Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

flexo

  • 1 flexo

    flexo, āre, beugen, krümmen, Cato r. r. 49 extr. (von da b. Plin. 17, 198).

    lateinisch-deutsches > flexo

  • 2 flexo

    flexo, āre, beugen, krümmen, Cato r. r. 49 extr. (von da b. Plin. 17, 198).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flexo

  • 3 flexo

    flexo, āre, v. freq. a. [flexus, from flecto], to bend, curve:

    vineam,

    Cato, R. R. 49 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > flexo

  • 4 flexo

    —, —, āre
    изгибать, искривлять ( vineam Cato)

    Латинско-русский словарь > flexo

  • 5 flecto

    flecto, flexī, flexum, ere, beugen, I) tr. u. zwar: A) beugen, umbeugen, biegen, krümmen, 1) eig.: membra, Cic.: ramum, Ov.: flexae pectine comae, gekräuselte, Apul. (u. so capilli ingenio suo flexi, Petron.: fuit flexo ad pectinem capillo, er trug gekräuseltes Haar, Spart.): frons minima et quae radices capilli retro flexerat, Petron.: flexi fractique motus, gaukelnde Bewegungen, Cic. – iter suum od. viam, dem Marsche eine andere Richtung geben, einen andern Weg nehmen, vom Wege abbiegen, Nep. u. Liv.: iter Demetriadem, Liv. – 2) übtr.: a) beugen, abbeugen = modulieren (Töne), vocem, beim Singen, Cic.: flexus sonus, Mollton, melancholischer Ton, Cic. – b) dehnen = zirkumflektieren, syllabam, Quint. 1, 5, 23. – c) formen, bilden, verba derivare, flectere, coniungere, Quint. 8, 3, 36: hoc quoque vocabulum de Graeco flexum est, Gell. 4, 3. § 3. – d) flektieren = deklinieren u. konjugieren, Varro LL. 10, 29 u.a. – e) gleichs. umbeugen, d.h. anders beugen, d.i. ändern, verändern, sed ut eam (istorum viam) flectas, te rogo, Cic.: u. so vitam, Cic.: fata deûm, Verg.: in melius adversa, in deterius optata flectuntur, Sen. nat. qu. 3. pr. § 8. – u. umstimmen, bes. erweichen, animum od. alqm, Cic.: so auch mentes hominum, Liv.: iudicem flecti cogit, Quint.: flecti misericordiā, Liv.: non flecti posse precibus aut donis regiis, Liv. – alcis animum od. alqm non fl. m. folg. quin u. Konj., jmd. nicht davon abbringen, daß er usw., nihil flexerunt animos, quin collem defenderent, Liv. 5, 42, 7: neque fletu et lacrimis auxilium eius orantium flexus est, quin daret profectionis signum, Tac. ann. 14, 33. – poet., labores, versüßen, Stat. silv. 5, 1, 120. – B) beugen = lenken, richten, 1) eig.: equos, Caes.: navem, Auct. b. Alex.: currum de foro in Capitolium, Cic.: carpentum dextrā in Urbium clivum, Liv.: acies (= oculos) huc, Verg.: ab Hesperia non flexit lumina terra, wendete (ab), Lucan. – cursum fl. ad puerilem vagitum (v. einer Wölfin), Liv.: cursus in laevum, Ov.: certum in orbem quadrupedis cursus, Ov. – refl., se in Daphnona, Petron. 126, 12. – medial, flecti in gyrum, im Kreise herumfliegen, Ov. met. 2, 718. – übtr., v. Örtl., refl. flectere se od. medial flecti, sich nach einer Gegend hinwenden, hinrichten, hinc (silva) se flectit sinistrorsus, wendet sich links, Caes.: unde in meridiem flecti eum (Euphratem) diximus, Plin. – medial v. der Zeit, flexo in vesperam die, Tac. ann. 1, 16. – 2) übtr.: a) auf jmd. etw. deuten, -beziehen, versus, qui in Tiberium flecterentur, die man auf Tiberius beziehen konnte, Tac. ann. 6, 29. – b) ablenken = abwenden, quod procul a nobis flectat fortuna gubernans, Lucr. 5, 107. – c) abbringen von usw., alqm a proposito, Liv.: a studio ad imperium, Cic.: animum iudicis ab aliqua contra nos insita opinione, Quint. – in vitium flecti, sich hinwenden zu usw., Hor. – C) durch eine Wendung um etwas herumkommen, etw. umfahren, umsegeln, promunturium, Cic.: Leucatam, Cic. ep. – II) intr. = sich wohin wenden, 1) eig.: ex Gabino in Tusculanos colles, Liv.: ad Oceanum, Liv. – 2) übtr., sich zu etw. wenden, ad sapientiam, Tac.: in ambitionem, Tac. – / Pers. flexuī bei Prob. (IV) 39, 25 u. Plot. Sacerd. (VI) 491, 30. – nach der 4. Konjug. gebildete Form flectiretur, Greg. Tur. hist. Franc. 3, 29.

