-
1 głosiciel
m głosiciel, głosicielka f (G pl głosicieli, głosicielek) książk. proponent, advocate- głosiciel poglądów konserwatywnych/racjonalizmu a proponent of conservative views/of rationalism- głosiciel Ewangelii an evangelist* * *- la; -le; gen pl; -li; mexponent, advocate* * *mpgłosicielka f. Gen.pl. -ek lit. champion, torchbearer.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > głosiciel
-
2 głosiciel
-
3 głosiciel
głosiciel(ka) [gwɔɕiʨ̑ɛl] m(f) -
4 głosiciel
сущ.• глашатай* * *♂ книжн. глашатай* * *м книжн.глаша́тай -
5 głosiciel
cosantóir -
6 głosicielka
m głosiciel, głosicielka f (G pl głosicieli, głosicielek) książk. proponent, advocate- głosiciel poglądów konserwatywnych/racjonalizmu a proponent of conservative views/of rationalism- głosiciel Ewangelii an evangelistThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > głosicielka
-
7 herold
сущ.• вестник• герольд• глашатай• предвестник* * *♂, мн. И. \heroldowie 1. ист. герольд;2. перен. глашатай, провозвестник+2. głosiciel
* * *м, мн И heroldowie1) ист. геро́льд2) перен. глаша́тай, провозве́стникSyn:głosiciel 2) -
8 ambasador
ambassador; ( rzecznik) champion, advocate* * *mp1. ( przedstawiciel państwa) ambassador; mianować ambasadora appoint an ambassador; odwołać ambasadora (= pozbawić stanowiska) dismiss an ambassador; (= wezwać do powrotu z placówki) recall an ambassador.2. przen. (= głosiciel) champion, advocate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ambasador
-
9 apologeta
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > apologeta
-
10 empiryzm
m sgt (G empiryzmu) Filoz. empiricism- empiryzm logiczny/sceptyczny/współczesny logical/sceptical/modern empiricism- empiryzm epistemologiczny/genetyczny/metodologiczny epistemological/genetic(al)/methodological empiricism- głosiciel empiryzmu an advocate of empiricism* * *mifil. empiricism.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > empiryzm
-
11 tub|a
f 1. (rura) speaking tube- kapitan ogłosił przez tubę, że zbliżamy się do portu the captain announced through a speaking tube (that) we were approaching the harbour2. przen., pejor. (głosiciel) mouthpiece- dziennikarze stali się tubą nowej władzy the journalists became a mouthpiece for the new authorities3. (rzecz w kształcie rury) tube- sukienka/top w kształcie tuby a tube dress/top- malarz niósł zrolowane rysunki w tubie the artist was carrying rolled-up drawings in a tube4. (opakowanie) tube- w tubie zostało jeszcze trochę kleju there was some glue left in the tube5. (zawartość opakowania) tube- szybko zużył całą tubę i wziął następną he quickly used up the whole tube and took another one6. Muz. (instrument muzyczny) tuba- grać na tubie to play the tubaThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tub|a
-
12 głosicielka
См. также в других словарях:
głosiciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek głoszący jakieś idee, upowszechniający coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głosiciel dobrych zasad. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głosiciel — m I, DB. a, lm M. e, DB. i podn. «ten, kto głosi, upowszechnia coś» Głosiciel jakichś idei, haseł. Głosiciel czyichś poglądów … Słownik języka polskiego
ambasador — m IV, DB. a, Ms. ambasadororze; lm M. ambasadororzy, DB. ów «przedstawiciel dyplomatyczny najwyższego stopnia reprezentujący państwo wobec władz innego państwa lub organizacji międzynarodowych» Ambasador Holandii. Mianować, odwołać ambasadora.… … Słownik języka polskiego
chiliasta — m odm. jak ż IV, CMs. chiliastaaście; lm M. chiliastaaści, DB. chiliastatów rel. «zwolennik, głosiciel chiliazmu» … Słownik języka polskiego
głosicielka — ż III, CMs. głosicielkalce; lm D. głosicielkalek forma ż. od głosiciel … Słownik języka polskiego
herold — m IV, DB. a, Ms. heroldldzie; lm M. owie (heroldldzi), DB. ów «w średniowieczu: poseł, urzędnik ogłaszający w imieniu władcy ważne zarządzenia lub wydarzenia; wywoływacz sprawdzający pochodzenie i herby uczestników turnieju; znawca herbów i… … Słownik języka polskiego
minimalista — m odm. jak ż IV, CMs. minimalistaiście; lm M. minimalistaiści, DB. minimalistatów «człowiek mający minimalne wymagania, ograniczający się do minimum w jakichś dziedzinach; zwolennik, głosiciel minimalizmu» … Słownik języka polskiego
organicznik — m III, DB. a, N. organicznikkiem; lm M. organicznikicy, DB. ów «zwolennik, głosiciel pozytywistycznego hasła pracy organicznej» Spór między romantykami a organicznikami … Słownik języka polskiego
praktycysta — m odm. jak ż IV, CMs. praktycystayście; lm M. praktycystayści, DB. praktycystatów «zwolennik, głosiciel praktycyzmu» … Słownik języka polskiego
szerzyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ten, kto szerzy, rozpowszechnia coś; głosiciel, krzewiciel, propagator» Gorliwy, żarliwy szerzyciel oświaty, idei demokratycznych … Słownik języka polskiego
trybun — m IV, DB. a, Ms. trybunnie; lm M. i a. owie, DB. ów 1. «przywódca, rzecznik, obrońca mas ludowych; głosiciel, obrońca jakichś idei społecznych» Trybun rewolucji. Trybun ludowy. 2. hist. «w starożytnym Rzymie: przedstawiciel i obrońca praw ludu… … Słownik języka polskiego