Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fugio

  • 1 fugio

    fŭgĭo, fūgi, fŭgĭtum ( gen. plur. part. sync. fugientum, Hor. C. 3, 18, 1; part. fut. fugiturus, Ov. H. 2, 47 al.), 3, v. n. and a. [root FUG; Gr. PHUG, pheugô; Sanscr. bhuj; syn.: flecto, curvo; v. fuga], to flee or fly, to take flight, run away.
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit.:

    propera igitur fugere hinc, si te di amant,

    Plaut. Ep. 3, 4, 78; cf.:

    a foro,

    id. Pers. 3, 3, 31:

    senex exit foras: ego fugio,

    I am off, Ter. Heaut. 5, 2, 47:

    cervam videre fugere, sectari canes,

    id. Phorm. prol. 7:

    qui fugisse cum magna pecunia dicitur ac se contulisse Tarquinios,

    Cic. Rep. 2, 19:

    Aeneas fugiens a Troja,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    omnes hostes terga verterunt, nec prius fugere destiterunt, quam ad flumen Rhenum pervenerint,

    Caes. B. G. 1, 53, 1:

    oppido fugit,

    id. B. C. 3, 29, 1:

    ex ipsa caede,

    to flee, escape, id. B. G. 7, 38, 3; cf.:

    ex proelio Mutinensi,

    Cic. Fam. 10, 14, 1:

    e conspectu,

    Ter. Hec. 1, 2, 107: Uticam, Hor. Ep. 1, 20, 13: fenum habet in cornu;

    longe fuge,

    id. S. 1, 4, 34: nec furtum feci nec fugi, run away (of slaves), id. Ep. 1, 16, 46; cf.:

    formidare servos, Ne te compilent fugientes,

    id. S. 1, 1, 78; Sen. Tranq. 8.—

    Prov.: ita fugias ne praeter casam,

    i. e. in fleeing from one danger beware of falling into another, Ter. Phorm. 5, 2, 3 Ruhnk. —
    b.
    In partic., like the Gr. pheugein, to become a fugitive, leave one's country, go into exile:

    fugiendum de civitate, cedendum bonis aut omnia perferenda,

    Quint. 6, 1, 19; so,

    ex patria,

    Nep. Att. 4, 4:

    a patria,

    Ov. Tr. 1, 5, 66:

    in exilium,

    Juv. 10, 160; cf. under II. A. b.—
    B.
    Transf., in gen., to pass quickly, to speed, to hasten away, flee away; cf.:

    numquam Vergilius diem dicit ire, sed fugere, quod currendi genus concitatissimum est,

    Sen. Ep. 108 med. (mostly poet. and of inanim. and abstr. things):

    tenuis fugiens per gramina rivus,

    Verg. G. 4, 19:

    Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina,

    Hor. S. 1, 1, 68:

    concidunt venti fugiuntque nubes,

    id. C. 1, 12, 30:

    spernit humum fugiente pennā,

    hasting away, rapidly soaring, id. ib. 3, 2, 24:

    nullum sine vulnere fugit Missile,

    Stat. Th. 9, 770:

    insequitur fugientem lumine pinum (i. e. navem),

    Ov. M. 11, 469:

    fugere ad puppim colles campique videntur,

    Lucr. 4, 389:

    fugiunt freno non remorante dies,

    Ov. F. 6, 772:

    sed fugit interea, fugit irreparabile tempus,

    Verg. G. 3, 284:

    annus,

    Hor. S. 2, 6, 40:

    hora,

    id. C. 3, 29, 48:

    aetas,

    id. ib. 1, 11, 7.—Of persons:

    evolat ante omnes rapidoque per aëra cursu Callaicus Lampon fugit,

    hastens away, Sil. 16, 335. Here perh. belongs: acer Gelonus, Cum fugit in Rhodopen atque in deserta Getarum, i. e. swiftly roves (as a nomade), Verg. G. 3, 462 (acc. to another explan., flees, driven from his abode).—
    b.
    Pregn., to vanish, disappear, to pass away, perish:

    e pratis cana pruina fugit,

    Ov. F. 6, 730:

    fugiunt de corpore setae,

    id. M. 1, 739; cf.:

    jam fessae tandem fugiunt de corpore vires,

    Verg. Cir. 447;

    for which: calidusque e corpore sanguis Inducto pallore fugit,

    Ov. M. 14, 755:

    fugerat ore color,

    id. H. 11, 27:

    nisi causa morbi Fugerit venis,

    Hor. C. 2, 2, 15:

    fugiunt cum sanguine vires,

    Ov. M. 7, 859:

    amor,

    Prop. 1, 12, 12:

    memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc.,

    Liv. 9, 44, 4:

    gratissima sunt poma, cum fugiunt,

    i. e. when they wilt, become wilted, Sen. Ep. 12; cf.: vinum fugiens, under P. a.—
    C.
    Trop. (rare but class.):

    nos naturam sequamur, et ab omni, quod abhorret ab oculorum auriumque approbatione, fugiamus,

    Cic. Off. 1, 35, 128; cf.: omne animal appetit quaedam et fugit a quibusdam;

    quod autem refugit, id contra naturam est, etc.,

    id. N. D. 3, 13, 33; Quint. 11, 1, 54:

    ad verba,

    to have recourse to, Petr. 132.
    II.
    Act., to flee from, seek to avoid; to avoid, shun any thing.
    A.
    Lit. (mostly poet.): erravi, post cognovi, et fugio cognitum, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 160 Vahl.):

    cum Domitius concilia conventusque hominum fugeret,

    Caes. B. C. 1, 19, 2:

    neminem neque populum neque privatum fugio,

    Liv. 9, 1, 7:

    vesanum fugiunt poëtam qui sapiunt,

    Hor. A. P. 455:

    percontatorem,

    id. Ep. 1, 18, 69:

    hostem,

    id. S. 1, 3, 10:

    lupus me fugit inermem,

    id. C. 1, 22, 12:

    nunc et ovis ultro fugiat lupus,

    Verg. E. 8, 52:

    (Peleus) Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18:

    scriptorum chorus omnis amat nemus et fugit urbes,

    id. Ep. 2, 77; id. S. 1, 6, 126:

    data pocula,

    Ov. M. 14, 287; cf.

    vina,

    id. ib. 15, 323.— Pass.:

    sic litora vento Incipiente fremunt, fugitur cum portus,

    i. e. is left, Stat. Th. 7, 140. —
    b.
    In partic. (cf. supra, I. A. b.), to leave one's country:

    nos patriam fugimus,

    Verg. E. 1, 4:

    Teucer Salamina patremque cum fugeret,

    Hor. C. 1, 7, 22.—Hence:

    quis exsul Se quoque fugit?

