Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

galbănum

  • 1 galbanum

    galbănum, i, n. [chalbanê], the resinous sap of an umbelliferous plant in Syria (the Bubon galbanum, Linn.), galbanum, Plin. 12, 25, 56, § 121; 24, 5, 13, § 21; Suet. Galb. 3; Luc. 9, 916; Calp. Ecl. 5, 89.—Also, galbănus, i, m., Vulg. Sir. 14, 21; and chalbăne, answering to the Gr. chalbanê, ēs, f., Dig. 39, 4, 16, § 7.

    Lewis & Short latin dictionary > galbanum

  • 2 galbanum

    galbanum, ī, n. (χαλβάνη), Galban, Mutterharz, das Gummi von einer doldentragenden Pflanze in Syrien (Bubon galbanum, L.), Plin. 12, 126. Suet. Galb. 3, 1. Lucan. 9, 916 (Plur.): als Räuchermittel gegen Ungeziefer, Col. 8, 5, 18. Plin. 19, 180. Pallad. 1, 35, 8: im mediz. Gebrauch, Cels. 3, 21. p. 107, 12 D. Plin. 24, 21 sqq. u.a. – Nbf. galbanus, ī, f., Vulg. Sirach 24, 21: griech. Nbf. chalbanē, ēs, f., Marc. dig. 39, 4, 16. § 7.

    lateinisch-deutsches > galbanum

  • 3 galbanum

    galbanum, ī, n. (χαλβάνη), Galban, Mutterharz, das Gummi von einer doldentragenden Pflanze in Syrien (Bubon galbanum, L.), Plin. 12, 126. Suet. Galb. 3, 1. Lucan. 9, 916 (Plur.): als Räuchermittel gegen Ungeziefer, Col. 8, 5, 18. Plin. 19, 180. Pallad. 1, 35, 8: im mediz. Gebrauch, Cels. 3, 21. p. 107, 12 D. Plin. 24, 21 sqq. u.a. – Nbf. galbanus, ī, f., Vulg. Sirach 24, 21: griech. Nbf. chalbanē, ēs, f., Marc. dig. 39, 4, 16. § 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > galbanum

  • 4 galbanum

    gum resin of umbelliferous plant in Persia/Syria (species of Ferula), galbanum

    Latin-English dictionary > galbanum

  • 5 galbanum

    ī n.
    гальбан (ароматическая камедь из растения Ferula galbaniflua, L) PM, Su, Lcn, CC etc.

    Латинско-русский словарь > galbanum

  • 6 galbanum

    (Chalbane) камедь сирийская (1. 16 § 7 D. 39, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > galbanum

  • 7 galbanus

    galbănum, i, n. [chalbanê], the resinous sap of an umbelliferous plant in Syria (the Bubon galbanum, Linn.), galbanum, Plin. 12, 25, 56, § 121; 24, 5, 13, § 21; Suet. Galb. 3; Luc. 9, 916; Calp. Ecl. 5, 89.—Also, galbănus, i, m., Vulg. Sir. 14, 21; and chalbăne, answering to the Gr. chalbanê, ēs, f., Dig. 39, 4, 16, § 7.

    Lewis & Short latin dictionary > galbanus

  • 8 galbaneus

    galbănĕus, a, um [galbanum] de galbanum. --- Virg. G. 3, 415.
    * * *
    galbănĕus, a, um [galbanum] de galbanum. --- Virg. G. 3, 415.
    * * *
        Galbaneus, Adiectiuum. Virgil. De galbanon.

    Dictionarium latinogallicum > galbaneus

  • 9 galbanus

    galbănus, i, m. c. galbanum. --- Vulg. Ec. 24, 21.
    * * *
    galbănus, i, m. c. galbanum. --- Vulg. Ec. 24, 21.
    * * *
        galbanus, galbani, pen. corr. foe. ge. vel Galbanum, galbani, neutrius. Plin. Du galbanon, Espece de gomme.
    \
        Galbanum. Iuuenalis. Une sorte d'habit blanc, duquel usoyent gens delicats.

