-
1 funus
fūnus, ĕris, n. [Sanscr. dhū-mas, smoke; v. fumus], a funeral procession, funeral rites, burial, funeral, usually with reference to the burning of the body; cf.: funus est jam ardens cadaver; quod dum portatur, exsequias dicimus; crematum, reliquias;I.conditum jam, sepulcrum,
Serv. ad Verg. A. 2, 539 (freq. and class.).Lit.:B.funus, quo amici conveniunt ad exsequias cohonestandas,
Cic. Quint. 15, 50; cf.:mater exsequias illius funeris prosecuta,
id. Clu. 71, 201:funus innumeris exsequiis celebratum,
Plin. 10, 43, 60, § 122:mercedem funeris ac sepulturae constituere,
Cic. Verr. 2, 5, 51, § 134:maeror funeris,
id. Lael. 3, 11:cui acerbissimum funus ducitur,
id. Quint. 15, 50; cf.:funus triumphali portā ducendum,
Suet. Aug. 100:facere filio,
Cic. Clu. 9, 28:celebrare,
Liv. 8, 10, 10:ornare,
Cic. Rep. 6, 2; Suet. Aug. 100:paterno funeri omnia justa solvere,
Cic. Rosc. Am. 8, 23:funeri operam dare,
id. Att. 15, 1, B, 1:venire in funus,
id. ib.: pro ea copia quae Athenis erat, funus ei (Marcello) satis amplum faciendum curavi, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:funus militare alicui facere,
Liv. 3, 43, 7; cf.:prodire (alicui) in funus,
Ter. And. 1, 1, 88; Varr. R. R. 1, 69, 2:funere efferri,
Cic. de Or. 2, 55, 225; Suet. Ner. 9; 30; 33:praetereunte funere,
id. Tib. 57:corpus crematum publico funere,
id. ib. 75:nec te in tua funera mater Produxi (= funus tuum duxi),
Verg. A. 9, 486:funus imagines Ducant triumphales tuum,
i. e. be borne at the head of the procession, Hor. Epod. 8, 11:sub ipsum funus,
id. C. 2, 18, 18:statim a funere,
Suet. Caes. 85.—Comically: fecisti funus med absente prandio: Cur ausu's facere, quoi ego adaeque heres eram? have buried, i. e. devoured it, Plaut. Men. 3, 2, 27.—In plur.:funera agitant, exsequia ititant,
Naev. 3, 9: nemo me lacrumis decoret, nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34, and de Sen. 20, 73 (Epigr. 3, p. 162 Vahl.);poetically imitated by Cicero: linquamus amicis Maerorem, ut celebrent funera cum gemitu, Cic. poët. Tusc. 1, 49, 117: cum senatus auctoritatem suam in virorum fortium funeribus ornamentisque ostenderit,
id. Phil. 9, 7, 16:edictum, quod de funeribus habeant (aediles curules),
id. ib. §17: tristia,
Hor. Ep. 2, 2, 74:tria si concurrant foro,
id. S. 1, 6, 43:justa reddere alicui,
Plin. 10, 2, 2, § 4; Sil. 2, 184.—Transf.1.A dead body, corpse, =cadaver ( poet.):2.haeccine parva meum funus arena teget?