    lateinisch-deutsches > flecto

  • 6 flexus

    [st1]1 [-] flexus, a, um: part. passé de flecto. - [abcl][b]a - courbé, plié, ployé, fléchi, incliné. - [abcl]b - détourné, calmé, apaisé. - [abcl]c - variable, qui a des flexions. - [abcl]d - marqué de l'accent circonflexe.[/b]    - flexi arcus, Virg.: arcs tendus.    - flexum mare, Tac.: mer qui forme un golfe.    - flexi crines, Juv.: cheveux bouclés.    - flexi motus, Cic.: démarche molle.    - flexo in moestitiam ore, Tac.: prenant un air affligé. [st1]2 [-] flexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de ployer, flexion, courbe, courbure, sinuosité. - [abcl]b - tour, biais, détour, circuit. - [abcl]c - changement, variation. - [abcl]d - ton, inflexion (de la voix), accent. - [abcl]e - pente, penchant. - [abcl]f - biais, tour, artifice (du style). - [abcl]g - dérivation, désinence.[/b]    - flexu eludere, Quint. 9, 2, 78: échapper en faisant des détours.    - implicatae flexibus viae, Liv. 32, 4, 4: sentiers sinueux.    - Rhenus modico flexu in occidentem versus, Tac. G. 1: le Rhin faisant un léger détour vers l'occident.    - flexus brumales, Lucr. 5, 640: solstice d'hiver.    - flexus metae, Pers. 3, 63: endroit de la carrière où l'on double la borne.    - flexus rerum publicarum, Cic.: variations de la politique.    - autumni flexu: au déclin de l'automne.    - qui flexus deceat miserationem, Quint. 1, 11, 12: une inflexion de voix qui convienne à la pitié.    - citharoedi plurimis flexibus serviunt, Quint. 1, 12, 3: les joueurs de cithare surveillent les diverses inflexions de leur voix.
    * * *
    [st1]1 [-] flexus, a, um: part. passé de flecto. - [abcl][b]a - courbé, plié, ployé, fléchi, incliné. - [abcl]b - détourné, calmé, apaisé. - [abcl]c - variable, qui a des flexions. - [abcl]d - marqué de l'accent circonflexe.[/b]    - flexi arcus, Virg.: arcs tendus.    - flexum mare, Tac.: mer qui forme un golfe.    - flexi crines, Juv.: cheveux bouclés.    - flexi motus, Cic.: démarche molle.    - flexo in moestitiam ore, Tac.: prenant un air affligé. [st1]2 [-] flexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de ployer, flexion, courbe, courbure, sinuosité. - [abcl]b - tour, biais, détour, circuit. - [abcl]c - changement, variation. - [abcl]d - ton, inflexion (de la voix), accent. - [abcl]e - pente, penchant. - [abcl]f - biais, tour, artifice (du style). - [abcl]g - dérivation, désinence.[/b]    - flexu eludere, Quint. 9, 2, 78: échapper en faisant des détours.    - implicatae flexibus viae, Liv. 32, 4, 4: sentiers sinueux.    - Rhenus modico flexu in occidentem versus, Tac. G. 1: le Rhin faisant un léger détour vers l'occident.    - flexus brumales, Lucr. 5, 640: solstice d'hiver.    - flexus metae, Pers. 3, 63: endroit de la carrière où l'on double la borne.    - flexus rerum publicarum, Cic.: variations de la politique.    - autumni flexu: au déclin de l'automne.    - qui flexus deceat miserationem, Quint. 1, 11, 12: une inflexion de voix qui convienne à la pitié.    - citharoedi plurimis flexibus serviunt, Quint. 1, 12, 3: les joueurs de cithare surveillent les diverses inflexions de leur voix.
    * * *
        Arcus flexos incuruant. Virgil. Courbez.
    \
        Dies in vesperam flexus. Tacit. Tourné, declinant.
    \
        Genu flexum summisit. Ouid. Plié.
    \
        Os in moestitiam flexum. Tacit. Visage portant le semblant d'homme triste, Quand un homme contrefait le marri.
    \
        Flexus sonus. Cic. Son rabbatu.
    \
        Flexa iuxta nasum supercilia. Plin. Panchez, Tournez.
    \
        Flexus, huius flexus. Plaut. Pliement, Destorse, Flechissement, Courbement.
    \
        Flexus aetatis. Cic. Declin, ou Declinement de l'aage.
    \
        Autumni flexus. Tacit. Declinement.
    \
        Suffraginum. Plin. Plieure, Pliement.
    \
        Vocis. Quintil. Changement, Mutation.
    \
        Lunati flexus. Sil. Courbement en facon de croissant.
    \
        In quo flexus est ad iter Arpinas. Cic. Où est le destour pour entrer au chemin qui meine à, etc.

    Dictionarium latinogallicum > flexus

  • 7 sido

    [st1]1 [-] sīdo, ĕre, sēdi (qqf. sīdi), sessum: - intr. - a - s'asseoir, s'accroupir.    - canes sidentes, Plin. 10: chiens accroupis.    - poplite sidunt flexo, Stat.: ils s'asseyent sur leurs jambes repliées. b - se poser, s'abattre, se percher, percher; se fixer, s'arrêter, rester, demeurer.    - columbae super arbore sidunt,Virg. En. 6: les colombes perchent au sommet des arbres. c - descendre au fond, s'enfoncer, s'échouer, échouer, couler, sombrer; chanceler, crouler, tomber en ruine.    - patiemur picem considere, et quum siderit, aquam eliquabimus, Col. on laisse la poix se précipiter, et, quand elle aura formé un dépôt, on décante l'eau.    - mediis sidere vadis, Prop.: sombrer au milieu des écueils. d - se calmer, cesser.    - sidente paulatim metu, Tac. H. 2: la frayeur se calmant un peu. [st1]2 [-] Sido, ōnis, m.: Sidon (roi des Suèves).
    * * *
    [st1]1 [-] sīdo, ĕre, sēdi (qqf. sīdi), sessum: - intr. - a - s'asseoir, s'accroupir.    - canes sidentes, Plin. 10: chiens accroupis.    - poplite sidunt flexo, Stat.: ils s'asseyent sur leurs jambes repliées. b - se poser, s'abattre, se percher, percher; se fixer, s'arrêter, rester, demeurer.    - columbae super arbore sidunt,Virg. En. 6: les colombes perchent au sommet des arbres. c - descendre au fond, s'enfoncer, s'échouer, échouer, couler, sombrer; chanceler, crouler, tomber en ruine.    - patiemur picem considere, et quum siderit, aquam eliquabimus, Col. on laisse la poix se précipiter, et, quand elle aura formé un dépôt, on décante l'eau.    - mediis sidere vadis, Prop.: sombrer au milieu des écueils. d - se calmer, cesser.    - sidente paulatim metu, Tac. H. 2: la frayeur se calmant un peu. [st1]2 [-] Sido, ōnis, m.: Sidon (roi des Suèves).
    * * *
        Sido, sidis, priore producta, sedi, sessum, sidere, mutuatur praeteritum a Sedeo. Virgil. Descendre, Devaller et aller au fond.
    \
        Vt nullae anchorae sidant. Plin. Aillent au fond de l'eaue.
    \
        Aues sidunt. Virgil. Quand les oyseaulx avollent d'enhault en bas pour se percher ou jucher sur quelque branche ou autre chose.
    \
        Sidere ad ima vasis. Plin. Devaller au fond du vaisseau.

