Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

foris+n+f

  • 41 forem

    [st1]1 [-] forem, fores... → subj. imparf. de sum. [st1]2 [-] forem: acc. sing. de foris.
    * * *
    [st1]1 [-] forem, fores... → subj. imparf. de sum. [st1]2 [-] forem: acc. sing. de foris.
    * * *
        Isti formae mores vt consimiles forent. Terent. Que les meurs fussent pareilles.
    \
        Scripsit te sibi nondum satis esse familiarem propter occupationes suas, sed certe fore. Cic. Qu'il le sera.
    \
        Fore dicis, ego vero esse iam iudico. Cicero. Tu dis qu'il sera, mais, etc.
    \
        Nonnulli Caesari nuntiabant non fore dicto audientes milites. Caes. Ne obeiroyent point à son commandement.

    Dictionarium latinogallicum > forem

  • 42 forum

    [ABCU]A - fŏrum, fŏri, n.: [st1]1 [-] espace libre, emplacement.    - forum sepulcri, Cic. Leg. 2, 24, 61: vestibule d'un tombeau.    - forum vinarium: bassin du pressoir. [st1]2 [-] place publique, place du marché.    - quid turbae apud forum! Ter.: quel vacarme sur la place!    - forum venalium rerum, Sall.: marché.    - forum boarium (bovarium): marché aux boeufs.    - forum olitorium (holitorium): marché aux légumes.    - forum piscarium (piscatorium): marché aux poissons, halle aux poissons.    - cui multa fora restarent, Cic.: qui avait encore bien des foires à parcourir.    - scisti uti foro, Ter.: tu as su faire tes affaires.    - in foro esse: fréquenter le forum (où se tenaient les audiences judiciaires et les assemblées politiques, où l'on briguait les charges publics). [st1]3 [-] forum (en particulier celui de Rome; un lieu destiné aux assemblées publiques et au règlement des affaires judiciaires ou commerciales); carrière politique, tribunal, cour de justice, barreau, opération de banque.    - in foro turbaque, Cic. Rep. 1, 17: en plein forum, au milieu de la foule.    - in foro dicere, Cic.: faire un discours dans le forum, parler en public.    - verba de foro accipere, Cic.: se servir d'expressions triviales.    - forum attingere, Cic.: se lancer dans les affaires publiques, faire ses débuts au forum.    - forum agere: rendre la justice, tenir audience.    - arripere verba de foro, Cic. Fin. 3, 2, 4: prendre ses mots dans la rue, dans l'usage courant.    - ut forum cum armis conferatis, Cic. Verr. 2: pour que vous compariez les tribunaux et les armes.    - in alieno foro litigare, Mart. 12 praef: plaider devant un tribunal étranger, être désorienté.    - extra suum forum, Cic.: hors de sa juridiction.    - ibi forum agit, Cic.: là, il tient audience.    - in foro versari: s'occuper d'affaires au forum.    - foro decedere, Cic.: ne plus paraître en public, s'éloigner des affaires publiques.    - cedere foro: faire banqueroute.    - provinciae fora: les centres d'assises de la province.    - egomet video rem vorti in meo foro, Plaut. Most.: je vois bien que **ma situation est traitée sur mon propre forum** = que je suis trahi.    - calliditas fori, Tac.: les subtilités de la chicane.    - forum indicere, Virg.: donner des lois, donner une législation.    - foro mersus, Plaut.: abîmé de dettes. [st1]4 [-] bourg indépendant (possédant une juridiction propre). [st1]5 [-] Forum (nom donné à plusieurs villes).    - Forum Alieni, Tac.: ville de la Gaule Transpadane (= Ferrare).    - Forum Appii, Cic.: petite ville du Latium (= S. Donato).    - Forum Aurelium, Cic.: ville située sur la voie Aurélia (= Montalto).    - Forum Julii, Cic.: ville de la Narbonnaise (= Fréjus).    - Forum Cornelii, Cic.: ville de l'Emilie (= Imola).    - Forocorneliensis, e: relatif au Forum Cornelii. [ABCU]B - fŏrum, gén. plur. de foris.
    * * *
    [ABCU]A - fŏrum, fŏri, n.: [st1]1 [-] espace libre, emplacement.    - forum sepulcri, Cic. Leg. 2, 24, 61: vestibule d'un tombeau.    - forum vinarium: bassin du pressoir. [st1]2 [-] place publique, place du marché.    - quid turbae apud forum! Ter.: quel vacarme sur la place!    - forum venalium rerum, Sall.: marché.    - forum boarium (bovarium): marché aux boeufs.    - forum olitorium (holitorium): marché aux légumes.    - forum piscarium (piscatorium): marché aux poissons, halle aux poissons.    - cui multa fora restarent, Cic.: qui avait encore bien des foires à parcourir.    - scisti uti foro, Ter.: tu as su faire tes affaires.    - in foro esse: fréquenter le forum (où se tenaient les audiences judiciaires et les assemblées politiques, où l'on briguait les charges publics). [st1]3 [-] forum (en particulier celui de Rome; un lieu destiné aux assemblées publiques et au règlement des affaires judiciaires ou commerciales); carrière politique, tribunal, cour de justice, barreau, opération de banque.    - in foro turbaque, Cic. Rep. 1, 17: en plein forum, au milieu de la foule.    - in foro dicere, Cic.: faire un discours dans le forum, parler en public.    - verba de foro accipere, Cic.: se servir d'expressions triviales.    - forum attingere, Cic.: se lancer dans les affaires publiques, faire ses débuts au forum.    - forum agere: rendre la justice, tenir audience.    - arripere verba de foro, Cic. Fin. 3, 2, 4: prendre ses mots dans la rue, dans l'usage courant.    - ut forum cum armis conferatis, Cic. Verr. 2: pour que vous compariez les tribunaux et les armes.    - in alieno foro litigare, Mart. 12 praef: plaider devant un tribunal étranger, être désorienté.    - extra suum forum, Cic.: hors de sa juridiction.    - ibi forum agit, Cic.: là, il tient audience.    - in foro versari: s'occuper d'affaires au forum.    - foro decedere, Cic.: ne plus paraître en public, s'éloigner des affaires publiques.    - cedere foro: faire banqueroute.    - provinciae fora: les centres d'assises de la province.    - egomet video rem vorti in meo foro, Plaut. Most.: je vois bien que **ma situation est traitée sur mon propre forum** = que je suis trahi.    - calliditas fori, Tac.: les subtilités de la chicane.    - forum indicere, Virg.: donner des lois, donner une législation.    - foro mersus, Plaut.: abîmé de dettes. [st1]4 [-] bourg indépendant (possédant une juridiction propre). [st1]5 [-] Forum (nom donné à plusieurs villes).    - Forum Alieni, Tac.: ville de la Gaule Transpadane (= Ferrare).    - Forum Appii, Cic.: petite ville du Latium (= S. Donato).    - Forum Aurelium, Cic.: ville située sur la voie Aurélia (= Montalto).    - Forum Julii, Cic.: ville de la Narbonnaise (= Fréjus).    - Forum Cornelii, Cic.: ville de l'Emilie (= Imola).    - Forocorneliensis, e: relatif au Forum Cornelii. [ABCU]B - fŏrum, gén. plur. de foris.
    * * *
        Forum, huius fori. Sallust. Cic. Le lieu public où on tient le marché, Le lieu du marché, L'apport.
    \
        Forum boarium. Liu. Le marché aux boeufs.
    \
        Forum piscarium. Varr. Le lieu où on vend le poisson, La poissonnerie.
    \
        Forum suarium. Varr. Le marché aux porceaux.
    \
        Forum vinarium. Varr. Le marché où on vend le vin, L'estappe.
    \
        Foro vti. Terent. Se gouverner selon le temps, Prendre le temps comme il vient, Temporiser, S'accommoder au temps, Selon le marché faire, Se gouverner selon le cours du marché.
    \
        Forum. Quintil. Cic. Le lieu public où on souloit anciennement tenir les plaids. Fore, ou For. Inde Parisiis le For l'evesque, hoc est Forum episcopi.
    \
        Agere forum. Cic. Exercer acte de judicature, Tenir les plaids, Tenir les assises.
    \
        Forum attingere. Cic. Commencer à vouloir entendre le maniement de la chose publique.

    Dictionarium latinogallicum > forum

  • 43 opus

    [st1]1 [-] ŏpus, indécl. n.: chose nécessaire, ce dont on a besoin, besoin.    - opus est = il faut, on a besoin [] necesse est: il faut, c'est une nécessité.    - opus est (qqf.), Cic.: il est bon, il est utile.    - alicui opus est aliquo: qqn a besoin de qqn.    - mihi opus est amico: [besoin est à moi d’un ami] = j’ai besoin d’un ami.    - nihil opus est nobis simulatione: nous n’avons nul besoin de dissimuler.    - mihi nihil opus est verbis: je n'ai pas besoin de paroles.    - stulto (dat.) nulla re opus est: le sot n’éprouve le besoin de rien.    - mihi opus est dux viae: j'ai besoin d'un guide.    - mihi opus est laborare: j'ai besoin de travailler.    - opus est + prop. inf. (opus est ut + subj.): il faut que, il est nécessaire que.    - opus est te laborare: tu as besoin de travailler.    - quid opus est plura (s.-ent. dicere)? Cic.: à quoi bon en dire plus?    - nunc opus est te animo valere: maintenant il faut que tu sois moralement fort.    - dux nobis et auctor opus est, Cic. Fam. 2, 6, 1: il nous faut un chef et un guide.    - mature facto opus est (facto: part. n. au lieu de l’inf.): il faut agir à temps.    - facto magis quam consulto opus est: on a plus besoin d'agir que de consulter.    - opus est properato (abl. n. sing. du part. passé): il faut se presser.    - opus quod facto est, Cic.: ce qu'il faut faire.    - opus est scito, Ter.: il faut le savoir.    - opus consulto est, Sall.: il faut consulter.    - avec abl. du supin - opus est dictu, Ter.: il faut dire.    - quod scitu opus est, Cic. Inv. 1, 20, 28: ce qu'il faut savoir.    - quanti argenti opus fuit, Liv. 23, 31: ce qu'il fallait d'argent.    - quae (nom. n. plur.) opus erant, Nep.: ce qu'il fallait.    - opus sunt milites, Plaut.: il faut des soldats.    - puero opus est cibum (acc.), Plaut. Truc.: il faut de la nourriture à l'enfant.    - sic opus est, Ov. M. 1: voilà ce qu'il faut. [st1]2 [-] ŏpus, ĕris, n.: a - travail, occupation, besogne, tâche, affaire; ouvrage, œuvre, exploit, acte, rôle, fonction.    - in opus publicum damnatus, Dig.: condamné aux travaux forcés.    - lex operi faciundo, Cic.: cahier des charges.    - menses octo continuos his opus non defuit, Cic. Verr. 2, 4: durant huit mois de suite, le travail ne leur a pas manqué.    - opera magna, Curt.: de grandes actions.    - (bona) opera, um: Eccl. les bonnes oeuvres, les oeuvres de charité.    - opus hoc censorium est, Cic.: cela est du ressort du censeur. b - effort, soin, peine, fatigue.    - magno opere = magnopere: avec beaucoup d’effort, avec beaucoup de soin, avec beaucoup de peine; beaucoup, grandement.    - Thais maxumo te orabat opere ut cras redires, Ter.: Thaïs voulait te demander avec la plus grande insistance de venir demain.    - ratio magno opere est laudanda, Nep.: l'idée doit être vivement louée.    - summo opere celare, Lucr. 4: mettre le plus grand soin à cacher.    - nimio opere, Cic.: trop difficilement. c - travail des champs, agriculture; exploitation (des mines); travail (des abeilles), miel.    - apes foris pascuntur, intus opus faciunt, Varr.: les abeilles butinent à l'extérieur et font du miel à l'intérieur (dans la ruche).    - opus faciam, ut defetiger usque ingratiis ut dormiam, Ter.: je travaillerai (la terre) pour me fatiguer jusqu'à dormir malgré moi.    - in opus metallicum dari, Plin.: être condamné aux mines. d - édifice, bâtiment.    - curator operum, Inscr.: intendant des bâtiments.    - publica opera: bâtiments publics. e - ouvrage militaire, ouvrage d'art, digue, jetée; au plur. travaux de fortification, travaux de retranchement, travaux pour le siège.    - opus castrorum: édification d'un camp.    - opus hibernorum, Caes.: retranchements du camp d'hiver.    - urbem operibus claudere, Nep.: enfermer la ville dans des lignes d'attaque.    - operibus Toletum cepit, Liv. 35: il prit la ville de Tolède au moyen de travaux d'approche.    - operibus flumen obstruere, Caes.: barrer le fleuve au moyen de digues.    - locum reperit natura atque opere munitum, Caes.: il trouve une position protégée par la nature et par la main de l'homme.    - absolutis operibus pro vallo legiones instructas collocat, Caes. BG. 8: les travaux terminés, il range les légions devant le retranchement.    - urbem operibus saepire, Cic.: entourer la ville d'ouvrages de siège. f - œuvre d'art, travail d'esprit, livre, écrit, poème.    - Corinthia opera, Cic.: les oeuvres de Corinthe (les bronzes de Corinthe).    - hydria Boethi manu facta praeclaro opere, Cic.: une aiguière, faite de la main de Boëthus, un chef-d'oeuvre. g - travail, main-d'oeuvre, art, façon. h - effet, action (d'une chose).    - opus efficere, Cic.: produire de l'effet.    - opus meae bis sensit Telephus hastae, Ov. M. 12: Télèphe a senti deux fois l'effet de ma lance. [st1]3 [-] Ŏpūs, untis, f. (acc. -untem ou -unta): Oponte (ville de Locride).    - [gr]gr. Ὀποῦς, οῦντος.    - Ŏpuntĭus, a, um: d'Oponte.    - [gr]gr. Ὀπούντιος.    - Opuntii, ōrum, m.: les habitants d'Oponte (en Locride).
    * * *
    [st1]1 [-] ŏpus, indécl. n.: chose nécessaire, ce dont on a besoin, besoin.    - opus est = il faut, on a besoin [] necesse est: il faut, c'est une nécessité.    - opus est (qqf.), Cic.: il est bon, il est utile.    - alicui opus est aliquo: qqn a besoin de qqn.    - mihi opus est amico: [besoin est à moi d’un ami] = j’ai besoin d’un ami.    - nihil opus est nobis simulatione: nous n’avons nul besoin de dissimuler.    - mihi nihil opus est verbis: je n'ai pas besoin de paroles.    - stulto (dat.) nulla re opus est: le sot n’éprouve le besoin de rien.    - mihi opus est dux viae: j'ai besoin d'un guide.    - mihi opus est laborare: j'ai besoin de travailler.    - opus est + prop. inf. (opus est ut + subj.): il faut que, il est nécessaire que.    - opus est te laborare: tu as besoin de travailler.    - quid opus est plura (s.-ent. dicere)? Cic.: à quoi bon en dire plus?    - nunc opus est te animo valere: maintenant il faut que tu sois moralement fort.    - dux nobis et auctor opus est, Cic. Fam. 2, 6, 1: il nous faut un chef et un guide.    - mature facto opus est (facto: part. n. au lieu de l’inf.): il faut agir à temps.    - facto magis quam consulto opus est: on a plus besoin d'agir que de consulter.    - opus est properato (abl. n. sing. du part. passé): il faut se presser.    - opus quod facto est, Cic.: ce qu'il faut faire.    - opus est scito, Ter.: il faut le savoir.    - opus consulto est, Sall.: il faut consulter.    - avec abl. du supin - opus est dictu, Ter.: il faut dire.    - quod scitu opus est, Cic. Inv. 1, 20, 28: ce qu'il faut savoir.    - quanti argenti opus fuit, Liv. 23, 31: ce qu'il fallait d'argent.    - quae (nom. n. plur.) opus erant, Nep.: ce qu'il fallait.    - opus sunt milites, Plaut.: il faut des soldats.    - puero opus est cibum (acc.), Plaut. Truc.: il faut de la nourriture à l'enfant.    - sic opus est, Ov. M. 1: voilà ce qu'il faut. [st1]2 [-] ŏpus, ĕris, n.: a - travail, occupation, besogne, tâche, affaire; ouvrage, œuvre, exploit, acte, rôle, fonction.    - in opus publicum damnatus, Dig.: condamné aux travaux forcés.    - lex operi faciundo, Cic.: cahier des charges.    - menses octo continuos his opus non defuit, Cic. Verr. 2, 4: durant huit mois de suite, le travail ne leur a pas manqué.    - opera magna, Curt.: de grandes actions.    - (bona) opera, um: Eccl. les bonnes oeuvres, les oeuvres de charité.    - opus hoc censorium est, Cic.: cela est du ressort du censeur. b - effort, soin, peine, fatigue.    - magno opere = magnopere: avec beaucoup d’effort, avec beaucoup de soin, avec beaucoup de peine; beaucoup, grandement.    - Thais maxumo te orabat opere ut cras redires, Ter.: Thaïs voulait te demander avec la plus grande insistance de venir demain.    - ratio magno opere est laudanda, Nep.: l'idée doit être vivement louée.    - summo opere celare, Lucr. 4: mettre le plus grand soin à cacher.    - nimio opere, Cic.: trop difficilement. c - travail des champs, agriculture; exploitation (des mines); travail (des abeilles), miel.    - apes foris pascuntur, intus opus faciunt, Varr.: les abeilles butinent à l'extérieur et font du miel à l'intérieur (dans la ruche).    - opus faciam, ut defetiger usque ingratiis ut dormiam, Ter.: je travaillerai (la terre) pour me fatiguer jusqu'à dormir malgré moi.    - in opus metallicum dari, Plin.: être condamné aux mines. d - édifice, bâtiment.    - curator operum, Inscr.: intendant des bâtiments.    - publica opera: bâtiments publics. e - ouvrage militaire, ouvrage d'art, digue, jetée; au plur. travaux de fortification, travaux de retranchement, travaux pour le siège.    - opus castrorum: édification d'un camp.    - opus hibernorum, Caes.: retranchements du camp d'hiver.    - urbem operibus claudere, Nep.: enfermer la ville dans des lignes d'attaque.    - operibus Toletum cepit, Liv. 35: il prit la ville de Tolède au moyen de travaux d'approche.    - operibus flumen obstruere, Caes.: barrer le fleuve au moyen de digues.    - locum reperit natura atque opere munitum, Caes.: il trouve une position protégée par la nature et par la main de l'homme.    - absolutis operibus pro vallo legiones instructas collocat, Caes. BG. 8: les travaux terminés, il range les légions devant le retranchement.    - urbem operibus saepire, Cic.: entourer la ville d'ouvrages de siège. f - œuvre d'art, travail d'esprit, livre, écrit, poème.    - Corinthia opera, Cic.: les oeuvres de Corinthe (les bronzes de Corinthe).    - hydria Boethi manu facta praeclaro opere, Cic.: une aiguière, faite de la main de Boëthus, un chef-d'oeuvre. g - travail, main-d'oeuvre, art, façon. h - effet, action (d'une chose).    - opus efficere, Cic.: produire de l'effet.    - opus meae bis sensit Telephus hastae, Ov. M. 12: Télèphe a senti deux fois l'effet de ma lance. [st1]3 [-] Ŏpūs, untis, f. (acc. -untem ou -unta): Oponte (ville de Locride).    - [gr]gr. Ὀποῦς, οῦντος.    - Ŏpuntĭus, a, um: d'Oponte.    - [gr]gr. Ὀπούντιος.    - Opuntii, ōrum, m.: les habitants d'Oponte (en Locride).
    * * *
        Opus, operis, pen. corr. neut. gen. Ouvrage, Besongne, OEuvre.
    \
        Graue Martis opus. Virg. Le labeur et travail de la guerre.
    \
        - famam extendere factis, Hoc virtutis opus. Virgil. C'est à faire à vertu.
    \
        Caeterorum casus, conatusque in contextu operis dicemus. Tacit. En la suite de nostre livre, En poursuivant nostre histoire.
    \
        Opus otii. Cic. OEuvre faict quand on estoit de loisir.
    \
        Acutum opus. Claud. Ingenieux.
    \
        Numerosius. Quintil. Chose de grand devis, longue à descrire. B.
    \
        Adest opus. Plaut. Il y a besongne taillee, preste et appareillee.
    \
        Omni opere anniti. Plin. S'efforcer de tout son povoir.
    \
        Exigere. Ouid. Parfaire et achever.
    \
        Opus facere. Columel. Faire sa besongne. Besongner.
    \
        Opus faciam vt defatiger vsque. Terent. Je besongneray.
    \
        Propositum repetemus opus. Ouid. Nous recommencerons, etc.
    \
        Operibus et munitionibus vrbem aliquam sepire. Cic. Environner de rempars.
    \
        Sistere opus. Ouid. Laisser.
    \
        Noctes vigiles transmittere operi. Stat. Besongner toute nuict, Passer les nuicts à besongner.
    \
        Opus, Artifice. Cicero, Loricas caelatas opere Corinthio, hydriasque grandes eadem arte perfectas.
    \
        Opere antiquo et summa arte perfectae. Cicero. D'ouvrage à l'antique.
    \
        Mineruae operum haud ignara. Virgil. Qui est scavante en laine faicture.
    \
        Opus, Indeclinabile adiectiuum, etiam pro Necesse, siue Necessario accipitur: vt Opus est fessum quiescere. Il est besoing que celuy qui est las, se repose.
    \
        Vt cautus est, vbi nihil opus est! Terent. Où il n'est nul besoing.
    \
        Dux nobis et author opus est. Cic. Nous est necessaire, Nous fait besoing.
    \
        Opus est lectionis. Quintil. Il est besoing de lire. Castigatiores codices habent LECTIONE.
    \
        Celeriter mihi hoc homine conuento est opus. Plaut. Il est besoing que hastivement je parle à cest homme ci.
    \
        Opus est maturato. Liu. Il est besoing de se haster.
    \
        Is omnia pollicitus est, quae tibi essent opus: facturum puto. Cic. Il a promis de faire tout ce qui te sera besoing: et croy qu'il le fera.
    \
        Vt graminibus, ita frugibus roburneis opus habent. Columel. Ils ont besoing de, etc.
    \
        Opere magno orare. Plaut. Prier fort.
    \
        Tabulae pictae Graecos homines nimio opere delectant. Cic. Trop.
    \
        Opere tanto, pro Tantopere. Plaut. Tant.

