Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

fidem+c

  • 101 decurrere

    1) бежать вниз, течь, decurrens aqua. (1. 6 pr. D. 39, 3). 2) пробегать, per omnina vestigia decurrendum est (1. 9 C. 9, 41). 3) прибегать, приступать, d. ad emtionem (1. 37 D. 21, 1), ad actionem (1. 5 pr. D. 11, 6. 1. 1 § 18 D. 16, 3), ad fidem aiicuius (1. 9 § 2 D. 2, 13). 4) приходить, ex varia statutorum diversitate ad id decursum est (1. 4 C. 10, 11);

    eos. huс decursum est, дошло до того, что (1. 2 § 1 D. 38, 2. 1. 55 pr. D. 40, 4. 1. 3 pr. D. 49, 14);

    decurr. in unam sententiam (1. 1 § 3 D. 2, 14);

    decurr. ad heredes (1. 4 pr. D. 34. 1).

    5) nepexoдить, изменяться, humani iuris conditio semper in infinitum decurrit. et nihil est in ea, quod stare perpetuo possit (1. 2 § 18 C. 1, 17). 6) совершать, оканчивать, stetisse per aliquem, quo minus lis suo Marte decurrat (1. 13 § 9 C. 3, 1);

    solemnitates decursa (1. 2 C. 1, 13), decursis hastis, с публичных торгов, et proscriptione habita (1. 6 C. 10, 3); проходить о времени (1. 2 C. 5, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > decurrere

  • 102 detrahere

    1) отрывать, отделять, si vis fluminis partem aliquam ex praedio detraxerit (1. 7 § 2 D. 41, 1); (1. 24 § 3 D. 30), detrah. ex aedibus (1. 41 § 5 eod. 1. 63 D. 24, 1); (1. 43 D. 6, 1), tegulas (1. 18 § 1 D. 19, 1), statuas (1. 24 D. 48, 19);

    detrah. legatis vel adicere (1. 32 pr. D. 34, 4); (1. 1 § 3 D. 45, 1);

    pacta, quae detrahunt aliquid emtioni, противоп. quae adicint (1. 72 pr. D. 18, 1);

    partem detrah. legi (1. 102 D. 50, 16).

    2) отнимать, legislator detraxit ei connubium (1. 11 pr. D. 24, 2);

    detrah. insignia militaria (1. 2 § 2 D. 3, 2), fidem (1. 1 § 24 D. 48, 18).

    3) отменять = adimere, напр. conditionem (1. 3 § 9 D. 34, 4). 4) пропустить, упустить, не упоминать, vis fiebat mentio - postea detracta ext vis mentio (1. 1 D. 4, 2);

    detracta fundi mentione;

    detracto verbc (1. 9 § 13. 14 D. 28, 5);

    detracto arbitrio (1. 69 § 4 D 23, 3);

    detracta noxae deditione agere, teneri (I. 4 § 3. 1. 5 D. 9, 4).

    5) вычесть = deducere s. 3: legatis s. legatariis detrah. quartam partem (1. 73 pr. § 5 D. 35, 2); (1. 36 § 1. 1. 54 D. 7, 1. 1. 17 D. 7, 4. 1. 4. D. 7, 6. 1. 19. D. 33, 2. 1. 66. § 7 D. 45, 1);

    detractio, вычет, detr. impensarum (1. 1 § 5 D. 37, 7);

    detr. ex legatis (1. 76 § 1 D. 6, 1);

    sine ulla detract. soluta legata (1. 15 § 2 D. 35, 2).

    6) влечь, detrahi in carcerem (1. 1 C. 7, 71).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > detrahere

  • 103 devenire

    а) входить, servus qui in fidem alicuius devenit (1. 3 D. 37, 15);

    b) neреходить (1. 22 D. 34, 9); (1. 107 D. 40, 3);

    devenit ad aliquem hereditas (1. 15 D. 20, 6), persecutio (1. 68 D. 50, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > devenire

  • 104 dolus

    прот. dolus bonus (см. bonus s. 3), обман, хитрость, ухищрение: 1) в обширнейшем смысле называется всякое действие стороны, не соответствующее истине и справедливости (bona fides-aequitas), что особ. иметь место: а) при exceptio doli (generalis), которая покоится на соображении, что предъявление претензии и требование осуществления таковой вопреки существующему возражению - есть действие contra bonam fidem и оправдывает защиту посред. exc. doli (tit. D. 44, 4. cf. I. 2 § 5. - 1. 7 eod.);

    b) такой смысл обмана явствует из прибавления к actio de peculio и de in rem verso: "et si quis dolo malo domini captus fraudatusque actor est" (1. 36 D. 15, 1. cf. 1. 21 eod.);

    e) в учении о вознаграждении за вред и убытки при обязательных отношениях dolus обозначает прямое, злонамеренное нарушение главного содержания обязательства в противоположность culpa (см. sub fine и 1. с.);

    dolus malus, quem semper abesse oportet in iudicio emti, quod bonae f. sit (1. 6 § 9 D. 19, 1);

    illud nulla pactione effici potest, ne dolus praestetur (1. 27 § 3 D. 2. 14. cf. 1. 17 pr. D. 13, 6. 1. 1 § 7 D. 16, 3. 1. 23 D. 50, 17);

    cautio, stipulatio: dolum malum abesse afuturumque esse, clausula doli m s. de dolo m. (1. 22. 53. 119. 121 D. 45, 1. 1. 19 D. 46, 7. 1. 19. 22. § 7 D. 46, 8);

    d) при всяком имущественном ущербе, вызванном злым намерением (dolus malus) кого-лб., потерпевшему предоставлен был преторским эдиктом общий иск, если нельзя было прибегнуть к другому какому-лб. специальному судебному средству, si alia actio non sit (1. 1 § 4. D. 4, 3. 1. 3 § 1 D. 47, 20);

    e) при недозволенных противоправных действиях (вне обязательных отношений), под dolus разумеется положительная воля совершить противозаконное действие, напр. iudex tunc litem suam facere intelligitur, quam dolo malo in fraudem legis sententiam dixerit (1. 15 § 1 D. 5, 1. 1. 7 D. 2, 1. § 4 eod.), (1. 1-3 D. 2, 10), (1. 1 pr. 1 3 D. 11, 3), (1. 12. 26 § 1D. 9, 4), (I. 131. 150. 157 § 1 D. 50, 17. cf. 1. 36 § 3 D. 5, 3. 1. 52 D. 6, 1. 1. 1 § 7 D. 43, 3);

    eum, qui dolo m fecerit, quominus possit restituere, perinde habendum, ac si posset (1. 15 § 10 D. 43, 24. cf. 1. 68 D. 6, 1. 1. 25 § 1 D. 24, 3), (1. 167 § 1. D. 50, 17), (1. 55 eod.), (1. 7 pr. D. 48, 8); (1. 22 pr. D. 48. 10); (1. 3 § 1 D. 47, 10);

    impuberem furtum facere posse, si iam doli capax sit (1. 23 pr. D. 47, 2), (Gai. III. 211).

