Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

fultum

  • 1 fulcio

    fulcĭo, fulsi, fultum, 4 (late form perf. FVLCIVIT, Inscr. ap. Mur. 466, 3.— Part. perf.:

    fulcītus,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1, 46), v. a. [etym. dub.; cf.: falx, flccto; Corss. refers it to root dhar-; v. firmus, Ausspr. 1, 476], to prop up, to keep upright by props, to stay, support (class.; syn.: sustento, sustineo, munio).
    I.
    Lit.:

    qui fulcire putatur porticum Stoicorum,

    Cic. Ac. 2, 24, 75:

    aliquid trabibus,

    Plin. 36, 13, 19, § 89:

    Atlas, caelum qui vertice fulcit,

    Verg. A. 4, 247:

    vitis nisi fulta est, fertur ad terram,

    Cic. de Sen. 15, 52:

    ruentes ceras,

    Plin. 11, 10, 10, § 23:

    illum Balbutit Scaurum pravis fultum male talis,

    supported, Hor. S. 1, 3, 48; cf. id. ib. 1, 2, 88:

    quod non Taenariis domus est mihi fulta columnis,

    Prop. 3 (4), 1, 49:

    longis Numidarum fulta columnis cenatio,

    Juv. 7, 182; 3, 193:

    si mutuatus pecuniam aedificia ruentia fulserit,

    Gai. Inst. 4, 73:

    me prior fultusque toro meliore,

    Juv. 3, 82: et pulvino fultus, supported by, resting on the pillow, Lucil. ap. Serv. Verg. E. 6, 53:

    ille (juvencus) latus niveum molli fultus byacintho,

    Verg. E. 6, 53; cf. effultus; so absol.:

    colloco, fulcio,

    Plaut. Cas. 5, 2, 10:

    caput nivei fultum Pallantis,

    propped up, bolstered, Verg. A. 11, 39.— Impers.:

    sat sic fultumst mihi,

    Plaut. Stich. 1, 2, 37.— Poet.:

    tu (potes) pedibus teneris positas fulcire pruinas?

    i. e. to tread the fallen snow, Prop. 1, 8, 7:

    stant fulti pulvere crines,

    supported, stiffened, Stat. Th. 3, 326.—
    B.
    Transf., to make strong or fast, to fasten, secure, support, strengthen ( poet. and in post-Aug. prose):

    fultosque emuniit obice postes,

    fastened, guarded, Verg. A. 8, 227; cf.:

    appositā janua fulta serā,

    Ov. A. A. 2, 244:

    et dura janua fulta sera,

    Tib. 1, 2, 6:

    omnia debet cibus integrare novando Et fulcire cibus, cibus omnia sustentare,

    to support, strengthen, Lucr. 2, 1147:

    stomachum cibo,

    Sen. Ep. 68 med.:

    venas cadentes vino,

    id. ib. 95; cf. Col. 6, 24, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    To support, sustain, uphold:

    veterem amicum suum labentem excepit, fulsit et sustinuit re, fortuna, fide,

    Cic. Rab. Post. 16, 43; cf.:

    labantem et prope cadentem rem publicam fulcire,

    id. Phil. 2, 21, 51:

    domum pluribus adminiculis ante fundatam fulcit ac sustinet,

    Plin. Ep. 4, 21, 3;

    cf: ingenia rudia nullisque artium bonarum adminiculis fulta,

    Gell. 6, 2, 8:

    hoc consilio et quasi senatu fultus et munitus,

    Cic. Rep. 2, 9:

    aliquem litteris,

    id. Att. 5, 21, 14:

    magnis subsidiis fulta res publica est,

    id. Fam. 12, 5, 1:

    imperium gloria fultum et benevolentiā sociorum,

    id. Off. 3, 22, 88:

    his fultus societatibus atque amicitiis,

    Liv. 42, 12, 8; 3, 60, 9; Plin. Ep. 9, 13, 11; cf.:

    quia nullis recentibus subsidiis fulta prima acies fuit,

    Liv. 9, 32, 9:

    quo praesidio cum fulta res Romana esset,

    id. 7, 12, 8:

    causa Gaditanorum gravissimis et plurimis rebus est fulta,

    Cic. Balb. 15, 35:

    serie fulcite genus,

    i. e. to keep up, preserve, Prop. 4 (5), 11, 69.—
    * B.
    Poet., to besiege, oppress:

    (Pacuvii) Antiopa aerumnis cor luctificabile fulta,

    Pers. 1, 78 (perh. a word of Pacuv.).

