Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ganga+fyrir

  • 81 mar-rein

    f. the sea line, in marreins-bakki, a, m. = marbakki, the bank where the deep and shallow water meet; nú hittir maðr sel fyrir ofan marreinsbakka, N. G. L. ii. 149 (v. l. marbakka); hann skal biðja hann heima vera meðan hann rær fyrir útan marreinsbakka eða gengr fyrir ofan garð, i. 89; þá skal hann ganga útan garðs eða fara út um marreinsbakka, ok fara aptr til húss síðan, 23.

    Íslensk-ensk orðabók > mar-rein

  • 82 RAÐA

    (ræð; réð, réðum; ráðinn), v.
    1) to advise, counsel, ráða e-m e-t (réðu vinir hans honum þat, at hann berðist eigi við þik);
    ráða e-m ráð, to give one counsel;
    2) to consult about, discuss, with dat. (ráða landráðum);
    ráða ráðum sínum, to hold a conference;
    3) to devise, plan;
    þeir ráða atför við Gunnar, thev plan an onslaught on G.;
    réð hón þeim bana, she plotted that man’s death;
    4) to plot or cause one’s death, = ráða e-m bana (þær atluðu, at konungr mundi hafa ráðit hann);
    Reginn mik réð, R. betrayed me;
    réðu þeir þat þá með sér, they settled this among themselves;
    6) to fix, decide, resolve, with acc.;
    ek hefi áðr ráðit brúðlaup mitt, I have fixed my wedding day;
    réðu þeir þá þat at fara ofan til Rangár, then they resolved to ride down to Rang river;
    ráða e-t til staðar, to settle, fix definitively, = staðráða e-t (vil ek finna konung áðr en ek ráða þetta til staðar);
    7) to hire, take into service (ráða skipverja, ráða sér hjón);
    bóndi sagði húsfreyju, at hann hafði Hrapp ráðit með sér, that he had taken H. into his company;
    8) to rule, govern, with dat. (ráða landi, ríki; Einarr jarl ráð þá Orkneyjum);
    9) to rule, command, have one’s way, prevail, decide, settle (skal hón sjálf ráða hvárt hón vill hann eða eigi);
    skal ráða afl með þeim, the majority shall decide;
    Ólafr bað móður sína. eina ráða, to settle the matter alone;
    landfall ræðr fyrir sunnan, makes the boundary towards the south;
    with dat., hvárt ræðr þú því, er, is it your doing that..?;
    ráða engu, to have no authority, be of no avail (orðheill þín skal engu ráða);
    ráða landamerkjum, to make the boundary (Hafslœkr réð þar landamerkjum);
    ráða búi sínu, to conduct, manage one’s estate;
    hann réð sér sjálfr, he was independent;
    ertu nökkurs ráðandi hér, have you any authority here?
    10) to have, possess, be master of, enjoy;
    ráða fé ok fjörvi, to enjoy wealth and life;
    11) to explain, read;
    ráða gátu, to read a riddle;
    ráða draum, to interpret a dream;
    ráða e-t at líkindum, to judge from probabilities (engar munu fríðari en þínar dœtr, ef at líkindum skal ráða);
    12) to read and understand (ráða rúnar, stafi, rit);
    réð ek þær rúnar, er reist þín systir, I have read the runes thy sister engraved;
    13) to punish, chastise, with dat. (fóstri hans var harðr við hann ok réð honum mjök);
    ráða stórt, to aim high, undertake great things;
    15) periphrastically with an infin., to do;
    ráðumk ganga, we (I) do go;
    hón réð vakna (= hón vaknaði), she awoke;
    þau lög, er hann réð upp at segja, the laws which he pronounced;
    16) with preps.:
    ráða e-t af, to resolve, make up one’s mind (réð hann þat af at sigla súðr til Danmerkr);
    to discontinue, put a stop to (ek hygg, at Þóroddr ætli nú at af ráða hingatkvámur þínar);
    to do away with (þú verðr nú þetta vandræði af at ráða);
    ráða e-n af e-u, to make one leave off (af hefir þú mik ráðit brekvísi við þik);
    ráða e-u af (e-u), to get off;
    Þ. bað menn taka forka ok ráða af skipinu, to get the ship off, set her afloat;
    ráða e-n af = ráða e-n af lífi, af dögum, to put out of the way, put to death (hann kvazt mundu af ráða illmenni þessi);
    ráða at e-m, to attack (njósnarmenn hlupu upp ok réðu at þeim);
    ráða á e-t, to set about a thing (þeir réðu á íshöggit);
    ráða á e-n, to attack one (þorðu aldri úvinir hans á hann at ráða);
    ráða bót (bœtr) á e-u, to remedy, make good (þóttust menn eigi kunna bœtr á þessu ráða);
    ráða eptir e-m, to pursue one;
    ráða e-n frá e-u, to deprive one of, exclude one from (ráða e-n frá landi, ríki);
    ráða fyrir e-u, to command, have authority over, be master of (ráða fyrir skipi, hofi, fé, eldi);
    ráða í e-t, to guess at, find out (Gormr konungr réð ekki í þetta);
    ráða móti, í móti e-m, to attack one (í móti Kára réð Mörðr);
    ráða e-n ofan, to overthrow;
    ráða ór e-u, to find an expedient, solve a difficulty (er nú vant ór at ráða);
    ráða til e-s, to rush in upon, attack (hann reiddi upp øxina ok réð til Þórvarðs); to take to (set about) a thing, try, make an attempt;
    S. kom fótum undir sik, ok réð til í annat sinn, and tried again the second time;
    ok er nú til at ráða, ef þér vilit, now is the time for action, if you are willing;
    skal ráða til árinnar eða eigi, shall we try to pass the river or not?;
    ráða til orrostu, to go to battle;
    ráða til uppgöngu, to make an ascent;
    ráða til ferðar, to start on a journey;
    ráða skipi til hlunns, to draw a ship on to land;
    ráða um e-t, to dispose of (megum vér eigi ráða um hennar gjaforð);
    to deliberate on (konungr gaf jarli orlof at ráða um þetta við menn sina);
    ráða um at gøra e-t, to be about to do a thing (hann tók um strenginn ok réð um at fara upp í skipit);
    ráða um við e-n, to put an end to, finish off (var Alfr þá kominn ok ætlaði skjótt um at ráða við Finnboga);
    ráða e-t or e-u undan e-m, to deprive one of (hón vildi eigi giptast, því at hón vildi eigi ráða fé undan dóttur sinni);
    ráða e-t undir e-n, to put in the charge of (þá réðu þeir goðorð sitt undir Rafn);
    ráða e-t upp, to read up (þessi sömu bréf lét erkibiskup upp ráða í Danmörku);
    ráða við e-n, to be able to master one (muntu nú einn við mik ráða);
    ráða e-t við sik, to make up one’s mind;
    ráða yfir e-u, to rule, govern;
    17) refl., ráðast.
    * * *
    að, [röð], to place in order, with dat.; raða e-u niðr, whence niðr-raðan. order.

