Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fluctuans

  • 1 fluctuō

        fluctuō āvī, ātus, āre    [fluctus], to move in waves, wave, undulate, fluctuate: quadriremis in salo fluctuans: commune mare fluctuantibus, wavetossed: fluctuat Aëre tellus, swims in light, V.— Fig., to be restless, be unquiet, rage, swell: magno irarum aestu, V.: ira intus, V.— To waver, hesitate, vacillate, fluctuate: acies fluctuans, L.: animo nunc huc, nunc illuc, V.: fluctuante rege inter spem metumque, L.: fluctuans sententia.
    * * *
    fluctuare, fluctuavi, fluctuatus V
    rise in waves, surge, swell, undulate, fluctuate; float; be agitated/restless

    Latin-English dictionary > fluctuō

  • 2 articulus

    I.
    A.. Lit.:

    nodi corporum, qui vocantur articuli,

    Plin. 11, 37, 88, § 217:

    hominis digiti articulos habent ternos, pollex binos,

    id. 11, 43, 99, § 244:

    summus caudae articulus,

    id. 8, 41, 63, § 153 al.:

    crura sine nodis articulisque,

    Caes. B. G. 6, 27:

    ipso in articulo, quo jungitur capiti cervix,

    Liv. 27, 49:

    auxerat articulos macies,

    i. e. had made more joints, had made the bones visible, Ov. M. 8, 807:

    articulorum dolores habere,

    i. e. gouty pains, Cic. Att. 1, 5 fin.; cf. Cels. 5, 18: postquam illi justa cheragra Contudit articulos, * Hor. S. 2, 7, 16; cf. Pers. 5, 58:

    gladiatorem vehementis impetus excipit adversarii mollis articulus,

    Quint. 2, 12, 2.—Hence, molli articulo tractare aliquem, to touch one gently, softly, Quint. 11, 2, 70.—Of plants:

    ineunte vere in iis (vitibus), quae relicta sunt, exsistit, tamquam ad articulos sarmentorum, ea quae gemma dicitur,

    Cic. Sen. 15, 53; Plin. 16, 24, 36, § 88:

    ante quam seges in articulum eat,

    Col. 2, 11, 9; so Plin. 18, 17, 45, § 159. —Of mountains, a hill connecting several larger mountains:

    montium articuli,

    Plin. 37, 13, 77, § 201.—
    B.
    With an extension of the idea, a limb, member, in gen. (cf. 2. artus), * Lucr. 3, 697.—Hence also for a finger, Prop. 2, 34, 80; so Ov. H. 10, 140; id. P. 2, 3, 18:

    quot manus atteruntur, ut unus niteat articulus!

    Plin. 2, 63, 63, § 158:

    ab eo missus est articulus manūs,

    Vulg. Dan. 5, 24:

    aspiciebat articulos manūs,

    ib. ib. 5, 5: erexit me super articulos manuum mearum, on the fingers or palms of my hands, ib. ib. 10, 10. —
    II.
    Trop.
    A.
    Of discourse, a member, part, division: articulus dicitur, cum singula verba intervallis distinguuntur caesā oratione, hoc modo: acrimoniā, voce, vultu adversarios perterruisti, Auct. ad Her. 4, 19: continuatio verborum soluta multo est aptior atque jucundior, si est articulis membrisque (kommasi kai kôlois) distincta, quam si continuata ac producta, Cic. de Or. 3, 48, 186: (genus orationis) fluctuans et dissolutum eo quod sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, Auct. ad Her. 4, 11.—

    Hence,

    a short clause, Dig. 36, 1, 27;

    also,

    a single word, ib. 35, 1, 4:

    articulus Est praesentis temporis demonstrationem continet,

    ib. 34, 2, 35:

    hoc articulo Quisque omnes significantur,

    ib. 28, 5, 29.—In gram. the pronn. hic and quis, Varr. L. L. 8, § 45 Müll.; the article, Quint. 1, 4, 19.—
    B.
    Of time.
    1.
    A point of time, a moment:

    commoditatis omnes articulos scio,

    Plaut. Men. 1, 2, 31.—With tempus:

    qui hunc in summas angustias adductum putaret, ut eum suis conditionibus in ipso articulo temporis astringeret,

    at the most critical moment, Cic. Quinct. 5, 19:

    in ipsis quos dixi temporum articulis,

    Plin. 2, 97, 99, § 216: si de singulis articulis [p. 168] temporum deliberabimus, August. ap. Suet. Claud. 4;

    also without tempus: in ipso articulo,

    at the fit moment, at the nick of time, Ter. Ad. 2, 2, 21.—With dies:

    in articulo diei illius ingressus est,

    on that very day, Vulg. Gen. 7, 13.—And with res:

    in articulo rerum,

    Curt. 3, 5; also in articulo, instantly, immediately, = statim, Cod. Just. 1, 33, 3.—Hence with the idea extended,
    2.
    A space, division of time:

    hi cardines singulis articulis dividuntur,

    Plin. 18, 25, 59, § 222:

    octo articuli lunae,

    id. 18, 35, 79, § 350: articulus austrinus, i. e. in which auster blows, id. 17, 2, 2, § 11.—
    C.
    Of other abstract things, part, division, point: per eosdem articulos (i.e. per easdem honorum partes) et gradus producere, August. ap. Suet. Claud. 4:

    stationes in mediis latitudinum articulis, quae vocant ecliptica,

    Plin. 2, 15, 13, § 68; Dig. 1, 3, 12:

    ventum est ergo ad ipsum articulum causae, i. e. ventum ad rei cardinem,

    the turning-point, Arn. 7, p. 243.

    Lewis & Short latin dictionary > articulus

  • 3 fluctuo

    fluctŭo, āvi, ātum, or (perh. not anteAug.) fluctŭor, ātus, 1 (pleraque utroque modo efferuntur:

    fluctuatur, fluctuat,

    Quint. 9, 3, 7), v. n. [fluctus], to move in the manner of waves, i. e. to wave, rise in waves, undulate, to move to and fro, be driven hither and thither (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf.: fluo, fluito).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form fluctuo:

    nunc valide fluctuat mare,

    Plaut. Rud. 2, 1, 14:

    ita fluctuare video vehementer mare,

    id. ib. 4, 1, 12;

    4, 2, 11: quadriremem in salo fluctuantem reliquerat,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 91:

    quid tam commune quam mare fluctuantibus, litus ejectis?

    id. Rosc. Am. 26, 72:

    agebatur huc illuc Galba vario turbae fluctuantis impulsu,

    Tac. H. 1, 40; cf. Gell. 10, 6, 2:

    fluctuet aër,

    Lucr. 6, 367: directaeque acies ac late fluctuat omnis Aere renidenti tellus, waves (in the light) with gleaming brass, Verg. G. 2, 281:

    fluctuant insulae,

    Plin. 2, 95, 96, § 209:

    seges,

    Sen. Herc. Fur. 699.—In mal. part., Arn. 2, 73; Auct. Priap. 19, 4; cf. fluctus, I. —
    (β).
    Form fluctuor:

    deprehensi in mari Syrtico modo in sicco relinquuntur, modo fluctuantur,

    are driven about by the waves, Sen. Vit. Beat. 14:

    Delos diu fluctuata,

    Plin. 4, 12, 22, § 66:

    quaedam insulae semper fluctuantur,

    id. 2, 94, 95, § 209 Jan.:

    lignum in longitudinem fluctuatur,

    i. e. floats about, id. 16, 38, 73, § 186:

    lapidem e Scyro insula integrum fluctuari tradunt, eundem comminutum mergi,

    id. 36, 16, 26, § 130.—
    II.
    Trop., to be restless, unquiet, uncertain, doubtful; to rage, swell; to waver, hesitate, vacillate, fluctuate.
    (α).
    Form fluctuo: Eu. Potin, ut animo sis tranquillo? Ch. Quid si animus fluctuat? Plaut. Merc. 5, 2, 49; cf.:

    animo nunc huc, nunc fluctuat illuc,

    Verg. A. 10, 680:

    mens animi tantis fluctuat ipsa malis,

    Cat. 65, 4:

    magnis curarum fluctuat undis,

    id. 64, 62; cf.:

    magnoque irarum fluctuat aestu,

    Verg. A. 4, 532; Anthol. Lat. 1, 178, 150:

    fluctuat ira intus,

    Verg. A. 12, 527:

    irarum fluctuat aestu,

    id. ib. 4, 564; so, curarum, 8, 19; Lucr. 4, 1077; Cat. 64, 62:

    ingenti Telamon fluctuat ira,

    Val. Fl. 3, 637:

    fluctuante rege inter spem metumque,

    Liv. 42, 59, 8:

    totam aciem suo pavore fluctuantem, etc.,

    Curt. 3, 10, 6:

    in suo decreto,

    Cic. Ac. 2, 9, 29:

    fluctuantem sententiam confirmare,

    id. Att. 1, 20, 2:

    genus orationis, quod appellamus fluctuans et dissolutum, eo quod sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc,