    Lewis & Short latin dictionary > fulcio

  • 2 fullting

    n. help, assistance.
    * * *
    n. (mod. fulltingi, and so in paper MSS.: it occurs also as masc., gen. fulltingjar, Ísl. ii. 74; þinn fullting (acc.), Fb. ii. 327); [A. S. fultum]:—help, assistance, Eg. 7, 331, 485, Greg. 40, K. Á. 122; falla í f. með e-m, to side with one, Grág. i. 1, ii. 343, Gísl. 43, (Ed. nokkurn fullting, masc.), passim.
    COMPDS: fulltingsmaðr, fulltingssteinn.

    Íslensk-ensk orðabók > fullting

  • 3 fulltingja

    (-da, -dr), v. to lend help, assist, with dat.
    * * *
    d, [A. S. fultum], to lend help, assist, with dat.; Guð mun f. þér, Fms. v. 193, viii. 26; fulltingja enum sára manni, Grág. ii. 27; fulltingja rétt biskups-stólsins, Fb. iii: to back a thing, Ó. H. 43, 75.

    Íslensk-ensk orðabók > fulltingja

  • 4 fulciō

        fulciō fulsī, fultus, īre,    to prop up, keep up by props, stay, support: porticum: caelum vertice, V.: vitis, nisi fulta sit, fertur ad terram: pravis fultus male talis, supported, H.: fultus toro meliore, resting on, Iu.: caput fultum, bolstered, V.: fultos obice postīs, fastened, V.: pedibus pruinas, to press, Pr.—Fig., to support, sustain, uphold: amicum labentem: prope cadentem rem p.: consulum ruinas virtute: totis viribus fulta hostium acies, L.: recentibus subsidiis fulta acies, L.: causa gravissimis rebus est fulta.
    * * *
    fulcire, fulsi, fultus V
    prop up, support

    Latin-English dictionary > fulciō

  • 5 fultus

        fultus    P. of fulcio.
    * * *
    fulta, fultum ADJ
    propped up; supported

    Latin-English dictionary > fultus

  • 6 rōbur

        rōbur oris, n    hard-wood, oak-wood, oak: naves totae factae ex robore, Cs.: (sapiens) non est e robore dolatus: Illi robur et aes triplex Circa pectus erat, H.—Very hard wood: morsus Roboris, i. e. of the wild olive, V.: solido de robore myrtus, V.—A tree-trunk: annoso validam robore quercum, i. e. old and sturdy, V.: antiquo robore quercus, with ancient trunk, V.—An oak-tree, oak: fixa est pariter cum robore cervix, i. e. was pinned fast to the oak, O.: agitata robora pulsant (delphines), O.—A piece of oak, structure of hard wood: in robore accumbunt, i. e. on hard benches: sacrum, i. e. the wooden horse, V.: ferro praefixum, i. e. lance, V.: nodosum, i. e. club, O.: aratri, i. e. the oaken plough, V.—A stronghold, dungeon: in robore et tenebris exspiret, L.: Italum, H.—Fig., hardness, physical strength, firmness, vigor, power: aeternaque ferri Robora, V.: navium, L.: satis aetatis atque roboris habere: corporum animorumque, L.: solidaeque suo stant robore vires, V. —Enduring strength, force, vigor: virtutis: animi: pectus robore fultum, O.: neque his (gentibus) tantum virium aut roboris fuit, L.—The best part, pith, kernel, strength, flower, choice: totius Italiae: quod fuit roboris, duobus proeliis interiit, Cs.: senatūs robur, L.: haec sunt nostra robora: lecta robora virorum, L.: robora pubis, V.
    * * *
    oak (tree/timber/trunk/club/post/cell); tough core; resolve/purpose; B:tetnus; strength/firmness/solidity; vigor, robustness; potency, force, effectiveness; military strength/might/power; heart, main strength, strongest element; mainstay/bulwark, source of strength; stronghold, position of strength

    Latin-English dictionary > rōbur

  • 7 balbutio

    balbūtĭo ( - uttio), īre, v. n. and a. [balbus].
    I.
    Neutr., to stammer, stutter:

    balbutire est cum quādam linguae haesitatione et confusione trepidare,

    Non. p. 80, 13; Cels. 5, 26, 31: lingua, Cod. 15, 6, 22. — Transf., of birds, not to sing clearly:

    merula hieme balbutit,

    Plin. 10, 29, 42, § 80. —
    B.
    Trop., to speak upon something obscurely, not distinctly or not correctly:

    desinant balbutire (Academici), aperteque et clarā voce audeant dicere,

    Cic. Tusc. 5, 26, 75; id. Div. 1, 3, 5.—
    II.
    Act., to stutter, stammer, or lisp out something: illum Balbutit Scaurum pravis fultum male talis, he, lisping or fondling, calls him Scaurus, Hor. S. 1, 3, 48.— Trop., as above:

    Stoicus perpauca balbutiens,

    Cic. Ac. 2, 45, 137.

