Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

frēni

  • 1 frēnī

        frēnī ōrum,    plur. of frenum.

    Latin-English dictionary > frēnī

  • 2 freni

    frēni ( fraeni), ōrum, v. frenum init.

    Lewis & Short latin dictionary > freni

  • 3 frenus

    bridle/harness/reins/bit (pl.); harnessed horses; check/restraint/curb; mastery

    Latin-English dictionary > frenus

  • 4 fraeni

    frēni ( fraeni), ōrum, v. frenum init.

    Lewis & Short latin dictionary > fraeni

  • 5 frena

    frēnum or fraenum, i, n., and more freq. (cf. Neue, Formenl. 1, 567; and v. infra), plur. heterocl. frēni, ōrum, m., and mostly poet. frēna, ōrum, n. [root dhar-; Sanscr. dhar-ā-mi, hold, support; Gr. thra-, in thrênus, thronos; Lat. frētus], a bridle, curb, bit (syn.: lupi, lupata).
    I.
    Lit.
    (α).
    Plur.:

    aurei freni,

    Curt. 4, 13 med.; so nom. freni, id. 7, 10 fin.; cf. under II.; acc. frena, Verg. A. 4, 135; 5, 818; Ov. M. 15, 519; id. Am. 3, 4, 16:

    non domito frenos ore momordit equus,

    Tib. 1, 3, 42; so,

    frenos: equus, equa, quae frenos recipere solet,

    Cic. Top. 8, 36; Varr. R. R. 2, 7, 12; Verg. G. 3, 184; Liv. 1, 48, 6; Sen. Tranq. 15 fin. al.:

    moderarier hunc (equum) frenis,

    Lucr. 5, 1298; so,

    frenis,

    id. 5, 1317; Verg. A. 11, 719; 889; 12, 372; Hor. S. 1, 1, 91; Ov. M. 5, 643; Liv. 1, 14 fin.:

    equum cogere frenos pati,

    Phaedr. 4, 3, 9:

    frenos et strata equorum Pelethronium (invenisse),

    Plin. 7, 56, 57, § 202 et saep.—
    (β).
    Sing.:

    frenumque (equus) recepit, etc.,

    Hor. Ep. 1, 10, 36:

    non frenum depulit ore,

    id. ib. 1, 10, 38.—
    b.
    Prov.: frenum mordere, to take the bit in one's teeth, i. e. to offer opposition, to resist: si frenum momorderis peream, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 23, 2; cf.:

    sed ut mones, frenum momordi,

    Cic. ib. 11, 24, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Like our terms bridle and curb, i. q. means of guiding or governing, restraint, check, limit.
    (α).
    Plur.:

    rerum freni,

    the reins of dominion, Sil. 1, 240:

    freni sunt injecti vobis, Quirites, nullo modo perpetiendi: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis,

    Val. Max. 2, 9, 5; cf.:

    freni domitarum gentium,

    Curt. 7, 10 fin.:

    ne Lycurgi quidem disciplina tenuit illos in hominibus Graecis frenos,

    Cic. Rep. 2, 33:

    ut Isocratem in acerrimo ingenio Theopompi et lenissimo Ephori dixisse traditum est, alteri se calcaria adhibere, alteri frenos,

    id. Brut. 56, 204:

    Mutinam illi exsultanti tamquam frenos furoris injecit,

    id. Phil. 13, 9, 20:

    date frenos impotenti naturae et indomito animali,

    give the reins to, allow full scope to, Liv. 34, 2, 13; so,

    frenos furentibus ira Laxat,

    Luc. 7, 125:

    impone felicitati tuae frenos,

    put on, Curt. 7, 8 fin.:

    imperii frena tenere sui,

    Ov. Tr. 2, 42:

    frena imperii moderari,

    id. P. 2, 9, 33:

    capere,

    id. ib. 4, 13, 27:

    frena licentiae inicere,

    Hor. C. 4, 15, 10:

    pone irae frena modumque, Pone et avaritiae,

    Juv. 8, 88:

    subiit leges et frena momordit Ille solutus amor,

    i. e. submitted to, Stat. S. 1, 2, 28:

    quod dicebat Isocrates, se calcaribus in Ephoro, contra autem in Theopompo frenis uti solere,

