Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

frondere

  • 1 grünen

    grünen, I) = grün werden: virescere. virere coepisse (im allg.). – frondescere. frondere coepisse (Laub bekommen, v. Bäumen). – gramine vestiri. herbā convestiri (mit Gras od. Kräutern bekleidet werden, v. Wiesen etc.). – wieder (von neuem) g., revirescere. – II) grün sein: virere. – frondere (belaubt sein, v. Bäumen). – herbis od. gramine vestitum esse (mit Kräutern od. Gras bekleidet sein, wie Wiesen, Ufer). – grünend, viridis: herbis od. gramine vestitus (voll grünen Grases, z.B. Wiesen). – g. u. blühen (bildl.), vigere ac florere; vivere et vigere.

    deutsch-lateinisches > grünen

  • 2 frondeō

        frondeō —, —, ēre    [1 frons], to put forth leaves, be in leaf, become green: frondent silvae, V.: frondentia Arbuta, V.: Dicas frondere Tarentum, H.
    * * *
    frondere, frondui, fronditus V INTRANS
    have/put forth leaves, be in leaf; be leafy/full of trees (place); (in spirt)

    Latin-English dictionary > frondeō

  • 3 frondeo

    frondĕo, ēre, v. n. [id.], to have or put forth leaves, to be in leaf, to become green:

    cum jam per terras frondent atque omnia florent,

    Lucr. 5, 214:

    nunc frondent silvae,

    Verg. E. 3, 57; Ov. Am. 2, 6, 49:

    vitis multa materia frondens,

    Col. 3, 1, 5:

    frondentia arbuta,

    Verg. G. 3, 300:

    examen ramo frondente pependit,

    id. A. 7, 67;

    for which: frondenti tempora ramo Implicat,

    id. ib. 135:

    frondens campus,

    Luc. 6, 83:

    frondere Philemona Baucis, Baucida conspexit senior frondere Philemon,

    Ov. M. 8, 714 sq.: frondem ac flores addidit; Non lanas, sed velatas frondentes comas, i. e. crowned with leaves, Poët. ap. Varr. L. L. 7, § 24.

    Lewis & Short latin dictionary > frondeo

  • 4 laete

    laetē, Adv. (laetus), I) freudig, mit Freuden, fröhlich, alqd laete atque insolenter ferre, Cic.: neque quisquam exceptus est laetius, Vell.: laetissime gaudere, Gell. – II) übtr.: a) herrlich, fruchtbar, virere, Plin.: frondere, Colum. – b) in blühendem Stile, hoc nos laetius fecisse quam orationis severitas exigat, Plin. ep. 2, 5, 6.

    lateinisch-deutsches > laete

  • 5 belauben, sich

    belauben, sich, foliis sese induere. folia emittere. in folia exire (Blätter bekommen, treiben). – frondescere. frondem agere od. induere (belaubte Zweige bekommen). – belaubt, frondosus. – stark b., multā fronde vestitus (z. B. ramus). – b. werden, s. belauben (sich): b. sein, frondere.

    deutsch-lateinisches > belauben, sich

  • 6 Blatt

    Blatt, I) eig.: folium. – die Blätter, folia; frons. frondes (das Laub). – Blätter treiben. bekommen, folia emittere; in folia exire; foliis sese inducere: frondescere (sich belauben): B. haben, frondere (belaubt sein): zuviele B. haben, in frondem luxuriare. – Sprichw., leichter bewegt werden als ein B., folio facilius moveri (Cic. ad Att. 8, 15, 2). – das B. (Blättchen) wird sich wenden, hic ille vertetur orbis (Cic. de rep. 2, 45); circumagetur hic orbis (Liv. 42, 42, 6): das B. (Blättchen) hat sich gewendet, versa sunt omnia (Cic. Rosc. Am. 61); conversa fortuna est (Nep. Att. 10, 1); vertit fortuna (Liv. 5, 49, 5): ich warte, bis sich das B. wieder wendet, mitiores vices fortunae exspecto (Curt. 5, 8 [25], 15). – kein B. vor den Mund nehmen, libero ore loqui (Sall. Iug. 95, 2). – II) übtr., von mancherlei dünnen, ebenen Körpern, a) ein B. Papier: scida. scidnia (ein Streifen, ein Blatt Papier, ein Zettel). – pagina (die eine Seite eines Blattes, die von den Alten gew. nur beschrieben wurde; dann meton. für das ganze Blatt). – charta (Papier übh.). – libellus. scriptum (Heft, Schrift, Konzept). – aufs B. sehen, ad libellum respicere. – vom B. lesen, ablesen. ex scripto recitare (z. B. responsum); eine Rede, de scripto dicere: orationem ex libello habere: vom B. antworten, ex libello respondere: vom B. vorlesen (was jmd. nachsagen soll), de scripto praeire. – ein öffentliches, gelehrtes B., s. Zeitung, Journal. – b) B. von Metall, Holz: bractea (ein dünnes Metallblatt, Blech). – lamina (ein stärkeres Metallblatt, z. B. das Sägeblatt; dann auch ein Furnier). – tabula (die Tafel eines Tisches). – c) B. am tierischen Körper, Bug, armus.