    Lewis & Short latin dictionary > balbutio

  • 8 balbuttio

    balbūtĭo ( - uttio), īre, v. n. and a. [balbus].
    I.
    Neutr., to stammer, stutter:

    balbutire est cum quādam linguae haesitatione et confusione trepidare,

    Non. p. 80, 13; Cels. 5, 26, 31: lingua, Cod. 15, 6, 22. — Transf., of birds, not to sing clearly:

    merula hieme balbutit,

    Plin. 10, 29, 42, § 80. —
    B.
    Trop., to speak upon something obscurely, not distinctly or not correctly:

    desinant balbutire (Academici), aperteque et clarā voce audeant dicere,

    Cic. Tusc. 5, 26, 75; id. Div. 1, 3, 5.—
    II.
    Act., to stutter, stammer, or lisp out something: illum Balbutit Scaurum pravis fultum male talis, he, lisping or fondling, calls him Scaurus, Hor. S. 1, 3, 48.— Trop., as above:

    Stoicus perpauca balbutiens,

    Cic. Ac. 2, 45, 137.

    Lewis & Short latin dictionary > balbuttio

  • 9 robor

    rōbur ( rōbor, v. Lucr. p. 140 Lachm.; also an older form rōbus, Cato, R. R. 17, 1; Col. 2, 6, 1; cf. Paul. ex Fest. p. 264 Müll.), ŏris, n. [cf. Sanscr. radh-as, abundance; Gr. rhônnumi for rhôthnumi, to strengthen, rhômê], a very hard kind of oak (cf.:

    quercus, ilex),

    Plin. 16, 6, 8, § 19; 16, 7, 10, § 28; 16, 38, 73, § 186; 16, 40, 76, § 204; 16, 40, 77, § 218.— Hence,
    I.
    Lit.
    1.
    In gen., a very hard kind of tree or wood:

    morsus roboris,

    i. e. of the wild olive, Verg. A. 12, 783 (a little before: foliis oleaster amaris Hic steterat);

    so of the same,

    id. G. 2, 305; cf.:

    solido de robore myrtus,

    id. ib. 2, 64:

    annoso validam robore quercum,

    i. e. of an old and sturdy trunk, id. A. 4, 441; so,

    annoso robore quercus,

    Ov. M. 8, 743:

    antiquo robore quercus,

    with ancient trunk, Verg. G. 3, 332:

    Massyla, i. e. citri,

    Stat. S. 3, 3, 94; also,

    Maurorum,

    id. ib. 4, 2, 39.—
    2.
    Absol., usu., an oak-tree, an oak in gen.:

    fixa est pariter cum robore cervix,

    i. e. was pinned fast to the oak, Ov. M. 3, 92:

    agitata robora pulsant (delphines),

    id. ib. 1, 303.—
    3.
    Oak-wood, oak:

    naves totae factae ex robore,

    Caes. B. G. 3, 13; cf.:

    (sapiens) non est e saxo sculptus aut e robore dolatus,

    Cic. Ac. 2, 31, 101; and with this cf. id. Div. 2, 41, 85. — Poet.:

    illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 9; cf.:

    o saxis nimirum et robore nati!

    Stat. Th. 4, 340. —
    II.
    Transf.
    A.
    Of things made of oak or of any other hard wood.
    1.
    In gen.:

    Lacedaemonii cottidianis epulis in robore accumbunt,

    i. e. on oaken, hard benches, Cic. Mur. 35, 74.— So of the wooden horse before Troy:

    sacrum,

    Verg. A. 2, 230; of a lance:

    ferro praefixum,

    id. ib. 10, 479; Sil. 2, 244; 267; of a club, Ov. M. 12, 349; Mart. 9, 44, 4 et saep.:

    aratri,

    i. e. the oaken plough, Verg. G. 1, 162; Val. Fl. 7, 555.—
    2.
    In partic., the lower and stronger part of the prison at Rome, built by Servius Tullius, was called Robur (also Tullianum):

    Robus in carcere dicitur is locus, quo praecipitatur maleficorum genus, quod ante arcis robusteis includebatur, Paul. ex Fest. s. v. robum, p. 264 Müll.: in robore et tenebris exspiret,

