-
1 furfurēs
-
2 furfures
furfur, ŭris (abl. furfuri, Plaut. Capt. 4, 2, 27), and furfŭres, um, m., bran [reduplicated form, originally for-for; root ghar-; Sanscr. gharshāmi, rub; Gr. chriô; cf.: far, farina, frio, frico, etc.; v. Corss. Beiträg. p. 206].I.Lit.:II.qui alunt furfure sues,
Plaut. Capt. 4, 2, 27:per cribrum effuso furfure,
Plin. 22, 25, 70, § 145:triticum furfure crasso vestitur,
id. 18, 30, 73, § 304.—In plur.:hordeacei,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 12, 44, 3:triticei,
Varr. R. R. 2, 5, 17:excreti modice a farina,
Col. 8, 4, 1: [p. 796] furfuribus conspersus panis, Phaedr. 4, 18, 4.— -
3 furfures
/'fə:fə/ Cách viết khác: (furfures) /'fə:fəri:z/ * danh từ, số nhiều furfures - (y học) sự tróc vảy cám - (số nhiều) vảy cám -
4 furfur
furfur, furis, m., I) der Balg, die Hülse des Getreides u. der Hülsenfrüchte, crassus (tritici), Plin. 18, 304: per cribrum effuso furfure (lentis), Plin. 22, 145. – II) insbes., die Kleie, a) eig., Sing., frumenti furfur, Gell. 11, 7, 5: qui alunt furfuri sues, Plaut. capt. 807 (wo Brix [804] und Schöll furfuribus lesen). – gew. Plur., frumenti furfures, Non. 69, 33: furfurum cremor, Cels. 6, 10: furfures hordeacei, Varro r. r. 2, 6, 4. Col. 12, 44, 3: silignei, Scrib. 66: triticei, Varro r. r. 2, 5, 17: furfures modice a farina excreti, Col. 8, 4, 1: furfures increti (ungesiebte) ac sordidi multoque lapide salebrosi, Apul. met. 7, 15 extr.: furfuribus conspersus (mit Kl. angemachtes) panis, Phaedr. 4, 18, 4: si (urina) tamquam ex furfuribus factas nubeculas repraesentat, Cels. 2, 4. p. 35, 1 D. – b) übtr., Plur. furfures, die Schuppen auf der Haut des menschl. Körpers, Plin. 23, 55: f. corporum, Plin. 35, 190: f. capitis, Plin. 20, 201: f. in facie, Plin. 22, 64.
-
5 furfur
furfur, furis, m., I) der Balg, die Hülse des Getreides u. der Hülsenfrüchte, crassus (tritici), Plin. 18, 304: per cribrum effuso furfure (lentis), Plin. 22, 145. – II) insbes., die Kleie, a) eig., Sing., frumenti furfur, Gell. 11, 7, 5: qui alunt furfuri sues, Plaut. capt. 807 (wo Brix [804] und Schöll furfuribus lesen). – gew. Plur., frumenti furfures, Non. 69, 33: furfurum cremor, Cels. 6, 10: furfures hordeacei, Varro r. r. 2, 6, 4. Col. 12, 44, 3: silignei, Scrib. 66: triticei, Varro r. r. 2, 5, 17: furfures modice a farina excreti, Col. 8, 4, 1: furfures increti (ungesiebte) ac sordidi multoque lapide salebrosi, Apul. met. 7, 15 extr.: furfuribus conspersus (mit Kl. angemachtes) panis, Phaedr. 4, 18, 4: si (urina) tamquam ex furfuribus factas nubeculas repraesentat, Cels. 2, 4. p. 35, 1 D. – b) übtr., Plur. furfures, die Schuppen auf der Haut des menschl. Körpers, Plin. 23, 55: f. corporum, Plin. 35, 190: f. capitis, Plin. 20, 201: f. in facie, Plin. 22, 64. -