Prop. 1, 17, 8:lacerum,
Verg. A. 9, 491.—In plur., of a corpse, Val. Fl. 3, 298:mixta senum ac juvenum densentur funera,
Hor. C. 1, 28, 19; of the manes of the departed:cum semel infernas intrarunt funera leges,
Prop. 4 (5), 11, 3.—Death, esp. violent death, murder (mostly poet.):II.maturo propior... funeri,
Hor. C. 3, 15, 4:vicinum funus ut aegros Exanimat,
id. S. 1, 4, 126:exstinctum Nymphae crudeli funere Daphnin Flebant,
Verg. E. 5, 20:(quos) Abstulit atra dies, et funere mersit acerbo,
id. A. 6, 429:qui patrios foedasti funere vultus,
with murder, id. ib. 2, 539.—Freq. in plur.:quae funera Turnus Ediderit,
Verg. A. 9, 526; cf. id. ib. 10, 602; Hor. C. 1, 15, 10; 4, 14, 49; once in Cic., acc. to Nonius: ut vix hominum acerbis funeribus satietur, Cic. Fragm. ap. Non. 300, 26 (id. Rep. 2, 41 Mos.).—Trop., destruction, ruin, fall (rare but class.):vir summā eloquentiā dixit graviter, casum illum meum funus esse rei publicae, sed funus justum et indictum,
Cic. Prov. Cons. 19, 45:dum Capitolio Regina (Cleopatra) dementes ruinas Funus et imperio parabat,
Hor. C. 1, 37, 8. —In plur.:sub lacrimosa Trojae Funera,
Hor. C. 1, 8, 15:pro dira pudoris funera,
Luc. 4, 231.—Also concr. of persons plotting destruction:Gabinium et Pisonem, duo rei publicae portenta ac paene funera,
Cic. Prov. Cons. 1, 2. -
2 funus
fūnus, eris, n. (viell. zu gotisch gaunon, Klagelieder singen, klagen), die feierliche Beerdigung, Bestattung einer Leiche, das Leichenbegängnis, die Leiche (während exsequiae u. pompa ihre feierliche Begleitung, die Leichenfeier, u. zwar exsequiae durch Verwandte und Freunde, pompa durch Ahnenbilder u.a. Prunk): I) eig. u. meton.: A) eig.: funus, quo amici conveniunt ad exsequias cohonestandas, Cic.: habebat funus et exsequias quales meruit, Val. Max.: funus adiutare, bei der L. mit helfen, Ter.: funus indicere, Cic.: f. alci facere, Cic.: funus alci instaurare Verg.: paterno funeri omnia iusta solvere, Cic.: alci f. ducere, halten, besorgen, Cic.: in funus venire, zur L. kommen, Cic.: in funus prodire, mit zur L. gehen, Ter. Andr. 115 u. Cic.: so auch funus celebrare, Liv.: funera non potui comitare (= comitari), Ov.: funere efferre, efferri, funus effertur, s. 1. ef-fero: efferri sine ulla funeris pompa, Nep.: funus procedit (setzt sich in Bewegung), Ter.: funus alcis videre, jmds L. sehen = jmds. Tod erleben, Nep. – funus (alcis) ornare, Suet.: funus alcis ducere, die L. anführen (v. den Ahnenbildern), Hor.: statim a funere, Suet. – Plur., virorum fortium funera, Cic.: iustis funeribus confectis, Caes.: Plur. auch poet. v. der Bestattung eines einzelnen, Sil. 2, 184. – B) meton. (poet.): 1) die Leiche, der Leichnam, meum, Prop.: lacerum, Verg., Plur. poet. v. einer Leiche, Val. Flacc. 3, 298. – übtr., v. den Schatten, Manen der Abgeschiedenen, Prop. 4, 11, 3. – 2) der Tod, u. insbes. der gewaltsame, der Mord, crudeli funere exstinctus, Verg.: sub ipsum funus, schon dem Tode nahe, Hor. – foedasti funere vultus, Verg.: edere funera, morden, Verg. – II) übtr., der Untergang, das Verderben, der Tod, rei publicae, Cic.: funus imperio parabat, Hor. – meton. für die den Untergang bereitende Person, v. Gabinius u. Piso, paene funera rei publicae, der Untergang, die Zerstörer, Cic.
