Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

fissa

  • 1 idea fissa

    idea fissa
  • 2 senza fissa dimora

    senza fissa dimora
  • 3 telefonia fissa

    telefonia fissa
  • 4 findo

    findo, fidī, fissum, ere ( altindisch bhindánt- = findens), spalten = nach seinem natürlichen Gefüge in zwei Teile trennen (während scindere = gewaltsam zerteilen), I) im allg.: a) tr.: lignum, Verg.: corticem, Ov.: infantes statuas, bersten machen, Hor.: navis saepe fissa, das leck gewordene, Plaut.: equus ungulis fissis, Suet.: costas, Varro fr.: f. agros sarculo, Hor.: terras vomere, durchfurchen, Ov.: aëra, fliegend die Luft durchschneiden, Ov.: fretum, aequor, segelnd das Meer durchfurchen, Ov. u. Prop.: übtr., dies mensem findit, spaltet = teilt (in zwei gleiche Teile), Hor.: et mihi dividuo findetur munere quadra, mir wird abgeschnitten von usw. = mir fällt zu, Hor. – b) refl. u. medial: α) = sich spalten = sich teilen, via se findit in partes ambas, Verg.: hāc insulā quasi rostro finditur Fibrenus (fluvius), Cic.: Faleriis caelum findi velut magno hiatu visum, Liv. – β) findi = zerplatzen, bersten, Marsis finduntur cantibus angues, Ov.: dah. findor, ich möchte (vor Ärger) bersten, Plaut.: cor meum et cerebrum finditur, mein Herz u. Hirn möchte mir zerspringen, Plaut. – II) prägn. = spalten machen, alte finditur in solidum cuneis via, mit Keilen wird tief ein Weg in die Härte gebahnt, Verg.: vulnus, eine klaffende W. beibringen, Val. Flacc.

    / Partic. subst., fissum, ī, n., der Spalt, die Ritze, ani fissa, Cels. 5, 20, 5; 7, 30 in. – bes. f. iecoris, als t. t. der Haruspizin, ein Spalt, Einschnitt der Eingeweide (wahrsch. zwischen den verschiedenen Lappen der Leber) des Opfertieres, Cic. de nat. deor. 3, 14. Cic. de div. 2, 28: iecorum fissa, Cic. de div. 1, 118: quid fissum in extis, quid fibra valeat, ibid. 1, 16: f. familiare, s. familiārisa. E.

    lateinisch-deutsches > findo

  • 5 findo

    findo, fidī, fissum, ere ( altindisch bhindánt- = findens), spalten = nach seinem natürlichen Gefüge in zwei Teile trennen (während scindere = gewaltsam zerteilen), I) im allg.: a) tr.: lignum, Verg.: corticem, Ov.: infantes statuas, bersten machen, Hor.: navis saepe fissa, das leck gewordene, Plaut.: equus ungulis fissis, Suet.: costas, Varro fr.: f. agros sarculo, Hor.: terras vomere, durchfurchen, Ov.: aëra, fliegend die Luft durchschneiden, Ov.: fretum, aequor, segelnd das Meer durchfurchen, Ov. u. Prop.: übtr., dies mensem findit, spaltet = teilt (in zwei gleiche Teile), Hor.: et mihi dividuo findetur munere quadra, mir wird abgeschnitten von usw. = mir fällt zu, Hor. – b) refl. u. medial: α) = sich spalten = sich teilen, via se findit in partes ambas, Verg.: hāc insulā quasi rostro finditur Fibrenus (fluvius), Cic.: Faleriis caelum findi velut magno hiatu visum, Liv. – β) findi = zerplatzen, bersten, Marsis finduntur cantibus angues, Ov.: dah. findor, ich möchte (vor Ärger) bersten, Plaut.: cor meum et cerebrum finditur, mein Herz u. Hirn möchte mir zerspringen, Plaut. – II) prägn. = spalten machen, alte finditur in solidum cuneis via, mit Keilen wird tief ein Weg in die Härte gebahnt, Verg.: vulnus, eine klaffende W. beibringen, Val. Flacc.
    Partic. subst., fissum, ī, n., der Spalt, die
    ————
    Ritze, ani fissa, Cels. 5, 20, 5; 7, 30 in. – bes. f. iecoris, als t. t. der Haruspizin, ein Spalt, Einschnitt der Eingeweide (wahrsch. zwischen den verschiedenen Lappen der Leber) des Opfertieres, Cic. de nat. deor. 3, 14. Cic. de div. 2, 28: iecorum fissa, Cic. de div. 1, 118: quid fissum in extis, quid fibra valeat, ibid. 1, 16: f. familiare, s. familiaris a. E.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > findo