    Íslensk-ensk orðabók > RAÐA

  • 83 skipan

    f.
    1) order, arrangement; A. sagði, hver s. vera skyldi fyrir liði hans, how his troops should be drawn up; þessi var s. á göngu konungs til kirkju, this was the order of the royal procession;
    2) manning of a ship, crew; sex skip skipuð fullri s., fully manned:
    3) place, berth, as one of the crew (hann tók, sér s. með þeim manni, er Þórólfr hét);
    4) due order, due course, disposition, arrangement (lét hann upp lesa bréf um s. ríkisins);
    5) orders (þeir beiddust skipunar at konungi);
    6) change; mun honum, þykkja góð a. á komin, he will think that good change has taken place.
    * * *
    and skipun, f. order, arrangement, disposition, of men; Aðalsteinn sagði hver s. vera skyldi fyrir liði hans, A. said how his troops should be drawn up. Eg. 292; þessi var skipan á göngu konungs til kirkju, this was the order of the royal procession, Fms. x. 15; þeir höfðu séð lið Hákonar ok alla skipan þeirra, vii. 256; varð orrosta eigi löng áðr s. raufsk á skipi Hákonar, 289; þá þynntisk skipun fyrir framan merki konungs, Ó. H. 217.
    2. the manning of a ship, a crew; sex skip skipud fullri skipan, fully manned, Fms. x. 58; Eiríkr skipaði hann (i. e. the ship) sínum mönnum með þrennum skipunum, manned her with a threefold crew, 368; svá létu þér sem várt skip myndi eigi verr skipat enn Ormrinu langi var, en svá sýnisk mér sem skipti muni á vera um skipanina, vii. 11; ef háseti rýfr skipan, if one of the crew breaks the crew, by absenting himself or deserting, N. G. L. ii. 276, 278 (Jb. 387); Lögréttu-s.
    II. an appointed place, position; ganga til sætis síns sem hann á gang réttan ok skipan, Sks. 370; Haraldr fór þá austr til Svíþjóðar ok leitaði sér skiponar, Ó. H. 11: = skiprúm, hired service on board a ship, as a mate, fisherman; hann tók sér s. ( took hire) með þeim manni er Þórólfr hét, Ld. 38; er þat siðr manna at fá sér slíka hluti áðr menn taka skipun, … Hneitir átti nú hlut í at hann varni honum eigi skipunar, Sturl. i. 11; í Örfirisey eiga múnkar skipun ( the manning of a boat) ok allan viðreka, Ám. 111; ein skipan, 112; allir kaupsveinar hafa sér ráðit skipan, Fms. vi. 238.
    III. metaph. order, position; af tungu-bragði ok skipun varranna, position of the lips, Skálda 170; héraðs-vöxtr ok lands-skipan ( landscape), Fs. 22; borga-skipan, town geography, 32; landa-s. geography; orða-s., the disposition of words, syntax.
    2. due order, due course, disposition, arrangement; tólf mánaða tiða-bækr en þó ekki eptir s., Vm. 100; vér sungum vers at skipun, unz lokit var, 623. 32; bæna-hald með þvílíkri s., Sks. 617: hann segir s. þá sem hann vildi á göra um ríkit, Fms. i. 46; lét hann upp lesa bréf um s. ríkisins, viii. 445; í millum annarra greina í sinni s. segir hann svá til prestsins. xi. 443; Kardinallinn görði þá s. þar á, at, x. 22: in mod. usage, order, command, = boð, til-s., an ordinance; tala um s. ok setning þá er vera á landa þeirra á meðal, Sks. 277 B.
    3. care, charge; at þaer eignir skuli vera undir leikmanna s. ok forsjó, … allar kirkju-eignir sé undir hans (the bishop’s) s., K. Á. 30.
    4. orders; þeir beiddusk skipanar af konungi, Sturl. iii. 137; skipan sú er menn göra á síðastum dögum heitir testamentum, K. Á. 50, 56; göra s. sína, to make one’s last will, N. G. L. i.
    IV. a turn, change; var nú betri s. á komin um lund hans, his temper had taken a better turn, had improved, Hrafn. 35; var þá orðin s. mikil á hennar hag, honum sýndisk á henni grísar-höfuð, Odd. 28; þeir sá enga s. á hans yfir-bragði, 655 xiv. A. 2; mun honum þykkja góð s. á komin, Nj. 14; hversu mátti svá mikil s. verða á einni nótt? 623. 62; skipan er hér á vorðin, eldrinn er nú meirr fölskaðr enn ek hugða, Fs. 6: with the notion of change (for the better), s. er þá á orðin ef konungr mælir vel til mín, Fms. vii. 24.
    COMPDS: skipanarbók, skipanarbréf, skipanarbrigð.