    2) в строгом смысле слова обман имеет место тогда, когда одна сторона, желая склонить другую к принятию обязательства, употребила ко вреду последней нарочно такие ухищрения, без которых другая сторона не заключила бы договора. Сюда относятся actio doli (tit. D. 4, 3 C. 2, 21), exceptio doli (specialis). Такой обман служит основанием недействительности договора (1. 7 § 9 D. 2, 14. § 10 eod. - "inest dolo et fraus". 1. 1 § 2 D. 4, 3. 1. 3. D. 17, 2. 1. 43 § 2 D. 18, 1. 1. 13 § 4 D. 19, 1. 1. 36 D. 45, 1. § 1 J. 4, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dolus

  • 105 dolus malus

    прот. dolus bonus (см. bonus s. 3), обман, хитрость, ухищрение: 1) в обширнейшем смысле называется всякое действие стороны, не соответствующее истине и справедливости (bona fides-aequitas), что особ. иметь место: а) при exceptio doli (generalis), которая покоится на соображении, что предъявление претензии и требование осуществления таковой вопреки существующему возражению - есть действие contra bonam fidem и оправдывает защиту посред. exc. doli (tit. D. 44, 4. cf. I. 2 § 5. - 1. 7 eod.);

    b) такой смысл обмана явствует из прибавления к actio de peculio и de in rem verso: "et si quis dolo malo domini captus fraudatusque actor est" (1. 36 D. 15, 1. cf. 1. 21 eod.);

    e) в учении о вознаграждении за вред и убытки при обязательных отношениях dolus обозначает прямое, злонамеренное нарушение главного содержания обязательства в противоположность culpa (см. sub fine и 1. с.);

    dolus malus, quem semper abesse oportet in iudicio emti, quod bonae f. sit (1. 6 § 9 D. 19, 1);

    illud nulla pactione effici potest, ne dolus praestetur (1. 27 § 3 D. 2. 14. cf. 1. 17 pr. D. 13, 6. 1. 1 § 7 D. 16, 3. 1. 23 D. 50, 17);

    cautio, stipulatio: dolum malum abesse afuturumque esse, clausula doli m s. de dolo m. (1. 22. 53. 119. 121 D. 45, 1. 1. 19 D. 46, 7. 1. 19. 22. § 7 D. 46, 8);

    d) при всяком имущественном ущербе, вызванном злым намерением (dolus malus) кого-лб., потерпевшему предоставлен был преторским эдиктом общий иск, если нельзя было прибегнуть к другому какому-лб. специальному судебному средству, si alia actio non sit (1. 1 § 4. D. 4, 3. 1. 3 § 1 D. 47, 20);

    e) при недозволенных противоправных действиях (вне обязательных отношений), под dolus разумеется положительная воля совершить противозаконное действие, напр. iudex tunc litem suam facere intelligitur, quam dolo malo in fraudem legis sententiam dixerit (1. 15 § 1 D. 5, 1. 1. 7 D. 2, 1. § 4 eod.), (1. 1-3 D. 2, 10), (1. 1 pr. 1 3 D. 11, 3), (1. 12. 26 § 1D. 9, 4), (I. 131. 150. 157 § 1 D. 50, 17. cf. 1. 36 § 3 D. 5, 3. 1. 52 D. 6, 1. 1. 1 § 7 D. 43, 3);

    eum, qui dolo m fecerit, quominus possit restituere, perinde habendum, ac si posset (1. 15 § 10 D. 43, 24. cf. 1. 68 D. 6, 1. 1. 25 § 1 D. 24, 3), (1. 167 § 1. D. 50, 17), (1. 55 eod.), (1. 7 pr. D. 48, 8); (1. 22 pr. D. 48. 10); (1. 3 § 1 D. 47, 10);

    impuberem furtum facere posse, si iam doli capax sit (1. 23 pr. D. 47, 2), (Gai. III. 211).

    2) в строгом смысле слова обман имеет место тогда, когда одна сторона, желая склонить другую к принятию обязательства, употребила ко вреду последней нарочно такие ухищрения, без которых другая сторона не заключила бы договора. Сюда относятся actio doli (tit. D. 4, 3 C. 2, 21), exceptio doli (specialis). Такой обман служит основанием недействительности договора (1. 7 § 9 D. 2, 14. § 10 eod. - "inest dolo et fraus". 1. 1 § 2 D. 4, 3. 1. 3. D. 17, 2. 1. 43 § 2 D. 18, 1. 1. 13 § 4 D. 19, 1. 1. 36 D. 45, 1. § 1 J. 4, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dolus malus