    Liv. 38, 59 fin.:

    robur et saxum minitari,

    Tac. A. 4, 29; Val. Max. 6, 3, 1:

    verbera, carnifices, robur,

    Lucr. 3, 1017; Hor. C. 2, 13, 19 (v. carcer and Tullianum).—
    B.
    Hardness, strength, firmness, vigor, power (cf. vires; v. Fabri ad Liv. 21, 1, 2).
    1.
    Lit.:

    duri robora ferri,

    Lucr. 2, 449; so,

    ferri,

    Verg. A. 7, 609:

    saxi,

    Lucr. 1, 882:

    navium,

    Liv. 37, 30: omnia pariter crescunt et robora sumunt, gain strength, [p. 1598] Lucr. 5, 820; 895; cf.:

    qui si jam satis aetatis atque roboris haberet, ipse pro Sex. Roscio diceret,

    Cic. Rosc. Am. 51, 149:

    paululum jam roboris accessit aetati,

    id. Cael. 30, 73:

    solidaeque suo stant robore vires,

    Verg. A. 2, 639; Vulg. Judic. 8, 21:

    si quod est robur,

    Flor. 2, 1, 1.—
    2.
    Trop., power, strength, force, vigor (very freq.):

    alter virtutis robore firmior quam aetatis,

    Cic. Phil. 10, 8, 16:

    in animi excelsi atque invicti magnitudine ac robore,

    id. Off. 1, 5, 14; so,

    animi (with magnitudo),

    id. de Or. 2, 84, 343; id. Tusc. 1, 40, 95:

    robur incredibile animi,

    id. Mil. 37, 101:

    quantum in cujusque animo roboris est ac nervorum,

    id. Fam. 6, 1, 3:

    multo plus firmamenti ac roboris,

    id. Imp. Pomp. 4, 10; so (with firmamentum) id. Mur. 28, 58; (with firmitas) id. Fin. 5, 5, 12:

    hi tot equites Romani quid roboris hujus petitioni attulerunt?

    id. Planc. 8, 21:

    pectus robore fultum,

    Ov. Tr. 5, 12, 11:

    te mea robora fallunt,

    id. H. 16, 367:

    velocitate pari, robore animi virumque praestanti,

    Liv. 24, 26, 11:

    verba quanti roboris plena,

    Sen. Ep 10, 3:

    qui robur aliquod in stilo fecerint,

    Quint. 10, 3, 10; cf.:

    robur oratorium adicere sententiis,

    id. 10, 5, 4; 8, prooem. §

    3: illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 9; cf.:

    O saxis nimirum et robore nati,

    Stat. Th. 4, 340. —
    b.
    Authority: nostrarum constitutionum, Just. Inst. prooem. 6.—
    c.
    Concr., the strongest, most effective, or best part, the pith, kernel, strength of any thing; of soldiers, the flower of the troops, choice troops, etc. (freq. and class.):

    versaris in optimorum civium vel flore vel robore,

    Cic. Or. 10, 34: et robur et suboles militum interiit, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33; cf.:

    quod fuit roboris, duobus proeliis interiit,

    Caes. B. C. 3, 87:

    quod roboris ea provincia habuerat,

    Liv. 30, 2; Ov. M. 14, 454 al.:

    senatūs robur,

    Liv. 5, 39. — Plur.:

    tunc C. Flavius Pusio, Cn. Titinnius, C. Maecenas, illa robora populi Romani,

    Cic. Clu. 56, 163:

    haec sunt nostra robora,

    id. Att. 6, 5, 3; Liv. 7, 7; 12; 21, 54; 22, 6; 23, 16; 25, 6 init.:

    robora pubis,

    Verg. A. 8, 518; Ov. M. 7, 510:

    ingentia robora virorum,

    Plin. Pan. 34, 3:

    conferta robora virorum,

    Curt. 3, 5, 13: betae, i. e. stalks, Col. poët. 10, 326. — Of a place, a stronghold:

    quod coloniam virium et opum validam robur ac sedem bello legisset,

    Tac. H. 2, 19.— Absol.: robus, the name of an excellent kind of wheat:

    quoniam et pondere et nitore praestat,

    Col. 2, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > robor

  • 10 robur

    rōbur ( rōbor, v. Lucr. p. 140 Lachm.; also an older form rōbus, Cato, R. R. 17, 1; Col. 2, 6, 1; cf. Paul. ex Fest. p. 264 Müll.), ŏris, n. [cf. Sanscr. radh-as, abundance; Gr. rhônnumi for rhôthnumi, to strengthen, rhômê], a very hard kind of oak (cf.:

    quercus, ilex),

    Plin. 16, 6, 8, § 19; 16, 7, 10, § 28; 16, 38, 73, § 186; 16, 40, 76, § 204; 16, 40, 77, § 218.— Hence,
    I.
    Lit.
    1.
    In gen., a very hard kind of tree or wood:

    morsus roboris,

    i. e. of the wild olive, Verg. A. 12, 783 (a little before: foliis oleaster amaris Hic steterat);

    so of the same,

    id. G. 2, 305; cf.:

    solido de robore myrtus,

    id. ib. 2, 64:

    annoso validam robore quercum,

    i. e. of an old and sturdy trunk, id. A. 4, 441; so,

    annoso robore quercus,

    Ov. M. 8, 743:

    antiquo robore quercus,

    with ancient trunk, Verg. G. 3, 332:

    Massyla, i. e. citri,

    Stat. S. 3, 3, 94; also,

    Maurorum,

    id. ib. 4, 2, 39.—
    2.
    Absol., usu., an oak-tree, an oak in gen.:

    fixa est pariter cum robore cervix,

    i. e. was pinned fast to the oak, Ov. M. 3, 92:

    agitata robora pulsant (delphines),

    id. ib. 1, 303.—
    3.
    Oak-wood, oak:

    naves totae factae ex robore,

    Caes. B. G. 3, 13; cf.:

    (sapiens) non est e saxo sculptus aut e robore dolatus,

    Cic. Ac. 2, 31, 101; and with this cf. id. Div. 2, 41, 85. — Poet.:

    illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 9; cf.:

    o saxis nimirum et robore nati!

    Stat. Th. 4, 340. —
    II.
    Transf.
    A.
    Of things made of oak or of any other hard wood.
    1.
    In gen.:

    Lacedaemonii cottidianis epulis in robore accumbunt,

    i. e. on oaken, hard benches, Cic. Mur. 35, 74.— So of the wooden horse before Troy:

    sacrum,

    Verg. A. 2, 230; of a lance:

    ferro praefixum,

    id. ib. 10, 479; Sil. 2, 244; 267; of a club, Ov. M. 12, 349; Mart. 9, 44, 4 et saep.:

    aratri,

    i. e. the oaken plough, Verg. G. 1, 162; Val. Fl. 7, 555.—
    2.
    In partic., the lower and stronger part of the prison at Rome, built by Servius Tullius, was called Robur (also Tullianum):

    Robus in carcere dicitur is locus, quo praecipitatur maleficorum genus, quod ante arcis robusteis includebatur, Paul. ex Fest. s. v. robum, p. 264 Müll.: in robore et tenebris exspiret,

    Liv. 38, 59 fin.:

    robur et saxum minitari,

    Tac. A. 4, 29; Val. Max. 6, 3, 1:

    verbera, carnifices, robur,

    Lucr. 3, 1017; Hor. C. 2, 13, 19 (v. carcer and Tullianum).—
    B.
    Hardness, strength, firmness, vigor, power (cf. vires; v. Fabri ad Liv. 21, 1, 2).
    1.
    Lit.:

    duri robora ferri,

    Lucr. 2, 449; so,

    ferri,

    Verg. A. 7, 609:

    saxi,

    Lucr. 1, 882:

    navium,

    Liv. 37, 30: omnia pariter crescunt et robora sumunt, gain strength, [p. 1598] Lucr. 5, 820; 895; cf.:

    qui si jam satis aetatis atque roboris haberet, ipse pro Sex. Roscio diceret,

    Cic. Rosc. Am. 51, 149:

    paululum jam roboris accessit aetati,

    id. Cael. 30, 73:

    solidaeque suo stant robore vires,

    Verg. A. 2, 639; Vulg. Judic. 8, 21:

    si quod est robur,

    Flor. 2, 1, 1.—
    2.
    Trop., power, strength, force, vigor (very freq.):

    alter virtutis robore firmior quam aetatis,

    Cic. Phil. 10, 8, 16:

    in animi excelsi atque invicti magnitudine ac robore,

    id. Off. 1, 5, 14; so,

    animi (with magnitudo),

    id. de Or. 2, 84, 343; id. Tusc. 1, 40, 95:

    robur incredibile animi,

    id. Mil. 37, 101:

    quantum in cujusque animo roboris est ac nervorum,

    id. Fam. 6, 1, 3:

    multo plus firmamenti ac roboris,

    id. Imp. Pomp. 4, 10; so (with firmamentum) id. Mur. 28, 58; (with firmitas) id. Fin. 5, 5, 12:

    hi tot equites Romani quid roboris hujus petitioni attulerunt?

