Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

frivolus

  • 1 frivolus

    frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).
    I.
    Adj.:

    frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,

    Auct. Her. 4, 11, 16:

    levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),

    Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:

    colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,

    Gell. 18, 7, 3:

    frivola et inanis argutiola,

    id. 2, 7, 9:

    quaedam dicit futtilia et frivola,

    id. 16, 12, 1:

    jocus,

    Plin. 28, 19, 79, § 260:

    auspicium,

    Suet. Ner. 41:

    aura,

    Phaedr. 5, 8, 1:

    insolentia,

    id. 3, 6, 8:

    jactantia in parvis,

    Quint. 1, 6, 20:

    opus,

    Plin. 22, 6, 7, § 15:

    labor,

    Sen. Ep. 31:

    cura,

    Plin. 25, 3, 7, § 22:

    origo superbissimi animalium (i. e. hominis),

    id. 7, 7, 5, § 43:

    ratione morientes,

    id. 11, 29, 35, § 102:

    flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,

    Gell. 15, 30, 2; so,

    in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,

    Suet. Claud. 15:

    quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,

    Quint. 10, 7, 21:

    frivolum dictu,

    Plin. 7, 53, 54, § 186:

    frivolum videatur, non tamen omittendum,

    id. 28, 12, 50, § 184:

    huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,

    some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin.
    II.
    Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:

    inter frivola mea,

    Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:

    jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,

    Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:

    aliqui mentiuntur,

    Hier. in Mich. II. 7, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > frivolus

  • 2 frivolus

    frivolus frivolus, a, um вздорный

    Латинско-русский словарь > frivolus

  • 3 frivolus

    frīvolus, a, um [предпол. из friolus от frio\]
    1) ломкий, перен. незначительный, ничтожный, дрянной Sen, J
    2) преим. несерьёзный, ненужный ( labor Sen); пустой, вздорный, пошлый (causa Sen; sermo rhH.; jocus PM)
    3) нелепый, взбалмошный (f. amensque Su)

    Латинско-русский словарь > frivolus

  • 4 frivolus

    frīvolus, a, um (v. frio), zerbrechlich, wertlos, I) eig., nur subst., frīvolum, ī, n., eine wertlose Kleinigkeit, Bagatelle, nescio quid frivoli, Suet. Cal. 39, 2: u. so Plur. frīvola, ōrum, n. (= σκευᾰρια ευτελη πάνυ, Gloss.; vgl. Paul. ex Fest. 90, 6. Isid. 9, 7, 26), ärmlicher Hausrat od. Haushalt, armselige Habe, Sen. contr. 2, 1 (9), 2. Sen. de tranqu. an. 1, 9. Ulp. dig. 13, 7, 11. § 5. Iuven. 3, 198 u. 5, 58. – II) übtr., wertlos, bedeutungslos, armselig, abgeschmackt, fade, albern, nichtig, a) v. Lebl.: sermo, Cornif. rhet.: iactatio, Sen. rhet.: iactantia, Quint.: insolentia, Phaedr.: plane frivola et frigida fides, Tertull.: iocus Plin.: convivia, Quint.: pisces, Apul.: quod est in primis frivolum ac scaenicum, Quint. – m. 2. Supin., frivolum dictu, Plin. 7, 186. – Plur. subst., frīvola, ōrum, n., nichtssagende Worte (Vorwürfe), Quint. 7, 2, 34; u. unnütze Kleinigkeiten, Capit. Albin. 5, 11. Vopisc. Aurel. 3, 1 u. Saturn. 11, 4: Ggstz. graviora, Apul. de deo Socr. prol. in. p. 1, 5 G. – b) v. Pers., läppisch, frivolo amentique similis, Suet. Claud. 15, 1.

    lateinisch-deutsches > frivolus

  • 5 frivolus

    frīvolus, a, um (v. frio), zerbrechlich, wertlos, I) eig., nur subst., frīvolum, ī, n., eine wertlose Kleinigkeit, Bagatelle, nescio quid frivoli, Suet. Cal. 39, 2: u. so Plur. frīvola, ōrum, n. (= σκευᾰρια ευτελη πάνυ, Gloss.; vgl. Paul. ex Fest. 90, 6. Isid. 9, 7, 26), ärmlicher Hausrat od. Haushalt, armselige Habe, Sen. contr. 2, 1 (9), 2. Sen. de tranqu. an. 1, 9. Ulp. dig. 13, 7, 11. § 5. Iuven. 3, 198 u. 5, 58. – II) übtr., wertlos, bedeutungslos, armselig, abgeschmackt, fade, albern, nichtig, a) v. Lebl.: sermo, Cornif. rhet.: iactatio, Sen. rhet.: iactantia, Quint.: insolentia, Phaedr.: plane frivola et frigida fides, Tertull.: iocus Plin.: convivia, Quint.: pisces, Apul.: quod est in primis frivolum ac scaenicum, Quint. – m. 2. Supin., frivolum dictu, Plin. 7, 186. – Plur. subst., frīvola, ōrum, n., nichtssagende Worte (Vorwürfe), Quint. 7, 2, 34; u. unnütze Kleinigkeiten, Capit. Albin. 5, 11. Vopisc. Aurel. 3, 1 u. Saturn. 11, 4: Ggstz. graviora, Apul. de deo Socr. prol. in. p. 1, 5 G. – b) v. Pers., läppisch, frivolo amentique similis, Suet. Claud. 15, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frivolus

