fratres+just

ăpŭd ( apud down to the time of Caesar, Corp. Inscr. I. 30; I. 196; and after 45 B. C. both apud, Inscr. Orell. 206; 818, and aput, ib. 206; 15; 34; another form of apud was apor, Paul. ex Fest. p. 26 Mull. apud, Ritschl, Rib. in Trag. et Com. Rel., Mull. in Lucil., and Dietsch in Sall.; aput, Lachm., Fleck. in Plaut.; both apud and aput, Mull. in Cat. and Rib. in Verg.) [Corssen once regarded apud as connected with apisci, as juxta with jungo, Ausspr. I. p. 335, 1st ed., but afterwards, ib. 2d ed. I. p. 197, he adopted Pott's view, that it was comp. of Sanscr. api, = to, toward, near (Gr. epi), and ad, old form ar, which view the form apor favors, and thus its strict meaning would be on to, unto; v. infra, IV.]; prep. gov. acc., with, at, by, near (regularly with words denoting rest, and primarily of persons, while ad properly designates only direction, motion, extension, etc., and is chiefly used of places; the diff. between apud and penes is given in Paul. ex Fest. p. 22 Mull.: apud et penes in hoc differunt, quod alterum personam cum loco significat, alterum personam et dominium ac potestatem; v. penes, and cf. Nep. Them. 7, 2: ad ephoros Lacedaemoniorum accessit, penes quos summum imperium erat, atque apud eos (v. infra, I. B. 2. a.) contendit, etc.; and for the difference between ad and apud, cf. Lucil. 9, 58 sq. Mull.: apud se longe alid est, neque idem valet ad se: Intro nos vocat ad sese, tenet intus apud se; syn.: ad, prope, coram, inter, in with abl.; rare in early Lat.; very freq. in Plaut., less freq. in Ter., seven times in Verg., five times in Juv., three times in Catull., twice in Ov, and once in Hor. and Prop.; never in Tib. or Pers.; very freq. in Cic., the historians, and the Vulg.).

A.. In designating nearness in respect of persons, with, near: apud ipsum adstas, Att. ap. Non. p. 522, 25:

adsum apud te, genitor,

id. ib. p. 522, 32:

alteram (partem) apud me adponito,

Plaut. Trin. 4, 3, 60:

nunc hic apud te servio,

id. Capt. 2, 2, 62:

scriptorum non magnast copia apud me,

Cat. 68, 33 Mull.:

mane apud me,

Vulg. Gen. 29, 19:

Advocatum habemus apud Patrem,

ib. 1 Joan. 2, 1:

cum in lecto Crassus esset et apud eum Sulpicius sederet,

Cic. de Or. 2, 3, 12; so id. Pis. 26, and id. Rep. 3, 28.—

Esp.

a.. With a pron. or subst., apud me, te, se, aliquem, etc., with me, in my house, etc., in one's house, at the house of a person; Fr. chez moi, chez vous, chez soi, etc.:

Quis heri apud te? Naev., Com. Rel. p. 9 Rib.: dico eum esse apud me,

Plaut. Capt. 3, 2, 15; 4, 2, 73:

hic apud me hortum confodere jussi,

id. Aul. 2, 2, 66:

si commodumst, apud me, sis, volo,

Ter. Heaut. 1, 1, 110:

condixerant cenam apud me, Turp., Com. Rel. p. 108 Rib.: quid nunc virgo? Nempe apud test?

Plaut. Trin. 1, 2, 159:

Quid sibi volunt homines isti apud te?

Vulg. Num. 22, 9; ib. Matt. 26, 18:

cenabis bene apud me,

Cat. 13, 1:

apud me habitavit,

Cic. Clu. 33; id. Verr. 4, 111; 5, 77:

apud te cenavit,

id. Div. in Caecil. 58; id. Verr. 4, 49; id. Cael. 26; id. Deiot. 32:

in curia posita potius quam rure apud te, Titin., Com. Rel. p. 142 Rib.: mane apud me etiam hodie,

Vulg. Jud. 19, 9:

tenet intus apud se,

Lucil. 9, 59 Mull.:

Pompeius petiit, ut secum et apud se essem cotidie,

Cic. Att. 5, 6:

apud se fecit manere,

Vulg. Jud. 19, 7; ib. Luc. 11, 37:

de gladiis, quae apud ipsum erant deprehensa,

Cic. Cat. 3, 10:

Cum postridie apud eundem ventum exspectans manerem,

id. Phil. 1, 8:

mansit apud eum quattuor mensibus,

Vulg. Jud. 19, 2; ib. Act. 28, 14:

apud quem deversatus es,

Cic. Verr. 4, 37: apud nympham Calypsonem, Liv. And. ap. Prisc. p. 685 (cf. Hom. Od. 4, 557: Numphês en megaroisi Kalupsous):

habitasti apud Heium Messanae,

Cic. Verr. 4, 18; id. Cael. 51:

Fuisti apud Laecam illa nocte,

id. Cat. 1, 4, 9; id. de Or. 1, 22, 104; id. Att. 1, 8:

apud Ostorium Scapulam epulatur,

Tac. A. 14, 48:

apud Cornelium Primum juxta Velabrum delituit,

id. H. 3, 74; 1, 14:

Factum est, ut moraretur apud Simonem quendam,

Vulg. Act. 9, 43:

invenient hominem apud sororem tuam occultantem se,

Cic. Dom. 83:

qui apud te esset eductus,

id. Quinct. 69:

apud quem erat educatus,

id. Lael. 20, 75:

cum alter ejus filius apud matrem educaretur,

id. Clu. 27:

disciplina C. Cassii, apud quem educatus erat,

Tac. A. 15, 52:

se apud Q. Mucium jus civile didicisse,

id. Or. 30:

apud eosdem magistratus institutus,

Suet. Calig. 24:

servorum manus tamquam apud senem festinantes,

Tac. H. 1, 7:

in convivio apud regem,

id. A. 2, 57: Bene vale;

apud Orcum te videbo,

in the abode of Orcus, Plaut. As. 3, 3, 16:

sacrificasse apud deos, i. e. in templis deorum,

Tac. A. 11, 27:

frater apud Othonem militans,

in the army of Otho, id. H. 2, 26; so,

nec solum apud Caecinam (cognoscebatur id damnum composuisse),

id. ib. 2, 27:

quorum sint legati apud se,

in his camp, Caes. B. G. 4, 8; cf.:

Quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,

id. ib. 1, 47:

dici hoc potest, Apud portitores eas (litteras) resignatas sibi,

at the custom-house, Plaut. Trin. 3, 3, 64; 3, 3, 80:

Quantillum argenti mihi apud trapezitam siet,

at the banker's, id. Capt. 1, 2, 90:

duo genera materiarum apud rhetoras tractantur, i. e. in scholis rhetorum, as he says just before,

Tac. Or. 35.—Apud me etc. is sometimes added to domi or in aedibus, or interchanges with domi: Me. Ubi namst, quaeso? Ch. Apud me domi, Ter. Heaut. 3, 1, 21:

a me insidias apud me domi positas esse dixerunt,

Cic. Sest. 41:

domi esse apud sese archipiratas dixit duos,

id. Verr. 5, 73; so Vulg. Gen. 27, 15:

quae (signa) cognovi apud istum in aedibus,

Cic. Verr. 1, 50:

esse illa signa domi suae, non esse apud Verrem,

id. ib. 4, 16:

nihil apud hanc lautum, pistor domi nullus,

id. Pis. 67; id. Clu. 165.—Hence,

Trop.: apud se esse, to be at home, i. e. to be in one's senses, be one's self, be sane (only in conversational lang.; most freq. in Ter.; cf. Gr. en heautôi einai, Ar. Vesp. 642; opp. vecors, amens esse, to be out of one's wits, beside one's self; so Gr. phrenôn exestanai, Eur. Or. 1021):

Sumne ego apud me?

Plaut. Mil. 4, 8, 36:

Non sum apud me,

Ter. Phorm. 1, 4, 26, and Afran., Com. Rel, p. 170 Rib.:

Prae iracundia, Menedeme, non sum apud me,

Ter. Heaut. 5, 1, 48:

Vix sum apud me: ita animus commotust metu, spe, gaudio,

id. And. 5, 4, 34:

Num tibi videtur esse apud sese?

id. Hec. 4, 4, 85 (quasi ob amorem meretricis insanus, Don.):

proin tu fac, apud te ut sies,

id. And. 2, 4, 5 (= ut praeparatus sis, Don.); Petr. 129.—

In respect of persons, in whose presence or before whom any thing is done or takes place, esp. of discussions or debates in which the persons have the right of decision (Web. Uebungsch. p. 33), before, in the presence of, = coram, ad.

Of civil or military affairs, before:

cum res agatur apud praetorem populi Romani et apud severissimos judices,

Cic. Arch. 3:

apud eosdem judices reus est factus,

id. Clu. 22, 59:

vis de his judicari apud me?

Vulg. Act. 25, 9:

accusavit fratres suos apud patrem,

ib. Gen. 37, 2; ib. 1 Macc. 7, 6; ib. Joan. 5, 45:

hoc, quod nunc apud pontifices agis,

Cic. Dom. 51; 117:

istud ne apud eum quidem dictatorem quisquam egit isto modo,

id. Lig. 12:

qui hanc causam aliquotiens apud te egit,

id. Quinct. 30; so id. Verr. 2, 100; 3, 114; id. Caecin. 69; id. Sest. 120:

(populus Romanus) mihi potestatem apud se agendi dedit,

id. Verr. 5, 173: Repulsior secunda collatione dixit Cato in ea, quae est contra Cornelium apud populum, Paul. ex Fest. p. 286 Mull.:

tutoresne defendent apud istius modi praetorem?