    Cic. de Or. 3, 9, 36; Quint. 2, 8, 11; cf. above the passage Cic. Brut. 56, 204:

    alter, uti dixit Isocrates in Ephoro et Theopompo, frenis eget, alter calcaribus,

    id. Att. 6, 1, 12:

    non solum frenis sed etiam jugo accepto,

    Liv. 37, 36, 5:

    animum rege: qui nisi paret, Imperat: hunc frenis, hunc tu compesce catenā,

    Hor. Ep. 1, 2, 63:

    jam vaga prosiliet frenis natura remotis,

    id. S. 2, 7, 74.—
    (β).
    Sing.:

    ni frenum accipere et victi parere fatentur,

    Verg. A. 12, 568:

    voluptates tenere sub freno,

    Sen. Ep. 23 med.
    B.
    Poet., horse, steed, charger:

    eques aptus frenis,

    Prop. 4 (5), 10, 19:

    portarumque moras frenis assultat et hastis,

    Stat. Th. 11, 243.—
    C.
    In gen.
    1.
    That which holds things together, a band (post-Aug. and rare):

    absiliunt pontes tectique trementis Saxea frena labant, etc.,

    the stone bands, ties, Stat. Th. 10, 880.—
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > frena

  • 6 frenum

    frēnum or fraenum, i, n., and more freq. (cf. Neue, Formenl. 1, 567; and v. infra), plur. heterocl. frēni, ōrum, m., and mostly poet. frēna, ōrum, n. [root dhar-; Sanscr. dhar-ā-mi, hold, support; Gr. thra-, in thrênus, thronos; Lat. frētus], a bridle, curb, bit (syn.: lupi, lupata).
    I.
    Lit.
    (α).
    Plur.:

    aurei freni,

    Curt. 4, 13 med.; so nom. freni, id. 7, 10 fin.; cf. under II.; acc. frena, Verg. A. 4, 135; 5, 818; Ov. M. 15, 519; id. Am. 3, 4, 16:

    non domito frenos ore momordit equus,

    Tib. 1, 3, 42; so,

    frenos: equus, equa, quae frenos recipere solet,

    Cic. Top. 8, 36; Varr. R. R. 2, 7, 12; Verg. G. 3, 184; Liv. 1, 48, 6; Sen. Tranq. 15 fin. al.:

    moderarier hunc (equum) frenis,

    Lucr. 5, 1298; so,

    frenis,

    id. 5, 1317; Verg. A. 11, 719; 889; 12, 372; Hor. S. 1, 1, 91; Ov. M. 5, 643; Liv. 1, 14 fin.:

    equum cogere frenos pati,

    Phaedr. 4, 3, 9:

    frenos et strata equorum Pelethronium (invenisse),

    Plin. 7, 56, 57, § 202 et saep.—
    (β).
    Sing.:

    frenumque (equus) recepit, etc.,

    Hor. Ep. 1, 10, 36:

    non frenum depulit ore,

    id. ib. 1, 10, 38.—
    b.
    Prov.: frenum mordere, to take the bit in one's teeth, i. e. to offer opposition, to resist: si frenum momorderis peream, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 23, 2; cf.:

    sed ut mones, frenum momordi,

    Cic. ib. 11, 24, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Like our terms bridle and curb, i. q. means of guiding or governing, restraint, check, limit.
    (α).
    Plur.:

    rerum freni,

    the reins of dominion, Sil. 1, 240:

    freni sunt injecti vobis, Quirites, nullo modo perpetiendi: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis,

    Val. Max. 2, 9, 5; cf.:

    freni domitarum gentium,

    Curt. 7, 10 fin.:

    ne Lycurgi quidem disciplina tenuit illos in hominibus Graecis frenos,

    Cic. Rep. 2, 33:

    ut Isocratem in acerrimo ingenio Theopompi et lenissimo Ephori dixisse traditum est, alteri se calcaria adhibere, alteri frenos,

    id. Brut. 56, 204:

    Mutinam illi exsultanti tamquam frenos furoris injecit,

    id. Phil. 13, 9, 20:

    date frenos impotenti naturae et indomito animali,

    give the reins to, allow full scope to, Liv. 34, 2, 13; so,

    frenos furentibus ira Laxat,

    Luc. 7, 125:

    impone felicitati tuae frenos,

    put on, Curt. 7, 8 fin.:

    imperii frena tenere sui,

    Ov. Tr. 2, 42:

    frena imperii moderari,

    id. P. 2, 9, 33:

    capere,

    id. ib. 4, 13, 27:

    frena licentiae inicere,

    Hor. C. 4, 15, 10:

    pone irae frena modumque, Pone et avaritiae,

    Juv. 8, 88:

    subiit leges et frena momordit Ille solutus amor,

    i. e. submitted to, Stat. S. 1, 2, 28:

    quod dicebat Isocrates, se calcaribus in Ephoro, contra autem in Theopompo frenis uti solere,

    Cic. de Or. 3, 9, 36; Quint. 2, 8, 11; cf. above the passage Cic. Brut. 56, 204:

    alter, uti dixit Isocrates in Ephoro et Theopompo, frenis eget, alter calcaribus,

    id. Att. 6, 1, 12:

    non solum frenis sed etiam jugo accepto,

    Liv. 37, 36, 5:

    animum rege: qui nisi paret, Imperat: hunc frenis, hunc tu compesce catenā,

    Hor. Ep. 1, 2, 63:

    jam vaga prosiliet frenis natura remotis,

    id. S. 2, 7, 74.—
    (β).
    Sing.:

    ni frenum accipere et victi parere fatentur,

    Verg. A. 12, 568:

    voluptates tenere sub freno,

    Sen. Ep. 23 med.
    B.
    Poet., horse, steed, charger:

    eques aptus frenis,

    Prop. 4 (5), 10, 19:

    portarumque moras frenis assultat et hastis,

    Stat. Th. 11, 243.—
    C.
    In gen.
    1.
    That which holds things together, a band (post-Aug. and rare):

    absiliunt pontes tectique trementis Saxea frena labant, etc.,

    the stone bands, ties, Stat. Th. 10, 880.—
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > frenum

  • 7 frenum

    I II
    bridle, harness/reins/bit; harnessed horses/team; check/restraint/curb; mastery

    Latin-English dictionary > frenum

  • 8 frēnum (frae-)

        frēnum (frae-) ī, n plur. frēnī, ōrum, m, or frēna, ōrum, n    [3 FER-], a bridle, curb, bit: frenumque (equus) recepit, H.: non frenum depulit ore, H.—Prov.: frenum mordere, take the bit in one's teeth, i.e. resist.—Plur.: sonipes frena mandit, V.: frenos audire, V.: inhibuit frenos, L.: asellum docere currere frenis, H.: frenos pati, Ph.: ea frena furenti (Sibyllae) Concutit Apollo, V.—Fig., a bridle, curb, means of governing, restraint, check, limit: Ni frenum accipere et victi parere fatentur, V.: furoris: date frenos naturae, give the reins to, L.: pinus, cui victa remisit Frena rector, the helm, O.: frena licentiae Inicere, H.: calcaribus in Ephoro, in Theopompo frenis uti: prosiliet frenis natura remotis, H.

    Latin-English dictionary > frēnum (frae-)