    Hor. C. 2, 16, 20.—
    2.
    Transf. (causa pro effectu), to flee away from, to escape, = effugio ( poet.;

    but cf. infra, B. 2.): hac Quirinus Martis equis Acheronta fugit,

    Hor. C. 3, 3, 16:

    insidiatorem,

    id. S. 2, 5, 25:

    cuncta manus avidas fugient heredis,

    id. C. 4, 7, 19.—And in a poetically inverted mode of expression: nullum Saeva caput Proserpina fugit (= nemo tam gravis est, ad quem mors non accedat), none does cruel Proserpine flee away from, avoid (i. e. none escapes death), Hor. C. 1, 28, 20.—
    B.
    Trop., to flee from, avoid, shun (very freq. and class.):

    conspectum multitudinis,

    Caes. B. G. 7, 30, 1:

    ignominiam ac dedecus,

    Cic. Rep. 5, 4:

    nullam molestiam,

    id. ib. 3, 5; cf.

    laborem,

    Ter. Heaut. 1, 1, 114; Verg. A. 3, 459 (opp. ferre):

    recordationes,

    Cic. Att. 12, 18:

    vituperationem tarditatis,

    id. de Or. 2, 24, 101; cf.:

    majoris opprobria culpae,

    Hor. Ep. 1, 9, 10:

    judicium senatus,

    Liv. 8, 33, 8:

    vitium,

    Quint. 2, 15, 16:

    hanc voluptatem (with reformidare),

    id. 8, 5, 32:

    disciplinas omnes (Epicurus),

    id. 2, 17, 15:

    nuptias,

    Ter. And. 4, 4, 27; cf.:

    usum conjugis,

    Ov. M. 10, 565:

    conubia,

    id. ib. 14, 69:

    amplexus senis,

    Tib. 1, 9, 74:

    nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit,

    Hor. Ep. 1, 1, 72:

    spondeum et dactylum (opp. sequi),

    Quint. 9, 4, 87.— Pass.:

    simili inscitiā mors fugitur, quasi dissolutio naturae,

    Cic. Leg. 1, 11, 31:

    quemadmodum ratione in vivendo fugitur invidia, sic, etc.,

    Auct. Her. 4, 38, 50:

    quod si curam fugimus, virtus fugienda est,

    Cic. Lael. 13, 47:

    fugiendas esse nimias amicitias,

    id. ib. 13, 45:

    fugienda semper injuria est,

    id. Off. 1, 8, 25; id. Verr. 2, 3, 43, § 103:

    vitiosum genus fugiendum,

    id. Or. 56, 189; cf. Quint. 11, 3, 128:

    petenda ac fugienda,

    id. 3, 6, 49.—
    (β).
    Like the Gr. pheugein, with inf. (mostly poet.), to avoid doing something, to omit, forbear, beware, = omittere, cavere:

    illud in his rebus longe fuge credere, etc.,

    Lucr. 1, 1052:

    o fuge te tenerae puerorum credere turbae,

    Tib. 1, 4, 9:

    quid sit futurum cras, fuge quaerere,

    Hor. C. 1, 9, 13; cf.

    also: fuge suspicari, etc.,

    id. ib. 2, 4, 22:

    mene igitur socium summis adjungere rebus, Nise, fugis?

    Verg. A. 9, 200; cf. Ov. H. 9, 75:

    fugeres radice vel herbā Proficiente nihil curarier,

    Hor. Ep. 2, 2, 150; cf.:

    neque illud fugerim dicere, ut Caelius, etc.,

    Cic. de Or. 3, 38, 153:

    huic donis patris triumphum decorare fugiendum fuit?

    id. Mur. 5, 11.—
    2.
    Transf. (causa pro effectu; cf. supra, II. A. 2.), to escape ( poet. also of things as subjects):

    tanta est animi tenuitas, ut fugiat aciem,

    Cic. Tusc. 1, 22, 50; Ov. F. 2, 80:

    sed tamen admiror, quo pacto judicium illud Fugerit,

    Hor. S. 1, 4, 100:

    quos viros vigilantia fugit,

    whom any vigilance escapes, Verg. G. 2, 265; cf. id. E. 9, 54.—
    b.
    Esp. freq., res me fugit, it escapes me, escapes my notice; I do not observe it, do not know it (cf.:

    latet, praeterit): novus ille populus vidit tamen id, quod fugit Lacedaemonium Lycurgum,

    Cic. Rep. 2, 12; cf.:

    illos id fugerat,

    id. Fin. 4, 23, 63:

    hominem amentem hoc fugit,

    id. Verr. 2, 4, 12, § 27:

    quem res nulla fugeret,

    id. Rep. 2, 1:

    quae (ratio) neque Solonem Atheniensem fugerat, neque nostrum senatum,

    id. ib. 2, 34;

    1, 16: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc.,

    id. de Or. 1, 59, 253:

    neminem haec utilitas fugit,

    Quint. 2, 5, 17:

    nisi quae me forte fugiunt, hae sunt fere de animo sententiae,

    Cic. Tusc. 1, 11, 22; Quint. 9, 2, 107; 7, 1, 40:

    nullam rem esse declarant in usu positam militari, quae hujus viri scientiam fugere possit,

    Cic. de Imp. Pomp. 10, 28:

    quae (partitio) fugiet memoriam judicis,

    Quint. 4, 5, 3; cf. Gell. 1, 18, 6.—With a subject-clause:

    de Dionysio, fugit me ad te antea scribere,

    Cic. Att. 7, 18, 3; 5, 12, 3:

    illud alterum quam sit difficile, te non fugit,

    id. ib. 12, 42, 2.—Hence, fŭgĭens, entis, P. a., fleeing, fleeting, vanishing.
    A.
    Lit.:

    accipiter,

    Lucr. 3, 752:

    membra deficiunt, fugienti languida vitā,

    id. 5, 887:

    vinum,

    growing flat, spoiling, Cic. Off. 3, 23, 91:

    ocelli,

    dying, Ov. Am. 3, 9, 49:

    portus fugiens ad litora,

    running back, retreating, Prop. 4 (5), 6, 15.—
    2.
    Subst. in the later jurid. lang., like the Gr. ho pheugôn, the defendant:

    omnimodo hoc et ab actore et a fugiente exigi,

    Cod. Just. 2, 58, § 4 (for which, reus, § 7).—
    B.
    Trop., with gen.:

    nemo erat adeo tardus aut fugiens laboris, quin, etc.,

    averse to labor, indolent, Caes. B. C. 1, 69, 3:

    doloris,

    Lact. 3, 8, 13:

    solitudinis (with appeteus communionis ac societatis),

    id. 6, 10, 18.— Comp., sup., and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > fugio

  • 2 fugio

    fugio, fūgī, fugitūrus, ere (griech. φεύγω, φυγή, altindisch bhujati, er biegt, gotisch biugan, ahd. biogan, nhd. biegen), fliehen, I) v. intr. fliehen, A) im engern Sinne, fliehen = davonlaufen, entlaufen, sich auf-und davonmachen, sich aus dem Staube machen (Ggstz. manere), 1) im allg.: a) eig.: senex exit foras; ego fugio, Ter.: cervam videre fugere, sectari canes, Ter.: vos illi fugienti obsistite, Ov. – hinc, Plaut. u. Verg.: intro, Ter.: longe, Hor.: ita fugias, ne praeter casam, sprichw. = lauf' dem Löwen nicht in den Rachen, Ter. Phorm. 768. – a foro, Plaut.: ab ipsis altaribus extra forum, Val. Max.: de cavea (v. einem Eber), Mart.: e conspectu ilico, Ter. – ad caelum, Petron. poët.: in auras (zB. v. einem Vogel), Verg.: ultra Sauromatas, Iuven. – b) übtr.: omne animal appetit quaedam et fugit a (vor) quibusdam, Cic. – quo fugerit interim dolor ille? Quint.: u. so ad verba... fugi, habe meine Zuflucht genommen, Petron.

