Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

fictor

  • 1 fictor

        fictor ōris, m    [FIG-], a moulder, sculptor, image-maker, statuary: deos eā facie novimus, quā fictores voluerunt: fandi fictor Ulixes, master of deceit, V.
    * * *

    Latin-English dictionary > fictor

  • 2 fictor

    fictor, ōris, m. [fingo], one who makes images of clay, wood, wax, etc., an imagemaker, statuary.
    I.
    (Syn.: pictor, scalptor, sculptor, plastes, statuarius.) Lit.
    A.
    In gen.:

    deos ea facie novimus, qua pictores fictoresque voluerunt,

    Cic. N. D. 1, 29, 81; id. Fragm. ap. Lact. 2, 8, p. 120 Bip.—
    B.
    In partic. in relig. lang., a baker of offering-cakes:

    apud Ennium: Libaque, fictores, Argeos et tutulatos... Fictores dicti a fingendis libis,

    Varr. L. L. 7, § 44 Müll. (cf. Ann. v. 124 ed. Vahl.); so Inscr. Orell. 934; 2281; 2458; cf. Cic. Dom. 54, 139. —
    2.
    A maker, creator, Vulg. Isa. 29, 16; 45, 9.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a maker, former (Plautin.):

    (fortunae)... vitae agundae,

    Plaut. Trin. 2, 2, 85 sq.:

    omnium Legum atque jurium,

    id. Ep. 3, 4, 86:

    somniorum,

    Vulg. Deut. 13, 5.—
    B.
    In partic., a feigner:

    fandi fictor Ulixes,

    a master of deceit, Verg. A. 9, 602.

    Lewis & Short latin dictionary > fictor

  • 3 fictrīx

        fictrīx īcis, f    [fictor], a shaper, fashioner.

    Latin-English dictionary > fictrīx

  • 4 Figulus

    1.
    fĭgŭlus, i, m. [v. fingo], a potter, Varr. R. R. 3, 15, 2; Plin. 35, 12, 43, § 159: Col. 11, 1, 9; Inscr. Orell. 4190:

    SIGILLATOR ( = sigillorum fictor),

    a seal-maker, ib. 4191:

    vas figuli,

    Vulg. Psa. 2, 9 al. — Poet. of the builders of the brick walls of Babylon:

    a figulis munita urbs,

    Juv. 10, 171.
    2.
    Fĭgŭlus, i, m., a Roman surname in the gens Marcia and Nigidia. So esp. P. Nigidius Figulus, a learned contemporary of Cicero, Cic. Univ. 1; id. Fam. 4, 13; Suet. Aug. 94. —

    Marcius Figulus,

    Cic. Att. 1, 2; id. Leg. 2, 25; Sall. C. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > Figulus

  • 5 figulus

    1.
    fĭgŭlus, i, m. [v. fingo], a potter, Varr. R. R. 3, 15, 2; Plin. 35, 12, 43, § 159: Col. 11, 1, 9; Inscr. Orell. 4190:

    SIGILLATOR ( = sigillorum fictor),

    a seal-maker, ib. 4191:

    vas figuli,

    Vulg. Psa. 2, 9 al. — Poet. of the builders of the brick walls of Babylon:

    a figulis munita urbs,

    Juv. 10, 171.
    2.
    Fĭgŭlus, i, m., a Roman surname in the gens Marcia and Nigidia. So esp. P. Nigidius Figulus, a learned contemporary of Cicero, Cic. Univ. 1; id. Fam. 4, 13; Suet. Aug. 94. —

    Marcius Figulus,

    Cic. Att. 1, 2; id. Leg. 2, 25; Sall. C. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > figulus

