Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

flagrō

  • 1 flagro

    flăgro, āre, āvi, ātum - intr. -    - voir flagrans [st1]1 [-] brûler, être en feu. --- Cic. Div. 1, 69.    - fig. Italiam flagraturam bello intelligo, Cic. Att. 7, 17, 4: je vois que la guerre mettra l'Italie en feu. [st1]2 [-] être animé [d'une passion]; brûler de.    - flagrare desiderio, Cic. Att. 5, 11, 1: être rongé par le regret.    - flagrare amore, Cic. Tusc. 4, 71: brûler d'amour.    - flagrare odio, Cic.: être animé par la haine, détester.    - flagrare + inf.: désirer ardemment, brûler de. --- Stat. Th. 3, 118.    - ire in aciem flagrabant, Tac.: ils brûlaient d'aller au combat.    - flagrare studio alicujus rei: brûler de zèle pour qqch. [st1]3 [-] fig. être la proie de.    - flagrare infamiā, Cic. Att. 4, 18, 2: être couvert d'infamie.    - convivia, quae flagitiis flagrabunt, Cic. Verr. 4, 71: festins où se déchaînera la débauche.    - flagrare amentiā, Cic.: être furieux.    - flagrare rumore malo, Hor.: être en butte aux mauvais propos, avoir une mauvaise réputation.    - flagrare inopiā, Sall.: être dévoré de misère. [st1]4 [-] en parl. de ch. être ardent.    - ut cujusque studium flagrabat, Sall. C. 14, 6: suivant le goût ardent (la passion) de chacun.    - flagrabant vitia libidinis apud illum, Cic. Cael. 12: les vices du libertinage avaient chez lui l'ardeur de la flamme.    - flagrante adhuc libertate, Tac.: la liberté vivant encore dans leurs âmes.    - flagrant oculi, Sen. Ir. 1, 1, 4: les yeux s'enflamment. [st1]4 [-] enflammer d'amour. - tr. - miseram patri flagrabat Elissam, *Stat. S. 5, 2, 120: (Ascagne) enflammait pour son père (Enée) le coeur de la malheureuse Elissa.
    * * *
    flăgro, āre, āvi, ātum - intr. -    - voir flagrans [st1]1 [-] brûler, être en feu. --- Cic. Div. 1, 69.    - fig. Italiam flagraturam bello intelligo, Cic. Att. 7, 17, 4: je vois que la guerre mettra l'Italie en feu. [st1]2 [-] être animé [d'une passion]; brûler de.    - flagrare desiderio, Cic. Att. 5, 11, 1: être rongé par le regret.    - flagrare amore, Cic. Tusc. 4, 71: brûler d'amour.    - flagrare odio, Cic.: être animé par la haine, détester.    - flagrare + inf.: désirer ardemment, brûler de. --- Stat. Th. 3, 118.    - ire in aciem flagrabant, Tac.: ils brûlaient d'aller au combat.    - flagrare studio alicujus rei: brûler de zèle pour qqch. [st1]3 [-] fig. être la proie de.    - flagrare infamiā, Cic. Att. 4, 18, 2: être couvert d'infamie.    - convivia, quae flagitiis flagrabunt, Cic. Verr. 4, 71: festins où se déchaînera la débauche.    - flagrare amentiā, Cic.: être furieux.    - flagrare rumore malo, Hor.: être en butte aux mauvais propos, avoir une mauvaise réputation.    - flagrare inopiā, Sall.: être dévoré de misère. [st1]4 [-] en parl. de ch. être ardent.    - ut cujusque studium flagrabat, Sall. C. 14, 6: suivant le goût ardent (la passion) de chacun.    - flagrabant vitia libidinis apud illum, Cic. Cael. 12: les vices du libertinage avaient chez lui l'ardeur de la flamme.    - flagrante adhuc libertate, Tac.: la liberté vivant encore dans leurs âmes.    - flagrant oculi, Sen. Ir. 1, 1, 4: les yeux s'enflamment. [st1]4 [-] enflammer d'amour. - tr. - miseram patri flagrabat Elissam, *Stat. S. 5, 2, 120: (Ascagne) enflammait pour son père (Enée) le coeur de la malheureuse Elissa.
    * * *
        Flagro, flagras, flagrare. Plin. Ardoir.
    \
        Flagrare libidinibus, per translationem. Sueton. Brusler de paillardise.
    \
        Flagrare amentia. Cic. Estre du tout hors du sens et sans raison, Estre espris de folie, et estre si insensé, que plus on ne peult.
    \
        Amore. Cic. Brusler d'amour.
    \
        Flagrat bello tota Italia. Cic. Toute l'Italie est pleine de guerre, Elle brusle de guerre, Est embrasee de guerre.
    \
        Flagrare gratia. Tacit. Estre fort en bonne grace.
    \
        Infamia. Cic. Estre fort mal renommé.
    \
        Inopia et cupiditatibus. Sallust. Estre en grande povreté.
    \
        Inuidia. Cic. Estre fort hay.
    \
        Odio alicuius rei. Plinius. Brusler de mal talent qu'on ha contre quelque chose.
    \
        Flagrant mutuo odio mugil et lupus. Plin. S'entrehayent fort.
    \
        Rumore malo flagrare. Horat. Avoir fort mauvais bruit.
    \
        Studiis. Cic. Estre fort ardant aux estudes.
    \
        Vt cuiusque studium ex aetate flagrabat. Sallust. Selon ce que un chascun estoit fort addonné à quelque chose.
    \
        Flagrant conuiuia stupris et flagitiis. Cic. Ardent et sont embrasez.