    2) insbes.: a) v. Soldaten, fliehen, ausreißen, priore proelio eum fugisse, Suet.: pavor fugientium, Tac.: obsistere fugientibus, Suet.: fugientes persequi, Nep. – ex ipsa caede, Caes.: ex proelio, Cic.: ex acie, Suet.: sine ducibus per ignota itinera, Liv. – b) v. Flüchtigen, fliehen, flüchtig werden, α) v. politischen Flüchtlingen, cum magna pecunia (v. Korinther Demaratus), Cic.: a Troia (v. Äneas), Cic.: ex oppido, Caes.: nave ad salutem, Nep. – bes. von Verbannten (wie φεύγειν), landesflüchtig werden, ex patria, Nep., a patria, Ov.: de civitate, Quint.: in exsilium, Iuven. – β) v. Sklaven, dem Herrn entlaufen, nec furtum feci nec fugi, Hor.: fugit mihi servus, Sen.

    B) im weitern Sinne, 1) wie entfliehen = wie im Fluge enteilen, davoneilen, dahineilen, Partiz. fugiēns, flüchtig, enteilend; selten von Pers., Camilla super amnem fugit, flieht (an den Speer gebunden), Verg.: rapido per aëra cursu... fugit, Sil.: fugiunt in nubila silvae Pyrenes, Sil. – gew. v. lebl. Subjj., currus fugiens (v. Sonnenwagen), Hor.: fugiens pinus (Schiff), Ov.: fugientia flumina, Hor.: pontus nunc ruit ad terram... nunc retro fugit, Verg.: fugiunt nubes, Hor.: spernit humum fugiente pennā, Hor.: nullum sine vulnere fugit missile, Stat. – bes. v. Örtl., dem Blicke enteilen, immer zurückweichen, beim Kommen (v. der optischen Täuschung, durch die beim Einfahren in eine Meeresbucht die Ufer, je näher man vorwärts rückt, desto weiter in das Land einzudringen scheinen), portus fugiens ad litora, Prop.: u. so tandem Italiae fugientis prendimus oras, Verg. – beim Absegeln, fugere ad puppim colles campique videntur, quos agimus praeter navim, Lucr.

    2) wie fliehen, prägn. = fliehend schwinden, entschwinden, vergehen, fugiunt e corpore saetae, Ov.: calidusque e corpore sanguis inducto pallore fugit, Ov.: fugiunt cum sanguine vires, Ov.: vita fugiens, Lucr.: ocelli fugientes, sterbende, Ov. – vinum fugiens, abstehender, Cic.: numquam fugiens rosa, welk und geruchlos, Lucan.: gratissima sunt poma cum fugiunt (teig werden), Sen. – memoriane fugerit (ob ihm das G. geschwunden sei) in annalibus digerendis, an etc., Liv. – v. der Zeit, fugit irreparabile tempus, Verg.: dum loquimur, fugerit invida aetas, Hor.: septimus octavo propior iam fugerit annus, Hor.: quod fugiens semel hora vexit, Hor.: mensis fugiens (v. Ende des Monats), Ov.

    II) v. tr. jmd. od. etwas od. vor jmd. od. etwas fliehen, A) im engern Sinne, vor jmd. fliehen = davonlaufen, cerva fugiens lupum, Liv.: lupus me fugit inermem, Hor. – So nun a) v. Soldaten, velut qui currebat fugiens hostem, Hor. – b) v. polit. Flüchtlingen, patriam, Verg.: Salamina patremque, Hor.: dah. patriae quis exsul se quoque fugit? flieht vor sich selbst? Hor.

    B) im weitern Sinne: 1) etwas fliehen = zu vermeiden od. zu entgehen suchen, meiden, ihm ausweichen, aus dem Wege gehen, a) eig.: concilia conventusque hominum, Caes.: urbes, Hor.: conspectum multitudinis, Caes.: vesanum poëtam, Hor.: percontatorem, Hor. – b) übtr. (Ggstz. petere, expetere, sequi): α) übh.: ignominiam et dedecus (Ggstz. expetere laudem), Cic.: mala (Ggstz. sequi bona), Cic.: nullam molestiam, Cic.: recordationes, Cic.: vituperationem tarditatis, Cic.: mors fugitur (Ggstz. vita expetitur), Cic.: petenda ac fugienda, Quint. – β) fliehen = scheuen, nicht mögen, nicht annehmen, ablehnen, entsagen, verschmähen, verwerfen, amorem petere, pudorem fugere, Cornif. rhet.: procurationem rei publicae, Nep.: iudicium senatus, Liv.: alqm iudicem, jmd. als R., Liv.: nullum saeva caput Proserpina fugit, hat je verschmäht = verschont, Hor. – m. folg. Infin., neque illud fugerim dicere, ut Caelius: ›Qua tempestate Poenus in Italiam venit‹, Cic. de or. 3, 153: ut non sit dubium, quin turpiter facere cum periculo fugiamus, Cic. ad Att. 10, 8, 5: huic donis militaribus prius triumphum decorare fugiendum fuit, Cic. Mur. 11: u. so bei Lucr. 1, 1052. Hor. carm. 1, 9, 13. Verg. georg. 2, 265 u.a. Dichtern. – bes. Imperat. fuge = noli, verschmähe = wolle nicht, quid sit futurum cras, fuge quaerere, Hor.: o fuge te tenerae puerorum credere turbae, Tibull.

    2) prägn., meidend entgehen, entkommen, a) eig.: Acheronta, Hor.: insidiatorem praeroso hamo, Hor.: manus avidas heredis, Hor. – b) übtr.: α) übh.: sed tamen admiror, quo pacto iudicium illud fugerit, Hor. sat. 1, 4, 100. – β) insbes., der Wahrnehmung, Erkenntnis usw. entgehen, aciem (oculorum), Cic.: u. so visus, Ov.: scientiam alcis, Cic.: memoriam alcis, Quint. – bes. alqd alqm fugit, es entgeht jmdm. etwas = es bleibt etwas von jmd. unbemerkt, unbeachtet, unerwähnt usw., fugit eos et praetervolat numerus, Cic.: non fugisset hoc homines Graecos, Cic.: illud alterum quam sit difficile te non fugit, Cic. – m. folg. Infin., de Dionysio fugit me ad te antea scribere, es ist mir entgangen (= ich habe vergessen), Cic.: cui rei fugerat me rescribere, Cic. – m. folg. Acc. c. Infin., neque vero id Caesarem fugiebat perterritum exercitum sustinere non posse, Caes. b. c. 1, 71, 1. – illud te non arbitror fugere m. folg. quin u. Konj., Cic. ep. 8, 14, 3. – / Nbf. a) nach der 1. Konj. fugarunt, Itala (Taurin.) Matth. 8, 33: fugabit, Itala (cod. regin. Suec.) Tob. 6, 8. – b) Nbf. fugio, īre, wov. Perf. fugivi, Corp. inscr. Lat. 15, 7176 (wo EUGIBI, d.i. verschrieben fugibi = fugivi); fugiit, fugierit, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 285). – Partiz. Fut. fugitūrus, Ov. her. 2, 47. Plin. 9, 182. Curt. 7, 4 (16), 15 u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 3, 583 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 290).