  • 6 jure

    1.
    jūs, jūris, n. [kindred to Sanscr. yūsh, the same; cf. Gr. zômos], broth, soup, sauce (class.):

    cum una multa jura confundit cocus,

    Plaut. Most. 1, 3, 120:

    quo pacto ex jure hesterno panem atrum vorent,

    Ter. Eun. 5, 4, 17:

    in jus vocat pisces cocus,

    Varr. R. R. 3, 9:

    negavit, se jure illo nigro delectatum,

    Cic. Tusc. 5, 34, 98:

    in ea cena cocus meus praeter jus fervens nihil potuit imitari,

    id. Fam. 9, 20, 2:

    tepidum,

    Hor. S. 1, 3, 81:

    male conditum,

    id. ib. 2, 8, 69.—In a sarcastic lusus verbb.: Verrinum, hog-broth, or the justice of Verres, Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121.—
    II.
    Transf., juice, mixture:

    addita creta in jus idem,

    the juice of the purple-fish, Plin. 35, 6, 26, § 44.
    2.
    jūs, jūris ( gen. plur. jurum for jurium, Plaut. Ep. 3, 4, 86; Cato ap. Charis. p. 72 and 109 P.:

    juribus,

    Dig. 13, 5, 3, § 1; Charis. p. 19: jure, arch. dat., Liv. 42, 28, 6; Corp. Ins. Lat. 198, 31), n. [kindred with Sanscr. yu, to join; cf. zeugnumi, jungo, qs. the binding, obliging; cf. lex from ligo], right, law, justice.
    I.
    Lit. (class.; in plur. very rare, except in nom. and acc.), that which is binding or obligatory; that which is binding by its nature, right, justice, duty:

    juris praecepta sunt haec, honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere,

    Just. Inst. 1, 1, 3: jus naturale est quod natura omnia animalia docuit...videmus etenim cetera quoque animalia istius juris perita censeri, Dig. 1, 1, 1, § 3; Just. Inst. 1, 2 prooem.: omnes boni ipsam aequitatem et jus ipsum amant;

    per se jus est appetendum,

    Cic. Leg. 1, 18, 48: Gy. Amabo, hicine istuc decet? Le. Jusque fasque est, Plaut. As. 1, 1, 20:

    jus hic orat,

    id. Trin. 5, 2, 37; id. Ps. 1, 5, 123:

    omnium legum atque jurium fictor, conditor cluet,

    id. Ep. 3, 4, 90:

    jus hominum situm est in generis humani societate,

    Cic. Tusc. 1, 26, 64:

    tenere,

    id. Caecin. 11:

    obtinere,

    to maintain, id. Quint. 9:

    de jure alicui respondere,

    to lay down the law, id. de Or. 2, 33, 142:

    respondere,

    id. Leg. 1, 4, 12: dicere, to pronounce judgment, give a judicial decision, as, e. g. the prætor:

    a Volcatio, qui Romae jus dicit,

    id. Fam. 13, 14; Verg. A. 7, 246; cf.:

    jura dare,

    id. ib. 1, 507:

    praetor quoque jus reddere dicitur, etiam cum inique decernit,

    Dig. 1, 1, 11: quid dubitas dare mihi argentum? S. Jus petis, fateor, you ask what is right, reasonable, Plaut. Ps. 5, 2, 16:

    jus publicum,

    common right, Ter. Phorm. 2, 3, 65:

    jura communia,

    equal rights, Cic. Div. 1, 5:

    divina ac humana,

    id. Off. 1, 26:

    belli,

    id. Div. 2, 77:

    gentium,

    the law of nations, id. Off. 3, 5:

    quod naturalis ratio inter omnes homines constituit, id apud omnes populos peraeque custoditur, vocaturque jus gentium,