    Dictionarium latinogallicum > flagro

  • 2 flagro

    flagro flagro, avi, atum, are гореть

    Латинско-русский словарь > flagro

  • 3 flagro

    flagro flagro, avi, atum, are пылать

    Латинско-русский словарь > flagro

  • 4 flagro

    flagro, āvī, ātum, āre (vgl. griech. φλέγω, ahd. blecchazen, blitzen), I) intr. flackern, flammen, lodern, A) eig.: 1) brennen, onerariae flagrantes, Cic.: telum flagrans, Blitz, Verg.: prägn., arae flagrantes, brennende Altäre, Ov. – 2) glühen, flammen, funkeln, flagrant lumina nymphae, Ov.: flagrant ac micant oculi (des Zornigen), Sen.: m. Akk., oculi mite quiddam, sed nihilominus vivido igne flagrantes, mild strahlende und dennoch in lebhaftem Feuer erglänzende, Sen. ep. 115, 4. – B) übtr., gleichs. brennen, lodern, a) v. konkr. Subjj., bes. v. Pers.: α) von einem Übel: Italia flagrans bello, wo die Kriegsflamme lodert, Cic.: cum omnia bello flagrarent, überall die Kriegsflamme loderte, Liv.: convivia, quae domesticis stupris flagitiisque flagrabunt, bei den Gelagen werden Unzucht und schandbare Lüste in ihrer ganzen Glut herrschen, Cic.: infamiā, in sehr schlechtem Rufe stehen, Cic.: maiore adhuc ac turpiore infamiā, sich viel Schlimmeres u. Schändlicheres nachsagen lassen müssen, Suet.: rumore malo, Hor.: invidiā et infamiā non recenti, sed vetere ac diuturnā, Cic.: invidiā propter interitum C. Gracchi, Cic.: inopiā et cupidinibus, von Mangel u. üblen Begierden geplagt sein, Sall. fr.: pravo amore, Sen. – β) von (vor) einer Leidenschaft brennen, glühen, cupiditate, desiderio, amore, odio, studio dicendi, Cic.: mirabili pugnandi cupiditate, Nep.: irā, Sen.: libidinibus in mulieres, Suet.: eximio litterarum amore, für die W. begeistert sein (schwärmen), Quint.: recentibus praeceptorum studiis flagrans, noch begeistert von den frischen Eindrücken, die jene Lehren auf dich gemacht, Cic. – m. Acc. resp., flagrans amor Heben, glühend für usw., Prop. 1, 13, 23. – m. folg. Infin., brennen vor Begierde zu usw., comitari, Stat. Theb. 10, 221: elidere caput, Claud. in Rufin. 2, 433: ire in aciem, Tac. hist. 2, 46: m. folg. Acc. u. Infin., Stilichone augeri curules, Claud. de cons. Stil. 2, 265. – b) v. Zuständen u. Affekten, die in ihrer ganzen Stärke sich zeigen, flagrante adhuc Poenorum bello, wie wohl der pun. Kr. noch in vollem Gange war, Tac.: flagrante etiamtum libertate, wo der Geist der Freiheit noch lebte, Tac.: ut cuiusque studium flagrabat, wie eines jeden Neigung aufloderte, Sall.: flagrabant vitia libidinis apud illum, loderten in ihm, Cic. – II) tr. jmd. zur Liebe entzünden, miseram patri flagrabat Elissam, Stat. silv. 5, 2, 120 zw. (Heinsius u. Bährens flammabat).

    lateinisch-deutsches > flagro

  • 5 flagro

    flagro, āvī, ātum, āre (vgl. griech. φλέγω, ahd. blecchazen, blitzen), I) intr. flackern, flammen, lodern, A) eig.: 1) brennen, onerariae flagrantes, Cic.: telum flagrans, Blitz, Verg.: prägn., arae flagrantes, brennende Altäre, Ov. – 2) glühen, flammen, funkeln, flagrant lumina nymphae, Ov.: flagrant ac micant oculi (des Zornigen), Sen.: m. Akk., oculi mite quiddam, sed nihilominus vivido igne flagrantes, mild strahlende und dennoch in lebhaftem Feuer erglänzende, Sen. ep. 115, 4. – B) übtr., gleichs. brennen, lodern, a) v. konkr. Subjj., bes. v. Pers.: α) von einem Übel: Italia flagrans bello, wo die Kriegsflamme lodert, Cic.: cum omnia bello flagrarent, überall die Kriegsflamme loderte, Liv.: convivia, quae domesticis stupris flagitiisque flagrabunt, bei den Gelagen werden Unzucht und schandbare Lüste in ihrer ganzen Glut herrschen, Cic.: infamiā, in sehr schlechtem Rufe stehen, Cic.: maiore adhuc ac turpiore infamiā, sich viel Schlimmeres u. Schändlicheres nachsagen lassen müssen, Suet.: rumore malo, Hor.: invidiā et infamiā non recenti, sed vetere ac diuturnā, Cic.: invidiā propter interitum C. Gracchi, Cic.: inopiā et cupidinibus, von Mangel u. üblen Begierden geplagt sein, Sall. fr.: pravo amore, Sen. – β) von (vor) einer Leidenschaft brennen, glühen, cupiditate, desiderio, amore, odio, studio dicendi,
    ————
    Cic.: mirabili pugnandi cupiditate, Nep.: irā, Sen.: libidinibus in mulieres, Suet.: eximio litterarum amore, für die W. begeistert sein (schwärmen), Quint.: recentibus praeceptorum studiis flagrans, noch begeistert von den frischen Eindrücken, die jene Lehren auf dich gemacht, Cic. – m. Acc. resp., flagrans amor Heben, glühend für usw., Prop. 1, 13, 23. – m. folg. Infin., brennen vor Begierde zu usw., comitari, Stat. Theb. 10, 221: elidere caput, Claud. in Rufin. 2, 433: ire in aciem, Tac. hist. 2, 46: m. folg. Acc. u. Infin., Stilichone augeri curules, Claud. de cons. Stil. 2, 265. – b) v. Zuständen u. Affekten, die in ihrer ganzen Stärke sich zeigen, flagrante adhuc Poenorum bello, wie wohl der pun. Kr. noch in vollem Gange war, Tac.: flagrante etiamtum libertate, wo der Geist der Freiheit noch lebte, Tac.: ut cuiusque studium flagrabat, wie eines jeden Neigung aufloderte, Sall.: flagrabant vitia libidinis apud illum, loderten in ihm, Cic. – II) tr. jmd. zur Liebe entzünden, miseram patri flagrabat Elissam, Stat. silv. 5, 2, 120 zw. (Heinsius u. Bährens flammabat).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flagro