-
3 funus
fūnus, eris, n. (viell. zu gotisch gaunon, Klagelieder singen, klagen), die feierliche Beerdigung, Bestattung einer Leiche, das Leichenbegängnis, die Leiche (während exsequiae u. pompa ihre feierliche Begleitung, die Leichenfeier, u. zwar exsequiae durch Verwandte und Freunde, pompa durch Ahnenbilder u.a. Prunk): I) eig. u. meton.: A) eig.: funus, quo amici conveniunt ad exsequias cohonestandas, Cic.: habebat funus et exsequias quales meruit, Val. Max.: funus adiutare, bei der L. mit helfen, Ter.: funus indicere, Cic.: f. alci facere, Cic.: funus alci instaurare Verg.: paterno funeri omnia iusta solvere, Cic.: alci f. ducere, halten, besorgen, Cic.: in funus venire, zur L. kommen, Cic.: in funus prodire, mit zur L. gehen, Ter. Andr. 115 u. Cic.: so auch funus celebrare, Liv.: funera non potui comitare (= comitari), Ov.: funere efferre, efferri, funus effertur, s. effero: efferri sine ulla funeris pompa, Nep.: funus procedit (setzt sich in Bewegung), Ter.: funus alcis videre, jmds L. sehen = jmds. Tod erleben, Nep. – funus (alcis) ornare, Suet.: funus alcis ducere, die L. anführen (v. den Ahnenbildern), Hor.: statim a funere, Suet. – Plur., virorum fortium funera, Cic.: iustis funeribus confectis, Caes.: Plur. auch poet. v. der Bestattung eines einzelnen, Sil. 2, 184. – B) meton. (poet.): 1) die Leiche, der Leichnam, meum, Prop.: lacerum, Verg., Plur. poet.————v. einer Leiche, Val. Flacc. 3, 298. – übtr., v. den Schatten, Manen der Abgeschiedenen, Prop. 4, 11, 3. – 2) der Tod, u. insbes. der gewaltsame, der Mord, crudeli funere exstinctus, Verg.: sub ipsum funus, schon dem Tode nahe, Hor. – foedasti funere vultus, Verg.: edere funera, morden, Verg. – II) übtr., der Untergang, das Verderben, der Tod, rei publicae, Cic.: funus imperio parabat, Hor. – meton. für die den Untergang bereitende Person, v. Gabinius u. Piso, paene funera rei publicae, der Untergang, die Zerstörer, Cic. -
4 funus
funŭs, ĕris, n. [st2]1 [-] funérailles, convoi, pompe funèbre; bûcher. [st2]2 [-] mort, trépas. [st2]3 [-] meurtre. [st2]4 [-] au plur. carnage. [st2]5 [-] ruine, perte, extinction, anéantissement. [st2]6 [-] fléau, peste (en parl. d'un homme). [st2]7 [-] corps, cadavre. [st2]8 [-] Prop. ombre (en parl. des morts). - funus celebrare (funus facere): faire les funérailles, rendre les derniers devoirs. - funeri operam dare: faire les funérailles, rendre les derniers devoirs. - prodire (alicui) in funus, Ter. And. 1, 1, 88: assister aux funérailles (de qqn).* * *funŭs, ĕris, n. [st2]1 [-] funérailles, convoi, pompe funèbre; bûcher. [st2]2 [-] mort, trépas. [st2]3 [-] meurtre. [st2]4 [-] au plur. carnage. [st2]5 [-] ruine, perte, extinction, anéantissement. [st2]6 [-] fléau, peste (en parl. d'un homme). [st2]7 [-] corps, cadavre. [st2]8 [-] Prop. ombre (en parl. des morts). - funus celebrare (funus facere): faire les funérailles, rendre les derniers devoirs. - funeri operam dare: faire les funérailles, rendre les derniers devoirs. - prodire (alicui) in funus, Ter. And. 1, 1, 88: assister aux funérailles (de qqn).* * *Funus, funeris, pen. corr. ne. g. Terent. Convoy des obseques, Funerailles.\Solenne funeris. Tacit. La solennité du convoy.\Atrum funus. Lucret. Auquel on est vestu de noir.\Crudeli funere extinctus. Virgil. De cruelle mort.\Familiare funus. Cic. De quelqu'un qui est de nostre famille.\Immaturum. Quintil. Mort qui vient devant le temps et en fleur d'aage.\Maturo propior funeri. Horat. Vieille, Prochaine de la mort, selon le cours de nature.\Plebeii funeris arca. Lucan. Le coffre ou cercueil pour mettre et enterrer un homme de basse condition.