    Gai. Inst. 1, 1:

    civile,

    the civil law, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109: quod quisque populus ipse sibi jus constituit, id ipsius proprium est vocaturque jus civile, Gai Inst. 1, 1:

    pontificium,

    Cic. Dom. 13, 34:

    praediatorium,

    id. Balb. 20:

    conjugialia,

    Ov. M. 6, 536:

    jus est, apponi pernam frigidam,

    Plaut. Pers. 1, 3, 26:

    jus fasque est,

    human and divine right, id. Cist. 1, 1, 22:

    juris nodos solvere,

    Juv. 8, 50.— Abl.: jūrĕ, adverb., with justice, justly:

    jure in eum animadverteretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:

    jure ac merito,

    id. ib. 2, 5, 67, § 172; id. Cat. 3, 6, 14; Juv. 2, 34:

    et jure fortasse,

    id. Tusc. 3, 12, 26:

    et fortasse suo jure,

    id. Fin. 5, 2, 4:

    te ipse, jure optimo, merito incuses licet,

    with perfect justice, Plaut. Most. 3, 2, 24:

    optimo jure,

    Cic. Off. 1, 31, 111; cf.: pleno jure, Gai Inst. 1, 5, 14:

    justo jure,

    Liv. 21, 3, 4; cf.

    opp. to injuria: non quaero, jure an injuria sint inimici,

    Cic. Verr. 2, 2, 61, § 150: summum jus, the extremity or utmost rigor of the law:

    non agam summo jure tecum,

    id. ib. 2, 5, 2, §

    4: ex quo illud, Summum jus, summa injuria, factum est jam tritum sermone proverbium,

    id. Off. 1, 10, 33;

    so opp. (aequum et bonum habere quod defendant), si contra verbis et litteris, et, ut dici solet, summo jure contenditur,

    id. Caecin. 23, 65.
    II.
    Transf.
    A.
    A place where justice is administered, a court of justice:

    in jus ambula,

    come before a magistrate, Plaut. Rud. 3, 6, 22; Ter. Phorm. 5, 7, 43:

    in jus ire,

    Nep. Att. 6, 4:

    cum ad praetorem in jus adissemus,

    Cic. Verr. 2, 4, 65, § 147:

    in jus acres procurrunt,

    Hor. S. 1, 7, 20:

    aliquem in jus vocare,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; Hor. S. 2, 5, 29:

    aliquem in jus rapere,

    id. ib. 1, 9, 77;

    2, 3, 72: trahere,

    Juv. 10, 87.—
    B.
    Justice, justness of a thing:

    absolverunt, admiratione magis virtutis, quam jure causae,

    Liv. 1, 26.—
    C.
    Legal right, power, authority, permission:

    cum plebe agendi,

    Cic. Leg. 2, 12, 31:

    materiae caedendae,

    Liv. 5, 55.—Of particular rights: jus eundi, a right of way, Gai Inst. 2, 31:

    jus agendi, aquamve ducendi,

    id. ib.:

    altius tollendi vel prospiciendi,

    id. ib. 4, 3: jus civitatis, the right to obtain the privileges of citizenship (cf. civitas;

    v. Krebs, Antibarb. p. 640),

    Cic. Arch. 5, 11; id. Caecin. 34, 98; 35, 102; id. Verr. 2, 4, 11,§ 26:

    jus capiendi,

    Juv. 1, 56:

    testandi,

    id. 16, 51; cf. 6, 217: jus trium liberorum, Sen. ap. Lact. 1, 16, 10:

    patrium,

    the power of life and death over their children, Liv. 1, 26:

    homines recipere in jus dicionemque,

    id. 21, 61:

    sub jus judiciumque regis venire,

    id. 39, 24:

    (homo) sui juris,

    his own master, independent, Cic. Verr. 2, 1, 7, § 18:

    jus ad mulieres,

    over the women, Plaut. Cas. 2, 2, 22:

    ut eodem jure essent, quo fuissent,

    Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13; cf.:

    melius, quod nil animis in corpora juris natura indulget,

    Juv. 2, 139.— The legal forms of the old jurists:

    jus Flavianum,

    Dig. 1, 2, 2, § 7.