  • 106 eligere

    выбирать, electio, выбор, избрание а) лиц a) на должность: Praef. praet. a. Principibus electi (1. 1 pr. D. 1, 11); (1. 18 § 7. 9. 13. 15 D. 50, 4): elig. virum bonum (1. 5 § L D. 36, 3. I. 47 § 2 D. 40, 5), arbitrum, disceptatorem (1. 3. 41. 44 D. 4, 8), tutorem (1. 36 pr. D. 27, 1. 1. 1 pr. D. 27, 8), curatorem (1 § 23 D. 37, 9);

    b) отыскивать свои права, по выбору, на одном из нескольких лиц, evitatis heredibus, mulierem ream elig. (1. 29 D 26.); (1 47 § 3 D. 15, 1); (1. 25 § 1 D. 5, 2); (1. 56 pr. D. 17, 1); (1. 59 § 3 eod.); (1. 52 § 3 D. 46, 1), (l. 1 § 43 D. 16, 3. cf. 1. 7 § 4 D. 27, 6); (l. 24. 26 pr. § 1. 1. 39 pr. D. 9, 4); (1. 33 § 2 D. 26, 7);

    elig. a quo velim mihi caveri (1. 22 § 1 D. 39, 2);

    elig. utri condicat (I. 35 § 6 D. 39, 6); (1. 32 § 1 D. 48, 5);

    c) предоставить решение действия или осуществление известного желания на усмотрение и честность другого дица, fidem alicui eligere (1. 53 D. 5, 1. 1. 57 D. 17, 1); по отношению к наследодателю по поводу предсмертных распоряжений = fidei committere (l. 3 D 22, 3. 1. 60 D. 31);

    b) делать выбор из нескольких предметов, иметь право выбора, legare electionem servorum etc. (1. 1. 2. 4. 6. 8 D. 33, 5); (1. 37 § 1 D. 30); (l. 2 § 3 D. 13, 4); (1. 10 § 6 D. 23, 3); (1. 76 pr. D. 45, l); (1. 25 pr. D. 18, 1); (1. 14 § 9 D. 17, 3);

    elig. ipsum seruum consequi (1. 5 § 3 D. 12, 4);

    altera (actione) electa, alteram consumi (1. 34 pr. D. 44, 7); (1. 5 § 2 D. 37, 5. cf. 1. 3 § 16 D. 37, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > eligere

  • 107 exhibere

    1) представлять: exhibitio, предъявление, показание (1. 22 D. 50, 16. 1. 246 eod. "exhibet, qui praestat eius, de quo agitur, praesentiam"), особенно в actio ad exhibendum (tit. D. 10, 4. C. 3, 42) обозн.: выдавать, предъявлять предмет спора, поверка в подлинности и тождестве предметов, осмотр вещи (1. 2 D. cit.: 1. 9 § 5 eod.: cf. § 3 J. 4, 17);

    cp. список мест, в которых говорится о аctio acl exh. y Wlassak, Edikt. p. 127;

    actio ad exh. считается приготовительным средством защиты, затем следует обыкновенно главный иск (1. 1 3. § 3 seq. D. cit.); (1. 6 eod. 1. 7 § 2 eod.).

    2) выдавать, возвращать;

    actio ad exhib. применяется особенно а) когда дело касается возврата вещи, находящегося случайным образом во владении другого лица (1. 5 § 2 seq. 1. 9 § 1 eod.), или когда кто-либо незаконно завладел вещью (1. 7 § 1 D. 13, 1. 1. 1 § б D. 43, 16);

    b) когда дело о вознаграждении за вред и убытки возбуждается протиив того, кто dolo fecit, quo minus possideret (1. 9. 14 D. h. t. 1. 11 § 2 D. 12. 1. 1. 1 § 2 D. 47, 3).

    3) в interdictum de tabulis exhibendis обознач.: представление, показание подлинного завещания: exhbitio, представление (1. 2 § 7. 8 D. 29, 3. tit. D. 43, 5. 1. 3 § 8 eod.); вооб. exhibere и edere s. 1. a обознач.: представлять письменные доказательства, документы, счета: exh. instrumenta, cautiones (1. 10 D. 12, 3. 1. 52 pr. D. 19, 1. 1. 82 D. 35. 1. 1. 2 § 1 D. 49, 14), rationes (1. 1 § 3 D. 27, 3. 1. 50 D. 35, 2. 1. 41 § 17 D. 40, 5). 4) по отношению к interdictum de homine libero exhibendo обознач: освободить кого из-под своей власти (tit. D. 43, 29. - 1. 3 § 8 cit.);

    interdictum de liberis exhibendis и de uxore exhibenda (1. 1. 2. D. 43, 30);

    exhibitio liberorum (1. 3 § 1 eod.).

    5) привлечь кого к делу на суд: exhibitio, явка к суду (1. 17 D. 2, 4. 1. 4 D. 2,6. 1. 4 D. 2, 8. 1. 1 pr. D. 2, 9. 1. 28 § 2 D. 12, 2. 1. 45 § 3 D. 17. 1. 1. 1 § 2 D. 26, 7. 1. 2 § 2. 1. 4 D. 48, 3);

    exhibitio testium (l. 20 C. 9, 1).

    6) обозначать, определять;

    testium nomina exh. (1. 39 pr. D. 4, 8. 1. 24 D. 49, 14).

    7) оказывать, exh. diligentiam. negligentiam (1. 10 pr. D. 16, 2. 1. 2 § 1 D. 18, 6. 1. 17 pr. D. 23, 3. 1. 24 § 5 D. 24, 3);

    fidem (1. 1 § 2 D. 19, 5. 1. 8 D. 26, 1).

    8) исполнять, оказывать, давать, exh. alicui humanitatem (1. 1 § 4 D. 3, 1), reverentiam, honorem (1. 4 § 16 D. 44, 4), operas, ministerium (1. 23 pr. D. 41, 1. 1. 17 pr. D. 50, 1), cibum, potum, tectum (1. 1 § 4 D. 50, 4);

    operam exh. alicui (1. 1 § 18 D. 14, 1);

    exh. patrocinium (1. 2 C. 2, 9), partes suas, iurisdictionis suae partes (1. 6 C. 3, 29. 1. 4 C. 5, 53. 1. 1 C. 11, 37);

    exh. actiones = cedere (1. 57 D. 30. 1. 35 § 1 D. 18, 1);

    exhibitio (publici) cursus, управление публичною почтою (1. 4 C. 1, 3. 1. 14 C. 12, 51);

    exhibitio educationis, покрытие издержек на воспитание (1. 2 C. 5, 50).