6 furfur
furfur, uris (abl. furfuri, Plaut., et plus souvent furfures, um, m. son (de la farine).* * *furfur, uris (abl. furfuri, Plaut., et plus souvent furfures, um, m. son (de la farine).* * *Furfur, furfuris, pe. cor. m. g. Plaut. Du son, Du bran de farine.\Furfures in capite. Pli. Les excrements qui s'assemblent sur la teste, sortants par les pores de la peau, semblables à du son. -
7 furfur
furfur, ŭris (abl. furfuri, Plaut. Capt. 4, 2, 27), and furfŭres, um, m., bran [reduplicated form, originally for-for; root ghar-; Sanscr. gharshāmi, rub; Gr. chriô; cf.: far, farina, frio, frico, etc.; v. Corss. Beiträg. p. 206].I.Lit.:II.qui alunt furfure sues,
Plaut. Capt. 4, 2, 27:per cribrum effuso furfure,
Plin. 22, 25, 70, § 145:triticum furfure crasso vestitur,
id. 18, 30, 73, § 304.—In plur.:hordeacei,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 12, 44, 3:triticei,
Varr. R. R. 2, 5, 17:excreti modice a farina,
Col. 8, 4, 1: [p. 796] furfuribus conspersus panis, Phaedr. 4, 18, 4.— -
8 furfur
/'fə:fə/ Cách viết khác: (furfures) /'fə:fəri:z/ * danh từ, số nhiều furfures - (y học) sự tróc vảy cám - (số nhiều) vảy cám -
9 excerno
ex-cerno, crēvī, crētum, ere1) отделять, отбирать (aliquem ex numero captorum L; furfures a farinā Col)2) выделять, выводить наружу ( urīnam CC) -
10 incretus
I in-crētus, a, um [ cerno ]непросеянный, непровеянный ( furfures Ap)II incrētus, a, um part. pf. к incerno -
11 excerno
ex-cerno, crēvī, crētum, ere, aussondern = scheiden (vgl. Drak. Liv. 28, 39,10), I) im allg.: ex captorum numero excreti Saguntini, Liv.: haedi excreti, Verg. – II) insbes.: 1) als ökon. t. t. = aussieben, durchs Sieben absondern od. reinigen, furfures a farina, Col.: caementa cribris, Vitr.: frumenta, Col.: Partic. subst., excrēta, ōrum, n., das Ausgesiebte, das Kaff, tritici, Weizenkaff, Col. 8, 4, 1 u. 8, 8, 6. – 2) als mediz. t. t. = durch den Stuhlgang od. Urin absondern, abführen, modo parum excernere aegros modo nimium, Cels.: venter excernit mollia, Cels.: sine voluntate inferiores partes vel semen vel urinam vel etiam stercus excernunt, Cels.
-
12 hordeaceus
hordeāceus u. - ius (ordeāceus), a, um (hordeum), die Gerste betreffend, aus Gerste bestehend, Gersten-, farina, Cato u. Plin.: furfures, Varro: panis, Cels., Sen. u.a.: hordeacei panes (Ggstz. frumentacei panes, Weizenbrote), Hieron.: pira, Gerstenbirnen (= die zur Gerstenernte reif werden), Col.
-
13 incretus [1]
1. incrētus, a, um (in u. cerno), ungesiebt, furfures, unreine, Apul. met. 7, 15.