  • 6 crepo

    crepo, puī, pitum, āre (zu altind. k npatē, Aorist akrapišţa »jammern«), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, klappern, knattern, knurren, knallen, klatschen; knistern, knittern, knirschen, klirren, klimpern, schwirren; knacken, krachen, dröhnen; rasseln, prasseln; rauschen, sausen, brausen; plätschern; schmatzen, schnalzen, I) v. intr.: 1) eig., von metall. Ggstdn., arma civilis crepuere belli, Sen. poët.: quid crepuit quasi ferrum modo? Plaut.: cum primum crepuerit catena, discedet (amicus), Sen.: aureolos (Goldstückchen) manu crepantes amico donas, Mart.: sinus crepantes, die (von dem eingewebten Golde) rauschenden, Verg.: o si sub rastro crepet argenti mihi seria (Topf, Tonne), Pers. – von der Tür (die nach der Straße aufgeht, weshalb der sie Öffnende klopft, um die Leute auf der Straße aufmerksam zu machen, damit sie nicht gestoßen werden), crepuit ostium, Plaut. Cas. 813: ostium lenonis crepuit, Plaut. Pseud. 131: crepuit a Glycerio ostium, Ter. Andr. 682 (al. concrepuit): adhuc loquebatur, cum crepuit ostium impulsum, Petron. 99, 5: crepuit foris, Plaut.: quidnam foris crepuit? mane, mane, ipse exit foras, Ter.: sed crepuerunt fores hinc a me? quisnam egreditur? Ter. – von musikal. Instrum. u. musikal. tönenden Ggstdn., crepant cymbala et tympana audiunturque tibiae, Mela: crepuit sonabile sistrum, Ov.: lapidem (Memnonis statuae dicatum) cotidiano solis ortu contactum radiis crepare tradunt, Plin.: u. v. Bläser eines musikal. Instrum., nec crepuit fissā me propter arundine custos (der Wächter des Leichnams, der zuw. auf einer Rohrpfeife blasen mußte, um den etwa Scheintoten aufzuwecken), Prop. – v. reifen Getreide, messes area cum teret crepantes, Mart. – vom Geräusch des herabfallenden Hagels, crepat aurea grandine multā palla, Stat. – v. brechenden, berstenden Ggstdn., ubi tecta crepuerunt (beim Erdbeben), Sen.: crepant aedificia, antequam corruant, Sen.: acuto in murice remi obnixi crepuere (knackten), Verg.: si crepant poma (am Baume platzen), Pallad. – v. brennenden Ggstdn., crepit in mediis laurus adusta focis, Ov.: crepat ad veteres herba Sabina focos, Prop. – v. Schlägen, verberum crepuit sonus, Sen. poët.: verbera crepantia, Prud. – v. Küssen, circum cathedras basia crepant, Mart. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, intestina mihi, quando esurio, crepant, knurrt der Magen, Plaut.: dentes crepuere retecti, klapperten (vor Schrecken), Pers.: ille cuius dentes crepuere sub pugno, unter den Faustschlägen (des Gegners) knackten, Sen.: digiti crepantis signa, die Zeichen des schnalzenden F., die Schnippchen (damit der Diener zum Dienst erscheinen soll), Mart.: crepuere malae, knirschten (v. der hungrigen Sphinx), Sen. poët.: u. (im Bilde) levis crepante desilit pede, mit rauschendem F., Hor. – vom Menschen, der laute Blähungen fahren läßt, knallen, Cato fr., Plaut. u. Mart. – v. menschl. Lauten, vox generosa, quae non composita nec alienis auribus sed subito data crepuit, laut geworden ist, Sen. de clem. 2, 1, 1. – 2) meton., knacken = bersten, platzen (vgl. franz. crever u. unser »krepieren«), v. Gefäßen, Augustin. serm. 275, 2 u. 276, 3: v. Gewächsen, Fulg. myth. 3, 8: v. einer Person, crepuit medius, ist mitten entzwei geborsten, Vulg. act. apost. 1, 18.