    deutsch-lateinisches > Blatt

  • 7 Laub

    Laub, frons u. Plur. frondes. – folia, ōrum,n. pl. (Blätter übh.). – L. von Eichen, frons quernea: L. bekommen, frondescere: L. haben, frondere; fronde vestitum esse: das Laub fällt (ab), folia cadunt: folia ex arboribus decĭdunt: voller L., frondosus; frondens: aus L., frondeus.

    deutsch-lateinisches > Laub

  • 8 frondeo

    frondĕo, ēre - intr. - être couvert de feuilles.
    * * *
    frondĕo, ēre - intr. - être couvert de feuilles.
    * * *
        Frondeo, frondes, frondui, frondere, dicuntur arbores. Virg. Fueillir, Jecter ou produire fueilles.

    Dictionarium latinogallicum > frondeo

  • 9 laete

    laetē, adv. [laetus] [st2]1 [-] avec joie. [st2]2 [-] d'une manière enjouée. [st2]3 [-] Col. abondamment (en parl. des végétaux).    - compar. laetius.    - superl. laetissime.    - qua quid potest esse cum fructu laetius, tum aspectu pulchrius? Cic.: quoi de plus propre à réjouir que cette fructification et qui soit d'un plus bel aspect?
    * * *
    laetē, adv. [laetus] [st2]1 [-] avec joie. [st2]2 [-] d'une manière enjouée. [st2]3 [-] Col. abondamment (en parl. des végétaux).    - compar. laetius.    - superl. laetissime.    - qua quid potest esse cum fructu laetius, tum aspectu pulchrius? Cic.: quoi de plus propre à réjouir que cette fructification et qui soit d'un plus bel aspect?
    * * *
        Laete, Aduerbium, cui opponitur Seuere. Quintil. Joyeusement, Lieement.
    \
        Laetius fruticare, Laetius frondere. Colum. Plin. Plus fertilement et abondamment.

    Dictionarium latinogallicum > laete

  • 10 laete

    laetē, Adv. (laetus), I) freudig, mit Freuden, fröhlich, alqd laete atque insolenter ferre, Cic.: neque quisquam exceptus est laetius, Vell.: laetissime gaudere, Gell. – II) übtr.: a) herrlich, fruchtbar, virere, Plin.: frondere, Colum. – b) in blühendem Stile, hoc nos laetius fecisse quam orationis severitas exigat, Plin. ep. 2, 5, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > laete

  • 11 ad-dūcō

        ad-dūcō dūxī, ductus, ere    (imper. adduce for adduc, T.—Perf. addūxtī for addūxistī, T.), to lead to, bring to, bring along (usu. of persons; cf. adfero, of things): quos Maecenas adduxerat umbras, brought along, H.: eos ad me domum adduxit <*> Iugurtham vinctum Romam, S.: in iudicium.— Poet.: dextris adducor litora remis, reach, O.— Rarely of things: aquam adduxi, brought into the city: carmen ad umbilicum, to finish, H.: sedulitas adducit febrīs, brings on, H.: Dicas adductum propius frondere Tarentum, the woods of Tarentum brought nearer (Rome), H. — Esp., to bring by drawing, draw, pull, stretch: tormenta quo sunt adducta vehementius: adducto arcu, V.: funes, Cs.: adductis lacertis, bent (in rowing), V.: colla parvis lacertis, to embrace, O.—Hence, fig.: habenas amicitiae, to tighten.—Of the skin, to draw up, wrinkle, contract: adducit cutem macies, wrinkles the skin, O.; cf. sitis miseros adduxerat artūs, V.—Fig., to bring to, bring into, bring under: ad suam auctoritatem: rem in extremum discrimen: me in necessitatem, L. — To bring, lead, prompt, move, induce, prevail upon, persuade, incite: te ad facinus: me in summam exspectationem: in spem, S.: ad suscipiendum bellum, Cs.: ad credendum, N.: adduci, ut capite operto sit: hoc nondum adducor ut faciam: quibus rebus adductus ad causam accesserim demonstravi: necessitate adductus, Cs.: adducti iudices sunt... potuisse, etc., were led to believe that, etc.