    Dictionarium latinogallicum > sido

  • 8 flecto

    flecto, flexī, flexum, ere, beugen, I) tr. u. zwar: A) beugen, umbeugen, biegen, krümmen, 1) eig.: membra, Cic.: ramum, Ov.: flexae pectine comae, gekräuselte, Apul. (u. so capilli ingenio suo flexi, Petron.: fuit flexo ad pectinem capillo, er trug gekräuseltes Haar, Spart.): frons minima et quae radices capilli retro flexerat, Petron.: flexi fractique motus, gaukelnde Bewegungen, Cic. – iter suum od. viam, dem Marsche eine andere Richtung geben, einen andern Weg nehmen, vom Wege abbiegen, Nep. u. Liv.: iter Demetriadem, Liv. – 2) übtr.: a) beugen, abbeugen = modulieren (Töne), vocem, beim Singen, Cic.: flexus sonus, Mollton, melancholischer Ton, Cic. – b) dehnen = zirkumflektieren, syllabam, Quint. 1, 5, 23. – c) formen, bilden, verba derivare, flectere, coniungere, Quint. 8, 3, 36: hoc quoque vocabulum de Graeco flexum est, Gell. 4, 3. § 3. – d) flektieren = deklinieren u. konjugieren, Varro LL. 10, 29 u.a. – e) gleichs. umbeugen, d.h. anders beugen, d.i. ändern, verändern, sed ut eam (istorum viam) flectas, te rogo, Cic.: u. so vitam, Cic.: fata deûm, Verg.: in melius adversa, in deterius optata flectuntur, Sen. nat. qu. 3. pr. § 8. – u. umstimmen, bes. erweichen, animum od. alqm, Cic.: so auch mentes hominum, Liv.: iudicem flecti cogit, Quint.: flecti misericordiā, Liv.: non flecti posse precibus aut donis regiis, Liv. – alcis
    ————
    animum od. alqm non fl. m. folg. quin u. Konj., jmd. nicht davon abbringen, daß er usw., nihil flexerunt animos, quin collem defenderent, Liv. 5, 42, 7: neque fletu et lacrimis auxilium eius orantium flexus est, quin daret profectionis signum, Tac. ann. 14, 33. – poet., labores, versüßen, Stat. silv. 5, 1, 120. – B) beugen = lenken, richten, 1) eig.: equos, Caes.: navem, Auct. b. Alex.: currum de foro in Capitolium, Cic.: carpentum dextrā in Urbium clivum, Liv.: acies (= oculos) huc, Verg.: ab Hesperia non flexit lumina terra, wendete (ab), Lucan. – cursum fl. ad puerilem vagitum (v. einer Wölfin), Liv.: cursus in laevum, Ov.: certum in orbem quadrupedis cursus, Ov. – refl., se in Daphnona, Petron. 126, 12. – medial, flecti in gyrum, im Kreise herumfliegen, Ov. met. 2, 718. – übtr., v. Örtl., refl. flectere se od. medial flecti, sich nach einer Gegend hinwenden, hinrichten, hinc (silva) se flectit sinistrorsus, wendet sich links, Caes.: unde in meridiem flecti eum (Euphratem) diximus, Plin. – medial v. der Zeit, flexo in vesperam die, Tac. ann. 1, 16. – 2) übtr.: a) auf jmd. etw. deuten, -beziehen, versus, qui in Tiberium flecterentur, die man auf Tiberius beziehen konnte, Tac. ann. 6, 29. – b) ablenken = abwenden, quod procul a nobis flectat fortuna gubernans, Lucr. 5, 107. – c) abbringen von usw., alqm a proposito, Liv.: a studio ad imperium, Cic.: animum iudicis ab aliqua contra nos insita opi-
    ————
    nione, Quint. – in vitium flecti, sich hinwenden zu usw., Hor. – C) durch eine Wendung um etwas herumkommen, etw. umfahren, umsegeln, promunturium, Cic.: Leucatam, Cic. ep. – II) intr. = sich wohin wenden, 1) eig.: ex Gabino in Tusculanos colles, Liv.: ad Oceanum, Liv. – 2) übtr., sich zu etw. wenden, ad sapientiam, Tac.: in ambitionem, Tac. – Pers. flexuī bei Prob. (IV) 39, 25 u. Plot. Sacerd. (VI) 491, 30. – nach der 4. Konjug. gebildete Form flectiretur, Greg. Tur. hist. Franc. 3, 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flecto

