Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

forābilis

  • 1 forābilis

        forābilis e, adj.    [1 FOR-], that may be pierced, vulnerable: nullo ictu, O.
    * * *
    forabilis, forabile ADJ
    penetrable; can be pierced; vulnerable

    Latin-English dictionary > forābilis

  • 2 forabilis

    fŏrābĭlis, e, adj. [foro], that may be pierced, penetrable:

    forabilia ac sectilia quae modice umida,

    Plin. 16, 43, 83, § 227. — Vulnerable:

    contemptor ferri nulloque forabilis ictu,

    Ov. M. 12, 170.

    Lewis & Short latin dictionary > forabilis

  • 3 forabilis

    penetrable

    Latin-English dictionary of medieval > forabilis

  • 4 multiforabilis

    multĭ-fŏrābĭlis, e, adj. [multus-forabilis], many-holed, perforated with many holes (post-class.):

    tibiae,

    App. M. 10, p. 254, 40; Sid. Ep. 8, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > multiforabilis

  • 5 contemptor

    contemptor ( - temt-), ōris, m. [id.], he who puts small value upon or makes light of a thing, a contemner, despiser (freq. after the Aug. per.;

    not in Cic. or Hor.): divum Mezentius,

    Verg. A. 7, 648; cf.

    superūm,

    Ov. M. 3, 514:

    magni Olympi cum dis,

    id. ib. 13, 761: religionum, * Suet. Ner. 56:

    gratiae, divitiarum (Cato),

    Liv. 39, 40, 10:

    famae,

    id. 44, 22, 7:

    suae infamiae,

    Tac. A. 6, 38:

    opum,

    id. H. 4, 5; cf.

    sui (opp. prodigus alieni),

    id. G. 31:

    Amulius aequi,

    Ov. F. 3, 49:

    ferri, nullo forabilis ictu,

    id. M. 12, 170; cf.:

    vulnerum leones,

    Plin. 8, 16, 18, § 46:

    nostri,

    Ov. M. 11, 7; 9, 240: (Cicero) minime sui contemptor, * Quint. 12, 1, 20 (cf. contemno, II.).—
    II.
    Of abstract subjects:

    lucis animus,

    Verg. A. 9, 205; cf.:

    ambitionis animus,

    Plin. Pan. 55, 9; and absol. as adj.: cui inerat contemptor animus et superbia, a proud, disdainful spirit, * Sall. J. 64, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > contemptor

  • 6 contemtor

    contemptor ( - temt-), ōris, m. [id.], he who puts small value upon or makes light of a thing, a contemner, despiser (freq. after the Aug. per.;

    not in Cic. or Hor.): divum Mezentius,

    Verg. A. 7, 648; cf.

    superūm,

    Ov. M. 3, 514:

    magni Olympi cum dis,

    id. ib. 13, 761: religionum, * Suet. Ner. 56:

    gratiae, divitiarum (Cato),

    Liv. 39, 40, 10:

    famae,

    id. 44, 22, 7:

    suae infamiae,

    Tac. A. 6, 38:

    opum,

    id. H. 4, 5; cf.

    sui (opp. prodigus alieni),

    id. G. 31:

    Amulius aequi,

    Ov. F. 3, 49:

    ferri, nullo forabilis ictu,

    id. M. 12, 170; cf.:

    vulnerum leones,

    Plin. 8, 16, 18, § 46:

    nostri,

    Ov. M. 11, 7; 9, 240: (Cicero) minime sui contemptor, * Quint. 12, 1, 20 (cf. contemno, II.).—
    II.
    Of abstract subjects:

    lucis animus,

    Verg. A. 9, 205; cf.:

    ambitionis animus,

    Plin. Pan. 55, 9; and absol. as adj.: cui inerat contemptor animus et superbia, a proud, disdainful spirit, * Sall. J. 64, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > contemtor

См. также в других словарях:

  • CENEUS — Thessalus, Lapitha, cum multis interfuisset proeliis, numquam tamen laedi potuit. Hinc natum proverb, Invulner abilis Ceneus. Nestor apud Ovid. Met. l. 12. v. 169. Vestro fuit unicus aevo Contemptor ferri, nulloque forabilis ictu Cycnus: at ipse… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»