Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

fraudo

  • 1 fraudo

    fraudo fraudo, avi, atum, are обманывать

    Латинско-русский словарь > fraudo

  • 2 fraudo

    fraudo, āvī, ātum, āre (fraus), jmd. übervorteilen, bevorteilen, betrügen, beeinträchtigen, mit Abl. = jmd. um etw. bevorteilen, betrügen, u. übh. um etw. bringen, etw. entziehen, vorenthalten, I) eig.: creditores, Cic.: se victu suo, Liv.: alqm cibo victuque, Liv.: alqm magnā pecuniā, Cic.: milites praedā, Liv.: alqm somno, Ov.: artus animā, Ov.: alqm testimonio, Vell.: alqm debitā laude, Quint.: nationes suā gloriā, Plin.: se victoriae fructu, Liv.: fraudari triumpho, um die Aussicht auf den Tr. gebracht werden, Liv. – m. dopp. Acc., qui fraudant mercedem mercennarios, Itala Malach. 3, 6 bei Augustin. de civ. dei 20, 25. p. 472, 5 D.2Partiz. subst., fraudāta, ōrum, n., die unterschlagenen Summen, fraudata restituere, Caes. b. c. 3, 60, 5. – II) übtr.: A) etw. durch Bevorteilung entziehen, schmälern, kürzen, unterschlagen, stipendium equitum, Caes.: saturitate fraudatā, geschmälert, Plin.: propter fraudatas nuptias, entzogenen, nicht gewährten, Iustin. – B) hintergehen, betrügerisch verletzen, legem, Ter. Clem. dig. 35, 1, 64. – / arch. fraudassis = fraudaveris, Plaut. rud. 1345 (Fleckeisen defraudassis).

    lateinisch-deutsches > fraudo

  • 3 fraudo

        Fraudo, fraudas, fraudare: cuius passiuum est Fraudor. Plin. Tromper, Endommager pour son prouffit faire, Frauder.
    \
        Fraudare genium. Plaut. Se priver de touts aisements, tant de bouche qu'autres, Ne s'oser bien faire, de paour de despendre, Ne se donner point de bon temps.
    \
        Fraudare mutuationibus. Cic. Tromper par emprunter.
    \
        Fraudare nomine veteri. Cic. Frustrer, Priver, Frauder.
    \
        Fraudare aliquem pecunia. Cic. Luy oster argent par cautelle, Le priver.
    \
        Fraudare stipendium militum, et praedam omnem domum auertere. Caesar. Leur retenir leurs gaiges.
    \
        Fraudare aliquem testimonio suo. Colum. Taire loz d'autruy, et ne vouloir pas dire le bien qui est en luy.
    \
        Fraudare se victu suo. Liu. Espargner sur ce qu'on doibt manger par necessité.

    Dictionarium latinogallicum > fraudo

  • 4 fraudo

    fraudo, āvī, ātum, āre (fraus), jmd. übervorteilen, bevorteilen, betrügen, beeinträchtigen, mit Abl. = jmd. um etw. bevorteilen, betrügen, u. übh. um etw. bringen, etw. entziehen, vorenthalten, I) eig.: creditores, Cic.: se victu suo, Liv.: alqm cibo victuque, Liv.: alqm magnā pecuniā, Cic.: milites praedā, Liv.: alqm somno, Ov.: artus animā, Ov.: alqm testimonio, Vell.: alqm debitā laude, Quint.: nationes suā gloriā, Plin.: se victoriae fructu, Liv.: fraudari triumpho, um die Aussicht auf den Tr. gebracht werden, Liv. – m. dopp. Acc., qui fraudant mercedem mercennarios, Itala Malach. 3, 6 bei Augustin. de civ. dei 20, 25. p. 472, 5 D.2Partiz. subst., fraudāta, ōrum, n., die unterschlagenen Summen, fraudata restituere, Caes. b. c. 3, 60, 5. – II) übtr.: A) etw. durch Bevorteilung entziehen, schmälern, kürzen, unterschlagen, stipendium equitum, Caes.: saturitate fraudatā, geschmälert, Plin.: propter fraudatas nuptias, entzogenen, nicht gewährten, Iustin. – B) hintergehen, betrügerisch verletzen, legem, Ter. Clem. dig. 35, 1, 64. – arch. fraudassis = fraudaveris, Plaut. rud. 1345 (Fleckeisen defraudassis).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fraudo

  • 5 fraudō

        fraudō āvī, ātus, āre    [fraus], to cheat, beguile, defraud, rob: socium: creditores: fraudatis lucernis, H.: magnā pecuniā fraudari: milites praedā, L.: (puerum) regno, V.: amantem spe, O.: fraudans se ipse victu suo, L.— To embezzle, purloin, steal: stipendium equitum, Cs.
    * * *
    fraudare, fraudavi, fraudatus V
    cheat, defraud; steal