    Dictionarium latinogallicum > galbanus

  • 10 galbaneus

        galbaneus adj.    [galbanum χαλβάνη, the sap of a Syrian plant], of galbanum: nidor, V.

    Latin-English dictionary > galbaneus

  • 11 galbanus

    galbana, galbanum ADJ
    galbaneous, characteristic of galbanum/gum resin from species of Ferula

    Latin-English dictionary > galbanus

  • 12 galbaneus

    galbănĕus, a, um, adj. [galbanum], of galbanum:

    odores,

    Verg. G. 4, 264:

    nidor,

    id. ib. 3, 415.

    Lewis & Short latin dictionary > galbaneus

  • 13 chalbane

    chalbanē, ēs f. Dig = galbanum

    Латинско-русский словарь > chalbane

  • 14 galbaneus

    a, um [ galbanum ]
    гальбановый, из гальбана ( odores V)

    Латинско-русский словарь > galbaneus

  • 15 galbanus

    ī m. Vlg = galbanum

    Латинско-русский словарь > galbanus

  • 16 stagonitis

    stagonītis, idis f. (греч.) PM = galbănum

    Латинско-русский словарь > stagonitis

  • 17 chalbane

    chalbanē, es, f., s. galbanum.

    lateinisch-deutsches > chalbane

  • 18 coeo

    co-eo, coiī ( selten coīvī), coitum, coīre (com u. eo), zusammengehen, zusammentreffen, zusammenkommen, eine Zusammenkunft haben, sich versammeln, I) im allg.: 1) v. leb. Wesen: a) als Freunde: milia crabronum coeunt, Ov. – mit Ang. wie? cum frequentes coissent, Curt.: coivere amicis animis, Curt. – m. Ang. wohin? eo (quo), Hor.: in od. ad regiam, Curt.: in porticum Liviae, Plin. ep.: Pharsaliam, Catull.: u. (im Pass. impers.) locus, in quem coibatur, Tac. – m. Ang. wo? usquam, Liv.: Capuae, Liv.: u. (im Pass. impers.) in cuius templo coiretur, Suet. – m. Ang. wann? u. von wo? coëunt certis diebus, Tac.: Idibus Septembribus magnus e regione tota coit populus, Plin. ep. – m. Ang. bei wem? ad Parmenionem, Curt.: placuit occulte interfici ad quod coibatur, Plin. ep. – m. Ang. mit wem? cum rege Parthorum in insula, Vell. – m. Ang. wozu? ad audiendum pigre coitur, Plin. ep. – b) als Feinde, sich (einander) nähern, zusammentreffen, iam agmina coibant, Curt.: cetera turba coit, Ov.: inter se colisse viros et cernere ferro, Verg. – 2) v. Lebl., u. zwar v. Flüssigkeiten, sich ansammeln, coëuntibus aquis ex superiore fastigio in vallem, Curt.: bes. im Körper, umor intus coit, Cels.: si pituita in os eius od. in stomacho coit, Cels.: frigidus Arcadibus in praecordia coit sanguis, dringt nach dem Herzen, Verg. – v. Abstrakten, vix memini nobis verba coisse decem, gewechselt, Prop. 3, 15, 8: qui quidem mos in urbem ut tabes coierit, Sall. hist. fr. 4, 26 (59).

