-
1 flagitium
flāgĭtĭum, ii, n. [flagito; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., burning desire, heat of passion].I.Lit., an eager or furious demand, importunity, urgency (post-Aug. and rare; cf.II.flagitatio): Lentulus credebatur illa militiae flagitia primus aspernari,
Tac. A. 1, 27:pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, matris preces obtendens,
id. ib. 3, 17.—Transf.A.Esp., a shameful or disgraceful act done in the heat of passion; a burning shame, disgraceful thing (class.;B.syn.: scelus, nefas, facinus, maleficium, peccatum, delictum, crimen): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt,
Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; so,flagrantissima (with adulteria),
Tac. A. 14, 51; cf.:stupra et adulteria et omne tale flagitium,
Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, § 26:domesticis vitiis atque flagitiis se inquinare,
id. Tusc. 1, 30, 72; cf.:homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus,
id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25:tantum sceleris et tantum flagitii admittere,
id. Att. 10, 3:quae libido ab oculis, quod facinus a manibus umquam tuis, quod flagitium a toto corpore abfuit? etc.,
id. Cat. 1, 6, 13; cf.:Q. Curius, flagitiis atque facinoribus coopertus,
Sall. C. 23, 1;so with facinora,
id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.:nihil facinoris, nihil flagitii praetermittere,
Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1:tanta flagitia facere et dicere,
Cic. Tusc. 4, 34, 73:in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to stuprum),
id. ib. 4, 33, 70:in tot flagitia se ingurgitare,
id. Pis. 18, 42.—In gen., any shameful or disgraceful act or thing (without the accessory idea of passion):C.petere honorem pro flagitio more fit,
Plaut. Trin. 4, 3, 28:flagitium fiet, nisi dos dabitur virgini,
id. ib. 3, 1, 11:cum loquimur terni, nihil flagitii dicimus: at cum bini, obscoenum est,
Cic. Fam. 9, 22, 3:flagitium rei militaris admittere,
id. Clu. 46, 128: flagiti principium est, nudare inter cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.):nonne id flagitium est, te aliis consilium dare, foris sapere, tibi non posse auxiliarier?
is it not a shame? Ter. Heaut. 5, 1, 49:praeesse agro colendo flagitium putes,
Cic. Rosc. Am. 18, 50:quantum flagitii commisisset (for which, shortly before: nihil turpius, quam, etc.),
id. Brut. 61, 219; cf.:ita necesse fuit aut haec flagitia concipere animo aut susceptae philosophiae nomen amittere,
disgraceful assertions, absurdities, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum flagitium modo. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt clare, Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum flagitium, a completed crime (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—In vulg. lang., concr. like scelus, shame, disgrace, as a term of reproach, i. q. rascal, scoundrel:D.flagitium illud hominis!
Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9:ipsa quae sis stabulum flagitii,
id. Truc. 2, 7, 31: etiam opprobras vim, flagiti flagrantia, burning shame, i. e. outrageous villain, id. Rud. 3, 4, 28:omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat,
Sall. C. 14, 1.—(Causa pro effectu.) Shame, disgrace (rare but class.):id erat meum factum flagiti plenum et dedecoris,
Cic. Att. 16, 7, 4; cf.:magnum dedecus et flagitium,
id. Off. 3, 22, 86: qui non gloria movemini neque flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.):beatus qui pejus leto flagitium timet,
Hor. C. 4, 9, 50:flagitio additis damnum,
id. ib. 3, 5, 26:quia illa forma matrem familias flagitium sit si sequatur,
Plaut. Merc. 2, 3, 71:facere damni mavolo, Quam obprobramentum aut flagitium muliebre inferri domo,
id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79:flagitium imperio demere,
Liv. 25, 15, 19:consul moveri flagitio timoris fatendi,
id. 42, 60, 4. -
2 flāgitium