  • 6 flagrō

        flagrō āvī, āturus, āre    [2 FLAG-], to flame, blaze, burn: flagrantes onerariae: crinemque flagrantem Excutere, V.: Flagrabant ignes, O.—Fig., to be inflamed with passion, blaze, glow, be excited, be stirred: flagrabant vitia libidinis apud illum: ut cuiusque studium flagrabat, S.: homo flagrans cupiditate gloriae, fired: pugnandi cupiditate, N.: immortalitatis amore: Italia flagratura bello: convivia quae flagitiis flagrabunt: flagrabant vitia apud illum: flagrante etiam tum libertate, Ta.— To be afflicted, be vexed, suffer: invidiā: rumore malo, H.
    * * *
    flagrare, flagravi, flagratus V
    be on fire; blaze, flame, burn; be inflamed/excited

    Latin-English dictionary > flagrō

  • 7 flagro

    āvī, ātum, āre
    1)
    а) гореть ( navis flagrat C); сверкать ( oculi flagrant Sen)
    telum flagrans поэт. Vмолния
    б) перен. пылать (f. amore, libidine, desiderio C)
    2) ( редко) зажигать страстью, внушать любовь (f. aliquem St — v. l.). — см. тж. flagrans

    Латинско-русский словарь > flagro

  • 8 flagro

    flā̆gro, āvi, ātum, 1, v. n. [root in Sanscr. brag-, to glow; Gr. phlegô, phlegethô, phlox; Lat. fulgeo, fulgur, fulmen, flamma, flamen, fulvus; Angl.-Sax. blāc, pale; Germ. bleich; connected with flagito, flagitium, etc., by Corss. Ausspr. 1, 398], to flame, blaze, burn (class.; trop. signif. most freq.; not in Caes.; syn.: ardeo, deflagro, caleo, ferveo, etc.).
    I.
    Lit.:

    flagrantes onerariae,

    Cic. Div. 1, 32, 69:

    crinemque flagrantem excutere,

    Verg. A. 2, 685:

    flagrabant ignes,

    Ov. F. 6, 439:

    intima pars hominum vero flagrabat ad ossa,

    Lucr. 6, 1168:

    flocci molles et sine oleo flagrant,

    Plin. 16, 7, 10, § 28:

    ut flagret (carbo),

    id. 33, 13, 57, § 163.—
    II.
    Trop., sc. according as the notion of heat or of the pain produced by burning predominates (cf. flamma, II.).
    A.
    To be inflamed with passion (in a good and a bad sense), to blaze, glow, burn, be on fire, to be violently excited, stirred, provoked. —With abl.:

    non dici potest, quam flagrem desiderio urbis,

    Cic. Att. 5, 11, 1; so,

    desiderio tui,

    id. ib. 7, 4, 1:

    dicendi studio,

    id. de Or. 1, 4, 14; cf.:

    eximio litterarum amore, Quint. prooem. § 6: mirabili pugnandi cupiditate,

    Nep. Milt. 5, 1:

    cupiditate atque amentia,

    Cic. Verr. 2, 4, 34, § 75; cf. id. Clu. 5, 12:

    amore,

    id. Tusc. 4, 33, 71; Hor. Epod. 5, 81; cf.:

    cupidine currus,

    Ov. M. 2, 104:

    libidinibus in mulieres,

    Suet. Gramm. 23:

    odio,

    Cic. de Or. 2, 45, 190:

    totam Italiam flagraturam bello intelligo,

    id. Att. 7, 17, 4:

    bello flagrans Italia,

    id. de Or. 3, 2, 8:

    convivia quae domesticis stupris flagitiisque flagrabunt,

    id. Verr. 2, 4, 32, § 71.— Absol.:

    flagrabant vitia libidinis apud illum,

    id. Cael. 5, 12; cf.:

    uti cujusque studium ex aetate flagrabat,

    Sall. C. 14, 6.— Poet. with acc. of respect, to love:

    caelestem flagrans amor Herculis Heben,

    Prop. 1, 13, 23:

    Cerberus et diris flagrat latratibus ora,

    Verg. Cul. 220.—
    * 2.
    Poet. as a v. a., to inflame with passion:

    Elisam,

    Stat. S. 5, 2, 120.—
    B.
    To be greatly disturbed, annoyed, vexed; to suffer:

    consules flagrant infamiā,

    Cic. Att. 4, 18, 2; cf.:

    invidiā et infamiā,

    id. Verr. 1, 2, 5:

    invidiā,

    id. Clu. 49, 136; id. Sest. 67, 140: Tac. A. 13, 4; Plin. Ep. 9, 13, 21; Suet. Aug. 27; id. Galb. 16:

    infamiā,

    id. Caes. 52; id. Tib. 44:

    rumore malo,

    Hor. S. 1, 4, 125;

    ignominiā et pudore,

    Flor. 2, 18:

    inopiā et cupidinibus,

    Sall. Or. Philipp. p. 220 ed. Gerl.—Hence, flā̆grans, antis, P. a., flaming, blazing, burning, glowing.
    A.
    Lit.: fulmen, Varr. Atacin. ap. Quint. 1, 5, 18; cf.