    II) prägn., zusammengehen, zusammentreten = sich vereinigen, sich verbinden, 1) v. leb. Wesen: a) übh.: c. unā, Caes.: coëat par iungaturque pari, Hor.: Tatium fortemque Quirinum binaque cum populis regna coisse suis, Ov. – m. Ang. wozu? (zu welchem Vereine?) ut vaga illa multitudo coiret in populos, Quint. – m. Ang. zu welchem Zwecke? ad iusta praestanda, Curt. – bes. als milit. t. t., sich sammeln, sich konzentrieren, c. inter se, Caes.: c. ad sonitum vocis, ut ad signum, Curt. – m. Ang. wohin? c. in unum, Liv.: in formam iusti exercitus, Vell.: c. in orbem, u. im Zshg. bl. coire, einen Kreis bilden, Liv. – b) durch Beischlaf sich paaren, sich gatten, sich begatten, absol., od. m. cum u. Abl., poet. m. bl. Dat., c. stupro cum alqo, Curt.: c. cum viro, cum aliena uxore, Quint.: coire privigno, Ov.: alieno servo, Gaius inst. – v. Tieren, pecus coit, Ov.: cum pare quaeque suo coëunt volucresque feraeque, Ov. – c) in eine Verbindung zusammentreten, sich vereinigen, sich verbinden, α) zu gemeinsamem, bes. politischem Handeln gegen einen Dritten (bei Cic. bes. von der Verbindung zweier Amtsbewerber zur Verdrängung der übrigen Bewerber; vgl. coitio), duodecim adulescentuli coierunt, Nep. – m. Ang. wo? in Piraeo, Ter. – m. Ang. mit wem? cum eo per Arrium, Cic.: cum hoc tu coire ausus es, ut etc., Cic. – se neque cum quoquam de ea re collocuturum neque coiturum, Nep.: c. cum Graecis, sich verbünden, Iustin. – m. Ang. gegen wen? adversus rem publicam, Liv. – m. Ang. wozu? in societatem, Tac.: in lites (v. schlechten Anwälten), Plin. ep.: u. ad nullius non foederis societatem, Suet.: in amicitiam coëant et foedera iungant, Verg.: coëant in foedera dextrae, fügt die Hände zum B., Verg. – dah. tr., eine Verbindung eingehen, societatem vel periculi vel laboris, Cic.: societatem caritatis, Cic.: societatem cum Caesare (Ggstz. societatem dirimere), Cic.: societatem neque sceleris neque praemii cum ullo homine, Cic.: societatem de municipis cognatique fortunis cum alienissimo, Cic. – im Pass., societas coitur, Cic. – β) ehelich, sanctissimum coëuntium pignus, Curt.: nihil obstat, quominus iustum matrimonium sit mente coëuntium, etiam si tabulae signatae non fuerint, Quint.: hāc gener atque socer coëant mercede suorum, Verg. – m. Ang. wodurch? c. nuptiis, Curt. – m. Ang. mit wem? cum captiva, Curt.: conubio cum primoribus suae gentis, Curt.

    2) v. Lebl., zusammengehen, -laufen, -schlagen, sich vereinigen, sich verbinden, sich schließen, a) übh., sowohl v. Flüssigem, tenues aquae, quarum fluxus etiamsi ultra paulum coit, aliquid tamen cavi relinquit, Quint.: ubi (Nilus) rursus coit, Mela: coëuntibus aquis, Lact.: flammae coire properantes, Sen.: non coibunt in corpus unum latex vineus et latex aquae, Sen.: amnes in artius coëunt, Curt. – als v. Festem (Ggstz. distare), si palpebrae dormientis non coëunt, Cels.: labris coëuntibus, Quint.: his, quae distabant, suā sponte coëuntibus, Sen.: in eo loco dehisse terram...; eo facto locum coisse (habe sich geschlossen), Varr. LL.: coëunt cornua, Ov.: litora ex diverso prope coëuntia, Mela: coit structura in modum carinae, Curt.: coëunt ripae in artum, Curt.: c. in unum globum, sich zusammenballen, Lucr. – v. Buchstaben usw., asperrime inter se coëuntibus litteris, Quint.: vocalibus in se ipsas coëundi natura, Quint.: quae (littera) cum quaque optime coëat, Quint. – v. Abstr., perfectum quiddam fieri, cum omnia coierint, necesse est, Quint.: non possunt ullis ista coire modis, Ov.: quaedam ne coire quidem in idem natura patitur, Sen.: alioqui duo contraria in uno coëunt, ut sit idem dare et accipere, Sen.: poet. m. Dat., ut placidis coëant immitia, Hor. de art. poët. 12. – b) v. getrennten, gebrochenen Körperteilen, v. Wunden usw., zusammengehen, sich schließen, arteria incisa neque coit neque sanescit, Cels.: potest os coire et vulnus sanescere, Cels.: cutis vulnerata non coit, Plin.: coxam fregit, quae parum apte collocata reluctante aetate male coiit, Plin. ep.: u. im Bilde, vulnera ad sanum nunc coiēre mea, Prop.: neve retractando nondum coëuntia rumpam vulnera, Ov.: male sarta gratia nequiquam coit et rescinditur, Hor.; vgl. coëuntis gratiae recentem cicatricem rescindere, Petr. – c) v. gemischten Gegenständen, (zu einer Masse) sich verdicken, simul coquuntur mel, galbanum; ubi autem coierunt etc., Cels.: ut defrutum et medicamenta coëant, Col. – d) v. Ggstdn., die in sich zusammenlaufen, gerinnen, si lac intus coiit, Cels.: ut (lac) coëat, Varr.: coit formidine sanguis, Verg.: bitumen spissatur et in densitatem coit, Plin. – u. durch Kälte, gefrieren, frigore cum premitur porro omnis terra coitque et quasi concrescit, Lucr.: mentiar, an coëat duratus frigore pontus, Ov. – / Zsgz. Pers. coit, Stat. Ach. 1, 458; Theb. 8, 332. Lampr. Heliog. 10, 5: coimus, Ter. eun. 539 Fl. Ulp. dig. 17, 2, 58 pr.: coierint, Cato r. r. 160. Liv. 39, 14, 8: coisses, Cic. Phil. 2, 24: coisset, Vet. lex b. Cic. Clu. 144: coissent, Flor. 3, 20, 3. Ov. met. 4, 60: Infin. coisse, Varr. LL. 5, 148. Liv. 39, 14, 8. Prop. 3, 15, 8. Ov. fast. 6, 94.