flāgitium ī, n [2 FLAG-], a shameful act, passionate deed, outrage, burning shame, disgraceful thing: Flagitium facimus, T.: domestica: flagitiis vita inquinata: homo flagitiis contaminatus: nihil flagiti praetermittere, L.: tanta flagitia facere et dicere.— A shameful thing, shame, disgrace: Flagiti principium est, nudare, etc., Enn. ap. C.: Nonne id flagitium est, etc., is it not a shame? T.: haec flagitia concipere animo, absurdities.—A disgrace, rascal, scoundrel: omnium flagitiorum circum se habebat, S.— Shame, disgrace: factum flagiti plenum: Peius leto flagitium timet, H.: flagitium imperio demere, L.* * *shame, disgrace; scandal, shameful act, outrage, disgraceful thing; scoundrel -
3 probrum
prŏbrum, i, n. [cf. Gr. propherein, to reproach; and opprobrium], a shameful or disgraceful act (class.; syn.: dedecus, flagitium).I.Lit.A.In gen.: qui, nisi probrum, omnia alia indelicta aestimant, Att. ap. Fest. p. 229 Müll.:B.flagitium probrumque magnum expergefacis,
Plaut. Curc. 1, 3, 42:ignaviae luxuriaeque probra,
Sall. J. 44, 5:emergere ex paternis probris ac vitiis,
Cic. Verr. 2, 3, 69, § 162.—In partic., unchaste or immodest conduct, lewdness, unchastity, adultery:II.Alcumenam insontem probri Amphitruo accusat,
Plaut. Am. 3, 1, 9:exsequi,
id. Truc. 2, 5, 8:vitii probrique plena,
id. Mil. 2, 5, 13:probri insimulasti pudicissimam feminam,
Cic. Phil. 2, 38, 99; Ov. M. 10, 695:probri suspicio,
Suet. Caes. 43; cf.:aliquam habere cum summo probro,
Ter. And. 5, 3, 10; Liv. 25, 3; Tac. A. 3, 56:probrum virginis Vestalis ut capite puniretur,
Fest. p. 241 Müll.—Transf., the disgrace arising from an infamous act, shame, reproach, disgrace, dishonor, infamy: ea tum compressa parit huic puerum, sibi probrum, Caecil. ap. Fest. p. 229 Müll.:B.nemo id probro ducet Alcumenae,
Plaut. Am. 2, 1, 30:ego jam tua probra aperibo omnia,
id. Truc. 4, 2, 50:in probro esse,
Ter. Phorm. 5, 4, 6:quem (Curium) censores senatu probri gratiā moverant,
Sall. C. 23, 1:vita rustica, quam tu probro et crimini putas esse oportere,
to be reproachful, shameful, Cic. Rosc. Am. 17, 48:postquam divitiae honori esse coeperunt, paupertas probro haberi,
Sall. C. 12, 1:probrum castis, labem integris, infamiam bonis inferre,
Cic. Cael. 18, 42:ut probrum objectare,
id. Tusc. 1, 2, 3:probrum atque dedecus,
id. Rosc. Am. 24, 68:terras implere probris,
Ov. H. 17, 208:luere sanguine probra,
id. Ib. 567.—In partic., abuse, insult, reproachful language, a reproach, libel:epistulae plenae omnium in me probrorum,
Cic. Att. 11, 9, 2:aliquem probris maledictisque vexare,
id. Fl. 20, 48:in isto tuo maledicto probrum mihi nullum objectas,
id. Dom. 29, 76:probra dicere alicui,
Ov. A. A. 3, 49:jactare in aliquem,
Liv. 29, 9:ingerere probra,
id. 2, 45:increpare multis ac servilibus probris,
Tac. A. 11, 37:probra jacere,
id. H. 4, 45:cumulare,
id. A. 1, 21:aggerare,
id. ib. 13, 14:componere,
id. ib. 16, 21:probris lacessere,
Sen. Agam. 980:probris omnibus contaminatus,
Suet. Vit. 4. -
4 ad-mittō
ad-mittō mīsī, missus, ere (admittier, old for admitti, V.), to send to, let go, let loose, let come, admit, give access: te ad meas capsas admisero: domum ad se filium, N.: Iovis arcanis Minos admissus, H. — Esp., to give access, grant an audience, admit, receive: domus in quam admittenda multitudo: admissus est nemo: spectatum admissi, H.: vetuit quemquam ad eum admitti, N.—Alqm ad consilium, to take into conference, consult: neque ad consilium casus admittitur. — In numerum alqm, to enroll among: horum in numerum nemo admittebatur nisi qui, etc., N.—Alqm ad officium, to admit to: nemo ad id officium admittitur, nisi, etc., N.—Of a horse, to let go, give reins: admisso equo inruere: equo admisso accurrit, at full speed, Cs.: per colla admissa volvitur, i. e. over the neck of the galloping steed, O.: admisso passu, with quickened pace, O.: ubi se admiserat unda, had gathered force, O.—Fig., of words or thoughts, to let come, grant admittance, receive: nec... ad animum admittebat (with acc. and inf.), did not entertain the notion, L.: animi nihil auribus (abl.) admittebant, L.: si placidi rationem admittitis, hear calmly, Iu.—Of an act or event, to let be done, allow, permit: sed tu quod cavere possis stultum admittere est, T.: non admittere litem.—Hence, of birds which give a favorable omen, to be propitious, favor: ubi aves non admisissent, L.—Of an unlawful act, to incur the blame of, become guilty of, perpetrate, commit: ea in te admisisti quae, etc.: Tu nihil admittes in te formidine poenae, H.: quantum in se facinus, Cs.: dedecus: flagitium: pessimum facinus peiore exemplo, L. -