    lateinisch-deutsches > fugio

  • 3 fugio

    fŭgĭo, ĕre, fūgi - tr. et intr. -    - [gr]gr. ϕεύγω.    - part. fut. fŭgĭtūrus (Ov. H. 2, 47; Plin. 9, 182; Curt. 7, 4, 15). - intr. - [st1]1 [-] fuir, s'enfuir; s'exiler.    - ex prœlio fugere, Cic. Fam. 10, 4, 1: s'enfuir du combat.    - a Troja fugere, Cic. Verr. 4, 72, s'enfuir des environs de Troie.    - oppido fugere, Caes. BC. 3, 29, 1: s'enfuir de la ville.    - de civitate fugere, Quint. 6, 1, 19: s'exiler.    - ex patria fugere, Nep. Att. 4, 4: s'exiler.    - Tarquinios Corintho fugere, Cic. Tusc. 5, 109: s'exiler de Corinthe à Tarquinies. [st1]2 [-] fuir, se détourner de, s'éloigner de; s'écouler de.    - omne animal appetit quaedam et fugit a quibusdam, Cic. Nat. 3, 33: tout animal recherche certaines choses et fuit certaines autres.    - cf. Cic. Off. 1, 128.    - e corpore sanguis fugit, Ov. M. 14, 755: le sang s'écoule du corps.    - e pratis pruina fugit, Ov. F. 6, 730: la neige s'enfuit des prairies.    - nisi causa morbi fugerit venis, Hor. O. 2, 2, 15: si le principe du mal n'a fui de ses veines. [st1]3 [-] fuir, aller vite, passer rapidement.    - rivus fugiens per gramina, Virg. G. 4, 19: le ruisseau qui fuit à travers le gazon.    - fugiunt nubes, Hor. O. 1, 12, 30: les nuées s'enfuient.    - fugientia flumina, Hor. S. 1, 1, 68: l'eau fugitive.    - fugere ad puppim colles videntur, Lucr. 4, 389: les collines semblent fuir vers la poupe (à mesure que le bateau s'avance). [st1]4 [-] fuir, passer, s'évanouir.    - fugiunt cum sanguine vires, Ov. M. 7, 859: les forces s'enfuient avec le sang.    - fugit irreparabile tempus, Virg, G. 3, 284: le temps fuit sans retour.    - memoriane fugerit in annalibus digerendis an... Liv. 9: est-ce défaillance de mémoire dans la rédaction des annales ou... (on ne sait). [st1]5 [-] se passer, se gâter (en parl. des fruits et du vin).    - Sen. Ep. 12, 4; Cic. Off. 3, 91. - tr. - [st1]6 [-] fuir, chercher à éviter, se dérober à.    - concilia conventusque hominum fugere, Caes. BC. 1, 19, 2: fuir les rassemblements et les réunions.    - conspectum multitudinis fugere, Caes. BG. 7, 30, 1: se dérober aux regards de la foule.    - ignominiam ac dedecus fugere, Cic. Rep. 5, 6: fuir la honte et le déshonneur.    - mors fugitur, Cic. Leg. 1, 31: on fuit la mort.    - fugienda injuria est, Cic. Off. 1, 25: on doit fuir l'injustice. [st1]7 [-] avec inf. éviter de.    - an patris triumphum decorare fugiendum fuit? Cic. Mur. 11: devait-il éviter d'orner le triomphe de son père?    - neque enim illud fugerim dicere, ut Caelius... Cic. de Or. 3, 153: par exemple, voici une crainte que je n'aurais pas, c'est de dire avec Caelius...    - cf. Cic. Att. 10, 8, 5; Off. 3, 26; Lucr. 1, 1052; Virg. En. 9, 200, etc.    - avec ne - quod in causis fugere soleo, ne tibi succedam... Cic. de Or. 1, 208: ce que d'ordinaire j'évite dans les procès, à savoir de parler après toi... [st1]8 [-] fuir qqn, fuir devant qqn.    - lupus me fugit, Hor. O. 1, 22, 12: le loup fuit devant moi.    - hostem fugere, Hor. S. 1, 3, 10: fuir l'ennemi.    - hoc se quisque modo semper fugit, Lucr.: c'est ainsi que chacun se fuit toujours soi-même. [st1]9 [-] quitter pour l'exil.    - patriam fugere, Virg. B. 1, 4: fuir sa patrie.    - cf. Hor. O. 1, 7, 22; 2, 16, 20. [st1]10 [-] échapper à, se soustraire à, éviter.    - insidiatorem fugere, Hor. S. 2, 5, 25: échapper au tendeur d'embûches.    - cf. Hor. O. 3, 3, 16; 4, 16, 19.    - judicium fugere, Hor. S. 1, 4, 100: éviter un jugement. [st1]11 [-] échapper à (= n'être point perçu, aperçu, compris, connu, etc.).    - tanta est animi tenuitas, ut fugiat aciem, Cic. Tusc. 1, 50: l'âme est si ténue qu'elle échappe à la vue.    - quae res ejus scientiam fugere possit? Cic. Pomp. 28: qu'est-ce qui pourrait échapper à sa connaissance?    - nom de pers. compl. direct - res me, te, eum fugit, cette chose m'échappe, t'échappe... (= je ne sais pas cela, je ne remarque pas cela, je ne pense pas à cela, etc.).    - illud, quod istum fugerat, Cic. Verr. 5, 105: cette remarque qui avait échappé à ton client.    - haec ratio Solonem non fugerat, Cic. Rep. 2, 59: ce moyen n'avait pas échappé à Solon.    - illud alterum quam sit difficile, te non fugit Cic. Att. 12, 42, 2: combien est difficile la seconde solution, tu ne l'ignores pas.    - avec inf. - fugit me ad te antea scribere, Cic. Att. 7, 18, 3: j'ai oublié de t'écrire auparavant.    - cf. Cic. Att. 5, 12, 3 ; 13, 51, 1.    - avec prop. inf. - Caes. BC. 1, 71, 1.    - avec négation et quin subj. - me non fugit quin: je n’ignore pas que.    - illud te non arbitror fugere quin... Cic. Fam. 8, 14, 3: tu n'ignores pas, je pense, que...
    * * *
    fŭgĭo, ĕre, fūgi - tr. et intr. -    - [gr]gr. ϕεύγω.    - part. fut. fŭgĭtūrus (Ov. H. 2, 47; Plin. 9, 182; Curt. 7, 4, 15). - intr. - [st1]1 [-] fuir, s'enfuir; s'exiler.    - ex prœlio fugere, Cic. Fam. 10, 4, 1: s'enfuir du combat.    - a Troja fugere, Cic. Verr. 4, 72, s'enfuir des environs de Troie.    - oppido fugere, Caes. BC. 3, 29, 1: s'enfuir de la ville.    - de civitate fugere, Quint. 6, 1, 19: s'exiler.    - ex patria fugere, Nep. Att. 4, 4: s'exiler.    - Tarquinios Corintho fugere, Cic. Tusc. 5, 109: s'exiler de Corinthe à Tarquinies. [st1]2 [-] fuir, se détourner de, s'éloigner de; s'écouler de.    - omne animal appetit quaedam et fugit a quibusdam, Cic. Nat. 3, 33: tout animal recherche certaines choses et fuit certaines autres.    - cf. Cic. Off. 1, 128.    - e corpore sanguis fugit, Ov. M. 14, 755: le sang s'écoule du corps.    - e pratis pruina fugit, Ov. F. 6, 730: la neige s'enfuit des prairies.    - nisi causa morbi fugerit venis, Hor. O. 2, 2, 15: si le principe du mal n'a fui de ses veines. [st1]3 [-] fuir, aller vite, passer rapidement.    - rivus fugiens per gramina, Virg. G. 4, 19: le ruisseau qui fuit à travers le gazon.    - fugiunt nubes, Hor. O. 1, 12, 30: les nuées s'enfuient.    - fugientia flumina, Hor. S. 1, 1, 68: l'eau fugitive.    - fugere ad puppim colles videntur, Lucr. 4, 389: les collines semblent fuir vers la poupe (à mesure que le bateau s'avance). [st1]4 [-] fuir, passer, s'évanouir.    - fugiunt cum sanguine vires, Ov. M. 7, 859: les forces s'enfuient avec le sang.    - fugit irreparabile tempus, Virg, G. 3, 284: le temps fuit sans retour.    - memoriane fugerit in annalibus digerendis an... Liv. 9: est-ce défaillance de mémoire dans la rédaction des annales ou... (on ne sait). [st1]5 [-] se passer, se gâter (en parl. des fruits et du vin).    - Sen. Ep. 12, 4; Cic. Off. 3, 91. - tr. - [st1]6 [-] fuir, chercher à éviter, se dérober à.    - concilia conventusque hominum fugere, Caes. BC. 1, 19, 2: fuir les rassemblements et les réunions.    - conspectum multitudinis fugere, Caes. BG. 7, 30, 1: se dérober aux regards de la foule.    - ignominiam ac dedecus fugere, Cic. Rep. 5, 6: fuir la honte et le déshonneur.    - mors fugitur, Cic. Leg. 1, 31: on fuit la mort.    - fugienda injuria est, Cic. Off. 1, 25: on doit fuir l'injustice. [st1]7 [-] avec inf. éviter de.    - an patris triumphum decorare fugiendum fuit? Cic. Mur. 11: devait-il éviter d'orner le triomphe de son père?    - neque enim illud fugerim dicere, ut Caelius... Cic. de Or. 3, 153: par exemple, voici une crainte que je n'aurais pas, c'est de dire avec Caelius...    - cf. Cic. Att. 10, 8, 5; Off. 3, 26; Lucr. 1, 1052; Virg. En. 9, 200, etc.    - avec ne - quod in causis fugere soleo, ne tibi succedam... Cic. de Or. 1, 208: ce que d'ordinaire j'évite dans les procès, à savoir de parler après toi... [st1]8 [-] fuir qqn, fuir devant qqn.    - lupus me fugit, Hor. O. 1, 22, 12: le loup fuit devant moi.    - hostem fugere, Hor. S. 1, 3, 10: fuir l'ennemi.    - hoc se quisque modo semper fugit, Lucr.: c'est ainsi que chacun se fuit toujours soi-même. [st1]9 [-] quitter pour l'exil.    - patriam fugere, Virg. B. 1, 4: fuir sa patrie.    - cf. Hor. O. 1, 7, 22; 2, 16, 20. [st1]10 [-] échapper à, se soustraire à, éviter.    - insidiatorem fugere, Hor. S. 2, 5, 25: échapper au tendeur d'embûches.    - cf. Hor. O. 3, 3, 16; 4, 16, 19.    - judicium fugere, Hor. S. 1, 4, 100: éviter un jugement. [st1]11 [-] échapper à (= n'être point perçu, aperçu, compris, connu, etc.).    - tanta est animi tenuitas, ut fugiat aciem, Cic. Tusc. 1, 50: l'âme est si ténue qu'elle échappe à la vue.    - quae res ejus scientiam fugere possit? Cic. Pomp. 28: qu'est-ce qui pourrait échapper à sa connaissance?    - nom de pers. compl. direct - res me, te, eum fugit, cette chose m'échappe, t'échappe... (= je ne sais pas cela, je ne remarque pas cela, je ne pense pas à cela, etc.).    - illud, quod istum fugerat, Cic. Verr. 5, 105: cette remarque qui avait échappé à ton client.    - haec ratio Solonem non fugerat, Cic. Rep. 2, 59: ce moyen n'avait pas échappé à Solon.    - illud alterum quam sit difficile, te non fugit Cic. Att. 12, 42, 2: combien est difficile la seconde solution, tu ne l'ignores pas.    - avec inf. - fugit me ad te antea scribere, Cic. Att. 7, 18, 3: j'ai oublié de t'écrire auparavant.    - cf. Cic. Att. 5, 12, 3 ; 13, 51, 1.    - avec prop. inf. - Caes. BC. 1, 71, 1.    - avec négation et quin subj. - me non fugit quin: je n’ignore pas que.    - illud te non arbitror fugere quin... Cic. Fam. 8, 14, 3: tu n'ignores pas, je pense, que...
    * * *
        Fugio, fugis, fugi, fugitum, pen. corr. fugere. Virgil. Fuir.
    \
        Fugere e manibus. Cic. Eschapper des mains.
    \
        Fugere oppido. Caesar. S'enfuir de la ville.
    \
        Fugere. Plaut. Refuir et refuser de faire.
    \
        Fugit aciem tenuitas. Cice. Il est si delié et tenve, qu'on ne le peult veoir.
    \
        Fugere congressus hominum. Cic. Fuir les compaignies, Eviter.
    \
        Conspectum alicuius. Cice. S'enfuir de devant aucun, Ne s'oser trouver devant luy.
    \
        Hominem oculis. Cic. Destourner sa veue d'aucun et ne le vouloir regarder.
    \
        Itinera multo maiora fugiens, quam ego sequens. Brutus ad Ciceronem. Faisant plus de chemin en fuyant, que, etc.
    \
        Laborem. Terent. Refuir et refuser.
    \
        Fugit accedere. Ouid. A refusé d'approcher, N'a point voulu approcher.
    \
        Ventis ocyor fugit. Silius. Il fuit plus viste que le vent.
    \
        Nulla res est quae huius viri scientiam fugiat. Cic. Il n'est chose qu'il ignore, Il scait tout.
    \
        Nisi quae me forte fugiunt, hae sunt fere omnium de animo sententiae. Cic. Si ce n'est que j'en oublie aucunes.
    \
        Neque enim quenquam vestrum fugit, cum multi, etc. Cic. Il n'y a celuy de vous qui ne scache bien cela, A qui il ne souvienne bien.
    \
        Me fugit. Ouid. Je ne scay, Je n'en scay rien.
    \
        De Caesare fugerat me ad te rescribere. Cic. Il ne m'en souvenoit pas, Je l'avoye oublié.
    \
        Vbi si paululum modo quid te fugerit, ego perierim. Terent. Si tu faulx tant soit peu à faire, ou oublies de faire.
    \
        Quantam cupiditatem hominibus iniiciat vacuitas, non te fugit. Brutus ad Ciceronem. Tu n'ignores pas, Tu scais bien, Tu n'es pas à scavoir combien, etc.