    lateinisch-deutsches > coeo

  • 19 coquo

    coquo, coxī, coctum, ere (aus *quequo, altind. pácati, kocht, bäckt, brät; vgl. griech. πέσσω, koche, verdaue; πέπων reif, πόπανον, Gebäck), kochen = durch Feuer zubereiten, unser kochen, sieden, backen, brennen, dörren, schmelzen, zeitigen, reifen, I) eig.: A) tr.: 1) kochen, sieden, backen, is, quiilla coxerat, Cic.: c. cibaria (Brot), Liv. (so auch cibaria cocta, cibaria in quinque dies cocta, quindecirm dierum cibaria cocta, Liv.; vgl. Drak. Liv. 44, 32, 11): cibum, Varro (so auch cibus coctus, Sall.): vasa coquendis cibis utilia, Plin.: cochleam od. cochleas, Cels. u. Varro: cenam, Komik.: alci cenam, Plaut. u. Nep. (vgl. die quinti in Capitolio tibi cena cocta erit, Cato fr.): humana exta. Hor.: medicamenta, Liv.: alcis obsonia, gar kochen (scherzh. = faul machen, vom heißen Schirokko), Hor.: ova columbina, Cels.: panem, Varro fr. u. Plin.: pavonem, Hor.: venena, Liv.: caro cocta (Ggstz. caro salsa), Apic. 1. § 8 u. 10: lupinus coctus (Ggstz. crudus), Edict. Diocl. – c. alqd bene, leniter, leviter, modice, recte, Cels.: alqd sic, ut etc., Cels.: simul coquuntur mel, galbanum, resina etc., Cels.: alqd eodem modo, Cels.: alqd pluribus modis, Plin.: alqd ad carbones leniter paululum, Veget. mul.: alqd clementer, Ser. Samm.: alqd lente, Plin.: alqd igni leni od. lento, Cato u. Plin.: alqd lentis vaporibus, Hier.: c. alqd bis, Cels.: denuo, Cato: de integro, Col.: c. cibos turis ligno, Plin. – c. alqd in tecto, sub dio, Cato: c. liba in subito foco, Ov.: alqd carbonibus, Plin.: alqd in olla od. in aeneo vase, Plin. u. Cels.: multifariam in patellis cepe, Varro fr.: vitulus aëno coctus, Petron. – m. Angabe womit? (= mit welchem Stoffe zusammen?) durch cum u. Abl., od. m. Ang. worin? (= in welchem Stoffe?) durch in od. ex u. Abl., alqd cum aqua, in od. ex aqua, Cels.: alqd ex oleo, ex lacte, Cels.: gemmam in lacte, Plin.: alqd cum vino, in od. ex vino, Cels. – m. Angabe woraus? durch ex u. Abl. od. durch bl. Abl., picem liquidam e taeda, Plin.: alqd tostā polentā, Ov. – m. Ang. bis zu welchem Grade? alqd usque ad mellis crassitudinem, Plin.: tres heminas ad unam, Cels.: c. alqd usque eo, donec etc., Cels.: c. alqd, donec etc., Cels. – absol., ire coctum, Plaut.: coquendo sit faxo, Ter.: difficilis in coquendo cyma, Plin.: vas ad coquendum, ICt. – Partic. Perf. subst., a) coctum, ī, n. u. Plur. cocta ōrum, n., Gekochtes, = gekochte Speisen (Ggstz. crudum, cruda), quid tu, malum, curas utrum crudumque an coctum edim, Plaut. aul. 430: ne quid in popinis cocti praeter legumina aut olera veniret, Suet. Ner. 16, 2: cocta vendere, Suet. Claud. 