    Latin-English dictionary > ad-dūcō

  • 12 cōnspiciō

        cōnspiciō spēxī, spectus, ere    [SPEC-], to look at attentively, get sight of, descry, perceive, observe, fix eyes upon: te in iure: procul vehiculum e monte: milites ab hostibus conspiciebantur, Cs.: lucus ex insulā conspiciebatur, N.: inter se conspecti, L.: conspectis luminibus crebris, L.: locum insidiis, espy, V.: rugas in speculo, O.: conspectos horrere ursos, at the sight of, O.: si illud signum forum conspiceret, face towards: (filium) spoliatum omni dignitate: loca multitudine completa, Cs.: alqm humi iacentem, L.: hunc cupido lumine, Ct.: nostros victores flumen transisse, Cs.: frondere Philemona, O.—To look at with admiration, gaze upon, observe, contemplate: alqm cum egregiā stirpe, L.: alqm propter novitatem orna<*>ūs, N.— Pass, to attract attention, be conspicuous, be noticed, be distinguished, be admired: vehi per urbem, conspici velle: se quisque conspici properabat, S.: maxime conspectus ipse est, curru invectus, L.: formosissimus alto caelo, shine, O.: infestis oculis omnium conspici, be a mark for.— Fig., to perceive, discern: eum mentibus.
    * * *
    I
    conspicere, conspexi, conspectus V TRANS
    observe/see/witness; notice; watch; gaze/stare on; catch/be in sight of; face; have appearance; attract attention; discern; (PASS) be conspicuous/visible
    II
    looking/observing/discerning, action of looking; (augury)

    Latin-English dictionary > cōnspiciō

  • 13 Зеленеть

    - virere; virescere; viridare; viridescere; frondere; frondescere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Зеленеть

  • 14 adduco

    ad-dūco, xi, ctum, 3, v. a. (adduce for adduc, Plaut. Poen. 1, 3, 15; Ter. Ph. 2, 1, 29; Afr. ap. Non. 174, 32:

    adduxti for adduxisti,

    Ter. Heaut. 4, 6, 15; id. Eun. 4, 7, 24:

    adduxe = adduxisse,

    Plaut. Rud. 4, 4, 3), to lead to, to bring or convey to, draw to any place or to one's self (opp. abduco, q. v.; syn.: adfero, apporto, adveho, induco).
    I.
    Lit.:

    quaeso, quī possim animum bonum habere, qui te ad me adducam domum,

    Plaut. Ps. 3, 2, 78:

    ille alter venit, quem secum adduxit Parmenio,

    Ter. Eun. 4, 4, 27; Afr. ap. Non. 174, 32: quos secum Mitylenis Cratippus adduxit, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 5:

    Demetrius Epimachum secum adduxit,

    Vitr. 10, 22, 262.—With ad:

    ad lenam,

    Plaut. As. 5, 2, 65; cf. id. Mil. 3, 1, 193: ad cenam, Lucil. ap. Non. 159, 25 (cf.:

    abduxi ad cenam,

    Ter. Heaut. 1, 2 [p. 32] 9):

    adduxit ea ad Adam,

    Vulg. Gen. 2, 19; ib. Marc. 14, 53.—Or with a local adv.:

    tu istos adduce intro,

    Plaut. Poen. 5, 3, 54:

    quia te adducturam huc dixeras eumpse non eampse,

    id. Truc. 1, 2, 31; so Ter. And. 5, 3, 29:

    adduc huc filium tuum,

    Vulg. Luc. 9, 41. —
    2.
    In gen., without regard to the access. idea of accompanying, to lead or bring a person or thing to a place, to take or conduct from one place to another (of living beings which have the power of motion, while affero is properly used of things: attuli hunc. Pseud. Quid? attulisti? Ca. Adduxi volui dicere, Plaut. Ps. 2, 4, 21).—So of conducting an army:

    exercitum,

    Cic. Att. 7, 9:

    aquam,

    to lead to, id. Cael. 14.—With in:

    gentes feras in Italiam,

    Cic. Att. 8, 11, 2; cf. Oud. ad Caes. B. G. 4, 22, and Auct. B. G. 8, 35:

    in judicium adductus,

    Cic. Rosc. Am. 10, 28:

    adducta res in judicium est,

    id. Off. 3, 16, 67; so id. Clu. 17.—With dat.:

    puero nutricem adducit,

    Ter. Hec. 5, 2, 4:

    qui ex Gallia pueros venales isti adducebat,

    Cic. Quint. 6.— Poet. with acc.:

    Diae telluris ad oras applicor et dextris adducor litora remis,

    Ov. M. 3, 598 (cf. advertor oras Scythicas, id. ib. 5, 649, and Rudd. II. p. 327):

    adducere ad populum, i. e. in judicium populi vocare,

    Cic. Agr. 2, 6.—Of a courtesan, to procure:

    puero scorta,

    Nep. Dion, 5:

    paelicem,

    Ov. Fast. 3, 483.— Poet. also of a place, which is, as it were, brought near. Thus Hor. in describing the attractions of his Sabine farm: dicas adductum propius frondere Tarentum, Ep. 1, 16, 11.—
    B.
    Esp.
    1.
    To bring a thing to a destined place by drawing or pulling, to draw or pull to one's self:

    tormenta eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius,

    Cic. Tusc. 2, 24:

    adducto arcu,

    Verg. A. 5, 507; so,

    adducta sagitta,

    id. ib. 9, 632:

    utque volat moles, adducto concita nervo,

    Ov. M. 8, 357:

    adducta funibus arbor corruit,

    id. ib. 775:

    funem,

    Caes. B. G. 3, 14: so Luc. 3, 700:

    colla parvis lacertis,

    Ov. M. 6, 625:

    equos,

    id. Fast. 6, 586.—Hence trop.:

    habenas amicitiae,

    to tighten, Cic. Lael. 13, 45; cf. Verg. A. 9, 632, and 1, 63.—
    2.
    Of the skin or a part of the body, to draw up, wrinkle, contract:

    adducit cutem macies,

    wrinkles the skin, Ov. M. 3, 397:

    sitis miseros adduxerat artus,

    Verg. G. 3, 483; so, frontem (opp. remittere), to contract:

    interrogavit, quae causa frontis tam adductae?

    a brow so clouded? Quint. 10, 3, 13; so Sen. Benef. 1, 1.
    II.
    Fig.
    A.
    To bring a person or thing into a certain condition; with ad or in:

    numquam animum quaesti gratiā ad malas adducam partīs,

    Ter. Hec. 5, 3, 38:

    rem adduci ad interregnum,

    Cic. Att. 7, 9:

    ad arbitrium alterius,

    id. Fam. 5, 20:

    ad suam auctoritatem,

    id. Deiot. 10, 29:

    numquam prius discessit, quam ad finem sermo esset adductus,

    Nep. Ep. 3:

    iambos ad umbilicum adducere,

    Hor. Epod. 14, 8:

    in discrimen extremum,

    Cic. Phil. 6, 7; cf. Liv. 45, 8:

    in summas angustias,

    Cic. Quint. 5:

    in invidiam falso crimine,

    id. Off. 3, 20:

    in necessitatem,

    Liv. 8, 7:

    vitam in extremum,

    Tac. A. 14, 61.—
    B.
    To bring or lead one to a certain act, feeling, or opinion; to prompt, induce, prevail upon, persuade, move, incite to it; with ad, in, or ut (very freq. and class., and for the most part in a good sense; while seducere and inducere denote instigating or seducing to something bad, Herz. Caes. B. G. 1, 3;

    although there are exceptions, as the foll. examples show): ad misericordiam,

    Ter. Heaut. 5, 2, 42:

    ad nequitiem,

    id. Ad. 3, 3, 4:

    ad iracundiam, ad fletum,

    Cic. Brut. 93, 322:

    quae causa ad facinus adduxit,

    id. Rosc. Am. 31:

    in metum,

    id. Mur. 24:

    in summam exspectationem,

    id. Tusc. 1, 17:

    in spem,

    id. Att. 2, 22:

    in opinionem,

    id. Fam. 1, 1:

    in suspicionem alicui,

    Nep. Hann. 7:

    ad paenitentiam,

    Vulg. Rom. 2, 4; ib. 10, 19.—With gerund:

    ad suspicandum,

    Cic. Pr. Cons. 16:

    ad credendum,

    Nep. Con. 3.—With ut:

    adductus sum officio, fide, misericordia, etc., ut onus hoc laboris mihi suscipiendum putarem,