Cic. Verr. 1, 153; id. Clu. 126: apud te cum sim defensurus me, Vulg. Act. [p. 146] 26, 2:

omnia apud praetores gererentur,

Tac. Or. 38:

causam nescio quam apud judicem defendebat,

Cic. Clu. 74; so Tac. A. 3, 12; id. Or. 19:

apud te defendit alium in ea voluntate non fuisse, in qua te,

Cic. Lig. 6:

apud judicem causam dicere,

id. Quinct. 43; id. Verr. 1, 26; id. Sex. Rosc. 85:

apud aliquem dicere,

id. Lig. 6; id. Deiot. 4:

verba apud senatum fecit,

id. Verr. 2, 2, 20:

habita apud senatum oratione,

Tac. A. 12, 25; 6, 8:

haec apud patres disseruit,

id. ib. 2, 43; 4, 2;

4, 6: modeste apud vos socius populi Romani questus est,

Cic. Verr. 4, 18:

Quae est ergo apud Caesarem querella?

id. Lig. 25:

isne apud vos obtinebit causam, qui etc.,

id. Caecin. 38:

petita multa est apud eum praetorem,

id. Verr. 1, 155:

causam contra aliquem apud centumviros dicere,

id. de Or. 2, 23, 98; Tac. Or. 38:

numerus oratorum quot annis apud magistratus publice subscribitur,

Cic. Verr. 3, 120:

apud eorum quem qui manumitteretur,

Liv. 41, 9: apud proconsules aliquem manumittere, Marcian. ap. Dig. 1, 162.—

In extra judicial cases, before:

apud hunc confessus es et genus etc.,

Plaut. Capt. 2, 3, 52:

nullam causam dico, quin mihi Et parentum et libertatis apud te deliquio siet,

id. ib. 3, 4, 93:

apud erum qui (servos) vera loquitur,

id. Am. 2, 1, 43:

apud novercam querere,

id. Ps. 1, 3, 80:

ego apud parentem loquor,

Cic. Lig. 30:

plura fateri apud amicos,

Tac. A. 14, 62:

aliquid apud aliquem laudare,

Cic. Att. 2, 25; Tac. A. 13, 46; so Vulg. Gen. 12, 15:

aliquem apud aliquos vituperare,

Cic. Phil. 2, 11:

apud quem tu etiam nos criminari soles,

id. Vatin. 29.—

Of one's feelings, views, judgment, with, in the view or sight of, before.

With verbs:

apud Tenedios sanctissimus deus habetur,

Cic. Fl. 61; id. Verr. 1, 49:

quod apud illos amplissimum sacerdotium putatur,

id. ib. 2, 126;

1, 69: si tutoris auctoritas apud te ponderis nihil habebat,

id. ib. 2, 55; id. Planc. 4:

apud judicem grave et sanctum esse ducetur,

id. Q. Rosc. 6:

Quae omnia apud nos partim infamia... ponuntur, Nep. praef. 5: justificatur apud Deum,

Vulg. Gal. 3, 11:

haec apud illos barbatos ridicula videbantur,

Cic. Mur. 26; id. Dom. 101:

unus dies apud Dominum (est) sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus,

Vulg. 2 Pet. 3, 8.—

With adjj.:

fuisti apud pontifices superior,

Cic. Dom. 4:

qui honos est apud Syracusanos amplissimus,

id. Verr. 4, 137; id. Font. 36:

quam clara (expugnatio) apud omnes,

id. Verr. 1, 50; 2, 50:

Satis clarus est apud timentem quisquis timetur,

Tac. H. 2, 76; id. Or. 7:

hoc est apud Graecos prope gloriosius quam Romae triumphasse,

Cic. Fl. 31; Tac. H. 5, 17:

quod aeque apud bonos miserum est,

id. ib. 1, 29:

quae justa sunt apud nos,

Vulg. 1 Macc. 11, 33; ib. Rom. 2, 13:

tunc eritis inculpabiles apud Dominum,

ib. Num. 32, 22:

si is pretio apud istum idoneus esset,

Cic. Verr. 2, 121.—

With substt.:

est tanta apud eos ejus fani religio atque antiquitas, ut etc.,

Cic. Verr. 1, 46:

tanta nominis Romani dignitas est apud omnes nationes, ut etc.,

id. ib. 5, 150:

qua (hic) apud omnes Siculos dignitate atque existimatione sit,

id. ib. 2, 111:

Dymnus modicae apud regem auctoritatis et gratiae,

Curt. 6, 72:

abominatio est uterque apud Deum,

Vulg. Prov. 17, 15.—Apud animum, apud animum meum, etc. sometimes stand for mihi, mecum, etc., or simply animo: Ea tute tibi subice et apud animum propone, before your mind, before you, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

ipsi primum statuerint apud animos, quid vellent,

Liv. 6, 39, 11:

Sic apud animum meum statuo,

Sall. de Ord. Rep. 2:

sic statuere apud animum meum possum,

Liv. 34, 2, 4.—So with pers. pron. in Vulg. after the Greek: haec apud se (pros heauton) oravit, within himself, to himself, Luc. 18, 11: Sciens apud semet ipsum (en heautôi), in himself, Joan. 6, 62: statui hoc ipsum apud me (emautôi), ne etc., with myself, 2 Cor. 2, 1; so, hoc cogitet apud se (eph heautou), ib. 10, 7.—

And simply before, in the presence of:

id apud vos proloquar,

Plaut. Capt. prol. 6:

nemo est meorum amicorum, apud quem expromere omnia mea occulta audeam,

Ter. Heaut. 3, 3, 14:

se jactant apud eos, quos inviti vident,

Cic. Fl. 61:

licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem etc.,

id. Off. 1, 22, 78: de vobis glorior apud Macedones, Vulg. 2 Cor. 9, 2:

plus quam apud vos commemorari velitis,

Cic. Caecin. 77:

non apud indoctos loquor,

id. Pis. 68:

ostendit, quae quisque de eo apud se dixerit,

Caes. B. G. 1, 19:

quid apud magnum loquerentur Achillem,

Ov. M. 12, 163:

neque raro neque apud paucos talia jaciebat,

Tac. A. 4, 7:

loqui de se apud aliquem,

Cic. Att. 1, 3:

mentiri apud aliquem,

Plaut. Poen. 1, 1, 24:

apud aliquem profiteri,

Curt. 7, 7, 24:

Non est nobis haec oratio habenda apud imperitam multitudinem,

Cic. Mur. 61:

Caesar apud milites contionatur,

Caes. B. C. 1, 7:

gratias agere alicui apud aliquem,

Cic. Sest. 4; so Tac. A. 15, 22:

si quid (in me) auctoritatis est, apud eos utar, qui etc.,

Cic. Imp. Pomp. 2; so id. Lig. 16, and id. Red. in Sen. 24:

Quae fundebat apud Samson lacrimas,

Vulg. Jud. 14, 16.—

Of a person with whom, in whose case something is, exists, is done, with, in the case of, often = in with abl.:

quom apud te parum stet fides,

Plaut. Ps. 1, 5, 62:

Et bene apud memores veteris stat gratia facti,

Verg. A. 4, 539:

At fides mihi apud hunc est,

Ter. Heaut. 3, 3, 10: De. Quid est? Ch. Itan parvam mihi fidem esse apud te? id. Phorm. 5, 3, 27:

ut apud me praemium esse positum pietati scias,

id. Hec. 4, 2, 8:

alioqui mercedem non habebitis apud Patrem vestrum,

Vulg. Matt. 6, 1:

illa res quantam declarat ejusdem hominis apud hostes populi Romani auctoritatem,

Cic. Imp. Pomp. 46:

(eum) Aeduorum auctoritatem apud omnes Belgas amplificaturum,

Caes. B. G. 2, 14:

si M. Petrei non summa auctoritas apud milites exstitisset,

Cic. Sest. 12:

Pompei auctoritas apud omnes tanta est. quanta etc.,

id. Fl. 14; id. Phil. 13, 7:

ecquid auctoritatis apud vos socii populi Romani habere debeant,

id. Div. in Caecil. 17; so id. Verr. 2, 14; id. Mur 38:

(servi) apud eum sunt in honore et pretio,

id. Sex. Rosc. 77; id. Verr. 5, 157; id. Cat. 3, 2:

videmus quanta sit in invidia quantoque in odio apud quosdam virtus et industria,

id. Verr. 5, 181:

quo majore apud vos odio esse debet quam etc.,

id. ib. 1, 42:

domi splendor, apud exteras nationes nomen et gratia,

id. Clu. 154; id. Mur. 38:

Dumnorigem, magna apud plebem gratia,

Caes. B. G. 1, 18:

tanti ejus apud se gratiam esse ostendit, uti etc.,

id. ib. 1, 20:

certe apud te et hos, qui tibi adsunt, veritas valebit,

Cic. Quinct. 5; id. Div. in Caecil. 17; id. Lig. 30; id. Marcell. 14; id. Mil. 34:

utrum apud eos pudor atque officium aut timor valeret,

Caes. B. G. 1, 40:

apud quem ut multum gratia valeret,

Nep. Con. 2, 1:

video apud te causas valere plus quam preces,

Cic. Lig. 31; so id. Lael. 4, 13, and Tac. H. 3, 36:

quod apud vos plurimum debebit valere,

Cic. Div. in Caecil. 11; so Caes. B. G. 1, 17, and Tac. H. 4, 73:

qui tantum auctoritate apud suos cives potuit, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 113:

speravit sese apud tales viros aliquid posse ad etc.,

id. Sex. Rosc. 141:

(eum) apud finitimas civitates largiter posse,

Caes. B. G. 1, 18:

quae (pecunia) apud me contra fidem meam nihil potuisset,

Cic. Verr. 1, 19:

quae (memoria) plus apud eum possit quam salus civitatis,

id. Phil. 5, 51; id. Verr. 3, 131:

qui apud eum plurimum poterat,

id. ib. 3, 130:

qui apud me et amicitia et beneficiis et dignitate plurimum possunt,

id. Sex. Rosc. 4; so Caes. B. G. 1, 9.—So very rarely with adjj.:

faciles sunt preces apud eos, qui etc.,

Cic. Har. Resp. 63:

nihil me turpius apud homines fuisset,

id. Att. 2, 19:

apud quos miserum auxilium tolerabile miserius malum fecit,

Cels. 3, 23.—

Of persons, of inhabitants of cities or countries, among whom one is, or something is, is done or happens, among = inter:

CONSOL. QVEI. FVIT. APVD. VOS., Epit. Scip. ap. Grotef. Gr. II. p. 296: homines apud nos noti, inter suos nobiles,

Cic. Fl. 52:

Ut vos hic, itidem ille apud vos meus servatur filius,

Plaut. Capt. 2, 2, 11; 2, 2, 62:

qui (colonus) perigrinatur apud vos,

Vulg. Exod. 12, 49:

qui regnabat apud vos,

ib. 1 Macc. 12, 7; ib. Matt. 13, 56; ib. Luc. 9, 41:

si iste apud eos quaestor non fuisset,

Cic. Div. in Caecil. 4; 65:

Apud eos fuisse regem Divitiacum,

Caes. B. G. 2, 4; 2, 2:

qui (praetores) apud illos a populo creantur,

Cic. Fl. 44:

apud quos consul fuerat,

id. Div. in Caecil. 66; id. Verr. 2, 5; 4, 108:

apud inferos illi antiqui supplicia impiis constituta esse voluerunt,

id. Cat. 4, 8; id. Tusc. 1, 5, 10; so Vulg. Eccli. 14, 17: Sunt apud infernos tot milia formosarum, Prop. 3, 2, 63:

fateri quae quis apud superos distulit in seram commissa piacula mortem,

Verg. A. 6, 568;

Vel. 2, 48, 2: studiis militaribus apud juventutem obsoletis,

Cic. Font. 42:

qui apud socios nominis Latini censi essent,

Liv. 41, 9:

qui apud gentes solus praestat, Naev., Com. Rel. p. 25 Rib.: quae sacra apud omnes gentes nationesque fiunt,

Cic. Verr. 4, 109:

id (simulacrum) apud Segestanos positum fuisse,

id. ib. 4, 80:

si apud Athenienses non deerant qui rem publicam defenderent,

id. Sest. 141, and Nep. Milt. 6, 2:

ille est magistratus apud Siculos, qui etc.,

Cic. Verr. 2, 131:

si tu apud Persas deprehensus etc.,

id. ib. 5, 166:

Apud Helvetios longe nobilissimus fuit Orgetorix,

Caes. B. G. 1, 2:

apud omnes Graecos hic mos est, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 158, and id. Fragm. B. 7, 18 B. and K.:

quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut etc.,

Caes. B. G. 1, 50:

aliis Germanorum populis usurpatum raro apud Chattos in consensum vertit,

Tac. G. 31:

Cui (mihi) neque apud Danaos usquam locus (est),

Verg. A. 2, 71:

apud Nahanarvalos antiquae religionis lucus ostenditur,

Tac. G. 43; 32; 38; 44; id. H. 4, 56; 4, 61; id. A. 2, 1; 2, 45: apud Graecos magis quam in ceteris nationibus exculta est medicina, Cels. praef. 3, 9.—So of an army, in, with, where in with abl. is commonly used:

qui apud exercitum cum Lucio Lucullo est,

in the army under L. Lucullus, Cic. Verr. 4, 49; so id. Arch. 11:

apud exercitum mihi fueris tot annos,

id. Mur. 45:

quod Hannibalem etiam nunc cum imperio apud exercitum haberent,

in the army with a command, Nep. Hann. 7, 3:

simul manere apud exercitus Titum utile videbatur,

Tac. H. 5, 10:

quod XII. pondo argenti habuisset apud exercitum,

with his troops, Plin. 33, 4, 50, § 143.—

In designating the author of a work or of an assertion, apud aliquem, in, by, in the writings of, any one (the work itself being designated by in with abl.; as, de qua in Catone majore satis multa diximus, Cic. Off. 1, 42, 151:

Socraiem illum, qui est in Phaedro Platonis,

id. de Or. 1, 7, 28:

quo in libro,

id. ib. 1, 11, 47):

ut scriptum apud eundem Caelium est,

Cic. Div. 1, 26, 55:

apud Xenophontem autem moriens Cyrus major haec dicit,

id. Sen. 22, 79:

quod apud Platonem est in philosophos dictum, quod etc.,

id. Off. 1, 9, 28:

apud Agathoclem scriptum in historia est,

id. Div. 1, 24, 50:

ut est apud poetam nescio quem,

id. Phil. 2, 65:

Quod enim est apud Ennium, etc.,

id. Off. 1, 8, 26:

de qua (ambitione) praeclare apud eundem est Platonem, simile etc.,

id. ib. 1, 25, 87:

Apud Varronem ita est, etc.,

Plin. 18, 35, 79, § 348:

ut video scriptum apud Graecos,

Cic. Scaur. 4:

invenio apud quosdam auctores,

Tac. H. 2, 37; so id. A. 1, 81; 3, 3:

reperio apud scriptores,

id. ib. 2, 88:

apud Solonem,

i. e. in his laws, Cic. Leg. 2, 26, 64:

cui bono est, si apud te Agamemnon diserte loquitur, i. e. in tragoediis tuis,

Tac. Or. 9. —Also of speakers:

apud quosdam acerbior in conviciis narrabatur,

Tac. Agr. 22.—

a.. Est aliquid apud aliquem = est alicui aliquid, apud aliquem being equivalent to dat. of possessor:

quae (scientia auguralis) mihi videtur apud majores fuisse dupliciter, ut etc.,

Cic. Leg. 2, 13, 33:

juris civilis magnum usum apud multos fuisse,

id. Brut. 41, 152:

cum apud eum summum esset imperium populi,

Nep. Phoc. 2, 4:

omnis gratia, potentia, honos, divitiae apud illos sunt,

Sall. C. 20, 8:

par gloria apud Hannibalem hostesque Poenos erat,

Liv. 22, 30, 8:

apud quos nulla loricarum galearumve tegmina (erant),

Tac. A. 12, 35:

pecuniam ac dona majora apud Romanos (esse),

id. H. 4, 76:

minorem esse apud victos animum,

id. ib. 3, 1;

2, 75: quando quidem est apud te virtuti honos,

Liv. 2, 1, 15: Phoebo sua semper apud me Munera sunt, Phoebus has his gifts with me, i. e. I have his gifts for Phoebus, Verg. E. 3, 62; so Hor. C. 3, 29, 5:

apud te est fons vitae,

Vulg. Psa. 35, 10:

apud Dominum (est) misericordia,

ib. ib. 129, 7.—

Est aliquid apud aliquem also simply denotes that something is in one's hands, in his power, at his disposal:

erat ei apud me pauxillulum Nummorum,

Ter. Phorm. 1, 1, 3:

negasse habere se (phaleras): apud alium quoque eas habuisse depositas,

Cic. Verr. 4, 29:

multa (signa) deposita apud amicos,

id. ib. 4, 36:

apud quem inventus est scyphus,

Vulg. Gen. 44, 16; ib. [p. 147] Exod. 22, 4; ib. Deut. 24, 12.—So also of persons:

te pix atra agitet apud carnuficem,

in the hands of, Plaut. Capt. 3, 4, 65:

qui (obsides) apud eum sint,

Caes. B. G. 1, 31; 1, 33.—

Apud aliquem = alicui, the dat. of indir. obj.:

remanet gloria apud me, Att., Trag. Rel. p. 194 Rib.: nihil apud Siculum, nihil apud civem Romanum tota in Sicilia reliquisse,

Cic. Verr. 4, 2:

si (cura rei publicae) apud Othonem relinqueretur,

Tac. H. 1, 13; 1, 20:

qui judicia manere apud ordinem Senatorium volunt,

Cic. Div. in Caecil. 8:

neque praemia caedis apud interfectorem mansura,

Tac. H. 2, 70; id. A. 15, 7:

fidens apud aliquem obligare,

Dig. 16, 1, 27.—So rarely with adjj.:

Essetne apud te is servos acceptissimus?

Plaut. Capt. 3, 5, 56:

non dicam amicum tuum, quod apud homines carissimum est,

Cic. Verr. 2, 110:

apud publicanos gratiosus fuisti,

id. ib. 2, 169; 4, 38; id. Fl. 76; id. Lig. 31: Apud homines hoc impossibile est;

apud Deum autem omnia possibilia sunt,

Vulg. Matt. 19, 26; ib. Marc. 10, 27.