    II) v. tr. erschallen lassen, erklingen lassen (poet.), a) mit Acc. des Instrum. usw., das den Schall gibt: cr. aera (Becken, bei Mondfinsternis), Stat. Theb. 6, 687: aureolos, Goldstückchen (aufzählen) klimpern lassen, Mart. 5, 19, 14. – b) m. Acc. des Tons usw., den man hören läßt: α) übh.: manibus faustos ter crepuere sonos (Musae), ließen dreimal Beifallklatschen erschallen, Prop. 3, 10, 4: ebenso cum (al. cui) populus frequens laetum theatris ter crepuit sonum, Hor. carm. 2, 17, 26. – β) aus dem Munde etwas erschallen lassen, etw. immer im Munde führen, mit etw. um sich werfen, -lärmen, etw. laut verkündigen, predigen,immunda ignominiosaque dicta, Hor.: si quid Stertinius veri crepat, Hor.: cr. sulcos et vineta mera, Hor.: post vina gravem militiam aut pauperiem, Hor.: crepat, ut etc., ist voll Lobes, wie usw., Lucr. Vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 3, 33. (Schmid u. Obbarius Hor. ep. 1, 7, 84. – / Ungew. Coni. Plusqu. crepasset, Prud. perist. 10, 760 Obbar. (Dressel cremasset).

    lateinisch-deutsches > crepo

  • 7 vetustas

    vetustās, ātis, f. (vetustus), das Alter, I) eig.: A) im allg.: v. possessionis, Cic.: verborum v. prisca, das hohe Alter, Cic.: tarda v., v. Greisenalter, Ov.: municipium vetustate antiquissimum, Cic. – B) insbes., das Altertum (sowohl die Zeit als meton. die Menschen jener Zeit), historia nuntia vetustatis, Cic.: contra omnia vetustatis exempla, Caes.: verbum ab obsoleta vetustate sumptum, Quint.: sic credidit alta v., Sil. – II) übtr.: A) das hohe Alter = die lange Dauer, die Länge der Zeit, das lange Bestehen, -Sichhalten, das lange Liegen u. dgl., a) von materiellen Gegenständen, multa agri efferunt manu quaesita, quae vel statim consumantur vel vetustati condita mandentur, Cic.: caseus, qui vehementior vetustate fit, Cels.: terebinthi materies fidelis ad vetustatem, Plin.: bes. v. Weine, vetustate dulcescere, Plin.: vinum magnae vetustatis, ganz alter, abgelagerter, Cels.: vinum in vetustatem servare, ablagern lassen, Cato u. Colum.: vetustatem ferre, das lange Liegen vertragen, abgelagert sein, sich halten, Cic.: ebenso vetustatem pati, Colum. – v. Geschwüren usw., vetustas ulcerum, das lange Bestehen, die Langwierigkeit, Plin.: interdum vetustas ulcus occupat, bisweilen besteht ein Geschwür sehr lange Zeit, Cels.: vetustate (mit der Länge der Zeit) callosa fit fistula, Cels.: si qua fissa in ano vetustate induruerunt, Cels. – Plur., familiarum vetustates, Cic. de rep. 1, 47. – b) v. Schriften u. Schriftstellern, scripta vetustatem si modo nostra ferent, ein hohes Alter aushalten = bis auf die späte Nachwelt dauern, Ov.: hi (auctores), qui vetustatem pertulerunt, ein hohes Alter ausgehalten = die Vergangenheit überdauert haben, Quint. – c) von Zuständen, eloquendi vetustas, Ggstz. novitas, Macr. sat. 1, 4, 4: quae mihi videntur habitura etiam vetustatem, eine lange Dauer haben, lange dauern werden, Cic. – coniuncti vetustate (langes Bestehen der Freundschaft, alte Fr.), officiis, benevolentiā, Cic.: u. so amicorum studia beneficiis et officiis et vetustate... parta esse oportet, Q. Cic. – ingenio, vetustate (alte Erfahrung), artificio tu facile vicisti, Cic. – memoria alcis vetustate abiit, erlosch durch die Länge der Zeit, Liv. – B) die späte Nachwelt, de me nulla umquam obmutescet vetustas, Cic.: si fidem tanto operi est latura vetustas, Verg.