    9) содержать кого, кормить = alere;

    exhibitio, содержание, пропитание (l. 1 § 2 D. 1, 12. 1. 34 D. 3, 5. 1. 5 pr. § 1. 3-7 D. 25, 3. § 15 eod. 1. 3 § 3 D. 27, 2. 1. 10 § 2 D. 34, 1. 1. 26 § 2 D. 36, 2. 1. 17 pr. D. 44, 4);

    onus exhibendae uxoris (1. 60 § 3 D. 17, 1. 1. 42 § 2 D. 24, 3);

    exh. familiam (1. 10 § 7 D. 15, 3);

    ad nautas exhib. mutuari (1. 1 § 8 D. 14, 1. 1. 5 pr. D. 22, 2);

    ex operis vel artificio suo se exh. (1. 11 § 1 D. 10, 4. 1. 98 D. 29, 2. 1. 18 § 9 D. 33, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > exhibere

  • 108 explere

    1) наполнять: fossas (1. 24 § 2 D. 39, 3). 2) исполнять, оканчивать, истекать = complere: напр., exp. annum, annos (1. 4 D. 23, 2. 1. 74 § 1. 1 78 § 12 D. 36, 1. 1. 2. 15 pr. D. 44, 3);

    expleto tempore, quod defuisset ad usucapionem (l. 6 § 2 D. 41, 4), expl. conditionem (1. 4 pr. 5 pr. 13. 25. 98. 112 § 2 D. 35, 1);

    fidem, fideicommissum (1. 62 D. 12, 6. 1. 27 § 15. 1. 68 § 1 D. 36, 1), mandatum (1. 27 § 2D. 17, 1. 1. 6 D. 14. 6. 1. 17 § 2 D. 28, 5. § 8 J. 2, 14);

    expl. salarium, выплачивать годичное жалованье (1. 21 D. 15, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > explere

  • 109 exsolvere

    исполнять обещание, обязательство, praestationibus exsoluta causa mandati (1. 46 D. 17, 1);

    exsolv. fidem (1. 5 § 15 D. 24, 1): se exsolv. (1. 17 D. 18, 6); заплатить, exs. debitum (1. 38 pr. D. 32. 1 45 § 9 D. 49, 14), aes alienum (1. 53 D. 5, 3. 1. 2 § 14 D. 18, 4. 1. 1 § 2 D. 27, 9. 1. 41 § 1 D. 40, 5), usuras (1. 67 § 4 D. 12, 6. 1. 12. D. 22, 1);

    litis aestimationem (1. 12 § 1 D. 20, 4);

    alimenta (1. 8 D. 41, 7), fideicommissum (1. 1 § 11 D. 36, 3. 1. 5 § 17 D. 36, 4. 1. 9 § 3 D. 13, 7). Exsolutio, уплата, in exsolutione vectigalis, totius debiti, cessare (1. 31 D. 20, 1. 1. 41 § 1 D. 22, 1. 1. 34 § 2 D. 32. 1. 44 § 5 D. 44, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > exsolvere

  • 110 fallere

    1) укрываться (Gai. II. 70). 2) обманывать, si mensor fefellit in mensura, modo (1. 5 § 2. l. 7 § 1. 2 D. 11, 6);

    fallere fidem (1. 1 pr. D. 13, 5. 1. 5 D. 18, 3), suam natur am, скрывать (1. 33 § 1 C. 3, 28); делать для виду (1. 6 § 7 D. 29, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fallere

  • 111 frangere

    1)ломать, разбивать (1. 27 § 5 D. 9, 2);

    crus frangere (1. 52 § 4. 1. 57 eod. 1. 3§ 1 D. 11, 3);

    os fractum (Gai. III. 223. Paul. V. 4 § 6);

    si os fregit libero (L. XII. tab. VIII. § 2); в пер. см.: frangere fidem, не сдерживать (см. fides s. 2 b).

    2) обессиливать, истощать, fractus senio (1. 12 § 2 C. Th. 7, 20).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > frangere

  • 112 gratuitus

    (adi.) без вознаграждения, безмездный (§ 2 J. 3, 14. 1. 1 § 4 D. 17, 1);

    officium (procurationis) grat. esse debet (1. 15 C. 2, 13);

    gratuitam прот. mercede) operam exhibere;

    grat. operae прот. conducere operas (1. 1 § 18. 1. 5 pr. D. 14, 1);

    grat. fidem praestare (1. 38 D. 3, 5. 1. 5 § 1 D. 9, 3. 1. 28 § 2 D. 19, 2. l. 17 pr. D. 19, 5. 1. 5 pr. D. 20, 2. 1 15 § 1 D. 43, 26. 1. 1 § 3 D. 43, 32);

    grat.. pecunia utenda data, grat. pecuniam dare, grat. pecunia uti, беспроцентный заем (1. 2 D. 3, 6. 1. 10 § 8 D. 17, 1. 1. 8 D. 20, 2);

    gratuito (adv.) даром: habitare vel in conducto, vel grat. (1. 1 § 9 D. 9, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > gratuitus

  • 113 habere

    1) иметь, hab. iurisdictionem (1. 2 § 1. 1 8. 11 D. 1, 16. 1. 1 § 1 D. 26, 1. 1. 41 D. 2, 14. 1. 5 6. D. 4, 3);

    petitionem (1. 7 § 1 D. 13, 5), conditionem (1. 30 D. 12, 6), exceptionem (1. 40 pr. eod. 1. 1 § 5 D. 21, 3. 1. 8 D. 12, 4);

    hab. clavum, morbum, febrem (1. 12 pr. 1. 53 D. 21, 1. 1. 60 D. 42, 1);

    hab. patrem (1. 23 D. 1, 5. 1. 73 § 1 D. 50, 17. § 10 J. 1, 11. 1. 4 D. 5, 1. 1. 21. 23 § 1 D. 48, 5);

    locum habere, иметь место (1. 34 pr. D. 12, 2. 1. 30 D. 12, 6);

    carendum habere (1. 38 D. 6, 1. 1. 1 § 1 D. 49, 4), redimendos hab. servos (1. 55 § 2 D. 40, 4);

    laborare, operari hab. = debere (1. 15 § 3 D. 48, 5. 1. 10 § 1 D. 48, 19), hab. mandare actiones (1. 43 D. 24, 3);

    rem habere относится к собственнику, владельцу, удержателю вещи и к всякому, кто имеет право на вещь (1. 38 § 9 D. 45 1. cf. 1. 2 § 38 D. 43, 8. 1. 1 § 33 D. 43, 16. 1. 143 D. 50, 16. 1. 15 D. 50, 17); особ. обозн. удерживать предмет как собственность, вполне владеть вещью, habere, licere cavere, spondere, praestare emtori (l. 11 § 8 D. 19, 1. 1. 8 cf. 1. 21 § 1. 1. 34 § 1 D. 21, 1. 1. 38 D. 45, 1. 1. 45 § 1 D. 30. 1. 29 § 3 D. 32);

    sic accipere, ut habeat, противоп. quod est restituturus (1. 71 pr. D. 50, 16);

    emerc (servos), ut ipse haberet, противоп. ut venderet (1. 203 eod. 1. 1 § 1 D. 29, 6);

    ita legare: - sumito sibique habeto (1. 20 D. 33, 5. 1. 2 § 1 D. 24, 2. 1. 10 D. 39, 5); получать, приобретать, habere totam hereditatem, vel partem, semissem (1. 1 § 12 D. 25, 4. 1. 2 D. 38, 4. 1. 19 D. 5, 2).

