głupota

См. также в других словарях:

• głupota — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. głupotaocie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} brak wiadomości, umiejętności; brak inteligencji, polotu; tępota; bezmyślność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Denerwować się na głupotę uczniów. Zrobić coś z głupoty. Coś świadczy o… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• głupota — ż IV, CMs. głupotaocie 1. blm «brak wiedzy o życiu, umiejętności jej stosowania, brak rozumu, bystrości; bezmyślność» Kogoś cechuje głupota. Coś jest dowodem czyjejś głupoty. Głupota postępowania. 2. lm D. głupotaot zwykle w lm, pot. «wiadomości… …   Słownik języka polskiego

• głupota — Wciskać (komuś) głupoty zob. wcisnąć 2 …   Słownik frazeologiczny

• ciemnota — Głupota lub ludzie głupi i bezmyślni Eng. Stupidity or a group of people who are stupid and thoughtless …   Słownik Polskiego slangu

• durnota — Głupota Eng. Stupidity …   Słownik Polskiego slangu

• rozmiękczenie — pot. Rozmiękczenie mózgu «głupota, otępienie, niezdolność do logicznego myślenia» …   Słownik frazeologiczny

• bezdenny — bezdennynni 1. «niezmiernie głęboki; przepaścisty» Bezdenna studnia. Bezdenne lochy, przepaście. Bezdenna kieszeń. 2. «ogromny, mający bardzo duże nasilenie; niezmierny, bezgraniczny (zwykle o czymś ocenianym ujemnie lub przykrym)» Bezdenni… …   Słownik języka polskiego

• drażnić — ndk VIa, drażnićnię, drażnićnisz, drażnićnij, drażnićnił, drażnićniony 1. «działać na zmysły pobudzając je do reakcji; niepokoić, łechtać» Gryzący dym drażni nozdrza. Zapach jedzenia drażnił i pobudzał apetyt. ∆ farm. Środki drażniące «substancje …   Słownik języka polskiego

• głupi — głupipszy 1. pot. pogard. «pozbawiony bystrości, mający ciasne horyzonty myślowe, nieinteligentny, ograniczony; rzadziej: chory umysłowo, obłąkany» Bezdennie głupi. Głupi jak but, jak stołowe nogi, jak tabaka w rogu. Dziewczyna ładna, ale głupia …   Słownik języka polskiego

• idiotyczność — ż V, DCMs. idiotycznośćści, blm «cecha tego, co jest idiotyczne; głupota, niedorzeczność, bezsensowność, bzdurność» Idiotyczność sytuacji, tekstu …   Słownik języka polskiego

• idiotyzm — m IV, D. u, Ms. idiotyzmzmie 1. blm med. «najwyższy stopień niedorozwoju umysłowego» 2. blm pot. «głupota, bezmyślność, naiwność» Idiotyzm sytuacji. Idiotyzm tekstu. Idiotyzm w czymś, na punkcie czegoś. Wykazać idiotyzm. Dać dowód idiotyzmu. 3 …   Słownik języka polskiego