Transf. In designations of place,

At, near, about, around, before (esp. freq. in the post-Aug. histt.) = ad, prope, circum, ante: tibi servi multi apud mensam adstant, Naev. ap. Prisc. p. 893 P. (Com. Rel. p. 10 Rib.):

verecundari neminem apud mensam decet,

Plaut. Trin. 2, 4, 77:

Quid apud hasce aedis negotii est tibi?

id. Am. 1, 1, 194:

Quid illisce homines quaerunt apud aedis meas?

id. Most. 4, 2, 26; id. Trin. 4, 2, 25: apud ignem adsidere, Turp. ap. Non. p. 522, 26 (Com. Rel. p. 100 Rib.); Sisenn. ap. Non. p. 86, 16:

navem is fregit apud Andrum insulam,

Ter. And. 1, 3, 17:

apud Tenedum pugna illa navalis,

Cic. Arch. 21:

ut apud Salamina classem suam constituerent,

Nep. Them. 3, 4:

apud oppidum morati,

Caes. B. G. 2, 7:

agri in Hispania apud Karthaginem Novam,

Cic. Agr. 1, 5:

bellatum apud Actium,

Tac. H. 1, 1; 1, 72; 3, 76:

Pugnabant alii tardis apud Ilion armis,

Ov. R. Am. 163:

morabatur in castris apud Galgalam,

Vulg. Jos. 10, 6:

quidquid apud durae cessatum est moenia Trojae,

Verg. A. 11, 288:

apud vetustam turrem, Att., Trag. Rel. p. 189 Rib.: apud castellum consedisse,

Tac. A. 4, 25:

Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,

id. H. 3, 35:

apud vexillum tendentes,

id. A. 1, 17:

trepidatur apud naves,

id. H. 2, 15:

hostis est non apud Anienem, sed in urbe,

Cic. Mur. 84; id. Fam. 2, 10, 5:

quam detraxerat apud rapidum Simoenta sub Ilio alto,

Verg. A. 5, 261:

apud abunaantem amnem et rapidas undas Inachi, Att., Trag. Rel. p. 175 Rib.: apud gelidi flumina Hebri,

Verg. A. 12, 331:

octo apud Rhenum legiones,

Tac. A. 1, 3:

apud ripam Rheni,

id. ib. 2, 83:

probavi te apud Aquam Contradictionis,

Vulg. Psa. 80, 8:

repertus apud fretum Siciliae,

Tac. A. 6, 14:

propitiata Juno apud proximum mare,

id. ib. 15, 44:

apud promunturium Miseni consedit in villa,

id. ib. 6, 50:

Ut aput nivem et ferarum gelida stabula forem, for in nive etc.,

Cat. 63, 53 Mull.:

apud altaria deum pepigere,

before, Tac. A. 11, 9:

decernuntur supplicationes apud omnia pulvinaria,

id. ib. 14, 12 (cf.:

unum diem circa omnia pulvinaria supplicatio fuit,

Liv. 41, 9):

apud Caesaris effigiem procubuit,

Tac. A. 12, 17; 13, 23:

quartum apud lapidem substiterat,

id. ib. 15, 60:

laudavit ipse apud rostra (for pro rostris),

Tac. A. 16, 6; so, apud forum (cf.: ad forum under ad, I. A. 3., and in Gr. Sophocl. Trach. 371, pros mesêi agorai;

on the other hand,

id. ib. 423, en mesêi agorai; id. ib. 524, têlaugei par ochthôi): Quidam apud forum mihi vendidit, Pomp., Com. Rel. p. 250 Rib.: Ch. Qui scis? By. Apud forum modo e Davo audivi, Ter. And. 2, 1, 2; 1, 5, 18:

Capuae multa apud forum aedificia de caelo tacta,

Liv. 41, 9 (Weissenb., in foro):

quod (templum) apud forum holitorium C. Duilius struxerat,

Tac. A. 2, 49.—

At, in = in with abl. or gen. or abl. of place: CONSVLES SENATVM CONSOLVERVNT N. OCTOB. APVD AEDEM DVELONAI, S. C. de Bacch. I.; so,

ejus statuam majores apud aedem matris deum consecravisse,

Tac. A. 4, 64:

apud villam est,

Ter. Ad. 4, 1, 1; so Cic. Verr. 4, 22, 48:

Eum argentum sumpsisse apud Thebas ab danista fenore,

Plaut. Ep. 2, 2, 67:

deponere apud Solos in delubro pecuniam,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

ut rationes apud duas civitates possim relinquere,

id. Att. 6, 7, 2: qui mense Aprili apud Baias essent, id. Fragm. B. 13, 4, 1 B. and K.;

13, 4, 4 iid.: seditio militum coepta apud Sucronem,

Liv. 28, 29:

donum apud Antium statuitur,

Tac. A. 3, 71:

bellis civilibus Maecenatem equestris ordinis cunctis apud Romam atque Italiam praeposuit,

id. ib. 6, 11:

Titus in consecrando apud Memphim bove Apide diadema gestavit,

Suet. Tit. 5:

quod Judaeam praeterveniens apud Hierosolymam non supplicasset,

id. Aug. 93:

apud Mediolanum,

Lact. Mort. Persec. 48:

eum pugionem apud Capitolium consecravit,

Tac. A. 15, 74:

Equitum Romanorum locos sedilibus plebis anteposuit apud Circum,

id. ib. 15, 32:

quae (effigies) apud theatrum Pompei locaretur,

id. ib. 3, 72:

qui (rei) apud aerarium pependissent,

Suet. Dom. 9 Roth:

cujus (scientiae) apiscendae otium apud Rhodum magistrum Thrasullum habuit,

Tac. A. 6, 20; 4, 14; so Suet. Aug. 92; Eutr. 7, 13:

ut civitati Cibyraticae apud Asiam subveniretur,

Tac. A. 4, 13; 4, 18; 16, 15:

apud Pharsaliam,

Liv. Epit. 111:

apud Palaestinam,

Eutr. 7, 13:

qui erant apud Helladam,

Vulg. 1 Macc. 8, 9. —

Of time.

With words denoting time or occasion, in, at (rare):

apud saeclum prius,

Ter. Eun. 2, 2, 15:

aliquem apud judicium persequi,

at the trial, Cic. Verr. 4, 104.—

With words designating persons, with, among, in the time of:

hostis apud majores nostros is dicebatur, quem nunc etc.,

Cic. Off. 1, 12, 36:

fecerunt hoc multi apud majores nostros,

id. Verr. 2, 118; 5, 148:

Fuit eodem ex studio vir eruditus apud patres nostros,

id. Mur. 36; id. Off. 2, 24, 85; id. Lael. 2, 6:

Apud antiquos fuit Petron quidam, Cels. praef. 3, 9: aliam apud Fabricios, aliam apud Scipiones pecuniam (fuisse),

Tac. A. 2, 33.—

For ad with words implying motion (very rare):

APVT EVM PERVENIRE,

Inscr. Grut. 786, 5:

atque apud hunc eo vicinum,

Plaut. Mil. 2, 5, 70:

Bito apud aurificem,

Lucil. 30, 66 Mull.: apud legiones venit, Sall. Fragm. ap. Pomp. Commod. Don. p. 395 Lind.:

(naves) apud insulas longius sitas ejectae,

Tac. A. 2, 24:

qui apud Romanos de societate functus est legatione,

Vulg. 2 Macc. 4, 11.

(cf. ad, I. fin. b.)

It is sometimes placed after its subst.:

quae fiunt apud fabros, fictores, item alios apud,

Varr. L. L. 6, 78, p. 104 Mull.:

Is locus est Cumas aput,

Lucr. 6, 747 Lachm.:

montem apud Erycum,

Tac. A. 4, 43:

ripam apud Euphratis,

id. ib. 6, 31:

Misenum apud et Ravennam,

id. ib. 4, 5 (in Suet. Dom. 9 the editt. vary between aerarium apud and apud aerarium; the latter seems preferable, and is adopted by Oudend., Bremi, Baumg.-Crus., and Roth).—

It is sometimes placed between the subst. and adj.:

barbaras apud gentes,

Tac. A. 2, 88, 3, 26; 15, 60:

non modo Graecis in urbibus, sed Romana apud templa,

id. ib. 14, 14.—

Twice in Verg. it stands before the secondary adjunct of its subst.:

apud durae moenia Trojae, A. 11, 288: apud gelidi flumina Hebri,

ib. 12, 331. Apud is never found in compound words. V. more on this word in Hand, Turs. I. pp. 405-416.

concordo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [concors].

Neutr., to agree together, to be united, be of one mind, to harmonize (rare but class.).

Of persons: concordare cum aliquo, * Ter. Phorm. 2, 3, 86.— Absol.:

ne tunc quidem fratres concordare potuerunt,

Just. 27, 3, 7; cf. id. 1, 10, 1; Dig. 24, 1, 32, § 19.—

Of things: animi (sanitas) dicitur, cum ejus judicia opinionesque concordant, * Cic. Tusc. 4, 13, 30: concordet sermo cum vitā, * Sen. Ep. 75, 4: caput cum gestu, * Quint. 11, 3, 69:

carmina nervis,

Ov. M. 1, 518:

concordant modi,

id. ib. 10, 147:

concordantes inter se iracundia et voluptas,

App. Dogm. Plat. 1, p. 11, 32.—

Act., to bring into union:

matrimonium bene concordatum dirimere,

concordant, Dig. 48, 5, 11, § 11.

con-sors, sortis, adj. m. and f.

Sharing property with one (as brother, sister, relative), living in community of goods, partaking of in common:

consortes, ad quos eadem sors,

Varr. L. L. 6, § 65 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 296, 7 ib.:

consortes tres fratres,

Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:

frater,

Plin. Ep. 8, 18, 4:

consortem socium fallere,

Hor. C. 3, 24, 60.—Hence, subst.: consors, sortis, m. and f., a sharer, partner:

consors censoris,

Liv. 41, 27, 2; Vell. 1, 10, 6:

de consortibus ejusdem litis,

Cod. Just. 3, 40:

quae (arx) data est heredibus,

Verg. Cir. 14. —Hence,

Poet., of or belonging to a brother or sister, regarded as common heirs, etc.:

pectora = sorores,

Ov. M. 13, 663:

sanguis,

id. ib. 8, 444.—Hence, subst.: con-sors, sortis, m. and f., a brother, a sister:

Romulus nondum fundaverat Moenia, consorti non habitanda Remo,

Tib. 2, 5, 24; Ov. M. 11, 347; 6, 94:

consortem Phoebi colere deam (Dianam),

id. P. 3, 2, 48; id. H. 13, 61 al.—

Transf., dividing something with one, having an equal share, partaking of, sharing; subst., a colleague, partner, comrade (class.; esp. freq. after the Aug. per.).