    Dictionarium latinogallicum > opus

  • 44 quanto

    [st1]1 [-] adj. abl. m. n. de quantus: aussi grand que, combien grand. [st1]2 [-] adv. inter.-exclam.: combien? de combien?    - quanto facilius erat dicere verum: combien il était plus facile de dire la vérité!    - docui quanto homo anteiret omnes animantes, Cic.: j'ai montré combien l'homme était supérieur à tous les animaux.    - quanto levior est acclamatio! Cic. Rab. perd. 18: combien les acclamations sont plus faibles!    - quanto praestat...!: combien il vaut mieux...! [st1]3 [-] adv. relatif: d'autant que, plus... plus...    - quanto + compar.... tanto + compar.: plus... plus...    - quanto res difficilior, tanto major est gloria: plus l'entreprise est difficile, plus la gloire est grande.    - quanto magis... quanto magis...: plus... plus...    - quanto (avec ellipse de tanto), Liv. Col.: d'autant plus que    - tanto præstitit, quanto populus Romanus antecedebat... Nep. Han. 1, 1: il l'emporta autant... que le peuple romain devançait...    - quanto diutius considero, tanto mihi res videtur obscurior, Cic. Nat. 1, 60: plus je réfléchis longuement, plus la chose me paraît obscure. --- cf. Cic. Mil. 25 ; Caes. BG. 5, 44 11.    - [rare] quanto jure potentior intercessio erat, tantum... Liv. 6, 38, 5, autant l'opposition avait l'avantage sous le rapport du droit, autant...    - [rare] quanto magis tranquilla omnia foris erant, tanto miseriæ plebis crescebant, Liv. 6, 34, 1: plus la tranquillité était grande partout à l'extérieur, plus la misère du peuple allait en croissant.    - [rare] quanto major (ira), hoc effervescit manifestius, Sen. Ir. 1, 1, 5: plus (la colère) est grande, plus elle laisse voir ses bouillonnements.    - [rare] quanto quis clarior, minus fidus, Tac. H. 3, 58: plus une personne était éminente, moins elle inspirait confiance.    - cf. Tac. H. 1, 88; 3, 18; An. 2, 62; 13, 13.    - ceteri, quanto quis servitio promptior, honoribus extollebantur, Tac. An. 1, 2: les autres, en proportion de leur promptitude respective à servir, s'élevaient en dignités. --- cf. Tac. An 6, 26.    - [rare] quanto quis audaciā promptus, tanto magis fidus habetur, Tac. An. 1, 57: autant on a la promptitude dans l'audace, autant on inspire davantage la confiance. --- cf. Tac. An. 1, 68; 3,46, etc.    - [tour inverse tanto + compar., quanto sans compar.] Tac. An. 3, 5; 4, 84; 6, 45.
    * * *
    [st1]1 [-] adj. abl. m. n. de quantus: aussi grand que, combien grand. [st1]2 [-] adv. inter.-exclam.: combien? de combien?    - quanto facilius erat dicere verum: combien il était plus facile de dire la vérité!    - docui quanto homo anteiret omnes animantes, Cic.: j'ai montré combien l'homme était supérieur à tous les animaux.    - quanto levior est acclamatio! Cic. Rab. perd. 18: combien les acclamations sont plus faibles!    - quanto praestat...!: combien il vaut mieux...! [st1]3 [-] adv. relatif: d'autant que, plus... plus...    - quanto + compar.... tanto + compar.: plus... plus...    - quanto res difficilior, tanto major est gloria: plus l'entreprise est difficile, plus la gloire est grande.    - quanto magis... quanto magis...: plus... plus...    - quanto (avec ellipse de tanto), Liv. Col.: d'autant plus que    - tanto præstitit, quanto populus Romanus antecedebat... Nep. Han. 1, 1: il l'emporta autant... que le peuple romain devançait...    - quanto diutius considero, tanto mihi res videtur obscurior, Cic. Nat. 1, 60: plus je réfléchis longuement, plus la chose me paraît obscure. --- cf. Cic. Mil. 25 ; Caes. BG. 5, 44 11.    - [rare] quanto jure potentior intercessio erat, tantum... Liv. 6, 38, 5, autant l'opposition avait l'avantage sous le rapport du droit, autant...    - [rare] quanto magis tranquilla omnia foris erant, tanto miseriæ plebis crescebant, Liv. 6, 34, 1: plus la tranquillité était grande partout à l'extérieur, plus la misère du peuple allait en croissant.    - [rare] quanto major (ira), hoc effervescit manifestius, Sen. Ir. 1, 1, 5: plus (la colère) est grande, plus elle laisse voir ses bouillonnements.    - [rare] quanto quis clarior, minus fidus, Tac. H. 3, 58: plus une personne était éminente, moins elle inspirait confiance.    - cf. Tac. H. 1, 88; 3, 18; An. 2, 62; 13, 13.    - ceteri, quanto quis servitio promptior, honoribus extollebantur, Tac. An. 1, 2: les autres, en proportion de leur promptitude respective à servir, s'élevaient en dignités. --- cf. Tac. An 6, 26.    - [rare] quanto quis audaciā promptus, tanto magis fidus habetur, Tac. An. 1, 57: autant on a la promptitude dans l'audace, autant on inspire davantage la confiance. --- cf. Tac. An. 1, 68; 3,46, etc.    - [tour inverse tanto + compar., quanto sans compar.] Tac. An. 3, 5; 4, 84; 6, 45.
    * * *
        Quanto, Aduerbium, comparatiuo iungitur, eique respondet TANTO. Terentius, - quanto diutius Abest, magis cupio tanto, et magis desidero. De tant plus qu'il est long temps absent, de tant plus je le desire.
    \
        Quanto, absque particula TANTO. Terentius, - quanto nunc formosior Videre mihi, quam dudum! O de combien tu me semble plus beau que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > quanto