    2) иметь а) смотреть за, обращать внимание на, сохранять, diligentius hab. servum (1. 5 § 3 D. 12, 4. 1. 3 § 1. 1. 4 D. 1, 15. 1. 9 § 3 D. 19, 2. 1. 3 § 1 D. 8, 3);

    b) обходиться с, durius habiti servi (1. 2 D. 1, 6);

    c) употреблять: in hoc haberi, ut etc. (1. 30 pr. D. 50, 16. 1. 7 D. 20, 1);

    d) считать, Praetor bon. possessorem heredis loco habet (1. 117 D. 50, 17. 1. 21 D. 3, 2. 1. 15 § 3 D. 48, 5. 1. 37 D. 4, 3. 1. 2 D. 3, 4. 1. 36 D. 1, 3).

    3) заключать в себе, hab. summam aequitatem (1. 15 pr. D. 43, 16. 1. 19 D. 4, 6. 1. 6 § 1 D. 26, 1), conventionem (1. 1 § 3 D. 2,14), delictum (1. 1 § 8 D. 21, 1). 4) = adhibere s. 1: hab, fidem, доверять (1. 21 D. 3, 2), rationem, соображать (см. ratio s. 3). 5) совершать юрид. акт, hab. Contractum;

    contractus recte habitus (1. 10 C. 4, 2. 1. 5. C. 4, 10. 1. 4 C. 4, 64);

    habita conventio (1. 8 C. 4, 54), stipulatio (1. 1 C. 5, 69. 1. 1 C. 10, 3. 1. 2 § 1 D. 18, 1. 1. 25 § 4 D. 22, 3. 1. 4 D. 22, 4. 1. 21 D. 3, 2);

    hab. luctum (1. 25 pr. eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > habere

  • 114 implere

    1) наполнять, cum flumen sie abundasset, ut implesset, omnem locum (1. 2 § 8 D. 2, 11). 2) оканчивать, осуществлять, исполнять, impl. annum, annos (1. 13 § 2 D. 26, 5. 1. 49 pr. D. 30. 1. 35. 37 D. 33, 2. 1. 41 § 10 D. 40, 5);

    aetatem (1. 21 § 2 D. 33. 1. 1. 41 pr. D. 46, 1. 1. 3 § 8 1. 9 pr. 1. 13 § 3 D. 49, 16. 1. 76 § 1 D. 18, 1. 1. 23 § 1. 1. 30 pr. D. 4, 6. 1. 7. 40 D. 41, 3. 1. 7 pr. 1. 13 D. 41, 4. 1. 3 § 3 D. 41, 2. 1. 18 D. 12, 6. 1. 7 pr. D. 18, 1. 1. 7 § 1. 1. 11 § 1. 1. 86 D. 35, 1. 1. 13 pr. D. 40, 4. 1. 3 § 1 D. 40, 7);

    implenda voluntas (1. 8 § 7 D. 28, 7. 1. 3 § 1 D. 4, 8. 1. 21 § 2 D. 29, 5);

    fidem (1. 19 § 9 D. 19, 2. 1. 9 D. 19, 5. 1. 4 § 8 D. 40, 1. 1. 8 C. 4, 34);

    conventionem (l. 2 § 3 D. 41, 4);

    venditionem (1. 46 D. 19, 1): stipulationem (1. 3 D. 46, 1. 1. 7 D. 46, 2);

    cautionem (1. 24 pr. D. 33, 2);

    collationem (1. 1 § 13 D. 37, 6);

    testamentum impletum = perfectum (1. 14 § 1 D. 30).

    3) совершать, предъявлять, impl. litem (спор довести до конца) (1. 9 C. 7, 39);

    accusationem (l. 14 D. 48, 16. 1. 18 D. 48, 2. 1. 11 § 5 D. 48, 5. 1. 11 C. 5, 37); особ. о представлении доказательств: impl. probationem (1. 26 § 2 D. 16, 3. 1. 1 C. 4, 7. 1. 3 C. 4, 30. 1. 5 C. 7, 16. 1. 42 § 1 D. 49, 14);

    petitionem (1. 30 § 1 D. 44, 2. 1. 14 D. 5, 2. 1. 5 pr. D. 40, 1. 1. 3 § 3 D. 22, 5. 1. 19 pr. D. 22, 3).

    4) удoвлетворять: sufficere ad implendos creditores (1. 15 § 3 C. 7, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > implere

  • 115 interponere

    1) ставить между, вставлять: a) interpositum esse, лежать, стоять: между б) строениями (1. 7 § 1 D. 8, 4), в) о времени (1. 33 D. 23, 2. 1. 4 D. 37, 10. 1. 135 § 2 D. 45, 1. 1. 6 § 3 D. 45, 2. 1. 23 § 4 D. 48, 5);

    b)interpon. aliquem, представить заступника (1. 32 § 2 D. 16, 1. 1. 5 pr. 1. 11 § 6-8 D. 24, 1. 1. 14 D. 42, 8);

    interpositus curator, procurator (1. 32 § 4 D. 26, 7. 1. 3 pr. D 46, 8);

    interposita persona s. interpositus, представитель, посредник (1. 18 D. 23, 1. 1. 5 § 2 D. 24, 1. 1. 57 D. 35, 1. 1. 12 D. 38, 5. 1. 4 D. 39, 5);

    c) se interpon. б) взять на себя чужой долг (1. 6. § 1. 1. 23 C. 4, 29); в) вмешиваться (1. 16 § 3 1. 24 § 1 D. 4, 4. 1. 3 § 1 D. 4, 8. 1. 5 § 2 D. 24, 3. 1. 15 § 7 D. 42, 1); такое значение имеют: interp. auctoritatem suam (1. 2 § 2 D. 50, 2);

    officium suum (1. 30 D. 10, 2. 1. 5 D. 40, 12); г) заниматься, negotiis se interp. (1. 8 § 2 D. 50, 7);

    d) interpon. appellationem, provocationem, обжаловать решение (1. 18. 24 § 1. 1. 28 pr. D. 49, 1. 1. 1 pr. D. 49, 6. 1. un. pr. § 5 D. 49, 7);

    e) interponi, являться, inimicitiae interpositae (1. 3 § 11 D. 34, 4);

    nuptiae interpos. (1. 21 D. 40, 9).