38, 2. – b) cocta, ae, f., α) ein abgekochter Trank, ein Kräutertrank, Mart. 2, 85, 1. – β) gekochtes Fleisch, Apic. 1, 9. – 2) kochen = kochend machen, zum höchsten Hitzegrad bringen, v. der Sonne, iam non solum calet unda, sed coquitur, Sidon. ep. 2, 2, 1. – 3) auf dem Rost braten, rösten, als Marter, Lact. de mort. pers. 13, 3; vgl. (zur Sache) 21. § 7 u. 8. – 4) brennen, dörren, schmelzen, calcem, Cato u. Vitr.: carbones, Cato: laterculos, Cato: coctus later, gebrannter Ziegelstein, Backstein (Ggstz. crudus later), Vitr. u. Iustin.; vgl. agger coctus, aus ausgebrannten Ziegelsteinen, Prop. – c. robur, durch Feuer härten, Verg.: ligna cocta (= coctilia u. acapna, w. vgl.), ausgetrocknetes Holz, das keinen Rauch gibt, ICt.: coctus pulvis, Puzzolanerde, Stat. – c. aurum cum plumbo, schmelzen, Plin.: so aera fornacibus, Lucan.: rastra et sarcula, schmieden, Iuven. – u. v. Ausdörren, Austrocknen der Sonne u. des Windes, locus is melior, quem non coquit sol, Varro: coquit glebas aestas matutinis solibus, Verg.: rosaria cocta matutino noto, Prop. – 5) (wie πεπαίνω) zur Reife bringen, reifen, zeitigen, von der Sonne usw., eas (arbores) aequabiliter ex omnibus partibus sol ac luna coquunt; quo fit, ut uvae et oleae plures nascantur et ut celerius coquantur, Varro: cum frumentum aestas et debita maturitas coxit, Sen.: fructus (fici) solibus coctus, Plin.: et alte mitis in apricis coquitur vindemia saxis, Verg.: poma matura et cocta, Cic. – 6) in Gährung bringen, zersetzen, v. äußerer Wärme, balineae ardentes, quibus persuasere in corporibus cibos coqui, Plin. 29, 26. – von der organischen Wärme des Körpers, calore et spiritu omnia cocta et confecta, Cic. de nat. deor. 2, 136; vgl. 2, 137. Lact. de opif. dei 14, 5. – B) intr. kochen = gekocht werden, aqua, ubi radix eius coxerit, Dynamid. 1, 21; u. so ibid. 1, 49; 2, 90 u. 106. – II) übtr.: 1) gleichsam etw. brauen, etw., ersinnen, über etw. brüten, auf etw. sinnen, consilia secreto ab aliis, Liv.: bellum, Liv. – 2) jmd. (jmds. Herz, Busen) schmerzlich ängstigen, abhärmen, quae (cura) nunc te coquit et versat in pectore fixa, Enn. ann. 336: femineae ardentem curaeque iraeque coquebant, Verg. Aen. 7, 345: nec (sollicitudo) oratorem macerat et coquit, Quint. 12, 10, 77. – egomet me coquo (mache mir den Kopf warm) et macero et defetigo, Plaut. trin. 225. – 3) Partiz. Perf. im Kompar. m. Genet., hodie iuris coctiores (im R. geriebener) non sunt, quam qui lites creant, Plaut. Poen. 586 sq. – / in guten Handschriften auch quoquo, zB. quoquat, Hor. de art. poët. 186 K. u. M. – coco, wov. cocuntur, Suet. Aug. 87, 1.