5 concipiō
concipiō cēpī, ceptus, ere [com- + capio], to take hold of, take up, take in, take, receive: inde pabula terrae concipiunt, V.: concipit Iris aquas, draws up, O.: terra Concepit lacrimas, O.: praecordiis conceptam mortem continere: conceptum motu ignem ferre, kindled, L.: ubi silices Concipiunt ignem, O.: flammam, Cs.: Bucina, quae concepit aëra (by blowing), O.: quem mens mea concipit ignem? O.—To conceive, become pregnant: cum concepit mula: ex illo, O.: id, quod conceperat: alqm ex alqo: quem pluvio Danaë conceperat auro, O.: omnia, quae terra concipiat semina: concepta crimina portat, the fruit of sin, O.— Fig., to imagine, conceive, think: quae concipiuntur animo: aliquid animo, L.: aethera mente, grasps in imagination, O.: quicquid concipitur nefas, H.—To understand, comprehend, perceive: principia rerum animo: alqd fieri oportere: lucos illic esse, O. — To adopt, harbor, entertain, conceive: inimicitiae ex aedilitate conceptae, Cs.: mente furores, O.: spem, O.: auribus cupiditatem: malum aut scelus: flagitium cum aliquo: ducis tu concipe curam, i. e. assume, V.—To draw up, comprisc, express in words, compose: sicut verbis concipiatur more nostro, as our phrase is: ius iurandum, L.: verba, quibus gratīs agit, a form, O.: conceptis verbis peierasse: foedus, V.: summas, to report definitely, L. — To promulgate, declare formally, phrase (in religious rites): vota sacerdos, O.: Latinas (ferias) sacrumque rite, L.* * *concipere, concepi, conceptus V TRANStake in/up, receive, catch; derive/draw (from); contain/hold; grasp; adopt; wed; form, devise; understand, imagine; conceive, be mother of; utter (oath/prayer) -
6 con-iūrō
con-iūrō āvī, ātus, āre, to swear together, swear in a body (of a levy en masse): ut iuniores Italiae coniurarent, Cs.—To swear together, combine under oath: omne Coniurat Latium, V.: inter se nihil acturos, etc., Cs. — Poet.: res (sc. cum alterā), combine, H.—Esp., to form a conspiracy, plot, conspire: non defenderem, si coniurasset: inter se, S.: cum aliquo in omne flagitium, L.: contra populum R., Cs.: adversus rem p., L.: de interficiendo Pompeio: ut in te grassaremur, L.: quo stuprum inferretur, L.: patriam incendere, S. -
7 exercitus
exercitus adj. [P. of exerceo], disciplined, experienced, versed: miles: ad omne flagitium, Ta.: consuetudine velare odium, Ta.: militiā, Ta.: eloquentia, of a practised speaker, Ta. — Vexed, harassed: omnibus iniquitatibus. — Vexatious, severe: quid magis exercitum.* * *army, infantry; swarm, flock -
8 flāgitiōsus
flāgitiōsus adj. with comp. and sup. [flagitium], shameful, disgraceful, infamous, profligate, dissolute: homo flagitiosissimus: civitas flagitiosissima, S.: res: libidines: socordia flagitiosior, S.: fama flagitiosissima, Ta.: pro honestis flagitiosa exspectare, disgraceful acquisitions, Ta.* * *flagitiosa -um, flagitiosior -or -us, flagitiosissimus -a -um ADJdisgraceful, shameful; infamous, scandalous; profligate, dissolute -
9 īnsīgnītus
īnsīgnītus adj. with comp. [P. of insignis], marked, clear, plain: utendum imaginibus insignitis: notae veritatis.—Distinguished, striking, remarkable, notable: ignominia insignitior, L.: lacūs nomen insignitius, L.: insignitius flagitium, Ta. -
10 obscēnitās (obscaen-)
obscēnitās (obscaen-) ātis, f [obscenus], moral impurity, foulness, unchastity, lewdness, obscenity: turpissima: si quod sit in obscenitate flagitium. -
11 ob-stringō
ob-stringō strinxī, strictus, ere, to shut in, confine: ventos, H.—Fig., to bind, tie, fetter, hamper, lay under obligation: (Oppianicum) donis: civitatem iure iurando, Cs.: amicos aere alieno, bring into debt: alqm pecuniā in flagitium, Ta.: se tot sceleribus, to be guilty of: se parricidio, perpetrate: iis vinculis fugae obstricti stabant, preventives of flight, L.: clementiam suam orationibus, to attest, Ta. -
12 redimō