-
14 infundo
īn-fundo, fūdī, fūsum, ere, I) hinein-, eingießen, hinein-, einschütten, hineinfließen (einströmen) lassen, im Passiv auch = sich ergießen, A) eig.: 1) im allg.: a) flüssige Körper, sincerum est nisi vas, quodcumque infundis acescit, Hor.: infantium fletum infuso lacte compescimus, Sen.: aquam sine modo infusam vomitu egerere, Curt.: Oceanus Atlanticum mare infundens (in das Mittelmeer), Plin.: aquam infuso paludis umore mitescere, Curt.: Ggstz., lacus ad margines plenus neque exhaustis aquis minuitur, neque infusis augetur, Plin. 2, 226. – mit in u. Akk., alqd in aliquod vas, Cic.: aquam in manus nivatam, Petron.: ceram in eam formam gypsi, Plin.: alci aurum in os, Plin.: mare in salinas, Plin.: oceanus infusus in multos sinus, Plin.: portus usque in sinus oppidi et ad urbis crepidines infusi, Cic. de rep. 1, 43. – mit Dat., vinum reticulo aut cribro, Sen.: lucernis occidentibus oleum, Petron.: sibi (aquam), Plin.: aurum suum statuis, Iustin.: Euphrates circa eam (Seleuciam) praefluenti infusus Tigri, Plin.: haud secus ac tectis urbis Vulcania pestis cum sese infudit, Sil. – b) nicht flüssige Körper, in vino veteri fabam, Pelagon. veterin. 6 in.: in singulos modios olivae salis cocti singulos sextarios, Colum. 12, 49, 10: aureos nummos largiter in sinum Danaës, Lact. 1, 11, 18: cum sol in aliquem clausum locum infusus est, hineingeströmt ist, Sen. nat. qu. 5, 1, 2. – 2) insbes.: a) als mediz. t. t., eingießen, einspritzen, alqd in aurem, Plin., in naribus, Plin.: alqd naribus, auribus, Plin.: acetum vulneri, Cels.: alqd per nares, Colum. u. Plin.: alqd per cornu, Colum., per cornu faucibus, Pelagon. veterin.: latices inserto cornu, Verg.: alqd vaso ligneo in os, Gargil.: alqd clystere, Plin.: u. so alqd ex inferiore parte, Cels. – b) als Trank od. Nahrung einschenken, einschütten, alci venenum, Cic. Phil. 11, 13: iumentis hordea lassis, Iuven. 8, 154. – c) prägn., eingießend füllen, ceris opus, Phaedr. 3, 13, 9: maius alci poculum, füllen, einschenken, Hor. epod. 5, 77. – B) übtr.: 1) im allg.: rebus lumen infundens suum, auf alle Dinge niederschauend, Sen. Hippol. (Phaedr.) 160: ita se in eius (fortunae) sinum infudit, ut etc., warf sich so dem Gl. in die Arme, Val. Max. 3, 4, 4: fluminis modo fortunis complurium sese repentinus infudit, untergrub, wie ein reißender Strom, das Glück vieler, Amm. 14, 5, 6: fortunae saevientis procellae tempestates alias rebus infudere communibus, führten anderes Ungemach über den Staat herein, Amm. 14, 1, 1. – 2) insbes., a) eine Menschenmenge einströmen lassen, gew. refl. se infundere od. passiv infundi medial = hinein-, einströmen, eindringen, Esquilinā Collināque portā geminum urbi agmen, Flor.: se turmis agilibus, Amm.: hinc illa immensa agmina infusa, Curt.: dah. infusus populus, das zahlreich versammelte, Verg. – b) die Rede, Töne od. abstr. Objekte gleichs. hineingießen, einflößen, einströmen-, eindringen (dringen) lassen, Passiv medial = einströmen, eindringen, orationem in aures, Cic.: aliquid eiusmodi auribus eius, Amm.: ex his quae didicit aliqua magorum sensibus, Amm.: per aures nunc voce nunc pectine cantum, Sil.: ea vitia in civitatem, Cic.: animas terrae, Ov.: infusa per artus mens, Verg.: animus aut infixus aut infusus in mundo, Cic.: Ggstz., nihil ex illius (Themistoclis) animo, quod semel esset infusum, umquam effluere potuisse, Cic. de or. 2, 300. – c) medial infundi im üblen Sinne, sich eindrängen, cum homines humiliores in alienum eiusdem nominis infunderentur genus, Cic. Brut. 62: cum in urbem nostram est infusa peregrinitas, Cic. ep. 9, 15, 2.