    Cic. Verr. 1, 2:

    nullo imbre, nullo frigore adduci, ut capite operto sit,

    id. de Sen. 10: id. Cat. 1, 2; id. Fam. 3, 9; 6, 10, etc.; Caes. B. G. 6, 12; Liv. 4, 49 al.—And absol. in pass.:

    quibus rebus adductus ad causam accesserim demonstravi,

    Cic. Verr. 1, 3:

    his rebus adducti,

    being induced, Caes. B. G. 1, 3; 6, 10.—With quin:

    adduci nequeo quin existimem,

    Suet. Tib. 21.—With inf.: facilius adducor ferre humana humanitus, Afr. ap. Non. 514, 20.—
    C.
    Adducor with inf., or with ut and subj. = adducor ad credendum, peithomai, to be induced to believe:

    ego non adducor, quemquam bonum ullam salutem putare mihi tanti fuisse,

    Cic. Att. 11, 16:

    ut jam videar adduci, hanc quoque, quae te procrearit, esse patriam,

    id. Leg. 2, 3:

    illud adduci vix possum, ut... videantur,

    id. Fin. 1, 5, 14; id. ib. 4, 20, 55; Lucr. 5, 1341.—Hence, adductus, a, um, P. a.
    A.
    Drawn tight, stretched, strained, contracted. — Trop.:

    vultus,

    Suet. Tib. 68:

    frons in supercilia adductior,

    Capitol. Ver. 10; cf. Plin. Ep. 1, 16.—Hence,
    B.
    Of place, narrow, contracted, strait:

    (Africa) ex spatio paulatim adductior,

    Mel. 1, 4.—
    C.
    Of character, strict, serious, severe:

    modo familiaritate juvenili Nero et rursus adductus, quasi seria consociaret,

    Tac. A. 14, 4:

    adductum et quasi virile servitium,

    id. ib. 12, 7:

    vis pressior et adductior,

    Plin. Ep. 1, 16.— Sup. not used.— Adv. only in comp. adductĭus,
    1.
    More tightly:

    adductius contorquere jacula,

    Aus. Grat. Act. 27.—
    2.
    Trop., more strictly:

    imperitare,

    Tac. H. 3, 7:

    regnari,

    id. Germ. 43.

    Lewis & Short latin dictionary > adduco

См. также в других словарях:

  • Frondent — Fron dent, a. [L. frondens, p. pr. of frondere to put forth leaves. See {Frond}.] Covered with leaves; leafy; as, a frondent tree. [R.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Frondesce — Fron*desce , v. i. [L. frondescere, inchoative fr. frondere. See {Frondent}.] To unfold leaves, as plants. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • frondescent — fron·des·cent (frŏn dĕsʹənt) adj. Bearing, resembling, or having a profusion of leaves or fronds; leafy.   [Latin frondēscēns, frondēscent present participle of frondēscere, to become leafy inchoative of frondēre, to put forth leaves, from frōns …   Universalium

  • frondescence — frondescent, adj. /fron des euhns/, n. 1. the process or period of putting forth leaves, as a tree, plant, or the like. 2. leafage; foliage. [1835 45; < NL frondescentia, deriv. of L frondescent (s. of frondescens) becoming leafy (prp. of… …   Universalium

  • frondescence — /frɒnˈdɛsəns/ (say fron desuhns) noun 1. the process or period of coming into leaf. 2. foliage. {New Latin frondescentia, from Latin frondescens, present participle of frondescere, frequentative of frondēre put forth leaves} –frondescent,… …  

  • fueiller — Fueiller, ou jetter fueilles, Frondere …   Thresor de la langue françoyse

  • frondescence — [frän des′əns] n. [< ModL frondescentia < L frondescens, prp. of frondescere, to become leafy < frondere, to put forth leaves < frons: see FROND] 1. the process, state, or period of putting forth leaves 2. leaves; foliage frondescent… …   English World dictionary

  • frondent — ˈfrändənt adjective Etymology: Latin frondent , frondens, present participle of frondēre to be in leaf, put forth leaves, from frond , frons : having fronds …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»