    par similisque ceteris,

    Sall. C. 14, 4:

    huic in hoc similis,

    Cic. Ac. 2, 37, 118:

    similes Icilio,

    Liv. 3, 65:

    hinnuleo,

    Hor. C. 1, 23, 1:

    puro te similem vespero petit Rhode,

    id. ib. 3, 19, 26:

    multum similis metuenti,

    id. S. 2, 5, 92:

    fluctuanti,

    Liv. 6, 13 Drak.:

    flenti,

    Ov. M. 3, 652:

    cognoscenti,

    id. ib. 2, 501:

    roganti,

    id. ib. 3, 240:

    cogitantibus et dubitantibus,

    Quint. 11, 2, 47:

    ediscenti,

    id. 11, 2, 46:

    legenti,

    id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

    res similis nostris rebus,

    Lucr. 5, 435:

    quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

    Cic. Fam. 9, 21, 1:

    quid illi simile bello fuit?

    Caes. B. G. 7, 77:

    qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

    Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

    argumentum vero simile comoediae,

    Quint. 2, 4, 2; cf.:

    similia veris erant,

    Liv. 10, 20, 5:

    partim vera partim mixta eoque similia veris,

    id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

    cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

    Quint. 9, 3, 10:

    primus (iambus) ad extremum similis sibi,

    Hor. A. P. 254:

    versus sibi,

    Quint. 9, 4, 60:

    oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

    Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

    flunt omnia castris quam urbi similiora,

    Liv. 4, 31 fin.:

    similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

    id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

    puro simillimus amni,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    media simillima veris sunt,

    Liv. 26, 49:

    simillimum id vero fecit,

    id. 44, 30, 4.—
    (γ).
    With gen. and dat. together:

    tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

    Lucr. 4, 1211:

    neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

    Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

    deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

    Cic. N. D. 1, 32, 90:

    itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

    id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—
    (δ).
    In a doubtful construction. On account of the form:

    fugae similis profectio,

    Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

    similem Caesaris (or Caesari),

    Suet. Caes. 52.—
    (ε).
    With in and acc.:

    in speciem Junonis,

    App. M. 10, p. 253 fin.
    (ζ).
    With inter:

    homines inter se cum formā tum moribus similes,

    Cic. Clu. 16, 46; so,

    homines inter se (opp. differentes),

    Quint. 12, 10, 22:

    (catulos) Inter se similes,

    Ov. M. 13, 835:

    quae sunt inter se similia,

    Cic. de Or. 3, 54, 206:

    res inter se similes,

    Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

    nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

    Cic. Leg. 1, 10, 29:

    sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

    Quint. 9, 3, 49.—
    (η).
    With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

    si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

    ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

    Caes. B. G. 7, 38 fin.:

    nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

    Cic. Fin. 4, 12, 31;

    v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

    id. Sen. 6, 17:

    similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

    id. Div. 2, 64, 131.—
    (θ).
    Absol.:

    decet facta moresque hujus habere me similes,

    Plaut. Am 1, 1, 114:

    ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

    id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

    ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

    id. Men. prol. 19:

    meus est (puer), nimium quidem simili'st,

    id. Truc. 2, 6, 26:

    laudantur simili prole puerperae,

    i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

    ecce similia omnia,

    Ter. Phorm. 2, 1, 34:

    par est avaritia, similis improbitas,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118;

    but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

    Liv. 45, 43:

    ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

    Cic. Lael. 14, 48:

    sicut erat in simili causā antea factum,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    quod in simili culpā versabantur,

    Caes. B. C. 3, 110:

    simili ratione,

    id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

    similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

    Sen. Ep. 84, 8:

    ecce aliud simile, dissimile,

    Cic. Fin. 4, 27, 76:

    si quis Aristotelem similem emit,

    a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

    tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

    Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

    te similem,

    your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

    similis medios Juturna per hostīs Fertur,

    Verg. A. 12, 477.— Comp.:

    similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

    Plaut. Mil. 2, 6, 48:

    nihil hoc simile est similius,

    id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

    simillimos dicito esse,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.
    1.
    A comparison, likeness, parallel case, or example:

    quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

    Cic. Fin. 3, 16, 54:

    utuntur simili,

    id. ib. 3, 14, 46:

    nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

    Quint. 7, 1, 61:

    qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

    id. 11, 2, 30 et saep.:

    ignavi et erepti et similia,

    id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

    latitatio, metus, similia,

    id. 7, 2, 46:

    de philosophiā, de republicā, similibus,

    id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—
    2.
    Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).
    * a.
    sĭmulter, in like manner, similarly:

    exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

    Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—
    b. (α).
    Absol. (so most freq.):

    ecquid adsimulo similiter?

