Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

gūsto

  • 21 ingusto

    in-gusto, —, —, āre

    Латинско-русский словарь > ingusto

  • 22 praegusto

    prae-gusto, avī, ātum, āre
    1) предварительно пробовать, отведывать (cibos O, Sen)

    Латинско-русский словарь > praegusto

  • 23 regusto

    re-gusto, āvī, ātum, āre
    1) снова отведывать (aliquid Sen, Pers)
    2) перен. снова вкушать

    Латинско-русский словарь > regusto

  • 24 aliquantillum

    aliquantillum, ī, n. (Demin. v. aliquantus), ein klein wenig, ein bißchen, foris aliquantillum etiam quod gusto id beat, nur ein bißchen, was ich noch außer dem Hause esse, Plaut. capt. 137.

    lateinisch-deutsches > aliquantillum

  • 25 degusto

    dē-gusto, āvī, ātum, āre, etw. abkosten = von etw. kosten, kostend von etw. genießen, kostend etw. versuchen, I) eig.: a) v. leb. Wesen: carnem eam, Plin.: immolati pueri exta, Plin.: corni florem (v. Bienen), Plin.: pabulum integrum (ungemengtes), rupfen am usw., Varro: exemptum sanguinem, Mela: vinum, Cato u. ICt.: vasa vel dolia, ICt.: fastidientis stomachi est multa degustare, an vielem herumzukosten, Sen. – m. Abl. (mit), litteras primis labris (im Bilde), Quint. 12, 2, 4. – m. Adv. (wovon?), m. de od. ex u. Abl., inde (davon = von diesem Getränk), Sall.: de lacu mustum, Plin. ep.: paulum ex singulis (cibis), Cels. – im Zshg. absol., vulgo inter se conferebant et degustando, quantum inter se differrent aquae, cognoscebant, Auct. b. Alex.: nec degustanti lotos amara fuit, Ov. – b) v. lebl. Subjj., m. Abl. (durch), celeri flammā tigna trabesque (umzüngeln, v. Feuer), Lucr. 2, 192: summum vulnere corpus (v. der Lanze), Verg. Aen. 12, 376. – II) übtr., von etw. kosten, zu kosten bekommen, etw. zur Probe versuchen, an etw. herumkosten, genus hoc exercitationum, Cic.: imperium, Tac.: visne igitur, Damocle, quoniam haec te vita delectat, ipse eandem degustare et fortunam experiri meam? Cic.: deg. summatim ingenia maximorum virorum (Ggstz. tota inspicere, tota tractare), Sen. – m. de od. ex u. Abl., at vellem aliquid degustasses de fabulis (von meiner Unterhaltung mit ihm), Brut. in Cic. ep.: ex qua (oratione) licet pauca degustes, aus der ich dir ein wenn auch nur kleines Pröbchen geben kann, Cic.: deg. aliquid speculae ex eius sermone, einige Tropfen Hoffnung schöpfen, Cic.: degustandum ex philosophia, non in eam ingurgitandum, Enn. fr. scen. 377. – So nun insbes., a) jmd. sondieren, tu velim e Fabio, si quem habes aditum, odorere (auf den Zahn fühlst) et istum convivam tuum degustes, Cic.: eorum, apud quos aliquid aget aut erit acturus, mentes sensusque degustet (v. Redner), Cic. – b) in der Darstellung von etw. nur kosten = etw. nur (oberflächlich, im allgemeinen) berühren, una materia diligenter effecta plus proderit, quam plures inchoatae et quasi degustatae, Quint.: deg. genera (Ggstz. excutere bibliothecas, mit Sammlungen überschütten), Quint.: deg. haec prooemio (Ggstz. consumere, erschöpfen), Quint.

    lateinisch-deutsches > degusto

  • 26 gustabilis

    gūstābilis, e (gusto), schmeckbar, Ambros. de Noë 15, 52.

    lateinisch-deutsches > gustabilis

  • 27 gustatio

    gūstātio, ōnis, f. (gusto), I) das Kosten, Genießen, feniculi, Plin. Val. 4, 24: dulcedinis, Boëth. in Aristot. praedic. 2. p. 167. – übtr., mediocris gust. (litterarum), Cassiod. var. praef. § 15. p. 5, 11 Mommsen. – II) meton.: 1) der Geschmack als Sinn, der Geschmackssinn, Ps. Soran. qu. medic. 51. Interpr. Iren. 1, 18, 1. – 2) das erste Gericht, Vorgericht, Petron. 21, 6 u. 31, 8. Hist. Apoll. 14.

