Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

frūstro

  • 1 frustro

    frustro, āre, āvi, ātum, arch. tromper, frustrer.    - frustrari, Sall.: être déçu, être trompé.
    * * *
    frustro, āre, āvi, ātum, arch. tromper, frustrer.    - frustrari, Sall.: être déçu, être trompé.
    * * *
        Frustro, frustras, frustrare. Caesar. Abuser et decevoir.

    Dictionarium latinogallicum > frustro

  • 2 frustro

    frūstro, āvī, ātum, āre L, Sl, VP, Sil = frustror

    Латинско-русский словарь > frustro

  • 3 frustro

    frūstro, āvī, ātum, āre, u. Depon. frūstror, ātus sum, āri (frustra), in der Erwartung täuschen, -betrügen, foppen, vergeblich hinhalten, I) eig.: α) act., alqm, Plaut.: u. so custodes, Vell.: nos falsā atque inani spe, Liv.: frustrantur spe, Sall.: frustratus, hingehalten, Iustin.: m. Genet., frustratus captionis, Gell. – β) Depon.: alqm, Plaut.: se ipsum frustratur, er steht sich selber im Lichte, Ter. u. Nep.: frustrari cum alios tum etiam me ipsum velim, Cic.: spes me frustrata est, Ter.: alqm spe auxilii, Liv.: exspectationem alcis, Plin. ep.: inceptus clamor frustratur hiantes, das Geschrei erstirbt im offenen Munde, Verg.: vincula, den F. entgehen, Solin. – absol., Cocceius vide ne frustretur, Cic. – II) übtr. (nur im Depon.), vereiteln, unnütz machen, impensas, laborem, Col.: ictus, Curt.: parentum gaudia falsis lacrimulis, Catull.: ignavi cuiusque tenuissimas spes, Sall. fr.: improbas spes hominum, Plin. ep. – / Parag. Infin. frustrarier, Plaut. Curc. 331.

    lateinisch-deutsches > frustro

  • 4 frustro

    frūstro, āvī, ātum, āre, u. Depon. frūstror, ātus sum, āri (frustra), in der Erwartung täuschen, -betrügen, foppen, vergeblich hinhalten, I) eig.: α) act., alqm, Plaut.: u. so custodes, Vell.: nos falsā atque inani spe, Liv.: frustrantur spe, Sall.: frustratus, hingehalten, Iustin.: m. Genet., frustratus captionis, Gell. – β) Depon.: alqm, Plaut.: se ipsum frustratur, er steht sich selber im Lichte, Ter. u. Nep.: frustrari cum alios tum etiam me ipsum velim, Cic.: spes me frustrata est, Ter.: alqm spe auxilii, Liv.: exspectationem alcis, Plin. ep.: inceptus clamor frustratur hiantes, das Geschrei erstirbt im offenen Munde, Verg.: vincula, den F. entgehen, Solin. – absol., Cocceius vide ne frustretur, Cic. – II) übtr. (nur im Depon.), vereiteln, unnütz machen, impensas, laborem, Col.: ictus, Curt.: parentum gaudia falsis lacrimulis, Catull.: ignavi cuiusque tenuissimas spes, Sall. fr.: improbas spes hominum, Plin. ep. – Parag. Infin. frustrarier, Plaut. Curc. 331.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frustro

  • 5 frustro

    frustro, āre, v. the foll. art.

    Lewis & Short latin dictionary > frustro

  • 6 frustro

    frustrare, frustravi, frustratus V TRANS
    disappoint, frustrate, deceive (w/false hope); escape/elude; baffle/evade; fail; reject; delay; rob/defraud/cheat; pretend; refute (argument); corrupt/falsify

    Latin-English dictionary > frustro

  • 7 frustro

    frustror
    to deceive, dupe, trick, disappoint.

    Latin-English dictionary of medieval > frustro

  • 8 frustratus

    [st1]1 [-] frustrātus, a, um: part. passé de frustro. [st1]2 [-] frustrātŭs, ūs, m.: tromperie.    - frustratui habere aliquem, Plaut. Men. 4, 3, 21: se jouer de qqn, rouler qqn.
    * * *
    [st1]1 [-] frustrātus, a, um: part. passé de frustro. [st1]2 [-] frustrātŭs, ūs, m.: tromperie.    - frustratui habere aliquem, Plaut. Men. 4, 3, 21: se jouer de qqn, rouler qqn.
    * * *
        - satis diu verba dedisti nobis: Satis adhuc tua frustrata est fides. Terent. La fiance que nous avions en toy, nous a abusez.
    \
        Hercle saepe iam me spes haec frustrata est. Terent. M'a deceu et abusé.