Of personal subjects.

With gen.:

consors mecum temporum illorum,

Cic. Mil. 37, 102:

gloriosi laboris (with socius),

id. Brut. 1, 2:

mendacitatis,

id. Fl. 15, 35:

culpae,

Ov. F. 3, 492; cf.

vitiorum,

Vell. 2, 94:

tori,

Ov. M. 1, 319:

thalami,

a wife, id. ib. 10, 246 (cf.:

socia tori,

id. ib. 8, 521):

sacrorum caerimoniarumque,

Curt. 10, 7, 2:

studiorum,

Sen. Ep. 7, 9:

generis et necis,

Ov. H. 3, 47:

urbis,

id. P. 3, 2, 82:

tribuniciae potestatis (together with collega imperii),

Tac. A. 1, 3; cf.

imperii,

Suet. Oth. 8.—

With in:

in lucris atque in furtis,

Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155; cf.:

vis animi (cum corpore)... nisi erit consors in origine primā,

Lucr. 3, 771.—

Absol., of colleagues in power, Suet. Tit. 9:

omnisque potestas impatiens consortis erit,

Luc. 1, 93:

Romuli,

Suet. Tib. 1.— Poet. of that which is shared:

(corpus et animus) consorti praedita vitā,

Lucr. 3, 332.—

Of things as subjects, of the same condition, common ( poet. and rare):

tecta,

Verg. G. 4, 153:

casus,

Prop. 1, 21, 1.

dĕin-ceps (dissyl., Hor. S. 2, 8, 80; but trisyl. Prud. Cath. 7, 136. Cf. dehinc and deinde), adj. and adv. [capio. Prop., taking place next or after, v. Corss. Ausspr. 2, 591; cf.: particeps, princeps].

Adj. ( gen. deincipis or deincipitis), following thereafter, next following: deinceps qui deinde cepit, ut princeps qui primum cepit, Paul. ex Fest. p. 71, 2 Müll.; cf.:

deincipem antiqui dicebant proxime quemque captum ut principem primum captum,

ib. 75, 4. So only: deincipiti die, Ap. Flor. no. 16, p. 353, 33.—

Adv., in a constant series, one after another, successively, in turn, = hexês or ephexês (for syn. cf.: deinde, exinde, inde, indidem, post, postea, porro—freq. and good prose).

In space:

arboribus deinceps constitutis,

Varr. R. R. 1, 14, 2:

his (saxis) collocatis et coagmentatis alius insuper ordo adicitur, etc.... sic deinceps omne opus contexitur,

Caes. B. G. 7, 23, 4; cf. id. B. C. 1, 25, 8: ea quae akrostichis dicitur, cum deinceps ex primis versuum litteris aliquid conectitur, Cic. Div. 2, 54, 111; cf. id. de Or. 3, 47, 183:

prima... ac deinceps,

Sall. J. 19, 3.—

In time:

duo deinceps reges civitatem auxerunt,

Liv. 1, 21:

ut deinceps qui accubarent canerent ad tibiam clarorum virorum laudes,

Cic. Tusc. 4, 2, 3:

trīs fratres, quos video deinceps tribunos plebis per triennium fore,

id. Fam. 2, 18, 2; cf. Liv. 6, 5:

clamore significant, hunc alii deinceps excipiunt, etc.,

Caes. B. G. 7, 3.—Esp. freq. with alii, reliqui, multi, omnes, totus:

stationes dispositas haberent atque alios alii deinceps exciperent,

Caes. B. G. 5, 16 fin.; cf. Cic. Rep. 1, 37; 6, 21:

receperunt Arverni eum deincepsque aliae gentes,

Liv. 27, 39; 29, 3; 29, 14 et saep.:

reliquis deinceps diebus Caesar silvas caedere instituit,

Caes. B. G. 3, 29; cf. id. ib. 5, 40, 4; 7, 23; id. B. C. 3, 56:

possum deinceps totam rem explicare, deinde ad extremum, etc.,

Cic. Verr. 2, 1, 10, § 28; Col. 2, 4, 3.—

In order.

With ordinals (rare):

septimus sum deinceps praetorius in gente nostra,

the seventh in succession, Varr. R. R. 2, 4, 2; cf. Quint. 12, 8, 15.—

In denoting the successive parts of a discourse:

de justitia satis dictum est: deinceps, ut erat propositum, de beneficentia ac de liberalitate dicatur, i. e. ordine sic ferente,

successively, in order, Cic. Off. 1, 14, 42; cf. id. ib. 2, 15, 52; 3, 2, 7.—

To indicate an immediate sequence:

si non ab eo, in quo proxime desitum, deinceps incipietur,

id. Inv. 1, 20, 28; cf. id. Ac. 2, 14, 46:

annales Ennii ut deinceps legi possint,

that they may be read on continuously, id. N. D. 2, 37, 93; Auct. Her. 1, 9, 14. In this use deinceps is often very nearly = deinde, Cic. Phil. 4, 4, 8; Liv. 44, 31, 1 al. —

In particular combinations.

Deinde deinceps, inde deinceps, postea deinceps, Gr. epeita hexês:

deinde etiam deinceps posteris prodebatur,

Cic. Leg. 3, 2, 4; cf. id. ib. 3, 19, 43; Liv. 2, 47; Auct. Her. 3, 18:

deinceps inde multae, quas non minus diligenter elaboratas... afferebamus,

Cic. Brut. 90, 312; so,

deinceps inde,

Liv. 5, 37:

inde deinceps,

id. 1, 44:

aequitate sua postea trium regum bellis deinceps omnibus functum officiis,

id. 45, 14. —

Corresp. with primus: primum est officium, ut se conservet in naturae statu:

deinceps, ut ea teneat, quae, etc.,

Cic. Fin. 3, 6, 20; cf.:

principes sint patria et parentes... proximi liberi totaque domus... deinceps bene convenientes propinqui,

id. Off. 1, 17, 58, and Tac. H. 1, 48.—

Hence, after enumerations, in phrases like Eng. and so forth:

ut prima (officia) diis immortalibus, secunda patriae, tertia parentibus, deinceps gradatim reliqua reliquis debeantur,

and so on Cic. Off. 1, 45, 160; cf.:

nam et in prooemio primum est aliquid et secundum ac deinceps,

Quint. 7, 10, 5; Tac. A. 1, 81; cf. Cic. Div. 1, 30, 64:

et deinceps, ac deinceps,

and so forth, Just. Inst. 1, 12, 6 al. —

Perge deinceps, go on, Varr. R. R. 3, 8, 1:

gallinae villaticae sunt, quas deinceps rure habent in villis,

continually, id. ib. 3, 9, 2; cf. Hand, Turs. II. p. 232-238.

germānus, a, um, adj. [v. germen], of brothers and sisters who have the same parents, or at least the same father, full, own (very freq. and class.).

Lit.

Adj.:

spes mihi est vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,

Plaut. Men. 5, 9, 43:

frater,

id. Capt. 5, 4, 18; Ter. And. 1, 5, 57; Cic. Font. 17, 36; id. Verr. 2, 1, 49, § 128; v. frater;

and cf.: L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,

Cic. Fin. 5, 1, 1:

soror germana,

Plaut. Aul. 2, 1, 3; id. Truc. 2, 4, 87; Cic. Mil. 27, 73; Nep. Cim. 1:

bimembres (i. e. Centauri),

Ov. M. 12, 240.— Poet., to denote intimate friendship: soror, of a nurse, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 42 Vahl.); cf. also absol.: germana, ib. (v. 48 Vahl.).—

Subst.: germānus, i, m., and germāna, ae, f., an own or full brother, own or full sister (rare):

nunc tu mihi es germanus pariter corpore et animo,

Ter. Ad. 5, 8, 34:

haec germanus Eryx quondam tuus arma gerebat,

Verg. A. 5, 412; Ov. M. 5, 13:

germanae justa dat ante suae,

id. F. 3, 560; id. M. 6, 613:

(Dryades) Omnes germanae Cererem cum vestibus atris Maerentes adeunt,

id. ib. 8, 781; Vulg. Gen. 27, 35 al.— Poet., of animals, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44.—In a pun with Germanus, a German:

Cimber hic fuit, a quo fratrem necatum hoc Ciceronis dicto notatum est: Germanum Cimber occidit,

Quint. 8, 3, 29; so in plur., Vell. 2, 67 fin. —

Transf.

Of or belonging to brothers and sisters, brotherly, sisterly (very rare);

nunc tu mihi amicus es in germanum modum,

Plaut. Cas. 3, 4, 25; so,

casus (fratrum),

Just. 27, 3 fin. —

In gen., genuine, real, actual, true (a favorite expression of Cicero):

illi veteres germanique Campani,

Cic. Agr. 2, 35, 97:

germanos se putant esse Thucydidas,

id. Or. 9, 32:

magni et germani Attici,

id. ib. 26, 90:

germani hujus artis magistri,

id. de Or. 2, 38, 160;

germani Luperci,

id. Cael. 11, 26:

scio me asinum germanum fuisse,

id. Att. 4, 5, 3:

di (te) omnes perdant, oboluisti allium, Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis,

Plaut. Most. 1, 1, 39:

haec est mea et hujus fratris mei germana patria: hinc enim orti stirpe antiquissima sumus,

Cic. Leg. 2, 1, 3:

ille Theodoromedes fuit germano nomine,

Plaut. Capt. 2, 2, 38:

germana justitia,

Cic. Off. 3, 17, 69:

haec germana ironia est,

id. Brut. 86, 296:

gerrae germanae,

Plaut. Poen. 1, 1, 9.— Sup.:

germanissimus Stoicus,

Cic. Ac. 2, 43, 132.—Hence, adv.: germāne, faithfully, truly:

germane fraterneque rescribere,

Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 2; August. Civ. Dei, 2, 13.