  • 9 flecto

    flexī, flexum, ere
    1) гнуть, сгибать ( ramum O); перегибать ( cervīces post terga Pt); искривлять ( membra C); завивать ( comas Ap); преклонить ( genu O)
    mare flexum T — морская бухта, лукоморье, залив
    2)
    а) направлять (cursus in laevum O; se f. sinistrorsus Cs; iter ad urbem L; in Capitolium Su); обращать (vultum ad aliquem O; iram in aliquem L; oculos huc V)
    ad neutram partem assentationem f. Pt — не принимать ни того, ни другого решения
    б) med.-pass.
    flecti или f. se — обращаться, поворачиваться ( in omnem partem Pt)
    flecti in gyrum O — вращаться, кружить
    3) поворачивать, (пере)менять направление (f. equum Cs)
    f. iter (viam) Nep, L — пойти, поехать по другой дороге
    4) давать другое направление, менять, изменять (vocem, vitam C); отвращать, отводить ( fata V); совращать ( aliquem in vitium H)
    5) отклонять ( aliquem a proposito L); склонять, смягчать, трогать (aliquem precibus L, V; animum oratione C); умилостивлять (supĕros V; flectitur voce rogante deus O)
    7) обходить, объезжать, огибать, плыть вокруг (f. promunturium C)
    8) грам. образовывать, производить ( verba de Graeco AG)
    9) произносить протяжно или обозначать знаком долготы (f. syllăbam Q)
    10) грам. изменять (склонять или спрягать) (sc. verba Vr)
    11) отправляться, направляться ( ex Gabino in colles Tusculanos L)
    перен. обращаться ( ad sapientiam T)

    Латинско-русский словарь > flecto

  • 10 pecten

    pecten, inis, m. (pecto), der Kamm, I) eig., zum Kämmen der Haare, Plaut. u.a.: pectine cotidie expedire capillum, auskämmen, Fronto: deducere pectine crines, Ov.: flectere comas pectine, kräuseln, Petron. (vgl. fuit flexo ad pectinem capillo, er trug sein Haar in künstlichen Locken, Spart.): inter pectinem speculumque occupatus, Sen. – II) übtr.: a) der Kamm beim Weben, der Weberkamm, das Weberblatt, Verg. u. Ov.: dentes pectinis, Varro LL. 5, 113. – meton., die Weberkunst, das Weben, p. Niliacus, Mart. 14, 150, 2. – b) ein Werkzeug, Flachs zu riffeln, Wolle zu krempeln, die Riffel, Raufe, Krempel, Plin. 11, 77. – c) der Rechen, die Harke, Ov. u. Colum. – d) p. dentium, die kammförmige Reihe der Zähne, Prud. perist. 10, 934. – e) das Zusammenfalten der Hände in großer Angst usw., digiti inter se pectine iuncti, Ov. met. 9, 299. – u. das Verschlingen der Ruder zweier Schiffe, mistis obliquo pectine remis, Lucan. 3, 609. – f) die Ringe, Adern im Holze, Plin. – g) die Schamhaare, Plin. u. Iuven.: u. das Schambein, Cels. 8, 1 extr. – h) ein Tanz, wobei die Tanzenden sich gleichs. verflechten, Stat. Ach. 2, 159. – i) das Werkzeug, womit die Saiten auf der Laute angeschlagen werden, der Griffel, Verg. Aen. 6, 647. Iuven. 6, 382. – meton.: α) die Laute, Val. Flacc. 3, 160. – β) das Lied, alterno pectine, ein elegisches Lied (Hexameter und Pentameter abwechselnd), Ov. fast. 2, 121. – k) die Kammuschel, Hor. u. Plin. – l) p. Veneris, eine Pflanze, viell. Nadelkerbel, Hechelkamm, Plin. 24, 175.

    lateinisch-deutsches > pecten

  • 11 poples

    poples, itis, m. [st2]1 [-] jarret. [st2]2 [-] genou.
    * * *
    poples, itis, m. [st2]1 [-] jarret. [st2]2 [-] genou.
    * * *
        Poples, poplitis, pen. corr. m. g. Columel. Le jarret.
    \
        Deposito victum praebebat poplite collum. Lucan. Estant à genoulx.
    \
        Excipere se poplitibus. Curtius. Cheoir et se soustenir sur les genoulx.
    \
        Flexo poplite sidunt. Stat. Le jarret plié.

    Dictionarium latinogallicum > poples

  • 12 vesper

    vesper, eris ou eri, m. [st2]1 [-] le soir. [st2]2 [-] Vesper, étoile du soir (l'étoile de Vénus, quand elle paraît le soir). [st2]3 [-] le couchant, l'occident; les peuples de l'occident. [st2]4 [-] Plaut. repas du soir.    - [gr]gr. ἕσπερος (*Ϝέσπερ-).    - vesperi (vespere): le soir, au soir.    - primo vespere, Caes.: à la tombée de la nuit.    - primā vesperi (s.-ent. horā), Caes. BC. 1: à la première heure du soir.    - sub vesperum, Cic.: vers le soir.    - de vesperi alicujus cenare: dîner à la table de qqn.    - de vespere suo vivere, Plaut.: être son maître, vivre à sa guise.
    * * *
    vesper, eris ou eri, m. [st2]1 [-] le soir. [st2]2 [-] Vesper, étoile du soir (l'étoile de Vénus, quand elle paraît le soir). [st2]3 [-] le couchant, l'occident; les peuples de l'occident. [st2]4 [-] Plaut. repas du soir.    - [gr]gr. ἕσπερος (*Ϝέσπερ-).    - vesperi (vespere): le soir, au soir.    - primo vespere, Caes.: à la tombée de la nuit.    - primā vesperi (s.-ent. horā), Caes. BC. 1: à la première heure du soir.    - sub vesperum, Cic.: vers le soir.    - de vesperi alicujus cenare: dîner à la table de qqn.    - de vespere suo vivere, Plaut.: être son maître, vivre à sa guise.
    * * *
    I.
        Vesper, vesperis, pe. corr. masc. gene. vel Vesperus, vesperi. Stat. L'estoille qui se lieve la premiere apres soleil couché.
    \
        Serus vesper. Virgil. Qui se lieve au soir.
    \
        Processit vesper Olympo. Virgil. Est desja levee.
    \
        Vesper. Cic. Le vespre, Le soir, La vespree.
    \
        Primo vespere. Caes. Incontinent que le soir est venu, Sur le vespre.
    \
        Nescis quid serus vesper vehat. Varro. Tu ne scais qu'il t'adviendra sur le tard.
    \
        Perpotare ad vesperum. Cic. Boire tout le jour jusques au vespre.
    \
        Flexo in vesperam die. Tacit. Le jour declinant vers le vespre.
    \
        Prima vespera. Liu. Au commencement de la vespree.
    II.
        Vesper, vespera, vesperum etiam dicitur. Vnde quum Vesperum dicimus neutro genere, intelligimus tempus. Plin. Le soir.