    lateinisch-deutsches > coquo

  • 20 galbaneus

    galbaneus, a, um (galbanum), aus Galban, Verg. georg. 3, 415 u. 4, 264.

    lateinisch-deutsches > galbaneus

См. также в других словарях:

  • galbanum — ⇒GALBANUM, subst. masc. Substance végétale proche de la gomme et de la résine, à odeur balsamique, extraite de deux variétés d ombellifères. Ils [les Pharisiens] frissonnèrent quand on les aspergea de galbanum et d encens, composition réservée… …   Encyclopédie Universelle

  • Galbanum — is an aromatic gum resin, the product of certain Persian plant species, chiefly Ferula gummosa , syn. galbaniflua and Ferula rubricaulis . Galbanum yielding plants grow plentifully on the slopes of the mountain ranges of northern Iran. It occurs… …   Wikipedia

  • GALBANUM — (Heb. חֶלְבְּנָה, ḥelbenah), a gum resin mentioned among the ingredients of the incense in the Tabernacle (Ex. 30:34) and by Ben Sira as a spice (Gr. χαλβάνη). It was included in a baraita (Ker. 6a), dating from Second Temple times, among the… …   Encyclopedia of Judaism

  • Galbanum — (Gummi Galb., Mutterharz, Pharm.), Gummiharz einiger in Syrien, Persien, Arabien u. Äthiopien einheimischen, aber noch nicht näher bekannten Pflanzen (Galbanum officinale, Don., Bubon Galbanum, B. gummiferum, Ferula Ferulago, F. galbanifera u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • galbanum — GALBANUM. s. m. Espece de drogue. On dit, Donner du Galbanum, pour dire, Donner à quelqu un des esperances qui n aboutissent à rien, l amuser de promesses inutiles, Il m a donné du Galbanum. Il est populaire …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Galbanum — od. Mutterharz, äußerlich als Galban Pflaster, zertheilend und die Eiterung befördernd, innerlich reizend auf die Organe der Brust und des Unterleibes wirkend, ist der an der Luft erhärtete schleimharzige Saft einer bis jetzt noch nicht genau… …   Herders Conversations-Lexikon

  • GALBANUM — in Syriae monte Amano nascitur e ferula, quam eiusdem nominis resinae modo stagonitin appellant. Quod maxime laudant, cartilaginosum, purum, ad similitudinem Hammoniaci, minimeque lignosum sic quoque adulteratur fabâ aut sagapeno. Sincerumsi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Galbănum [1] — Galbănum (röm. Ant.), grasgrüne, weibliche Kleidung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Galbănum [2] — Galbănum (G. Don.), Pflanzengattung aus der Familie der Umbelliferae Silerinae, 5. Kl. 1. Ordn. L.; Art: G. officinale, in Persien heimisch, Mutterpflanze des Galbanumharzes …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Galbănum — (Galbanharz, Mutterharz), Gummiharz, der erhärtete Milchsaft von Ferula galbaniflua, vielleicht auch von einigen andern Ferula Arten (Umbelliferen) in Persien, der am Stengel und an der Basis der Blätter freiwillig austritt und erstarrt. Die Ware …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Galbanum — Galbănum, Mutterharz, Gummiharz von mehrern Arten Ferula (s.d.) in Persien und am Aralsee, in der Medizin und zu Kitten verwendet …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»