    lateinisch-deutsches > gustatio

  • 28 gustator

    gūstātor, ōris, m. (gusto), I) der Koster, digitus, der Zeigefinger (mit dem man leckt, kostet) = δάκτυλος λιχανός, der Leckfinger, Hieron. in Isai. 11, 40, 12. – II) = πρωτογεύστης, der Vorkoster, Gloss. II, 36, 40.

    lateinisch-deutsches > gustator

  • 29 gustatus

    gūstātus, ūs, m. (gusto), das Kosten, meton.: I) der Geschmackssinn, Geschmack, Cornif. rhet., Cic. u.a. – bildl., verae laudis gustatum non habere, kein Gefühl, keinen Sinn haben für w. R., w. R. nicht zu würdigen verstehen, Cic. Phil. 2, 115. – II) die Geschmacksempfindung, die eine Sache erregt, der Geschmack einer Sache, pomorum, Cic.: (uva) peracerba gustatu, Cic.

    lateinisch-deutsches > gustatus

  • 30 gustus

    gūstus, ūs, m. ( gotisch kustus, ahd. kust, Prüfung), das Kosten, I) im allg., das (mäßige) Genießen, der (mäßige) Genuß von etwas, graminis cuiusdam, Quint. 5, 8, 1: sine crebro salis gustu, Plin. 31, 61. – II) insbes., das Kosten einer Speise, um ihren Geschmack kennen zu lernen, das Schmecken, der Geschmack, A) eig. u. übtr., 1) eig.: gustu explorare cibum, potum alcis, Tac., panis, potionis bonitatem, Col.: gustu libata potio, ein vorhergekostetes G., Tac. – 2) übtr., der Vorschmack, die Probe, das Pröbchen, Plin. ep.: dare alci gustum, Sen., gustum alcis rei, Col.: si hoc, quod gustui mittimus, non displicebit, *Fronto princ. hist. in. p. 202 N. (cod. gusto). – B) meton.: 1) das Gekostete: a) das Vorgericht, die Vorspeise, Mart. 11, 31, 4 u.a.: dass. Nbf. gūstum, ī, n., Apic., 4, 181 sqq. Porphyr. Hor. sat. 1, 3, 6. – b) ein Schluck Wasser, Petron. 77. § 7. – 2) = sapor, der Geschmack einer Sache, a) eig., Cels. u.a.: gustus vini austerior, Plin. – b) übtr.: sermo prae se ferens in verbis proprium quendam gustum urbis, Quint. 6, 3, 17. – 3) = gustatus, der Geschmack als Sinn, der Geschmackssinn, Cels. 4, 26 (19). Col. 1, 8, 18: neben den andern Sinnen (visus, auditus, tactus, odoratus), Gell. 6, 7 (6), 1 u. 19, 2, 1. Macr. 7, 9, 16. Augustin. epist. 137, 6. Ambros. in Luc. 7. § 113 u. 140. Schol. Bern. Verg. georg. 2, 246. – / Cic. Phil. 2, 115 liest man längst gustatum, u. Cic. in Clod. et Cur. 4. no. 4 ist wahrsch. auch gustatu st. gustu (Dat.) zu lesen. – Form gusti = gustui, Petron. 76, 5 non mehercules mi haec iactura gusti fuit.

    lateinisch-deutsches > gustus

  • 31 ingustabilis

    ingūstābilis, e (in u. gusto), ungenießbar, fons, Plin. 2, 238: bacae acerbae et ingustabiles cunctis animantibus, Plin. 16, 105.

    lateinisch-deutsches > ingustabilis

  • 32 ingustatus

    ingūstātus, a, um (in u. gusto), noch nie vorher gekostet (genossen), ilia rhombi, Hor. sat. 2, 8, 30.

    lateinisch-deutsches > ingustatus

  • 33 ingusto

    in-gūsto, āre, zu kosten geben, Iovi sanguinem, Tert. adv. gnost. 7.