    Íslensk-ensk orðabók > skipan

  • 84 SVÍFA

    * * *
    (svíf; sveif, svifum; svifinn), v.
    1) to rove, ramble; sumir svifu at nautum, some went roving after cattle; sveinn sýsliga sveif til skógar, the lad turned briskly to the wood; s. upp á grunn, to run ashore, of a ship; lata samþykki sitt s. til e-s, to sway one’s consent towards, to agree to;
    2) impers. with dat. to swerve, drift (sveif skipinu frá landi); svífr skipinu fyrir straumi ok veðri, the ship drifts before wind and stream; hann hélt svá, at hvergi sveif, so that the boat swerved not; e-u svífr e-m í hug, í skap, it occurs to one’s mind (Gestr svarar: þessu sveif mér í skap); segir Þórðr, at svífi yfir hann, that he was taken suddenly ill;
    3) refl., svífast um, to bustle about, be active; s. e-s, to shrink from; s. einskis, to shrink from nothing; þeir munu einskis (engis) ills s., they will stick at no ill.
    * * *
    sveif, svifu, svifit; [Ulf. sweifan = διαλείπειν; A. S. swîfan; Engl. sway; Germ. schweben, schweifen]:—to rove, ramble, turn; sumir svifu at nautum, some rambled for the cows, Sturl. iii. 241; sveif hann þá til stofunnar, Gullþ. 62; hverr svífr at sinni eigu, Al. 117; sveinn sýsliga sveif til skógar, Hým.; láta skúturnar svífa suðr um Stað með landi fyrir vindi, to stand southwards before the wind, Fms. vii. 186; bændr kómu at svífandi (hence the mod. að-vífandi) ok drápu hann, overtook him of a sudden and slew him, viii. 414; kom höggit á öxlina ok sveif (= svaddi, bounded) ofan á bringuna, vii. 167; láta samþykki sitt s. til e-s, to sway one’s consent towards, to agree, 8; cp. létum svífa sáttmál okkur, Skv. 3. 39. (which is prob. the right reading for ‘síga’ of the Cod.); betri sígandi arðr en svífandi, Bs. i. 139 (see arðr).
    2. to drift; sveif þá skipit frá landi, Fms. vi. 108, v. l.; skip Gregorii sveif upp á grunn, vii. 186; Sigfús (Sigfúsi v. l.) sveif at landi, Bs. i. 139.
    3. impers., with dat.; svífr skipinu fyrir straumi ok veðri, Þiðr. 313; sveif þá skipinu frá landi, Fms. vi. 108; sveif skipi hans á eyrina, x. 98; sveif öllum saman flotanum inn með ströndinni, viii. 222; sveif mjök stór-skipunum, vii. 264; sveif honum þar at, ix. 24; festa bátinn svá at ekki svífi frá, ii. 71; hann hélt svá at hvergi sveif, so that the boat swerved not, Grett. 125 A; sveif saman konungs skipinu ok Hallvarðar, Fms. viii. 385; en þegar þær hóf frá skipinu sveif þeim til ens vestra fjarðarins, Eb. 8; setstokkum sveif á land, Fs. 123; þótt þér svífi af þessum ættjörðum, 21; segir Þórðr at svífi yfir hann, that he was taken suddenly ill, Sturl. iii. 286; svífr þá af honum, Grág. i. 14; þó svífr enn nokkut kynligt yfir þik, Ld. 328; svífr jarli því í skap, at láta …, Fms. x. 358; hinu sveif honum lengstum í hug, iii. 48; sveif honum því í skap … þessu sveif mér í skap, it shot through my mind, Fas. i. 342; svfr nú ymsu á mik, Fs. 178.
    II. reflex., svifask um, to make a sweep, bustle about; svífsk hann um, grípr upp einn asna-kjálka, Stj. 414; settisk síðan til matar ok sveifsk um sváfast, at þeir þrír fengi hvergi nærri jafn-skjótt etið sem haim, El. 2. in the phrases, svífask einskis, to shrink from nothing; and so, hann sveifsk (svífðisk Ed. from a paper MS.) einskis þess er honum bjó í skapi, Lv. 68; ganga undir vápn heljar-mannsins þess er einskis svífsk, Bs. i. 290; nú er sú atför þeirra at þeir munu einskis ílls svívask, Nj. 240; Halli er sá orðhákr, at hann svífsk enskis, Fms. vi. 372; at þú mundir fás svífask, ok láta þér mart sóma, ii. 51, Fs. 93. In mod. usage the weak form is often used in this phrase, e. g. hann svífist einskis, hann svífðisk eiuskis.

    Íslensk-ensk orðabók > SVÍFA

  • 85 sýn

    * * *
    (pl. -jar), f. denial, protest; setja s. fyrir, to deny, repel a charge (hann setti þar s. fyrir, ok bauð skírslur).
    * * *
    f. = sjón, q. v. [Dan. syn], a sight; sýn, heyrn, Fms. i. 97; heyrn eða sýn, Grág. ii. 16; þat birtir sýn, Pr. 471; sýn er sögn ríkari, a saying, Stj. 621; kunnugr at sýn ok máli, Fb. ii. 58; sýn, at sjá it rétta, 623. 26, Gþl. 58; er mér þat at sýn orðit er ek hefi opt heyrt frá sagt, I have seen it with my eyes, Ó. H. 57; í sýn við bæinn, within sight of the farm, Fms. ix. 510; koma í sýn við menn, Rb. 388; ganga í sýn við e-n, Fms. x. 329; lét hann leiða í sýn við þá tvær dætr sínar, 105; svá at feli sýn (acc.), Vm. 88; sól hvarf at sýn, Ó. H. 218; sólar-gangr vex at sýn, visibly, Rb. 92: tungl er þá ekki at sýn, not visible, 452; hvarf hann frá henni at sýn, Bs. i. 184; var þeim at sýn þar vel fagnat, apparently, Hkr. i. 73; hann druknaði á firðinum, ok gékk þar inn í fjallit at sýn, apparently, Landn. 159, v. l.; an appearance, bregða á sik mannligri sýn, Fms. x. 301; forkunnar sýn, Fsm.: a vision; bar fyrir hann í svefni mikla sýn, Fms. i. 137. 2. sýnum, adverbially, by sight, apparently; fríð sýnum, Nj. 2; hann var fríðr sýnum, Eg. 22; hinn likligsti sýnum, Hkr. i. 262.
    II. [a different word = sunna, q. v.], poët. the sun, Edda (Gl.)