    Dictionarium latinogallicum > frustratus

  • 9 frustror

    frustror, āri, ātus sum [st2]1 [-] tromper, décevoir, abuser, frustrer. [st2]2 [-] rendre inutile, éluder. [st2]3 [-] sens passif v. frustro.
    * * *
    frustror, āri, ātus sum [st2]1 [-] tromper, décevoir, abuser, frustrer. [st2]2 [-] rendre inutile, éluder. [st2]3 [-] sens passif v. frustro.
    * * *
        Frustrari expectationem alicuius. Plin. iunior. Frustrer aucun de son attente, Ne luy faire point ce qu'il attendoit.
    \
        Imprudenter facta opera frustrantur expensas. Columel. Font perdre ce qu'on y despend.
    \
        Frustrari laborem. Columel. Perdre sa peine, Labourer en vain.

    Dictionarium latinogallicum > frustror

  • 10 frustrator

    frūstrātor, ōris m. [ frustro ]
    ловкач, умеющий провести судей или затянуть дело, выиграть время и т. п. Dig

    Латинско-русский словарь > frustrator

  • 11 fraus

    fraus, fraudis, f. (altlat. frūs zu frustra, frustro), jede Handlung, die die Rechte eines andern kränkt, der Betrug, das hinterlistige Verfahren, die Tücke, Bosheit, die Gaunerei, die Übervorteilung, Täuschung, I) eig. u. meton.: A) eig.: 1) im allg.: fraus odio digna maiore, Cic.: fraude loci et noctis, Verg.: fraude caeli sereni deceptus, Verg.: montium fraude, Flor.: non hostium sed locorum fraude, Curt.: locorum fraude prior, durch die Tücke des Geländes uns überlegen, Tac.: in fraudem creditorum, um sie zu betrügen, ICt.: sine fraude, ohne Betrug, ehrlich, Cic. u. Liv.: fraude malā, betrügerisch, diebischerweise, Hor.: fraude ac dolo Hannibalis, Liv.: fraudem facere legi, Plaut. u. Liv., od. contra legem, Liv., od. senatus consulto, Cic., od. adhibere fraudem legi, Gell., umgehen, Eintrag tun: in fraudem legis, ICt. – Plur., omnes eius fraudes atque fallaciae, Cic.: fraudes libertorum, Tac. – 2) insbes., der Selbstbetrug, die Selbsttäuschung, der Irrtum, in fraudem incĭdere, delabi, Cic., se induere, Lucr.: esse fraudi, Lucr.: dare alci fraudem, Lucr.: alqm in fraudem impellere, Cic.: quis deus te in fraudem egit? Verg. – B) meton.: 1) = Betrüger, Gauner, Ter. heaut. 1033: fraus populi, Plaut. Pseud. 365: v. Tieren, Plur. bei Gratt. cyn. 82. – 2) durch Täuschung erzeugter Schaden, Nachteil, tuis nunc cruribus capitique fraudem capitalem hinc creas, Plaut.: alci fraudem ferre od. fraudi esse, schaden, zum Nachteil gereichen, Cic.: in eandem fraudem incĭdes, Ter.: in fraudem agere, ins Verderben stürzen, Verg.: sine fraude esse od. fieri, Cic. u.a. (s. Müller Liv. 1, 24, 5). – II) übtr., übh. das Vergehen, Verbrechen, die Freveltat, fraudem suscipere, Cic., od. committere, Hor.: fraudem capitalem admittere od. audere, Cic. u. Liv.: fraudes inexpiabiles concipere, Cic. – / Genet. Plur. fraudium u. fraudum, s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 414 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 287. – arch. Nbf. frūs, wov. Dat. Sing. frudi, Lucr. 1, 187: Abl. Sing. frude, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 64.

    lateinisch-deutsches > fraus

  • 12 frustrabilis

    frūstrābilis, e (frustro), fehlschlagend, Arnob. 2, 22.

    lateinisch-deutsches > frustrabilis

  • 13 frustramen

    frūstrāmen, inis, n. (frustro), die Täuschung, Lucr. 4, 814.