    id. Planc. 8, 21:

    pectus robore fultum,

    Ov. Tr. 5, 12, 11:

    te mea robora fallunt,

    id. H. 16, 367:

    velocitate pari, robore animi virumque praestanti,

    Liv. 24, 26, 11:

    verba quanti roboris plena,

    Sen. Ep 10, 3:

    qui robur aliquod in stilo fecerint,

    Quint. 10, 3, 10; cf.:

    robur oratorium adicere sententiis,

    id. 10, 5, 4; 8, prooem. §

    3: illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 9; cf.:

    O saxis nimirum et robore nati,

    Stat. Th. 4, 340. —
    b.
    Authority: nostrarum constitutionum, Just. Inst. prooem. 6.—
    c.
    Concr., the strongest, most effective, or best part, the pith, kernel, strength of any thing; of soldiers, the flower of the troops, choice troops, etc. (freq. and class.):

    versaris in optimorum civium vel flore vel robore,

    Cic. Or. 10, 34: et robur et suboles militum interiit, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33; cf.:

    quod fuit roboris, duobus proeliis interiit,

    Caes. B. C. 3, 87:

    quod roboris ea provincia habuerat,

    Liv. 30, 2; Ov. M. 14, 454 al.:

    senatūs robur,

    Liv. 5, 39. — Plur.:

    tunc C. Flavius Pusio, Cn. Titinnius, C. Maecenas, illa robora populi Romani,

    Cic. Clu. 56, 163:

    haec sunt nostra robora,

    id. Att. 6, 5, 3; Liv. 7, 7; 12; 21, 54; 22, 6; 23, 16; 25, 6 init.:

    robora pubis,

    Verg. A. 8, 518; Ov. M. 7, 510:

    ingentia robora virorum,

    Plin. Pan. 34, 3:

    conferta robora virorum,

    Curt. 3, 5, 13: betae, i. e. stalks, Col. poët. 10, 326. — Of a place, a stronghold:

    quod coloniam virium et opum validam robur ac sedem bello legisset,

    Tac. H. 2, 19.— Absol.: robus, the name of an excellent kind of wheat:

    quoniam et pondere et nitore praestat,

    Col. 2, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > robur

  • 11 Scaurianus

    Scaurĭānus, a, um, v. 2. Scaurus.
    1.
    scaurus, a, um, adj., = skauros [cf. skaios], with large and swollen ankles, having the ankles bunching out (cf.:

    varus, valgus),

    Plin. 11, 45, 105, § 254:

    illum Balbutit scaurum pravis fultum male talis,

    Hor. S. 1, 3, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > Scaurianus

  • 12 scaurus

    Scaurĭānus, a, um, v. 2. Scaurus.
    1.
    scaurus, a, um, adj., = skauros [cf. skaios], with large and swollen ankles, having the ankles bunching out (cf.:

    varus, valgus),

    Plin. 11, 45, 105, § 254:

    illum Balbutit scaurum pravis fultum male talis,

    Hor. S. 1, 3, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > scaurus

  • 13 subfulcio

    suf-fulcĭo ( subf-), fulsi, fultum, 4, v. a., to prop underneath, to underprop, prop up, support (mostly ante- and post-class.; not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    porticus paribus suffulta columnis,

    Lucr. 4, 427:

    maxillas et cervices pulvillis,

    App. M. 10, p. 248, 26:

    lectica Syris suffulta,

    i. e. borne, carried, Mart. 9, 3, 11.— Absol.:

    nisi suffulcis firmiter, Non potes subsistere,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77:

    vestis imum tegat suffulta latus,

    lying on it, Sen. Troad. 105.—
    II.
    Trop.:

    propterea capitur cibus, ut suffulciat artus,

    Lucr. 4, 868; so,

    artus,

    id. 4, 951. (In Plaut. Mil. 2, 2, 54, the correct read. is suffigit; v. Ritschl ad h. l.)

    Lewis & Short latin dictionary > subfulcio

  • 14 suffulcio

    suf-fulcĭo ( subf-), fulsi, fultum, 4, v. a., to prop underneath, to underprop, prop up, support (mostly ante- and post-class.; not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    porticus paribus suffulta columnis,

    Lucr. 4, 427:

    maxillas et cervices pulvillis,

    App. M. 10, p. 248, 26:

    lectica Syris suffulta,

    i. e. borne, carried, Mart. 9, 3, 11.— Absol.:

    nisi suffulcis firmiter, Non potes subsistere,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77:

    vestis imum tegat suffulta latus,

    lying on it, Sen. Troad. 105.—
    II.
    Trop.:

    propterea capitur cibus, ut suffulciat artus,

    Lucr. 4, 868; so,

    artus,

    id. 4, 951. (In Plaut. Mil. 2, 2, 54, the correct read. is suffigit; v. Ritschl ad h. l.)