    telum,

    Verg. G. 1, 331:

    flagrantis hora Caniculae,

    Hor. C. 3, 13, 9; cf.:

    flagrantissimo aestu,

    Liv. 44, 36, 7:

    genae,

    Verg. A. 12, 65:

    oscula,

    Hor. C. 2, 12, 25.—
    2.
    Transf., of color, glittering, shining:

    (Aeneas) Sidereo flagrans clipeo et caelestibus armis,

    Verg. A. 12, 167:

    redditur extemplo flagrantior aethere lampas (i. e. sol),

    Sil. 12, 731.—
    B.
    Trop., glowing with passion, ardent, eager, vehement:

    oratoria studia quibus etiam te incendi, quamquam flagrantissimum acceperam,

    Cic. Fat. 2, 3:

    non mediocris orator, sed et ingenio peracri et studio flagranti,

    id. de Or. 3, 61, 230:

    recentibus praeceptorum studiis flagrans,

    id. Mur. 31, 65:

    flagrans, odiosa, loquacula, Lampadium fit,

    flickering, restless, Lucr. 4, 1165:

    in suis studiis flagrans cupiditas,

    Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    flagrantissima flagitia, adulteria,

    Tac. A. 14, 51:

    flagrantissimus amor,

    Plin. Ep. 6, 8, 2:

    Nero flagrantior in dies amore Poppaeae,

    Tac. A. 14, 1; id. H. 4, 39:

    Othonis flagrantissimae libidines,

    id. ib. 2, 31; Val. Max. 8, 14 ext. 3:

    studia plebis,

    Tac. A. 2, 41 fin.:

    aeger et flagrans animus,

    id. ib. 3, 54:

    flagrantior aequo Non debet dolor esse viri,

    Juv. 13, 11: adhuc flagranti crimine comprehensi, i. e. in the very act, Cod. Just. 9, 13, 1.—Hence, flā̆granter, adv., ardently, vehemently, eagerly (post-Aug.):

    Germani exarsere flagrantius,

    Amm. 31, 10, 5:

    flagrantius amare,

    Fronto, Ep. ad Anton. 2 ed. Mai.:

    flagrantissime cupĕre,

    Tac. A. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > flagro

  • 9 flagro

    , flagravi, flagratum, flagrare 1
      гореть, пылать

    Dictionary Latin-Russian new > flagro

  • 10 cōn-flagrō

        cōn-flagrō āvī, ātus, āre,    to burn, be consumed, be on fire: impedimenta conflagrare, Cs.: classis incendio conflagrabat: urbem conflagrare velle: urbs incendio conflagrata, Her. — Fig., to be inflamed, burn: amoris flammā. — To be destroyed, be exhausted: ubi conflagrassent Sidicini, L.—To be condemned, be consumed: flagitiorum invidiā: invidiā Hieronymi, L.

    Latin-English dictionary > cōn-flagrō

  • 11 invidia

    invidia, ae, f. (invidus), die Mißgunst, I) appellat.: A) subjekt., die mißgünstige Stimmung gegen jmd., der Neid, die Eifersucht, civium suorum, Nep.: invidiae fuimus, wir waren ein Gegenstand des Neides, d.i. zu glücklich, Prop.: res nullam habuit invidiam, Nep.: sine invidia, gern, Mart.: Plur. odia invidiaeque erga Fabium Valentem, Eifersüchteleien, Tac. hist. 2, 99. – B) objekt.: 1) der Haß, den man bei anderen erregt, die üble Stimmung, der Unwille, die Unzufriedenheit mit jmd., die Erbitterung, die üble Nachrede, bes. des Volkes gegen Staatsmänner, der Parteihaß, das Mißfallen, die Mißgunst, Eifersucht (Ggstz. favor, cupiditas = parteiische Vorliebe), a) eig.: invidiae moles, Cic.: invidiae tempestas, Cic.: inv. dictatoria, decemviralis, gegen den D., gegen die D., Liv.: obtrectatio atque invidia adversus crescentem in dies gloriam, Liv.: inv. ea, die Erbitterung darüber, Liv.: inv. facti, der Haß wegen seiner Tat, das Gehässige seiner Tat, Sall.: u. so inv. totius rei, Liv.: temere commissi belli, Iustin.: illius temporis, der Parteihaß jener Zeit, Cic.: u. so temporis iniquitas atque invidia, Cic.: alci invidiam facere, Brut. in Cic. ep., od. conflare, Cic.: invidiam habere, Cic.: alci esse invidiae, Sall. u. Liv.: apud bonos invidiae fuit, quod (daß) etc., machte böses Blut (v. einem Umstand), Tac.: esse minore invidiā, Nep.: in invidia esse, mißliebig sein (v. Pers.u. Lebl.), Cic. u. Sall.: plenum invidiae esse, Cic.: in invidiam venire, in invidiam magnam venire, Cic.: in invidiam incĭdere, recĭdere, Nep.: invidiā premi, Cic.: ex invidia laborare, Cic.: invidiā rumpi, Mart. (vgl. invidiā ut rumpantur ilia Codro, Verg.): invidiā ardere, Gegenstand, die Zielscheibe des glühenden Hasses sein, von glühendem Hasse verfolgt werden, Cic. u. Liv.: invidiā flagrare, conflagrare, s. flagro, cōn-flagro: invidiam parĕre, Cic.: invidiam contrahere (v. einem Umstand), Cornif. rhet. u. Curt.: invidiam serere in alqm, Tac.: invidiam in alqm commovere, concitare, excitare, Cic.: possessionis invidiam pecuniā commutare, Cic.: invidiam quaerere in alqm, Cic.: invidiam alci inferre, Iustin.: alqm in summam invidiam adducere, Cic.: alqm apud alqm in invidiam vocare, Cic.: alqm in invidiam rapere, Cic.: alqm invidiā onerare, Suet.: ex illius invidia deonerare aliquid et in te traicere, Cic.: in eos ab se iram plebis invidiamque avertere, Liv.: invidiam augere, inflammare, Cic., cumulare, Liv.: invidiam eius orationis subire, Cic.: pro amico periculum aut invidiam subire, Cic.: non minorem aulicorum invidiam excipere, Nep.: totius provinciae invidiam atque offensionem alcis rei causā suscipere, Cic.: molem invidiae sustinere, Cic.: invidia od. tempestas invidiae impendet alci, Cic.: invidiam lenire, sedare, exstinguere, Cic.: invidiam vincere, Sall.: alqm invi diā lĕvare, Cic.: alqm invidiā, liberare, Cic.: omni se invidiā liberare, Cic.: magnā se et inveteratā invidiā liberare, Cic.: invidiam declinare, Suet., societate culpae invidiam declinare, Tac.: invidiam vitare, Cornif. rhet.: invidiam ponere, deponere, Cic.: invidia crescit, accrescit, Suet.: invidia dominatur, iacet, consenescit, Cic.: absit invidia verbo! od. absit verbo invidia! Liv.: u. bl. absit invidia! Curt. – sub invidia aliena od. alterius, auf Kosten des guten Namens eines anderen, regnare, Liv., commode dicere, Plin. ep. – Plur., odia, invidiae, despicationes, Cic. de fin. 1, 67: malevolorum obtrectationes et invidiae, Vatin. in Cic. ep. 5, 9, 1. – b) meton., α) v. neidischen Menschen, invidia infelix, Verg. georg. 3, 37: invitā invidiā, Hor. sat. 2, 1, 76: tantumne licebit invidiae? Claud. Mam. epist. 1, 4. – β) v. einem beneideten, gehässigen Gegenstande, invidiae aut pestilentiae possessores, die Bes. von beneideten oder ungesunden Plätzen, Cic. de lege agr. 1, 15: inv. ea, Liv. 6, 27, 3: u. quae invidia est (worin liegt das Gehässige) m. Infin., Verg. Aen. 4, 350. Verg. catal. 14, 8. – 2) die gehässige Beurteilung od. Anschuldigung, die Anfeindung, Verdächtigung, der gehässige Vorwurf, die Vorwürfe, invidiae et preces, Tac.: invidiae erat amissum Cremerae praesidium, Liv.: multa cum invidia flagitare, Tac.: Rhodum secedere statuit ad declinandam invidiam, Suet.: m. obj. Genet., ut ex eo crudelitatis invidiam colligam, Cic. Verr. 5, 19: mihi enim nec Demosthenes tam gravi morum dignus videtur invidiā, Quint. 12, 1, 15. – II) personif., als Göttin, Hyg. fab. praef. p. 8 M.