    lateinisch-deutsches > frustramen

  • 14 frustratio

    frūstrātio, ōnis, f. (frustro), die Täuschung eines Glaubens, einer Erwartung, a) = das Irreführen jmds., der bei jmd. veranlaßte Irrtum, das Zumbestenhaben, Foppen, in horum familiam hodie frustrationem iniciam maxumam, Plaut. Amph. 875: Plur., optumas frustrationes dederis in comoediis, du wirst die schönsten Beispiele für das Zumbestenhaben in der K. darbieten = auf der Bühne meisterlich den Betrogenen spielen, Plaut. most. 1152 Sch. – b) = das vergebliche Hinhalten, die absichtliche Verzögerung, Nichterfüllung, Vereitelung, Verfehlung einer Erwartung, eines Planes, tanto maiorem iis frustratio dolorem attulit, Planc. in Cic. ep.: cum longo sermone habito dilatus per frustrationem esset, Liv.: omnis agricultura sine successu ac bono eventu fr. est, non cultura, eine vereitelte Erwartung, ein Fehlschlagen der Erwartung, Varro: grana ciceris in acum continuo et sine frustratione (ohne das Ziel zu verfehlen) inserere, Quint.: variis frustrationibus non sine risu differri, mit mancherlei leeren Hoffnungen hingehalten werden, Iustin. 9, 6, 8. – mit subj. Genet., fr. Gallorum, Liv. 38, 25, 7. – m. obj. Genet., cupiditatis, Col.: tantae rei, Liv.: frustrationem eam legis tollendae esse, Liv.

    lateinisch-deutsches > frustratio

  • 15 frustrator

    frūstrātor, ōris, m. (frustro), der Hinhalter, Tryphon. dig. 43, 16, 19: iudicum, Symm. epist. 10, 44.

    lateinisch-deutsches > frustrator

  • 16 frustratus

    frūstrātus, ūs, m. (frustro), die Täuschung, frustratui habere, zum besten haben, foppen, Plaut. Men. 695: omnibus frustratui esse, von allen zum besten gehabt (gefoppt) werden, Non. 6, 25.

    lateinisch-deutsches > frustratus

  • 17 fraus

    fraus, fraudis, f. (altlat. frūs zu frustra, frustro), jede Handlung, die die Rechte eines andern kränkt, der Betrug, das hinterlistige Verfahren, die Tücke, Bosheit, die Gaunerei, die Übervorteilung, Täuschung, I) eig. u. meton.: A) eig.: 1) im allg.: fraus odio digna maiore, Cic.: fraude loci et noctis, Verg.: fraude caeli sereni deceptus, Verg.: montium fraude, Flor.: non hostium sed locorum fraude, Curt.: locorum fraude prior, durch die Tücke des Geländes uns überlegen, Tac.: in fraudem creditorum, um sie zu betrügen, ICt.: sine fraude, ohne Betrug, ehrlich, Cic. u. Liv.: fraude malā, betrügerisch, diebischerweise, Hor.: fraude ac dolo Hannibalis, Liv.: fraudem facere legi, Plaut. u. Liv., od. contra legem, Liv., od. senatus consulto, Cic., od. adhibere fraudem legi, Gell., umgehen, Eintrag tun: in fraudem legis, ICt. – Plur., omnes eius fraudes atque fallaciae, Cic.: fraudes libertorum, Tac. – 2) insbes., der Selbstbetrug, die Selbsttäuschung, der Irrtum, in fraudem incĭdere, delabi, Cic., se induere, Lucr.: esse fraudi, Lucr.: dare alci fraudem, Lucr.: alqm in fraudem impellere, Cic.: quis deus te in fraudem egit? Verg. – B) meton.: 1) = Betrüger, Gauner, Ter. heaut. 1033: fraus populi, Plaut. Pseud. 365: v. Tieren, Plur. bei Gratt. cyn. 82. – 2) durch Täuschung erzeugter Schaden, Nachteil, tuis nunc cruribus capitique fraudem capita-
    ————
    lem hinc creas, Plaut.: alci fraudem ferre od. fraudi esse, schaden, zum Nachteil gereichen, Cic.: in eandem fraudem incĭdes, Ter.: in fraudem agere, ins Verderben stürzen, Verg.: sine fraude esse od. fieri, Cic. u.a. (s. Müller Liv. 1, 24, 5). – II) übtr., übh. das Vergehen, Verbrechen, die Freveltat, fraudem suscipere, Cic., od. committere, Hor.: fraudem capitalem admittere od. audere, Cic. u. Liv.: fraudes inexpiabiles concipere, Cic. – Genet. Plur. fraudium u. fraudum, s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 414 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 287. – arch. Nbf. frūs, wov. Dat. Sing. frudi, Lucr. 1, 187: Abl. Sing. frude, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 64.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fraus

  • 18 frustrabilis

    frūstrābilis, e (frustro), fehlschlagend, Arnob. 2, 22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frustrabilis