II) hingießen, hinschütten, an od. auf od. über etw. gießen, -schütten, Passiv medial = sich ergießen, sich verbreiten, A) eig.: a) flüssige Körper, nimbum desuper, Verg.: merum super altaria, Suet.: largos umeris rores, Verg.: ceram rasis tabellis, Ov.: resinam sibi, über sich gießen (schütten), Auct. b. Alex.: caligo torrentis modo infusa terrae, Plin. ep.: amnis litori infusus, Mela: maria tot milibus passuum terrae infusa, Plin. – b) nicht flüssige Körper, pulverem, Catull.: generis eiusdem furfures, Colum.: gemmas litoribus (vom Meere), Curt.: ingentem vim sagittarum ratibus, die Fl. mit einem gewaltigen Pfeilregen überschütten, Curt.: nix infusa, Verg.: ignis infnsus, Liv.: tepor solis infusi, Plin. ep.: iam sole infuso, mit Aufgang der S., Verg.: nudos umeris infusa capillos, mit über die Sch. herabwallenden H., Ov. – B) übtr.: a) (poet.) infusus mit Dat. v. Pers. = hingegossen, hingestreckt in od. an usw., gremio, Verg.: collo mariti, den G. umschlingend, Ov. – b) etw. Gutes od. Schlimmes gleichs. ausschütten über usw., decus victoriae modo abiectae urbis ruinis, Val. Max.: hos pueris monitus, Pers.: maiora detrimenta civitati, über den St. bringen, Iustin.: alci opprobrium, Ps. Quint.
III) gießend befeuchten, begießen, benetzen, durchnässen, si uvam nimis imber infuderit, Pallad.: si lassus (bos) sub onere vehementer est infusus in pluvia, Veget. mul.: mit Abl., aceto napos, Colum.: antidoti eius affusione radices vitis, Pallad.: acido comam butyro, Sidon.: si pluviis infusa fuerint (fena), Pallad.: vino infusus (begossen) vel affusus (angegossen), v. Betrunkenen, Macr.
-
15 nubecula
nūbēcula, ae, f. (Demin. v. nubes), eine kleine Wolke, I) eig. u. übtr.: a) eig., nub. parva, Plin. 18, 356. Amm. 23, 5, 12. Vulg. 3. regg. 18, 44: ortus nubeculae, Apul. de mund. 8: inter nubeculas, Tert. adv. Val. 20. – b) übtr., ein Wölkchen, dunkler Fleck, smaragdi quidam nubeculā obducti, Plin.: nubeculae oculorum, Mücken sehen, Plin.: nubeculae in facie, dunkle Flecken, Plin.: aliquae quasi nubeculae, Cels.: tamquam ex furfuribus factas nubeculas repraesentat urina, Cels.: mala (urina) et in qua velut furfures atque nubeculae apparent, Plin. – II) bildl. finsterer Ausdruck, Wolke, frontis tuae, Cic. Pis. 20. – / Nbf. nubicula, Tert. ad nat. 1, 5. Gloss. II, 375, 67 (wo ›nubicula, νεφέλιον‹).
-
16 siliginaceus
silīgināceus, a, um (siligo), von Weizen, Weizen-, furfures, Plin. Val. 1, 46.
-
17 triticeus
trīticeus, a, um (triticum), zum Weizen gehörig, aus Weizen, Weizen-, messis, Weizenernte, Verg. u. Vulg.: panis, Colum.: far, Weizenschrot, Colum.: fruges, Ven. Fort.: paleae, Cato: furfures, Varro: pollis, Pelagon.