    Auct. Her. 4, 11, 16:

    omnia et citata et fluctuantia,

    Sen. Contr. 3, 19.—
    (β).
    Form fluctuor:

    utrius populi mallet victoriam esse, fluctuatus animo fuerat,

    Liv. 23, 33, 3:

    fluctuatus animo est, utrum, etc.,

    id. 32, 13, 4; 36, 10, 4; Curt. 4, 12, 21; Val. Max. 8, 1, 2: vita fluctuatur per adversa et difficilia, Sen. Ep. [p. 762] 111: semper inter spem et metum fluctuari, Aug. ap. Suet. Claud. 4:

    ambrosia (herba) vagi nominis est et circa alias herbas fluctuati,

    Plin. 27, 4, 11, § 28.

    Lewis & Short latin dictionary > fluctuo

  • 4 fluctuor

    fluctŭo, āvi, ātum, or (perh. not anteAug.) fluctŭor, ātus, 1 (pleraque utroque modo efferuntur:

    fluctuatur, fluctuat,

    Quint. 9, 3, 7), v. n. [fluctus], to move in the manner of waves, i. e. to wave, rise in waves, undulate, to move to and fro, be driven hither and thither (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf.: fluo, fluito).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form fluctuo:

    nunc valide fluctuat mare,

    Plaut. Rud. 2, 1, 14:

    ita fluctuare video vehementer mare,

    id. ib. 4, 1, 12;

    4, 2, 11: quadriremem in salo fluctuantem reliquerat,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 91:

    quid tam commune quam mare fluctuantibus, litus ejectis?

    id. Rosc. Am. 26, 72:

    agebatur huc illuc Galba vario turbae fluctuantis impulsu,

    Tac. H. 1, 40; cf. Gell. 10, 6, 2:

    fluctuet aër,

    Lucr. 6, 367: directaeque acies ac late fluctuat omnis Aere renidenti tellus, waves (in the light) with gleaming brass, Verg. G. 2, 281:

    fluctuant insulae,

    Plin. 2, 95, 96, § 209:

    seges,

    Sen. Herc. Fur. 699.—In mal. part., Arn. 2, 73; Auct. Priap. 19, 4; cf. fluctus, I. —
    (β).
    Form fluctuor:

    deprehensi in mari Syrtico modo in sicco relinquuntur, modo fluctuantur,

    are driven about by the waves, Sen. Vit. Beat. 14:

    Delos diu fluctuata,

    Plin. 4, 12, 22, § 66:

    quaedam insulae semper fluctuantur,

    id. 2, 94, 95, § 209 Jan.:

    lignum in longitudinem fluctuatur,

    i. e. floats about, id. 16, 38, 73, § 186:

    lapidem e Scyro insula integrum fluctuari tradunt, eundem comminutum mergi,

    id. 36, 16, 26, § 130.—
    II.
    Trop., to be restless, unquiet, uncertain, doubtful; to rage, swell; to waver, hesitate, vacillate, fluctuate.
    (α).
    Form fluctuo: Eu. Potin, ut animo sis tranquillo? Ch. Quid si animus fluctuat? Plaut. Merc. 5, 2, 49; cf.:

    animo nunc huc, nunc fluctuat illuc,

    Verg. A. 10, 680:

    mens animi tantis fluctuat ipsa malis,

    Cat. 65, 4:

    magnis curarum fluctuat undis,

    id. 64, 62; cf.:

    magnoque irarum fluctuat aestu,

    Verg. A. 4, 532; Anthol. Lat. 1, 178, 150:

    fluctuat ira intus,

    Verg. A. 12, 527:

    irarum fluctuat aestu,

    id. ib. 4, 564; so, curarum, 8, 19; Lucr. 4, 1077; Cat. 64, 62:

    ingenti Telamon fluctuat ira,

    Val. Fl. 3, 637:

    fluctuante rege inter spem metumque,

    Liv. 42, 59, 8:

    totam aciem suo pavore fluctuantem, etc.,

    Curt. 3, 10, 6:

    in suo decreto,

    Cic. Ac. 2, 9, 29:

    fluctuantem sententiam confirmare,

    id. Att. 1, 20, 2:

    genus orationis, quod appellamus fluctuans et dissolutum, eo quod sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc,