    Lewis & Short latin dictionary > jure

  • 7 jus

    1.
    jūs, jūris, n. [kindred to Sanscr. yūsh, the same; cf. Gr. zômos], broth, soup, sauce (class.):

    cum una multa jura confundit cocus,

    Plaut. Most. 1, 3, 120:

    quo pacto ex jure hesterno panem atrum vorent,

    Ter. Eun. 5, 4, 17:

    in jus vocat pisces cocus,

    Varr. R. R. 3, 9:

    negavit, se jure illo nigro delectatum,

    Cic. Tusc. 5, 34, 98:

    in ea cena cocus meus praeter jus fervens nihil potuit imitari,

    id. Fam. 9, 20, 2:

    tepidum,

    Hor. S. 1, 3, 81:

    male conditum,

    id. ib. 2, 8, 69.—In a sarcastic lusus verbb.: Verrinum, hog-broth, or the justice of Verres, Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121.—
    II.
    Transf., juice, mixture:

    addita creta in jus idem,

    the juice of the purple-fish, Plin. 35, 6, 26, § 44.
    2.
    jūs, jūris ( gen. plur. jurum for jurium, Plaut. Ep. 3, 4, 86; Cato ap. Charis. p. 72 and 109 P.:

    juribus,

    Dig. 13, 5, 3, § 1; Charis. p. 19: jure, arch. dat., Liv. 42, 28, 6; Corp. Ins. Lat. 198, 31), n. [kindred with Sanscr. yu, to join; cf. zeugnumi, jungo, qs. the binding, obliging; cf. lex from ligo], right, law, justice.
    I.
    Lit. (class.; in plur. very rare, except in nom. and acc.), that which is binding or obligatory; that which is binding by its nature, right, justice, duty:

    juris praecepta sunt haec, honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere,

    Just. Inst. 1, 1, 3: jus naturale est quod natura omnia animalia docuit...videmus etenim cetera quoque animalia istius juris perita censeri, Dig. 1, 1, 1, § 3; Just. Inst. 1, 2 prooem.: omnes boni ipsam aequitatem et jus ipsum amant;

    per se jus est appetendum,

    Cic. Leg. 1, 18, 48: Gy. Amabo, hicine istuc decet? Le. Jusque fasque est, Plaut. As. 1, 1, 20:

    jus hic orat,

    id. Trin. 5, 2, 37; id. Ps. 1, 5, 123:

    omnium legum atque jurium fictor, conditor cluet,

    id. Ep. 3, 4, 90:

    jus hominum situm est in generis humani societate,

    Cic. Tusc. 1, 26, 64:

    tenere,

    id. Caecin. 11:

    obtinere,

    to maintain, id. Quint. 9:

    de jure alicui respondere,

    to lay down the law, id. de Or. 2, 33, 142:

    respondere,

    id. Leg. 1, 4, 12: dicere, to pronounce judgment, give a judicial decision, as, e. g. the prætor:

    a Volcatio, qui Romae jus dicit,

    id. Fam. 13, 14; Verg. A. 7, 246; cf.:

    jura dare,

    id. ib. 1, 507:

    praetor quoque jus reddere dicitur, etiam cum inique decernit,

    Dig. 1, 1, 11: quid dubitas dare mihi argentum? S. Jus petis, fateor, you ask what is right, reasonable, Plaut. Ps. 5, 2, 16:

    jus publicum,

    common right, Ter. Phorm. 2, 3, 65:

    jura communia,

    equal rights, Cic. Div. 1, 5:

    divina ac humana,

    id. Off. 1, 26:

    belli,

    id. Div. 2, 77:

    gentium,

    the law of nations, id. Off. 3, 5:

    quod naturalis ratio inter omnes homines constituit, id apud omnes populos peraeque custoditur, vocaturque jus gentium,

