-
1 galimatias
gadanina -
2 palabre
gadanina -
3 Getoz
gadanina -
4 пустая болтовня
gadanina пренебр. -
5 talk
[tɔːk] 1. n( prepared speech) wykład m; ( non-academic) pogadanka f; ( conversation) rozmowa f; ( gossip) plotki plto give a talk — wygłaszać (wygłosić perf) wykład or pogadankę
- talks2. vitalking of films, have you seen …? — à propos filmów, czy widziałaś +acc ?
to talk sb into doing sth — namówić ( perf) kogoś do zrobienia czegoś
to talk sb out of doing sth — wyperswadować ( perf) komuś zrobienie czegoś
Phrasal Verbs:* * *[to:k] 1. verb1) (to speak; to have a conversation or discussion: We talked about it for hours; My parrot can talk (= imitate human speech).) rozmawiać, mówić2) (to gossip: You can't stay here - people will talk!) gadać, plotkować3) (to talk about: They spent the whole time talking philosophy.) rozmawiać o2. noun1) ((sometimes in plural) a conversation or discussion: We had a long talk about it; The Prime Ministers met for talks on their countries' economic problems.) rozmowa2) (a lecture: The doctor gave us a talk on family health.) wykład3) (gossip: Her behaviour causes a lot of talk among the neighbours.) gadanina, plotki4) (useless discussion; statements of things a person says he will do but which will never actually be done: There's too much talk and not enough action.) gadanina•- talking book
- talking head
- talking-point
- talk show
- talking-to
- talk back
- talk big
- talk down to
- talk someone into / out of doing
- talk into / out of doing
- talk someone into / out of
- talk into / out of
- talk over
- talk round
- talk sense/nonsense
- talk shop -
6 болтовня
сущ.• gadanie• gadanina• gawęda• gdakanie• konfabulacja• paplanie• paplanina• plotka• pogawędka• rozmowa• szczebiot• szczebiotanie• świergotanie* * *gadanie разг., trajkot -
7 сплетня
-
8 leer
-
9 Quatsch
-
10 hot air
n* * *(boastful words, promises that will not be kept etc: Most of what he said was just hot air.) przechwałki, puste gadanie -
11 tittle-tattle
-
12 bavardage
1. gadanie2. gadanina -
13 bla-bla
1. gadanina2. paplanina -
14 calembredaine
1. blaga2. bujda3. gadanina -
15 jacasserie
1. gadanina2. paplanina -
16 jasement
1. gadanina2. paplanina -
17 papotage
1. gadanie2. gadanina3. paplanie4. paplanina -
18 partage
1. dzielenie2. gadanina3. podział4. rozbiór5. rozdzielanie6. udział -
19 patenôtre
1. gadanina2. nośnik3. ojczenasz4. różaniec5. szybikowy -
20 racontar
1. gadanina2. plotka
- 1
- 2
См. также в других словарях:
gadanina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. gadaninanie {{/stl 8}}{{stl 7}} lekceważące określenie mówienia, zwłaszcza gdy chodzi o sprawy błahe; rozprawianie bez sensu; paplanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czcza gadanina. Mieć dosyć czyjejś gadaniny. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gadanina — ż IV, CMs. gadaninanie; lm D. gadaninain lekcew. «mówienie, zwłaszcza o czymś nieważnym, rozprawianie bez sensu; paplanie» Bezmyślna, pusta gadanina … Słownik języka polskiego
bzdurny — bzdurnyniejszy pot. «bezsensowny, niedorzeczny; błahy, marny» Bzdurna gadanina, pogłoska, teoria, twierdzenie. Bzdurny pomysł, powód … Słownik języka polskiego
czczy — 1. «pusty, głodny» Pić na czczy żołądek. ∆ anat. Jelito czcze «część jelita cienkiego» 2. «beztreściwy, nic nie znaczący, bezcelowy, płonny, nieuzasadniony, pusty» Czcza formalność. Czcza gadanina. Czcze słowa … Słownik języka polskiego
niedorzeczny — niedorzecznyni, niedorzecznyniejszy «pozbawiony logiki, sensu, niemądry» Niedorzeczny lęk. Niedorzeczna gadanina. Wpaść na niedorzeczny pomysł … Słownik języka polskiego
niemądry — niemądrydrzy «dość głupi, naiwny; będący wyrazem głupoty» Niemądre dziecko. Niemądra decyzja. Niemądra gadanina. Niemądre pytania … Słownik języka polskiego
pusty — puści 1. «niczym nie napełniony, nic nie zawierający; przez nikogo nie zajęty, nie zaludniony; bezludny, opustoszały» Puste pudełka, szklanki. Pusty żołądek. Pusty dom, wagon. Ulice prawie puste. Puste miejsce. Pusty teren. ∆ muz. Pusta struna,… … Słownik języka polskiego
słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… … Słownik języka polskiego
trajkot — m IV, D. u, Ms. trajkotocie; lm M. y 1. pot. «szybkie, głośne mówienie, paplanie; gadanina» Babski trajkot. Mieć dość czyjegoś trajkotu. 2. «odgłosy strzałów, pracy silnika; terkot, stukot» … Słownik języka polskiego
umęczyć — dk VIb, umęczyćczę, umęczyćczysz, umęcz, umęczyćczył, umęczyćczony «doprowadzić kogoś do stanu wyczerpania, osłabienia; wywołać zmęczenie, znużenie (fizyczne lub psychiczne); zmęczyć» Umęczyć kogoś gadaniną. umęczyć się «doprowadzić siebie do… … Słownik języka polskiego
zanudzić — dk VIa, zanudzićdzę, zanudzićdzisz, zanudzićnudź, zanudzićdził, zanudzićdzony zanudzać ndk I, zanudzićam, zanudzićasz, zanudzićają, zanudzićaj, zanudzićał, zanudzićany «wywołać uczucie nudy, znudzenia, naprzykrzyć się komuś w sposób nudny,… … Słownik języka polskiego