    Dictionarium latinogallicum > fugio

  • 4 fugio

    fugio, fūgī, fugitūrus, ere (griech. φεύγω, φυγή, altindisch bhujati, er biegt, gotisch biugan, ahd. biogan, nhd. biegen), fliehen, I) v. intr. fliehen, A) im engern Sinne, fliehen = davonlaufen, entlaufen, sich auf-und davonmachen, sich aus dem Staube machen (Ggstz. manere), 1) im allg.: a) eig.: senex exit foras; ego fugio, Ter.: cervam videre fugere, sectari canes, Ter.: vos illi fugienti obsistite, Ov. – hinc, Plaut. u. Verg.: intro, Ter.: longe, Hor.: ita fugias, ne praeter casam, sprichw. = lauf' dem Löwen nicht in den Rachen, Ter. Phorm. 768. – a foro, Plaut.: ab ipsis altaribus extra forum, Val. Max.: de cavea (v. einem Eber), Mart.: e conspectu ilico, Ter. – ad caelum, Petron. poët.: in auras (zB. v. einem Vogel), Verg.: ultra Sauromatas, Iuven. – b) übtr.: omne animal appetit quaedam et fugit a (vor) quibusdam, Cic. – quo fugerit interim dolor ille? Quint.: u. so ad verba... fugi, habe meine Zuflucht genommen, Petron.
    2) insbes.: a) v. Soldaten, fliehen, ausreißen, priore proelio eum fugisse, Suet.: pavor fugientium, Tac.: obsistere fugientibus, Suet.: fugientes persequi, Nep. – ex ipsa caede, Caes.: ex proelio, Cic.: ex acie, Suet.: sine ducibus per ignota itinera, Liv. – b) v. Flüchtigen, fliehen, flüchtig werden, α) v. politischen Flüchtlingen, cum magna pecunia (v. Korin-
    ————
    ther Demaratus), Cic.: a Troia (v. Äneas), Cic.: ex oppido, Caes.: nave ad salutem, Nep. – bes. von Verbannten (wie φεύγειν), landesflüchtig werden, ex patria, Nep., a patria, Ov.: de civitate, Quint.: in exsilium, Iuven. – β) v. Sklaven, dem Herrn entlaufen, nec furtum feci nec fugi, Hor.: fugit mihi servus, Sen.
    B) im weitern Sinne, 1) wie entfliehen = wie im Fluge enteilen, davoneilen, dahineilen, Partiz. fugiēns, flüchtig, enteilend; selten von Pers., Camilla super amnem fugit, flieht (an den Speer gebunden), Verg.: rapido per aëra cursu... fugit, Sil.: fugiunt in nubila silvae Pyrenes, Sil. – gew. v. lebl. Subjj., currus fugiens (v. Sonnenwagen), Hor.: fugiens pinus (Schiff), Ov.: fugientia flumina, Hor.: pontus nunc ruit ad terram... nunc retro fugit, Verg.: fugiunt nubes, Hor.: spernit humum fugiente pennā, Hor.: nullum sine vulnere fugit missile, Stat. – bes. v. Örtl., dem Blicke enteilen, immer zurückweichen, beim Kommen (v. der optischen Täuschung, durch die beim Einfahren in eine Meeresbucht die Ufer, je näher man vorwärts rückt, desto weiter in das Land einzudringen scheinen), portus fugiens ad litora, Prop.: u. so tandem Italiae fugientis prendimus oras, Verg. – beim Absegeln, fugere ad puppim colles campique videntur, quos agimus praeter navim, Lucr.
    2) wie fliehen, prägn. = fliehend schwinden, entschwinden, vergehen, fugiunt e corpore saetae, Ov.:
    ————
    calidusque e corpore sanguis inducto pallore fugit, Ov.: fugiunt cum sanguine vires, Ov.: vita fugiens, Lucr.: ocelli fugientes, sterbende, Ov. – vinum fugiens, abstehender, Cic.: numquam fugiens rosa, welk und geruchlos, Lucan.: gratissima sunt poma cum fugiunt (teig werden), Sen. – memoriane fugerit (ob ihm das G. geschwunden sei) in annalibus digerendis, an etc., Liv. – v. der Zeit, fugit irreparabile tempus, Verg.: dum loquimur, fugerit invida aetas, Hor.: septimus octavo propior iam fugerit annus, Hor.: quod fugiens semel hora vexit, Hor.: mensis fugiens (v. Ende des Monats), Ov.
    II) v. tr. jmd. od. etwas od. vor jmd. od. etwas fliehen, A) im engern Sinne, vor jmd. fliehen = davonlaufen, cerva fugiens lupum, Liv.: lupus me fugit inermem, Hor. – So nun a) v. Soldaten, velut qui currebat fugiens hostem, Hor. – b) v. polit. Flüchtlingen, patriam, Verg.: Salamina patremque, Hor.: dah. patriae quis exsul se quoque fugit? flieht vor sich selbst? Hor.
    B) im weitern Sinne: 1) etwas fliehen = zu vermeiden od. zu entgehen suchen, meiden, ihm ausweichen, aus dem Wege gehen, a) eig.: concilia conventusque hominum, Caes.: urbes, Hor.: conspectum multitudinis, Caes.: vesanum poëtam, Hor.: percontatorem, Hor. – b) übtr. (Ggstz. petere, expetere, sequi): α) übh.: ignominiam et dedecus (Ggstz. expetere lau-
    ————
    dem), Cic.: mala (Ggstz. sequi bona), Cic.: nullam molestiam, Cic.: recordationes, Cic.: vituperationem tarditatis, Cic.: mors fugitur (Ggstz. vita expetitur), Cic.: petenda ac fugienda, Quint. – β) fliehen = scheuen, nicht mögen, nicht annehmen, ablehnen, entsagen, verschmähen, verwerfen, amorem petere, pudorem fugere, Cornif. rhet.: procurationem rei publicae, Nep.: iudicium senatus, Liv.: alqm iudicem, jmd. als R., Liv.: nullum saeva caput Proserpina fugit, hat je verschmäht = verschont, Hor. – m. folg. Infin., neque illud fugerim dicere, ut Caelius: ›Qua tempestate Poenus in Italiam venit‹, Cic. de or. 3, 153: ut non sit dubium, quin turpiter facere cum periculo fugiamus, Cic. ad Att. 10, 8, 5: huic donis militaribus prius triumphum decorare fugiendum fuit, Cic. Mur. 11: u. so bei Lucr. 1, 1052. Hor. carm. 1, 9, 13. Verg. georg. 2, 265 u.a. Dichtern. – bes. Imperat. fuge = noli, verschmähe = wolle nicht, quid sit futurum cras, fuge quaerere, Hor.: o fuge te tenerae puerorum credere turbae, Tibull.
    2) prägn., meidend entgehen, entkommen, a) eig.: Acheronta, Hor.: insidiatorem praeroso hamo, Hor.: manus avidas heredis, Hor. – b) übtr.: α) übh.: sed tamen admiror, quo pacto iudicium illud fugerit, Hor. sat. 1, 4, 100. – β) insbes., der Wahrnehmung, Erkenntnis usw. entgehen, aciem (oculorum), Cic.: u. so visus, Ov.: scientiam alcis, Cic.: memoriam alcis,
    ————
    Quint. – bes. alqd alqm fugit, es entgeht jmdm. etwas = es bleibt etwas von jmd. unbemerkt, unbeachtet, unerwähnt usw., fugit eos et praetervolat numerus, Cic.: non fugisset hoc homines Graecos, Cic.: illud alterum quam sit difficile te non fugit, Cic. – m. folg. Infin., de Dionysio fugit me ad te antea scribere, es ist mir entgangen (= ich habe vergessen), Cic.: cui rei fugerat me rescribere, Cic. – m. folg. Acc. c. Infin., neque vero id Caesarem fugiebat perterritum exercitum sustinere non posse, Caes. b. c. 1, 71, 1. – illud te non arbitror fugere m. folg. quin u. Konj., Cic. ep. 8, 14, 3. – Nbf. a) nach der 1. Konj. fugarunt, Itala (Taurin.) Matth. 8, 33: fugabit, Itala (cod. regin. Suec.) Tob. 6, 8. – b) Nbf. fugio, īre, wov. Perf. fugivi, Corp. inscr. Lat. 15, 7176 (wo EUGIBI, d.i. verschrieben fugibi = fugivi); fugiit, fugierit, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 285). – Partiz. Fut. fugitūrus, Ov. her. 2, 47. Plin. 9, 182. Curt. 7, 4 (16), 15 u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 3, 583 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 290).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fugio