  • 45 a

    2. ā (āh), Interj. unser ah! ach! od. ha! hm! zum Ausdruck der Wehmut, Überraschung, Verwunderung, auch der Zurückweisung (dah. auch der Begütigung, s. Spengel zu Ter. Andr. 868), aber auch der Verwünschung, Komik., Verg., Poët. eleg., Ov. u.a. Dichter.
    ————————
    3. ā, ab, abs, Praep. m. Abl. (ἀπό), sanskr. apa, – a steht bloß vor Konsonanten (u. zwar gew. vor b, f, p, v) außer dem Spiranten h, ab vor Vokalen, h u. Konsonanten, bes. vor l, n, r, s, sc, sp, st u. vor j, abs nur vor c, q, t, und antik vor dem Namen des Zahlers, zB. bei Cic. ab te und in der ersten Periode abs te, abs Attico; vgl. Zumpt zu Cic. Verr. 3, 138. p. 560 u. im Index p. 1087. Osann zu Cic. de rep. 1, 35. Madvig zu Cic. de fin. 5, 75. Wölfflin im Philol. 34, 114. Helmuth in Acta phil. sem. Erlang. 1, 121. Langen, Beiträge usw. S. 311 ff. Edm. Hauler, Terentiana (Wien 1882) p. 39 sqq. Paul Meier, Untersuchungen über die Echtheit des Briefw. Cic. ad Brut. S. 139 Anm. Vor Vokalen steht abs erst bei Späteren, wie abs ovibus, Ps. Tert. carm. adv. Marc. 403: abs alio, ibid. 5, 121; aber Serv. Verg. Aen. 2, 33 liest Thilo ab alio), mit dem Grundbegriff des Ausgehens von irgend einem Punkte (im Ggstz. zu ad u. in) = von, von... her, von.... weg, von... aus, von... herab u. dgl., I) im Raume, A) zur Angabe der Bewegung: 1) von... weg, fuga ab urbe, Cic.: ab solo patrio in hostium urbem agere, Liv.: proficisci a domo, ab Athenis, Cic., ab Orico, Caes.: a Gergovia (aus der Umgegend von G.) discedere (vgl. Kraner zu Caes. b.G. 7, 43, 5). – So bei den Begriffen »des Entfernens, Trennens, Abhaltens (sich Enthaltens, Abstehens),
    ————
    Abschreckens, Entfremdens u. dgl.« (s. Zumpt § 468): dah. a se (von einander) discedentes, Macr.: u. elliptisch, paululum a sole (verst. recede), (geh) nur ein wenig aus der Sonne, Cic.: dictator ab aratro (verst. arcessitus), Flor. – 2) von... her od. aus, venio a matre, Plaut.: dona tibi adsunt a Phaedria, Ter.: ad carceres a calce revocari, Cic.: ab alta radice, aus der Tiefe der W., Verg.; aber ab radice, samt der W., Verg.: litterae a M. Favonio (vgl. Kraner zu Caes. b.c. 3, 33, 1): unda ab alto, vom hohen Meere her, Verg.: a pectore, tief aus der Br., Verg. – bei Städtenamen, zur Ang. woher? (s. Müller zu Liv. 1, 27, 4), ab Alba accitus, Liv. – Dah. ab alqo (bes. a me, a te, a se, a nobis, a vobis), von jmd. = von od. aus jmds. Hause, v. jmds. Landgute (s. Brix Plaut. mil. 154. Spengel Ter. Andr. 226 u. 461), foris concrepuit hinc a vicino sene, Plaut.: qui amant a lenone, Plaut.: venit (Pompeius) etiam ad me in Cumanum a se, Cic.: verb. domo abs te afferto, Plaut. – bei Städtenamen (s. Schmalz, Pollio p. 86), legati ab Ardea Romam venerunt, Liv. (vgl. unten no. II, B, 2). – Ebenso bei den Begriffen »des Nehmens, Empfangenes, Gebens«, u. des »Hörens, Erfahrens usw.«, s. accipio, emo, audio, cognosco, comperio u. dgl.: dah. ab alqo, von jmd. (gegeben, entlehnt, ausgegangen usw.), Cic. u.a. (s. Ellendt zu Cic. de or. 1, 55. Kühner zu Cic. Tusc. 1, 74): u. bes. a me, abs te, a se, aus mei-
    ————
    nem, deinem, seinem Beutel, dare, Plaut, u. Cic., solvere, Cic. – Endlich zur Bezeichnung der »Anhänger und Schüler« (s. Kühner zu Cic. Tusc. 2, 7. Ellendt zu Cic. de or. 1, 55 u. zu 2, 27. Sorof zu Cic. de or. 2, 58. Spalding zu Quint. 4, 2, 31). Zeno et qui ab eo sunt, seine Schüler, Cic.: qui sunt ab ea disciplina, Cic.: nostri illi a Platone, οἱ ἀπο Πλάτωνος, Jünger Plaros, Cic., vollst. profecti a Platone, Cic.: homo de schola et a magistro (= ὁ διδαχθείς), Cic. – b) von... herab, suspendere columbam a mālo, Verg.: mālo pendēre ab alto, Verg.: dependēre a cervicibus, Suet.: pugna ab alta puppe, Lucan.: ab orno pendulus, Hor. – c) usque ab = in einem fort-, stets-, durch und durch von... an oder aus usw., plausus usque a Capitolio excitatus, Cic.: enumerasti usque a Thale Milesio philosophorum sententias, von Th. an der Reihe nach, Cic.: u. mit Angabe des Endpunktes der Bewegung, usque ab... ad = von an... bis zu, usque ab unguiculo ad capillum, Plaut.. ab imis unguibus usque ad verticem summum, Cic.
    B) zur Angabe der bloßen Richtung: 1) von... aus, von... her, a supero mari Flaminia (via), ab infero Aurelia, media Cassia, Cic. – und so in vielen Beziehungen, wo der Lateiner die Richtung woher?, der Deutsche den Punkt wo? berücksichtigt, deutsch an od. in, leviter a summo inflexum, Cic.: a contraria aure (instillavit), Plin.: so auch funiculus a puppi re-
    ————
    ligatus, Cic.: ab labris argento circumcludunt (cornua), Caes. – b) von... herab, a summo iugo, Caes.: ab alto caelo, Verg.: securus ab alto spectator, Lucan.: residens flevit ab arce, Prop.
    2) zur Angabe der Seite, von wo aus etwas räumlich betrachtet wird = von der Seite, auf der Seite, von... aus (her), an, auf, bei (s. Fabri zu Liv. 21, 21, 10), a Delta transire, auf der Seite, wo das Delta liegt, beim Delta, Auct. b. Al.: exercitus hostium duo, unus ab urbe, alter a Gallia obstant, Sall.: haud parvum munimentum a planioribus aditu locis, Liv.: ab utroque viae latere, Sen.: a theatro, Caes.: a septentrionibus, auf der Nordseite, Caes.: u. so die (bes. milit.) t.t. a fronte, a tergo, a latere, a dextro cornu, Cic., Caes. u.a.: ab novissimis, im Hintertreffen, Caes. – ebenso bei den geograph. Ausdrücken ab occasu et ortu solis, Liv.: Cappadocia, quae patet a Syria, Cic. – Dah. auch bei Tätigkeiten, die von einer Seite od. von einer Person auf derselben herkommen = von od. auf seiten (s. Fabri Liv. 21, 5, 9. Deder. Dict. 2, 38), tubae cornuaque ab Romanis cecinerant, Liv.: si quid ipsi a Caesare opus esset, Caes.: u. so timere ab alqo, Cic.: timor ab alqo, Liv.: periculum ab alqo, Cic. – übtr., ab alqo = auf jmds. Seite od. Partei, zu jmds. Vorteil od. Bestem (Gunsten), für jmd. (Ggstz. contra od. adversus alqm, s. Hofmann Ausgew. Br. Cic. 3, 18, 2. S. 203), zB. ut
    ————
    ea deditā operā a nobis contra vosmet ipsos facere videamini, Cic.: u. so ab innocentia clementissimus, Cic.: dah. bei esse, stare, facere (intr.), sentire, w.s.
    C) zur Angabe des Entfernungspunktes in der Ruhe, des Abstandes, 1) von einem Punkte usw., bei den Verben abesse, distare u.a. (w.s.), u. bei procul, longe, prope u.a. (w.s.): u. so omnia auscultavi ab ostio, an der Tür, Plaut. – mit einem Zahlworte verbunden = in einer Entfernung von usw., ab milibus passuum minus duobus castra posuerunt, Caes. – übtr., nach den Begriffen »der Verschiedenheit, Änderung usw.«, wie differre, discrepare, diversum esse, alienum od. alieno animo esse ab alqo (w.s.): dah. quantum mutatus ab illo Hectore, gegen jenen H., Verg.: multo aliter a ceteris agunt, als die ü., Mela. – Hierher gehört auch ab re = der Sache fern, d.i. zum Nachteil, consulere (raten), Plaut. trin. 238: öfter non od. haud ab re = der Sache nicht fern, d.i. nicht unzweckmäßig, nicht unnütz, vorteilhaft, mit esse, ducere u. dgl., Plaut., Liv. u.a.
    2) der Zahl, dem Range, der Macht nach = nach, hinter, quartus ab Arcesila, Cic.: alter ab illo, Verg.: a magnis hunc colit ille deis, Ov.: potentiā secundus a rege, Auct. b. Alex.
    II) übtr.: A) in der Zeit, ganz entsprechend den räumlichen Beziehungen: 1) zur Angabe des Ausganges von einem Zeitpunkt, ohne Rücksicht auf die
    ————
    Dauer dessen, was unmittelbar auf ihn folgt = sogleich nach, unmittelbar nach (s. Fabri zu Liv. 22, 40, 9), ab re divina mulieres apparebunt, Plaut.: ab hac contione legati missi sunt, Liv.: pulli a matre, gleich von der M. weg, Col.: namentl. nach statim, confestim, protenus, nuper, recens etc., w.s.
    2) zur Angabe des Ausganges von einem Zeitpunkte mit Rücksicht auf die Dauer der Handlung = von... an, seit, rem omnem a principio audies, Ter.: ab hora tertia bibebatur, Cic.: a condiscipulatu, Nep.: a parvulo, Ter., od. a pueris, Ter. u. Cic. (s. Ruhnk. zu Ter. Andr. 1, 1, 8. Wagner zu Ter. heaut. 214), u. so bes. mit initium, principium, pueritia, adulescentia, puer, parvus, primus u. ähnl. (w.s.).u. mit usque ad, von... an bis zu, a mane ad noctem usque, Plaut.: a consulatu eius usque ad extremum tempus, Nep.: ab ovo usque ad mala, Hor. – ebenso bl. mit ad, z.B. regnatum est ab condita urbe ad liberatam annos CCXLIV, Liv.: u. mit in, zB. Romani ab sole orto in multum diei stetere in acie, Liv.
    3) zur Bezeichnung des Abstandes von einem Zeitpunkte (wo meist der Ort od. die Person, wo eine Tätigkeit begann, für die Zeit steht) = von, nach, seit, cuius a morte hic tertius et tricesimus est annus, Cic.: ab incenso Capitolio illum esse vigesimum annum, Sall.: so ab urbe condita, seit Erbauung der Stadt, Cic. u.a.: in Italiam pervenit quinto mense a
    ————
    Carthagine nova, fünf Monate nach dem Abzuge von N., Liv.: u. so tuae litterae binae redditae sunt tertio abs te die, nachdem du sie abgeschickt hattest, Cic.
    B) in andern mit Raum und Zeit verwandten Verhältnissen, in denen ein Ausgehen von einem Punkte denkbar ist: 1) zur Angabe des Urhebers od. der Ursache einer Wirkung, wenn die Wirkung von lebenden od. lebendig gedachten Wesen ausgeht = von, durch, nach, infolge, wegen (s. Fabri zu Liv. 21, 36, 7 u. 22, 34, 2. Weißenb. zu Liv. 37, 32, 12), α) (selten) nach verbis activis: a se instituere, selbst unterrichten, Col. 11, 1, 5: amittere alqm ab alqo, Dict. 6, 5. Heges 5, 2, 39. – β) (am gewöhnlichsten) nach verbis pass. (s. Benecke zu Iustin. 38, 1, 10) u. nach verbis intrans. (act. od. depon.) mit passiver Bedeutung: reprehendi ab alqo, Cic.: honor ei habitus est a Graecia, Cic.: credas non de puero scriptum, sed a puero, Plin. ep. – salvere ab alqo, Cic.: ab alqo interire, Cic., od. cadere, Tac., od. occidere, Ov.: nasci od. oriri ab alqo, Cic.: oriri a se (durch sich, durch eigene Kraft), Cic., u. verb. a se oriri et suā sponte nasci, Cic. (s. Kühner zu Cic. Tusc. 3, 27): natum od. ortum (oriundum) esse ab alqo, Cic.: calescit ab ipso spiritu, Cic.: traiectus ab ense, Ov.: res effectae ab efficientibus causis, Cic.: animus ab ignavia corruptus, durch, infolge, Sall. – zuw. bei Gerundiven statt des Dativs, bes. wenn schon ein Dativ vorhergeht (s. Hofmann
    ————
    Ausgew. Br. Cic. 2, 15, 11), fortis et a vobis conservandus vir, Cic.: quibus (viris) est a vobis consulendum, Cic. – γ) nach subst.: levior est plaga ab amico, quam a debitore, der Verlust, der herrührt von usw., Cic.: maius (praeceptum), quam ut ab homine videretur, Cic.: a bestiis ictus, Cic.: ab illo iniuria, die von ihm angetane, Ter.: fulgor ab auro, der vom Gold ausgehende Glanz (während fulgor auri = der am Gold haftende Glanz), Lucr. – δ) nach adjj.: ab simili clade profugus, Liv.: murus ab ingenio notior ille tuo, Prop. (vgl. Lachmann zu Prop. 4, 1, 9 über notus ab etc.): a radiis sideris esse niger, Ov.: tempus a nostris triste malis, die von unserm Unglück getrübte Zeit, Ov.: gemina et mammosa Ceres est ipsa ab Iaccho, vom Säugen des Bacchus, Lucr. – Hierher gehört auch die poet. Verbindung ab arte = »durch die Kunst, mit Hilfe der Kunst, künstlich« (indem die Dichter die ars als selbsttätig darstellen), falcatus ab arte ensis, Sil.: turben, quem celer assueta versat ab arte puer, Tibull. (s. Dissen zu Tibull. 1, 5, 3).
    2) zur Bezeichnung des Ursprungs und der Herkunft = von, aus, a) übh.: α) nach verbis: ut sol a liquida saepe refulget aqua, Ov.: a docto fama refulget avo, Prop.: ab ipso Rheno iactabat genus, Prop.: bes. bei orior u. nascor, zB. id facinus natum a cupiditate, Cic.: u. bei esse (abstammen), zB. a Tullio, Cic. – β)
    ————
    bei subst.: amicitiae ortus a natura quam ab imbecillitate gravior (erit), Cic.: dulces a fontibus undae, aus den Quellen geschöpft (während fontium undae = das Wasser in den Quellen), Verg. (wie im Griech. οινος ἀπ' ἀμπέλου). – So bes. bei Städtenamen usw. zur Umschreibung der Adjj. (s. Müller zu Liv. 1, 50, 3), coloni a Velitris, Liv.: Turnus Herdonius ab Aricia, Liv.: pastor ab Amphryso, Verg.: legati ab Ardea, Liv. – a Pyrrho perfuga, Cic.: legati ab Alexandro, Cic.: ab Attalo Cretenses sagittarii, Liv. – b) zur Angabe dessen, nach dem etw. benannt od. von dem etw. etymologisch abgeleitet ist, nach, von (s. Benecke zu Iustin. 44, 1, 2), appellatum esse od. nomen invenisse ab etc., Cic.: puero ab inopia Egerio inditum nomen, Liv.: ab Hispano Hispaniam cognominaverunt, Iustin.: Chaoniamque omnem Troiano a Chaone dixit, Verg.: cucumeres dicuntur a curvore, Varr. LL.: caelum a cavatione, vallum a volatu, Varr. LL.: sirpiculae vocatae ab sirpando, Varr. LL.: acquirere est ab ad et quaerere, Varr. LL. – u. c) des Beweggrundes = wegen, aus, ab odio, ab ira, a spe, aus usw., Liv. (s. Drak. u. Fabri zu Liv. 24, 30, 1; 26, 1, 3): ab obsidione, wegen usw., Liv. (s. Drak. zu Liv. 2, 14, 3): ab singulari amore, Balb. bei Cic.: neglegentius a re gesta ire, Liv.
    3) nach den Begriffen des Anfangens u. ähnl. = von... an, von, bei, mit, nach ordiri, incipere, auspi-
    ————
    cari, w.s. – da ab Delphio cantharum circum, Plaut.: u. so a summo = vom Ersten od. ab infimo = vom Letzten (auf dem Triklinium) an in der Runde (zB. da, puer, ab summo, Plaut.: age, tu interibi ab infimo da savium, Plaut.): cornicem a cauda de ovo exire, mit dem Schw. voran, Plin.: a capite repetis, quod quaerimus, Cic.
    4) bei den Begriffen »des Frei- od. Losmachens von usw.«; dah. auch »des Verteidigens oder Schützens vor od. gegen etwas« u. »des Leer- u. Verlassenseins von etwas« (s. Zumpt § 468 f.).
    5) bei Begriffen aller Art, die von einer Seite aus näher bestimmt od. beschränkt werden = von seiten, in bezug auf, in betreff, gemäß, wegen, an (s. Wagner zu Plaut. aul. 184. Brix zu Plaut. mil. 631. Ruhnk. zu Ter. heaut. prol. 13. Korte zu Sall. Jug. 48, 3), a me pudica est, Plaut.: a vi praestare nihil possum, Cic.: nihil adulescenti neque a natura neque a doctrina deesse sentio, Cic.: mediocriter a doctrina instructus, Cic.: imparati cum a militibus tum a pecunia, Cic.: firmus ab equitatu, stark an R., Planc. b. Cic. – Nicht anders ist ab zu nehmen in Verbindungen wie: dolere ab oculis, ab animo, Plaut.: a morbo valere, ab animo aegrum esse, Plaut.: laborare ab alqa re, Caes.
    6) bei Angabe des Ganzen neben dem Teile = von, aus, unus u. nonnulli ab novissimis, Caes.: in id
    ————
    consilium deligerentur ab universo populo, Cic.
    7) zur Bezeichnung der Seite, von der aus uns jmd. Dienste leistet, servus a pedibus, Lakai, Läufer, Cic.: a manu servus od. bloß a manu, Schreiber, Suet.; – od. der Gegenstände, die einer leistet, besorgt, treibt, ab epistulis, Sekretär, Suet. u. Lampr.: a rationibus, Rechnungsführer, Suet.: a libellis, Bittschriftenannehmer, Suet. u. Lampr.: a memoria, Lampr.
    8) (spätlat.) beim Komparat. st. quam, als, und beim Positiv, mehr als, s. Rönsch Itala p. 452 sq. Rönsch im Rhein. Mus. 31, 477 sq. Ott in Fleckeisens Jahrbb. 1875. S. 794 f. u. S. 797.
    a, ab steht (namentlich bei Spätern) auch vor (substantivisch gebrauchten) Adverbien, zB. a peregre (vgl. unser »von über Land«), Vitr.: ab invicem, Apul: a longe, von weitem, Spät. (s. Muncker zu Hyg. fab. 257. Rönsch Itala p. 231): ab intus, von innen, a foris, von außen, Spät.: a pridie, Pelag. vet. 28. – wird seinem regierten Worte nachgesetzt, quo ab, Plaut. asin. 119. – öfter (bes. bei Dichtern) von demselben getrennt, damnis dives ab ipsa suis, Ov. her. 9, 96: u. so Cic. Arch. 12. Ov. her. 12, 18. – In der Zusammensetzung bezeichnet ab unser ab od. weg, zB. abire, abgehen, weggehen, abdere, wegtun; und im Sinne des Abweichens, absonus, abtönend; u. selbst in abuti, abnutzen.
    ————
    Arch. Nbf. af (s. Prisc. 1, 46) von alters her vor dem Namen des Zahlers in den Einnahme- u. Ausgabebüchern (zB. af Longo) nach Cic. orat. 158 u. Vel. Long. (VII) 60, 13; jetzt nur noch nachweisbar in Inschriften, zB. af vobis, Corp. inscr. Lat. 1, 201, 11: af Capua, Corp. inscr. Lat. 1, 551: af muro, Corp. inscr. Lat. 1, 1161: af speculu, Corp. inscr. Lat. 14, 2772. u. in der arch. Form afvolant statt avolant, Paul. ex Fest. 26, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > a