    lateinisch-deutsches > ingusto

  • 34 praegusto

    prae-gūsto, āvī, ātum, āre, I) vorher kosten, a) eig.: cibos, Ov.: omnes cibos, Sen. rhet.: potum regis, Iustin. – Partiz. subst., praegustantēs, ium, m., die Vorkoster (s. praegūstātorno. I), Plin. 21, 12. – b) übtr., vorher genießen, voluptates, Sen. de vit. beat. 7, 2. – II) prägn., vorher zu sich nehmen, medicamina (Gegengifte), Iuven. 6, 660.

    lateinisch-deutsches > praegusto

  • 35 regusto

    re-gūsto, āvī, ātum, āre, wieder-, noch einmal kosten, wiederholentlich kosten, I) eig.: bilem suam, Sen. de prov. 3, 13 H.: salinum, auslecken, Pers. 5, 138. – II) übtr.: crebro litteras alcis, den Genuß, den das Lesen von jmds. Brief gewährt, sich oft gönnen, Cic. ad Att. 13, 13, 3: laudationem, ibid. 13, 48, 2.

    lateinisch-deutsches > regusto

  • 36 ălĭquantillus

    ălĭquantillus, a, um dimin. de aliquantulus.    - aliquantillum quod gusto, Plaut. Capt. 137: si peu que soit ce que je goûte.

    Dictionarium latinogallicum > ălĭquantillus

  • 37 aliquantillum

    aliquantillum, ī, n. (Demin. v. aliquantus), ein klein wenig, ein bißchen, foris aliquantillum etiam quod gusto id beat, nur ein bißchen, was ich noch außer dem Hause esse, Plaut. capt. 137.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aliquantillum

  • 38 degusto

    dē-gusto, āvī, ātum, āre, etw. abkosten = von etw. kosten, kostend von etw. genießen, kostend etw. versuchen, I) eig.: a) v. leb. Wesen: carnem eam, Plin.: immolati pueri exta, Plin.: corni florem (v. Bienen), Plin.: pabulum integrum (ungemengtes), rupfen am usw., Varro: exemptum sanguinem, Mela: vinum, Cato u. ICt.: vasa vel dolia, ICt.: fastidientis stomachi est multa degustare, an vielem herumzukosten, Sen. – m. Abl. (mit), litteras primis labris (im Bilde), Quint. 12, 2, 4. – m. Adv. (wovon?), m. de od. ex u. Abl., inde (davon = von diesem Getränk), Sall.: de lacu mustum, Plin. ep.: paulum ex singulis (cibis), Cels. – im Zshg. absol., vulgo inter se conferebant et degustando, quantum inter se differrent aquae, cognoscebant, Auct. b. Alex.: nec degustanti lotos amara fuit, Ov. – b) v. lebl. Subjj., m. Abl. (durch), celeri flammā tigna trabesque (umzüngeln, v. Feuer), Lucr. 2, 192: summum vulnere corpus (v. der Lanze), Verg. Aen. 12, 376. – II) übtr., von etw. kosten, zu kosten bekommen, etw. zur Probe versuchen, an etw. herumkosten, genus hoc exercitationum, Cic.: imperium, Tac.: visne igitur, Damocle, quoniam haec te vita delectat, ipse eandem degustare et fortunam experiri meam? Cic.: deg. summatim ingenia maximorum virorum (Ggstz. tota inspicere, tota tractare), Sen. – m. de od. ex u. Abl., at vellem aliquid degustasses de fa-
    ————
    bulis (von meiner Unterhaltung mit ihm), Brut. in Cic. ep.: ex qua (oratione) licet pauca degustes, aus der ich dir ein wenn auch nur kleines Pröbchen geben kann, Cic.: deg. aliquid speculae ex eius sermone, einige Tropfen Hoffnung schöpfen, Cic.: degustandum ex philosophia, non in eam ingurgitandum, Enn. fr. scen. 377. – So nun insbes., a) jmd. sondieren, tu velim e Fabio, si quem habes aditum, odorere (auf den Zahn fühlst) et istum convivam tuum degustes, Cic.: eorum, apud quos aliquid aget aut erit acturus, mentes sensusque degustet (v. Redner), Cic. – b) in der Darstellung von etw. nur kosten = etw. nur (oberflächlich, im allgemeinen) berühren, una materia diligenter effecta plus proderit, quam plures inchoatae et quasi degustatae, Quint.: deg. genera (Ggstz. excutere bibliothecas, mit Sammlungen überschütten), Quint.: deg. haec prooemio (Ggstz. consumere, erschöpfen), Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > degusto