\Saeua dare funera. Virgil. Faire des meurtres cruels.\Dare operam funeri. Cic. Assister au convoy.\Dotari funeribus. Ouid. Estre honoré par convoy et solennité de funerailles.\Funere elatus, id est, cum pompa exequiarum. Porté en terre avec convoy. Bud.\Funere elata Respub. Cic. Portee en terre.\Expers funeris. Lucret. Immortel.\Funus facere prandio alicuius. Plaut. Manger tout le disner d'aucun.\Author funeris tibi sum. Ouid. Je suis cause de ta mort.\Soluere iusta paterno funeri. Cic. Faire les obseques et funerailles de son pere.\In funus venire. Cic. Venir au convoy et funerailles d'un trespassé. -
5 fūnus
fūnus eris, n [FAV-], a funeral procession, funeral rites, burial, funeral: funus interim Procedit, T.: adiutare funus, attend, T.: exsequias illius funeris prosequi: maeror funeris: acerbissimum: celebrare, L.: paterno funeri omnia iusta solvere: militare, L.: tuum, H.: funerum nulla ambitio, Ta.: virorum fortium funera: nec te, tua funera mater Produxi, thee (or rather) thy funeral, V.— A dead body, corpse: meum, Pr.: lacerum, V.: senum ac iuvenum funera, H.— The shades of the dead, manes, Pr.— Death, violent death, murder: Maturo propior funeri, H.: crudele, V.: qui patrios foedasti funere voltūs, V.: quae funera Turnus Ediderit, V.: praetexere funera sacris, i. e. suicide, V.—Fig., destruction, ruin, fall: rei p.: Capitolio Funus parabat, H.: tot funera passi, V. —Of persons, a pest, destroyer: duo rei p. funera.* * *burial, funeral; funeral rites; ruin; corpse; death -
6 funus
funus funus, eris n могила, захоронение, гробница -
7 funus
funus funus, eris n похороны, погребение -
8 funus
fūnus, eris n.1) погребение, похороныfacere f., f. faciendum curare C etc. — устраивать похороны, хоронитьvenire (prodire) in f. C etc. (celebrare f. L) — участвовать в похоронах, провожать покойника2) труп (f. alicujus Pers; arena teget f. meum Prp)3) pl. тени усопших Prp4) смерть (f. maturum H)sub ipsum f. H — накануне смертиf. alicujus videre Nep — пережить кого-л.5) убийствоfoedare funere vultum alicujus V — омрачить чьё-л. лицо убийством (сделав его свидетелем убийства)ēdere f. V — совершить убийство6) гибель, погибель (parare f. imperio H)7) губитель (Gabinius et Piso, funera rei publicae C) -
9 funus
přijít s křížkem po funuse zu spät kommen -
10 funus
přijít s křížkem po funuse zu spät kommen -
11 funus
похороны: fun. ducere,facere (1. 2 D. 2, 4. 1. 12 § 4. 1. 14 § 2. 1. 32 D. 11, 7);funeris impensa, sumtus (1. 18. 29 pr. 1. 37 eod.);
homini mortuo ne ossa legito, quo post funus faciat (L. ХII. tab. X. 5. a)
Латинско-русский словарь к источникам римского права > funus
-
12 funus
m typ. pastelm emparedado -
13 funus
-
14 funus
, eris nпохороны (перен. смерть) -
15 Tú secánda mármora Locás sub ípsum fúnus: ét sepúlcri Ímmemór struí domos
Ты ж готовишь мраморы,Чтоб строить новый дом, когда МогилаЖдет тебя разверстая.Гораций, "Оды", II, 18, 17-19(Перевод А. Семенова-Тянь-Шанского)Итак, он отмерил кусок земли, который был теперь достаточен для всех его планов, и лежал мертвый на дорожке, как великое (хотя и не живое) доказательство истины слов Горация:Locas sub ipsutn funus: et sepulcriItnmemor struis domos,которые я переведу читателю так: "ты заготовляешь благороднейшие строительные материалы, когда нужны только кирка и заступ, и строишь дом в пятьсот футов длиной и сто шириной, забыв о жилище в шесть футов. (Генри Фильдинг, История Тома Джонса Найденыша.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Tú secánda mármora Locás sub ípsum fúnus: ét sepúlcri Ímmemór struí domos
-
16 fenus pecuniae, funus animae
el interés del dinero es la muerte del alma -
17 погребение
• funus -
18 Leichenbegängnis