  • 46 cenito

    cēnito, āvī, āre (Frequ. v. ceno), oft-, gewöhnlich speisen, zu speisen pflegen, foris, Cic.: in superiore parte, Varr. LL.: in publico, Suet.: in tricliniis caelestibus, Arnob.: apud alqm, Cic.: foris apud alqm, Apul.: cum alqo, Val. Max.: solus cenitabat, Suet.: triclinium, ubi delicate cenitaret, Varr.: ad focum hieme ac frigoribus cenitabant, aestivo tempore in loco propatulo; rure in chorte, in urbe in tabulino, Varr. fr.: eodem argento apud omnes cenitavisse ipsos, Plin.: ut per Dionysia largiore sumptu cenitarent, Gell. – unpers., patentibus ianuis cenitatur, Macr. sat. 2, 13, 1. – m. Acc., sacrificales epulas cum alqo, Apul. met. 9, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cenito

  • 47 ceno

    cēno ( nicht caeno u. coeno), āvī, ātum, āre (cena), I) v. intr. die cena (w. vgl.) halten, ( zu Mittag) speisen, Tafel halten, cenavi modo, Plaut.: ambulare debet, tum ungi, deinde cenare, Cels.: manus lava et cena, Cic.: accepi tuas litteras cenans (bei Tisch), Cic. – c. bene, Catull. u. Cic. (vgl. cenasti in vita numquam bene, Lucil. fr.): opto te bene ce (nare), gesegnete Mahlzeit! Corp. inscr. Lat. 8, 9272: belle, Mart.: melius, Cic. u. Sen.: apparatius, Plin. ep.: c. libenter, frugaliter, recte, honeste, prave, nequiter, turpiter, Cic. – c. pleno convivio, Sen. rhet. – c. ligneo catillo, Val. Max. – c. sine carne, Spart. – cenavit sedens, Vell.: cubans cenavit, Iustin. – quis umquam cenarit atratus? Cic.: quis in funere familiari cenavit cum toga pulla? Cic. – ubi cenabant, cenaculum vocabant, Varr. LL.: ut vix triclinium ubi cenaturus ipse Caesar esset vacaret, Cic.: c. foris, Plaut.: Idibus foris, Pompon. com. fr.: c. in litore, Quint.: in propatulo, Val. Max.: apertis papilionibus, Lampr.: domi, Plaut.: in palatio peius quam domi, Lact.: est tempus istic cenandi, Gell.: utrubi cenaturi estis, hicine an in triclinio? Naev. com. fr.: c. Rhodi, Lucil. fr. – c. apud alqm, Cic.: apud alqm in eius nuptiis, Cic.: ad (at) alqm, Gell. 19, 7, 2. Corp. inscr. Lat. 4, 1880. – c. unā, Hor.: simul, Cic.: cum alqo, Cic.: cum alqo in cubiculo, Sen.: cum alqo ex eodem catino, Apul.: cum
    ————
    amica iucundius, Sen. rhet.: cum bulga cenat,
    dormit, lavit, Lucil. fr. – c. centiens HS, Plin.: numquam minus centum sestertiis, aliquando autem tribus milibus sestertium, Lampr. – unpers., cum cenatum forte apud Vitellios esset, Liv.: neque umquam apud eum sine aliqua lectione cenatum est, Nep. – u. Partiz. Perf. cenatus medial, gespeist habend, mit dem Essen fertig, nach dem Mittagessen, nach der Tafel (Ggstz. ieiunus), cenati discubuerunt ibidem, Cic.: cum iam cenatus esset (gespeist hatte) cum Petreio, Auct. b. Afr.: statim milites cenatos esse, die Soldaten sollten unverweilt mit dem Essen fertig sein (abgekocht haben), Sall. – II) v. tr. als Mahlzeit zu sich nehmen, speisen, verspeisen, cenam, Plaut.: ostrea, Lucil. fr.: eum odorem cotidie, Plaut.: aprum, Hor.: asperrimum fenum, Apul.: ad focum illas ipsas radices, quas etc., Sen.: remedia vera cotidie, Plin. – scherzh. cenabis hodie magnum malum, Plaut. asin. 936. – prägn., nova deorum adulteria, bei Tafel darstellen, Poët. b. Suet. Aug. 70, 1. – u. centum cenatae noctes, bei Tafel hingebrachte Nächte, nächtliche Gelage, Plaut. truc. 279. – arch. cenassit = cenaverit, Plaut. Stich. 192.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ceno

  • 48 crepo

    crepo, puī, pitum, āre (zu altind. kr̥patē, Aorist akrapišţa »jammern«), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, klappern, knattern, knurren, knallen, klatschen; knistern, knittern, knirschen, klirren, klimpern, schwirren; knacken, krachen, dröhnen; rasseln, prasseln; rauschen, sausen, brausen; plätschern; schmatzen, schnalzen, I) v. intr.: 1) eig., von metall. Ggstdn., arma civilis crepuere belli, Sen. poët.: quid crepuit quasi ferrum modo? Plaut.: cum primum crepuerit catena, discedet (amicus), Sen.: aureolos (Goldstückchen) manu crepantes amico donas, Mart.: sinus crepantes, die (von dem eingewebten Golde) rauschenden, Verg.: o si sub rastro crepet argenti mihi seria (Topf, Tonne), Pers. – von der Tür (die nach der Straße aufgeht, weshalb der sie Öffnende klopft, um die Leute auf der Straße aufmerksam zu machen, damit sie nicht gestoßen werden), crepuit ostium, Plaut. Cas. 813: ostium lenonis crepuit, Plaut. Pseud. 131: crepuit a Glycerio ostium, Ter. Andr. 682 (al. concrepuit): adhuc loquebatur, cum crepuit ostium impulsum, Petron. 99, 5: crepuit foris, Plaut.: quidnam foris crepuit? mane, mane, ipse exit foras, Ter.: sed crepuerunt fores hinc a me? quisnam egreditur? Ter. – von musikal. Instrum. u. musikal. tönenden Ggstdn., crepant cymbala et tympana audiuntur-
    ————
    que tibiae, Mela: crepuit sonabile sistrum, Ov.: lapidem (Memnonis statuae dicatum) cotidiano solis ortu contactum radiis crepare tradunt, Plin.: u. v. Bläser eines musikal. Instrum., nec crepuit fissā me propter arundine custos (der Wächter des Leichnams, der zuw. auf einer Rohrpfeife blasen mußte, um den etwa Scheintoten aufzuwecken), Prop. – v. reifen Getreide, messes area cum teret crepantes, Mart. – vom Geräusch des herabfallenden Hagels, crepat aurea grandine multā palla, Stat. – v. brechenden, berstenden Ggstdn., ubi tecta crepuerunt (beim Erdbeben), Sen.: crepant aedificia, antequam corruant, Sen.: acuto in murice remi obnixi crepuere (knackten), Verg.: si crepant poma (am Baume platzen), Pallad. – v. brennenden Ggstdn., crepit in mediis laurus adusta focis, Ov.: crepat ad veteres herba Sabina focos, Prop. – v. Schlägen, verberum crepuit sonus, Sen. poët.: verbera crepantia, Prud. – v. Küssen, circum cathedras basia crepant, Mart. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, intestina mihi, quando esurio, crepant, knurrt der Magen, Plaut.: dentes crepuere retecti, klapperten (vor Schrecken), Pers.: ille cuius dentes crepuere sub pugno, unter den Faustschlägen (des Gegners) knackten, Sen.: digiti crepantis signa, die Zeichen des schnalzenden F., die Schnippchen (damit der Diener zum Dienst erscheinen soll), Mart.: crepuere malae, knirschten (v. der
    ————
    hungrigen Sphinx), Sen. poët.: u. (im Bilde) levis crepante desilit pede, mit rauschendem F., Hor. – vom Menschen, der laute Blähungen fahren läßt, knallen, Cato fr., Plaut. u. Mart. – v. menschl. Lauten, vox generosa, quae non composita nec alienis auribus sed subito data crepuit, laut geworden ist, Sen. de clem. 2, 1, 1. – 2) meton., knacken = bersten, platzen (vgl. franz. crever u. unser »krepieren«), v. Gefäßen, Augustin. serm. 275, 2 u. 276, 3: v. Gewächsen, Fulg. myth. 3, 8: v. einer Person, crepuit medius, ist mitten entzwei geborsten, Vulg. act. apost. 1, 18.
    II) v. tr. erschallen lassen, erklingen lassen (poet.), a) mit Acc. des Instrum. usw., das den Schall gibt: cr. aera (Becken, bei Mondfinsternis), Stat. Theb. 6, 687: aureolos, Goldstückchen (aufzählen) klimpern lassen, Mart. 5, 19, 14. – b) m. Acc. des Tons usw., den man hören läßt: α) übh.: manibus faustos ter crepuere sonos (Musae), ließen dreimal Beifallklatschen erschallen, Prop. 3, 10, 4: ebenso cum (al. cui) populus frequens laetum theatris ter crepuit sonum, Hor. carm. 2, 17, 26. – β) aus dem Munde etwas erschallen lassen, etw. immer im Munde führen, mit etw. um sich werfen, -lärmen, etw. laut verkündigen, predigen,immunda ignominiosaque dicta, Hor.: si quid Stertinius veri crepat, Hor.: cr. sulcos et vineta mera, Hor.: post vina gra-
    ————
    vem militiam aut pauperiem, Hor.: crepat, ut etc., ist voll Lobes, wie usw., Lucr. Vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 3, 33. (Schmid u. Obbarius Hor. ep. 1, 7, 84. – Ungew. Coni. Plusqu. crepasset, Prud. perist. 10, 760 Obbar. (Dressel cremasset).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crepo

  • 49 transpicio

    trānspicio, ere (trans u. specio), durchsehen, per eas igitur membranas sensus ille, qui dicitur mens, ea quae sunt foris transpicit, Lact. de opif. dei 8, 10: foris quae vere transpiciuntur (sc. per ianuam), was man jenseits sieht, Lucr. 4, 270.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transpicio

  • 50 re-sistō

        re-sistō stitī, —, ere,    to stand back, remain standing, stand still, halt, stop, stay, stay behind, remain, continue: Resiste! Halt! T.: ad haec revocantis verbis resistit, O.: restitere Romani, tamquam caelesti voce iussi, L.: ibi, Cs.: in regno, Cs.: nihil est ubi lapsi resistamus, make a stand again: pugnandi causā, Cs.: nec ante restitit, quam, etc., L.: cernes saepe resistere equos, O.— Fig., to pause, stop, stay: nec resistet (vita) extra forīs in hoc, pause here: Ad thalami clausas forīs, O.: mediā in voce, V.—In war, to withstand, oppose, resist, make opposition: resistere neque deprecari, Cs.: aegre, Cs.: caeco Marte, V.: ibi, S.: resistendi occasio, Cu.: eādem ratione quā pridie ab nostris resistitur, Cs.: cum legiones hostibus resisterent, Cs.: signa inferentibus, Cs.: ei in acie, N.—To resist, oppose, reply, contend against: restitit et pervicit Cato: resistentibus collegis, S.: vi contra vim, L.: cum a Cottā acriter resisteretur, Cs.: vix deorum opibus, quin obruatur Romana res, resisti posse, L.: consilia, quibus illi tribuno pro re p. restitissem: defensioni, i. e. reply: factioni inimicorum, S.: sceleri, O.: omnibus his (sententiis) resistitur, Cs.: cui nec virtute resisti potest, O.: ne pestis removeretur: domus potuit resistere tanto Indeiecta malo, O.: vis tribunicia libidini restitit consulari.—Fig., to stand up again, rise again: post ex fluvio fortuna resistet, Enn. ap. C.