    Íslensk-ensk orðabók > sýn

  • 86 TÚN

    n.
    1) a hedged plot, enclosure, court-yard, homestead; gullu gæss í túni, the geese screamed in the yard;
    2) home field, home meadow (bleikir akrar, en slegin tún);
    3) town.
    * * *
    n. [a word widely applied and common to all Teut. languages; the Goth. is not on record; A. S. tûn; Engl. town; O. H. G. zûn; Germ. zaun; Norse tûn]:—prop. a hedge; this sense is still used in the Germ. zaun; but in Scandin. the only remnant seems to be the compd tun-riða (see B).
    II. a hedged or fenced plot, enclosure, within which a house is built; then the farm-house with its buildings, the homestead; and lastly, a single house or dwelling: in Norway tun is = Dan. gaards-plads, the quadrangle or premises annexed to the buildings; whereas ‘bö’ answers to the mod. Icel. ‘tún:’ in Norse deeds each single farm is called tún, í efsta túni í Ulfalda-stöðum, D. N. ii. 534: the same usage of the word town remains in Scotland, see Scott’s Waverley, ch. ix, sub fin.: many of the following examples run from one of these senses into the other; tefldu í túni teitir vóru, Vsp.; allir Einherjar Oðins-túnum í, Gm.; ok gullu við gæss í túni, Skv. 3. 29, Gkv. 1. 15; hér í túni, 2. 39; ok er þeir koma heim þá er Úlfr fóstri þeirra heima í túni fyrir, Fb. i. 133; jarls menn tóku skeið ór túninu, galloped out of the tún, Orkn. 416: this sense still remains in phrases as, ríða í tún, to arrive at a house, Nj. 23; cp. skal hann ei bráðum bruna í tún, bóndann dreymdi mig segir hún, Bb.; fara um tún, to pass by a house; þeir fóru um tún í Saurbæ, Bs. i. 647; þá fara þeir Ingi hér í tún, 648; í túni fyrir karldyrum, K. Þ. K.; tún frá túni, from house to house, Karl. 129, 138; þeir fá brotið skjaldþilit, ok komask út fram í túnit, ok þar út á riðit, Grett. 99 (Cod. Ub.); ok er þeir kómu á Ré, gengu þeir ór túni á veginn, fylktu þeir fyrir útan skíð-garðinn, Fms. vii. 324; borgir eða héruð eða tún, x. 237; borgir ok kastala, héruð ok tún, Karl. 444; fór ek um þorp ok um tún ok um héraðs-bygðir, Sks. 631.
    2. in Icel. a special sense has prevailed, viz. the ‘enclosed’ in-field, a green manured spot of some score of acres lying around the dwellings; bleikir akrar, slegin tún, Nj. 112; skal hann ganga út í tún at sín, Grág. (Kb.) ii. 209; var þá fluttr farmr af skipinu upp í tún at Borg, Eg. 163; um einn völl svá til at jafna sem eitt tún vítt vel ok kringlótt, Fms. vii. 97; látið hesta vára vera nærri túni, Lv. 44; í túninu í Mávahlíð, Eb. 58; í túninu í Odda mun finnask hóll nokkurr, Bs. i. 228, and so passim in old and mod. Icel. usage; thus tún and engiar are opposed.
    III. metaph. in poets; snáka tún, ‘snake-town,’ i. e. gold; reikar-tún, ‘hair-town’ i. e. the head, Lex. Poët.; bragar tún, the ‘town of song,’ i. e. the mind, the memory of men, Ad. (fine); mun-tún, the ‘mind’s town,’ i. e. the breast, Fas. i. (in a verse); mælsku tún, hyggju tún, the ‘speech town,’ ‘mind’s town,’ i. e. the breast. Lex. Poët.: in local names, but rare, Túnir: Túns-berg, in Norway; Sig-túnir, a place of victory, in Sweden; Tún-garðr, in Icel., Landn.
    B. COMPDS: túnannir, túnbarð, túnbrekka, túnfótr, túngarðr, túngöltr, túnhlið, túnkrepja, túnriða, túnasláttr, túnsvið, túnsvín, túnsækinn, túnvöllr.
    ☞ The ancient Scandinavians, like other old Teutonic people, had no towns; Tacitus says, ‘nullas Germanorum populis urbes habitari satis notum est… colunt discreti ac diversi, ut fons, ut campus, ut nemus placuit,’ Germ. ch. 16. In Norway the first town, Níðarós, was founded by the two Olaves (Olave Tryggvason and Saint Olave, 994–1030), and this town was hence par excellence called Kaupang, q. v. But the real founder of towns in Norway was king Olave the Quiet (1067–1093); as to Iceland, the words of Tacitus, ‘colunt diversi ut fons, etc., placuit,’ still apply; 120 years ago (in 1752), the only town or village of the country (Reykjavík) was a single isolated farm. In the old Norse law, the ‘Town-law’ is the new law attached as an appendix to the old ‘Land-law.’

    Íslensk-ensk orðabók > TÚN

  • 87 ú-skap

    n. ‘unshape,’ shapelessness, deformity; með úskapi, þér hafit málit meirr til búit með úskapi enn eigi sé spjöllin á, Glúm. 347: spleen, madness, æði ok úskap, Hom. 113; hugr heitir úskap, Edda 110. úskaps-maðr, m. an ill-disposed person, Sturl. ii. 149.
    II. in plur., úsköp, evil spells, imprecations: the saying, hlæja skyldi at ósköpunum en ekki fyrir þeim verða, see skap (B); ganga þó ríkt úsköpin er sonr verðr föður sínum at dauða, Al. 129; þeir menn er fyrir úsköpum verða, þá valda því íllar nornir, Edda 11; kvað íllar vættir því snemma stýrt hafa eðr úsköp, Korm. 240; at fyrir-koma þeim úsköpum er Þorveig hefði á lagt ykkr Steingerði, 208; úskapa verk, Fas. iii. 406: in mod. usage, ósköp and óskapa = immensely, awfully; ósköp fallegt, an enormity; það er ósköp að vita til þess!

    Íslensk-ensk orðabók > ú-skap

  • 88 GREIP

    (pl. greipr), f. the space between the thumb and the other fingers (kom blóð á hönd þóri ok rann upp á greipina); fig., koma, ganga í greipr e-m, to fall into one’s clutches.
    * * *
    f., pl. greipr, [A. S. grâp], the space between the thumb and the other fingers, a grip, grasp, Edda 110; at hin hægri greip spenni um hinn vinstra úlflið, Sks. 291; ok rann upp á greipina, Fms. v. 85; þrekligar greipr, Sd. 147; því næst brestr fram ór bjarginu greip eigi smáleit, Bs. ii. 111: metaph., ganga í greipr e-m, to fall into one’s clutches, Fs. 37, Fms. vi. 210; meir fyrir þat at vér vórum þá komnir í greipr honum, Orkn. 88; ganga ór greipum e-s, to slip from one’s grasp; spenna greipr, to clasp the hands: the phrase, láta greipr sópa, um e-t, to make a clean sweep, Grett. 127: the name of a giantess, Edda. ☞ Icel. distinguish between greip and neip (qs. gneip, the interval between the other fingers).

    Íslensk-ensk orðabók > GREIP

  • 89 HAMLA

    I)
    f. oar-thong, grummet;
    láta síga á hömlu, to pull backwards (stern foremost);
    ganga e-m í hömlu (um e-t), to take one’s place, be a substitute for one (in a thing).
    (að), v.
    2) to stop, hinder (hamla e-m);
    3) to maim, mutilate (sumir vóru hamlaðir at höndum eða fótum).
    * * *
    u, f. an oar-loop made of a strap or withe fastened to the thole-pin (hár), into which the oar was put, the oarsman pulling the oar against the thole, as is still done in the fjords of Norway; hence is called láta síga á hömlu, to pull slowly towards the hamla, i. e. stern foremost, Fms. i. 172, vii. 213; láta skip síga á hömlum, Hkr. iii. 336; á hömlo, Mork. l. c.; lét hann leggja fimm skipum fram í sundit svá at mátti þegar síga á hömlu, Grett. 83 A; hömlur slitnuðu, háir brotnuðu, the h. were torn, the tholes broken, Am. 35; leggja árar í hömlur, they put the oars in the loops, Fms. iii. 57. In Norway the levy or conscription was counted by the hömlur, cp. Ó. H. 227, where one hamla (i. e. man) was to be levied from every seven males over five years old, and so ‘til hömlu’ means naut. = per man, per oar, Gþl. 99, N. G. L. i. 98; thus, gera mat í hömlu, to contribute provisions by the head, 201, cp. D. N. passim and Fritzner’s remarks s. v.: the metaph. phrase, ganga e-m í hömlu um e-t, to go into one’s hamla, take one’s place, to be one’s match; sem Sigvalda myni fæst til skorta, at ganga mér í hömlu um ráða-gerðir ok dæma hér um mál manna, bæði fyrir vizku sakir ok ráðspeki, Fms. xi. 98.
    COMPDS: hömluband, hömlubarði, hömlufall, hömlumaðr.
    II. mod. a short oar with which the boatman paddles, leaning the body forwards and with his face towards the stem, using the oar partly instead of a rudder; hence stýris-hamla, a ‘rudder-oar.’