    Dictionarium latinogallicum > vesper

  • 13 pecten

    pecten, inis, m. (pecto), der Kamm, I) eig., zum Kämmen der Haare, Plaut. u.a.: pectine cotidie expedire capillum, auskämmen, Fronto: deducere pectine crines, Ov.: flectere comas pectine, kräuseln, Petron. (vgl. fuit flexo ad pectinem capillo, er trug sein Haar in künstlichen Locken, Spart.): inter pectinem speculumque occupatus, Sen. – II) übtr.: a) der Kamm beim Weben, der Weberkamm, das Weberblatt, Verg. u. Ov.: dentes pectinis, Varro LL. 5, 113. – meton., die Weberkunst, das Weben, p. Niliacus, Mart. 14, 150, 2. – b) ein Werkzeug, Flachs zu riffeln, Wolle zu krempeln, die Riffel, Raufe, Krempel, Plin. 11, 77. – c) der Rechen, die Harke, Ov. u. Colum. – d) p. dentium, die kammförmige Reihe der Zähne, Prud. perist. 10, 934. – e) das Zusammenfalten der Hände in großer Angst usw., digiti inter se pectine iuncti, Ov. met. 9, 299. – u. das Verschlingen der Ruder zweier Schiffe, mistis obliquo pectine remis, Lucan. 3, 609. – f) die Ringe, Adern im Holze, Plin. – g) die Schamhaare, Plin. u. Iuven.: u. das Schambein, Cels. 8, 1 extr. – h) ein Tanz, wobei die Tanzenden sich gleichs. verflechten, Stat. Ach. 2, 159. – i) das Werkzeug, womit die Saiten auf der Laute angeschlagen werden, der Griffel, Verg. Aen. 6, 647. Iuven. 6, 382. – meton.: α) die Laute, Val. Flacc. 3, 160. – β) das Lied, alterno pectine, ein ele-
    ————
    gisches Lied (Hexameter und Pentameter abwechselnd), Ov. fast. 2, 121. – k) die Kammuschel, Hor. u. Plin. – l) p. Veneris, eine Pflanze, viell. Nadelkerbel, Hechelkamm, Plin. 24, 175.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pecten

  • 14 circum

        circum    [acc. of circus], adv. and praep.    I. Adv, around, round about, all around: Arboribus clausi circum, V.: quae circum essent opera, Cs.: portis circum omnibus instant, V.: circum tutae sub moenibus urbis, round about under the walls, V.: Gentibus circumque infraque relictis, O.: circum Undique convenere, on all sides, V.—    II. Praep. with acc. (sometimes following its case), around, about, all around: terra circum axem se convertit: novas circum felix eat hostia fruges, V.: circum caput Deposuit radios, O. — About, upon, around, near: capillus circum caput Reiectus, T.: flexo circum tempora cornu, O.: flumina circum, on the borders of the rivulets, V.: turbā circum te stante, H.: Circum claustra fremunt, V. — Among, around, through, to: circum villulas nostras errare, in our villas around: circum Me vectari rura caballo, H.: pueros circum amicos dimittit, to friends around: ducebat eos circum civitates: dimissis circum municipia litteris, Cs.: circum oram maritimam misit, ut, etc., L.: oras et litora circum Errans, V.—In the neighborhood of, around, about, at, near by: templa circum forum: urbes, quae circum Capuam sunt.—Of attendants, with, attending, accompanying: paucae, quae circum illam essent, T.: Hectora circum, V.: Circum pedes homines habere, i. e. slaves.—    III. In composition, the m before vowels was not pronounced, and is often omitted; circum with many verbs forms a loose compound, and tmesis is frequent in poetry (see circumago, circumdo, etc.). Some edd. have circum verto, circum volito, etc.
    * * *
    I
    about, around; round about, near; in a circle; in attendance; on both sides
    II
    around, about, among, near (space/time), in neighborhood of; in circle around