  • 6 frīvolus

        frīvolus adj.    [FRI-], trifling, frivolous, pitiful, sorry, worthless: aura, Ph.: insolentia, Ph.— Plur n. as subst, trifles, knickknacks: omnia regum, Iu.
    * * *
    frivola, frivolum ADJ
    frivolous, trifling; silly, worthless; trashy

    Latin-English dictionary > frīvolus

  • 7 frivolus

    1) ничтожный, пустой: frivola, ничего не стоящие вещи (1. 11 § 5 D. 13, 7). 2) вздорный, негодный (1. 4 C. Th. 2, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > frivolus

  • 8 frivola

    frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).
    I.
    Adj.:

    frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,

    Auct. Her. 4, 11, 16:

    levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),

    Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:

    colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,

    Gell. 18, 7, 3:

    frivola et inanis argutiola,

    id. 2, 7, 9:

    quaedam dicit futtilia et frivola,

    id. 16, 12, 1:

    jocus,

    Plin. 28, 19, 79, § 260:

    auspicium,

    Suet. Ner. 41:

    aura,

    Phaedr. 5, 8, 1:

    insolentia,

    id. 3, 6, 8:

    jactantia in parvis,

    Quint. 1, 6, 20:

    opus,

    Plin. 22, 6, 7, § 15:

    labor,

    Sen. Ep. 31:

    cura,

    Plin. 25, 3, 7, § 22:

    origo superbissimi animalium (i. e. hominis),

    id. 7, 7, 5, § 43:

    ratione morientes,

    id. 11, 29, 35, § 102:

    flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,

    Gell. 15, 30, 2; so,

    in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,

    Suet. Claud. 15:

    quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,

    Quint. 10, 7, 21:

    frivolum dictu,

    Plin. 7, 53, 54, § 186:

    frivolum videatur, non tamen omittendum,

    id. 28, 12, 50, § 184:

    huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,

    some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin.
    II.
    Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:

    inter frivola mea,

    Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:

    jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,

    Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:

    aliqui mentiuntur,

    Hier. in Mich. II. 7, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > frivola

  • 9 frivole

    frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).
    I.
    Adj.:

    frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,

    Auct. Her. 4, 11, 16:

    levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),

    Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:

    colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,

    Gell. 18, 7, 3:

    frivola et inanis argutiola,

    id. 2, 7, 9:

    quaedam dicit futtilia et frivola,

    id. 16, 12, 1:

    jocus,

    Plin. 28, 19, 79, § 260:

    auspicium,

    Suet. Ner. 41:

    aura,

    Phaedr. 5, 8, 1:

    insolentia,

    id. 3, 6, 8:

    jactantia in parvis,

    Quint. 1, 6, 20:

    opus,

    Plin. 22, 6, 7, § 15:

    labor,

    Sen. Ep. 31:

    cura,

    Plin. 25, 3, 7, § 22:

    origo superbissimi animalium (i. e. hominis),

    id. 7, 7, 5, § 43:

    ratione morientes,

    id. 11, 29, 35, § 102:

    flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,

    Gell. 15, 30, 2; so,

    in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,

    Suet. Claud. 15:

    quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,

    Quint. 10, 7, 21:

    frivolum dictu,

    Plin. 7, 53, 54, § 186:

    frivolum videatur, non tamen omittendum,

    id. 28, 12, 50, § 184:

    huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,

    some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin.
    II.
    Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:

    inter frivola mea,

    Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:

    jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,

    Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:

    aliqui mentiuntur,

    Hier. in Mich. II. 7, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > frivole

  • 10 frivolum

    frīvolum, ī n. [ frivolus ] преим. pl.
    мелочь, пустяк, (старый) хлам Su, Sen J, Dig, Q etc.