    Íslensk-ensk orðabók > HAMLA

  • 90 undan

    prep. with dat. and adv.
    1) from under, from beneath;
    hann hjó undan honum fótinn, he cut his leg off;
    hann spratt upp undan borðinu, he sprang up from (sitting at) the table;
    hann spratt upp undan garðinum, from under the fence;
    halda skipum undan landi, to stand aivayfrom the shore;
    2) without motion;
    skerit var út undan firðinum, the skerry was just off the mouth of the fjord;
    G. prestr undan Felli, from Fell;
    3) from, away;
    snúa undan e-m, to turn away from;
    heimta fé mitt undan Hrúti, to claim my property out of Hrut’s hands;
    4) ahead of, before (ganga, fara undan e-m);
    5) as adv. (hann lætr fara undan sauðfé þat, er skjarrast var);
    komast undan, to escape.
    * * *
    prep. with dat. and adv. from under, from underneath; hann kastaði í pallinn undan sér hásætinu, he threw the cushion away from the seat he sat on, Nj. 175; hjó undan honum fótinn, cut his foot from under him, cut his leg off, 9; madr kippti fótum undan honum, svá at hann féll, Fms. ii. 149; hann hafði rétt fingrinn út undan húðinni, Nj. 208; berjask undan skildi eða buklara, Sks. 374 B; hann spratt upp undan borðinu, he sprang up from the table, Nj. 152; spratt upp u. garðinum, up from under the fence, where he had been hidden, 170; róa fram undan eyjunni, Fms. ii. 305; sjá þeir renna skip undan eyjum fram, x. 205; halda skipum undan landi, to keep with his ship from under the land, stand off land, i. 225; gaf byr undan landi, Ísl. ii. 243; þá er hann var þrévetr, gékk hann eigi u. konum, Eb. 320; hestisk Þórólfr á hann en graðungrinn gékk eigi u. at heldr, 324 (of a vicious bull).
    2. without motion, of position; skerit var út undan firðinum, the skerry was out at sea just off the fjord, Háv. 49; ísar liggja langt undan landi, lie off the land, Sks. 173 B; … skeri, þat er vika u. landi, Landn. 134; undan þríhyrningi, from (the farm) Th., Nj. 93, 103; undan Felli, from Fell, Sturl. i. 9.
    3. from, away, in the sense of retreating, pursuing, shunning, escaping, flying from a thing; snúa undan, to turn away from, Nj. 95; get ek þess at þú vilir eigi renna u. þeim, id.; komask undan, to escape; ríða undan. 105; varpa sér undan, 91; ef þetta berr undan, escapes, 63: metaph., fara undan, to keep aloof, withdraw from, refuse, 99; þeir þágu þá undan, got them relieved. 163; frelsa e-n undan valdi e-s, Fms. x. 142; skilja undan, see skilja; ganga undan, to pass away, be lost, i. 23; láta jarl ráða svá miklu ríki undan yðr, 52; Styrr dró alla menn undan Þorgesti, Eb. 108; heimta fé mitt undan Hrúti, claim it from under Rut’s hand, call on Rut to yield it up, Nj. 31; hve þér mundi undan, ef þú hefðir nökkut þat gört er frami væri at, Ísl. ii. 358 (a corrupt passage).
    4. ahead of, before, both as prep. and adv.; ganga, fara undan e-m, to go before, ahead of, opp. to eptir; hann lætr fara undan sauðfé þat er skjarrast var, Ld. 96; hann var á undan mér alla leiðina; farðú á undan, eg skal koma á eptir, freq. in mod. usage; the ancients here mostly use fyrir, q. v.
    5. lömb undan ám, a lamb under a ewe (born of it); kið undan geitum, kálfar undan kú, Grág. ii. 305: so in mod. usage, hann er u. henni Hyrnu, of the young and the dam; so also, smjör undan tuttugu kúm, tíu ám, Fb. ii. 529.

    Íslensk-ensk orðabók > undan

  • 91 auga

    [öy:qa]
    n aug, augu
    1) глаз, око

    depla augum — мигать, моргать

    gefa e-m auga — следить за кем-л., присматривать за кем-л.

    gjóta augum til e-s — коситься на кого-л.

    hafa auga á e-u — а) следить [присматривать] за чем-л.; б) желать чего-л.

    hvessa augun á e-n — испытующе смотреть на кого-л.

    koma auga á e-ð — увидеть что-л.

    loka augunum — закрыть глаза (перен. тж. умереть)

    2) отверстие; дыра; глазок
    3) ушко; проушина
    5) очко (на костях домино, игральных костях)
    ◊

    með e-ð fyrir augum — с целью, с намерением

    hann skrifaði greinina ekki með prentun fyrir augum — он писал статью, не думая о её напечатании

    ganga í augun á e-m — вызывать чьё-л. восхищение, иметь успех у кого-л.

    líta e-n réttu auga — беспристрастно относиться к кому-л.