    2) особ. о совершени а) юридич. акта, действия, interp. cautionem, tutelam (1. 15 § 1. 1. 11 D. 7, 9. 1. 57 D. 24, 3. 1. 8 pr. D. 31. 1. 71 pr. D. 35, 1. 1. 32 D. 39, 2);

    satisdationem (1. 67 D. 35, 1. 1. 3 § 10 D. 35, 3. 1. 20 § 1 D. 39, 1);

    stipu. lationem (1. 5 D. 2, 15. 1. 1 § 1 D. 7, 91. 36 D. 19, 1. 1. 20 D. 21, 1. 1. 23. 24. pr. D. 39, 2. 1. 48 D. 42, 1);

    obligationem (1. 12 § 1 D. 20, 5);

    pactum (1. 1 eod. 1. 3 D. 20, 3. 1. 5 pr. D. 20, 6. 1. 12 § 1 D. 23, 4);

    contractum (1. 73 pr. D. 36, 1);

    locationem (1. 44 D. 46, 1);

    donationem (1. 40 D. 39, 6);

    delegationem (1. 40 § 2 D. 2, 14);

    acceptil ationem (1. 13 § 6 D. 46, 4);

    b) об обещании: tacitam fidem interp. (1. 46 D. 5, 3. 1. 10 § 2 D. 34, 9); об объявлении воли: interp. testationem voluntatis contrariae (1. 16 D. 14, 6); с) об исполнении присяги: iusiur. interpositum (1. 28 § 1 1. 40. 42. pr. D. 12, 2);

    d) о составлении письменного акта: interp. instrumentum (1. 35 D. 2, 14. 1. 72 D. 21, 2. 1. 134 pr. D. 45, 1);

    scripturam (1. 61 pr. D. 44, 7);

    e) об удостоверении опекуна при совершении малолетним юридич. актов, auctoritas tutoris (1. 18 pr. D. 26, 7. 1. 9 § 5. 1. 13 D. 26, 8. 1. 25 § 4 D. 29, 2);

    f) об издании декрета (1. 29 § 2 D. 4, 4. 1. 5. 7 § 1 D. 26, 3. 1. 7 § 1 D. 27, 10. 1. 6. 7 § 7 D. 37, 10);

    interpositio decreti (1. 18 C. 5, 71. 1. 4 C. 5, 72. 1. 3 C. 5, 73);

    g) о совершении противоправного действия: fraus interposita (1. 3 § 2 D. 49, 14);

    dolus interpositus (1. 1 C. 5, 12).

    3) прибавлять, apponere: conditio interposita (1. 31 D. 44, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > interponere

  • 116 ministerium

    1) услуга a) раба б) служение, прислуживание, in ministerio (alicuius s. alicui) esse (1. 12 § 35. 1. 27 pr. D. 33, 7. 1. 41 § 15 D. 40, 5. 1. 1. 2 § 14 D. 47, 8. 1. 99 § 2 D. 32. 1. 12 § 1 D. 40, 9. 1. 22 D. 40, 2. 1. 6 C. 7, 14. 1. 34 pr. D. 31. 1. 12 § 4 D. 40, 9. 1. 4 C. 7, 10. 1. 12 § 5 D. 7, 8. 1. 4 § 1 D. 37, 9. 1. 4 § 2 D. 3, 2. 1. 1 § 8. 1. 12 § 1 D. 21, 1); в) известная услуга, работа (1. 65 § 2 eod. 1. 37 eod. 1. 17 § 1 D. 7, 1);

    b) придворная служба, sacro minist. nostro deputatus, камердинер (1. 4 pr. C. 12, 26);

    c) minist. dei, Богослужение (§ 8 I. 2, 1);

    d) вооб. занятие: a) работа = opus: in minist. metallicorum damnari (см. metallicus s. 2); в) должность = munus, напр. minist. publicum (1. 38 § 10 D. 48, 5. 1. 1 pr. D. 48, 11);

    corporis, corporale (1. 18 § 11. 26 D. 50, 4), tutelae (§ 10 I. 1, 26. 1. 4 § 1 D. 1, 16. 1. 4 § 1 D. 3, 2); г) обязанность, обязательство: hereditatem non capienti restituendi tacitum minist. (= tacitum fidem) suscipere (1. 18 § 2 cf. 1. 10 D. 34, 9); д) помощь, fraudis minist. suscipere (1. 46 § 1 D. 49, 14. 1. 51 § 3 D. 47, 2. 1. 18 pr. D. 41, 2. 1. 17 pr. D. 50, 1. 1. 3 D. 50, 14. 1. 1 § 18 D. 14, 1);

    e) употребление, ad epulandum in ministerio habere argentum (1. 19 § 12 D. 34, 2).

    2) = minister a) служитель, ministeria, i. e. mares pariter ac feminae (1. 2 § 4 C. 1, 3);

    urbica minist. (1. 4 § 5 D. 33, 9. 1. 6 - 8 D. 20, 1. 1. 12 § 5 D. 7, 8. 1. 21 pr. D. 24, 1);

    b) служитель сановника (1. 6 § 3 D. 1, 18. 1. 7 § 1 D. 1, 16. 1. 10 D. 4, 6. 1. 1 § 6 D. 11, 4. 1. 3 § 15 D. 26, 10);

    sacri Palatii minist. (1. 15 C. 12, 38).

    3) столовая посуда (Paul. III. 6 § 86).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ministerium

  • 117 obligare

    1) связывать, совершать, заключать (1. 23 § 1 D. 20. 1);

    matrimonuim arrhis obligatum (1. un. C. 5, 2).