    lateinisch-deutsches > vetustas

  • 8 fixed platen

    deutsch: Werkzeugaufspannplatte, feststehende f; Düsenplatte f
    español: placa fija del molde
    français: plateau fixe du moule
    italiano: piastra d'impronta fissa
    中文: 固定压板
    русский: установочная плита пресса

    Multilingual plastics terminology dictionary > fixed platen

  • 9 crepo

    crepo, puī, pitum, āre (zu altind. kr̥patē, Aorist akrapišţa »jammern«), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch, je nach dem Zusammenhange, klappern, knattern, knurren, knallen, klatschen; knistern, knittern, knirschen, klirren, klimpern, schwirren; knacken, krachen, dröhnen; rasseln, prasseln; rauschen, sausen, brausen; plätschern; schmatzen, schnalzen, I) v. intr.: 1) eig., von metall. Ggstdn., arma civilis crepuere belli, Sen. poët.: quid crepuit quasi ferrum modo? Plaut.: cum primum crepuerit catena, discedet (amicus), Sen.: aureolos (Goldstückchen) manu crepantes amico donas, Mart.: sinus crepantes, die (von dem eingewebten Golde) rauschenden, Verg.: o si sub rastro crepet argenti mihi seria (Topf, Tonne), Pers. – von der Tür (die nach der Straße aufgeht, weshalb der sie Öffnende klopft, um die Leute auf der Straße aufmerksam zu machen, damit sie nicht gestoßen werden), crepuit ostium, Plaut. Cas. 813: ostium lenonis crepuit, Plaut. Pseud. 131: crepuit a Glycerio ostium, Ter. Andr. 682 (al. concrepuit): adhuc loquebatur, cum crepuit ostium impulsum, Petron. 99, 5: crepuit foris, Plaut.: quidnam foris crepuit? mane, mane, ipse exit foras, Ter.: sed crepuerunt fores hinc a me? quisnam egreditur? Ter. – von musikal. Instrum. u. musikal. tönenden Ggstdn., crepant cymbala et tympana audiuntur-
    ————
    que tibiae, Mela: crepuit sonabile sistrum, Ov.: lapidem (Memnonis statuae dicatum) cotidiano solis ortu contactum radiis crepare tradunt, Plin.: u. v. Bläser eines musikal. Instrum., nec crepuit fissā me propter arundine custos (der Wächter des Leichnams, der zuw. auf einer Rohrpfeife blasen mußte, um den etwa Scheintoten aufzuwecken), Prop. – v. reifen Getreide, messes area cum teret crepantes, Mart. – vom Geräusch des herabfallenden Hagels, crepat aurea grandine multā palla, Stat. – v. brechenden, berstenden Ggstdn., ubi tecta crepuerunt (beim Erdbeben), Sen.: crepant aedificia, antequam corruant, Sen.: acuto in murice remi obnixi crepuere (knackten), Verg.: si crepant poma (am Baume platzen), Pallad. – v. brennenden Ggstdn., crepit in mediis laurus adusta focis, Ov.: crepat ad veteres herba Sabina focos, Prop. – v. Schlägen, verberum crepuit sonus, Sen. poët.: verbera crepantia, Prud. – v. Küssen, circum cathedras basia crepant, Mart. – v. Teilen des menschl. u. tier. Körpers, intestina mihi, quando esurio, crepant, knurrt der Magen, Plaut.: dentes crepuere retecti, klapperten (vor Schrecken), Pers.: ille cuius dentes crepuere sub pugno, unter den Faustschlägen (des Gegners) knackten, Sen.: digiti crepantis signa, die Zeichen des schnalzenden F., die Schnippchen (damit der Diener zum Dienst erscheinen soll), Mart.: crepuere malae, knirschten (v. der
    ————
    hungrigen Sphinx), Sen. poët.: u. (im Bilde) levis crepante desilit pede, mit rauschendem F., Hor. – vom Menschen, der laute Blähungen fahren läßt, knallen, Cato fr., Plaut. u. Mart. – v. menschl. Lauten, vox generosa, quae non composita nec alienis auribus sed subito data crepuit, laut geworden ist, Sen. de clem. 2, 1, 1. – 2) meton., knacken = bersten, platzen (vgl. franz. crever u. unser »krepieren«), v. Gefäßen, Augustin. serm. 275, 2 u. 276, 3: v. Gewächsen, Fulg. myth. 3, 8: v. einer Person, crepuit medius, ist mitten entzwei geborsten, Vulg. act. apost. 1, 18.
    II) v. tr. erschallen lassen, erklingen lassen (poet.), a) mit Acc. des Instrum. usw., das den Schall gibt: cr. aera (Becken, bei Mondfinsternis), Stat. Theb. 6, 687: aureolos, Goldstückchen (aufzählen) klimpern lassen, Mart. 5, 19, 14. – b) m. Acc. des Tons usw., den man hören läßt: α) übh.: manibus faustos ter crepuere sonos (Musae), ließen dreimal Beifallklatschen erschallen, Prop. 3, 10, 4: ebenso cum (al. cui) populus frequens laetum theatris ter crepuit sonum, Hor. carm. 2, 17, 26. – β) aus dem Munde etwas erschallen lassen, etw. immer im Munde führen, mit etw. um sich werfen, -lärmen, etw. laut verkündigen, predigen,immunda ignominiosaque dicta, Hor.: si quid Stertinius veri crepat, Hor.: cr. sulcos et vineta mera, Hor.: post vina gra-
    ————
    vem militiam aut pauperiem, Hor.: crepat, ut etc., ist voll Lobes, wie usw., Lucr. Vgl. Heindorf u. Fritzsche Hor. sat. 2, 3, 33. (Schmid u. Obbarius Hor. ep. 1, 7, 84. – Ungew. Coni. Plusqu. crepasset, Prud. perist. 10, 760 Obbar. (Dressel cremasset).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crepo