redimō ēmī, ēmptus, ere [red-+emo], to buy back, repurchase, redeem: (domum) non minoris, quam emit Antonius, redimet: de fundo redimendo.— To ransom, release, redeem: captum quam queas Minumo, T.: cum legati populi R. redempti sint: e servitute: servi in publicum redempti ac manumissi, ransomed at the public cost, L.— To buy off, set free, release, rescue: pecuniā se a iudicibus palam redemerat: eum suo sanguine ab Acheronte, N.: fratrem Pollux alternā morte redemit, V.: corpus (a morbo), O.: armis civitatem, L.— To buy up, obtain by purchase, take by contract, undertake, hire, farm: belli moram, secure by bribery, S.: vectigalia parvo pretio redempta habere, Cs.: picarias de censoribus: litem, undertake.—Fig., to buy, purchase, redeem, secure, gain, acquire, obtain, procure: ut ab eo (praetorc) servorum vita redimeretur: pretio sepeliendi potestatem: ne obsidibus quidem datis, pacem Ariovisti, Cs.: auro ius triste sepulcri, O.: mutuam dissimulationem mali, Ta.: alqd morte, Cu.— To buy off, ward off, obviate, avert: (acerbitatem) a re p. meis incommodis: metum virgarum pretio: Si mea mors redimenda tuā esset, O.— To pay for, make amends for, atone for, compensate for: flagitium aut facinus, S.: sua per nostram periuria poenam, O.* * *Iredimere, redemi, redemptus V TRANSbuy back, recover, replace by purchase; buy up; make good, fulfil (promise); redeem; atone for; ransom; rescue/save; contract for; buy/purchase; buy offIIredimere, redimi, - V TRANSbuy back, recover, replace by purchase; buy up; make good, fulfil (promise); redeem; atone for; ransom; rescue/save; contract for; buy/purchase; buy off -
13 scūtum
scūtum ī, n [SCV-], a shield, Roman shield, infantry shield, buckler (of two boards, joined, covered with linen and hide, and edged with iron): scutum pro clipeo, L.: pedestre, of the infantry, L.: equestria, of the cavalry, L.: scutis ex cortice factis aut viminibus intextis, Cs.: domus scutis referta: scutum reliquisse praecipuum flagitium, Ta.—Fig., a shield, defence, protection, shelter, safeguard: scutum dare in iudicio eis, quos, etc.: scuto vobis magis quam gladio opus est, L.* * *shield; (heavy shield of Roman legion infantry) -
14 timeō
timeō uī, —, ēre [2 TEM-], to fear, be afraid, be fearful, be apprehensive, be afraid of, dread, apprehend: timentibus ceteris propter ignorationem locorum: timentes confirmat, Cs.: cottidie aliquid fit lenius quam timebamus: de re p. valde: a quo quidem genere ego numquam timui: pro eo, Cu.: timuere dei pro vindice terrae, O.: tibi timui, for you, T.: sibi, Cs.: nihil magis quam perfidiam timemus: quos aliquamdiu inermes timuissent, Cs.: nomen absentis, Cs.: numinis iram, O.: Peius leto flagitium, H.: furem Caulibus, a thief for his cabbages, Iu.: de suo ac legionis periculo nihil, Cs.: quod pro quoque timendum, aut a quoque petendum sit: timeo quidnam eloqui possim: misera timeo, ‘incertum’ hoc quorsum accidat, T.: haec quo sint eruptura: tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, etc., Cs.: inventis uti, H.: latebras intrare, O.: ni cedenti instaturum alterum timuissent, L.: neque timerent, ne circumvenirentur, Cs.: timuit, ne non succederet, H.: timeo, ut sustineas, I am afraid you cannot stand it: ut satis commode supportari posset (res frumentaria), timere dicebant, Cs.— To show fear, express terror (poet.): timuit exterrita pennis Ales, expressed its fear, i. e. fluttered, V.* * *timere, timui, - Vfear, dread, be afraid (ne + SUB = lest; ut or ne non + SUB = that... not) -
15 adgnascor
1.To be born in addition to; commonly,A.Of children that are not born until after the father has made his will:B.constat agnascendo rumpi testamentum,
Cic. de Or. 1, 57, 241; so id. Caecin. 25; Dig. 25, 3, 3.—Metaph.,Of adopted children, to accrue by adoption:II.qui in adoptionem datur, his, quibus agnascitur, cognatus fit,
Paul. Dig. 1, 7, 23; cf. id. ib. 1, 7, 10.—Of plants, to grow to, at, or upon something:III.viscum in quercu adgnasci,
Plin. 16, 44, 93, § 245; 27, 11, 73, § 97.—Of teeth, to grow afterwards, Gell. 3, 10.—Of hair, Plin. 11, 39, 94, § 231. —Of limbs:A.membra animalibus adgnata inutilia sunt,
Plin. 11, 52, 113, § 272.—Of plants:tubera et cetera quae subito adgnascuntur,