    2) oбязывася, fidem suam oblig. (1. 54 D. 46, 1. 1. 2 C. 4, 28. 1. 5 C. 10, 39. 1. 3 D. 50, 15. 1. 18 § 11 D. 50, 4), operis (1. 43 D. 38, 1), legatis (1. 87 § 7 D. 35, 2. 1. 12 D. 28, 1. 1. 5 pr. 1, 6 pr. § 4. 1. 22. 50 D. 29, 2), aere alieno (1. 6 pr. cit. cf. 1. 28 D. 42, 5); особ. обязывать должника что-либо дать, сделать или не сделать в пользу другого лица (верителя): obligamur aut re, aut verbis, aut consensu etc. (1. 52 D. 44, 7. 1. 14 eod.);

    obligari civiliter, naturaliter (см.); (1. 43. cf. 1. 46 eod. 1. 1 pr. D. 27, 4. 1. 5 pr. D. 26, 8); (1. 5 § 3 D. 44, 7);

    ex donatione se obl. (1. 12 D. 39, 5. 1. 6 D. 45, 1), voto (1. 2 D. 50, 12); (1. 103 D. 30): invicem obligari (1. 5 pr D. 44, 7. 1. 57 D. 2, 14); (1. 16 pr. D. 46, 4); (1. 4 § 1 D. 46, 1);

    oblig. sibi legatarium (1. 44 D. 46, 3. 1. 2 D. 3, 5); (1. 6 pr. 1. 8 pr. 1. 19 § 3. 1. 28 eod);

    obligari mandati actione (1. 22 § 4 D. 17, 1), quod iussu (1. 1 pr. D. 45, 1. 1. 46 D. 44, 7);

    furti (1. 4 D. 13, 7. 1. 25 D. 39, 5. 1. 56 § 1 D. 47, 2. 1. 174 D. 50, 16);

    obligari употребляется тк. для обоз. вины преступника (1. 30 pr. D. 48, 10). Obligatio, a) есть юридическое отношение между двумя или более лицами, в силу которого для одного из этих лиц возникает юридическая необходимость что-либо дать, сделать или не сделать в пользу другого лица (tit. I. 3, 14 seq. D. 44, 7. 45, 1. C. 4. 10. pr. I. cit. 1. 3 D. 44, 7); (1. 1 pr. eod. § 1 eod. cf. 1. 8 § 1 D. 46, 1. 1. 35 D. 50, 17. Gai. III. 89. 91. 119. 131. III. 92. 127. 136. 138. III. 89. 119. 135. 162);

    oblig., an sit nata ex scriptura (1. 26 § 2 D. 16, 3), oblig. civilis, naturalis, honoraria (см.) (Gai. III. 119); (1. 21 § 3 D. 4, 2); (1. 7 § 2. 4 D. 2, 14); (1. 18 pr. § 1 D. 39, 5); (1. 5 § 3 D. 44, 7. cf. 1. 56 § 2 D. 45, 1. 1. 57 D. 2, 14); (1. 44 § 1 D. 36, 1); (1. 42 § 2 D. 3, 3);

    oblig. mandati (1. 1 pr. D. 17, 1), fideiussionis (1. 3 pr. D. 42. 6), debiti (1. 15 D. 49, 15), nominis (1. 34 pr. D. 32);

    legati (1. 82 pr. D. 30), voti (1. 2 § 2 D. 50, 12. 1. 13 § 1 D. 42, 1. 1. 37 pr. 41 D. 38, 1); (1. 7 § 1 D. 4, 5. 1. 35 § 3 D. 3, 5. 1. 1 § 1 D. 1, 8. 1. 6 D. 12, 1. 1. 10 D. 13, 4. 1. 44 D. 38, 1. 1. 23 dr. 1. 37 pr. eod. 1. 115 pr. D. 50, 17); (1. 46 D. 41, 2. 1. 6 D. 14, 6);

    b) право требования (верителя) = actio s. 3. a., nuda pactio obligationem non parit, sed parit exceptionem (1. 7 § 4 D. 2, 14. 1. 21 § 2 D. 46, 1. 1. 2 § 8 D. 18, 4. 1. 21 D. 50, 16);

    c) долговая расписка = cautio s. 2 напр. per condictionem obligationem repetere (1. 7 C. 4, 30);

    tabulas obligationis signare (1. 6 C. 8, 41);

    d) = accusatio: ad obligationem iunocentium pecuniam accipere (1. 1 § 1 D. 48, 10).

    3) закладывать: obligatio = pigneratio, напр. obligare прот. distrahere, vendere, alienare;

    obligatio прот. alienatio, venditio (1. 4 D. 23, 5. 1. 3 § 1. 1. 5 § 11. 13. 1. 7 § 4 D. 27, 9. 1. 12 C. 5, 16. 1. 2 C. 6, 60); (1. 81 pr. D. 18, 1. 1. 6 § 9 D. 19, 1. cf. 1. 16 § 1 D. 13, 7. 1. 11 § 3 eod. 1. 23 § 1 D. 20, 1. 1. 28 D. 48, 10); (1. 4 D. 22, 4. 1. 1 § 3 D. 42, 6. 1. 16 § 1 D. 13, 7. 1. 15 D. 33, 4. 1. 28 § 1 D. 16, 1. 1. 41 pr. D. 18, 1. 1. 52 pr. D. 19, 1. 1. 8 § 15 D. 2, 15. 1. 44 § 1 D. 39, 2); (1. 6 D. 20, 2. 1. 18 § 3 D. 39, 6; 1. 26 § 2 D. 40, 5. 1. 89 § 4 D. 31); (1. 6 D. 20, 1. 1. 28 D. 49, 14).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > obligare

  • 118 obstringere

    1) связывать, sceleris conscientia obstrictus (1. 2 C. 6, 22). 2) обязывать, fidem suam obstring. (1. 1 C. 4, 13);

    obstringi muneribus (1. 17 § 3 D. 27, 1. 1. 14 § 5 D. 36, 1. 1. 78 § 11 eod. 1. 198 § 14 D. 30; 1. 22 D. 29, 2), (1. 36 D. 36, 1. 1. 2 § 1 D. 16, 1); (1. 3 pr. D. 44, 7. 1. 30 D. 12, 1); (1. 20 § 20 D. 5, 3); (1. 12 D. 43, 16); (1. 51 § 1 D. 21, 1. 1. 45 D. 17, 2. 1. 16 D. 13, 1. 1. 1 § 8 D. 13, 5).