    Латинско-русский словарь > frivolum

  • 11 perfrivolus

    per-frīvolus, a, um
    совершенно ничтожный, никуда не годный ( haec video esse perfrivola Vop)

    Латинско-русский словарь > perfrivolus

  • 12 frivusculum

    frīvusculum, ī, n. (von gleichem Stamme mit frīvolus), der kleine Hader, Ulp. dig. 24, 1, 32. § 12 M.

    lateinisch-deutsches > frivusculum

  • 13 perfrivolus

    per-frīvolus, a, um, sehr nichtswürdig, Vopisc. Aur. 6. § 6.

    lateinisch-deutsches > perfrivolus

  • 14 frivusculum

    frīvusculum, ī, n. (von gleichem Stamme mit frīvolus), der kleine Hader, Ulp. dig. 24, 1, 32. § 12 M.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frivusculum

  • 15 perfrivolus

    per-frīvolus, a, um, sehr nichtswürdig, Vopisc. Aur. 6. § 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfrivolus

  • 16 futilis

    futtĭlis (less correctly fūtĭlis, Curt. Gr. Etym. p. 204), e, adj. [fundo; cf. futis], that easily pours out.
    I.
    Lit., only subst.: futtĭle, is, n., a water-vessel, broad above and pointed below, used at sacrifices to Vesta and Ceres, Don. Ter. And. 3, 5, 3; Ter. Phorm. 5, 1, 19; Schol. Stat. Th. 8, 297; Schol. Hor. A. P. 231; Serv. Verg. A. 11, 339.—
    II.
    Transf., in gen., that can not contain (very rare):

    canes,

    that void their excrement through fear, Phaedr. 4, 18, 33:

    glacies,

    brittle, Verg. A. 12, 740.—
    B.
    Trop., untrustworthy, vain, worthless, futile (class.;

    syn.: frivolus, vanus, levis): servon fortunas meas me commisisse futtili!

    Ter. And. 3, 5, 3; cf.:

    irrideamus haruspices: vanos, futtiles esse dicamus,

    Cic. Div. 1, 19, 36; and:

    quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

    id. Fin. 3, 11, 38:

    locutores (with leves et importuni),

    Gell. 1, 15, 1:

    auctor,

    Verg. A. 11, 339:

    competitores,

    Gell. 4, 8, 4; Enn. ap. Non. 511, 6 (Trag. v. 349 Vahl.):

    futtiles commenticiaeque sententiae,

    Cic. N. D. 1, 8, 18; cf.:

    dicit quaedam futtilia et frivola,

    Gell. 16, 12, 1:

    opes ejus, quae futiles et conruptae sunt,

    Sall. H. Fragm. 1, 41, 20 Dietsch:

    alacritas,

    Cic. Tusc. 4, 17, 37:

    laetitiae,

    id. ib. 5, 6, 16:

    et caducum tempus,

    Plin. Ep. 3, 7, 14:

    lingua,

    Phaedr. 5, 2, 10:

    de causa,

    Plin. 33, 2, 8, § 32:

    nec futilis ictus,

    Sil. 15, 797.— Hence, adv., in vain, idly, uselessly (anteand post-class.).
    1.
    Form futtĭle: factum futtile, Enn. ap. Non. 514, 14 (Trag. v. 350 Vahl.):

    provenisti,

    Plaut. Stich. 2, 2, 73 Ritschl.—
    2.
    Form futtĭlĭter:

    blaterata,

    App. Mag. p. 275:

    futile futtiliter,

    Non. 514, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > futilis

  • 17 futtilis

    futtĭlis (less correctly fūtĭlis, Curt. Gr. Etym. p. 204), e, adj. [fundo; cf. futis], that easily pours out.
    I.
    Lit., only subst.: futtĭle, is, n., a water-vessel, broad above and pointed below, used at sacrifices to Vesta and Ceres, Don. Ter. And. 3, 5, 3; Ter. Phorm. 5, 1, 19; Schol. Stat. Th. 8, 297; Schol. Hor. A. P. 231; Serv. Verg. A. 11, 339.—
    II.
    Transf., in gen., that can not contain (very rare):

    canes,

    that void their excrement through fear, Phaedr. 4, 18, 33:

    glacies,

    brittle, Verg. A. 12, 740.—
    B.
    Trop., untrustworthy, vain, worthless, futile (class.;

    syn.: frivolus, vanus, levis): servon fortunas meas me commisisse futtili!