  • 10 vetustas

    vetustās, ātis, f. (vetustus), das Alter, I) eig.: A) im allg.: v. possessionis, Cic.: verborum v. prisca, das hohe Alter, Cic.: tarda v., v. Greisenalter, Ov.: municipium vetustate antiquissimum, Cic. – B) insbes., das Altertum (sowohl die Zeit als meton. die Menschen jener Zeit), historia nuntia vetustatis, Cic.: contra omnia vetustatis exempla, Caes.: verbum ab obsoleta vetustate sumptum, Quint.: sic credidit alta v., Sil. – II) übtr.: A) das hohe Alter = die lange Dauer, die Länge der Zeit, das lange Bestehen, - Sichhalten, das lange Liegen u. dgl., a) von materiellen Gegenständen, multa agri efferunt manu quaesita, quae vel statim consumantur vel vetustati condita mandentur, Cic.: caseus, qui vehementior vetustate fit, Cels.: terebinthi materies fidelis ad vetustatem, Plin.: bes. v. Weine, vetustate dulcescere, Plin.: vinum magnae vetustatis, ganz alter, abgelagerter, Cels.: vinum in vetustatem servare, ablagern lassen, Cato u. Colum.: vetustatem ferre, das lange Liegen vertragen, abgelagert sein, sich halten, Cic.: ebenso vetustatem pati, Colum. – v. Geschwüren usw., vetustas ulcerum, das lange Bestehen, die Langwierigkeit, Plin.: interdum vetustas ulcus occupat, bisweilen besteht ein Geschwür sehr lange Zeit, Cels.: vetustate (mit der Länge der Zeit) callosa fit fistula, Cels.: si qua fissa in ano vetustate induruerunt, Cels. – Plur.,
    ————
    familiarum vetustates, Cic. de rep. 1, 47. – b) v. Schriften u. Schriftstellern, scripta vetustatem si modo nostra ferent, ein hohes Alter aushalten = bis auf die späte Nachwelt dauern, Ov.: hi (auctores), qui vetustatem pertulerunt, ein hohes Alter ausgehalten = die Vergangenheit überdauert haben, Quint. – c) von Zuständen, eloquendi vetustas, Ggstz. novitas, Macr. sat. 1, 4, 4: quae mihi videntur habitura etiam vetustatem, eine lange Dauer haben, lange dauern werden, Cic. – coniuncti vetustate (langes Bestehen der Freundschaft, alte Fr.), officiis, benevolentiā, Cic.: u. so amicorum studia beneficiis et officiis et vetustate... parta esse oportet, Q. Cic. – ingenio, vetustate (alte Erfahrung), artificio tu facile vicisti, Cic. – memoria alcis vetustate abiit, erlosch durch die Länge der Zeit, Liv. – B) die späte Nachwelt, de me nulla umquam obmutescet vetustas, Cic.: si fidem tanto operi est latura vetustas, Verg.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vetustas