  • 19 frustramen

    frūstrāmen, inis, n. (frustro), die Täuschung, Lucr. 4, 814.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frustramen

  • 20 frustratio

    frūstrātio, ōnis, f. (frustro), die Täuschung eines Glaubens, einer Erwartung, a) = das Irreführen jmds., der bei jmd. veranlaßte Irrtum, das Zumbestenhaben, Foppen, in horum familiam hodie frustrationem iniciam maxumam, Plaut. Amph. 875: Plur., optumas frustrationes dederis in comoediis, du wirst die schönsten Beispiele für das Zumbestenhaben in der K. darbieten = auf der Bühne meisterlich den Betrogenen spielen, Plaut. most. 1152 Sch. – b) = das vergebliche Hinhalten, die absichtliche Verzögerung, Nichterfüllung, Vereitelung, Verfehlung einer Erwartung, eines Planes, tanto maiorem iis frustratio dolorem attulit, Planc. in Cic. ep.: cum longo sermone habito dilatus per frustrationem esset, Liv.: omnis agricultura sine successu ac bono eventu fr. est, non cultura, eine vereitelte Erwartung, ein Fehlschlagen der Erwartung, Varro: grana ciceris in acum continuo et sine frustratione (ohne das Ziel zu verfehlen) inserere, Quint.: variis frustrationibus non sine risu differri, mit mancherlei leeren Hoffnungen hingehalten werden, Iustin. 9, 6, 8. – mit subj. Genet., fr. Gallorum, Liv. 38, 25, 7. – m. obj. Genet., cupiditatis, Col.: tantae rei, Liv.: frustrationem eam legis tollendae esse, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frustratio

См. также в других словарях:

  • Historia moderna de España — es la disciplina historiográfica y el periodo histórico de la historia de España que corresponde a la edad moderna en la historia universal. Como hito inicial suele considerarse el Descubrimiento de América, hecho histórico de excepcional… …   Wikipedia Español

  • frustrar — frustrar(se) 1. ‘Malograr(se) algo’: «No llegó a fijarse una fecha y ese viaje se frustró» (Tiempo [Col.] 31.10.96); «El dispositivo de defensa patriota frustró todas las tentativas» (Bojorge Aventura [Arg. 1992]). 2. Cuando significa ‘causar… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • frustrarse — frustrar(se) 1. ‘Malograr(se) algo’: «No llegó a fijarse una fecha y ese viaje se frustró» (Tiempo [Col.] 31.10.96); «El dispositivo de defensa patriota frustró todas las tentativas» (Bojorge Aventura [Arg. 1992]). 2. Cuando significa ‘causar… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • frustrar — verbo transitivo 1. Hacer (una persona o una cosa) que [una cosa] no tenga éxito: Su negativa a participar frustró la realización del viaje. 2. Dejar (una persona) …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Francisco Lerena Zambrano — Saltar a navegación, búsqueda Francisco Lerena Zambrano, ex miembro de la Guardia Civil y miembro conocido como Alejandro del servicio de espionaje CESID (ahora CNI) infiltrado en grupos de extrema derecha en España. Consiguió desbaratar varios… …   Wikipedia Español

  • frustrar — (Del lat. frustrari, engañar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 No dar un trabajo o un esfuerzo el resultado esperado: ■ nuestros proyectos se frustraron. SINÓNIMO fracasar fallar 2 Dejar un propósito sin efecto: ■ el delito se frustró gracias a… …   Enciclopedia Universal

  • frustrar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: frustrar frustrando frustrado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. frustro frustras frustra frustramos… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • frustrar — {{#}}{{LM F18378}}{{〓}} {{ConjF18378}}{{\}}CONJUGACIÓN{{/}}{{SynF18856}} {{[}}frustrar{{]}} ‹frus·trar› {{《}}▍ v.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}Referido a una persona,{{♀}} dejarla sin lo que esperaba o producirle un sentimiento de frustración: • Cada… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Primera Guerra Mundial — De izquierda a derecha: trincheras en el Frente Occidental; biplanos alemanes Albatros D.III; ametralladora Vickers equipado con una …   Wikipedia Español

  • Nelson Mandela — Para otros usos de este término, véase Mandela (Italia). Nelson Mandela …   Wikipedia Español

  • 54 (novela) — 54 es una novela firmada por Wu Ming cuya primera edición en italiano fue publicada en 2002. Está ambientada en Italia, la ex Yugoslavia, Gran Bretaña y los EE. UU. durante el año 1954. Wu Ming (nombre completo: Wu Ming Foundation) es el… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»