    Ter. And. 3, 5, 3; cf.:

    irrideamus haruspices: vanos, futtiles esse dicamus,

    Cic. Div. 1, 19, 36; and:

    quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

    id. Fin. 3, 11, 38:

    locutores (with leves et importuni),

    Gell. 1, 15, 1:

    auctor,

    Verg. A. 11, 339:

    competitores,

    Gell. 4, 8, 4; Enn. ap. Non. 511, 6 (Trag. v. 349 Vahl.):

    futtiles commenticiaeque sententiae,

    Cic. N. D. 1, 8, 18; cf.:

    dicit quaedam futtilia et frivola,

    Gell. 16, 12, 1:

    opes ejus, quae futiles et conruptae sunt,

    Sall. H. Fragm. 1, 41, 20 Dietsch:

    alacritas,

    Cic. Tusc. 4, 17, 37:

    laetitiae,

    id. ib. 5, 6, 16:

    et caducum tempus,

    Plin. Ep. 3, 7, 14:

    lingua,

    Phaedr. 5, 2, 10:

    de causa,

    Plin. 33, 2, 8, § 32:

    nec futilis ictus,

    Sil. 15, 797.— Hence, adv., in vain, idly, uselessly (anteand post-class.).
    1.
    Form futtĭle: factum futtile, Enn. ap. Non. 514, 14 (Trag. v. 350 Vahl.):

    provenisti,

    Plaut. Stich. 2, 2, 73 Ritschl.—
    2.
    Form futtĭlĭter:

    blaterata,

    App. Mag. p. 275:

    futile futtiliter,

    Non. 514, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > futtilis

  • 18 perfrivolus

    per-frīvŏlus, a, um, adj., very worthless, very frivolous (post-class.), Vop. Aur. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > perfrivolus

См. также в других словарях:

  • frivole — [ frivɔl ] adj. • XIIe; lat. frivolus 1 ♦ Qui a peu de sérieux et, par suite, d importance. ⇒ futile, inconsistant, insignifiant , léger, superficiel, vain. Lectures, pensées, distractions frivoles. « La philosophie est, selon les jours, une… …   Encyclopédie Universelle

  • frívolo — (Del lat. frivolus, fútil, insignificante.) ► adjetivo 1 Ligero o insustancial: ■ tu actitud frívola te está creando mala fama. SINÓNIMO superficial trivial vano 2 Se aplica a la publicación o espectáculo que trata de temas poco serios o… …   Enciclopedia Universal

  • frivol — schweinisch (umgangssprachlich); obszön; vulgär; schlüpfrig; unzüchtig; derb; unter der Gürtellinie (umgangssprachlich); anstößig; schmierig; schmutzig; geschmacklos; …   Universal-Lexikon

  • faribole — [ faribɔl ] n. f. • 1532; p. ê. lat. frivolus « frivole » ♦ Chose, propos vain et frivole. ⇒ baliverne, bêtise, sornette. Dire, conter des fariboles. « Et n ayez aucun égard pour le nom, le titre et autres fariboles » (Bernanos). Idée sans… …   Encyclopédie Universelle

  • frivol — FRIVÓL, Ă, frivoli, e, adj. (Despre oameni) Care este preocupat de lucruri neserioase, care umblă după plăceri uşoare; uşuratic. ♦ (Despre lucruri, fapte, atitudini) Lipsit de seriozitate, de temeinicie, de importanţă. – Din fr. frivole, it.… …   Dicționar Român

  • bhrēi-, bhrī̆- —     bhrēi , bhrī̆     English meaning: to pierce, cut with smth. sharp     Deutsche Übersetzung: “with scharfem Werkzeug schneiden, etc”     Note: extension from bher .     Material: O.Ind. bhrīṇ a nti “be hurt” (Pf. bibhrüya Dhütup.), Av.… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • Fribble — Frib ble, a. [Cf. F. frivole, L. frivolus, or E. frippery.] Frivolous; trifling; silly. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Frivolous — Friv o*lous, a. [L. frivolus; prob. akin to friare to rub, crumble, E. friable: cf. F. frivole.] [1913 Webster] 1. Of little weight or importance; not worth notice; slight; as, a frivolous argument. Swift. [1913 Webster] 2. Given to trifling;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Frivolously — Frivolous Friv o*lous, a. [L. frivolus; prob. akin to friare to rub, crumble, E. friable: cf. F. frivole.] [1913 Webster] 1. Of little weight or importance; not worth notice; slight; as, a frivolous argument. Swift. [1913 Webster] 2. Given to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Frivolousness — Frivolous Friv o*lous, a. [L. frivolus; prob. akin to friare to rub, crumble, E. friable: cf. F. frivole.] [1913 Webster] 1. Of little weight or importance; not worth notice; slight; as, a frivolous argument. Swift. [1913 Webster] 2. Given to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • frivolous — adjective Etymology: Middle English, from Latin frivolus Date: 15th century 1. a. of little weight or importance b. having no sound basis (as in fact or law) < a frivolous lawsuit > 2. a. lacking in seriousness b. marked by unbecoming levity •… …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»