Scrib. Comp. 82.—Hence, agnā-tus ( adg-), a, um, P. a.Lit., born to, belonging to, or connected with by birth; and subst., a blood relation by the father's side ( father, son, grandson, etc.; brother, brother's son, brother's grandson, etc.; uncle, cousin, second cousin, etc.); accordingly of more limited signif. than cognatus, which includes blood relations on the mother's side; the idea in gentilis is still more extended, including all the persons belonging to a gens, and bearing the same gentile name, e. g. the Cornelii, Fabii, Aemilii, etc., v. Smith's Dict. Antiq.; Gai Inst. 1, 156; Ulp. 26, 1, 10, § 2; cf.B.Zimmern, Röm. Priv. Rechtsgesch. 1, 507 sq.—Even the XII. Tables mention the Agnati: SI. (PATERFAMILIAS) INTESTATO. MORITVR. CVI. SVVS. HERES. NEC. SIT. ADGNATVS. PROXIMVS. FAMILIAM. HABETO.,
Cic. Inv. 2, 50, and Ulp. Fragm. Tit. 26, § 1:SI. ADGNATVS. NEC. ESCIT. (sit) GENTILIS. FAMILIAM. NANCITOR., Mos. et Rom. Leg. Coll. Tit. 16, § 4: SI. FVRIOSVS. EST. ADGNATORVM. GENTILIVMQVE. IN. EO. PECVNIAQVE. EIVS. POTESTAS. ESTO.,
Cic. Inv. 2, 5; Auct. ad Her. 1, 13.—Hence, the proverb:ad adgnatos et gentiles est deducendus, for a madman or insane person,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Ag-nāti, orum, subst., children born after the father has made his will (cf. I. A.):numerum liberorum finire aut quemquam ex adgnatis necare flagitium habetur,
Tac. G. 19; id. H. 5, 5. -
16 adgnatus
1.To be born in addition to; commonly,A.Of children that are not born until after the father has made his will:B.constat agnascendo rumpi testamentum,
Cic. de Or. 1, 57, 241; so id. Caecin. 25; Dig. 25, 3, 3.—Metaph.,Of adopted children, to accrue by adoption:II.qui in adoptionem datur, his, quibus agnascitur, cognatus fit,
Paul. Dig. 1, 7, 23; cf. id. ib. 1, 7, 10.—Of plants, to grow to, at, or upon something:III.viscum in quercu adgnasci,
Plin. 16, 44, 93, § 245; 27, 11, 73, § 97.—Of teeth, to grow afterwards, Gell. 3, 10.—Of hair, Plin. 11, 39, 94, § 231. —Of limbs:A.membra animalibus adgnata inutilia sunt,
Plin. 11, 52, 113, § 272.—Of plants:tubera et cetera quae subito adgnascuntur,
Scrib. Comp. 82.—Hence, agnā-tus ( adg-), a, um, P. a.Lit., born to, belonging to, or connected with by birth; and subst., a blood relation by the father's side ( father, son, grandson, etc.; brother, brother's son, brother's grandson, etc.; uncle, cousin, second cousin, etc.); accordingly of more limited signif. than cognatus, which includes blood relations on the mother's side; the idea in gentilis is still more extended, including all the persons belonging to a gens, and bearing the same gentile name, e. g. the Cornelii, Fabii, Aemilii, etc., v. Smith's Dict. Antiq.; Gai Inst. 1, 156; Ulp. 26, 1, 10, § 2; cf.B.Zimmern, Röm. Priv. Rechtsgesch. 1, 507 sq.—Even the XII. Tables mention the Agnati: SI. (PATERFAMILIAS) INTESTATO. MORITVR. CVI. SVVS. HERES. NEC. SIT. ADGNATVS. PROXIMVS. FAMILIAM. HABETO.,
Cic. Inv. 2, 50, and Ulp. Fragm. Tit. 26, § 1:SI. ADGNATVS. NEC. ESCIT. (sit) GENTILIS. FAMILIAM. NANCITOR., Mos. et Rom. Leg. Coll. Tit. 16, § 4: SI. FVRIOSVS. EST. ADGNATORVM. GENTILIVMQVE. IN. EO. PECVNIAQVE. EIVS. POTESTAS. ESTO.,
Cic. Inv. 2, 5; Auct. ad Her. 1, 13.—Hence, the proverb:ad adgnatos et gentiles est deducendus, for a madman or insane person,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Ag-nāti, orum, subst., children born after the father has made his will (cf. I. A.):numerum liberorum finire aut quemquam ex adgnatis necare flagitium habetur,
Tac. G. 19; id. H. 5, 5. -
17 admitto
ad-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. (admĭsse sync. for admisisse, Plaut. Mil. 4, 7, 4: admittier arch. for admitti, as Verg. A. 9, 231), orig. to send to; hence with the access. idea of leave, permission (cf.: aditus, accessus), to suffer to come or go to a place, to admit. —Constr. with in and acc. ( in and abl. is rare and doubtful), ad, or dat. (class.).I.Lit.A.In gen.:B.ad eam non admissa sum,
Ter. Hec. 2, 1, 41;so Eun. 2, 2, 50: quam multis custodibus opus erit, si te semel ad meas capsas admisero,
Cic. Div. in Caecil. 16:in cubiculum,
id. Phil. 8, 10:lucem in thalamos,
Ov. A. A. 3, 807:domum ad se filium,
Nep. Tim. 1:plebem ad campestres exercitationes,
Suet. Ner. 10:aliquem per fenestram,
Petr. Sat. 79; cf. Ov. A. A. 3, 605:admissis intra moenia hostibus,
Flor. 1, 1.—Esp.1.Of those who admitted one on account of some business; and under the emperors, for the purpose of salutation, to allow one admittance or access, to grant an audience (the t. t. for this; v. admissio, admissionalis;2.opp. excludere,