    lateinisch-deutsches > invidia

  • 12 flagrans

    flăgrans, antis part.-adj. de flagro. [st1]1 [-] chaud, brûlant, ardent, enflammé.    - flagrantissimo aestu, Liv. 44, 36, 7: au plus fort de l'été.    - flagranti telo dejicere, Virg.: frapper de la foudre (*frapper d'un trait de flamme*). [st1]2 [-] vif, bouillant, violent, passionné.    - flagrantissimus Cic. Fat. 3, plein d'ardeur.    - flagrantius studium, Cic. Br. 302: zèle plus ardent. --- cf. Tusc. 4, 44 ; de Or. 3, 230.    - flagrantissimus studiis, Cic.: plein d'ardeur pour les études.    - flagrantissimus in amicitia Neronis, Tac.: le favori le plus cher de Néron.    - Nero flagrantior in dies amore Poppaeae, Tac. An. 14, 1: Néron brûlant pour Poppée d'un amour chaque jour plus passionné. [st1]3 [-] brillant, éclatant, resplendissant.    - flagranti crimine comprehensus, C. Just.: pris en flagrant délit.    - flagrans caelestibus armis, Virg. En. 12, 167: tout rayonnant sous cette armure céleste.    - flagrantes sanguine lacus, Sil.: lacs rouges de sang.
    * * *
    flăgrans, antis part.-adj. de flagro. [st1]1 [-] chaud, brûlant, ardent, enflammé.    - flagrantissimo aestu, Liv. 44, 36, 7: au plus fort de l'été.    - flagranti telo dejicere, Virg.: frapper de la foudre (*frapper d'un trait de flamme*). [st1]2 [-] vif, bouillant, violent, passionné.    - flagrantissimus Cic. Fat. 3, plein d'ardeur.    - flagrantius studium, Cic. Br. 302: zèle plus ardent. --- cf. Tusc. 4, 44 ; de Or. 3, 230.    - flagrantissimus studiis, Cic.: plein d'ardeur pour les études.    - flagrantissimus in amicitia Neronis, Tac.: le favori le plus cher de Néron.    - Nero flagrantior in dies amore Poppaeae, Tac. An. 14, 1: Néron brûlant pour Poppée d'un amour chaque jour plus passionné. [st1]3 [-] brillant, éclatant, resplendissant.    - flagranti crimine comprehensus, C. Just.: pris en flagrant délit.    - flagrans caelestibus armis, Virg. En. 12, 167: tout rayonnant sous cette armure céleste.    - flagrantes sanguine lacus, Sil.: lacs rouges de sang.
    * * *
        Flagrans, Participium, siue Nomen ex participio. Virgilius. Bruslant, Ardant.
    \
        Sydereo flagrans clypeo. Virgil. Resplendissant, Reluisant.
    \
        Amor flagrans. Propert. Ardant.
    \
        Arma flagrantia. Sil. Reluisants comme feu.
    \
        Genae flagrantes. Valer. Flac. Rouges de honte et de plourer.
    \
        Flagrantissimus homo. Cicero. Fort ardant et eschauffé à faire quelque chose.
    \
        Flagrantissimus sol. Plin. Fort chauld et bruslant.
    \
        Studium flagrantissimum. Cic. Fort aspre et ardant.