Germānus, a, um, v. Germani, II. A.

germānus, a, um, adj. [v. germen], of brothers and sisters who have the same parents, or at least the same father, full, own (very freq. and class.).

Lit.

Adj.:

spes mihi est vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,

Plaut. Men. 5, 9, 43:

frater,

id. Capt. 5, 4, 18; Ter. And. 1, 5, 57; Cic. Font. 17, 36; id. Verr. 2, 1, 49, § 128; v. frater;

and cf.: L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,

Cic. Fin. 5, 1, 1:

soror germana,

Plaut. Aul. 2, 1, 3; id. Truc. 2, 4, 87; Cic. Mil. 27, 73; Nep. Cim. 1:

bimembres (i. e. Centauri),

Ov. M. 12, 240.— Poet., to denote intimate friendship: soror, of a nurse, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 42 Vahl.); cf. also absol.: germana, ib. (v. 48 Vahl.).—

Subst.: germānus, i, m., and germāna, ae, f., an own or full brother, own or full sister (rare):

nunc tu mihi es germanus pariter corpore et animo,

Ter. Ad. 5, 8, 34:

haec germanus Eryx quondam tuus arma gerebat,

Verg. A. 5, 412; Ov. M. 5, 13:

germanae justa dat ante suae,

id. F. 3, 560; id. M. 6, 613:

(Dryades) Omnes germanae Cererem cum vestibus atris Maerentes adeunt,

id. ib. 8, 781; Vulg. Gen. 27, 35 al.— Poet., of animals, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44.—In a pun with Germanus, a German:

Cimber hic fuit, a quo fratrem necatum hoc Ciceronis dicto notatum est: Germanum Cimber occidit,

Quint. 8, 3, 29; so in plur., Vell. 2, 67 fin. —

Transf.

Of or belonging to brothers and sisters, brotherly, sisterly (very rare);

nunc tu mihi amicus es in germanum modum,

Plaut. Cas. 3, 4, 25; so,

casus (fratrum),

Just. 27, 3 fin. —

In gen., genuine, real, actual, true (a favorite expression of Cicero):

illi veteres germanique Campani,

Cic. Agr. 2, 35, 97:

germanos se putant esse Thucydidas,

id. Or. 9, 32:

magni et germani Attici,

id. ib. 26, 90:

germani hujus artis magistri,

id. de Or. 2, 38, 160;

germani Luperci,

id. Cael. 11, 26:

scio me asinum germanum fuisse,

id. Att. 4, 5, 3:

di (te) omnes perdant, oboluisti allium, Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis,

Plaut. Most. 1, 1, 39:

haec est mea et hujus fratris mei germana patria: hinc enim orti stirpe antiquissima sumus,

Cic. Leg. 2, 1, 3:

ille Theodoromedes fuit germano nomine,

Plaut. Capt. 2, 2, 38:

germana justitia,

Cic. Off. 3, 17, 69:

haec germana ironia est,

id. Brut. 86, 296:

gerrae germanae,

Plaut. Poen. 1, 1, 9.— Sup.:

germanissimus Stoicus,

Cic. Ac. 2, 43, 132.—Hence, adv.: germāne, faithfully, truly:

germane fraterneque rescribere,

Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 2; August. Civ. Dei, 2, 13.

Germānus, a, um, v. Germani, II. A.

invĭcem, in MSS. and edd. often separately, in vĭcem ( poet. in tmesi:

inque vicem,

Verg. G. 4, 166; id. A. 12, 502; Ov. M: 6, 631; 9, 525; id. Her. 17, 180; Stat. Th. 2, 149; 7, 817 al.), adv. [in-vicis].

Prop., by turns, in turn, one after another, alternately (class., but not in Cic.;

syn. vicissim): hi rursus in vicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,

Caes. B. G. 4, 1, 5; 7, 85, 5; Hirt. B. G. 8, 6, 4:

defatigatis invicem integri succedunt,

Caes. B. G. 7, 85:

cum timor atque ira invicem sententias variassent,

Liv. 2, 57:

Etruscos, multis invicem casibus victos victoresque,

id. 2, 44:

regio invicem a suis atque hoste vexata,

Curt. 3, 8, 8:

periculum invicem metuens,

Suet. Aug. 10:

invicem eum odero,

id. Tib. 28:

praebens invicem aurem,

id. Calig. 22:

invicem alternis diebus modo aqua, modo vinum,

Cels. 3, 2:

invicem modo sedere, modo ingredi,

id. 4, 24.—

Transf., one another, each other, mutually, reciprocally (mostly post-Aug.;

syn. inter se): ibi se cognoscunt fratres invicem,

Plaut. Men. Arg. 10:

Aricini atque Ardeates multis invicem cladibus fessi,

Liv. 3, 71, 2:

adhortatio invicem totam invasit aciem,

id. 6, 24, 7; 9, 3, 4; 41, 3, 3:

multum sanguinem invicem hausimus,

Curt. 4, 14, 17: invicem [p. 995] amare, Plin. Ep. 4, 1, 2; 7, 20, 7:

vixerunt mira concordia, per mutuam caritatem et invicem se anteponendo,

Tac. Agr. 6 init.:

invicem se occidere,

Eutr. 1, 10; Just. 11, 9, 13; cf.:

invicem inter se gratantes,

Liv. 9, 43, 17:

haec invicem obstant,

Quint. 4, 5, 13:

homines, manibus invicem apprehensis, gradum firmant,

id. 9, 4, 129:

invicem ardentius diligere,

Plin. Ep. 7, 20, 7:

invicem se ad amorem exacuere,

id. ib. 3, 7 fin.:

invicem permutatae O atque U,

Quint. 1, 4, 16:

cuncta invicem hostilia,

i. e. on both sides, Tac. H. 3, 46.—

Esp.

Ad invicem (post-class.), instead of, Veg. Vet. 2, 7 fin. —

Ad invicem, mutually:

caritatem illorum ad invicem,

Vulg. 2 Macc. 25, 32; ib. Luc. 2, 15; ib. Gen. 42, 21; so,

in invicem,

ib. Joan. 6, 43; ib. Rom. 1, 27:

ab invicem,

ib. Matt. 25, 32; ib. Dan. 13, 14:

pro invicem,

ib. 1 Cor. 12, 25.

invĭcem, in MSS. and edd. often separately, in vĭcem ( poet. in tmesi:

inque vicem,

Verg. G. 4, 166; id. A. 12, 502; Ov. M: 6, 631; 9, 525; id. Her. 17, 180; Stat. Th. 2, 149; 7, 817 al.), adv. [in-vicis].

Prop., by turns, in turn, one after another, alternately (class., but not in Cic.;

syn. vicissim): hi rursus in vicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,

Caes. B. G. 4, 1, 5; 7, 85, 5; Hirt. B. G. 8, 6, 4:

defatigatis invicem integri succedunt,

Caes. B. G. 7, 85:

cum timor atque ira invicem sententias variassent,

Liv. 2, 57:

Etruscos, multis invicem casibus victos victoresque,

id. 2, 44:

regio invicem a suis atque hoste vexata,

Curt. 3, 8, 8:

periculum invicem metuens,

Suet. Aug. 10:

invicem eum odero,

id. Tib. 28:

praebens invicem aurem,

id. Calig. 22:

invicem alternis diebus modo aqua, modo vinum,

Cels. 3, 2:

invicem modo sedere, modo ingredi,

id. 4, 24.—

Transf., one another, each other, mutually, reciprocally (mostly post-Aug.;

syn. inter se): ibi se cognoscunt fratres invicem,

Plaut. Men. Arg. 10:

Aricini atque Ardeates multis invicem cladibus fessi,

Liv. 3, 71, 2:

adhortatio invicem totam invasit aciem,

id. 6, 24, 7; 9, 3, 4; 41, 3, 3:

multum sanguinem invicem hausimus,

Curt. 4, 14, 17: invicem [p. 995] amare, Plin. Ep. 4, 1, 2; 7, 20, 7:

vixerunt mira concordia, per mutuam caritatem et invicem se anteponendo,

Tac. Agr. 6 init.:

invicem se occidere,

Eutr. 1, 10; Just. 11, 9, 13; cf.:

invicem inter se gratantes,

Liv. 9, 43, 17:

haec invicem obstant,

Quint. 4, 5, 13:

homines, manibus invicem apprehensis, gradum firmant,

id. 9, 4, 129:

invicem ardentius diligere,

Plin. Ep. 7, 20, 7:

invicem se ad amorem exacuere,

id. ib. 3, 7 fin.:

invicem permutatae O atque U,

Quint. 1, 4, 16:

cuncta invicem hostilia,

i. e. on both sides, Tac. H. 3, 46.—

Esp.