  • 9 docilis

    dŏcĭlis, e, adj. [doceo], easily taught, docile.
    I.
    Prop. (freq. and class.).— Absol.:

    belua docilis et humanis moribus assueta,

    Cic. Rep. 2, 40; id. de Or. 2, 19, 80; Liv. 23, 29; Quint. 2, 9, 3; Hor. C. 3, 11, 1; id. Carm. Sec. 45 et saep.; cf. in the comp., Quint. 1, 12, 9; 4, 2, 24.—With ad:

    ad agriculturam,

    Varr. R. R. 1, 17, 3; Cic. Fam. 7, 20, 3; id. Tusc. 2, 6; Curt. 8, 31, 16; in the comp., Plaut. Bacch. 1, 2, 56.—With abl.:

    habebant luscinias Graeco atque Latino sermone docilis,

    Plin. 10, 42, 59, § 120:

    omnes imitandis turpibus,

    Juv. 14, 40.— Poet., with gen.:

    modorum,

    Hor. C. 4, 6, 43:

    pravi,

    id. S. 2, 2, 52:

    fallendi,

    skilful, Sil. 3, 233:

    freni (equus),

    id. 16, 360; and with inf.:

    cerva accedere mensis,

    id. 13, 120.—
    II.
    Transf. of things:

    capilli,

    Ov. Am. 1, 14, 13:

    os,

    id. ib. 3, 344:

    et bibula chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 26, § 88: hasta relegi et relinqui, Val. Fl. 6, 237:

    ingenium,

    Nep. Dion. 1, 2:

    pavor pascere rumorem,

    Sil. 4, 8 et saep.— Sup. does not occur.— Adv.: dŏcĭlĭter, with docility, teachably, acc. to Diom. p. 401 P.

    Lewis & Short latin dictionary > docilis

  • 10 dociliter

    dŏcĭlis, e, adj. [doceo], easily taught, docile.
    I.
    Prop. (freq. and class.).— Absol.:

    belua docilis et humanis moribus assueta,

    Cic. Rep. 2, 40; id. de Or. 2, 19, 80; Liv. 23, 29; Quint. 2, 9, 3; Hor. C. 3, 11, 1; id. Carm. Sec. 45 et saep.; cf. in the comp., Quint. 1, 12, 9; 4, 2, 24.—With ad:

    ad agriculturam,

    Varr. R. R. 1, 17, 3; Cic. Fam. 7, 20, 3; id. Tusc. 2, 6; Curt. 8, 31, 16; in the comp., Plaut. Bacch. 1, 2, 56.—With abl.:

    habebant luscinias Graeco atque Latino sermone docilis,

    Plin. 10, 42, 59, § 120:

    omnes imitandis turpibus,

    Juv. 14, 40.— Poet., with gen.:

    modorum,

    Hor. C. 4, 6, 43:

    pravi,

    id. S. 2, 2, 52:

    fallendi,

    skilful, Sil. 3, 233:

    freni (equus),

    id. 16, 360; and with inf.:

    cerva accedere mensis,

    id. 13, 120.—
    II.
    Transf. of things:

    capilli,

    Ov. Am. 1, 14, 13:

    os,

    id. ib. 3, 344:

    et bibula chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 26, § 88: hasta relegi et relinqui, Val. Fl. 6, 237:

    ingenium,

    Nep. Dion. 1, 2:

    pavor pascere rumorem,

    Sil. 4, 8 et saep.— Sup. does not occur.— Adv.: dŏcĭlĭter, with docility, teachably, acc. to Diom. p. 401 P.

    Lewis & Short latin dictionary > dociliter

  • 11 lupata

    lŭpātus, a, um, adj. [id.], furnished with wolf's teeth, i. e. iron prickles shaped like a wolf's teeth.
    I.
    Adj.:

    Gallia nec lupatis Temperet ora frenis,

    curbs studded with jagged points, Hor. C. 1, 8, 6. —
    II.
    Subst. (sc. freni or frena): lŭpāti, ōrum, m., and lŭpāta, ōrum, n., a curb armed with sharp teeth:

    equus adeo sprevit lupatos, ut, etc.,

    Sol. 45:

    duris parere lupatis,

    Verg. G. 3, 208:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15:

    aurea lupata,

    Mart. 1, 105, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > lupata

  • 12 lupati

    lŭpātus, a, um, adj. [id.], furnished with wolf's teeth, i. e. iron prickles shaped like a wolf's teeth.
    I.
    Adj.:

    Gallia nec lupatis Temperet ora frenis,

    curbs studded with jagged points, Hor. C. 1, 8, 6. —
    II.
    Subst. (sc. freni or frena): lŭpāti, ōrum, m., and lŭpāta, ōrum, n., a curb armed with sharp teeth:

    equus adeo sprevit lupatos, ut, etc.,

    Sol. 45:

    duris parere lupatis,

    Verg. G. 3, 208:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15:

    aurea lupata,

    Mart. 1, 105, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > lupati

  • 13 lupatus

    lŭpātus, a, um, adj. [id.], furnished with wolf's teeth, i. e. iron prickles shaped like a wolf's teeth.
    I.
    Adj.:

    Gallia nec lupatis Temperet ora frenis,

    curbs studded with jagged points, Hor. C. 1, 8, 6. —
    II.
    Subst. (sc. freni or frena): lŭpāti, ōrum, m., and lŭpāta, ōrum, n., a curb armed with sharp teeth:

    equus adeo sprevit lupatos, ut, etc.,

    Sol. 45:

    duris parere lupatis,

    Verg. G. 3, 208:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15:

    aurea lupata,

    Mart. 1, 105, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > lupatus

См. также в других словарях:

  • Freni — ist der Familienname folgender Personen: Melo Freni (* 1934), italienischer Schriftsteller und Regisseur Mirella Freni (* 1935), italienische Sängerin (Sopran) Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer …   Deutsch Wikipedia

  • Freni — Freni,   Mirella, italienische Sängerin (lyrische Sopran), * Modena 27. 2. 1935; debütierte 1955 in Modena, sang 1963 erstmals an der Mailänder Scala, 1965 an der Metropolitan Opera in New York. Sie wirkte auch bei Festspielen (Salzburg,… …   Universal-Lexikon

  • FRENI Equorum — Pelethronii inventum. Plin. l. 7. c. 56. Equo vehi Bellerophon, frenos et strata equorum Pelethrontus invenêrunt. At Virg. Georg. l. 3. v. 115. Frena Pelethronii Lapithae, gyrosque dedere Impositi dorso A Pelethronio sc. Thessaliae monte dicti,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ФРÉНИ (Freni) Мирелла — (Freni) Мирелла (р. 1935), итал. певица (лирич. сопрано). На сценах крупнейших оперных театров мира (в т.ч. в Ла Скала , Милан) с 1955. Гастролирует (в Москве в составе труппы). Прославилась в операх Дж. Верди, Дж. Пуччини …   Биографический словарь

  • freni patlamak (veya tutmamak) — 1) fren, görevini yapmamak 2) mec. bir iş denetimden çıkmak …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • Mirella Freni — Born 27 February 1935 (1935 02 27) (age 76) Origin Modena, Italy Genres Opera Occupations …   Wikipedia

  • Mirella Freni — La soprano italiana Mirella Fregni, conocida como Mirella Freni (Módena, 27 de febrero de 1935), es una famosa cantante de ópera, admirada por su voz y su talento interpretativos. Su repertorio incluye casi cuarenta roles, particularmente los de… …   Wikipedia Español

  • Mirella Freni — Nom de naissance Mirella Fregni Naissance 27 février 1935 Modène, Émilie Romagne  Italie Activité principale …   Wikipédia en Français

  • Melo Freni — (eigentlich Carmelo Freni[1]; * 1934 in Barcellona Pozzo di Gotto) ist ein italienischer Autor und Filmregisseur. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Veröffentlichungen (Auswahl) 3 …   Deutsch Wikipedia

  • Mirella Freni — (* 27. Februar 1935 in Modena, Italien, eigentlich Mirella Fregni) ist ein bedeutender lyrischer Sopran. Sie machte ihr Debüt 1955 als Micaëla in „Carmen“. Sie hat ein breites Repertoire und wurde durch Karajan gefördert. Berühmt wurde sie in… …   Deutsch Wikipedia

  • ФРЕНИ (Freni) Мирелла — (р. 1935) итальянская певица (лирическое сопрано). С 1963 солистка театра Ла Скала . Выступает во многих странах (в Москве в составе труппы). Прославилась в операх Дж. Верди, Дж. Пуччини …   Большой Энциклопедический словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»