Cic. Cat. 1, 4, 10; Plin. Pan. 48; cf.Schwarz ad h. 1. 47, 3): nec quemquam admisit,
admitted no one to his presence, Cic. Att. 13, 52:domus clari hominis, in quam admittenda hominum cujusque modi multitudo,
id. Off. 1, 39: Casino salutatum veniebant;admissus est nemo,
id. Phil. 2, 41, 105; Nep. Con. 3; id. Dat. 3; Suet. Aug. 79:spectatum admissi,
Hor. A. P. 5:admittier orant,
Verg. A. 9, 231:turpius eicitur quam non admittitur hospes,
Ov. Tr. 5, 6, 13:vetuit ad eum quemquam admitti,
Nep. Eum. 12; Curt. 4, 1, 25:promiscuis salutationibus admittebat et plebem,
Suet. Aug. 52.—Metaph.:ante fores stantem dubitas admittere Famam,
Mart. 1, 25.—Of a harlot:3.ne quemquam interea alium admittat prorsus quam me ad se virum,
Plaut. As. 1, 3, 83; Prop. 3, 20, 7.—Also of the breeding of animals, to put the male to the female (cf.:admissarius, admissura, admissus),
Varr. R. R. 3, 9, 22; 3, 10, 3; Plin. 8, 43, 68 al.; cf. id. 10, 63, 83; Just. 1, 10; Col. 6, 37; 7, 2.—Also used of the female of animals, Varr. R. R. 2, 7, and Non. 69, 85.—Admittere aliquem ad consilium, to admit one to counsel or consultation:4.nec ad consilium casus admittitur,
Cic. Marc. 2, 7:horum in numerum nemo admittebatur nisi qui, etc.,
Nep. Lys. 1 Halm.—Hence:admittere aliquem ad honores, ad officium,
to admit him to, to confer on, Nep. Eum. 1; Suet. Caes. 41; Prop. 2, 34, 16; Sen. Herc. Oet. 335.—Of a horse, to let go or run, to give loose reins to (cf.: remittere, immittere, less emphatic than concitare; usu. in the part. perf.):II.admisso equo in mediam aciem irruere,
Cic. Fin. 2, 19, 61:equites admissis equis ad suos refugerunt,
Caes. B. C. 2, 34:Considius equo admisso ad eum accurrit,
came at full speed, id. B. G. 1, 22:in Postumium equum infestus admisit,
Liv. 2, 19; so Ov. H. 1, 36; id. M. 6, 237.—Hence of the hair, to let it flow loosely:admissae jubae,
Ov. Am. 2, 16, 50 al. [p. 41]Fig.A.Of words, entreaties, etc., to permit a thing to come, to give access or grant admittance, to receive:B.pacis mentionem admittere auribus,
Liv. 34, 49;so 30, 3: nihil quod salutare esset, ad aurĭs admittebant,
id. 25, 21:quo facilius aures judicum, quae post dicturi erimus, admittant,
Quint. 4, 3, 10.—Hence also absol.:admittere precationem,
to hear, to grant, Liv. 31, 5 Gron.; Sil. 4, 698: tunc admitte jocos, give admittance to jesting, i. e. allow it, Mart. 4, 8.—So also:aliquid ad animum,
Liv. 7, 9:cogitationem,
Lact. 6, 13, 8.—Of an act, event, etc., to let it be done, to allow, permit (“fieri pati,” Don. ad Ter. Eun. 4, 6, 23).—With acc. of thing:C.sed tu quod cavere possis stultum admittere est, Ter. l. c.: quod semel admissum coërceri non potest,
Cic. Fin. 1, 1, 4:non admittere litem,
id. Clu. 116:aspicere ecquid jam mare admitteret,
Plin. Ep. 6, 16, 17:non admittere illicita,
Vulg. 2 Macc. 6, 20.—With subj. clause:hosti non admissuro, quo minus aggrederetur,
Tac. H. 2, 40.—With acc. and inf.:non admisit quemquam se sequi,
Vulg. Marc. 5, 37; so acc. of person alone:non admisit eum,
ib. 5, 19.—Hence, in the language of soothsayers, t. t. of birds which give a favorable omen, = addīco, to be propitious, to favor:inpetritum, inauguratum'st, quovis admittunt aves,
Plaut. As. 2, 1, 11:ubi aves non admisissent,
Liv. 1, 36, 6; id. 4, 18 al. (hence: ADMISSIVAE: aves, in Paul. ex Fest. p. 21. Müll.).—Of an unlawful act, design, etc., to grant admittance to one's self; hence, become guiliy of, to perpetrate, to commit (it thus expresses rather the moral liability incurred freely; while committere designates the overt act, punishable by civil law, Herz. ad Caes. B. G. 3, 9; freq. and class.), often with a reflexive pron., in me, etc. (acc.):me hoc delictum admisisse in me, vehementer dolet,
Ter. Ad. 4, 5, 48:ea in te admisisti quae, etc.,
Cic. Phil. 2, 19, 47:tu nihil admittes in te formidine poenae,
Hor. Ep. 1, 16, 53:admittere in se culpam,
Plaut. Trin. 1, 2, 61; Ter. Phorm. 2, 1, 40:scelera, quae in se admiserit,
Lucil. 27, 5 Müll.:quid umquam Habitus in se admisit, ut, etc.,
Cic. Clu. 60, 167:quantum in se facinus,
Caes. B. G. 3, 9.—And without such reflexive pron.:cum multos multa admĭsse acceperim,
Plaut. Mil. 4, 7, 4:quid ego tantum sceleris admisi miser?