    Gai. Inst. 1, 1:

    civile,

    the civil law, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109: quod quisque populus ipse sibi jus constituit, id ipsius proprium est vocaturque jus civile, Gai Inst. 1, 1:

    pontificium,

    Cic. Dom. 13, 34:

    praediatorium,

    id. Balb. 20:

    conjugialia,

    Ov. M. 6, 536:

    jus est, apponi pernam frigidam,

    Plaut. Pers. 1, 3, 26:

    jus fasque est,

    human and divine right, id. Cist. 1, 1, 22:

    juris nodos solvere,

    Juv. 8, 50.— Abl.: jūrĕ, adverb., with justice, justly:

    jure in eum animadverteretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:

    jure ac merito,

    id. ib. 2, 5, 67, § 172; id. Cat. 3, 6, 14; Juv. 2, 34:

    et jure fortasse,

    id. Tusc. 3, 12, 26:

    et fortasse suo jure,

    id. Fin. 5, 2, 4:

    te ipse, jure optimo, merito incuses licet,

    with perfect justice, Plaut. Most. 3, 2, 24:

    optimo jure,

    Cic. Off. 1, 31, 111; cf.: pleno jure, Gai Inst. 1, 5, 14:

    justo jure,

    Liv. 21, 3, 4; cf.

    opp. to injuria: non quaero, jure an injuria sint inimici,

    Cic. Verr. 2, 2, 61, § 150: summum jus, the extremity or utmost rigor of the law:

    non agam summo jure tecum,

    id. ib. 2, 5, 2, §

    4: ex quo illud, Summum jus, summa injuria, factum est jam tritum sermone proverbium,

    id. Off. 1, 10, 33;

    so opp. (aequum et bonum habere quod defendant), si contra verbis et litteris, et, ut dici solet, summo jure contenditur,

    id. Caecin. 23, 65.
    II.
    Transf.
    A.
    A place where justice is administered, a court of justice:

    in jus ambula,

    come before a magistrate, Plaut. Rud. 3, 6, 22; Ter. Phorm. 5, 7, 43:

    in jus ire,

    Nep. Att. 6, 4:

    cum ad praetorem in jus adissemus,

    Cic. Verr. 2, 4, 65, § 147:

    in jus acres procurrunt,

    Hor. S. 1, 7, 20:

    aliquem in jus vocare,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; Hor. S. 2, 5, 29:

    aliquem in jus rapere,

    id. ib. 1, 9, 77;

    2, 3, 72: trahere,

    Juv. 10, 87.—
    B.
    Justice, justness of a thing:

    absolverunt, admiratione magis virtutis, quam jure causae,

    Liv. 1, 26.—
    C.
    Legal right, power, authority, permission:

    cum plebe agendi,

    Cic. Leg. 2, 12, 31:

    materiae caedendae,

    Liv. 5, 55.—Of particular rights: jus eundi, a right of way, Gai Inst. 2, 31:

    jus agendi, aquamve ducendi,

    id. ib.:

    altius tollendi vel prospiciendi,

    id. ib. 4, 3: jus civitatis, the right to obtain the privileges of citizenship (cf. civitas;

    v. Krebs, Antibarb. p. 640),

    Cic. Arch. 5, 11; id. Caecin. 34, 98; 35, 102; id. Verr. 2, 4, 11,§ 26:

    jus capiendi,

    Juv. 1, 56:

    testandi,

    id. 16, 51; cf. 6, 217: jus trium liberorum, Sen. ap. Lact. 1, 16, 10:

    patrium,

    the power of life and death over their children, Liv. 1, 26:

    homines recipere in jus dicionemque,

    id. 21, 61:

    sub jus judiciumque regis venire,

    id. 39, 24:

    (homo) sui juris,

    his own master, independent, Cic. Verr. 2, 1, 7, § 18:

    jus ad mulieres,

    over the women, Plaut. Cas. 2, 2, 22:

    ut eodem jure essent, quo fuissent,

    Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13; cf.:

    melius, quod nil animis in corpora juris natura indulget,

    Juv. 2, 139.— The legal forms of the old jurists:

    jus Flavianum,

    Dig. 1, 2, 2, § 7.