    Latin-English dictionary > circum

  • 15 flectō

        flectō flēxī, flexus, ere    [FALC-], to bend, bow, curve, turn, turn round: equos brevi, Cs.: de foro in Capitolium currūs: habenas, O.: cursūs in orbem, O.: iter ad Privernum, L.: flexa In burim ulmus, V.: artūs, L.: ora retro, O.: geminas acies huc, direct, V.: lumina, avert, V.: salignas cratīs, weave, V.: flex<*> fractique motūs, contorted: flexum mare, a bay, Ta.: (silva) se sinistrorsus, Cs.: (milvus) Flectitur in gyrum, wheels, O.: flector in anguem, wind myself into a snake, O.: Cera multas Flectitur in facies, is moulded, O.— To turn, double, pass around: in flectendis promunturiis: Leucatam.— To turn from, avoid, turn out of: viam, C., L.: iter, V.— To turn, go, divert one's course, march, pass: laevo flectentes limine, V.: ex Gabino in Tusculanos flexere colles, L.: ad Oceanum, L.: ad sapientiam, Ta.—Fig., to bend, turn, direct, sway, change: animum, T.: teneros et rudīs: suam naturam huc et illuc: vocem, modulate: flexus sonus, i. e. melancholy: mentīs suas ad nostrum imperium: aliquem a proposito, divert, L.: animos, quin, etc., L.: animos ad carmina, O.: Quo vobis mentes sese flexere viaï? Enn. ap. C.: Cereus in vitium flecti, H.: flexo in meridiem die, Ta.: versūs, qui in Tiberium flecterentur, i. e. might be applied, Ta.— To bend, move, persuade, influence, prevail upon, overcome, soften, appease: quibus rebus ita flectebar animo, ut, etc.: flectere mollibus Iam durum imperiis, H.: Superos, V.: fata deum precando, V.: ingenium alicuius avorsum, S.: si flectitur ira deorum, O.: ad deditionem animos, L.
    * * *
    flectere, flexi, flexus V
    bend, curve, bow; turn, curl; persuade, prevail on, soften

    Latin-English dictionary > flectō

  • 16 circum

    circum [properly acc. from circus = kirkos], adv. and prep., designates either an entire encompassing or surrounding of an object, or a proximity only partially em. bracing or comprehending it, around, about, all around, peri, amphi
    I.
    Adv.
    A.
    Around, round about, all around, etc., perix:

    furcas circum offigito,

    Cato, R. R. 48, 2; Varr. R. R. 3, 14, 1;

    Verg A 3, 230: quia (locus) vastis circum saltibus claudebatur,

    Tac. A. 4, 25:

    molli circum est ansas amplexus acantho,

    Verg. E. 3, 45:

    age tu interim Da cito ab Delphio Cantharum circum,

    Plaut. Most. 1, 4, 33:

    quae circum essent opera tueri,

    Caes. B. C 2, 10:

    interea Rutuli portis circum omnibus instant,

    Verg. A. 10, 118 (i. e. circumcirca fusi:

    nam modo circum adverbium loci est, Serv.): omnem, quae nuno.umida circum Caligat, nu. bem eripiam,

    id. ib. 2, 605; Tib. 1, 3, 77; 1, 5, 11. sed circum tutae sub moenibus urbis aquantur, round about under the walls, Verg. G 4, 193. faciundum haras quadratas circum binos pedes, all around, i. e. on every side, two feet, Varr. R. R. 3, 10, 3 Schneid.—
    b.
    Strengthened with undique (in later Latin also sometimes written as one word, circumundique), from everywhere around, around on all sides:

    circum Undique convenere,

    Verg. A. 4, 416; Lucr. 3, 404:

    clausis circum undique portis,

    Stat. S. 2, 5, 13; 5, 1, 155; id. Th. 2, 228:

    oppositu circumundique aliarum aedium,

    Gell. 4, 5, 3; 13, 24, 1; 14, 2, 9;

    so with totus and omnis,

    Varr. R. R. 3, 14, 1; Verg. A. 10, 118.—
    B.
    Of an incomplete circuit, esp. of the part that meets the view, lies on the hither side, etc. (v. under II.):

    hostilibus circum litoribus,

    Tac. A. 2, 24:

    aestas... aperto circum pelago peramoena,

    id. ib. 4, 67:

    gentibus innumeris circum infraque relictis,

    Ov. M. 4, 668; Stat. Achill. 1, 56:

    corpus servans circumque supraque vertitur,

    id. Th. 9, 114; Albin. Carm. ap. Maecen. 46.
    II.
    Prep. with acc.
    A.
    Around, abow (implying a complete circuit):

    armillas quattuor facito, quas circum orbem indas,

    Cato, R. R. 21, 4:

    terra circum axem se summā celeritate convertit,

    Cic. Ac. 2, 39, 123; Quint. 2, 17, 19 Zumpt N. cr.:

    ligato circum collum sudario,

    Suet. Ner. 51:

    terque novas circum felix eat hostia fruges,

    Verg. G. 1, 345:

    at genitor circum caput omne micantes Deposuit radios,

    Ov. M. 2, 40.—
    B.
    As in adv. B., of an incomplete circuit, about, upon, around, near:

    capillus sparsus, promissus, circum caput Rejectus neglegenter,

    Ter. Heaut. 2, 3, 49:

    flexo circum cava tempora cornu,

    Ov. M. 7, 313; 10, 116; 11, 159:

    tum Salii ad cantus incensa altaria circum adsunt,

    Verg. A. 8, 285:

    varios hic flumina circum Fundit humus flores,

    on the borders of the rivulets, id. E. 9, 40:

    urgeris turbā circum te stante,

    Hor. S. 1, 3, 135; cf. id. C. 2, 16, 33:

    circum renidentes Lares,

    id. Epod. 2, 66; Verg. G. 2, 484; cf. Luc. 2, 557:

    illi indignantes Circum claustra fremunt,

    Verg. A. 1, 56:

    oras et litora circum errantem,

    id. ib. 3, 75.—
    C.
    Circum very freq. expresses, not a relative motion around a given central point, but an absol. circular movement, in which several objects named form separate points of a periphery, in, into, among... around, to... around, etc.:

    te adloquor, Quae circum vicinos vages,

    Plaut. Mil. 2, 5, 14: ego Arpini volo esse pridie Cal., deinde circum villulas nostras errare, not round about our villas, but in our villas around, Cic. Att. 8, 9, 3; cf Hor. S. 1, 6, 58:

    tum Naevius pueros circum amicos dimittit,

    to friends around, Cic. Quint. 6, 25; Suet. Ner. 47:

    cum praetorem circum omnia fora sectaretur,

    Cic. Verr 2, 2, 70, § 169:

    Apronius ducebat eos circum civitates,

    id. ib. 2, 3, 26, §

    65: ille circum hospites cursabat,

    id. ib. 2, 4, 19, §

    41: lenonem quondam Lentuli concursare circum tabernas,

    id. Cat. 4, 8, 17:

    dimissis circum municipia litteris,

    Caes. B. C. 3, 22:

    circum oram maritimam misit, ut, etc.,

    Liv. 29, 24, 9:

    legatio sub idem tempus in Asiam et circum insulas missa,

    id. 42, 45, 1; Suet. Aug. 64; id. Caes. 41; id. Calig. 28; 41; Hor. S. 2, 3, 281; id. Ep 1, 1, 49: et te circum omnes alias irata puellas Differet, to or among all the other maidens around, Prop. 1, 4, 21—
    D.
    With the prevailing idea of neighborhood, vicinity, in the environs of, in the vicinity of, at, near:

    circum haec loca commorabor,

    Cic. Att. 3, 17, 2; Pompei ib. 8, 12, C, 1 exercitu in foro et in omnibus templis, quae circum forum sunt, conlocato, Cic. Opt. Gen. 4, 10:

    urbes, quae circum Capuam sunt,

    id. Agr. 1, 7, 20:

    cum tot essent circum hastam illam,

    id. Phil. 2, 26, 64 Wernsd. N. cr.:

    non succurrit tibi, quamdiu circum Bactra haereas?

    Curt. 7, 8, 21, Tac. A. 4, 74. —
    E.
    Of persons who surround one (as attendants, friends, etc.); in Gr.peri or amphi tina:

    paucae, quae circum illam essent,

    Ter. Eun. 3, 5, 33; Cic. Att. 9, 9, 4:

    omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat,

    Sall. C. 14, 1; cf. id. ib. 26, 4:

    Hectora circum,

    Verg. A. 6, 166.—Circum pedes for ad pedes, of servants in attendance, is rare, Cic. Verr. 2, 1, 36, § 92;

    v ad, I. D. 3. b.—

    Circum is sometimes placed after its subst.
    ,

    Varr. L. L. 5, § 31 Müll., Lucr 1, 937; 4, 220; 6, 427; Cic. N. D. 2, 41, 105; Verg. E. 8, 12; 8, 74; 9, 40; id. A. 1, 32; 2, 515; 2, 564; 3, 75: 6, 166; 6, 329; 9, 440; Tib. 1, 1, 23; 1, 5, 51; Stat. Th. 3, 395.—
    III.
    In composition the m remains unchanged before consonants; before vowels it was, acc. to Prisc. p. 567 P., and Cassiod. p. 2294 ib., written in like manner, but (except before j and v) not pronounced. Yet in the best MSS. we find the orthography circuitio, circuitus, and even circueo together with circumeo; cf. Neue, Formenl. 2, p. 736 sq. —Signif.,
    a.
    Acc. to II. A.: circumcido, circumcludo, circumculco, circumfluo, circumfodio, circumfundo, etc.—
    b.
    Acc. to II. B.: circumcolo, circumflecto, circumjaceo, circumicio.—
    c.
    Acc. to II. C.: circumcellio, circumcurso, circumduco, circumfero, circumforaneus.—In many compounds, circum has sometimes one and sometimes another signif., as in circumdo, circumeo, circumsisto, etc.; v. h. vv.—
    With verbs compounded with circum, this preposition is never repeated before the following [p.
    336] object; e. g. circumcursare circum aliquid and similar phrases are not found.

    Lewis & Short latin dictionary > circum

  • 17 conitor

    cō-nītor (less correctly con-nītor; cf.

    Ritschl, Opusc. II. 448 sq.), nisus or nix us (conisus,

    Plaut. Mil. 1, 1, 29; Liv. 1, 33, 5; 3, 63, 4 et saep.; Val. Max. 2, 7, 2; Ser. Ep. 94, 31; Val. Fl. 3, 193; Sil. 2, 629; Tac. A. 11, 31; 15, 42 al.:

    conixus,

    Cic. Tusc. 2, 21, 47 B. and K.; id. N. D. 2, 43, 110; Lucr. 2, 160; Verg. E. 1, 15; id. A. 5, 264 et saep.; Liv. 3, 70, 5 al.; Plin. 8, 8, 8, § 26; Sil. 9, 379; Tac. H. 4, 53; Gell. 15, 16, 4), 3, v. dep. ( inf. conitier, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44; cf. Trag. Rel. p. 284 Rib.), to put forth all one's strength, strive, struggle, endeavor.
    I.
    Lit., of physical exertion.
    A.
    In gen.
    a.
    Absol. or with abl. of means:

    pol si quidem Conisus esses, per corium, per viscera Perque os elephanti transmineret bracchium,