  • 39 gustabilis

    gūstābilis, e (gusto), schmeckbar, Ambros. de Noë 15, 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gustabilis

  • 40 gustatio

    gūstātio, ōnis, f. (gusto), I) das Kosten, Genießen, feniculi, Plin. Val. 4, 24: dulcedinis, Boëth. in Aristot. praedic. 2. p. 167. – übtr., mediocris gust. (litterarum), Cassiod. var. praef. § 15. p. 5, 11 Mommsen. – II) meton.: 1) der Geschmack als Sinn, der Geschmackssinn, Ps. Soran. qu. medic. 51. Interpr. Iren. 1, 18, 1. – 2) das erste Gericht, Vorgericht, Petron. 21, 6 u. 31, 8. Hist. Apoll. 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gustatio

См. также в других словарях:

  • gusto — (Del lat. gustus). 1. m. Sentido corporal con el que se perciben sustancias químicas disueltas, como las de los alimentos. 2. Sabor que tienen las cosas. 3. Placer o deleite que se experimenta con algún motivo, o se recibe de cualquier cosa. 4.… …   Diccionario de la lengua española

  • gusto — sustantivo masculino 1. (no contable) Sentido corporal que permite percibir los distintos sabores: Estoy acatarrada y tengo el gusto un poco atrofiado. 2. Sabor de las cosas: Compró un helado de dos gustos: fresa y chocolate. Prefiero el gusto a… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Gusto — may mean:*Enthusiasm or energy *Gusto, A saudi fashion line specializing in making the hijjab a more fashionable attribute to the muslim woman. *GUSTO!!, A funk band from Bellingen, NSW, Australia *the fictional character Gusto in Disney s… …   Wikipedia

  • gusto — s.m. [lat. gustus us ]. 1. (fisiol.) a. [senso esercitato attraverso gli organi gustativi: g. delicato ; cibo gradito al g. ] ▶◀ Ⓖ palato. b. [sensazione avvertita col senso del gusto: caramelle al g. di lampone ] ▶◀ aroma, sapore. 2. (estens.) [ …   Enciclopedia Italiana

  • gusto — m. fisiol. Sentido corporal especializado en captar el sabor que está localizado en la faringe, epiglotis y en los botones gustativos de la lengua; responde a sustancias o moléculas químicas disueltas en un medio acuoso y los estímulos captados… …   Diccionario médico

  • gusto — gȗsto pril. DEFINICIJA na gust način 1. tako da je posljedica gustoća, na način da je što zbijeno u česticama ili dijelovima koji ga čine [gusto tkan; snijeg gusto pada] 2. razg. nezgodno, neugodno, teško, kritično, tako da najavljuje teškoće ili …   Hrvatski jezični portal

  • Gusto — Sm Neigung, Lust per. Wortschatz fremd. Erkennbar fremd (17. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus it. gusto, zu l. gustāre kosten .    Ebenso ne. gusto. Für die deutsche Verwandtschaft s. kosten; goutieren. ✎ DF 1 (1913), 259. italienisch it …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Gusto — Gus to, n. [It. or Sp., fr. L. gustus; akin to E. choose. Cf. 2d {Gust}, {Go[^u]t}.] Nice or keen appreciation or enjoyment; relish; taste; fancy; as, he ate it with gusto. Dryden. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Gusto — (ital.), Geschmack; gustōso oder con gusto (Mus.), geschmackvoll; gustös, schmackhaft …   Kleines Konversations-Lexikon

  • gusto — (n.) 1620s, from It. gusto taste, from L. gustus a tasting, related to gustare to taste, take a little of, from PIE root *geus to taste, choose (Cf. Skt. jus enjoy, be pleased, Avestan zaosa pleasure, O.Pers. dauЕЎ enjoy ), a root that forms… …   Etymology dictionary

  • Gusto — (ital.), Geschmack, Neigung …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»