    þetta liggur [er] í augum uppi — это очевидно, это бросается в глаза

    náið er nef augum ≅ посл. сосед в беде — я в беде

    Íslensk-Russian dictionary > auga

  • 92 BOÐ

    n.
    1) bid, offer;
    bjóða boð fyrir e-n, to make bids or offers for one;
    hvat er í boði, what is the offer;
    eiga boð á jörð, to have the right of being offered an estate, before it is sold to another;
    2) banquet, wedding feast;
    hafa e-n í boði sínu, to entertain one at one’s feast;
    fóru þeir allir til boðsins, to the wedding feast;
    3) bidding, order, commandment;
    ganga undir boð e-s, to submit to one’s bidding;
    eptir boði e-s, at or by one’s order;
    gera e-m boð, to send to one, send one word; a summons, a sign or token of summons, being an arrow, axe or the like to call people to battle or council (hefja boð).
    * * *
    n. [Ulf. buzns; Germ. bote, gebot; cp. bjóða].
    1. a bid, offer; konungr bauð ( offered) at fá Gunnari kvánfang ok ríki mikit…Gunnarr þakkaði konungi boð sitt, Nj. 46; bjóða boð fyrir e-n, to make bids or offers for one, Lv. 25, Vígl. 28; hvat er í boði, what is the bidding? metaph. from an auction, O. H. L. 71.
    2. a feast, wedding, banquet, to which the guests are ‘bidden;’ veizlan fór vel fram, en er boði var lokit, when the feast was past, Nj. 25; fóru þeir allir til boðsins, the wedding feast, Fms. xi. 106; skyldi boð vera at Marðar, Nj. 4; hafa e-n í boði sínu, to entertain at one’s feast, Fms. i. 40; haust-boð, Gísl. 27.
    3. [A. S. bebod], a bidding, commandment, Fms. ii. 30, 168, xi. 246; boð ok bann, v. bann.
    β. the right of redemption, a Norse law term; skal sá óðalsmaðr er boði er næstr brigð upp hefja, Gþl. 294; ok svá eigu þær boð á jörðum jafnt sem karlar, N. G. L. i. 92, 94, 237.
    4. a message; göra e-m boð, to call for one, N. G. L. i. 60.
    β. metaph. and a law term, a summons, being an arrow, axe, or the like sent to call people to battle or council, as symbolical of the speed to be used, or of the punishment to be inflicted, if the summons be not obeyed; cp. herör; so the Swed. budsticka or budkafle, (till tings, till tings, budkaflen går kring borg och dal! Tegner), and the fiery cross in the Lady of the Lake. In Icel., at least in the west part, a small wooden axe is still sent from farm to farm to summon people to the mantals-thing in the spring; vide Gþl. 433 sqq., Jb. 180, and the compds boðburðr, boðfall, boðskurðr, boðleið, etc.
    COMPDS: boðsmaðr, boðsváttr, boðsvitni.

    Íslensk-ensk orðabók > BOÐ

  • 93 borgan

    f. guarantee, surety, security; ganga í borgan fyrir en = borga fyrir en.
    * * *
    borgun, f. bail, security, Bs. i. 749, 770, Dipl. v. 14, Stj.
    COMPD: borganarmaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > borgan

  • 94 GEYMA

    * * *
    (-da, -dr), v.
    1) to heed, mind, watch (geym þess, at enginn komist í braut); hann hafði geymt hlutverka sinna, he had minded his work; g. sin, to take care of oneself; g at e-u, til e-s = g. e-s;
    2) to watch, keep, with acc. (g. bœinn, heilræðit).
    * * *
    d, [Ulf. gaumjan = οραν, βλέπειν, etc.; A. S. gyman; lost in Germ., but gaume = to keep house, in the Zürich idiom, De Herr Professer by August Corrodi; Dan. gjemme; Swed. gömma]:—to keep, watch, heed, mind; and with gen. to take care of; at allir geymi þín sem bezt, Nj. 14; ok g. eigna várra, Fms. i. 156; hann hafði geymt hlutverka (not hlut verks) sinna, he had minded his work, Gísl. 29; g. tungu sinnar, to keep a guard on one’s tongue, Th. 78; göra hark, svá at lögréttu-menn mega eigi g. dóma sinna, to make a noise (in court) so that the judges cannot mind their duty, Gþl. 16; g. þess ( to watch) at enginn komizt í braut, Nj. 198, Fms. vi. 390; g. at e-u, id.; nú geymir Björn eigi, B. heeded not, iv. 110; geyma til, id.; geymit þér til vel ( mark well) ef þér verðit við nokkura nýbreytni varir, i. 71.
    β. with dat., g. sauðum, to watch sheep, Stj. 177; þú skalt g. mínum skilmála, 115, and geymir þeim síðan, 81, 99.
    γ. absol., Fms. i. 126; hann geymdi eigi hvat tré þat var, Grett. 151 A, Stj. 365, 486.
    δ. with acc., hvárt hann vildi heldr g. ( watch) bæinn eðr ganga at jarli, Grett. 85 A; g. heilræðit, Fms. xi. 433, both of them late MSS.; bað hann þá hlífa sér ok g. skotvápn öll, Fb. ii. 43; but gætum vápna várra, Ó. H. l. c.; cp. Stj. 231, where dat. in text, but acc. in v. 1.; þó treystisk hann eigi at g. þá, Sd. 160 (paper MS.), Bev. 16. The acc. seems not to occur in very old MSS., but in mod. usage it is very freq., although the gen. is not quite obsolete: Icel. still say, geyma Guðs boðorð, to keep God’s commandments, N. T., Pass., Vídal. passim:—to keep a thing for another, eg skal g. bókina fyrir þig á meðan, geymdu það fyrir mig: reflex, to be observed, of law, H. E. i. 509, N. G. L. i.
    II. part. geymdr, observed, retained, Rb. 202.

    Íslensk-ensk orðabók > GEYMA

  • 95 GRIND

    * * *
    (pl. grindr and grindir), f.
    1) a gate made of spars or bars, a fence;
    2) pl. pen, fold (fé byrgt í grindum);
    fullar grindir, full-stocked folds;
    3) haven, dock (liggja í grindum, of ships);
    * * *
    f., pl. grindr, a lattice door, gate; lék þar grind á járnum, Fms. v. 331; eru garðar hennar forkunnar háfir ok grindr stórar, Edda 18; forn er sú grind, en þat fáir vitu hve hón er í lás um lokin, Gm. 22; gest þú né geyja né á grind hrekir, Hm. 136, Am. 36, Fsm. 9; láta hlið á ok grind fyrir eðr hurð, Grág. ii. 228; nú ganga menn í gegnum garðs-hlið þá skal sá ábyrgjask er upp lýkr grindum, N. G. L. i. 41; hestrinn hljóp svá hart yfir grindina, at hann kom hvergi niðr, id.; var grind fyrir borghliðinu ok lokin aptr, Þórr gékk á grindina ok fékk eigi upp lokit, þá smugu þeir milli spalanna, 30; Hel-grindr, the gates of Hel, Edda 38; Ás-grindr, the gates of the Ases, id.; ná-grindr, the gates of death, Skm.
    COMPDS: grindarhlið, grindarhæll, grindasög, grindgarðr, grindhlið.
    II. an enclosure,
    α. for ships, docks; liggja (of ships) í grindum, Hkv. 1. 49: pens for catching whales, hence the Dan. grinde-hval, grinde-fangst, of catching whales by penning them in; esp. veiða elgi ( to catch elks) í görðum eða grindum, Gþl. 449: of store-houses, folds, fullar grindir, full-stocked folds, Hm. 77; fé byrgt í grindum, sheep penned, Eg. 375; honum var sagt at fé allt væri heilt í grindum ok úsakat, Fas. i. 71: lattice work, fjórar grindr lætr hann göra með fjórum hornum, ok níu reita rístr Þrándr alla vega út frá grindunum, Fær. 183, 184; lét göra grind um útan um legsteininn, Fms. viii. 237: in compds, beina-grind, a skeleton; dún-grind, q. v.: a gridiron, grinda-brauð, n. bread baked on a gridiron, Dipl., Vm.