    Latin-English dictionary > fraudō

  • 6 fraudo

    fraudo (arch. frūdo), āvi, ātum, 1 (archaic perf. subj.:

    fraudassis,

    Plaut. Rud. 5, 2, 58; in the dep. form:

    fraussus sit,

    id. As. 2, 2, 20; cf.: frausus erit, fraudem commiserit, Paul. ex Fest. p. 91 Müll.), v. a. [fraus], to cheat, beguile, defraud one of any thing (class.; syn.: fallo, frustror, circumvenio; inesco, deludo, decipio, etc.).
    (α).
    Aliquem aliqua re:

    cum Caecilius a Vario magnā pecuniā fraudaretur,

    Cic. Att. 1, 1, 3; cf.:

    grano uno fraudare decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 8, § 20:

    milites praedā,

    Liv. 2, 42, 1:

    milites stipendio,

    Just. 6, 2:

    aurigarios mercede,

    Suet. Ner. 5:

    multos minutis mutuationibus,

    Cic. Fl. 20, 47:

    quos equidem non fraudaverim debitā laude,

    Quint. 2, 14, 1:

    nationes suā gloriā,

    Plin. 32, 6, 21, § 62:

    aliquem triumpho,

    Suet. Calig. 48:

    legentes judicio maximi auctoris,

    Quint. 9, 1, 25:

    pueros somno (Aurora),

    Ov. Am. 1, 13, 17:

    amantem spe,

    id. M. 14, 715:

    superos ture,

    Phaedr. 4, 20, 19:

    artus seniles animā,

    Ov. M. 7, 250:

    (animus) mutila sentit quaedam et quasi decurtata: quibus, tamquam debito fraudetur, offenditur,

    Cic. Or. 53, 178:

    nec fraudare suo veteri nomine,

    id. Fin. 5, 30, 91 (v. Madvig ad h. 1.):

    verba aliqua sui parte,

    Quint. 11, 3, 52:

    nomina origine,

    Ov. M. 7, 654:

    praeclarum factum memoriā,

    Vell. 2, 92:

    bellum sanguine,

    Luc. 2, 305:

    fraudans se ipse victu suo,

    Liv. 2, 10 fin.; 5, 47, 10.—
    (β).
    Simply aliquem:

    quod ille unciatim vix de demenso suo, suum defraudans genium, compersit miser,

    Ter. Phorm. 1, 1, 10:

    quis sit, qui socium fraudarit et fefellerit, consideremus,

    Cic. Rosc. Com. 6, 17: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70:

    fidentem,

    Plaut. As. 3, 2, 15:

    quempiam,

    Cic. Caecin. 3, 7:

    creditores,

    id. Phil. 6, 4, 11:

    aliquem in hereditaria societate,

    id. Quint. 24, 76:

    lucernas (sc. oleo),

    to deprive of, Hor. S. 1, 6, 124:

    ipso jure rescindi quod fraudandae legis gratia esset ascriptum,

    i. e. to violate, Dig. 35, 1, 64.—
    (γ).
    With a homogeneous object:

    metuo in commune, ne quam fraudem frausus siet,

    Plaut. As. 2, 2, 20.—
    II.
    Transf., to embezzle a thing from a person, to purloin, steal; to withdraw, to diminish (perh. not in Cic.):

    hi stipendium equitum fraudabant,

    Caes. B. C. 3, 59, 3: cf.

    of the same: fraudata restituere,

    id. ib. 3, 60 fin.:

    annonam publicam,

    Dig. 48, 12, 1:

    vectigal,

    Papin. ib. 39, 4, 8:

    quod ego frudavi,

    Plaut. Trin. 2, 4, 11 Ritschl N. cr. (but not in id. Rud. 5, 2, 58, where the correct read. is defraudassis):

    bellum adversus Turnum propter fraudatas Laviniae nuptias fuit,

    withdrawn, not granted, Just. 43, 1:

    sic gignitur laudatus ille pallor, saturitate fraudatā,

    diminished, weakened, Plin. 9, 39, 64, § 138.