    Lewis & Short latin dictionary > jus

  • 8 plastes

    plastes, ae, m., = plastês, a moulder, potter, modeller, statuary (post-Aug.;

    syn. fictor),

    Vell. 1, 17, 4:

    laudatissimi,

    Plin. 35, 12, 45, § 154; Vitr. 1, 1, 13; Tert. Idol. 3; Vulg. Isa. 41, 25.—
    II.
    A creator, maker (eccl. Lat.):

    Israel,

    Vulg. Isa. 45, 11:

    terrae,

    id. ib. 45, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > plastes

  • 9 sculptor

    sculptor, ōris, m. [id.], one who cuts, carves, or engraves in stone, wood, etc. (cf.:

    fictor, plastes),

    a stone-cutter, graver, sculptor, Plin. 29, 6, 38, § 132; 36, 5, 4, § 11 (Jahn reads throughout scalptor); Plin. Ep. 1, 10, 4:

    opere sculptoris,

    Vulg. Exod. 23, 11; Cassiod. Var. 7, 5 (sometimes confounded with scalptor).

    Lewis & Short latin dictionary > sculptor

  • 10 Volscius

    Volscĭus, i, m., the name of a Roman gens:

    Volscius Fictor,

    Liv. 3, 13; 3, 24; 3, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > Volscius

  • 11 πλαστολάλος

    A fandi fictor, Gloss.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πλαστολάλος

См. также в других словарях:

  • FICTOR — qui ex argilla similitudines fingit, Gaece Πλάςης, uti supra diximus in voce Fictile. Hinc Fictores, dicti a fingendis libis, Varroni de Ling. Lat. quorum ordo memoratur vert. Inscr. Ex farina namqueve fingebantur opera dulciaria, quorum figurae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • fictor — /fikˈtər/ noun (obsolete) A person who makes images from clay, etc ORIGIN: L fictor; see ↑fiction …   Useful english dictionary

  • Fictor — Fic tor, n. [L.] An artist who models or forms statues and reliefs in any plastic material. [R.] Elmes. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • FICTOR — Fictorius …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Liste der Volkstribune der römischen Republik — Die Liste der Volkstribune der römischen Republik enthält alle nachweisbaren Volkstribune (tribuni plebis) von 493 v. Chr. bis 43 v. Chr. Aufgrund der Quellenlage können nicht alle angegeben werden, es gibt darüber hinaus auch fragliche oder… …   Deutsch Wikipedia

  • Cincinnatus — Lucius Quinctius Cincinnatus Pour les articles homonymes, voir Quinctius Cincinnatus. D’une main il rend les faisceaux du pouvoir, de l’autre il tient sa charrue (Statue de Cincinnatus à …   Wikipédia en Français

  • Lex Terentilia — Type Projet de Loi …   Wikipédia en Français

  • Lucius Quinctius Cincinnatus — Pour les articles homonymes, voir Quinctius Cincinnatus. D’une main il rend les faisceaux du pouvoir, de l’autre il tient sa charrue (Statue de Cincinnatus à Cincinnati) Lucius Quinctius C …   Wikipédia en Français

  • Titus Quinctius Capitolinus — Barbatus Pour les articles homonymes, voir Quinctius Capitolinus. Titus Quinctius Capitolinus Barbatus (v.510 / v.420 av. J. C.) est un homme politique de la République romaine, membre de la gens Quinctia, qui est six fois consul en 471, 468, 465 …   Wikipédia en Français

  • Titus Quinctius Capitolinus Barbatus — Pour les articles homonymes, voir Quinctius Capitolinus. Titus Quinctius Capitolinus Barbatus (v.510 / v.420 av. J. C.) est un homme politique de la République romaine, membre de la gens Quinctia, qui est six fois consul en 471, 468, 465, 446,… …   Wikipédia en Français

  • Caius Nautius Rutilus (consul en -475) — Pour les articles homonymes, voir Nautius Rutilus. Caius Nautius Rutilus est un homme politique romain du Ve siècle av. J.‑C., fils de Spurius Nautius Rutilus dont rien n est connu, frère de Spurius Nautius Rutilus (consul en 488 av. J …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»