Ter. Heaut. 5, 2, 83; so,si Milo admisisset aliquid, quod, etc.,
Cic. Mil. 23 fin.:dedecus,
id. Verr. 1, 17:commissum facinus et admissum dedecus confitebor,
id. Fam. 3, 10, 7:tantum dedecus,
Caes. B. G. 4, 25:si quod facinus,
id. ib. 6, 12:flagitium,
Cic. Clu. 128:fraudem,
id. Rab. 126:maleficium,
id. Sext. Rosc. 62:scelus,
Nep. Ep. 6:facinus miserabile,
Sall. J. 53, 7:pessimum facinus pejore exemplo,
Liv. 3, 72, 2:tantum dedccoris,
id. 4, 2; so 2, 37; 3, 59 al. -
18 agnascor
1.To be born in addition to; commonly,A.Of children that are not born until after the father has made his will:B.constat agnascendo rumpi testamentum,
Cic. de Or. 1, 57, 241; so id. Caecin. 25; Dig. 25, 3, 3.—Metaph.,Of adopted children, to accrue by adoption:II.qui in adoptionem datur, his, quibus agnascitur, cognatus fit,
Paul. Dig. 1, 7, 23; cf. id. ib. 1, 7, 10.—Of plants, to grow to, at, or upon something:III.viscum in quercu adgnasci,
Plin. 16, 44, 93, § 245; 27, 11, 73, § 97.—Of teeth, to grow afterwards, Gell. 3, 10.—Of hair, Plin. 11, 39, 94, § 231. —Of limbs:A.membra animalibus adgnata inutilia sunt,
Plin. 11, 52, 113, § 272.—Of plants:tubera et cetera quae subito adgnascuntur,
Scrib. Comp. 82.—Hence, agnā-tus ( adg-), a, um, P. a.Lit., born to, belonging to, or connected with by birth; and subst., a blood relation by the father's side ( father, son, grandson, etc.; brother, brother's son, brother's grandson, etc.; uncle, cousin, second cousin, etc.); accordingly of more limited signif. than cognatus, which includes blood relations on the mother's side; the idea in gentilis is still more extended, including all the persons belonging to a gens, and bearing the same gentile name, e. g. the Cornelii, Fabii, Aemilii, etc., v. Smith's Dict. Antiq.; Gai Inst. 1, 156; Ulp. 26, 1, 10, § 2; cf.B.Zimmern, Röm. Priv. Rechtsgesch. 1, 507 sq.—Even the XII. Tables mention the Agnati: SI. (PATERFAMILIAS) INTESTATO. MORITVR. CVI. SVVS. HERES. NEC. SIT. ADGNATVS. PROXIMVS. FAMILIAM. HABETO.,
Cic. Inv. 2, 50, and Ulp. Fragm. Tit. 26, § 1:SI. ADGNATVS. NEC. ESCIT. (sit) GENTILIS. FAMILIAM. NANCITOR., Mos. et Rom. Leg. Coll. Tit. 16, § 4: SI. FVRIOSVS. EST. ADGNATORVM. GENTILIVMQVE. IN. EO. PECVNIAQVE. EIVS. POTESTAS. ESTO.,
Cic. Inv. 2, 5; Auct. ad Her. 1, 13.—Hence, the proverb:ad adgnatos et gentiles est deducendus, for a madman or insane person,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Ag-nāti, orum, subst., children born after the father has made his will (cf. I. A.):numerum liberorum finire aut quemquam ex adgnatis necare flagitium habetur,
Tac. G. 19; id. H. 5, 5. -
19 Agnati
1.To be born in addition to; commonly,A.Of children that are not born until after the father has made his will:B.constat agnascendo rumpi testamentum,
Cic. de Or. 1, 57, 241; so id. Caecin. 25; Dig. 25, 3, 3.—Metaph.,Of adopted children, to accrue by adoption:II.qui in adoptionem datur, his, quibus agnascitur, cognatus fit,
Paul. Dig. 1, 7, 23; cf. id. ib. 1, 7, 10.—Of plants, to grow to, at, or upon something:III.viscum in quercu adgnasci,
Plin. 16, 44, 93, § 245; 27, 11, 73, § 97.—Of teeth, to grow afterwards, Gell. 3, 10.—Of hair, Plin. 11, 39, 94, § 231. —Of limbs:A.membra animalibus adgnata inutilia sunt,
Plin. 11, 52, 113, § 272.—Of plants:tubera et cetera quae subito adgnascuntur,
Scrib. Comp. 82.—Hence, agnā-tus ( adg-), a, um, P. a.Lit., born to, belonging to, or connected with by birth; and subst., a blood relation by the father's side ( father, son, grandson, etc.; brother, brother's son, brother's grandson, etc.; uncle, cousin, second cousin, etc.); accordingly of more limited signif. than cognatus, which includes blood relations on the mother's side; the idea in gentilis is still more extended, including all the persons belonging to a gens, and bearing the same gentile name, e. g. the Cornelii, Fabii, Aemilii, etc., v. Smith's Dict. Antiq.; Gai Inst. 1, 156; Ulp. 26, 1, 10, § 2; cf.B.Zimmern, Röm. Priv. Rechtsgesch. 1, 507 sq.—Even the XII. Tables mention the Agnati: SI. (PATERFAMILIAS) INTESTATO. MORITVR. CVI. SVVS. HERES. NEC. SIT. ADGNATVS. PROXIMVS. FAMILIAM. HABETO.,
Cic. Inv. 2, 50, and Ulp. Fragm. Tit. 26, § 1:SI. ADGNATVS. NEC. ESCIT. (sit) GENTILIS. FAMILIAM. NANCITOR., Mos. et Rom. Leg. Coll. Tit. 16, § 4: SI. FVRIOSVS. EST. ADGNATORVM. GENTILIVMQVE. IN. EO. PECVNIAQVE. EIVS. POTESTAS. ESTO.,
Cic. Inv. 2, 5; Auct. ad Her. 1, 13.—Hence, the proverb:ad adgnatos et gentiles est deducendus, for a madman or insane person,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Ag-nāti, orum, subst., children born after the father has made his will (cf. I. A.):numerum liberorum finire aut quemquam ex adgnatis necare flagitium habetur,
Tac. G. 19; id. H. 5, 5. -
20 agnatus