    Lewis & Short latin dictionary > fraudo

  • 7 fraudo

    fraudo, 1, defraud, 1 C. 6:8; 7:5; Ti. 2:10; keep back, A. 5:2 ff.; Jas. 5:4.*

    English-Latin new dictionary > fraudo

  • 8 fraudo

    āvī, ātum, āre [ fraus ]
    1) обманывать ( aliquem C); обходить обманным путём ( legem Dig)
    f. aliquem aliquā re L, VP, O etc. — обманом лишить кого-л. чего-л. (f. aliquem magnā pecuniā C; Ascanium regno Hesperiae V)
    2) несправедливо отказать (f. milites praedā, aliquem triumpho L)
    3) урезывать, отнимать (f. stipendium Cs; restituere fraudata Cs)
    f. aliquem aliquā re Pt — утаить от кого-л. что-либо

    Латинско-русский словарь > fraudo

  • 9 fraŭdo

    Fre. fraude, Ita. frode, Eng. fraud

    Etymological dictionary of the esperanto language > fraŭdo

  • 10 fraŭdo

    махлярства, ашуканства

    Esperanto-Belarusian dictionary > fraŭdo

  • 11 fraŭdo

    fraude

    Dictionnaire espéranto-français > fraŭdo

  • 12 dē-fraudō or defrūdō

        dē-fraudō or defrūdō āvī, ātus, āre,    to defraud, overreach, cheat: insuper (me), T.: Suom genium, i. e. by self-denial, T.: alquem ne andabatā quidem: ne brevitas defraudasse aurīs videatur.

    Latin-English dictionary > dē-fraudō or defrūdō

  • 13 fraudolento agg

    [fraudo'lɛnto] fraudolento (-a)

    Dizionario Italiano-Inglese > fraudolento agg

  • 14 fraudolenza sf

    [fraudo'lɛntsa]

    Dizionario Italiano-Inglese > fraudolenza sf

  • 15 frudo

    fraudo (arch. frūdo), āvi, ātum, 1 (archaic perf. subj.:

    fraudassis,

    Plaut. Rud. 5, 2, 58; in the dep. form:

    fraussus sit,

    id. As. 2, 2, 20; cf.: frausus erit, fraudem commiserit, Paul. ex Fest. p. 91 Müll.), v. a. [fraus], to cheat, beguile, defraud one of any thing (class.; syn.: fallo, frustror, circumvenio; inesco, deludo, decipio, etc.).
    (α).
    Aliquem aliqua re:

    cum Caecilius a Vario magnā pecuniā fraudaretur,

    Cic. Att. 1, 1, 3; cf.:

    grano uno fraudare decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 8, § 20:

    milites praedā,

    Liv. 2, 42, 1:

    milites stipendio,

    Just. 6, 2:

    aurigarios mercede,

    Suet. Ner. 5:

    multos minutis mutuationibus,

    Cic. Fl. 20, 47:

    quos equidem non fraudaverim debitā laude,

    Quint. 2, 14, 1:

    nationes suā gloriā,

    Plin. 32, 6, 21, § 62:

    aliquem triumpho,

    Suet. Calig. 48:

    legentes judicio maximi auctoris,

    Quint. 9, 1, 25:

    pueros somno (Aurora),

    Ov. Am. 1, 13, 17:

    amantem spe,

    id. M. 14, 715:

    superos ture,

    Phaedr. 4, 20, 19:

    artus seniles animā,

    Ov. M. 7, 250:

    (animus) mutila sentit quaedam et quasi decurtata: quibus, tamquam debito fraudetur, offenditur,

    Cic. Or. 53, 178:

    nec fraudare suo veteri nomine,

    id. Fin. 5, 30, 91 (v. Madvig ad h. 1.):

    verba aliqua sui parte,

    Quint. 11, 3, 52:

    nomina origine,

    Ov. M. 7, 654:

    praeclarum factum memoriā,

    Vell. 2, 92:

    bellum sanguine,

    Luc. 2, 305:

    fraudans se ipse victu suo,

    Liv. 2, 10 fin.; 5, 47, 10.—
    (β).
    Simply aliquem:

    quod ille unciatim vix de demenso suo, suum defraudans genium, compersit miser,

    Ter. Phorm. 1, 1, 10:

    quis sit, qui socium fraudarit et fefellerit, consideremus,

    Cic. Rosc. Com. 6, 17: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70:

    fidentem,

    Plaut. As. 3, 2, 15:

    quempiam,

    Cic. Caecin. 3, 7:

    creditores,

    id. Phil. 6, 4, 11:

    aliquem in hereditaria societate,

    id. Quint. 24, 76:

    lucernas (sc. oleo),

    to deprive of, Hor. S. 1, 6, 124:

    ipso jure rescindi quod fraudandae legis gratia esset ascriptum,

    i. e. to violate, Dig. 35, 1, 64.—
    (γ).
    With a homogeneous object:

    metuo in commune, ne quam fraudem frausus siet,

    Plaut. As. 2, 2, 20.—
    II.
    Transf., to embezzle a thing from a person, to purloin, steal; to withdraw, to diminish (perh. not in Cic.):

    hi stipendium equitum fraudabant,

    Caes. B. C. 3, 59, 3: cf.

    of the same: fraudata restituere,

    id. ib. 3, 60 fin.:

    annonam publicam,

    Dig. 48, 12, 1:

    vectigal,

    Papin. ib. 39, 4, 8:

    quod ego frudavi,

    Plaut. Trin. 2, 4, 11 Ritschl N. cr. (but not in id. Rud. 5, 2, 58, where the correct read. is defraudassis):

    bellum adversus Turnum propter fraudatas Laviniae nuptias fuit,

    withdrawn, not granted, Just. 43, 1:

    sic gignitur laudatus ille pallor, saturitate fraudatā,

    diminished, weakened, Plin. 9, 39, 64, § 138.