Leichenbegängnis, funus (das Hinaustragen der Leiche übh.). – exsequiae funeris, auch bl. exsequiae (das Leichengefolge, der Leichenzug). – pompa funeris. pompa funebris. auch bl. pompa (feierlicher, prächtiger Aufzug bei einem Leichenbegängnis, wenn die Begleitung der Personen noch mit weiterem Gepränge, z.B. Vortragung der Ahnenbilder etc., verbunden war, das Leichengepränge). – iusta, ōrum,n. pl.iusta funebria,n. pl. (die letzten Pflichten, die man dem Verstorbenen erzeigt, die gesetzlich vorgeschrieben oder im Gebrauch angenommen sind). – sepultura (die Beerdigung als Feierlichkeit). – die Kosten des L., s. Leichenkosten. – ein L. halten, veranstalten, funus facere; funus exsequiis celebrare: jmdm. ein L. halten, veranstalten, funus alci facere, ducere; funere efferre alqm; alci od. alcis funeri iusta facere, solvere; alcis corpori iusta persolvere: ein prächtiges L. veranstalten. funus quanto possum apparatu facio; iusta magnifice facere: jmdm., amplo od. magnifico od. apparatissimo funere alqm efferre: ein prächtiges u. ehrenvolles, funus alcis omni apparatu et honore celebrare; alci pompam funeris honestam et magnificam facere: ein fürstliches, efferre alqm sollemni principum pompā: ein königliches, prope regio funere alqm efferre; regio more alci exsequias od. iustafacere: ein einfaches, alqm sine ulla pompa funeris efferre. – zum L. kommen, venire in funus: zum L. jmds. (bei jmd. zur Leiche) gehen, dem L. jmds. beiwohnen, funus exsequi; exsequias comitari; exsequias funeris alcis prosequi; alci in funus prodire; in funus alcis accedere (sich dem L. jmds. anschließen): jmd. zum L. (zur Leiche) bitten, alqm evocare ad funus; zum L. jmds., rogare, ut alqs alci in funus prodeat.
-
19 acerbus
ăcerbus, a, um - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son). - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre. - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident. - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit). - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert). - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4. - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre. - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées. - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile. - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée. - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune). - sapor acerbus, Plin.: goût âpre. - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré. - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile. - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme. - acerbum funus, Virg.: mort prématurée. - acerba mors: mort prématurée. - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel. - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon. - res acerbae, Lucr.: le malheur. - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants. - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile. - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun. - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables. - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais. - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses). - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer. - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée. - acerba, ōrum, n.: choses pénibles. - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs. - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse. - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère. - res acerbae, Lucr.: le malheur. - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500. - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement. - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.