    Íslensk-ensk orðabók > GRIND

  • 96 hand-sal

    n. [Scot. hansel; Dan. handsel], a law term, usually in pl. handsöl, ‘hand-selling’ or hanselling, i. e. the transference of a right, bargain, duty to another by joining hands;—hand-shaking was with the men of old the sign of a transaction, and is still used among farmers and the like, so that to shake hands is the same as to conclude a bargain, cp. Lat. mandare = manu-dare, mancipium from manu capere; jafnt þykkja mér þín heit sem handsöl annarra manna, thy word is as good as the h. of other men, Lv. 65: a trust, charge, Grág. i. 190; þetta handsal líkaði ílla Þorbrands sonum, Eb. 156; er hjá vóru gjöfinni ok handsalinu, Anal. 293; biskups handsöl, Vm. 66; taka við handsölum á e-u, to undertake the trust, charge of a thing, Nj. 257; ek vil gjarna at þú takir handsölum á öllu fénu, Ld. 50; taka við fé með handsölum, Fs. 125; eiga handsöl við e-n, to make a bargain with one, Hrafn. 21, Rd. 243, Fb. i. 109; gefa e-m handsöl yfir e-u, Bs. ii. 64; bjóða h. fyrir e-n, to offer bail for one, Fs. 87; ganga til handsala fyrir e-n, Eb. 128, 148, Grág. and Sagas passim.
    COMPDS: handsalsband, handsalsmaðr, handsalsrof, handsalsslit.

    Íslensk-ensk orðabók > hand-sal

  • 97 MELR

    (-s, -ar), m.
    2) sand-bank, gravel-bank.
    * * *
    m., pl. melar, a kind of wild oats, esp. bent-grass, arundo arenaria, growing in sandy soil; it is esp. found in Skaptafells-sýsla and in Mýra-sýsla (near to Hitarnes and Akrar), cp. Bjarn. 22, which probably refers to cutting this grass, cp. Eggert Itin. §§ 490, 813; þeir leiddu hesta sína undir melbakka ok skáru fyrir þá melinn at þeir dæi eigi af sulti, Nj. 265; átta tigir mels í Hátuninga mcl, D. I. i. 199.
    II. a sand-hill grown with bent-grass (such hills are called dunes or denes in E. Anglia, links on the N. E. coast); then, generally, a sand-bank, whether overgrown or bare; ríða eptir melunum, fram melana; á melunum með ánni; þar eru melar brattir ok lausgrýttir, … ok hrundu þeim af melunum, Glúm. 394, 395; ok er hann kom á mela þá … þá settisk hann á melinn … þá hratt Lambi honum fyrir melinn ofan á sandinn, Eg. 746, 748; ganga fram á mel nokkurn, Ld. 62; þá ríðr hann undir melinn, Gísl. 19; á sandmel þeim er þar verðr, Ó. H. 226; þar sem sandmelar tveir rauðir stóðu, … undir enum syðra melnum, Landn. 77, Gísl. 23.
    III. freq. in Icel. local names, Melr, Melar, Mela-hverfi, Mela-sveit, whence Mela-menn or Mel-menn (Nj. 151), Rauði-melr; Rauðmelingar, the men from Mel and R., Landn.
    COMPDS: melasól, melbakki, meldýna, melgras, melkarl, melrakki, melrakkabelgr, melrakkaveiðr, Melrakka-dalr, -nes, -slétta, Landn., Fbr., melteigr, meltorfa.

    Íslensk-ensk orðabók > MELR

  • 98 síðr

    (-ar, -ir, acc. -u), m.
    1) custom, habit (þat mun hér vera s., at menn ganga vápnlausir fyrir konung);
    2) conduct, moral life (spilla ill mál góðum siðum);
    3) religion, faith; inn forni s., the ancient (heathen) faith; inn nýi s., the new (Christian) faith; kristinn s., the Christian religion; heiðinn s., heathenism; í fornum sið, in the olden, or heathen, times.
    * * *
    compar., answering to síð, q. v. [cp. Goth. seiþs = later]:—less: litlu síðr (síðarr Ed.) en hann, little less than he, Fb. ii. 23; er menn eigu síðr sakir við menn, Grág. ii. 137; á þeirra dómr at rofna er síðr hafa at lögum dæmt, i. 80; hann var kærr konungi, ok eigi síðr dróttningu, Fms. i. 99; eigi síðr enn þú, 216, x. 179 (in a verse); eigi síðr en í harðræðum, Nj. 263, Fb. ii. 38; engu síðr, no less, Fms. vi. 92; miklu síðr, viii. 21; en at síðr vóru menn sjálfráði fyrir honum, at…, it was so far from it, that even … (cp. Dan. end-sige, changing ð into g), Ó. H. 34; er þér at síðr fært með þessi orðsendingu, at ek hygg at…, 53; eigi at síðr, not the less; þeir héldu fram ferð sinni eigi at síðr, all the same, Fms. i. 228; eigi héldu Væringjar at síðr til bardaga, Fb. ii. 381; eigi því síðr, not the less, Stj. 158; þykki þér athygli vert, bóndi, hvar krákan flýgr?—Eigi er þat síðr, segir bóndi, not the less! (i. e. yes) said the man, Fms. vi. 446.
    2. as a conjunction, lest; síðr þú Ásum öfund um gjaldir, Ls. 12; síðr oss Loki kveði lusta-stöfum, 10; síðr þitt (þic?) um heilli halir, lest men bewitch thee, Hm. 130.
    II. superl. sízt, the least; er oss gegnir sízt, Fms. viii. 21; sem sízt, not in the least, Eluc. 122 (Ed.), passim.