  • 11 chiodo

    chiodo
    chiodo ['kilucida sans unicodeɔfont:do]
      sostantivo Maskulin
     1 (da legno o metallo) Nagel Maskulin; chiodo da roccia Felshaken Maskulin; mettere [oder piantare] un chiodo einen Nagel einschlagen; attaccare la biciclettai guantoni al chiodo figurato Sport den Radsportdie Boxhandschuhe an den Nagel hängen; magro come un chiodo figurato spindeldürr
     2 (figurato: idea fissa) Tick Maskulin, fixe Idee
     3  botanica chiodo-i di garofano Gewürznelken Feminin plurale

    Dizionario italiano-tedesco > chiodo

  • 12 dimora

    dimora
    dimora [di'mlucida sans unicodeɔfont:ra]
      sostantivo Feminin
    Wohnsitz Maskulin; senza fissa dimora ohne festen Wohnsitz

    Dizionario italiano-tedesco > dimora

  • 13 fissativo

    fissativo
    fissativo [fissa'ti:vo]
      sostantivo Maskulin
    Fixiermittel neutro; (nella pittura) Fixativ neutro

    Dizionario italiano-tedesco > fissativo

  • 14 fissatore

    fissatore
    fissatore [fissa'to:re]
      sostantivo Maskulin
    Fixativ neutro; fissatore per capelli Haarfestiger Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > fissatore

  • 15 idea

    idea
    idea [i'dε:a]
      sostantivo Feminin
     1  filosofia Idee Feminin, Begriff Maskulin
     2 (conoscenza elementare) Vorstellung Feminin; (immagine) Bild neutro; farsi un'idea di qualcosa sich dativo eine Vorstellung von etwas machen
     3 (pensiero) Idee Feminin, Gedanke Maskulin; idea fissa fixe Idee; neanche per idea! nicht im Mindesten!, nicht (mal) im Traum!
     4 (impressione) Eindruck Maskulin; (opinione) Meinung Feminin, Ansicht Feminin; idea-e politiche politische Gesinnung; cambiare idea es sich dativo anders überlegen
     5 (trovata) Idee Feminin, Einfall Maskulin
     6 (proposito) Gedanke Maskulin; (piano, progetto) Plan Maskulin, Vorhaben neutro; accarezzare un'idea mit einem Gedanken spielen
     7 (sapere) Ahnung Feminin; (sensazione) Gefühl neutro; avere idea di qualcosa eine Ahnung von etwas haben; non averne la più pallida idea keinen blassen Schimmer davon haben
     8 (apparenza) Anschein Maskulin; dare l'idea di qualcosa den Anschein von etwas erwecken

    Dizionario italiano-tedesco > idea

  • 16 telefonia

    telefonia
    telefonia [telefo'ni:a]
      sostantivo Feminin
    telefonia fissa Festnetz neutro; telefonia mobile Mobilfunk Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > telefonia