    Latin-English dictionary > re-sistō

  • 51 concrepo

    con-crĕpo, pŭi, pĭtum, 1, v. n. and a.
    I.
    Neutr., to rattle, creak, grate, sound, resound, clash, make a noise, etc. (class.):

    foris concrepuit hinc a vicino sene,

    Plaut. Mil. 2, 1, 76:

    foris,

    id. Bacch. 2, 2, 56; 4, 2, 28:

    ostium,

    id. Men. 2, 2, 73; 3, 2, 57; * Ter. And. 4, 1, 58: scabilla concrepant, aulaeum [p. 404] tollitur, Cic. Cael. 27, 65:

    conclamat omnis multitudo et suo more armis concrepat,

    Caes. B. G. 7, 21.—Of the din or clashing of weapons (i. e. of the swords against the shields) when struck together:

    simul primo concursu concrepuere arma,

    Liv. 6, 24, 1; 28, 8, 2, and 28, 29, 10; Petr. 59, 3;

    and of the striking together of the brazen cymbals of the attendants of Bacchus,

    Prop. 3 (4), 18, 6; Ov. F. 3, 740.—Of the snapping of the fingers:

    concrepuit digitis,

    Plaut. Mil. 2, 2, 51: si vir bonus habeat hanc vim, ut, si digitis concrepuerit, possit, etc., by snapping his fingers, i. e. by the smallest effort, Cic. Off. 3, 19, 75; Hier. Ep. 125, 18; so also absol.:

    simulac decemviri concrepuerint,

    Cic. Agr. 2, 30, 82.—
    II.
    Act., to cause to sound or rattle, to strike upon (rare):

    aera,

    Ov. F. 5, 441:

    hastis scuta,

    Petr. 59, 3:

    digitos,

    id. 27, 5:

    Tartessiaca aera manu,

    Mart. 11, 16, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > concrepo

  • 52 extrinsecus

    1.
    extrin-sĕcus, adv. [‡ extrim as an adverbial form of exter], from without, from abroad.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: extra, foris): si qui tremerent vel ipsi per se motu mentis aliquo vel objecta terribili re extrinsecus,

    Cic. Ac. 2, 15, 48; cf.:

    in dicendo aliquid extrinsecus alicunde quaerere (opp. ex ipsis visceribus causae sumere),

    id. de Or. 2, 78, 318:

    assumptis extrinsecus auxiliis,

    Quint. 7, 4, 7; cf. also Cic. de Or. 2, 39, 163:

    spiritum adducere,

    id. N. D. 2, 54, 136:

    humor allapsus,

    id. Div. 2, 27, 58:

    excipere genus divinandi extrinsecus ex divinitate,

    id. ib. 2, 11, 26:

    quod habet extremum, id cernitur ex alio extrinsecus,

    id. ib. 2, 50, 103:

    imminens bellum,

    Liv. 2, 32, 6:

    cum quid extrinsecus laesit, ut in vulneribus (opp. intra se ipsum corruptum),

    Cels. 6, 26 et saep.—
    II.
    Transf.
    A.
    Without, on the outside (cf. foris):

    deinde eum (animum) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6; cf. Varr. R. R. 7, 1, 79; Suet. Vesp. 12:

    extrinsecus inaurata (columna),

    Cic. Div. 1, 24, 48:

    jecur intrinsecus cavum, extrinsecus gibberum est,

    Cels. 4, 1;

    so opp. introrsus,

    Sen. Tranq. 10;

    opp. intus,

    Col. 2, 9, 13: extrinsecus custodes erant, App. de Mundo, p. 69:

    quod eam tuetur, est id extrinsecus,

    Cic. Fin. 5, 14, 39:

    plerique extrinsecus nesciunt,

    the uninitiated, Varr. L. L. 7, § 34 Müll.—
    * B.
    Irrelevantly:

    haec etsi extrinsecus, non tamen intempestive videor hoc loco retulisse,

    Col. 1, 6, 17.—
    C.
    Moreover = praeterea (late Lat.), Eutr. 9, 25.
    2.
    extrinsĕcus, a, um, adj. (late Lat.), outer:

    habitus pallii,

    Tert. Pall. 1; Gregor. Mag. Ep. 8, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > extrinsecus

  • 53 formido

    1.
    formīdo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [v. 2. formido], to fear, dread any thing; to be afraid, terrified, frightened (class.; syn.: metuo, timeo, vereor, trepido, tremo, paveo).
    (α).
    With acc.:

    illum,

    Plaut. Capt. 4, 4, 5:

    et illud paveo et hoc formido,

    id. Cist. 2, 1, 58:

    malum (shortly after: metuo malum),

    id. Am. prol. 27:

    ipse se cruciat omniaque formidat,

    Cic. Fin. 2, 16, 53:

    illius iracundiam formidant,

    id. Att. 8, 16, 2: apoteugma formido et timeo, ne, etc., id. Q. Fr. 3, 2, 2:

    cum formidet te mulier,

    Hor. S. 2, 7, 65:

    fures,

    id. ib. 1, 1, 77:

    acumen judicis,

    id. A. P. 364:

    nocturnos tepores,

    id. Ep. 1, 18, 93. —In pass.:

    hic classe formidatus,

    Hor. C. 3, 6, 15:

    formidata Parthis Roma,

    id. Ep. 2, 1, 256:

    nautis formidatus Apollo (i. e. the temple of Apollo on the Leucadian promontory),

    Verg. A. 3, 275; cf.:

    nec formidatis auxiliatur aquis,

    i. e. the hydrophobia, Ov. P. 1, 3, 24:

    quo etiam satietas formidanda est magis,

    Cic. Or. 63, 213.—
    (β).
    With inf.:

    si isti formidas credere,

    Plaut. Ps. 1, 3, 82; cf.:

    ad haec ego naribus uti Formido,

    Hor. Ep. 1, 19, 46:

    meus formidat animus, nostrum tam diu ibi sedere filium,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 4.—
    (γ).
    With ut or ne:

    aliquem non formido, ut, etc.,

    Vop. Tac. 2, § 2:

    formido miser, ne, etc.,

    Plaut. As. 2, 4, 55.—
    (δ).
    With dat.: auro formidat Euclio: abstrudit foris, fears for the gold, Plaut. Aul. argum. 6.—
    (ε).
    With si:

    male formido, si hera mea sciat tam socordem esse quam sum,

    Plaut. Cist. 4, 2, 4.—
    (ζ).
    Absol.:

    intus paveo et foris formido,

    Plaut. Cist. 4, 2, 20:

    ne formida,

    id. Mil. 4, 2, 20; id. As. 2, 4, 56; 3, 3, 48; id. Mil. 3, 3, 20: neque prius desinam formidare, quam tetigisse te Italiam audiero, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 1.
    2.
    formīdo, ĭnis, f. [Sanscr. root dhar-, whence firmus; prop. the fear that makes rigid, Corss. Ausspr. 1, 148], fearfulness, fear, terror, dread (class.).
    I.
    Lit.:

    parasitus, qui me conplevit flagiti et formidinis,

    Plaut. Men. 5, 5, 3: popolo formidinem inicere, Furius ap. Macr. S. 3, 9, 8:

    Stoici definiunt formidinem metum permanentem,

    Cic. Tusc. 4, 8 fin.:

    ut aliqua in vita formido improbis esset posita, apud inferos antiqui supplicia constituta esse voluerunt,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    quae tanta formido,

    id. Rosc. Am. 2, 5:

    neque miser me commovere possum prae formidine,

    Plaut. Am. 1. 1, 181:

    subita atque improvisa,

    Cic. Prov. Cons. 18, 43:

    formidinem suam alicui inicere,

    id. Verr. 2, 3, 28, § 68:

    formidinem inferre,

    Tac. H. 2, 15:

    intendere,

    id. ib. 2, 54:

    facere,

    id. ib. 3, 10:

    mortis,

    Cic. Rep. 1, 3; Hor. Ep. 2, 2, 207:

    poenae,

    id. ib. 1, 16, 53:

    fustis,

    id. ib. 2, 1, 154.—In plur.:

    pericula intendantur, formidines opponantur,

    Cic. Quint. 14, 47:

    ex ignoratione rerum ipsa horribiles exsistunt formidines,

    id. Fin. 1, 19, 63:

    contra formidines pavoresque,

    Plin. 28, 8, 29, § 115.—
    B.
    In partic., awe, reverence:

    (portae) religione sacrae et saevi formidine Martis,

    Verg. A. 7, 608; Sil. 1, 83.—
    II. A.
    In gen.:

    alta ostia Ditis Et caligantem nigrā formidine lucum Ingressus,

    Verg. G. 4, 468; Front. de Fer. Als. 3:

    defensoribus moenium praemia modo, modo formidinem ostentare,

    Sall. J. 23, 1; 66, 1.—
    B.
    In partic., a scarecrow made of differentcolored feathers, a bugbear: cum maximos ferarum greges linea pennis distincta contineat et in insidias agat, ab ipso effectu dicta formido, Sen. de 1ra, 2, 12 (cf. Nemes. Cyneg. 303 sq.):

    cervum puniceae septum formidine pennae,

    Verg. A. 12, 750; cf. Luc. 4, 437:

    furum aviumque Maxima formido,

    Hor. S. 1, 8, 4.—Personified, as a goddess, Hyg. Fab. prooem. p. 10 Munk.

    Lewis & Short latin dictionary > formido

  • 54 multiforis

    multĭ-fŏris, e, adj. [multus - foris], many-doored, having many entrances, openings, or holes (post - Aug.):

    specus,

    Plin. 8, 55, 81, § 218.

    Lewis & Short latin dictionary > multiforis

  • 55 sin

    sīn, conj. [apocop. from si-ne], an adversative conditional particle, if however, if on the contrary, but if (good prose).
    I.
    With a preceding si, nisi, quando, dum.
    A.
    After si.
    1.
    In gen.:

    si domi sum, foris est animus: sin foris sum, animus domi est,

    Plaut. Merc. 3, 4, 2; cf. id. ib. 3, 4, 7: hunc mihi timorem eripe: si est verus, ne opprimar;

    sin falsus, ut, etc.,

    Cic. Cat. 1, 7, 18 fin.:

    si optimates... sin populus, etc.,

    id. Rep. 1, 42, 65:

    quos si boni oppresserunt... sin audaces,

    id. ib. 1, 44, 68;

    1, 37, 58: si nostri oblitus es... sin aestivorum timor te debilitat,

    id. Fam. 7, 14, 1:

    qui si improbasset... sin' probasset, etc.,

    Caes. B. C. 1, 32:

    si sine vi velint rapta tradere, redderent... Sin aliter sient animati, etc.,

    Plaut. Am. 1, 1, 54:

    sin aliter es,

    id. Trin. 1, 2, 9; Ter. Ad. 3, 5, 5;

    and simply sin aliter, with a verb understood,

    but if not, in the contrary case, Ter. Phorm. 1, 2, 66; Cic. Caecin. 24, 69; id. Fam. 11, 14, 3; Quint. 8, 6, 74 al.:

    sin secus,

    Plaut. Cas. 2, 6, 25:

    accusator illum... defendet, si poterit: sin minus poterit, negabit,

    Cic. Inv. 2, 29, 88;

    so simply sin minus,

    id. Att. 9, 15, 1; id. Q. Fr. 2, 8, 2. —
    2.
    In the epistolary style also, ellipt., sin (for sin aliter or sin minus):

    si pares aeque inter se, quiescendum: sin, latius manabit,

    Cic. Att. 16, 13, b, 2.—
    3.
    Strengthened,
    (α).
    By autem:

    si malus est... sin autem frugi'st, etc.,

    Plaut. Pers. 4, 1, 6; cf.:

    id si ita est, etc.... sin autem illa veriora,

    Cic. Lael. 4, 14; Ter. Hec. 4, 1, 44; 5, 2, 14; Cic. Rosc. Am. 49, 142; id. Att. 3, 8, 6 and 7; Just. 16, 4, 14; 31, 5, 7 al.; cf.:

    si sunt viri boni, me adjuvant... sin autem minus idonei, me non laedunt,

    Cic. Caecin. 1, 3; so id. Div. in Caecil. 11, 34; and in epistolary style, ellipti.: si vir esse volet, praeclara sunodia: sin autem erimus nos, qui solemus id. Att. 10, 7, 2.—So freq. in Vulg.:

    si est tibi intellectus, responde proximo: sin autem, sit manus tua super os tutum,

    Vulg. Ecclus. 5, 14; 29, 8; id. Luc. 10, 6; id. Apoc. 2, 5.—
    (β).
    Less freq. by vero: si sit ovis matura [p. 1706]... sin vero feta, Col. 7, 3, 11.—
    * B.
    After nisi:

    nisi molestum est, nomen dare vobis volo Comoediaï: sin odio est—dicam tamen,

    Plaut. Poen. prol. 51.—
    * C.
    After quando:

    quando abiit rete pessum, adducit lineam: sin jecit recte, etc.,

    Plaut. Truc. 1, 1, 16 (Speng. si injecit).—
    * D.
    After dum:

    dum illi agunt suam rem agunt, ceteri cleptae: sin vident quempiam se adservare, obludunt,

    Plaut. Truc. 1, 2, 10.—
    II.
    Without a preceding si, nisi, etc. (where the foregoing particle is usu. clearly implied by the context).
    A.
    In gen.:

    qui ero servire servos postulat, etc.... Sin dormitat, ita dormitet, ut, etc.,

    Plaut. Aul. 4, 1, 5; cf. Cic. Rep. 3, 3, 6: Pae. Ne me attrecta. So. Sin te amo? Plaut. Pers. 2, 2, 45; cf. id. Ps. 1, 3, 22; id. Mil. 4, 8, 27:

    primum danda opera est, ne quā amicorum discidia fiant: sin tale aliquid evenerit, ut, etc.,

    Cic. Lael. 21, 78; cf. id. Off. 2, 21, 74:

    adhuc nostri nulli fuerunt: sin quando exstiterint, etc.,

    id. de Or. 3, 24, 95:

    orat ac postulat, rem publicam suscipiant. Sin timore defugiant, etc.,

    Caes. B. C. 1, 32; Nep. Ages. 1, 3:

    haec ut fiant, deos quaeso, ut vobis decet. Sin aliter animus voster est, etc.,

    Ter. Ad. 3, 4, 46.—
    B.
    In epistolary style, ellipt.:

    ego, ut constitui, adero: atque utinam tu quoque eodem die! Sin quid—multa enim—utique postridie,

    Cic. Att. 13, 22, 4.—
    C.
    Strengthened,
    1.
    By autem:

    summi puerorum amores saepe unā cum praetextā togā ponerentur: sin autem ad adulescentiam perduxissent, etc.,

    Cic. Lael. 10, 34; 21, 77; id. Rep. 1, 6, 11; 2, 39, 66; id. Off. 1, 34, 123; id. Tusc. 3, 9, 19; id. Rosc. Am. 47, 137; Caes. B. G. 5, 35 al.—
    2.
    Rarely by vero:

    quidam saepe in parvā pecuniā cognoscuntur quam sint leves, quidam, etc., sin vero erunt aliqui, etc.,

    Cic. Lael. 17, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > sin

  • 56 sum

    1.
    sum, fui, esse (2d pers. es, but usu. es in Plaut and Ter; old forms, indic. pres. esum for sum, acc. to Varr. L. L. 9, § 100 Mull.: essis for es, Att. ap. Non. 200, 30, or Trag. Rel. p. 283 Rib.: simus for sumus, used by Augustus, acc. to Suet. Aug. 87; fut. escit for erit, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25:

    esit, XII. Tab. ap. Fest. s. v. nec, p. 162 Mull.: escunt for erunt,

    Cic. Leg. 2, 24, 60, 3, 3, 9; Lucr. 1, 619; perf. fuvimus for fuimus, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168:

    FVVEIT, C. I. L. 1, 1051: fuit,

    Plaut. Capt. 3, 4, 23; id. Mil. 3, 1, 159:

    fuerim,

    id. ib. 4, 8, 54:

    fuerit,

    id. As. 4, 1, 37; subj. pres. siem, sies, siet, etc., very freq., esp. in Plaut.; e. g. siem, Am. prol. 57; Ter. And. 3, 4, 7:

    sies,

    Plaut. Am. 3, 2, 43; Ter. And. 2, 5, 13:

    siet,

    Plaut. Am. prol. 58; Ter. And. 1, 4, 7; Lucr. 3, 101:

    sient,

    Plaut. Am. 1, 1, 54; Ter. And. 2, 3, 16; cf. Cic. Or. 47, 157; also,

    fuam, fuas, etc., regarded by G. Curtius, de Aorist. Lat. Rel. in Studien zur Gr. u. Lat. Gram. 1, 431 sqq., as an aorist: fuam,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 48; id. Mil. 2, 6, 112: fuas, Liv. Andron. ap. Non 111, 13; Plaut. Capt. 2, 3, 71; 2, 3, 83; id. Pers. 1, 1, 52; id. Trin. 2, 1, 32: fuat, Pac. ap. Non. 111, 8; Carm. ap. Liv. 25, 12; Plaut. Am. 3, 4, 2; id. Aul. 2, 2, 56; id. Capt. 2, 2, 10 et saep.; Ter. Hec. 4, 3, 4; Lucr. 4, 639; Verg. A. 10, 108:

    fuant,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 110; id. Ep. 5, 1, 13; id. Ps. 4, 3, 12: fuvisset, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4; part. pres. ens, used by Caesar, acc. to Prisc. p. 1140 P.; and by Sergius Flavius, acc. to Quint. 8, 3, 33; fut. inf. fore for futurum esse, very freq., and so always with partt.; cf. Madv. Gram. § 108; whence, subj. imperf. forem fores, etc., for essem; esp. in conditional sentences and in the histt., but very rare in Cic.; v. Neue, Formenl. 2, 597 sqq.), v. n. [root es; Sanscr. as-mi, and the Greek es-mi, whence eimi; perf. fui; root in Sanscr. bhu, to become; bhavas, condition; Gr. phuô, to beget; cf.: fetus, futuo, etc.], to be, as a verb substantive or a copula.
    I.
    As a verb substantive, to be.
    A.
    In gen.
    1.
    Asserting existence, to be, exist, live:

    definitionum duo sunt genera prima: unum earum rerum quae sunt: alterum earum quae intelleguntur. Esse ea dico, quae cerni tangive possunt, ut fundum, aedes, parietem, cetera. Non esse rursus ea dico, quae tangi demonstrarive non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt, ut si usucapionem, si tutelam, etc.... definias,

    Cic. Top. 5, 26 sq.:

    si abest, nullus est,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 16:

    nunc illut est, quom me fuisse quam esse nimio mavelim,

    id. Capt. 3, 3, 1:

    ita paene nulla sibi fuit Phronesium ( = paene mortuus est),

    id. Truc. 1, 2, 95:

    omne quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse,

    Cic. de Or. 2, 38, 157:

    non statim, quod esse manifestum est, etiam quid sit apparet,

    Quint. 3, 6, 81: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.):

    flumen est Arar, quod, etc.,

    Caes. B. G. 1, 12:

    homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt!