    Lewis & Short latin dictionary > suffulcio

  • 15 tibicen

    tībīcen, ĭnis, m. [contr. from tībĭĭcen, from tibia-cano], a piper, flute-player, flutist.
    I.
    Lit.:

    age, tibicen, refer ad labias tibias, suffla celeriter tibi buccas,

    Plaut. Stich. 5, 4, 41:

    si tibiae non referant sonum, abiciendas sibi tibicen putat,

    Cic. Brut. 51, 192:

    tibicen sine tibiis canere non potest,

    id. de Or. 2, 83, 338; id Leg. 2, 24, 62; id. Ac. 2, 7, 20; id. Dom. 47 123; id. Agr. 2, 34, 93; Hor. Ep. 2, 1, 98; id. A. P. 415:

    tibicines abierunt,

    Liv. 9, 30, 5:

    funus celebratum... praecedente tibicine,

    Plin. 10, 43, 60, § 122; Val. Max. 2, 5, 4: transit idem jurisconsultus tibicinis Latini modo, i. e. preludes or rehearses the legal formulas (as the flutist accompanies the actors), Cic. Mur. 12, 26. — Sing. collect.:

    crebro tibicine,

    Cic. Sen. 13, 44. —
    II.
    Transf., a kind of pillar, support, or prop of a building, Cat. 61, 158; Ov. F. 4, 695:

    urbem colimus tenui tibicine fultum,

    Juv. 3, 193. —

    Of Atlas, supporting the heaven,

    Arn. 2, 92; cf.:

    tibicines in aedificiis dici existimantur a similitudine tibiis canentium, qui ut cantantes sustineant, ita illi aedificiorum tecta,

    Fest. p. 366 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > tibicen

  • 16 Varianus

    1.
    vārus, a, um, adj. [perh. root kar, kvar; whence Sanscr. kakras, wheel; Lat. circus, curvus, and vārus, for cvarus; cf. Corss. Ausspr. 1, 412], bent, stretched, or grown inwards, or awry.
    I.
    Lit.:

    (canes) debent esse cruribus rectis et potius varis quam vatiis,

    Varr. R. R. 2, 9, 4; hence of persons with legs bent inwards, knock-kneed (cf. valgus): hunc varum distortis cruribus;

    illum Balbutit scaurum pravis fultum male talis,

    Hor. S. 1, 3, 47 (cf. Orelli et Dillenb. ad loc.); Lucil. ap. Non. 26, 12; Plaut. Merc. 3, 4, 54; Dig. 21, 1, 10 fin.:

    manus,

    i. e. bent, crooked, Ov. M. 9, 33:

    bracchia,

    Mart. 7, 32, 9; Stat. Th. 6, 850:

    cornua,

    Ov. M. 12, 382; id. Am. 1, 3, 24:

    talea,

    Col. 5, 9, 2.—
    II.
    Trop., diverse, different ( poet.); absol.:

    geminos, Horoscope, varo Producis genio,

    Pers. 6, 18.—With dat.:

    alterum (genus hominum) et huic varum et nihilo sapientius,

    different from this, Hor. S. 2, 3, 56.
    2.
    vărus, i, m., an eruption on the face, a blotch, pimple, Gr. ionthos, Cels. 6, 5; Plin. 22, 25, 73, § 151; 23, 1, 14, § 19; 23, 4, 42, § 85; 23, 4, 45, § 89.
    3.
    Vārus, i, m., a surname, esp. in the gens Quintilia;

    e. g. P. Quintilius Varus,

    defeated by Arminius, Vell. 2, 117; Suet. Aug. 23; id. Tib. 17; Tac. A. 1, 3; 1, 43; 1, 55; 1, 60 al.—Hence, Vārĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Varus, Varian:

    clades,

    Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 17; 18; id. Calig. 3; 31.

    Lewis & Short latin dictionary > Varianus

  • 17 Varus

    1.
    vārus, a, um, adj. [perh. root kar, kvar; whence Sanscr. kakras, wheel; Lat. circus, curvus, and vārus, for cvarus; cf. Corss. Ausspr. 1, 412], bent, stretched, or grown inwards, or awry.
    I.
    Lit.:

    (canes) debent esse cruribus rectis et potius varis quam vatiis,

    Varr. R. R. 2, 9, 4; hence of persons with legs bent inwards, knock-kneed (cf. valgus): hunc varum distortis cruribus;

    illum Balbutit scaurum pravis fultum male talis,

    Hor. S. 1, 3, 47 (cf. Orelli et Dillenb. ad loc.); Lucil. ap. Non. 26, 12; Plaut. Merc. 3, 4, 54; Dig. 21, 1, 10 fin.:

    manus,

    i. e. bent, crooked, Ov. M. 9, 33:

    bracchia,

    Mart. 7, 32, 9; Stat. Th. 6, 850:

    cornua,

    Ov. M. 12, 382; id. Am. 1, 3, 24:

    talea,

    Col. 5, 9, 2.—
    II.
    Trop., diverse, different ( poet.); absol.:

    geminos, Horoscope, varo Producis genio,

    Pers. 6, 18.—With dat.:

    alterum (genus hominum) et huic varum et nihilo sapientius,

    different from this, Hor. S. 2, 3, 56.
    2.
    vărus, i, m., an eruption on the face, a blotch, pimple, Gr. ionthos, Cels. 6, 5; Plin. 22, 25, 73, § 151; 23, 1, 14, § 19; 23, 4, 42, § 85; 23, 4, 45, § 89.
    3.
    Vārus, i, m., a surname, esp. in the gens Quintilia;

    e. g. P. Quintilius Varus,

    defeated by Arminius, Vell. 2, 117; Suet. Aug. 23; id. Tib. 17; Tac. A. 1, 3; 1, 43; 1, 55; 1, 60 al.—Hence, Vārĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Varus, Varian:

    clades,

    Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 17; 18; id. Calig. 3; 31.

    Lewis & Short latin dictionary > Varus

  • 18 varus

    1.
    vārus, a, um, adj. [perh. root kar, kvar; whence Sanscr. kakras, wheel; Lat. circus, curvus, and vārus, for cvarus; cf. Corss. Ausspr. 1, 412], bent, stretched, or grown inwards, or awry.
    I.
    Lit.:

    (canes) debent esse cruribus rectis et potius varis quam vatiis,

    Varr. R. R. 2, 9, 4; hence of persons with legs bent inwards, knock-kneed (cf. valgus): hunc varum distortis cruribus;

    illum Balbutit scaurum pravis fultum male talis,

    Hor. S. 1, 3, 47 (cf. Orelli et Dillenb. ad loc.); Lucil. ap. Non. 26, 12; Plaut. Merc. 3, 4, 54; Dig. 21, 1, 10 fin.:

    manus,

    i. e. bent, crooked, Ov. M. 9, 33:

    bracchia,

    Mart. 7, 32, 9; Stat. Th. 6, 850:

    cornua,

    Ov. M. 12, 382; id. Am. 1, 3, 24:

    talea,

    Col. 5, 9, 2.—
    II.
    Trop., diverse, different ( poet.); absol.:

    geminos, Horoscope, varo Producis genio,

    Pers. 6, 18.—With dat.:

    alterum (genus hominum) et huic varum et nihilo sapientius,

    different from this, Hor. S. 2, 3, 56.
    2.
    vărus, i, m., an eruption on the face, a blotch, pimple, Gr. ionthos, Cels. 6, 5; Plin. 22, 25, 73, § 151; 23, 1, 14, § 19; 23, 4, 42, § 85; 23, 4, 45, § 89.
    3.
    Vārus, i, m., a surname, esp. in the gens Quintilia;

    e. g. P. Quintilius Varus,

    defeated by Arminius, Vell. 2, 117; Suet. Aug. 23; id. Tib. 17; Tac. A. 1, 3; 1, 43; 1, 55; 1, 60 al.—Hence, Vārĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Varus, Varian:

    clades,

    Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 17; 18; id. Calig. 3; 31.

    Lewis & Short latin dictionary > varus

См. также в других словарях:

  • fultum — m ( es/ as) help, support, protection; forces, army …   Old to modern English dictionary

  • fultum —   L. fulgeo, gleam. Anthoecium glossy white …   Etymological dictionary of grasses

  • fultum — …   Useful english dictionary

  • feorm-fultum — noun In Anglo Saxon law, a tax for the kings sustentation as he went through his realm …   Wiktionary

  • áðfultum — m ( es/ as) confirmation (confirmers) of an oath …   Old to modern English dictionary

  • Feudalism — • The source of feudalism rises from an intermingling of barbarian usage and Roman law Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Feudalism     Feudalism      …   Catholic encyclopedia

  • Typhonium — Taxobox name = Typhonium image caption = Typhonium roxburghii regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Liliopsida ordo = Alismatales familia = Araceae subfamilia = Aroideae tribus = Areae genus = Typhonium genus authority = Schott… …   Wikipedia

  • Sauromatum — Typhonium Typhonium …   Wikipédia en Français

  • Typhonium — Typhonium …   Wikipédia en Français

  • Typhonium —   Typhonium …   Wikipedia Español

  • Typhonium — Typhonium …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»