-
1 dumm
dumm [dʊm] <-̈er, -̈ste>I. adj\dummes Zeug reden opowiadać bzduryich habe das \dumme Gefühl, dass... mam głupie przeczucie, że... ( pot)II. adv( einfältig)\dumm fragen głupio zapytać\dumm dastehen być w idiotycznej sytuacji ( pot)sich \dumm anstellen nie potrafić, być niezręcznymsich \dumm stellen udawać głupiego ( pot)jdm \dumm kommen ( fam) być wobec kogoś bezczelnym
См. также в других словарях:
dudek — pot. Wystrychnąć kogoś na dudka «oszukać kogoś, zrobić z kogoś głupca, ośmieszyć kogoś»: (...) stara się wystrychnąć na dudka swoich antagonistów, dając mistrzowski pokaz hipokryzji (...) brawurowo grając nawróconego i potulnego, choć kipi w nim… … Słownik frazeologiczny
głupiec — Ciężki głupiec zob. ciężki. Głupiec do kwadratu zob. kwadrat. Robić, zrobić z kogoś głupca zob. robić 16 … Słownik frazeologiczny
robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… … Słownik frazeologiczny
zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś … Słownik frazeologiczny
dudek — m III, DB. dudekdka, N. dudekdkiem; lm M. dudekdki 1. lm B.=M. «Upupa epops, ptak z rzędu kraskowatych, mający długi, łukowato wygięty dziób, upierzenie pomarańczowo czarno białe, na głowie rozkładany czub z piór; w Polsce objęty ochroną… … Słownik języka polskiego
dureń — m I, DB. dureńrnia; lm M. dureńrnie, DB. dureńrniów a. dureńrni 1. pogard. «człowiek głupi; głupiec, bałwan» ◊ Robić z kogo durnia, wystawić, wystawiać kogo na durnia «robić z kogoś głupca, ośmieszyć, ośmieszać» □ Durniów nie sieją, sami się… … Słownik języka polskiego
głupiec — m II, DB. głupiecpca, W. głupiecpcze; lm M. głupiecpcy, DB. głupiecpców «pogardliwie, obelżywie o człowieku głupim, nieinteligentnym, ograniczonym, naiwnym; dureń» Mieć kogoś za głupca. Wyzywać kogoś od głupców. To głupiec! Liczy na to, czego… … Słownik języka polskiego
imię — n V, D. imienia; lm M. imiona, D. imion 1. «osobiste, nierodowe miano człowieka; używane obok nazwiska (w stosunkach nieurzędowych: bez nazwiska)» Imię chrzestne, zdrobniałe. Dwa, trzy, cztery imiona (przestarz. dwoje, troje, czworo imion). Dać,… … Słownik języka polskiego
pacan — m IV, DB. a Ms. pacannie; lm M. y, DB. ów posp. «pogardliwie o człowieku uważanym za głupca; bałwan, baran, dureń» … Słownik języka polskiego
patafian — m IV, DB. a, Ms. patafiannie; lm M. y, DB. ów posp. «pogardliwie o człowieku uważanym za niedołęgę, głupca; bałwan, baran, pacan» … Słownik języka polskiego
upupić — dk VIa, upupićpię, upupićpisz, upup, upupićpił, upupićpiony upupiać ndk I, upupićam, upupićasz, upupićają, upupićaj, upupićał, upupićany, posp. «zrobić z kogoś głupca» … Słownik języka polskiego