    Plaut. Men. 1, 2, 37:

    similiter atque uno modo,

    Cic. Brut. 66, 233:

    illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

    id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

    si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

    id. Inv. 1, 41, 76:

    addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

    id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

    ut, etc.... simillime, etc.,

    just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—
    (β).
    With atque ( ac), et, ut si:

    neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

    Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

    similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

    Cic. N. D. 3, 3, 8:

    similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

    id. Off. 1, 25, 87:

    similiter facit ut si posse putet,

    id. Tusc. 4, 18, 41:

    similiter et si dicat, etc.,

    id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

    hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

    Cic. Agr. 1, 4, 13.—
    * (γ).
    With dat.:

    similiter his, etc.,

    Plin. 11, 25, 30, § 86.

    Lewis & Short latin dictionary > similis

  • 38 totidem

    tŏtĭdem, num. adj. indecl. [tot, with the demonstr. syllable dem affixed, as in tantundem], just so many, just as many.
    I.
    With a foll. quot:

    talentis magnis totidem, quot ego et tu sumus,

    Plaut. Most. 3, 1, 114; id. Rud. 2, 7, 6; Cic. Rep. 1, 14, 22:

    quot orationum genera esse diximus, totidem oratorum reperiuntur,

    id. Or. 16, 53:

    totidem, quot dixit, ut aiunt, scripta verbis oratio,

    id. Brut. 96, 328:

    totidem verbis, quot Stoici,

    id. Ac. 2, 13, 40:

    totidem (partus) quot equae,

    Plin. 8, 43, 68, § 168. — Rarely with atque:

    cum totidem navibus atque erat profectus Athenas rediret,

    Nep. Milt. 7, 4. —
    II.
    Absol.:

    Procles et Eurysthenes gemini fratres fuerunt: at hi nec totidem annos vixerunt, anno enim Procli vita brevior fuit,

    Cic. Div. 2, 43, 90:

    epistula quam modo totidem fere verbis interpretatus sum,

    id. Fin. 2, 31, 100; cf. id. Att. 6, 2, 3:

    equitum milia erant sex, totidem numero pedites,

    Caes. B. G. 1, 48:

    quattuor ventos a totidem mundi cardinibus flare,

    Quint. 12, 10, 67:

    mille talenta rotundentur, totidem altera,

    Hor. Ep. 1, 6, 34:

    si bene promittant, totidem promittite verbis,

    Ov. A. A. 3, 461.—
    B.
    Rarely without a subst. as neutr.:

    dixerit insanum qui me totidem audiet (sc. verba),

    i. e. will hear the same thing just as often from me, Hor. S. 2, 3, 298.

    Lewis & Short latin dictionary > totidem

См. также в других словарях:

  • Gemini 9 — Gemini 9A Données de la mission Vaisseau Titan II GLV Équipage 2 hommes Date de lancement 3 juin 1966 13:39:33 …   Wikipédia en Français

  • Gemini — may refer toIn astronomy and space exploration: * Gemini (constellation), one of the constellations of the zodiac * Gemini (astrology), the astrological sign * Project Gemini, the second U.S. manned spaceflight program * Gemini Observatory,… …   Wikipedia

  • Gemini 5 — Données de la mission Vaisseau Capsule Gemini Équipage 2 hommes Masse 3,605 kg Date de lancement 21 août 1965 à 13:59:59 …   Wikipédia en Français

  • Gemini 6A — Gemini 6 Gemini 6 Insigne Données de la mission Nom de la mission: Gemini 6A Indicatif radio: Gemini 6A Equipage: 2 Date de lancement …   Wikipédia en Français

  • Gemini 7 — Données de la mission Vaisseau Titan II GLV Équipage 2 hommes Date de lancement 4 décembre 1965 19:30:03 TU Site de lancement …   Wikipédia en Français

  • Gemini 9A — Gemini 9 Gemini 9 Insigne Données de la mission Nom de la mission: Gemini 9A Indicatif radio: Gemini 9A Equipage: 2 …   Wikipédia en Français

  • Gemini 3 — Données de la mission Vaisseau Capsule Gemini Équipage 2 hommes Date de lancement 23 mars 1965 à 14:24:00 TU Site de lancement Cap Canave …   Wikipédia en Français

  • Gemini 10 — Insigne Données de la mission Nom de la mission: Gemini 10 Indicatif radio: Gemini 10 Equipage: 2 …   Wikipédia en Français

  • Gemini 11 — Insigne Données de la mission Nom de la mission: Gemini 11 Indicatif radio: Gemini 11 Equipage: 2 …   Wikipédia en Français

  • Gemini 12 — Données de la mission Vaisseau Capsule Gemini Équipage 2 hommes Masse 3,762 kg Date de lancement …   Wikipédia en Français

  • Gemini 2 — Données de la mission Vaisseau Capsule Gemini Équipage inhabité Masse 3 133 kg Date de lancement …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»