    Cic. Fam. 11, 21, 1; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

    si quos inter societas aut est aut fuit aut futura est,

    id. Lael. 22, 83:

    nec enim, dum ero, angar ulla re, cum omni vacem culpa: et, si non ero, sensu omnino carebo,

    id. Fam. 6, 3, 4:

    si modo futuri sumus, erit mihi res opportuna,

    id. Att. 11, 4, 1:

    si quando erit civitas, erit profecto nobis locus: sin autem non erit, etc.,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    nolite arbitrari, me cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore,

    id. Sen. 22, 79:

    si erit ulla res publica... sin autem nulla erit,

    id. Fam. 2, 16, 5:

    fuimus Troes, fuit Ilium,

    Verg. A. 2, 325:

    sive erimus seu nos fata fuisse volunt,

    Tib. 3, 5, 32: per quinquennia decem fuimus, Prud. Cath. praef. 2.—
    2.
    Of events, to be, happen, occur, befall, take place:

    illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo,

    Cic. Rep. 1, 16, 25:

    neque enim est periculum, ne, etc.,

    id. ib. 1, 23, 37:

    amabo, quid tibi est?

    Ter. Heaut. 2, 4, 24:

    quid se futurum esset,

    Liv. 33, 27. —
    3.
    Of location, to be present, to be at a place.
    (α).
    With adv., or other expressions of place:

    cum non liceret quemquam Romae esse, qui, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 41, § 100:

    cum Athenis decem ipsos dies fuissem,

    id. Fam. 2, 8, 3; id. de Or. 2, 7, 27:

    cum Africanus constituisset in hortis esse,

    id. Rep. 1, 9, 14:

    cum essemus in castris,

    id. ib. 1, 15:

    nonne mavis sine periculo tuae domi esse quam cum periculo alienae?

    id. Fam. 4, 7, 4:

    vos istic commodissime sperem esse,

    id. ib. 14, 7, 2: te hic tutissime puto fore, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—
    (β).
    Of passages in a book or writing, with in and abl., to be, stand, be written, etc.:

    deinceps in lege est, ut, etc.,

    Cic. Leg. 2, 16, 40:

    quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum,

    id. Fam. 2, 16, 1.—
    (γ).
    Of personal relations, with ad or apud and acc., or cum and abl. of person:

    cum esset (Sulpicius Gallus) casu apud M. Marcellum,

    Cic. Rep. 1, 14, 21:

    eram cum Stoico Diodoto: qui cum habitavisset apud me mecumque vixisset, etc.,

    id. Brut. 90, 309:

    erat nemo, quicum essem libentius quam tecum et pauci, quibuscum essem aeque libenter,

    id. Fam. 5, 21, 1:

    qui me admodum diligunt multumque mecum sunt,

    id. ib. 4, 13, 6; cf. with simul:

    Smyrnae cum simul essemus complures dies,

    id. Rep. 1, 8, 13.—Hence, esp.: esse cum aliquo (aliqua), to be with, i. e. live with, associate with, as husband or wife:

    cujus soror est cum P. Quintio,

    Cic. Quint. 24, 77:

    ea nocte mecum illa hospitis jussu fuit,

    Plaut. Merc. 1, 1, 101; Ov. A. A. 3, 664:

    cum hac (meretrice) si qui adulescens forte fuerit,

    Cic. Cael. 20, 49; Ov. Am. 2, 8, 27: tum ad me fuerunt, qui, etc., Varr. ap. Non. 133, 28:

    Curio fuit ad me sane diu,

    Cic. Att. 10, 4, 8:

    cum ad me bene mane Dionysius fuit,

    id. ib. 10, 16, 1; cf.:

    esse sub uno tecto atque ad eosdem Penates,

    Liv. 28, 18.—
    4.
    Of relations analogous to place, of dress, condition, position, office, etc., to be, live, be found, etc., with in and abl.:

    cum est in sagis civitas,

    Cic. Phil. 8, 11, 32:

    in laxa toga,

    Tib. 2, 3, 78: sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus;

    Sive erit in Cois, Coa decere puta,

    Ov. A. A. 2, 297: hominem non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse et semper fuisse, Cic. Verr [p. 1798] 2, 4, 6, §

    11: in servitute,

    id. Clu. 7, 21:

    in illa opinione populari,

    id. ib. 51, 142:

    in magno nomine et gloria,

    id. Div. 1, 17, 31:

    in spe,

    id. Fam. 14, 3, 2:

    in tanta moestitia,

    id. Phil. 2, 15, 37:

    in odio,

    id. Att. 2, 22, 1:

    in probris, in laudibus,

    id. Off. 1, 18, 61:

    in officio,

    id. ib. 1, 15, 49:

    in injustitia,

    id. ib. 1, 14, 42:

    in vitio,

    id. ib. 1, 19, 62; id. Tusc. 3, 9, 19:

    ne in mora quom opus sit, sies,

    Ter. And. 2, 5, 13:

    ne in mora illi sis,

    id. ib. 3, 1, 9:

    hic in noxia'st,

    id. Phorm. 2, 1, 36:

    quae (civitas) una in amore atque in deliciis fuit,

    Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3:

    in ingenti periculo,

    Liv. 5, 47:

    in pace,

    id. 31, 29.—So with abl. without in, when qualified by an adj.:

    (statua) est et fuit tota Graecia summo propter ingenium honore et nomine,

    Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    si quis asperitate ea est et inmanitate naturae,

    id. Lael. 23, 87:

    ne quo periculo proprio existimares esse,

    id. Fam. 4, 15, 2 (B. and K. ex conj.:

    in periculo): ego sum spe bona,

    id. ib. 12, 28, 3:

    res nunc difficili loco mihi videtur esse,

    id. ib. 12, 28, 3:

    incredibili sum sollicitudine de tua valetudine,

    id. ib. 16, 15, 1; esp. in phrase periculo alicujus esse, to be at the risk of any one:

    rem illam suo periculo esse,

    id. Att. 6, 1, 6:

    ut quae in naves inposuissent, ab hostium tempestatisque vi publico periculo essent,

    Liv. 23, 49, 2 Weissenb. ad loc.:

    dare nummos meo periculo,

    Dig. 46, 1, 24:

    communi periculo,

    ib. 13, 6, 21, § 1 (cf. II. B. 1. b. infra).—
    5.
    To depend upon, rest with, with in and abl.:

    res erat non in opinione dubia,

    Cic. Dom. 5, 11:

    sed totum est in eo, si, etc.,

    id. Att. 2, 22, 5:

    omnem reliquam spem in impetu esse equitum,

    Liv. 10, 14, 12:

    quoniam totum in eo sit, ne contrectentur pocula,

    Col. 12, 4, 3. —
    B.
    In partic.
    1.
    Esse (est, sunt, etc.) often stands without a subject expressed, or with an indef. subj., as antecedent of a rel.-clause, whose verb may be in the indic. or subj.; the former only when the subject is conceived as particular or limited, and actually existing; the latter always when it is conceived as indefinite; cf. Zumpt, Gram. § 562 sq.; Roby, Gram. § 1686 sq.; Madv. Gram. § 365; but the distinctions usually drawn by grammarians are not always observed by the best writers; and the subjunctive is always admissible, being the prevailing construction after sunt qui in class. prose, and nearly universal in postAug. writers: sunt, qui (quae), there are those ( people or things) who ( that), or simply some.
    a.
    With indic.
    (α).
    Without subject expressed:

    mulier mane: sunt Qui volunt te conventam,

    Plaut. Cist. 4, 2, 37:

    sunt hic quos credo inter se dicere,

    id. Cas. prol. 67:

    sunt quae te volumus percontari,

    id. Ps. 1, 5, 47:

    quid est, quod tu gestas tabellas?

    id. ib. 1, 1, 10:

    quid est, quod tu me nunc optuere?

    id. Most. 1, 1, 69; cf.:

    quid hoc est, quod foris concrepuit?

    id. ib. 5, 1, 15:

    tun' is es, Qui in me aerumnam obsevisti?

    id. Ep. 4, 1, 34:

    quid est, quod tuo animo aegre est?

    id. Cas. 2, 2, 9; id. Cist. 4, 1, 3:

    at ego est quod volo loqui,

    id. As. 1, 3, 79:

    est quod te volo secreto,

    id. Bacch. 5, 2, 30:

    sunt quos scio amicos esse, sunt quos suspicor,

    id. Trin. 1, 2, 54:

    ita subitum'st, quod eum conventum volo,

    id. ib. 5, 2, 51:

    sunt quae ego ex te scitari volo,

    id. Capt. 2, 2, 13:

    sed est quod suscenset tibi,

    Ter. And. 2, 6, 17:

    est quod me transire oportet,

    id. Hec. 2, 2, 31:

    quid sit quapropter te jussi, etc.,

    id. ib. 5, 1, 7:

    sunt item quae appellantur alces,

    Caes. B. G. 6, 27 init.:

    (nationes) ex quibus sunt qui ovis vivere existimantur,

    id. ib. 4, 10 fin.:

    sunt qui putant posse te non decedere,

    Cic. Fam. 1, 9, 25:

    sunt autem, qui putant non numquam complexione oportere supersederi,

    id. Inv. 1, 40, 72:

    quamquam sunt, qui propter utilitatem modo petendas putant amicitias,

    id. ib. 2, 55, 167:

    sunt autem quae praeterii,

    id. Att. 10, 4, 11:

    sunt, qui abducunt a malis ad bona, ut Epicurus. Sunt, qui satis putant ostendere, nihil inopinati accidisse... Sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligunt,

    id. Tusc. 3, 31, 76 Kuhn. N. cr.:

    sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere,

    id. Off. 1, 24, 84:

    Argiletum sunt qui scripserunt ab Argola, etc.,

    Varr. L. L. 5, § 157 Mull.:

    sunt qui ita dicunt,

    Sall. C. 19, 4:

    sunt qui spiritum non recipiunt sed resorbent,

    Quint. 11, 3, 55:

    sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat,

    Hor. C. 1, 1, 3; cf. id. S. 1, 4, 24: sunt quibus unum opus est, etc., id. C. 1, 7, 5:

    sunt quibus in satira videor nimis acer,

    id. S. 2, 1, 1:

    sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit,

    id. ib. 2, 4, 47.—
    (β).
    With a subject expressed by an indefinite word or clause:

    sunt alii qui te volturium vocant,

    Plaut. Trin. 1, 2, 64:

    est genus hominum qui se primos omnium esse volunt,

    Ter. Eun. 2, 2, 17:

    multae sunt causae, quam ob rem cupio abducere,

    id. ib. 1, 2, 65 Fleck. (Ussing, cupiam):

    erat quidam eunuchus, quem mercatus fuerat,

    id. ib. 3, 5, 21:

    multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt,

    Cic. Lael. 16, 57:

    sunt ejus aliquot orationes, ex quibus lenitas ejus perspici potest,

    id. Brut. 48, 177:

    fuerunt alia genera philosophorum, qui se omnes Socraticos esse dicebant,

    id. de Or. 3, 17, 62:

    nonnulli sunt, qui aluerunt, etc.,

    id. Cat. 1, 12, 301:

    sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, cum ipsi se contemni putant,

    id. Lael. 20, 72:

    sunt vestrum, judices, aliquam multi, qui L. Pisonem cognoverunt,

    id. Verr. 2, 4, 25, § 56:

    multae et pecudes et stirpes sunt, quae sine procuratione hominum salvae esse non possunt,

    id. N. D. 2, 52, 130:

    sunt bestiae quaedam, in quibus inest aliquid simile virtutis, etc.,

    id. Fin. 5, 14, 38:

    permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,

    id. Rosc. Am. 33, 94; cf. id. Div. in Caecil. 7, 22; id. Off. 1, 14, 43; 1, 20, 69; id. Div. 1, 54, 123:

    fuere complures, qui ad Catilinam initio profecti sunt,

    Sall. C. 39, 5: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt. Cic. de Or. 1, 33, 152:

    alia fuere, quae illos magnos fecere,

    Sall. C. 52, 21.—
    b.
    With. subj.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem;

    sunt qui nullum censeant fieri discessum,

    Cic. Tusc. 1, 9, 18:

    sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent,

    id. Off. 1, 21, 71:

    de impudentia singulari sunt qui mirentur,

    id. Verr. 2, 1, 2, § 6:

    est eisdem de rebus quod dici potest subtilius,

    id. Tusc. 3, 15, 32:

    praesto est qui neget rem ullam percipi esse sensibus,

    id. Ac. 2, 32, 101:

    quicquid est quod deceat, id, etc.,

    id. Off. 1, 27, 94:

    sunt qui nolint tetigisse nisi illas, etc.,

    Hor. S. 1, 2, 28:

    sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras,

    id. Ep. 1, 1, 78:

    vestes Gaetulo murice tinctas Sunt qui non habeant, est qui non curet habere,

    id. ib. 2, 2, 182 et saep.—
    (β).
    With a more or less indefinite expression of the subject:

    sunt quidam e nostris, qui haec subtilius velint tradere et negent satis esse, etc.,

    Cic. Fam. 1, 9, 31:

    rarum est quoddam genus eorum, qui se a corpore avocent,

    id. Div. 1, 49, 111:

    quotus igitur est quisque qui somniis pareat?