    Plaut. Mil. 1, 1, 29: dein ejus germanum cornibus conitier, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44 (Trag. Praet. v. 23 Rib.):

    corniger est valido conixus corpore taurus,

    Cic. N. D. 2, 43, 110; cf.:

    atque genu flexo Taurus conititur ingens,

    id. Arat. 290 (536):

    illam famuli ferebant, conixi umeris,

    Verg. A. 5, 264:

    dextrā,

    id. ib. 5, 642:

    fert ingens toto conixus corpore saxum,

    id. ib. 10, 127:

    adversis Conixi incurrunt hastis,

    id. ib. 11, 613:

    undique omnes conisi hostem avertunt,

    Liv. 3, 63, 4; 35, 5, 12:

    omnibus copiis conisus Ancus,

    id. 1, 33, 5:

    tres juvenes conixi arborem unam evellebant,

    id. 33, 5, 7; 41, 4, 2:

    Antiochus omnibus regni viribus conixus,

    id. 33, 19, 9:

    ni equestre proelium conixi omni vi perficerent,

    id. 3, 70, 5:

    totis conisus viribus,

    Val. Fl. 3, 193:

    si coniterentur (mulae),

    Dig. 9, 2, 52, § 2.—
    b.
    With inf.:

    coniterentur modo uno animo omnes invadere hostem,

    Liv. 9, 31, 12 Weissenb. ad loc.:

    inligare conisa est,

    Tac. A. 15, 51; Dig. 23, 3, 9, § 3.—
    c.
    With ut:

    (parvi) conituntur sese ut erigant,

    Cic. Fin. 5, 15, 42.—
    d.
    With ad and acc.:

    ut rursus ad surgendum coniti non possent,

    Curt. 7, 3, 13:

    ceteris ad convincendum eum conisis,

    Tac. A. 15, 66:

    omnibus imperii nervis ad revocandam pristinae disciplinam militiae conisus est,

    Val. Max. 2, 7, 2.—
    B.
    Esp.,
    1.
    To press upon, press toward, struggle toward, strive to reach; with in and acc. of place:

    equitatus summum in jugum virtute conititur,

    Caes. B. C. 1, 46:

    in unum locum,

    Liv. 31, 21, 10:

    praealtam in arborem,

    Tac. A. 11, 31.—So poet., of a weapon:

    in hastam,

    Sil. 10, 252.—Of things:

    in quem coepere locum conixa feruntur (primordia rerum),

    Lucr. 2, 160.—
    2.
    To struggle in giving birth, to labor (cf. enitor):

    spem gregis, ah! silice in nudā conixa reliquit,

    Verg. E. 1, 15. —
    II.
    Trop., of mental effort, etc.:

    praesto est domina omnium et regina, ratio, quae conixa per se et progressa longius, fit perfecta virtus,

    putting forth her own energy, Cic. Tusc. 2, 21, 47:

    quantum coniti animo potes,

    id. Off. 3, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > conitor

  • 18 poples

    poplĕs, ĭtis, m.
    I.
    Lit.: the ham of the knee, the hough (cf. suffrago):

    genua poplitesque et crura,

    Col. 6, 12, 3:

    succisis feminibus poplitibusque,

    Liv. 22, 51, 7:

    succiso poplite,

    Verg. A. 9, 762; cf. Liv. 22, 48, 4; Hor. C. 3, 2, 16:

    elephas poplites intus flectit hominis modo,

    Plin. 11, 45, 101, § 248; 28, 6, 17, § 59.—
    II.
    Transf., in gen., the knee, Luc. 9, 771; Lucr. 4, 953:

    duplicato poplite,

    i. e. with bended knee, Verg. A. 12, 927:

    se collegit in arma poplite subsidens,

    id. ib. 12, 492:

    contento poplite,

    with a stiff knee, Hor. S. 2, 7, 97:

    nec parcit imbellis juventae Poplitibus,

    id. C. 3, 2, 16:

    poplitibus semet excipit,

    he sank down upon his knees, Curt. 6, 1:

    flexo poplite,

    Vulg. Judic. 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > poples

См. также в других словарях:

  • Flexo — Saltar a navegación, búsqueda Un flexo es una lámpara de mesa, habitualmente asociada al estudio o labor nocturna. El nombre le viene de su mango flexible que permite libertad de movimiento y posicionamientos diferentes, tanto para iluminar… …   Wikipedia Español

  • flexo — sustantivo masculino 1. Lámpara de mesa con brazo flexible y articulado: encender el flexo, mover el flexo, girar el flexo. Tiene un flexo en su mesa de despacho …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • flexo — /FLEXI elem. flexiune . (< fr. flexo , flexi , cf. lat. flexus, îndoit) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • flexo- — ❖ ♦ Élément qui signifie « flexible, souple » et qui entre comme préfixe dans la formation de quelques termes techniques. ⇒ Flexoforage, flexographie …   Encyclopédie Universelle

  • flexo — (Del lat. flexus, curvado). m. Lámpara de mesa con brazo flexible que permite concentrar la luz en un espacio determinado …   Diccionario de la lengua española

  • flexo — ► sustantivo masculino Lámpara de mesa con brazo flexible o articulado que permite acercar o alejar el foco de luz: ■ colocó el flexo de forma que pudiera ver bien el dibujo. * * * flexo (del lat. «flexus», curvado) m. Lámpara de mesa con un… …   Enciclopedia Universal

  • flexo — re·flexo·gen·ic; re·flexo·log·ic; re·flexo·log·i·cal·ly; …   English syllables

  • flexo — {{#}}{{LM F17900}}{{〓}} {{SynF18361}} {{[}}flexo{{]}} ‹fle·xo› {{《}}▍ s.m.{{》}} Lámpara de mesa con brazo flexible o articulado: • La luz del flexo daba directamente sobre el libro.{{○}} {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín flexus (curvado).… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • flexo — noun Shortened form of flexography …   Wiktionary

  • flexo — Sinónimos: ■ lámpara …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Flexo corrugated press — Флексографская машина для печатания на гофрированном картоне …   Краткий толковый словарь по полиграфии

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»