    Íslensk-ensk orðabók > síðr

  • 99 SJÓÐA

    (sýð; sauð, suðum; soðinn), v.
    1) to boil, cook (sjóða mat, slátr, egg);
    2) to forge (iron);
    3) fig. to brood (tarry) over (sjóða e-t fyrir sér).
    * * *
    pres. sýð; pret. sauð, sautt (mod. sauðst), sauð, pl. suðu; subj. syði; part. soðinn: [A. S. seôðan; Engl. to seethe; Germ. sieden]:—to cook; sjóða mat, K. Þ. K. 88; ganga sjóða, Hým. 14; soðinn kálfr, Rm. 5; soðin lifr: Gkv. 2. 23; soðinn mörr, Korm.; láta soðinn, Gm. 18; er lokit var at s., Korm. 34; var ekki soðit, Edda 45; at hverr maðr syði ok matbjöggi, Stj. 293; matgört ok soðit, 167; hann sagði at vér syðim furðu íll slátr, Fms. ii. 139; hann tók eitt kið, slátraði ok sauð, Stj. 390; hann sauð í katli miklum, Nj. 247; tak egg ek sjóð hart (imperat.), Pr. 472.
    2. a smith’s term, to fuse steel and soft iron; þótti mér aldri soðit verða járnit til loks en sindraði ávallt ór, Þorst. Síðu H. 177; sára-lauk suðu, Gsp.; afii soðinn, Þd. 15.
    II. metaph. to brood over, delay; þat sjóðum vér er vér velkjum lengi í hugskoti váru, Hom. 83; þér meltið slíkt ok sjóðit fyrir yðr svá at ekki verðr af, Nj. 154.

    Íslensk-ensk orðabók > SJÓÐA

  • 100 STIGR

    (-s, ar; pl. -ar, -ir, acc. -a, -u), m. path;
    ryðja stíginn, to clear the way;
    taka úkunna stíga, to walk in unknown paths;
    stemma stíga fyrir e-m, to bar one’s way, cut one off;
    af hverjum stig, from everywhere.
    * * *
    (also sounded stígr, stíg and víg make rhyme in old poems), m., gen. stigs, dat. stig; n. pl. stigar, stiga, which forms seem older and better than stigir, stigu, which also occur: [A. S. stíg; Early Engl. stie; Engl. stair; Dan. sti; Germ. steg; cp. North. E. stye or stie, a steep ascent or pass, as in stye-head Pass]:—a path, footway; sveinarnir hljópu þegar á stiginn er heim lá til bæjarins, Fms. ii. 100; sá er stigana hafði bannat, Fs. 5; dreif liðit af hverjum stig (dat.). Anal. 88; ok ferr þá stigu, Edda 44; taka úkunna stiga, to walk in unknown paths, Fms, viii. 30; kanna ókunna stigu, to visit unknown paths, i. e. foreign lands; ganga þessa stigu, Fs. 32; þóttú lafir á stigum, id.; hylr stigu alla, of snow, Gísl. 28 (drífr í stigu alla, 112. l. c.); stemma stiga fyrir e-m, to bar one’s way, cut one off, Róm. 213; vega ok stiga, ways and paths, Sks. 625 B; götu ok stigu, Greg. 31; ryðja stiginn, to rid or clear the way, Eg. 289; af-stigr, Fs. 5; hjá-stigr, a by-path; leyni-stigr (q. v.), a hidden path; gagn-stígr, a ‘gain-path,’ short cut; glap-stigr, vil-stigr, stafkarls-stigr, ein-stigi, q. v. stiga-maðr, m. a highwayman. Eg. 537, Fs. 8, Gullþ. 10, Fms. v. 46; stigamenn ok ránsmenn, Hkr. ii. 336.

    Íslensk-ensk orðabók > STIGR

Страницы

См. также в других словарях:

  • Wikingerzeit — Chronik (kleine Auswahl) 793 Wikingerüberfall auf das Kloster von Lindisfarne 795 Beginn der Überfälle auf Irland (Inishmurray) 799 Beginn der Überfälle auf das Reich der Franken 830 erneute Wikingerüberfälle auf England 840 erst …   Deutsch Wikipedia

  • Nordgermanische Religion — Als Nordgermanische Religion wird die Gesamtheit von Kulten und diesen zugrunde liegenden religiösen Vorstellungen verstanden, die in vorchristlicher Zeit im skandinavischen Raum verbreitet waren. Inhaltsverzeichnis 1 Hintergrund 2 Vorwikingische …   Deutsch Wikipedia

  • Wikingerschiff — Abbildung eines Wikingerschiffes aus dem Nordisk familjebok. Wikingerschiff ist die Bezeichnung für die Schiffstypen, die während der Wikingerzeit (800–1100) in Nordeuropa benutzt wurden. Diese Schiffe wurden auch nach der Wikingerzeit weiter… …   Deutsch Wikipedia

  • Waffen (Wikingerzeit) — Dieser Artikel richtet sich im Wesentlichen nach Hjalmar Falk, Altnordische Waffenkunde. Im Gegensatz zur Ereignisgeschichte spielt die Quellenkritik bei der Schilderung der Bewaffnung zur Wikingerzeit nur eine untergeordnete Rolle. Denn auch die …   Deutsch Wikipedia

  • Norn language — Norn Spoken in Shetland, Orkney and Caithness Extinct by the 18th century (19th century at the latest); much earlier in Caithness Language family Indo European …   Wikipedia

  • Holmgang — Egill Skallagrímsson und Berg Önundr beim Austragen eines Holmgangs (Gemälde von Johannes Flintoe) Der Holmgang war die übliche Lösung für Streitigkeiten im germanischen Kulturkreis in der Wikingerzeit. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Норн — Страны: Шетлендские острова, Оркнейские острова Статус: вымер …   Википедия

  • Ascomanni — Das Gokstad Schiff, ausgestellt im Wikinger Schiff Museum in Oslo, Norwegen. Der Begriff Wikinger bezeichnet Angehörige von kriegerischen, zur See fahrenden meist germanischen Völkern des Nord und Ostseeraumes in der so genannten Wikingerzeit.… …   Deutsch Wikipedia

  • Gulathing — Das Gulathingslov gilt als die älteste überlieferte Gesetzessammlung Norwegens. Inhaltsverzeichnis 1 Historischer Versammlungsort und Gültigkeitsgebiet des Gulathings 2 Entstehung und Überlieferung 3 Datierungen der ersten Niederschrift 4… …   Deutsch Wikipedia

  • Gulathingslov — Das Gulathingslov gilt als die älteste überlieferte Gesetzessammlung Norwegens. Inhaltsverzeichnis 1 Historischer Versammlungsort und Gültigkeitsgebiet des Gulathings 2 Entstehung und Überlieferung 3 Datierungen der ersten Niederschrif …   Deutsch Wikipedia

  • Wikinger — Das Gokstad Schiff, ausgestellt im Wikinger Schiff Museum in Oslo, Norwegen. Der Begriff Wikinger bezeichnet Angehörige von kriegerischen, zur See fahrenden Personengruppen der meist germanischen Völker (es gab darunter auch Balten[1]) des Nord… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»