  • 5 fugio

    fugio fugio, fugi, (fugiturus), ere бежать, убегать

    Латинско-русский словарь > fugio

  • 6 fugio

    fugio fugio, fugi, (fugiturus), ere избегать

    Латинско-русский словарь > fugio

  • 7 fugiō

        fugiō fūgī, — (P. fut. fugitūrus, O., Cu.), ere    [2 FVG-], to flee, fly, take flight, run away, make off: e conspectu ilico, T.: ego fugio, am off, T.: cum magnā pecuniā: a Troiā: oppido, Cs.: e manibus: ex proelio: longe, H.: Nec furtum feci nec fugi, run away (of a slave), H.—Prov.: Ita fugias ne praeter casam, beyond shelter, i. e. too far, T.—With acc: qui currebat fugiens hostem, H.: me inermem, H.: ovīs fugiat lupus, V.— To become a fugitive, leave the country, go into exile: ex patriā, N.: A patriā, O.: in exilium, Iu.— With acc: patriam, V.: Teucer Salamina Cum fugeret, H.— To pass quickly, speed, hasten, flee away: fugiens per gramina rivus, V.: sitiens fugientia captat Flumina, H.: fugiunt dies, O.: fugit inreparabile tempus, V.— To vanish, disappear, pass away, perish: e pratis pruina fugit, O.: fugiunt nubes, H.: Fugerat ore color, O.: memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc., L.— To flee from, avoid, shun: conventūs hominum, Cs.: hunc iudicem: neminem, L.: Vesanum poëtam, H.: urbem, H.: vina, O.— To flee from, avoid, get away from, escape: Acheronta, H.: Cuncta manūs fugient heredis, H.: Se, H.: nullum caput Proserpina fugit, spared, H.—Fig., to flee, avoid, shun: ab omni, quod abhorret, etc.: Hoc facito, hoc fugito, T.: conspectum multitudinis, Cs.: laborem, V.: maioris opprobria culpae, H.: iudicium senatūs, L.: simili inscientiā mors fugitur: quod si curam fugimus, virtus fugienda est: esse fugiendam satietatam.—With inf, to avoid, omit, forbear, beware: turpiter facere: Quid sit futurum cras, fuge quaerere, H.: huic triumphum decorare fugiendum fuit.— To escape, get away from, elude, forsake: ut (animus) fugiat aciem: quos haud ulla viros vigilantia fugit, V.: vox Moerim fugit, V.— To escape, escape the notice of, be unobserved by, be unknown to: vidit id, quod fugit Lycurgum: quem res nulla fugeret: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc.: huius viri scientiam: fūgit me ad te antea scribere, I forgot: illud te non arbitror fugere, quin, etc.
    * * *
    fugere, fugi, fugitus V
    flee, fly, run away; avoid, shun; go into exile

    Latin-English dictionary > fugiō

  • 8 fugio

    fūgī, fugitūrus, ere
    1) бежать, убегать (f. ex proelio C; f. a или ex patriā O, Nep и f. patriam V; f. a Trojā C)
    f. aliquem H — бежать от кого-л.
    longe fugit quisquis suos fugit погов. Pl — кто бежит от своих, тому долго придётся бежать (т. е. тому не скоро найти себе пристанище)
    ita fugias, ne praeter casam погов. Ter — бежать беги, да дома своего не минуй (т. е. знай меру в своих предосторожностях)
    2) быстро удаляться, проноситься, проходить ( fugit irreparabile tempus H); быстро течь (е corpore sanguis fugit O; rivus fugiens V); улетать (in auras V; nubes fugiunt H)
    4) исчезать, пропадать, уходить (vires fugiunt O; e pratis pruina fugit O)
    5) вянуть ( rosa fugiens Lcn); переспевать, подгнивать ( poma fugiunt Sen)
    7) уклоняться, бояться, избегать (laborem Ter; vituperationem C; mors fugitur C)
    8) не желать, отклонять, отвергать ( fugio judicem illum L)
    Proserpĭna nullum caput fugit HПрозерпина (т. е. смерть) не щадит никого
    9) поэт. остерегаться (f. credere Tib)
    fuge quaerere H — оставь вопросы, не спрашивай
    f. aciem C (visūs O) — не быть замеченным
    nisi quae me forte fugiunt C — если только я не упустил чего-л. из виду
    me fugit Cя забыл или я не знаю
    te non fugit, quam sit difficile C — ты хорошо знаешь, как трудно

    Латинско-русский словарь > fugio

  • 9 fugio

    to flee, escape, runa aaway / avoid, shun.

    Latin-English dictionary of medieval > fugio

  • 10 fugio

    , fugi, (fugiturus), fugere 3 (c. acc.)
      бежать, убегать, покидать; избегать

    Dictionary Latin-Russian new > fugio

  • 11 cōn-fugiō

        cōn-fugiō fūgī, —, ere,    to flee, take refuge, run for succor: domum, T.: ad te, V.: ad aram in exsilium: Phylen, N.: in naves, Cs.: ad limina supplex, O. — Fig., to take refuge, have recourse, resort: ad vim: ad Etruscorum opes, L.: ad meam fidem: ab iure ad ferrum, appeal: illuc, ut neget, etc.: habebam quo confugerem.

    Latin-English dictionary > cōn-fugiō

  • 12 dē-fugiō

        dē-fugiō fūgī, —, ere,    to run off, flee away, make an escape: ripa, quo sinistrum cornu defugit, L.: iniurias fortunae defugiendo relinquas, i. e. by death.—Fig., to flee from, shun, avoid, escape from: proelium, Cs.: contentiones: iudicia. —To decline, shrink from, shun: auctoritatem consulatūs mei: sin timore defugiant, Cs.

    Latin-English dictionary > dē-fugiō

  • 13 per-fugiō

        per-fugiō fūgī, —, ere,     to flee for refuge: per tramites occulte in Galliam, S.: ad Porsinnam, L.: Corinthum, N.—To go over, desert: a Pompeio ad Caesarem, Cs.—Fig., to take refuge: in fidem Aetolorum, L.

    Latin-English dictionary > per-fugiō

  • 14 pro-fugiō

        pro-fugiō fūgī, —, ere,    to flee, run away, escape: Cirtam, S.: ex oppido, Cs.: domo, L.: cum vi prope iustorum armorum profugisset: ex proelio in provinciam, S.: aliquo militatum, T.: agros, flee from, H.: dominos, Cu.—To flee for succor, take refuge: ad Brutum: ad regem, S.

    Latin-English dictionary > pro-fugiō

  • 15 re-fugiō

        re-fugiō fūgī, —, ere,    to flee back, flee for safety, run from, run away, flee, escape, take refuge, avoid, shun: qui refugerant, the refugees, Cs.: subsidia armatorum simulato pavore refugerunt, took to flight, L.: Audiit sonum, et tremefacta refugit, V.: ex castris in montem, Cs.: ex cursu ad Philippum, L.: admissis equis ad suos refugerunt, Cs.: in maiorem arcem, took refuge, L.: Syracusas: impetum Antiochi ceterorumque tela: non modo id refugisti, avoided: Attollentem iras (anguem), V.: (Cupido) refugit te, H.: nec Polyhymnia refugit tendere barbiton, refuses, H.: nec te (amnis) transire refugi, O.—Of things, to shrink back, flee, move away, turn back: refugiat timido sanguen, Enn. ap. C.: (sol) ubi medio refugerit orbe, shrinks from sight, V.: refugere oculi, C. poët.: quo pridie refugisset (mare), Cu.—Of places, to run back, fall back, recede: refugit ab litore templum, V.: ex oculis visa refugit humus, vanishes, O.—Fig., to flee, turn away, be averse, avoid, shun: animus meminisse horret luctuque refugit, has avoided the recollection because of grief, V.: refugit animus eaque dicere reformidat: ne recordatione mei casūs a consiliis fortibus refugiatis: a dicendo: Foeda ministeria, V.: iurgia, H.: opus, O.