* * *ăcerbus, a, um - ăcerbior, Cic. Verr. 4, 134 ; ăcerbissimus Cic. Clu. 10. [st1]1 [-] aigre, aigu (son). - vox acerba, Quint. 11, 3, 169, voix aigre. - plur. n. acerba sonans, Virg. G. 3, 149: avec un bruit strident. - acerbus serrae horror, Lucr.: l'horrible grincement de la scie. [st1]2 [-] qui n'est pas à maturité, acerbe, âpre au goût, vert (fruit). - acerba uva, Phaedr. 4, 3, 4: raisin âpre (vert). - cf. Cato, Agr. 65, 1; Varr. R. 1, 44, 4. - acerbus odor, Val. Flac. 4, 493: odeur âcre. - res acerbae, Cic. Prov. 34: affaires inachevées. - virgo acerba, Varr. Men. 11: jeune fille qui n'est pas nubile. - acerbum funus, Plaut. As. 595 ; Virg. En. 6, 429: mort prématurée. - Neptuni corpus acerbum, Lucr.: l'onde amère (le corps salé de Neptune). - sapor acerbus, Plin.: goût âpre. - acerbum pirum, Varr.: poire verte. [st1]3 [-] imparfait, prématuré. - acerba virgo, Ov.: jeune fille qui n'est pas nubile. - acerbus partus, Ov.: enfant né avant terme. - acerbum funus, Virg.: mort prématurée. - acerba mors: mort prématurée. - res acerbae, Cic.: ouvrage inachevé. [st1]4 [-] âpre, rude, dur, impitoyable, cruel. - possunt acerbi e Zenonis schola exire, Cic.: il peut sortir des bourrus de l'école de Zénon. - res acerbae, Lucr.: le malheur. - acerba in partus, Ov.: (mère) dure pour ses enfants. - acerbum habuimus Curionem, Cic.: Curion nous a été hostile. - acerbus recitator, Hor.: lecteur importun. - acerbissimi feneratores, Cic.: usuriers impitoyables. - in Massiliensis es acerbus, Cic. Phil. 8, 18: tu es impitoyable à l'égard des Marseillais. - acerbae linguae fuit, Liv. 39, 40, 10: il eut une langue acerbe, mordante. [st1]5 [-] amer, fâcheux, triste, morose (en parl. de choses). - recordatio acerba, Cic. Br. 266: souvenir amer. - acerba fortuna, Cic.Verr. 5, 119: cruelle destinée. - acerba, ōrum, n.: choses pénibles. - multa acerba habuit ille annus, Cic. Sest. 27, 58: cette année a vu bien des malheurs. - acerbus delectus, Liv.: levée rigoureuse. - acerba cavillatio, Suet.: plaisanterie amère. - res acerbae, Lucr.: le malheur. - acerbum, i, n.: le malheur. --- Ov. Tr. 5, 2, 21; Virg. En. 12, 500. - acerba gemens, Ov.: poussant un douloureux gémissement. - acerbum est + inf.: il est pénible de. --- Cic. Quinct. 95.* * *Acerbus, Adiectiuum, vt Fructus acerbus, Fruict verd qui n'est point encore meur, qui agace les dents, Sur, Aigre.\Acerbum dicitur per translationem, durum, molestum, triste, austerum. Cic. Dur, Moleste, Fascheux et ennuyeux.\Homo acerbus, cui Lenis opponitur, siue mansuetus. Cic. Fascheux, A qui on ne peult durer, Aigre.\Acerbum est, ab aliquo circunueniri: acerbius, a propinquo. Cic. C'est chose aigre et difficile à porter, C'est chose qui greve beaucoup.\Acerba amatio. Plaut. Dure et fascheuse.\Animis acerbis saeuire. Virg. De cueur courroucé et mal content, ou Despiteusement et courageusement.\Casu acerbo concuti. Virgil. Estre agité et esmeu d'une fortune dure à porter.\Dies acerbus. Virg. Jour triste et plein d'ennuy.\Dissensus acerbus. Claudianus. Aigre et aspre dissension.\Acerbis facetiis Tiberium irridere solitus. Tacit. Broquarts aigres et poignants.\Fata acerba. Horat. Dure destinee.\Fatu acerba poscere. Senec. Choses dures et fascheuses ou ennuyeuses à dire ou nommer.\Frigus acerbum. Horat. Aspre froidure, ou rude.\Acerbum funus, pro Morte immatura: ideoque grauiore, atque amariore. Virg. Mort amere et regrettee, Dure à porter.\Horror serrae acerbus. Lucret. Le cry d'une scie rude et fascheux à ouir.\Ictus acerbus. Ouid. Rude coup.\Acerbissimus inimicus. Cic. Ennemi mortel.