    id. ib. 2, 60, 125; id. de Or. 2, 50, 196:

    solus est hic, qui numquam rationes ad aerarium referat,

    id. Verr. 2, 1, 38, § 98:

    quae quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt, qui pro nihilo putent,

    id. Lael. 23, 86:

    erat nemo in quem ea suspicio conveniret,

    id. Rosc. Am. 23, 65, cf.:

    quis enim miles fuit, qui Brundisii illam non viderit? quis, qui nescierit, etc.,

    id. Phil. 2, 25, 61:

    sit aliquis, qui nihil mali habeat,

    id. Tusc. 1, 35, 85:

    sunt nonnullae disciplinae, quae officium omne pervertant,

    id. Off. 1, 2, 5:

    est quaedam animi sanitas quae in insipientem quoque cadat,

    id. Tusc. 4, 13, 30:

    Syracusis lex est de religione, quae jubeat,

    id. Verr. 2, 2, 51, § 126:

    unus est qui curet constantia magis quam consilio,

    id. Att. 1, 18, 7:

    si est una ex omnibus quae sese moveat,

    id. Rep. 6, 26, 28:

    multi sunt, qui non acerbum judicent vivere, sed supervacuum,

    Sen. Ep. 24, 26:

    erant sententiae quae castra Vari oppugnanda censerent,

    Caes. B. C. 2, 30:

    fuere cives qui seque remque publicam obstinatis animis perditum irent,

    Sall. C. 36, 4:

    sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis,

    Hor. Ep. 1, 1, 34:

    sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus,

    id. A. P. 347.—
    * c.
    Poet.: est, quibus (acc. to the Gr. estin hois):

    est quibus Eleae concurrit palma quadrigae: est quibus in celeres gloria nata pedes,

    Prop. 3, 9 (4, 8), 17.—
    2.
    With dat., to belong or pertain to; or, rendering the dative as the subject of the verb, to have ( possess, = the Fr. etre a used of property, and of permanent conditions or characteristics, not of temporary states, feelings, etc.; cf. Krebs, Antibarb. p. 417 sq.): aliquid reperiret, fingeret fallacias, Unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. Heaut. 3, 2, 23:

    nomen Mercurio'st mihi, Plaut Am. prol. 19: nisi jam tum esset honos elo quentiae,

    Cic. Brut. 10, 40:

    est igitur homini cum deo similitudo,

    id. Leg. 1, 8, 25:

    familiaritas, quae mihi cum eo est,

    id. Att. 8. 3, 2:

    privatus illis census erat brevis,

    Hor. C. 2, 15, 13; cf.:

    Trojae et huic loco nomen est,

    Liv. 1, 1, 5:

    Hecyra est huic nomen fabulae,

    Ter. Hec. prol. 1:

    cui saltationi Titius nomen esset,

    Cic. Brut. 62, 225:

    cui (fonti) nomen Arethusa est,

    id. Verr. 2, 4, 53, § 118:

    Scipio, cui post Africano fuit cognomen,

    Liv. 25, 2, 6.—With ellips. of dat. ( poet.):

    nec rubor est emisse palam (sc. ei),

    nor is she ashamed, Ov. A. A. 3, 167:

    neque testimonii dictio est (sc. servo),

    has no right to be a witness, Ter. Phorm. 2, 1, 63.—
    b.
    Esse alicui cum aliquo, to have to do with, to be connected with a person:

    tecum nihil rei nobis, Demipho, est,

    Ter. Phorm. 2, 3, 74:

    sibi cum illa mima posthac nihil futurum,

    Cic. Phil. 2, 31, 77:

    jussit bona proscribi ejus, quicum familiaritas fuerat, societas erat,

    id. Quint. 6, 25:

    si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus,

    id. Fam. 15, 10, 2.—
    3.
    Esse with certain prepp. and their cases (cf. also I. A. 2. 3. 4. supra).
    (α).
    Esse ab aliquo, to be of a person, to be the servant, disciple, adherent, partisan, etc., of:

    es ne tu an non es ab illo milite e Macedonia?

    do you belong to? Plaut. Ps. 2, 2, 21:

    ab Andria est ancilla haec,

    Ter. And. 3, 1, 3; 4, 4, 17:

    erat enim ab isto Aristotele,

    Cic. de Or. 2, 38, 160:

    sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me,

    makes for me, id. de Or 1, 13, 55 (cf. ab, I. B. 3., II. B. 2. o.). —
    (β).
    Esse pro aliquo, to be in favor of, make for:

    (judicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,

    Cic. Clu. 32, 88.—
    (γ).
    Esse ex aliqua re, to consist of, be made up of:

    (creticus) qui est ex longa et brevi et longa,

    Cic. de Or. 3, 47, 183; cf.:

    duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus,

    id. Or. 63, 212:

    etsi temeritas ex tribus brevibus et longa est,

    id. ib. 63, 214; 64, 215 (v. also 6. infra). —
    4.
    Euphem., in perf. tempp., of one who has died or a thing that has perished, to be no more, to be gone, departed, dead ( poet.):

    horresco misera, mentio quoties fit partionis: Ita paene tibi fuit Phronesium,

    i. e. had almost died, Plaut. Truc. 1, 2, 92:

    nunc illud est, cum me fuisse quam esse nimio mavelim,

    id. Capt. 3, 3, 1:

    sive erimus, seu nos fata fuisse velint,

    Tib. 3, 5, 32:

    fuimus Troes, fuit Ilium et ingens Gloria Teucrorum,

    Verg. A. 2, 325:

    certus in hospitibus non est amor: errat ut ipsi, Cumque nihil speres firmius esse, fuit,

    Ov. H. 16, (17), 192.—
    5.
    Pregn., to be real or a fact, to be the case; so esp.: est, esto, it is even so, be it so, such is or let such be the case, granted, well, etc.:

    quid tibi vis dicam, nisi quod est?

    Plaut. Ep. 1, 1, 17:

    sunt ista, Laeli,

    Cic. Lael. 2, 6:

    ista esse credere,

    id. Tusc. 1, 6, 10: est vero, inquit, Africane, id. Fragm. ap. Lact. 1, 18:

    est ut dicis, inquam,

    id. Fin. 3, 5, 19:

    sit quidem ut sex milia seminum intereant,

    Col. 3, 3, 13:

    esto: ipse nihil est, nihil potest,

    Cic. Div. in Caecil. 15, 47; cf.:

    verum esto,

    id. Fin. 2, 23, 75:

    esto,

    Verg. A. 7, 313; 10, 67; Hor. Ep. 1, 1, 81; 1, 17, 37 al.—Hence,
    b.
    The connections est ut, ubi, cum, quod, or with a subject-clause, it happens or chances that, it is the case that, there is cause or reason why, there is a time when, it is allowed or permissible that, one may, etc.
    (α).
    Est ut, it is the case or fact, that, etc.:

    sin est, ut velis Manere illam apud te, dos hic maneat,

    Ter. Phorm. 5, 7 (8), 32:

    si est, ut dicat velle se, Redde,

    id. Hec. 4, 1, 43:

    si est, culpam ut Antipho in se admiserit,

    id. Phorm. 2, 1, 40:

    est, ut id maxime deceat,

    Cic. Or. 59, 199:

    quando fuit, ut, quod licet, non liceret?

    id. Cael. 20, 48:

    non est igitur, ut mirandum sit, ea praesentiri, etc.,

    id. Div 1, 56, 128:

    non erat, ut fieri posset, mirarier umquam,

    Lucr. 5, 979:

    futurum esse ut omnes pellerentur,

    Caes. B. G. 1, 31:

    non est, ut copia major Ab Jove donari possit tibi,

    Hor. Ep. 1, 12, 2:

    est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis,

    id. C. 3, 1, 9; Dig. 38, 7, 2.—Cf. esse after a neg., with quin:

    numquam est enim, quin aliquid memoriae tradere velimus,

    Auct. Her. 3, 24, 40.—Also, est ut, there is reason, that, etc.:

    magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut, etc.,

    Cic. Cael. 6, 14 fin.: ille erat ut odisset primum defensorem salutis meae, he had good reason for hating [p. 1799] id. Mil. 13, 35; cf.:

    quid erat cur Milo optaret,

    id. ib. 13, 34:

    neque est ut putemus ignorari ea ab animalibus,

    Plin. 18, 1, 1, § 3. —
    (β).
    Est ubi, sometime or another, sometimes:

    erit, ubi te ulciscar, si vivo,

    Plaut. Ps. 5, 2, 26:

    est, ubi id isto modo valeat,

    Cic. Tusc. 5, 8, 23.—
    (γ).
    Est cum, sometimes:

    est cum non est satius, si, etc.,

    Auct. Her. 4, 26, 36.—
    (δ).
    Est quod, there is reason to, I have occasion:

    est quod visam domum,

    Plaut. Aul. 2, 2, 26:

    etsi magis est, quod gratuler tibi quam quod te rogem,

    I have more reason to, Cic. Att. 16, 5, 2:

    est quod referam ad consilium: sin, etc.,

    Liv. 30, 31, 9:

    quod timeas non est,

    Ov. H. 19, 159:

    nil est illic quod moremur diutius,

    Ter. Heaut. 4, 7, 6:

    non est quod multa loquamur,

    Hor. Ep. 2, 1, 30.—Cf. with cur:

    non est cur eorum spes infragatur,

    Cic. Or. 2, 6:

    nihil est cur,

    id. Fam. 6, 20, 1.—
    (ε).
    Est, sit, etc., with infin. in Gr. constr., it is possible, is allowed, permitted, one may, etc. (mostly poet. and post-class.):

    est quadam prodire tenus, si non datur ultra,

    Hor. Ep. 1, 1, 32:

    Cato, R. R. prooem. § 1: scire est liberum Ingenium atque animum,

    Ter. Ad. 5, 3, 42:

    nec non et Tityon terrae omniparentis alumnum Cernere erat,

    Verg. A. 6, 596; 8, 676; Sil. 2, 413:

    neque est te fallere quicquam,

    Verg. G. 4, 447:

    unde Plus haurire est,

    Hor. S. 1, 2, 79:

    est Gaudia prodentem vultum celare,

    id. ib. 2, 5, 103:

    quod versu dicere non est,

    id. ib. 1, 5, 87:

    quod tangere non est,

    Ov. M. 3, 478:

    quae verbo objecta, verbo negare sit,

    Liv. 42, 41, 2 Weissenb. ad loc.:

    ut conjectare erat intentione vultus,

    Tac. A. 16, 34:

    est videre argentea vasa,

    id. G. 5; Val. Max. 2, 6, 8; v. Zumpt, Gram. § 227.— With dat.:

    ne tibi sit frigida saxa adire,

    Prop. 1, 20, 13; Tib. 1, 6, 24 (32):

    tu procul a patria (nec sit mihi credere tantum!) Alpinas nives Me sine vides,

    Verg. E. 10, 46:

    fuerit mihi eguisse aliquando amicitiae tuae,

    Sall. J. 110, 3; Dig. 46, 3, 72, § 4.—
    (ζ).
    In eo ease ut, etc., to be in a condition to reach the point that, to be possible, etc., to be about to, on the point of, etc. ( impers. or with res, etc., as subj.):

    cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,

    Liv. 2, 17, 5:

    si viderent in eo jam esse ut urbs caperetur,

    id. 28, 22, 8:

    jamque in eo rem fore, ut Romani aut hostes aut domini habendi sint,

    id. 8, 27, 3:

    cum res non in eo essent ut, etc.,

    id. 33, 41, 9:

    non in eo esse Carthaginiensium res, ut, etc.,

    id. 30, 19, 3; 34, 41. —With person. subj. (late Lat.):

    cum ab Ulixe adducta Iphigenia in eo esset, ut immolaretur,

    Hyg. Fab. 261. —
    6.
    Like the Engl. to be, for to come, fall, reach, to have arrived, etc. (hence also with in and acc.):

    ecquid in mentem est tibi, Patrem tibi esse?

    Plaut. Bacch. 1, 2, 54:

    nam numero mi in mentem fuit,

    id. Am. 1, 1, 26:

    ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,

    Cic. Quint. 5, 22:

    portus in praedonum fuisse potestatem sciatis,

    id. Imp. Pomp. 12, 33:

    ut certior fieret, quo die in Tusculanum essem futurus,

    id. Att. 15, 4, 2:

    qui neque in provinciam cum imperio fuerunt,

    id. Fam. 8, 8, 8:

    quae ne in potestatem quidem populi Romani esset,

    Liv. 2, 14, 4:

    nec prius militibus in conspectum fuisse,

    Suet. Aug. 16:

    esse in amicitiam populi Romani dicionemque,

    Cic. Div. in Caecil. 20, 66; cf.:

    in eorum potestatem portum futurum,

    id. Verr. 2, 5, 38, § 98; v. Gell. 1, 7, 16 sq.; Zumpt, Gram. § 316.—
    7.
    Of time, to pass, elapse (rare but class.):

    diem scito nullum esse, quo, etc.,

    Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.
    II.
    As a copula, to be any thing or in any manner.
    A.
    In gen.
    1.
    With an adj., subst., or pron.:

    et praeclara res est et sumus otiosi,

    Cic. Lael. 5, 17:

    quod in homine multo est evidentius,

    id. ib. 8, 27:

    sperare videor Scipionis et Laelii amicitiam notam posteritati fore,

    id. ib. 4, 15:

    non sum ita hebes, ut istud dicam,

    id. Tusc. 1, 6, 12:

    cum, ignorante rege, uter esset Orestes, Pylades Orestem se esse diceret, Orestes autem ita ut erat, Orestem se esse perseveraret,

    id. Lael. 7, 24:

    consul autem esse qui potui? etc.,

    id. Rep. 1, 6, 10:

    nos numerus sumus et fruges consumere nati,

    are a mere number, Hor. Ep. 1, 2, 27:

    pars non minima triumphi est victimae praecedentes,

    Liv. 45, 49:

    nobile erit Romae pascua vestra forum,

    Prop. 4 (5), 9, 20:

    sanguis erant lacrimae,

    Luc. 9, 811:

    ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,

    Plaut. Stich. 5, 4, 49:

    tuos sum,

    id. Bacch. 1, 1, 60: domus non ea est, quam parietes nostri cingunt, Cic. Rep. 1, 13, 19:

    is enim fueram, cui, etc.,

    id. ib. 1, 4, 7.—
    2.
    Less freq. with adv. (esp. in colloq. language): Am. Satin' tu sanus es? Sos. Sic sum ut vides, Plaut. Am. 2, 1, 57:

    sic, inquit, est,

    Cic. Rep. 1, 38, 60:

    est, inquit, ut dicis,

    id. ib. 1, 40, 63:

    quod ita cum sit,

    id. ib. 1, 45, 69:

    quia sunt haud procul ab hujus aetatis memoria,

    id. ib. 1, 1, 1 B. and K.:

    nec vero habere virtutem satis est,

    id. ib. 1, 2, 2: frustra id inceptum Volscis fuit. Liv. 2, 25:

    dato qui bene sit: ego, ubi bene sit, tibi locum lepidum dabo,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 51:

    apud matrem recte est,

    Cic. Att. 1, 7:

    cum in convivio comiter et jucunde fuisses,

    id. Deiot. 7, 19:

    omnes hanc quaestionem haud remissius sperant futuram,

    id. Rosc. Am. 5, 11:

    dicta impune erant,

    Tac. A. 1, 72.—Esp.: facile alicubi (in aliqua re) esse, with pleasure, glad to be:

    quod in maritimis facillime sum,

    Cic. Fam. 2, 16, 2:

    locum habeo nullum ubi facilius esse possum,

    id. Att. 13, 26, 2 (on esse with an adverb, v. Haase ap. Reisig, Vorles. p. 394; cf. also bene under bonus fin.).—
    B.
    In partic.
    1.
    With gen. part., to be of, belong to a class, party, etc.:

    in republica ita est versatus, ut semper optimarum partium et esset et existimaretur,