  • 17 vagabondo

    vagabondo
    vagabondo , -a [vaga'bondo]
     aggettivo
    umherziehend, Vagabunden-; (nuvola) ziehend
     II sostantivo maschile, femminile
     1 (persona senza fissa dimora) Vagabund(in) maschile, femminile
     2 peggiorativo Landstreicher(in) Maskulin(Feminin), Herumtreiber(in) Maskulin(Feminin)

    Dizionario italiano-tedesco > vagabondo

  • 18 split pelvis

    Spaltbecken n, Pelvis f fissa

    Fachwörterbuch Medizin Englisch-Deutsch > split pelvis

  • 19 полка

    f

    полка багажная, продольная

    FRA porte-bagages m longitudinal
    DEU Gepäckablage f, längs
    ITA portabagagli m longitudinale
    PLN półka f bagażowa podłużna
    RUS полка f багажная, продольная
    см. поз. 1840 на

    полка верхняя, откидная

    FRA couchette f supérieure rabattable
    DEU Liege f, obere, klappbare
    ITA cuccetta f superiore ribaltabile
    PLN leżanka f górna opuszczana
    RUS полка f верхняя, откидная
    см. поз. 1773 на

    полка для вещей обслуживающего персонала

    FRA étagère f pour le personnel d’accompagnement
    DEU Ablage f für Dienstpersonal n
    ITA scaffale m per il personale di corta
    PLN pólka f do użytku personelu
    RUS полка f для вещей обслуживающего персонала
    см. поз. 1860 на

    полка для документов

    FRA casier m à plis
    ITA scaffale m per documenti
    PLN półka f na dokumenty
    RUS полка f для документов
    см. поз. 1850 на

    полка для мелкого багажа

    FRA étagère f pour petits colis
    DEU Ablage f für kleine Gepäckstücke n
    ITA mensola f per piccoli colli
    PLN półka f na małe paczki
    RUS полка f для мелкого багажа
    см. поз. 1854 на

    полка для писем

    FRA casier m à lettres
    ITA casellario m per lettere
    PLN półka f na listy
    RUS полка f для писем
    см. поз. 1859 на

    полка для проводника

    FRA lit m du conducteur
    ENG attendant’s sleeping berth
    ITA letto m del conduttore
    RUS полка f для проводника
    см. поз. 1780 на

    полка с крючками для посуды

    FRA crochets m pour ustensiles de cuisine
    ITA ganci m per utensili da cucina
    PLN wieszak m na sprzęt kuchenny
    RUS полка f с крючками для посуды
    см. поз. 1819 на

    полка с ячейками для почтовых посылок

    FRA rayon m à colis postaux
    ITA piano m per pacchi postali
    PLN półki f na przesyłki pocztowe
    RUS полка f с ячейками для почтовых посылок
    см. поз. 1857 на

    полка средняя, откидная

    FRA couchette f intermédiaire rabat-table formant dossier
    DEU Liege f, mittlere, klappbare (Rückenlehne)
    ITA cuccetta f intermedia ribaltabile costituente lo schienale
    PLN leżanka f środkowa opuszczana
    RUS полка f средняя, откидная
    см. поз. 1774 на

    полка, багажная

    PLN półka f bagażowa
    RUS полка f, багажная
    см. поз. 1716 на

    ,

    ,

    полка, нижняя

    FRA couchette f inférieure fixe formant banquette
    DEU Liege f, untere, feste
    ITA cuccetta f inferiore fissa costituente il divano
    PLN leżanka f dolna stala
    RUS полка f, нижняя
    см. поз. 1775 на

    Иллюстрированный железнодорожный словарь > полка

  • 20 решётка

    f

    решётка вентилятора

    FRA grille f d’aération
    ITA griglia f d'aerazione
    PLN siatka f wywietrznika
    RUS решётка f вентилятора
    см. поз. 1820 на

    ,

    решётка вентиляционного люка

    FRA grille f
    ENG mesh
    ITA sportello m ribaltabile a griglia
    PLN siatka f otworu wentylacyjnego
    RUS решётка f вентиляционного люка
    см. поз. 1373 на

    решётка дефлектора

    FRA grille f fixe
    DEU Lüftungsgitter n, festes
    ITA piastra f fissa con finestrine
    PLN kratka f wywietrznika, stała
    RUS решётка f дефлектора
    см. поз. 2500 на