\Interitus acerbissimus. Plancus Ciceroni. Mort dure à porter.\Irae acerbae. Lucret. Courroux amer.\Liuor acerbus. Claud. Envie cruelle.\Lux acerba. Id est dies. Seneca. Dure et fascheuse journee.\Mater acerba in suos partus. Ouidius. Rude ou cruelle à ses enfants.\Odium acerbum. Virg. Haine mortelle.\Pectus acerbum. Ouid. Poictrine ou cueur triste et ennuyé.\Recitator acerbus Horat. Fascheux et mal plaisant.\Res acerbae. Lucret. Adversitez.\Impolitae res et acerbae. Cic. Imparfaictes, Non parachevees.\Rumor acerbus. Tibul. Fascheux bruit.\Spectaculum acerbum. Cic. Chose dure et horrible à veoir.\Vita acerba. Cic. Vie desplaisante.\Vulnus acerbum. Virg. Cruelle playe.\Vultus acerbus. Ouid. Rude visage et rigoureux.\Acerbum, acerbi, Substantiuum, n. g. Ouid. Cic. Fascherie, Tristesse, Ennuy. -
20 Похороны
- funebria (pl); funus, -eris, n; sepultura; exsequiae;• устраивать похороны - funus faciendum curare;
• участвовать в похоронах - venire (prodire) in funus; celebrare funus; funeri omnia justa solvere; exsequi (uxorem; funus);
• похороны при большом стечении народа - celebritas supremi diei;
См. также в других словарях:
FUNUS — initio tenui imponsâ, postea invalescente luxu, magnifice curari coepit. Unde non seuplchris modo, sed et collocationi, elationi ac productioni Funerum, modum Solon posuit. Fiebat autem collocatio pro arbitrio a cognatis, ut Patris a filio, filii … Hofmann J. Lexicon universale
Funus — (lat.), 1) Leiche; 2) Leichenbegängniß … Pierer's Universal-Lexikon
LARVATUM Funus — dicebatur apud Antiquos, cum cadavera ipsa ruinâ aedium detrita, vel alio casu mutilata, propter deformitatem publice oculis exposita efferri ad funus non potuêrunt: sed loco eorum vel larvoe quaedam, quae eorum faciem repraesentarent vel plane… … Hofmann J. Lexicon universale
TRANSLATITIUM Funus — vide supra Funus … Hofmann J. Lexicon universale
expensae circa funus — Expenses at the time of a funeral; funeral expenses … Ballentine's law dictionary
ПОХОРОНЫ — • Funus. I. У греков: τάφος. Торжественно хоронить мертвых и считать их могилы святыми было у греков религиозною обязанностью и вкоренившимся обычаем, основанным на их веровании в блуждание непогребенных. Какие глубокие… … Реальный словарь классических древностей
ПОХОРОНЫ — • Funus. I. У греков: τάφος. Торжественно хоронить мертвых и считать их могилы святыми было у греков религиозною обязанностью и вкоренившимся обычаем, основанным на их веровании в блуждание непогребенных. Какие глубокие… … Реальный словарь классических древностей
Johann Andreas Michael Nagel — (* 29. September 1710 in Sulzbach; † 29. September 1788 in Altdorf) war ein deutscher Hebraist und Orientalist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Wirken/Werk 3 Famil … Deutsch Wikipedia
convoy — Convoy, m. acut. Est en general quelque accompagnement que ce soit qu on face à aucune personne, et est composé de con et voye, comme, si c estoit compagnie qu on face à celuy qui va, et alors le Latin le dit Deductio, et convoyer, Deducere.… … Thresor de la langue françoyse
funèbre — [ fynɛbr ] adj. • XIVe; lat. funebris 1 ♦ Qui a rapport aux funérailles. Ornements funèbres. ⇒ funéraire, mortuaire. POMPES FUNÈBRES. Service des pompes funèbres : service communal chargé de l organisation des funérailles. Ordonnateur, conducteur … Encyclopédie Universelle
CADAVERUM Cura — apud Romanos Graecosque. Corpus defuncti, postquam sollenni ritu oculi eius clausi essent, per intervalla conclamabatur primo, quod apud Graecos fiebat magnô aeneorum vasorum fragore, an ad Lemures Furiasque accendas, an ad iacentem, si forte… … Hofmann J. Lexicon universale