    Nep. Att. 6, 1:

    qui ejusdem civitatis fuit,

    id. Them. 9, 1:

    qui Romanae partis erant, urbe excesserunt,

    Liv. 35, 51, 7: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus;

    si defenditis, vestri, si deseritis, Samnitium erimus,

    id. 7, 30, 9 sq. —
    2.
    With gen. or abl. denoting quality.
    (α).
    With gen.:

    nimium me timidum, nullius animi, nullius consilii fuisse confiteor,

    Cic. Sest. 16, 36:

    disputatio non mediocris contentionis est,

    id. de Or. 1, 60, 257:

    magni judicii, summae etiam facultatis esse debebit,

    id. Or. 21, 70:

    (virtus) nec tantarum virium est, ut se ipsa tueatur,

    id. Tusc. 5, 1, 2; id. Fin. 5, 12, 36:

    Sulla gentis patriciae nobilis fuit,

    Sall. J. 95, 3:

    summi ut sint laboris,

    Caes. B. G. 4, 2:

    civitas magnae auctoritatis,

    id. ib. 5, 54:

    refer, Cujus fortunae (sit),

    Hor. Ep. 1, 7, 54:

    se nullius momenti apud exercitum futurum,

    Nep. Alcib. 8, 4:

    qui ejusdem aetatis fuit,

    id. ib. 11, 1:

    invicti ad laborem corporis erat,

    Liv. 9, 16:

    nec magni certaminis ea dimicatio fuit,

    id. 21, 60:

    somni brevissimi erat,

    Suet. Claud. 33.—So of extent, number, etc.:

    classis centum navium,

    Nep. Them. 2, 2; 2, 5:

    annus trecentarum sexaginta quinque dierum,

    Suet. Caes. 40.—
    (β).
    With abl.:

    bono animo es,

    Ter. Eun. 1, 2, 4:

    jam aetate ea sum, ut, etc.,

    id. Hec. 5, 1, 11:

    bellum varia victoria fuit,

    Sall. J. 5, 1:

    L. Catilina nobili genere natus fuit magna vi et animi et corporis, set ingenio malo,

    id. C. 5, 1:

    Sulla animo ingenti,

    id. J. 95, 3:

    esse magna gratia,

    Caes. B. G. 1, 8:

    tenuissima valetudine esse,

    id. ib. 5, 40:

    si fuerit is injustus, timidus, hebeti ingenio atque nullo,

    Cic. Tusc. 5, 15, 45:

    mira sum alacritate ad litigandum,

    id. Att. 2, 7, 2:

    bono animo sint et tui et mei familiares,

    id. Fam. 6, 18, 1:

    ut bono essent animo,

    id. Rep. 1, 17, 29:

    ut uxores eodem jure sint quo viri,

    id. ib. 1, 43, 67:

    qui capite et superciliis semper est rasis,

    id. Rosc. Com. 7, 20:

    abi, quaere, unde domo quis, Cujus fortunae, quo sit patre quove patrono,

    Hor. Ep. 1, 7, 54 (cf. I. A. 4. supra). —
    3.
    With gen. or abl. of price or value.
    (α).
    With gen.:

    pluris est oculatus testis quam auriti decem,

    Plaut. Truc. 2, 6, 8:

    videtur esse quantivis pretii,

    Ter. And. 5, 2, 15:

    a me argentum, quanti (servus) est, sumito,

    id. Ad. 5, 9, 20:

    si ullo in loco frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:

    ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit,

    id. Rosc. Com. 12, 33:

    ut quisque, quod plurimi sit, possideat, ita, etc.,

    id. Par. 6, 2, 48:

    magni erunt mihi tuae litterae,

    id. Fam. 15, 15, 4:

    parvi sunt foris arma, nisi, etc.,

    id. Off. 1, 22, 76:

    an emat denario quod sit mille denarium,

    id. ib. 3, 23, 92:

    parvi pretii est quod nihili est,

    id. Q. Fr. 1, 2, 4:

    mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo,

    is worth more to me, weighs more with me, id. Att. 12, 28, 2:

    neque pluris pretii cocum quam vilicum habeo,

    Sall. J. 85, 39:

    erat (agellus) centum milium nummum,

    Plin. Ep. 6, 3, 1. —
    (β).
    With abl.: sextante sal et Romae et per totam I i aliam erat, was worth, stood at, Liv. 29, 37.—
    4.
    With gen. of possession, etc., it belongs, pertains to; or it is the part, property, nature, mark, sign, custom, or duty of, etc.
    (α).
    In gen.:

    audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc.,

    who possess, Cic. Rep. 1, 7, 12:

    ea ut civitatis Rhodiorum essent,

    Liv. 37, 55, 5:

    teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi cujusque,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    quamobrem neque sapientis esse accipere habenas,

    id. ib. 1, 5, 9; id. de Or. 2, 20, 86:

    sapientis est consilium explicare suum, etc.,

    id. ib. 2, 81, 333:

    temeritas est florentis aetatis, prudentia senescentis,

    id. Sen. 6, 20:

    est adulescentis majores natu vereri,

    id. Off. 1, 34, 122:

    Aemilius, cujus tum fasces erant,

    Liv. 8, 12, 13:

    tota tribuniciae potestatis erat,

    id. 3, 48:

    alterius morientis prope totus exercitus fuit,

    id. 22, 50:

    jam me Pompeii totum esse scis,

    Cic. Fam. 2, 13, 2:

    hominum, non causarum, toti erant,

    Liv. 3, 36:

    plebs novarum, ut solet, rerum atque Hannibalis tota esse,

    were devoted to, favored, id. 23, 14:

    Dolopes numquam Aetolorum fuerant: Philippi erant,

    id. 38, 3:

    Ptolemaeus propter aetatem alieni arbitrii erat,

    id. 42, 29:

    est miserorum ut malevolentes sint,

    Plaut. Capt. 3, 4, 51:

    quod alterum divinitatis mihi cujusdam videtur,

    Cic. de Or. 2, 20, 86:

    negavit moris esse Graecorum, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 1, 26, § 66:

    non est gravitatis ac sapientiae tuae, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum,

    id. Fam. 5, 16, 5:

    est hoc Gallicae consuetudinis, uti, etc.,

    Caes. B. G. 4, 5.—Rarely with pronom. posses.:

    est tuum, Cato, videre quid agatur,

    Cic. Mur. 38, 83:

    fuit meum quidem jam pridem rem publicam lugere,

    id. Att. 12, 28, 2.—
    (β).
    Esp., with gerundive, to denote tendency, effect, etc.:

    quae res evertendae rei publicae solerent esse,

    Cic. Verr. 2, 2, 53, § 132:

    regium inperium, quod initio conservandae libertatis fuerat,

    Sall. C. 6, 7:

    qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent,

    Liv. 3, 31, 7:

    ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali victoriae esse,

    id. 27, 9, 12:

    nihil tam aequandae libertatis esse quam potentissimum quemque posse dicere causam,

    id. 38, 51, 8:

    frustrationem eam legis tollendae esse,

    id. 3, 24, 1 Weissenb. ad loc.; 3, 39, 8; 5, 3, 5; 40, 29, 11.—
    5.
    With dat. of the end, object, purpose, etc.:

    vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere,

    Cic. Rosc. Am. 17, 48:

    etiam quae esui potuique non sunt, contineri legato,

    Dig. 33, 9, 3; Gell. 4, 1, 20:

    ut divites conferrent, qui essent oneri ferendo,

    Liv. 2, 9:

    magis vis morbi curae esset, maxime quod, etc.,

    id. 4, 21, 5:

    cum solvendo aere (i. e. aeri) alieno res publica non esset,

    id. 31, 13:

    iniciuntur ea, quae umori extrahendo sunt,

    Cels. 4, 10 fin. — Esp. in phrase solvendo esse, to be solvent, able to pay:

    tu nec solvendo eras,

    Cic. Phil. 2, 2, 4:

    cum solvendo civitates non essent,

    id. Fam. 3, 8, 2 (v. solvo).—
    6.
    With predicative dat. sing., denoting that which the subject is, becomes, appears to be, etc.
    (α).
    Without second dat. of pers.:

    auxilio is fuit,

    Plaut. Am. prol. 94:

    magis curae'st,

    id. Bacch. 4, 10, 3; id. Curc. 4, 2, 15; id. As. 1, 3, 23; id. Capt. 5, 2, 13 sq.:

    cui bono fuerit,

    Cic. Phil. 2, 14, 35:

    eo natus sum ut Jugurthae scelerum ostentui essem,

    Sall. J. 24, 10: cupis me esse nequam;

    tamen ero frugi bonae,

    Plaut. Ps. 1, 5, 51:

    magnoque esse argumento, homines scire pleraque antequam nati sint, quod, etc.,

    Cic. Sen. 21, 78:

    multi Indicioque sui facti persaepe fuere, Lucr 4, 1019: ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,

    Cic. Rosc. Com. 4, 11:

    haec res ad levandam annonam impedimento fuit,

    Liv. 4, 13:

    cujus rei Demosthenes atque Aeschines possunt esse documento,

    Quint. 7, 1, 2.—
    (β).
    With second dat. of pers.:

    obsecro vos ego mi auxilio sitis,

    Plaut. Aul. 4, 9, 5; id. Ep. 5, 2, 11; id. Most. 1, 2, 68:

    ne quid Captioni mihi sit,

    id. ib. 3, 3, 19:

    mihi cordi est,

    id. Cist. 1, 1, 110:

    ubi eris damno molestiae et dedecori saepe fueris,

    id. As. 3, 2, 25:

    metuo illaec mihi res ne malo magno fuat,

    id. Mil. 2, 6, 12:

    nec Salus nobis saluti jam esse potest,

    id. Most. 2, 1, 4:

    bono usui estis nulli,

    id. Curc. 4, 2, 15:

    quae sint nobis morbo mortique,

    Lucr. 6, 1095:

    quo magis quae agis curae sunt mihi,

    Ter. Ad. 4, 5, 46:

    omitto innumerabiles viros, quorum singuli saluti huic civitati fuerunt,

    Cic. Rep. 1, 1, 1: ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse scires, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A fin.:

    accusant ei, quibus occidi patrem Sex. Roscii bono fuit,

    Cic. Rosc. Am. 5, 13: haec tam parva [p. 1800] civitas praedae tibi et quaestui fuit, id. Verr. 2, 3, 37, § 85:

    ea dictitare, quae detrimento, maculae, invidiae, infamiae nobis omnibus esse possint,

    id. ib. 2, 3, 62, §

    144: minus ea bella curae patribus erant, quam, etc.,

    Liv. 35, 23, 1:

    sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc.,

    id. 4, 7, 6:

    si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi,

    Plin. Ep. 6, 8, 9:

    quantaeque curae tibi fuit, ne quis, etc.,

    id. Pan. 25, 3:

    quantae sit mihi curae,

    id. Ep. 6, 8, 2:

    si judicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio,

    Quint. 6, 1, 12.—Rarely with dat. gerund:

    nec tamen impedimento id rebus gerundis fuit,

    Liv. 26, 24 (for a full account of this dative, v. Roby, Gram. 2, praef. pp. xxv.-lvi., and § 1158 sq.).—
    7.
    Esse ad aliquid, to be of use for, to serve for:

    vinum murteum est ad alvum crudam,

    Cato, R. R. 125:

    completae naves taeda et pice reliquisque rebus quae sunt ad incendia,

    Caes. B. C. 3, 101:

    valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime,

    Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124.—
    8.
    Id est or hoc est, with predic.-clause by way of explanatory addition, that is, that is to say; sometimes also with a climax in the sense, which is as much as to say, or which is the same thing:

    sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur,

    Cic. Brut. 46, 172:

    quodsi in scena, id est in contione verum valet, etc.,

    id. Lael. 26, 97:

    meos amicos, in quibus est studium, in Graeciam mitto, id est ad Graecos ire jubeo,

    id. Ac. 1, 2, 8:

    si Epicurum, id est si Democritum probarem,

    id. ib. 1, 2, 6:

    ut (sapiens) aegritudine opprimatur, id est miseria,

    id. Tusc. 3, 13, 27: a parte negotiali, hoc est pragmatikêi, Quint. 3, 7, 1:

    cum in bona tua invasero, hoc est, cum te docuero,

    id. 8, 3, 89.—
    9.
    Poet., with Greek inf. pleonastically:

    esse dederat monumentum,

    Verg. A. 5, 572 (cf.: dôke xeinêion einai, Hom. Il. 10, 269).
    2.
    sum = eum, Enn. ap. Fest., v. is.
    3.
    sum- in composition, for sub before m; v. sub fin.

    Lewis & Short latin dictionary > sum

  • 57 cenito

    cēnito, āvī, —, āre [frequ. к ceno ]
    часто кушать, иметь обыкновение обедать (in publico Su; domi, foris Pl; apud aliquem C, Ap; cum aliquo VM, Ap)

    Латинско-русский словарь > cenito

  • 58 deforis

    dē-foris adv. (тж. раздельно)
    извне, снаружи ( includere aliquem Vlg)

    Латинско-русский словарь > deforis

  • 59 exsertus

    1. (exertus), a, um
    part. pf. к exsero
    2. adj.
    1) выдающийся вперёд, выступающий (dentes, sc. apri PM)
    2) открытый, неприкрытый, явный ( bellum St)
    3) несдержанный, громкий (cachinnus Ap; exsertiores foris, subiecti domi Tert)

    Латинско-русский словарь > exsertus

  • 60 fore

    I (=futurum esse) inf. fut. к sum II fore abl. sg. к foris II

    Латинско-русский словарь > fore

См. также в других словарях:

  • FORIS AG — Rechtsform Aktiengesellschaft ISIN DE0005775803 Gründung 1996 …   Deutsch Wikipedia

  • FORIS coenate — apud Rom. olim frequens. Quo fine illis Adversitores servi fuêre, qui dominis advorsum ibant, officii et tutelae gratiâ, teste Donato in Adelphis Act. 1. sc. 2. v. 64. quique per vias de lapidibus, ad quos offendere possent, monerent, Apulei. Met …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Foris posĭti — (lat., »vor die Tür Gestellte«), in der alten Kirche soviel wie Exkommunizierte …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • foris — /foras/ Abroad; out of doors; on the outside of a place; without; extrinsic …   Black's law dictionary

  • foris — /foras/ Abroad; out of doors; on the outside of a place; without; extrinsic …   Black's law dictionary

  • foris — Outside; without; abroad; foreign …   Ballentine's law dictionary

  • Ştefan Foriş — (born István Fóris, also known as Marius; May 9, 1892 summer of 1946) was a Romanian communist activist and journalist who served as general secretary of the Romanian Communist Party (PCR or PCdR) between 1940 and 1944. BiographyEarly lifeForiş… …   Wikipedia

  • Iglesia de Santa Maria foris portas — La iglesia de Santa Maria foris portas. L …   Wikipedia Español

  • Santa Maria Foris — (Равенна,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Giuseppe Pasolini 61, 48100 Равенна, Италия …   Каталог отелей

  • Église de Santa Maria foris portas — Santa Maria foris portas L église di Santa Maria foris portas est le plus ancien édifice de la commune de Castelseprio en province de Varese. Elle est située sur une butte distante de deux cent mètres des murailles d un ancien castrum, d où son… …   Wikipédia en Français

  • Sant' Antonio De Foris — (Бергамо,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Borgo Palazzo 2, 24125 Бергамо, Италия …   Каталог отелей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»