    Lewis & Short latin dictionary > frudo

  • 16 fraudatus

    fraudātus, a, um part. passé de fraudo. [st2]1 [-] trompé, fraudé, volé. [st2]2 [-] Ov. Suet. frustré de.
    * * *
    fraudātus, a, um part. passé de fraudo. [st2]1 [-] trompé, fraudé, volé. [st2]2 [-] Ov. Suet. frustré de.
    * * *
        Fraudatus, Particip. Cic. Fraudé, Privé, Frustré, Trompé, Engigné.

    Dictionarium latinogallicum > fraudatus

  • 17 fraudolento

    fraudolento agg. fraudulent: bancarotta fraudolenta, fraudulent bankruptcy
    s.m. ( frodatore) defrauder.
    * * *
    [fraudo'lɛnto]
    aggettivo [sistema, pratica, bancarotta] fraudulent
    * * *
    fraudolento
    /fraudo'lεnto/
    [sistema, pratica, bancarotta] fraudulent.

    Dizionario Italiano-Inglese > fraudolento

  • 18 defraudo

    dē-fraudo (defrūdo), āvī, —, āre
    обманывать, обманным путём обобрать Pl, Ter
    d. aliquem aliquā re Pl, C etc. и aliquem aliquid Pl, Vr, Vlg — обманом лишить кого-л. чего-л.

    Латинско-русский словарь > defraudo

  • 19 fraudatio

    fraudātio, ōnis f. [ fraudo ]
    обман, мошенничество Pl, C, Dig

    Латинско-русский словарь > fraudatio

  • 20 fraudator

    fraudātor, ōris m. [ fraudo ]
    1) обманщик, мошенник C, Ph
    2) похититель (praedae interceptor et f. L)

    Латинско-русский словарь > fraudator

См. также в других словарях:

  • frauda — fraudo f. fraudament fraudamen m. fraude; contrebande; tricherie …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • AEACUS — I. AEACUS Iovis ex Europa, sive ex Aegina fil. Hie apud Oenopiam (sic quidem legitur, sed nisi mendum sit apud Strabonem, Oenonem legendum est) regnâsse dicitur, quem, ex nomine matris, Aeginam nominavit. Ovid. Met. l. 7. Fab. 25. Oenopiam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • fraudolento — /fraudo lɛnto/ [dal lat. fraudulentus, der. di fraus fraudis frode ]. ■ agg. 1. [di azione o comportamento, fatto con frode, che costituisce frode] ▶◀ Ⓣ (giur.) doloso, (lett.) frodolento, ingannevole, truffaldino. ◀▶ onesto. 2. [di persona, che… …   Enciclopedia Italiana

  • fraudolenza — /fraudo lɛntsa/ s.f. [der. di fraudolento o frodolento ]. 1. [comportamento o qualità di persona fraudolenta] ▶◀ disonestà. ‖ falsità, ipocrisia. ◀▶ onestà, rettitudine. ‖ schiettezza, sincerità. 2. (estens.) [atto fraudolento] ▶◀ Ⓣ (giur.) dolo …   Enciclopedia Italiana

  • ԶԼԱՆԱՄ — (ացայ, ցի՛ր, ցեալ.) NBH 1 0737 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. ԶԼԱՆԱՄ կամ ԶԸԼԱՆԱՄ. ἁποστερέω, στερίσκω , στερέω, ἁδικέω, πλεονέκτω privo, spolio, orbo, fraudo, injuriam facio συκοφαντέω defraudo (Արմատն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽՈՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0974 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 11c, 12c, 14c ն. βοθύνω profundum facio, in profundum mergo κατορύττω defodio. Խոր առնել. խորացուցանել. ʼի խորս իջուցանել. խորունկցընիլ, փոսել. ... *Փորեաց եւ խորեաց …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԱՏՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0624 Chronological Sequence: Unknown date, 6c ն. ἁπατάω, ἑχαπατάω decipio, seduco, fallo, fraudo. Ի պատրանս արկանել. խաբել. դաւել. որսալ. ... *Պատրեա՛զայր քո, եւ պատմեսցէ քեզ զառասպելն: Ես պատրեցից զնա ... եղէց ոգի սուտ: Մի՛ պատրեսցէ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»