    3) закладывать, in sortem vel in usuras obstrictum pignus (1. 11 § 3 D. 13, 7);

    obstring. res (1. 2 C. 9, 34).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > obstringere

  • 119 offerre

    1) предлагать, off. alicui utrum - an etc. (1. 7 D. 46, 6. 1. 2 pr. 1. 20 D. 18, 2);

    off. iusiurandum = deferre (1. 14 § 3 C. 4, 30);

    off. cognitionem, заявить желание, подвергнуть дело судебному разбирательству (1. 3 pr. D. 36, 4);

    contra legem fidem suam off., взять на себя обязанность, как фидуциарный наследник, выдать наследство третьему лиду (1. 3 C. 6, 50);

    oblata defensio (1. 5 § 3 D. 42, 4);

    off. satis s. satisdationem (1. 21 § 2 D. 13, 5. 1. 5 D. 26, 10. 1. 1 § 1 D. 36, 4. 1. 21 § 1 D. 39, 1. 1. 2 § 1 D. 43, 3. 1. 1 § 8 D. 43, 4), cautionem (1. 80 D. 35, 1. 1. 14 § 6 D. 36, 1. 1. 8 D. 37, 6. 1. 50 § 1 D. 40, 1. 1. 10 pr. D. 46, 1), reum numerare paratum (1. 34 § 1 D. 40, 7); особ. о намерении удовлетворить кредитора, solidum off. creditoribus (1. 4 § 19 D. 40, 5);

    off. pecuniam (1. 56 § 1. D. 17, 1. 1. 2. 3 D. 20, 5. 1. 1 § 3. 1. 7 D. 22, 1. 1. 64 D. 46, 1), pretium (1. 13 § 8 D. 19, 1. 1. 18 pr. D. 28, 6. 1. 14 pr. 28 D. 9, 4. 1. 29 D. 10, 2. 1. 12 § 6 D. 40, 6. 1. 1 D. 41, 4).

    2) se offerre, предлагать свои услуги с целью совершения известного действия, ведения чужих дел (без уполномочия), брать, взять на себя, negotiis alienis (gerendis) se off. (1. 3 § 9 D. 3, 5. 1. 36 § 1 D. 5, 1. 1. 5 pr. D. 44, 7. 1. 55 § 3 D. 47, 2);

    se off. deposito (1. 1 § 35 D. 16, 3);

    liti, defensioni (1. 61 D. 3, 3. 1. 22 pr. D. 4, 6. 1. 39 § 1 D. 9, 4. 1. 4 pr. § 1 D. 42, 1); особ. litis (s. petitioni, rei defensioni) se off. касаетса того, кто выдает себя за владельца со злым намерением укрыть от иска виновное лицо и причинить истцу (собственнику) ущерб (1. 13 § 13. D. 5, 3. 1. 45 eod. 1. 25. 27 pr. D. 6, 1. 1. 10 D. 7, 2); то же самое обоз. se off. alicui (1. 39 D. 4, 3).

    3) дaвать, sibi off. medicamentum (1. 9 pr. D. 9, 2); вручать: libellus divortii oblatus (1. 7 D. 24, 2. 1. 19 cf. 1. 31 C. 7, 62), furtum oblatum (§ 4 I. 4, 1); предавать суду, отдавать под суд (1. 7 C. 1, 55. 1. 1 C. 9, 39);

    se off. Praesidi prov. (1. 1 C. 9, 16. 1. 9 § 3 D. 47, 10. 1. 18 § 7 D. 48, 18);

    filius a patre oblatus (1. 9 § 3 D. 1, 16. 1. 13 § 6 D. 49, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > offerre

  • 120 orthodoxus

    православный: orthod. episcopi, qui Nicaenam fidem tenent (1. 2 § 2 C. 1, 1);

    orthod. ecclesia (1. 14 pr. C. 1, 2);

    religio, fides (1. 12 eod. 1. 27 C. 1, 3. 1. 19 pr. C. 1, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > orthodoxus

См. также в других словарях:

  • Fidem — est une société financière commune entre Cetelem (n°1 du crédit en europe) et les magasins BUT. Catégorie : Entreprise commune …   Wikipédia en Français

  • Fidem catholicam — Das Dokument Fidem catholicam ist ein kaiserliches Mandat, das die Ablösung der Königswahl vom Approbationsrecht sanktioniert und juristisch begründet. Inhalt Das Mandat vom 6. August 1338 erklärt die Prozesse des Papstes gegen Kaiser Ludwig den… …   Deutsch Wikipedia

  • fidem — Trust, confidence …   Ballentine's law dictionary

  • fidem mentiri — /faydam mentayray/ To betray faith or fealty. A term used in feudal and old English law of a feudatory or feudal tenant who does not keep that fealty which he has sworn to the lord …   Black's law dictionary

  • fidem mentiri — /faydam mentayray/ To betray faith or fealty. A term used in feudal and old English law of a feudatory or feudal tenant who does not keep that fealty which he has sworn to the lord …   Black's law dictionary

  • fidem mentiri — To break the oath of fealty; that is, the oath of fealty which a tenant had made to his lord …   Ballentine's law dictionary

  • Ad Tuendam Fidem — is an apostolic letter of Pope John Paul II issued motu proprio on July 15, 1998.The apostolic letter made modifications to the Oriental and Latin codes of canon law defining penalties for public dissent by public ministers of the Church.In an… …   Wikipedia

  • Ad Tuendam Fidem — Le Motu proprio Ad tuendam fidem [1] a été signé par le pape Jean Paul II en date du 18 mai 1998, et rendu public le 30 juin 1998 (pour les 30 ans du Credo du pape Paul VI). C est un texte assez court (7 pages). Il a été accompagné par une note… …   Wikipédia en Français

  • In fidem — (lat.), zur Beglaubigung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • In fidem — (lat., »für die Treue«), zur Beglaubigung, besonders bei der Beglaubigung (Fidemation) von Abschriften (i. s. copiae) übliche Formel …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • In fidem — (lat.), zur Beglaubigung …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»