    Latin-English dictionary > re-fugiō

  • 16 subter-fugiō

        subter-fugiō fūgī, —, ere,    to escape, evade, avoid, shun: criminum vim: poenam: quasi fata omnia: tempestatem Punici belli, L.

    Latin-English dictionary > subter-fugiō

  • 17 trāns-fugiō

        trāns-fugiō fūgī, —, ere,    to flee to the other side, go over to the enemy, desert: Romam, L.: ad hostes, N.—Fig.: non ab adflictā amicitiā transfugere atque ad florentem aliam devolare.

    Latin-English dictionary > trāns-fugiō

  • 18 fugito

    fŭgĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [fugio], to flee eagerly or in haste (mostly ante-class.).
    I.
    Neutr.:

    ita miserrimus fui fugitando, ne quis me cognosceret,

    Ter. Eun. 5, 2, 8:

    Graeci fugitantes,

    Amm. 15, 9, 5.—
    II.
    Act., to flee, avoid, shun (cf. fugio, II.):

    herum,

    Plaut. As. 2, 4, 78:

    amicos senes deditā operā,

    id. Poen. 3, 1, 5:

    patrem,

    Ter. Phorm. 5, 5, 7; cf.:

    illum amant, me fugitant,

    id. Ad. 5, 4, 18:

    quam (puellam) famulae longe,

    Lucr. 4, 1176:

    amaracinum fugitat sus et timet omne Unguentum,

    id. 6, 973:

    quid illuc est, quod meos te dicam fugitare oculos?

    Plaut. Capt. 3, 4, 9; cf. id. ib. 13; so,

    tuum conspectum,

    Ter. Heaut. 3, 1, 25:

    fugitant omnes hanc provinciam,

    Plaut. Capt. 1, 2, 53; 55: qui quaestionem fugitant, bona possident, *Cic. Rosc. Am. 28, 78:

    fugitant (cornices) iras Palladis,

    Lucr. 6, 753:

    necem,

    Phaedr. 1, 2, 26.—
    (β).
    Poet., with inf. (cf. fugio, II. B. 1. b), to avoid, omit or forbear to do any thing:

    quod aliae meretrices facere fugitant,

    Ter. Hec. 5, 2, 10:

    quicumque suos fugitabant visere ad aegros,

    Lucr. 6, 1235; id. 1, 658.—Hence, fŭgĭtans, antis, P. a., fleeing, avoiding; with gen.:

    fugitans litium,

    Ter. Phorm. 4, 3, 18; Charis. 77 P.

    Lewis & Short latin dictionary > fugito

  • 19 aufugio

    au-fugio, fūgī, ere (au, altind. áva, ab, weg u. fugio), davonfliehen, entfliehen, absol., Komik., Cic. u.a.: simul, ICt.: exulatum ex pectore meo, Plaut.: aliquo, Plaut.: domo, Plaut.: hinc aliquā plateā, Plaut.: iam aliquantum spatii ex eo loco, ubi pugnatum est, aufugerat, Liv.: si cum rebus aufugerit fugitivus, ICt. – mit Acc. = fliehen, meiden, auf. aspectum parentis, Cic. poët. de nat. deor. 2, 111: quae sol aufugit, Hyg. fab. 258: ab his, quos aufugit, reprehensus, Cod. Iust. 3, 23, 1.

    lateinisch-deutsches > aufugio

  • 20 diffugio

    dif-fugio, fūgī, fugitum, ere (dis u. fugio), auseinander-, hier- und dahin fliehen, auseinanderstieben, zerstieben, sich zerstreuen, I) eig.: metu perterriti repente diffugimus, Cic.: quia sui diffugerant, Suet. – v. Lebl., diffugiunt stellae, Ov.: diffugēre nives, Hor. – II) übtr., sich zerstreuen, -verteilen, vox una diffugit in multas aures, Lucr. 4, 564.

    lateinisch-deutsches > diffugio

См. также в других словарях:

  • Fugio-Cent — Der Fugio Cent Der Fugio Cent war die erste offizielle Münze der Vereinigten Staaten von Amerika, die auf Veranlassung des Kongresses im Jahr 1787 ausgegeben wurde. Der Fugio Cent trägt auch die Beinamen: Franklin Cent, Mind your business Cent,… …   Deutsch Wikipedia

  • Fugio Cent — Infobox Coin Country = United States Denomination = One Cent Value = 0.01 Unit = U.S. dollar Mass = 10.2 Diameter inch = Diameter = Thickness inch = Thickness = Edge = Composition = Cu Years of Minting = Catalog Number = Obverse = Fugio cent.jpg… …   Wikipedia

  • Fugio Cent — Le « Fugio Cent » est la plus ancienne monnaie officielle des États Unis. Le premier « Fugio Cent » a été frappé en 1787. Portail de la numismatique …   Wikipédia en Français

  • Franklin-Cent — Der Fugio Cent Der Fugio Cent war die erste offizielle Münze der Vereinigten Staaten von Amerika, die auf Veranlassung des Kongresses im Jahr 1787 ausgegeben wurde. Der Fugio Cent trägt auch die Beinamen: Franklin Cent, Mind your business Cent,… …   Deutsch Wikipedia

  • Mind-your-business-Cent — Der Fugio Cent Der Fugio Cent war die erste offizielle Münze der Vereinigten Staaten von Amerika, die auf Veranlassung des Kongresses im Jahr 1787 ausgegeben wurde. Der Fugio Cent trägt auch die Beinamen: Franklin Cent, Mind your business Cent,… …   Deutsch Wikipedia

  • Sun-dial-Cent — Der Fugio Cent Der Fugio Cent war die erste offizielle Münze der Vereinigten Staaten von Amerika, die auf Veranlassung des Kongresses im Jahr 1787 ausgegeben wurde. Der Fugio Cent trägt auch die Beinamen: Franklin Cent, Mind your business Cent,… …   Deutsch Wikipedia

  • Rebus — A rebus (Latin: by things ) is a kind of word puzzle which uses pictures to represent words or parts of words; for example:: H + = Hear , or Here .The term rebus also refers to the use of a pictogram to represent a syllabic sound. This adapts… …   Wikipedia

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • у — I двадцать первая буква др. русск., цслав. алфавита, первонач. передававшееся как оу. Числовое знач. = 400. Называлось укъ, ср. др. русск., цслав. укъ doctrina . Др. русск. у произошло частично из праслав. u, частично – из праслав. ǫ. Последнее… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Coins of the United States dollar — United States coinage was first minted by the new republic in 1792. New coins have been produced every year since then and they make up a valuable aspect of the United States currency system. Today circulating coins exist in denominations: $0.01 …   Wikipedia

  • Large denominations of United States currency — The base currency of the United States is the U.S. dollar, and is printed on bills in denominations of $1, $2, $5, $10, $20, $50, and $100. At one time, however, it also included five larger denominations. High denomination currency was prevalent …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»