-
18 furfurosus
furfurōsus, a, um de son (en parl. de la couleur).* * *furfurōsus, a, um de son (en parl. de la couleur).* * *Furfurosus, pen. prod. Adiectiuum. Plin. Qui est comme plein de son ou de tels furfures et excrements. -
19 excerno
ex-cerno, crēvī, crētum, ere, aussondern = scheiden (vgl. Drak. Liv. 28, 39,10), I) im allg.: ex captorum numero excreti Saguntini, Liv.: haedi excreti, Verg. – II) insbes.: 1) als ökon. t. t. = aussieben, durchs Sieben absondern od. reinigen, furfures a farina, Col.: caementa cribris, Vitr.: frumenta, Col.: Partic. subst., excrēta, ōrum, n., das Ausgesiebte, das Kaff, tritici, Weizenkaff, Col. 8, 4, 1 u. 8, 8, 6. – 2) als mediz. t. t. = durch den Stuhlgang od. Urin absondern, abführen, modo parum excernere aegros modo nimium, Cels.: venter excernit mollia, Cels.: sine voluntate inferiores partes vel semen vel urinam vel etiam stercus excernunt, Cels. -
20 hordeaceus
hordeāceus u. - ius (ordeāceus), a, um (hordeum), die Gerste betreffend, aus Gerste bestehend, Gersten-, farina, Cato u. Plin.: furfures, Varro: panis, Cels., Sen. u.a.: hordeacei panes (Ggstz. frumentacei panes, Weizenbrote), Hieron.: pira, Gerstenbirnen (= die zur Gerstenernte reif werden), Col.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hordeaceus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
furfures — [fyʀfyʀ] n. m. pl. ÉTYM. 1377; lat. furfur « son (de céréales) ». ❖ ♦ Méd. Écailles épidermiques de la peau … Encyclopédie Universelle
furfures — (fur fu r ) s. m. pl. Terme de médecine. Écailles d épiderme qui se détachent particulièrement à la tête. HISTORIQUE XIVe s. • Furfures sont unes escailles qui viennent ou cuir [de la tête], LANFRANC f° 41, verso.. ÉTYMOLOGIE Lat. furfur … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
furfures — fur·fu·res (fûrʹfyə rēz ) n. Plural of furfur. * * * … Universalium
furfures — n. formation of scales or flakes of skin … English contemporary dictionary
Furfur — (Furfŭres), Kleien. Furfures amygdalarum, Mandelkleien. Furfures tritĭci, Weizenkleien. Daher Furfuracĕus, mit kleinen spreuartigen Schuppen besetzt, u. Furfuratio (Furfurisca). Kleiengrind … Pierer's Universal-Lexikon
furfur — /ferr feuhr/, n., pl. furfures /ferr fyeuh reez , feuh /. 1. the formation of flakelike particles on the surface of the skin, as of dandruff. 2. furfures, these particles. [1615 25; < L: bran, scaly infection] * * * … Universalium
VITLIGO — Arabum morbus, teste Io. Bodinô, Methodi Hist. c. 5. Graece ἄλφος quibusdam, aliis λευκή, vide Theod. Zuingerum, Theatrô Hum. vitae, ubi de Lepra. Vossius Vitiliginem ab impetigine, scabie et elephantiasi, sic discriminat: Si lenior sit pruritus … Hofmann J. Lexicon universale
Furfur — In demonology, Furfur (other spelling: Furtur) is a powerful Great Earl of Hell, being the ruler of twenty nine legions of demons. He is a liar unless compelled to enter a magic triangle where he gives true answers to every question, speaking… … Wikipedia
Furfur — est un démon issu des croyances de la goétie, science occulte de l invocation d entités démoniaques. Son nom proviendrait du latin: furfur ou furfures qui désigne le son. Le Lemegeton le mentionne en 34e position de sa liste de démons. Selon l… … Wikipédia en Français
Furfur — En demonología, Furfur (otro nombre: Furtur) es un poderoso Gran Conde del Infierno, que gobierna veintinueve legiones de demonios. Miente a menos que se le obligue a entrar en un triángulo mágico, donde da respuestas certeras a todas las… … Wikipedia Español
List of demons in the Ars Goetia — The demons names (given below) are taken from the Ars Goetia, which differs in terms of number and ranking from the Pseudomonarchia Daemonum of Johann Weyer. As a result of multiple translations, there are multiple spellings for some of the names … Wikipedia