1.To be born in addition to; commonly,A.Of children that are not born until after the father has made his will:B.constat agnascendo rumpi testamentum,
Cic. de Or. 1, 57, 241; so id. Caecin. 25; Dig. 25, 3, 3.—Metaph.,Of adopted children, to accrue by adoption:II.qui in adoptionem datur, his, quibus agnascitur, cognatus fit,
Paul. Dig. 1, 7, 23; cf. id. ib. 1, 7, 10.—Of plants, to grow to, at, or upon something:III.viscum in quercu adgnasci,
Plin. 16, 44, 93, § 245; 27, 11, 73, § 97.—Of teeth, to grow afterwards, Gell. 3, 10.—Of hair, Plin. 11, 39, 94, § 231. —Of limbs:A.membra animalibus adgnata inutilia sunt,
Plin. 11, 52, 113, § 272.—Of plants:tubera et cetera quae subito adgnascuntur,
Scrib. Comp. 82.—Hence, agnā-tus ( adg-), a, um, P. a.Lit., born to, belonging to, or connected with by birth; and subst., a blood relation by the father's side ( father, son, grandson, etc.; brother, brother's son, brother's grandson, etc.; uncle, cousin, second cousin, etc.); accordingly of more limited signif. than cognatus, which includes blood relations on the mother's side; the idea in gentilis is still more extended, including all the persons belonging to a gens, and bearing the same gentile name, e. g. the Cornelii, Fabii, Aemilii, etc., v. Smith's Dict. Antiq.; Gai Inst. 1, 156; Ulp. 26, 1, 10, § 2; cf.B.Zimmern, Röm. Priv. Rechtsgesch. 1, 507 sq.—Even the XII. Tables mention the Agnati: SI. (PATERFAMILIAS) INTESTATO. MORITVR. CVI. SVVS. HERES. NEC. SIT. ADGNATVS. PROXIMVS. FAMILIAM. HABETO.,
Cic. Inv. 2, 50, and Ulp. Fragm. Tit. 26, § 1:SI. ADGNATVS. NEC. ESCIT. (sit) GENTILIS. FAMILIAM. NANCITOR., Mos. et Rom. Leg. Coll. Tit. 16, § 4: SI. FVRIOSVS. EST. ADGNATORVM. GENTILIVMQVE. IN. EO. PECVNIAQVE. EIVS. POTESTAS. ESTO.,
Cic. Inv. 2, 5; Auct. ad Her. 1, 13.—Hence, the proverb:ad adgnatos et gentiles est deducendus, for a madman or insane person,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Ag-nāti, orum, subst., children born after the father has made his will (cf. I. A.):numerum liberorum finire aut quemquam ex adgnatis necare flagitium habetur,
Tac. G. 19; id. H. 5, 5.
См. также в других словарях:
Flagitĭum — (lat.), Schandthat, Laster; daher Flagitios, schändlich … Pierer's Universal-Lexikon
meschanceté — Meschanceté, Facinus illiberale, Improbitas cordis humani, Impuritas, Indignitas, Nequitia, Scelus, Vitium, Flagitium. Grande meschanceté, Perdita nequitia. Fort grande meschanceté, Robusta improbitas. Une mesme meschanceté est entrée és cueurs… … Thresor de la langue françoyse
flagicio — (del lat. «flagitĭum»; ant.) m. *Delito grave u horrible. * * * flagicio. (Del lat. flagitĭum). m. ant. Delito grave y atroz … Enciclopedia Universal
cas — I. Cas, Casus. Un cas et meschant fait, Facinus, Flagitium. Un cas aigre, et qui est trouvé fort mauvais, Crimen referuens siue acerbum. C estoit un cas punissable à un Senateur, Criminosum Senatori fuit. Cas digne de mort, Cas capital, Fraus… … Thresor de la langue françoyse
Flagitious — Fla*gi tious, a. [L. flagitiosus, fr. flagitium a shameful or disgraceful act, orig., a burning desire, heat of passion, from flagitare to demand hotly, fiercely; cf. flagrare to burn, E. flagrant.] 1. Disgracefully or shamefully criminal;… … The Collaborative International Dictionary of English
Flagitiously — Flagitious Fla*gi tious, a. [L. flagitiosus, fr. flagitium a shameful or disgraceful act, orig., a burning desire, heat of passion, from flagitare to demand hotly, fiercely; cf. flagrare to burn, E. flagrant.] 1. Disgracefully or shamefully… … The Collaborative International Dictionary of English
Flagitiousness — Flagitious Fla*gi tious, a. [L. flagitiosus, fr. flagitium a shameful or disgraceful act, orig., a burning desire, heat of passion, from flagitare to demand hotly, fiercely; cf. flagrare to burn, E. flagrant.] 1. Disgracefully or shamefully… … The Collaborative International Dictionary of English
flagitious — adjective Etymology: Middle English flagicious, from Latin flagitiosus, from flagitium shameful thing Date: 14th century marked by scandalous crime or vice ; villainous • flagitiously adverb • flagitiousness noun … New Collegiate Dictionary
Legio XV Primigenia — Sestercio emitido en Roma en 37 38 con el retrato y titulatura imperial de Calígula, creador de la Legio XV Primigenia Activa Desde 39 hasta 70 … Wikipedia Español
Flagitiös — (vom lat. flagitium, Schandthat), schändlich, lasterhaft … Herders Conversations-Lexikon
AEAS — Epiri fluv. ex Macedonia defluens, in Ionium mare se exonerat. Lucan. l. 6. Purus in occasum; sed parvi gurgitis Aeas Ionio fluit inde mari: Ovid. Met l. 1. Fab. 11. Apidanusque senex, lenisque Amphrysus, et Aeas. Aous, teste Pliniô. l. 3. c. 23 … Hofmann J. Lexicon universale