Ad invicem (post-class.), instead of, Veg. Vet. 2, 7 fin. —

Ad invicem, mutually:

caritatem illorum ad invicem,

Vulg. 2 Macc. 25, 32; ib. Luc. 2, 15; ib. Gen. 42, 21; so,

in invicem,

ib. Joan. 6, 43; ib. Rom. 1, 27:

ab invicem,

ib. Matt. 25, 32; ib. Dan. 13, 14:

pro invicem,

ib. 1 Cor. 12, 25.

quĕ (lengthened in arsis by the poets, like the Gr. te:

Faunique Satyrique,

Ov. M. 1, 193; 4, 10; 5, 484; Verg. A. 3, 91 al.), conj. enclitic [kindr. with Gr. te, ke, and Sanscr. ca, the same], a copulative particle affixed to the word it annexes. According to Dräger (Hist. Synt. Th. 3, p. 32), it is, in archaic and official language, preferred to et, from which it is distinguished by denoting a closer connection. It is used,

Singly, to effect,

Co-ordination of words,

Of cognate meaning:

fames sitisque,

Cic. Fin. 1, 11, 37:

augeri amplificarique,

id. ib. 1, 11, 38:

admirabilis incredibilisque,

id. ib. 3, 22, 74:

fuga pavorque,

Liv. 29, 25:

cibus victusque,

id. 2, 35:

concilium coetusque,

Cic. Sen. 23, 84:

res rationesque,

Plaut. Am. prol. 4:

blandimenta voluptatis otiique,

Cic. Rep. 1, 1, 1:

extremum summumque supplicium,

id. Verr. 2, 5, 66, § 169:

imperio auspicioque,

Curt. 5, 1, 1:

carus acceptusque,

Sall. J. 12, 3:

jus fasque,

Liv. 8, 5. —

Esp. in phrases like longe longeque,

Cic. Fin. 2, 21, 68; Hor. S. 1, 6, 18:

longe multumque,

Cic. Fin. 5, 14, 40:

saepe diuque,

Hor. Ep. 1, 13, 1. — With comp.:

plus plusque,

Plaut. Aul. 3, 6, 10:

magis magisque,

id. Ps. 4, 7, 116:

minus minusque,

id. Aul. prol. 18; with personal and possessive pronouns:

me meosque,

Plaut. Bacch. 8, 4, 6:

ipse meique,

Hor. S. 2, 6, 65;

and in archaic formulae: potes pollesque,

Liv. 1, 24:

vivunt vigentque,

id. 25, 38. —

Of contrasted meaning:

jus nefasque,

Hor. Epod. 5, 87: longe lateque, Naev. ap. Non. p. 503:

cominus eminusque,

Liv. 31, 24:

ultro citroque,

Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170:

terrā marique,

Hor. Ep. 1, 16, 25:

ferro ignique,

Cic. Phil. 11, 14, 37:

pace belloque,

Liv. 2, 1:

belli domique,

Hor. Ep. 2, 1, 230:

domi ferisque,

Sall. J. 85, 3:

tempus locusque,

Liv. 1, 9:

parvis magnisque,

Plaut. Ps. 771:

floribus coronisque,

flowers loose and bound up, Curt. 4, 4, 5. —

Adding a detail or explanation (not in Cic.).

General:

fratres consanguineosque,

Caes. B. G. 1, 33:

largitiones temeritatisque invitamenta,

Liv. 2, 42:

ad tempus non venit, metusque rem impediebat,

Sall. J. 70, 5:

a fallaci equitum specie agasonibusque,

Liv. 7, 15, 7: Graeco peregrinoque sermone, Just. praef. 1. —

Special to general:

arma tantum ferrumque in dextris,

Liv. 5, 42, 8. —

General to special:

nostra consilia quaeque in castris gerantur,

Caes. B. G. 1, 17:

obsides daturos quaeque imperasset facturos,

id. ib. 4, 27:

regno fortunisque omnibus expulit,

Sall. J. 14, 2:

Baliares levemque armaturam,

Liv. 21, 55.—

Introducing an explanatory clause, and so (Liv.):

fretusque his animis Aeneas,

Liv. 1, 2:

Sabinusque,

id. 1, 45. —

In an answer (very rare):

Ain heri nos adventisse huc? Aio, adveniensque ilico me salutasti,

Plaut. Am. 2, 2, 167.—

Equivalent to quoque only in hodieque (not before Velleius):

quae hodieque appellatur Ionia,

Vell. 1, 4, 3:

quae hodieque celebres sunt,

id. 2, 8, 3:

in Abydi gymnasio colitur hodieque,

Plin. 2, 58, 59, § 150:

et hodieque reliquiae durant,

id. 8, 45, 70, § 176:

sunt clari hodieque,

Quint. 10, 1, 94. —

Connecting final member of a clause:

fauste, feliciter, prospereque,

Cic. Mur. 1, 1 fin.:

ab honore, famā fortunisque,

id. ib. 1, 1 fin.:

pacem, tranquillitatem, otium concordiamque afferat,

id. ib. 1, 1. —

In transition to a new subject or thought:

quoniamque ea natura esset hominis,

Cic. Fin. 3, 20, 67:

discriptioque sacerdotum nullum justae religionis genus praetermittit,

id. Leg. 2, 12, 30; v. Madv. ad. Cic. Fin. 3, 22, 73.—

Repeated, que... que.

Both... and (not in Cæs., once in Cic.; v. Zumpt, Gram. § 338), co-ordinating,

Similar notions:

quasque incepistis res, quasque inceptabitis,

Plaut. Am. prol. 7:

risusque jocosque,

Hor. S. 1, 5, 98.—

Contrasted notions:

meque teque,

Asin. 3, 2, 31: mores veteresque novosque tenentem, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4:

mittuntque feruntque,

Ov. M. 12, 495:

noctesque diesque,

Cic. Fin. 1, 16, 51.—

Esp. when one or both of the words are pronouns:

seque remque publicam curabant,

Sall. C. 9, 3:

quique in urbe erant, quosque acciverant,

Liv. 1, 55:

quique exissent, quique ibi mansissent,

id. 25, 22.—

Que... que, and... and, the first que referring to a previous clause: singulasque res definimus, circumscripteque [p. 1509] complectimur, Cic. N. D. 2, 59, 147.—

More than twice.

Que... que... que:

quod mihique eraeque filiaeque erili est,

Ter. Ad. 3, 2, 3:

regnaque tristia, Divosque mortalesque turbas regit,

Hor. C. 3, 4, 46.—

Four times, Sil. 2, 444;

five times,

Verg. G. 3, 344;

seven times,

Ov. M. 9, 691.—

Followed by other conjunctions.

Que... et (not in Cic., Cæs., Suet., or Nep.):

peregrique et domi,

Plaut. Am. prol. 5:

deus, qui quae nos gerimus auditque et videt,

id. Capt. 2, 2, 63:

seque et oppidum tradat,

Sall. J. 26, 1:

illosque et Sullam,

id. ib. 104, 1:

signaque et ordines,

Liv. 2, 59; 1, 43, 2 Weissenb. ad loc.:

legatique et tribuni,

id. 29, 22:

in formulam jurisque et dicionis,

id. 26, 24:

omnes gentesque et terrae,

id. 21, 30, 2 (v. Fabri ad loc.):

Arpinique et Romani,

id. 24, 47:

seque et arma,

Curt. 8, 4, 15:

seque et delatores,

Tac. Agr. 42.—

Que... et... et:

Romanique et Macedones et socii,

Liv. 44, 29:

seque et arma et equos,

Tac. Agr. 18:

seque et domum et pacem,

id. A. 1, 4; 12, 37. —

Que... ac (rare, not earlier than Verg.):

satisque ac super,

Ov. M. 4, 429:

minusque ac minus,

Liv. 26, 17:

oculisque ac mente turbatus,

id. 7, 26:

posuitque domos atque horrea fecit,

Verg. G. 1, 182:

seque ac liberos suos,

Tac. H. 3, 63:

opibusque atque honoribus,

id. ib. 4, 34. —

Que... ac... et:

in quos seque ac conjuges et liberos condunt,

Curt. 5, 6, 17. —

Que... et... ac, Liv. 35, 41. —

Following a conjunction, et... que: paratissimi et ab exercitu reliquisque rebus, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a, 5:

id et singulis universisque honori fuisse,

Liv. 4, 2 (Weissenb. et id);

occasionally in Cic. (through negligence, acc. to Madvig): igitur et Epaminondas... Themistoclesque,

Cic. Tusc. 1, 2, 4:

officia et servata praetermissaque,

id. Ac. 1, 10, 37.—

Que nearly equivalent to autem, sed..., but (not in Cæs.):

studio ad rempublicam latus sum ibique multa mihi advorsa fuere,

but there, Sall. C. 3, 3.—Mostly after a negative:

Socrates nec patronum quaesivit nec judicibus supplex fuit, adhibuitque liberam contumaciam,

Cic. Tusc. 1, 29, 71; id. Cat. 2, 13, 28 fin.:

qui non temere movendam rem tantam expectandosque ex Hispaniā legatos censerent,

Liv. 21, 6, 7:

quae neque dant flammas lenique vapore cremantur,

Ov. M. 2, 811.—

Que is usually appended to the first word of the phrase, but to a noun rather than to a monosyllabic preposition governing it, unless the preposition is repeated:

de provinciāque,

Cic. Verr. 2, 2, 20, § 48:

per vimque,

id. Phil. 5, 4, 10; cf.:

ab iisque,

id. Tusc. 5, 33, 94:

sub occasumque solis,

Caes. B. G. 2, 11.—

Exceptions are to be found, especially in Liv.: proque ignoto,

Plaut. Capt. 3, 4, 10:

exque eo tempore,

Cic. Off. 2, 23, 80; 1, 34, 122:

inque eam rem,

id. Rosc. Am. 39, 114:

inque eo exercitu,

id. Sest. 18, 41:

inque eam rem,

Caes. B. G. 5, 36; Liv. 10, 37, 15; 40, 57, 5; Tac. A. 15, 45:

cumque eis,

Sall. C. 6, 1:

proque,

Liv. 4, 26, 9; 6, 26, 5; 30, 18, 2:

deque praedā,

id. 23, 11, 3:

perque,

id. 1, 49, 5; 3, 6, 7; 5, 36, 7:

transque,

id. 22, 41, 7:

aque,

Ov. Am. 2, 14, 30:

eque,

Verg. E. 7, 13; Val. Max. 1, 5, 3:

exque eo,

Cels. 7, 27:

perque somnum,

id. 2, 5.—And where the same preposition is repeated que is regularly joined to it:

haec de se, deque provinciā,

Liv. 26, 28, 3; 22, 59, 16; 29, 23, 10; 31, 5, 4;