    решётка канала принудительной вентиляции

    FRA grille f de bouche d’air
    ITA griglia f della bocca dell'aria
    PLN wlot m powietrza ciepłego
    RUS решётка f канала принудительной вентиляции
    см. поз. 1913 на

    решётка пола (металлическая или деревянная)

    FRA grille f de plancher (en fer ou en lattis)
    ITA grigliato m del pavimento
    PLN krata f podłogowa (stalowa lub drewniana)
    RUS решётка f пола (металлическая или деревянная)

    решётка, вентиляционная

    FRA persienne f
    ITA persiana f
    PLN krata f
    RUS решётка f, вентиляционная
    см. поз. 1369 на

    ,
    FRA trappe f ajourée
    ITA sportello m ribaltabile a griglia
    PLN żaluzja f
    RUS решётка f, вентиляционная
    см. поз. 1376 на

    ,
    FRA aspirateur m d’air (orifice d’aspiration)
    DEU Luftsauger m, Unterteil n
    ITA presa f d'aria per la ventilazione
    RUS решётка f, вентиляционная
    см. поз. 2508 на

    решётка, дверная, деревянная

    FRA porte f grillagée
    ITA porta f con griglie
    PLN zastawa f drzwiowa
    RUS решётка f, дверная, деревянная
    см. поз. 1581 на

    решётка, напольная

    ITA grigliato m
    PLN krata f podłogowa
    RUS решётка f, напольная
    см. поз. 1825 на

    решётка, напольная, откидная

    FRA caillebotis m relevable
    DEU Fußbodenrost m, hochklappbarer
    ITA grigliato m sollevabile
    PLN krata f podłogowa podnośna
    RUS решётка f, напольная, откидная
    см. поз. 1880 на

    ,

    решётка, неподвижная

    FRA ouverture f grillagée
    DEU Gitter n, festes
    ITA sportello m con griglia
    PLN krata f stala
    RUS решётка f, неподвижная
    см. поз. 1584 на

    решётка, откидная

    FRA grille f articulée
    DEU Lüftungsgitter n, klappbares
    ITA sportello m a grata ribaltabile
    PLN krata f odchylna
    RUS решётка f, откидная
    см. поз. 1871 на

    Иллюстрированный железнодорожный словарь > решётка

См. также в других словарях:

  • fissa — [ fisa ] adv. • 1909; ar. fis saea « à l heure même » ♦ Arg. Vite. Faire fissa. ● fissa adverbe (arabe fī l sāa, sur l heure) Populaire. Vite : Faire fissa. ⇒FISSA, adv. Arg. Vite. Le pauvre mec est camé à zéro (...) Y aurait intérêt à le montrer …   Encyclopédie Universelle

  • fissa — s.f. [femm. sost. dell agg. fisso ], fam. 1. [idea senza fondamento, preconcetto ingiustificato e sim.] ▶◀ [➨ fisima (1)]. 2. (estens.) [desiderio capriccioso o stravagante] ▶◀ [➨ fisima (2)] …   Enciclopedia Italiana

  • fissa — adv. et interj. Vite (pataouète). Faire fissa, faire vite, fuir. Fissa ! Tire toi ! …   Dictionnaire du Français argotique et populaire

  • fissa — fìs·sa s.f. CO fam., idea fissa; fissazione, fisima Sinonimi: chiodo fisso, 1grillo, 1mania, monomania, ossessione. {{line}} {{/line}} DATA: 1966. ETIMO: der. di fisso …   Dizionario italiano

  • fissa — s. f. (fam.) ossessione, fissazione, mania, idea fissa …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • fissa — pl.f. fisse …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • fissa —   L. fissum, cleft. Lemma apex bifid …   Etymological dictionary of grasses

  • FISSA — Yonca dedikleri ot …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

  • Alchemilla fissa — Alchémille fendue } Alchémille fendue …   Wikipédia en Français

  • Castanopsis fissa — Systematik Rosiden Eurosiden I Ordnung: Buchenartige (Fagales) Familie: Buchengewächse (Fagaceae) …   Deutsch Wikipedia

  • Megalorhipida fissa — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»