    Dictionarium latinogallicum > flagrans

  • 13 flagrum

    flăgrum, i, n. fouet (pour châtier), courroie, lanières, étrivières.    - aliquem flagro caedere, Liv.: meurtrir qqn à coups de fouet.    - flagra pati, Juv.: être fouetté, recevoir des coups de fouet.    - flagris objurgari, Suet.: être corrigé à coups de fouet.    - gymnasium flagri, Plaut. As.: dos fouetté (lieu où le fouet s'exerce).    - ad sua flagra deducere, Juv. 10, 109: mener le fouet en main, mener à la baguette.    - voir hors site flagrum.
    * * *
    flăgrum, i, n. fouet (pour châtier), courroie, lanières, étrivières.    - aliquem flagro caedere, Liv.: meurtrir qqn à coups de fouet.    - flagra pati, Juv.: être fouetté, recevoir des coups de fouet.    - flagris objurgari, Suet.: être corrigé à coups de fouet.    - gymnasium flagri, Plaut. As.: dos fouetté (lieu où le fouet s'exerce).    - ad sua flagra deducere, Juv. 10, 109: mener le fouet en main, mener à la baguette.    - voir hors site flagrum.
    * * *
        Flagrum, flagri. Plaut. Un fouet, et poignee de verges.

    Dictionarium latinogallicum > flagrum

  • 14 pinso

    [st1]1 [-] pinso (piso), ĕre, pinsui (pinsi), pinsum (pinsitum, pistum): - tr. - battre, frapper, piler, broyer.    - imparf. arch. Enn. pinsibant.    - pinsere aliquem flagro, Plaut.: rouer qqn de coups de fouet.    - o Jane, a tergo quem nulla ciconia pinsit, Pers. 1, 58: ô Janus, toi derrière qui l'on ne fait pas le bec de cigogne (avec les doigts, en signe de dérision). [st1]2 [-] pinso (piso), āre, ātum: Varr. Vitr. réduire en poudre, piler, broyer.
    * * *
    [st1]1 [-] pinso (piso), ĕre, pinsui (pinsi), pinsum (pinsitum, pistum): - tr. - battre, frapper, piler, broyer.    - imparf. arch. Enn. pinsibant.    - pinsere aliquem flagro, Plaut.: rouer qqn de coups de fouet.    - o Jane, a tergo quem nulla ciconia pinsit, Pers. 1, 58: ô Janus, toi derrière qui l'on ne fait pas le bec de cigogne (avec les doigts, en signe de dérision). [st1]2 [-] pinso (piso), āre, ātum: Varr. Vitr. réduire en poudre, piler, broyer.
    * * *
        Pinso, pinsis, pinsui, pistum et pinsitum, pen. corr. apud Columellam, et pinsum apud Vitruuium saepius, pinsere. Columel. Piler en un mortier, Broyer.

    Dictionarium latinogallicum > pinso

  • 15 Flamma

    1.
    flamma, ae (archaic gen. sing. flammaï, Lucr. 1, 725; 900; 5, 1099), f. [for flagma, v. flagro; cf. Gr. phlegma, from phlegô], a blazing fire, a blaze, flame (cf. ignis).
    I.
    Lit.: fana flammā deflagrata, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 116 ed. Vahl.); Lucr. 6, 1169:

    dicere aiunt Ennium, flammam a sapiente facilius ore in ardente opprimi quam bona dicta teneat,

    Cic. de Or. 2, 54, 222:

    flammam concipere,

    to take fire, Caes. B. C. 2, 14, 2:

    flammā torreri,

    id. B. G. 5, 43, 4:

    flamma ab utroque cornu comprehensa, naves sunt combustae,

    id. B. C. 3, 101, 5:

    circumventi flammā,

    id. B. G. 6, 16, 4:

    effusa flamma pluribus locis reluxit,

    Liv. 30, 6, 5:

    flammam sedare,

    Cic. Rep. 1, 42 fin.:

    lumina illa non flammae, sed scintillis inter fumum emicantibus similia,

    Quint. 8, 5, 29:

    solis flammam per caeli caerula pasci,

    the blazing light, Lucr. 1, 1090:

    erat is splendidissimo candore inter flammas circulus elucens,

    i. e. among the blazing stars, Cic. Rep. 6, 16:

    polo fixae flammae,

    Ov. Tr. 4, 3, 15:

    deum genitor rutilas per nubila flammas Spargit,

    i. e. flashing lightnings, id. F. 3, 285:

    flammam media ipsa tenebat Ingentem,

    i. e. a torch, Verg. A. 6, 518; so,

    armant picis unguine flammas,

    Val. Fl. 8, 302;

    for ignis: modum ponere iambis flammā,

    Hor. C. 1, 16, 3:

    flamma ferroque absumi,

    by fire and sword, Liv. 30, 6; Juv. 10, 266.—
    b.
    Provv.
    (α).
    Flamma fumo est proxima:

    Fumo comburi nihil potest, flamma potest,

    i. e. the slightest approach to impropriety leads to vice, Plaut. Curc. 1, 1, 53. —
    (β).
    E flamma cibum petere, to snatch [p. 757] food from the flames, i. e. to be reduced to extremities for want of it, Ter. Eun. 3, 2, 38 (cf. Cat. 59).—
    (γ).
    Prius undis flamma (sc. miscebitur), sooner will fire mingle with water, of any thing impossible, Poët. ap. Cic. Phil. 13, 21, 49.—
    (δ).
    Unda dabit flammas, Ov. Tr. 1, 8, 4.—
    (ε).
    flamma recens parva sparsa resedit aqua, = obsta principiis, Ov. H. 17, 190.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of color, flame-color:

    reddit flammam excellentis purpurae,

    Plin. 35, 6, 27, § 46:

    stant lumina (i. e. oculi) flammā,

    his eyes glare with fire, Verg. A. 6, 300; cf.:

    rubrā suffusus lumina flammā,

    Ov. M. 11, 368.—
    2.
    Fever-heat, Ov. M. 7, 554.—
    II.
    Trop., viz., acc. as the notion of glowing heat or of destructive power predominates (cf. flagro, II.).—
    A.
    The flame or fire of passion, esp. of love, the flame or glow of love, flame, passion, love:

    amoris turpissimi,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:

    cuncto concepit pectore flammam Funditus,

    Cat. 64, 92; cf.:

    excute virgineo conceptas pectore flammas,

    Ov. M. 7, 17:

    digne puer meliore flammā,

    Hor. C. 1, 27, 20:

    ira feri mota est: spirat pectore flammas,

    Ov. M. 8, 355; Sil. 17, 295:

    omnis illa vis et quasi flamma oratoris,

    Cic. Brut. 24, 93; cf.:

    scilicet non ceram illam neque figuram tantam vim in sese habere, sed memoria rerum gestarum eam flammam egregiis viris in pectore crescere,

    Sall. J. 4, 6.—
    B.
    A devouring flame, destructive fire, suffering, danger:

    incidi in ipsam flammam civilis discordiae vel potius belli,

    Cic. Fam. 16, 11, 2:

    invidiae,

    id. de Or. 3, 3, 11:

    is se tum eripuit flammā,

    id. Brut. 23, 90:

    implacatae gulae,

    i. e. raging hunger, Ov. M. 8, 849.—
    C.
    Flamma Jovis, the name of a red flower, Plin. 27, 7, 27, § 44.
    2.
    Flamma, ae, m., a Roman surname, Tac. H. 4, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > Flamma

  • 16 flamma

    1.
    flamma, ae (archaic gen. sing. flammaï, Lucr. 1, 725; 900; 5, 1099), f. [for flagma, v. flagro; cf. Gr. phlegma, from phlegô], a blazing fire, a blaze, flame (cf. ignis).
    I.
    Lit.: fana flammā deflagrata, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 116 ed. Vahl.); Lucr. 6, 1169:

    dicere aiunt Ennium, flammam a sapiente facilius ore in ardente opprimi quam bona dicta teneat,

    Cic. de Or. 2, 54, 222:

    flammam concipere,

    to take fire, Caes. B. C. 2, 14, 2:

    flammā torreri,

    id. B. G. 5, 43, 4:

    flamma ab utroque cornu comprehensa, naves sunt combustae,

    id. B. C. 3, 101, 5:

    circumventi flammā,

    id. B. G. 6, 16, 4:

    effusa flamma pluribus locis reluxit,

    Liv. 30, 6, 5:

    flammam sedare,

    Cic. Rep. 1, 42 fin.:

    lumina illa non flammae, sed scintillis inter fumum emicantibus similia,

    Quint. 8, 5, 29:

    solis flammam per caeli caerula pasci,

    the blazing light, Lucr. 1, 1090:

    erat is splendidissimo candore inter flammas circulus elucens,

    i. e. among the blazing stars, Cic. Rep. 6, 16:

    polo fixae flammae,

    Ov. Tr. 4, 3, 15:

    deum genitor rutilas per nubila flammas Spargit,

    i. e. flashing lightnings, id. F. 3, 285:

    flammam media ipsa tenebat Ingentem,

    i. e. a torch, Verg. A. 6, 518; so,

    armant picis unguine flammas,

    Val. Fl. 8, 302;

    for ignis: modum ponere iambis flammā,

    Hor. C. 1, 16, 3:

    flamma ferroque absumi,

    by fire and sword, Liv. 30, 6; Juv. 10, 266.—
    b.
    Provv.
    (α).
    Flamma fumo est proxima:

    Fumo comburi nihil potest, flamma potest,

    i. e. the slightest approach to impropriety leads to vice, Plaut. Curc. 1, 1, 53. —
    (β).
    E flamma cibum petere, to snatch [p. 757] food from the flames, i. e. to be reduced to extremities for want of it, Ter. Eun. 3, 2, 38 (cf. Cat. 59).—
    (γ).
    Prius undis flamma (sc. miscebitur), sooner will fire mingle with water, of any thing impossible, Poët. ap. Cic. Phil. 13, 21, 49.—
    (δ).
    Unda dabit flammas, Ov. Tr. 1, 8, 4.—
    (ε).
    flamma recens parva sparsa resedit aqua, = obsta principiis, Ov. H. 17, 190.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of color, flame-color:

    reddit flammam excellentis purpurae,

    Plin. 35, 6, 27, § 46:

    stant lumina (i. e. oculi) flammā,

    his eyes glare with fire, Verg. A. 6, 300; cf.:

    rubrā suffusus lumina flammā,

    Ov. M. 11, 368.—
    2.
    Fever-heat, Ov. M. 7, 554.—
    II.
    Trop., viz., acc. as the notion of glowing heat or of destructive power predominates (cf. flagro, II.).—
    A.
    The flame or fire of passion, esp. of love, the flame or glow of love, flame, passion, love:

    amoris turpissimi,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:

    cuncto concepit pectore flammam Funditus,

    Cat. 64, 92; cf.:

    excute virgineo conceptas pectore flammas,

    Ov. M. 7, 17:

    digne puer meliore flammā,

    Hor. C. 1, 27, 20:

    ira feri mota est: spirat pectore flammas,

    Ov. M. 8, 355; Sil. 17, 295:

    omnis illa vis et quasi flamma oratoris,

    Cic. Brut. 24, 93; cf.:

    scilicet non ceram illam neque figuram tantam vim in sese habere, sed memoria rerum gestarum eam flammam egregiis viris in pectore crescere,