38, 35, 7: de matrimonio Agrippinae, deque Neronis adoptione,

Suet. Claud. 43 init.:

per senectutem tuam, perque eam, quam, etc.,

Plaut. As. 1, 1, 3. —

Where the preposition is dissyllabic it regularly takes the que: interque eos,

Liv. 2, 20, 8; 5, 49, 7:

sine scutis sineque ferro,

Cic. Caecin. 23, 64. —

It is rarely annexed to the second word of the clause, when the first word is an adverb: tantos tam praecipitisque casus,

Cic. de Or. 3, 4, 13:

tanto tam immensoque campo,

id. ib. 3, 31, 124 al.—In class. Latin que is not appended to hic, sic, nunc, huc, etc. (v. Madv. ad. Cic. Fin. 5, 14, 40):

hucque et illuc,

Tac. A. 13, 37; 15, 38: tuncque id. ib. 6, 7 (1);

14, 15.—Que is often misplaced by the poets, especially by Tibullus and Propertius in the latter part of the pentameter: Messallam terrā dum sequiturque mari,

Tib. 1, 3, 56:

ferratam Danaes transiliamque domum,

Prop. 2, 16, 11.

usurpo, āvi, ātum, 1, v. a. [perh. contr. from usu rapio, to seize to one's own use], to take into use; to make use of; to use, employ, apply, practise, exercise, enjoy (class.; cf. utor).

In gen.:

inter novam rem verbum usurpabo vetus,

Plaut. Cist. 2, 1, 29:

nomen tantum virtutis usurpas: quid ipsa valeat, ignoras,

Cic. Par. 2, 17:

at quam crebro usurpat Et consul, et Antonius!

id. Phil. 2, 28, 70; cf.:

praeclare est hoc usurpatum a doctissimis,

id. Par. 5, 1, 33:

peregrinae condicionis homines vetuit usurpare Romana nomina, duntaxat gentilicia,

Suet. Claud. 25: o barathrum! ubi nunc es? ut ego te usurpem lubens! I would occupy thee ( cast myself into thee), Plaut. Bacch. 1, 2, 41:

hoc genus poenae saepe in improbos cives hac in re publicā esse usurpatum recordatur,

Cic. Cat. 4, 4, 7:

conclusio, quā credo usuros veteres illos fuisse, si jam nota atque usurpata res esset,

id. Or. 51, 169:

id nunc jure imperii nostri quotannis usurpatum,

id. Verr. 2, 5, 20, § 51; consolationes, a sapientissimis viris usurpatae, id. Fam. 5, 16, 3:

paucas tribus ad usurpandam libertatem vocare,

id. Agr. 2, 7, 17:

officium, quod semper usurpavi,

id. Lael. 2, 8:

quis est, qui C. Fabricii, M'. Curii non um caritate aliquā benevolentiae memoriam usurpet?

who does not cherish the memory of, id. ib. 8, 28:

nec patrum nec avorum memoriā quemquam id jus usurpasse,

Liv. 27, 8, 9:

solita munia,

Tac. H. 4, 49 fin.:

modo comitatem et temperantiam, saepius violentiam ac libidines usurpans,

id. A. 11, 16:

otium post labores,

id. ib. 14, 55:

nec puduit has vestis usurpare etiam viros,

Plin. 11, 23, 27, § 78:

sibi quisque dominorum usurpat servitutem,

Dig. 8, 6, 6, § 1.—With de:

sed de hoc post erit usurpandum, cum de poëtis dicemus,

Varr. L. L. 6, § 52 Müll.— Impers.: usurpatum est, it is usual, customary; with a foll. ut, Dig. 50, 13, 1, § 6: quod in quibusdam provinciis usurpatur, Co. 2, 2, 22.—

In partic.

Aliquid oculis, auribus, etc., to take possession or cognizance of, i. e. to perceive, observe, etc., through the senses (ante-class.):

nec calidos aestus tuimur, nec frigora quimus Usurpare oculis,

Lucr. 1, 301:

advenio ex Seleuciā, Macedoniā atque Arabiā, Quas ego neque oculis neque pedibus umquam usurpavi meis,

I have never seen nor set foot in, Plaut. Trin. 4, 2, 4:

aliquid sensibus,

Lucr. 4, 975:

unde meae usurpant aures sonitum?

Plaut. Cas. 3, 5, 9.—

In jurid. lang., to get possession of, to acquire, obtain a thing:

amissam possessionem ex jure civili surculo defringendo,

Cic. de Or. 3, 28, 110:

nec interest is qui usurpaverit (possessionem) dominus sit, necne,

Dig. 41, 3, 5:

mercatores, qui de fundis fiscalibus mercari consuerunt, nullam immunitatem solvendi publici vectigalis usurpare possunt,

ib. 39, 4, 9, § 8.— Abscl.: Mucium dicere solitum, lege non isse usurpatum mulierem, quae, cum Kal. Jan. apud virum matrimonii causā esse coepisset, a. d. IIII. Kal. Jan. sequentis usurpatum isset;

non enim posse impleri trinoctium, quod abesse a viro usurpandi causa ex XII. tabulis deberet, because, unless absent from him at least three full days of the year, she became subject to him as his wife by prescription,

Gell. 3, 2, 12 sq. Weiss (Herz. legi: non esse usurpatam mulierem); cf. Macr. S. 1, 3, 9; Serv. ad Verg. G. 1, 31; Gai Inst. 1, 111; Gell. 18, 6, 8 sq.—

To assume or appropriate unlawfully, to usurp (not ante-Aug.):

civitatem Romanam usurpantes securi percussit,

Suet. Claud. 25:

dominium totius loci,

Cod. Just. 8, 10, 8:

cognomina,

Plin. 35, 10, 36, § 71:

illicitum collegium,

Dig. 47, 22, 2:

cujus jus tyranni quaque usurparunt,

Liv. 34, 32, 2:

alienam possessionem,

id. 33, 40, 5:

possessionem Armeniae,

Tac. A. 14, 26.—

To make use of or be acquainted with under any name, i. e. to name or call, to speak of habitually, adopt, assume in words or speech (cf. nuncupo):

Jovem atque Junonem, reliquos, quos fratres inter se agnatosque usurpari atque appellari videmus,

Cic. Univ. 11:

soleo saepe ante oculos ponere idque libenter crebris usurpare sermonibus, omnis posse, etc.,

id. Marcell. 2, 5:

Graecum verbum usurpavi,

id. Phil. 1, 1, 1:

admonet saepe usurpatae Dionysi tyranni vocis, quā, etc.,

Liv. 24, 22, 8:

saepe eum usurpasse vocem, multo miserius seni exilium esse,

id. 2, 40, 11:

tabulata instituenda sunt: hoc enim nomine usurpant agricolae ramos truncosque prominentes,

Col. 5, 6, 11:

C. Laelius, is, qui Sapiens usurpatur,

Cic. Off. 2, 11, 40; Vulg. Deut. 5, 11:

cum hoc decere... quod semper usurpamus in omnibus dictis et factis..cum hoc, inquam, decere dicimus,

speak of, insist on, Cic. Or. 22, 73.

Βοανηργές (var. other spellings are found in the mss., e.g. Βοανεργές, which is also used by Just.) of Aram. composition Boanerges=Hebr. בְּנֵי רֶגֶשׁ Mk 3:17, transl. υἱοὶ βροντῆς Sons of thunder (cp. Diod S 8, 11, 2 of a house that had been struck by lightning: ὀνομάζεται Ἐμβρονταῖον=House of Thunder); surname given by Jesus to the sons of Zebedee (s. Lk 9:54). See EKautzsch, Gramm. d. Bibl. Aram. 1884, 9; Dalman, Gramm.² 144, Worte 33; 39, 4, Jesus 11; RHarris, Exp. 7th ser. III 1907, 146–52, ET 36, 1925, 139; JBoehmer, StKr 85, 1912, 458–64; EPreuschen, ZNW 18, 1918, 141–44 (s. Fischer, ibid. 23, 1924, 310f); FSchulthess, D. Problem d. Sprache Jesu 1917, 52f, ZNW 21, 1922, 243–47; GBardy, RSR 15, 1925, 167f; 18, 1928, 344; PJoüon, ibid. 438ff; AFridrichsen, SymbOsl 13, ’34, 40: ‘thunderstrokes’; JMontgomery, JBL 56, ’37, 51f; B-D-F §162, 6. (The difficulty pert. to the vowels of Boa is not yet solved; s. ThNöldeke, GGA 1884, 1022f. Nor is it certain that rges=רֶגֶשׁ; Kautzsch points to רְגַז wrath, which would make the word mean the hot-tempered. Wlh.² ad loc. draws attention to the name Ragasbal. Schulthess first cj. benē reḥēm=fratres uterini, full brothers, then benē regeš=partisans, adherents. JRook, JBL 100, ’81, 94f attributes the problem to a transliteration technique involving an ayin/gamma change.—Pairs of brothers or sisters known by a special name: AKrappe: Amicitiae Corolla 133–46.)