    Auct. Her. 4, 11, 16:

    omnia et citata et fluctuantia,

    Sen. Contr. 3, 19.—
    (β).
    Form fluctuor:

    utrius populi mallet victoriam esse, fluctuatus animo fuerat,

    Liv. 23, 33, 3:

    fluctuatus animo est, utrum, etc.,

    id. 32, 13, 4; 36, 10, 4; Curt. 4, 12, 21; Val. Max. 8, 1, 2: vita fluctuatur per adversa et difficilia, Sen. Ep. [p. 762] 111: semper inter spem et metum fluctuari, Aug. ap. Suet. Claud. 4:

    ambrosia (herba) vagi nominis est et circa alias herbas fluctuati,

    Plin. 27, 4, 11, § 28.

    Lewis & Short latin dictionary > fluctuor

  • 5 instabilis

    in-stăbĭlis, e, adj., that does not stand fast, unsteady, unstable, tottering, not firm (mostly poet.; syn. varius, mutabilis, vagus; not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    sic erat instabilis tellus,

    Ov. M. 1, 16:

    locus ad gradum instabilis,

    Tac. A. 1, 64:

    (with lubricus) gradus,

    Curt. 8, 11, 13:

    ingressus,

    Liv. 24, 34, 15:

    vestigium,

    Plin. Pan. 22, 4:

    volutatio,

    Plin. 31, 6, 33, § 63:

    cymbae,

    Verg. G. 4, 195:

    naves,

    Curt. 4, 2, 9.— Transf., unsteady, i. e. that does not keep its ground:

    (with fluctuans) acies,

    Liv. 9, 35, 6:

    hostis,

    id. 27, 18, 14.—
    II.
    Trop., unstable, inconstant, changeable, fickle: insanam aiunt (Fortunam), quia atrox, incerta instabilisque sit, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36: res maritimae celerem atque instabilem mo tum habent, Caes. B. G. 4, 23:

    nihil tam instabile ac fluxum est, quam fama,

    Tac. A. 13, 19:

    fortuna,

    id. H. 4, 47:

    conjugium,

    Juv. 9, 79:

    animus,

    Verg. G. 4, 105 (but read insatiabiles, Curt. 7, 8, 19). — Adv.: instă-bĭlĭter, unsteadily, Aug. Conf. 13, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > instabilis

  • 6 navis

    nāvis, is ( acc. sing. usually navem, Charis. 101 P.; Plaut. Bacch. 2, 3, 57; Cic. de Or. 1, 38, 174; Caes. B. C. 3, 39, 2 et saep.;

    but navim,

    Cic. Att. 7, 22, 1; Sall. J. 25, 5; Hor. C. 1, 32, 8; id. Ep. 2, 1, 114; Prop. 2 (3), 22, 41; Ov. M. 11, 663; 14, 218; Liv. 24, 34, 11; 40, 4, 11; Pers. 5, 141; Juv. 6, 98; Lact. 2, 7, 12 al.; abl. navi, Plaut. Bacch. 1, 1, 73; Ter. Hec. 3, 4, 7; Cic. de Or. 3, 40, 159 et saep.;

    but nave,

    id. Inv. 2, 42, 124; id. Verr. 2, 5, 25, § 64; id. Fam. 10, 31, 1; 14, 5, 1; Caes. B. C. 2, 32, 12; Cat. 64, 84; Verg. A. 5, 188; 487; Hor. Ep. 2, 2, 200; Prop. 1, 8, 6; Ov. H. 13, 99; Liv. 5, 28, 2 et saep.; cf. Charis. p. 33 P.; Diom. 1, p. 283 P.; v. Neue, Formenl. 1, p. 200 sq.; 216 sq.), f. [naus; Sanscr. nau, the same], a ship (syn.: navigium).
    I.
    Lit.:

    navis longa,

    a ship of war, Liv. 24, 36:

    oneraria,

    a transport, id. 24, 40:

    mercatoria,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 2;

    praedatoria,

    id. Men. 2, 3, 87:

    praetoria,

    the admiral's ship, id. 29, 25:

    tecta,

    id. 22, 21;

    or, constrata,

    having a deck, decked, id. 35, 46:

    aperta,

    open, without a deck, id. 32, 21: auri navem evertat gubernator, an paleae, laden with gold or chaff, Cic. Par. 3, 1, 20:

    navem construere,

    id. Sen. 20, 72:

    triremis instar aedificata,

    id. Verr. 2, 5, 17, § 44:

    navem adornare,

    Caes. B. C. 1, 26:

    armare,

    id. B. G. 5, 1:

    reficere,

    id. ib. 4, 31:

    fabricari,

    Tac. A. 14, 29:

    deducere,

    to launch, Caes. B. G. 5, 23:

    deducere in aquam,

    Liv. 28, 17:

    moliri ab terrā,

    id. 28, 7:

    ex portu educere,

    Caes. B. C. 1, 57:

    subducere,

    id. B. G. 5, 11:

    subducere in aridum,

    id. ib. 4, 29:

    agere,

    to work a ship, Hor. Ep. 2, 1, 114:

    mercibus implere,

    Juv. 14, 288:

    solvere,

    to set sail, Caes. B. C. 3, 6; so,

    naves leni vento solverunt,

    id. B. G. 4, 28:

    mea Hodie solutast navis,

    Plaut. Stich. 3, 1, 16:

    navem appellere ad aliquem locum,

    to land, Cic. Att. 13, 21, 3:

    applicare terrae,

    Liv. 28, 17:

    appellere litori,

    Curt. 4, 2, 24:

    navem fregit,

    was shipwrecked, cast away, Ter. And. 1, 3, 17:

    in portu evertere,

    Cic. de Or. 1, 38, 174:

    impingere,

    Quint. 4, 1, 61:

    deprimere,

    Tac. H. 4, 79:

    gubernare et salvam in portu collocare,

    Cic. Pis. 9, 20:

    remis incitare,

    Caes. B. G. 4, 25:

    in navibus vehi,

    Cic. N. D. 3, 37, 89:

    e navi egredi,

    id. Vatin. 5, 12:

    lassus sum hercle e navi,

    from my voyage, Plaut. Am. 1, 1, 173:

    navis cursum suum tenens,

    Cic. Planc. 39, 94:

    navem statuere,

    to heave to, Plaut. Bacch. 2, 3, 57:

    navium tutela,

    the image of a deity placed on the stern of the vessel, under whose protection the ship was placed, Ov. Tr. 1, 10, 1; cf. id. H. 16, 112; Val. Fl. 1, 301. The proper badge of a vessel, after which it was named, was placed on the prow: Aeneia puppis Prima tenet rostro Phrygios subjuncta leones. Verg. A. 10, 157; cf. id. ib. 5, 116 sq.:

    TRIREME MARTE, Inscr. Mur. 780, 5.—Prov.: navibus atque quadrigis petere aliquid,

    i. e. with all one's power, with might and main, Hor. Ep. 1, 11, 28; cf. Juv. 9, 131: navem perforare quā ipse quis naviget, i. e. to do one's self an injury, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 47: navem mortuo applicare, to rescue a drowned man from the water, i. e. to bring assistance when too late, Quint. Decl. 12, 23.—
    B.
    Transf.
    1.
    = pudenda muliebria, Plaut. Men. 2, 3, 51; id. Rud. 2, 3, 24; Macr. S. 2, 5.—
    2.
    Navis Argolica, or simply Navis, the ship Argo, placed among the constellations, Cic. Arat. 277.—
    II.
    Trop., of political affairs:

    una navis est jam bonorum omnium,

    Cic. Fam. 12, 25, 5:

    navis rei publicae fluctuans in alto tempestatibus seditionum ac discordiarum,

    id. Sest. 20, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > navis

  • 7 pulsus

    1.
    pulsus, a, um, Part., from pello.
    2.
    pulsus, ūs, m. [pello], a pushing, beating, striking, stamping; a push, blow (class.).
    I.
    Lit.:

    pulsu externo agitari,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54:

    remorum,

    the stroke of the oars, rowing, id. de Or. 1, 33, 153; Caes. B. G. 3, 13:

    pulsus seni,

    i. e. a galley of six banks, Sil. 14, 487; cf. Liv. 22, 19; 27, 37:

    pedum,

    the trampling of feet, Verg. A. 12, 445; 7, 722: palmarum, Laber ap. Non. p. 151, 28:

    lyrae,

    a striking, playing, Ov. F. 5, 667:

    terrae,

    an earthquake, Amm. 23, 1, 7.—

    Esp.: pulsus venarum,

    the beating of the pulse, the pulse, Plin. 29, 1, 5, § 6; Val. Max. 5, 7, 1 ext.:

    sentire pulsus venarum,

    Quint. 7, 10, 10:

    pulsum venarum attingere,

    Tac. A. 6, 50; so,

    arteriarum,

    Plin. 11, 37, 89, § 219; and so pulsus alone (sc. venarum), the pulse:

    pulsus densior, celer, fluctuans,

    Cael. Aur. Acut. 2, 14, 92:

    debilis, densus, formicalis,

    id. Tard. 2, 14, 198:

    febricitans,

    id. Acut. 2, 10, 63 et saep.—
    II.
    Trop., impulse, influence:

    sive externus et adventicius pulsus animus dormientium commovet, sive, etc.,

    Cic. Div. 2, 61, 126:

    nulla enim species cogitari potest nisi pulsu imaginum,

    id. ib. 2, 67, 137:

    animus quatitur et afficitur motibus pulsibusque,

    Gell. 9, 13, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > pulsus

  • 8 stagnantia

    1.
    stagno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [id.].
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit., to form a pool of standing water, to stagnate, be stagnant (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; cf.

    redundo): stagnans Nilus,

    Verg. G. 4, 288:

    ubi mollius solum reperit (Indus) stagnat insulasque molitur,

    Curt. 8, 9, 7:

    nam flumen, quo latius fusum est, hoc placidius stagnat,

    id. 9, 2, 17:

    aquae stagnantes,

    id. 8, 13, 9:

    stagnantibus undis,

    Sil. 5, 95:

    Nili aquae, ubi evagatae stagnant,

    Plin. 13, 11, 22, § 71; 31, 3, 21, § 31:

    stagnante Pado,

    Luc. 4, 134.—
    B.
    Transf., of places which lie under water, to be overflowed or inundated: moenia oppidi stagnabant redundantibus cloacis, Sall. Fragm. ap. Non. 138, 7:

    paludibus orbis,

    Ov. M. 1, 324:

    ripae,

    Sil. 10, 89:

    terra caede,

    id. 6, 36:

    solum,

    Plin. 17, 26, 40, § 249:

    regna sanguine,

    Sil. 12, 43.— Subst.: stagnantĭa, ium, n., inundated places:

    terrae motus fervens in umidis, fluctuans in stagnantibus,

    Plin. 2, 80, 82, § 193.—
    II.
    Act.
    A.
    Lit., to cause to stand, to make stagnant:

    quo (bitumine) aqua omnis (Maris Mortui) stagnatur,

    Just. 36, 3, 7:

    Cecropio stagnata luto,

    Stat. S. 3, 20, 110.—
    B.
    Transf., to cover with water, to overflow, inundate a place:

    Tiberis plana Urbis stagnaverat,

    Tac. A. 1, 76:

    (loca) stagnata paludibus ument,

    Ov. M. 15, 269; Col. poët. 10, 11.
    2.
    stagno, āvi, ātum, 1, v. a. [stagnum = stannum; cf. stagneus, s. v. stanneus].
    I.
    Lit., to overlay or plate with stannum (post-class.), Plin. Val. 1, 31 med.; 3, 4 med.
    II.
    Trop., to make fast, strengthen, fortify:

    se adversus insidias,

    Just. 37, 2, 6:

    potionibus stagnata animalia,

    strengthened, invigorated, Veg. 1, 18 fin.; 3, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > stagnantia

  • 9 stagno

    1.
    stagno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [id.].
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit., to form a pool of standing water, to stagnate, be stagnant (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; cf.

    redundo): stagnans Nilus,

    Verg. G. 4, 288:

    ubi mollius solum reperit (Indus) stagnat insulasque molitur,

    Curt. 8, 9, 7:

    nam flumen, quo latius fusum est, hoc placidius stagnat,

    id. 9, 2, 17:

    aquae stagnantes,

    id. 8, 13, 9:

    stagnantibus undis,

    Sil. 5, 95:

    Nili aquae, ubi evagatae stagnant,

    Plin. 13, 11, 22, § 71; 31, 3, 21, § 31:

    stagnante Pado,

    Luc. 4, 134.—
    B.
    Transf., of places which lie under water, to be overflowed or inundated: moenia oppidi stagnabant redundantibus cloacis, Sall. Fragm. ap. Non. 138, 7:

    paludibus orbis,

    Ov. M. 1, 324:

    ripae,

    Sil. 10, 89:

    terra caede,

    id. 6, 36:

    solum,

    Plin. 17, 26, 40, § 249:

    regna sanguine,

    Sil. 12, 43.— Subst.: stagnantĭa, ium, n., inundated places:

    terrae motus fervens in umidis, fluctuans in stagnantibus,

    Plin. 2, 80, 82, § 193.—
    II.
    Act.
    A.
    Lit., to cause to stand, to make stagnant:

    quo (bitumine) aqua omnis (Maris Mortui) stagnatur,

    Just. 36, 3, 7:

    Cecropio stagnata luto,

    Stat. S. 3, 20, 110.—
    B.
    Transf., to cover with water, to overflow, inundate a place:

    Tiberis plana Urbis stagnaverat,

    Tac. A. 1, 76:

    (loca) stagnata paludibus ument,

    Ov. M. 15, 269; Col. poët. 10, 11.
    2.
    stagno, āvi, ātum, 1, v. a. [stagnum = stannum; cf. stagneus, s. v. stanneus].
    I.
    Lit., to overlay or plate with stannum (post-class.), Plin. Val. 1, 31 med.; 3, 4 med.
    II.
    Trop., to make fast, strengthen, fortify:

    se adversus insidias,

    Just. 37, 2, 6:

    potionibus stagnata animalia,

    strengthened, invigorated, Veg. 1, 18 fin.; 3, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > stagno

См. также в других словарях:

  • fluctuans — (лат.) волнующийся, колеблющийся …   Словарь ботанических терминов

  • fluctuans — flụctuans [zu lat. fluctuare = Wellen schlagen, wogen]: frei beweglich; z. B. in der Fügung ↑Costae arcuariae fluctuantes …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Neurothemis fluctuans — Neurothemis fluctuans …   Wikipédia en Français

  • Erigone fluctuans — Erigone fluctuans …   Wikipédia en Français

  • ENHYDRA FLUCTUANS LOUR. - ЭНГИДРА ПЛАВАЮЩАЯ — см. 951. Многолетнее растение. Кустарник. E. fluctuans Lour. Э. плавающая Fl. Cochinch. (1790) 511. Ochse (1931b) 130. Burkill (1935) 924. Wealth of India 3 (1952) 173. S у n. E. heloncha DC.; Caesulia axillaris Ridl. М е с т н. н а з в. Хинди… …   Справочник растений

  • Sparganium fluctuans — ID 79662 Symbol Key SPFL Common Name floating bur reed Family Sparganiaceae Category Monocot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution CT, ID, MA, ME, MI, MN, NH, NJ, NY, PA, VT, WA, WI Growth Habit… …   USDA Plant Characteristics

  • myotonia fluctuans — a rare autosomal dominant myotonia characterized by fluctuating degrees of muscle stiffness, aggravated by potassium intake, but not associated with muscle weakness. Like myotonia permanens and several other disorders, it is due to mutation in… …   Medical dictionary

  • Sparganium androcladum (Engelm.) Morong var. fluctuans Engelm. ex Morong — Symbol SPFL Synonym Symbol SPANF Botanical Family Sparganiaceae …   Scientific plant list

  • Sparganium androcladum (Engelm.) Morong var. fluctuans Engelm. ex Morong — Symbol SPFL Synonym Symbol SPANF Botanical Family Sparganiaceae …   Scientific plant list

  • Sparganium fluctuans (Engelm. ex Morong) B.L. Rob. — Symbol SPFL Common Name floating bur reed Botanical Family Sparganiaceae …   Scientific plant list

  • Sparganium fluctuans (Engelm. ex Morong) B.L. Rob. — Symbol SPFL Common Name floating bur reed Botanical Family Sparganiaceae …   Scientific plant list

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»