    Sall. J. 4, 6.—
    B.
    A devouring flame, destructive fire, suffering, danger:

    incidi in ipsam flammam civilis discordiae vel potius belli,

    Cic. Fam. 16, 11, 2:

    invidiae,

    id. de Or. 3, 3, 11:

    is se tum eripuit flammā,

    id. Brut. 23, 90:

    implacatae gulae,

    i. e. raging hunger, Ov. M. 8, 849.—
    C.
    Flamma Jovis, the name of a red flower, Plin. 27, 7, 27, § 44.
    2.
    Flamma, ae, m., a Roman surname, Tac. H. 4, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > flamma

  • 17 afflagrans

    af-flagrāns, antis [ flagro ]
    вспыхивающий, т. е. неспокойный, бурный ( tempus Amm)

    Латинско-русский словарь > afflagrans

  • 18 conflagro

    cōn-flagro, āvī, ātum, āre
    amoris flammā c. Cпылать любовью
    2) редко сжигать (urbs incendio conflagrata rhH.)
    3) мед. воспаляться ( colla boum conflagrant Col)

    Латинско-русский словарь > conflagro

  • 19 deflagro

    dē-flagro, āvī, ātum, āre
    1) сгорать дотла, погибать в пламени (fore aliquando, ut omnis hic mundus ardore deflagret C); погореть, пострадать от пожара (communi incendio d. C)
    deflagratusсгоревший ( ictu fulminis C), перен. уничтоженный, погибший ( imperium C)
    2) переставать гореть, угасать, перен. утихать, прекращаться (ira deflagrat L, Lact; deflagrante sediticne T)
    3) сжигать, опалять (loca, quae sol deflagrat Vtr)

    Латинско-русский словарь > deflagro

  • 20 flagrans

    1. flagrāns, antis
    part. praes. к flagro
    2. adj.
    1) жгучий, палящий (aestus L; telum V; f. amore alicujus T)
    2)
    а) горячий, пылкий, страстный (cupiditas, ingenium VF)
    animo flagrante J — страстно, пламенно
    б) беспокойный, бурный (multitudo C; comitia PM)
    3) горящий, пылающий (oculi O; genae V)
    4) яркий, сверкающий ( monilia VF)
    flagranti crimine и in flagrante delicto CJ — (пойманный) на месте преступления, с поличным

    Латинско-русский словарь > flagrans

См. также в других словарях:

  • bheleg- —     bheleg     English meaning: to shine     Deutsche Übersetzung: “glänzen”     Note: extension from bhel ds.     Material: bhelg : O.Ind. bhárgas n. “radiative lustre, shine” (*bhelgos); Bhr̥gavaḥ, pl. “ mythical priests of the flash fire “;… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • болого — благо , нар. хорошо , местн. н. Бологое, нар. болозе хорошо (из *болозѣ); цслав. заимств.: благой, благо; ср. укр. болого, ст. слав. благъ, болг. благо еда, запретная во время поста , сербохорв. бла̑г благой, хороший , бла̑го имущество; деньги;… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Spells in Harry Potter — occur in the wizarding world of the series of books by author J. K. Rowling. Magic spells are used by many of the characters to achieve useful effects without the benefit of modern technology. The main depiction of a spell in the Harry Potter… …   Wikipedia

  • CRUX — I. CRUX apud Russos, sollenni osculô tacta, fidei pignus in illa gente maxime sollenne habetur. Quemadmodum de Pelagio scribit Sigebertus, ad A. C. 552. illum insimulatum mortis Vigilii Episcopi Romani tenentem sancta Euangelia et Crucem, publice …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NOLA — I. NOLA tintinnabuli parvi genus, quod Polydor. Virg. de Inventor. rerum l. 3. c. 18. dici vult, a Nola Campaniae urbe, cuius Episcopus Paulinus illius fuerit inventor. De quo etiam Franc. Sweerrius Notis in Hier. Magium de Tintinnab. sic ait:… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TINTINNABULUM — a tinnitu, quem, dum pulsatur, edere solet, nomen nactum est: Tinnitus autem est aeris: unde ex aere primum, mox ex aere, stanno, plumbo argentoque nonnumquam admistis, fieri consuevêre Tintinnabula, magni inter homines usus, sive profana, sive… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VESTA — Saturni filia ex Ope, testibus Diodor. Siculô et Apollodorô, secundum Q Fabium Victorem Iani uxor: quamquam a Poetis non raro pro terra sumitur, sive quod omnibus terrâ vestiatur, sive quod vi sua stet. Ovid. l. 6. Fast. . 299. Stat vi Terra suâ; …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VULNUS — a plaga distinguitur. Plin. l. 16. c. 12. Aperitur picea parte Solari non plagâ, sed vulnere ablati corticis. Ubi Salmasio plaga est εντομὴ, cum cutis tantum laxatur et scinditur; vulnus τὸ ἕλκος, cum distrahitur et tollitur ac separatur, i. e.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • φλέγω — ΝΜΑ 1. καίω με φλόγα, φλογίζω, πυρπολώ («φλέγον ἀκτῖσιν ἥλιος χθόνα», Αισχύλ.) 2. μτφ. εξάπτω, διεγείρω, ανάβω (α. «τόν φλέγει η επιθυμία του» β. «Ἄρεα... ὅς... φλέγει με», Σοφ.) νεοελλ. 1. μέσ. φλέγομαι μτφ. α) κατέχομαι από ζήλο ή από έντονη… …   Dictionary of Greek

  • flagrare — fla·grà·re v.intr. (essere) LE ardere, bruciare | fig., avvampare, ardere di passione: non sente quand io agghiaccio, o quand io flagro (Petrarca) {{line}} {{/line}} DATA: av. 1374. ETIMO: dal lat. flagrāre …   Dizionario italiano

  • desir — Desir, Desyderatio, Votum. Desir ou souhait, Desyderium. Le desir et convoitement, Appetitio, Cupido. Desir qu on a de se venger, Iracundia. Un desir sans mesure qu on a de quelque chose laquelle nature ne nous a pas baillée, Affectatio. De desir …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»