-
1 prodo
prō-do, didī, ditum, ere1) вести дальше, продолжать ( genus a sanguine Teucri V)2) передавать, выдавать ( classem praedonibus C)3) выпускать ( fumum L); испускать ( suspiria pectore O); издавать ( vocem VF); наливать ( vina cado O)5) показывать, подавать (exemplum C, L, VP)6) устанавливать, вводить ( bellicas caerimonias L)7) провозглашать, именовать, назначать ( interrēgem C)8) порождать, производить ( fetum olivae O)9) доводить до всеобщего сведения, обнародовать ( decretum C)10) разглашать ( arcanum J)11) сообщать, передавать, рассказывать ( aliquid ad memoriam posteritatis C)quod est proditum memoriā (или memoriae) ac litteris C — что закреплено как в устных преданиях, так и в письменностиin proverbium prōditus L — вошедший в пословицу12) выдавать (conscios C; aliquem ad mortem V; in omnes cruciatūs L)13) выдавать, показывать, обнаруживать ( gaudia vultu H); изобличать, раскрывать (voluntatem et consilium alicujus QC)p. officium C — изменять долгуp. fidem Sl — нарушать слово16) расстраивать ( alvum Pl)17) продлевать ( alicui vitam ad miseriam Pl); откладывать, отсрочить (aliquot dies nuptiis p. Ter)18) приносить в жертву, жертвовать, отдавать ( suam vitam et pecuniam omnem Ter) -
2 prodo
prō-do, didī, ditum, ere, I) hervorgeben, – bringen, -tun, A) im allg.: anima extra prodita, Lucr.: pr. alto suspiria pectore, Ov.: pr. fumoso condita vina cado, Ov.: Medusae squalentia prodidit ora, zeigte, Ov. – B) insbes.: 1) zur Welt bringen, hervorbringen, parvā prodite patriā, Acc. tr. fr.: ex eadem domo et gente proditi, ICt. – übtr., vom Boden, aus sich hervorsprießen lassen, fetum olivae, Ov. – 2) zur öffentlichen Kenntnis bringen, a) zur Achtgebung, Warnung usw. aufstellen, bekanntmachen, decretum, Cic.: exemplum, statuieren, Liv.: übtr., exemplum perniciosum, turpe, anderen geben, Cic. u. Vell. – b) als publiz. t. t., jmd. (zu einem Amte) ernennen, alqm consulum rogandorum ergo, Cic.: bes. flaminem, interregem, Cic. – c) als Erzähler, Geschichtschreiber berichten, melden, falso proditum esse, Liv.: utrumque auctores prodidere, Tac.: sicut proditur, Liv.: quae scriptores prodiderunt, Cic.: m. folg. Acc. u. Infin., Tac. ann. 12, 67 u. 15, 16: proditur (es wird berichtet, erzählt, es heißt) m. Nom. u. Infin., Iustin. 28, 4, 14 u. 44, 4, 12. – d) Verborgenes od. Geheimes mitteilen, entdecken, verraten, conscios, Cic.: commissa, Hor.: secretum uxori, Suet.: crimen vultu, Ov.: v. Lebl., gaudia prodens vultus, Hor. sat. 2, 5, 104: servabam vultus ducis ac prodentia sensum lumina, Sil. 6, 384: cum turbato iam prodita voltu ira ducis tandem testata est voce dolorem, Lucan. 3, 356. – 3) treulos, verräterisch in die Hände spielen, übergeben, ausliefern, verraten, anui filiam planissime (auf Gnade u. Ungnade), Ter.: classem praedonibus, Cic.: supplicem, Nep.: verb. alqm proicere (preisgeben) ac prodere, prodere et proicere, Caes. u. Cic. – u. wie verraten übh. = der Gefahr preisgeben, alqm ad mortem, Verg.: commilitones ad caedem, Liv.: alqm in omnes cruciatus, Liv.: verb. proicere ac prodere ad inconsultam atque improvidam pugnam legiones, leichtsinnig preisgeben, Liv. – urbem, Liv.: patriam, Liv.: ne fortunas meas, ne unicam filiam tam temere proderem, Cic.: vitam et pecuniam, Ter.: caput et salutem alcis, Cic.: utilitatem communem, Cic.: libertatem, Liv.: officium, Cic.: fidem, sein Wort brechen, Sall.: alvum, den Magen verderben, Plaut.: prodita iudiciis fallacibus, Lucr. – II) weitergeben, -gehen lassen, A) ausdehnen, fristen, illi prodit vitam ad miseriam, Plaut. trin. 340. – B) verschieben, weiter hinaussetzen, porro diem, Lucil. 214: diem militibus legionis III., Cato oratt. 72, 12 (b. Fest. 242, 16): diem nuptiis, Ter. Andr. 313. – C) übergeben, überliefern, hinterlassen, sa cra suis posteris, Cic.: ius imaginis ad memoriam posteritatemque prodendae, Cic.: regnum a Tantalo proditum, Cic. – bes. schriftlich, nostrae amicitiae memoriam, Cael. in Cic. ep.: exercitus memoriam, Caes.: de Magonis interitu duplex memoria prodita est, ist eine doppelte Erzählung überliefert worden, Nep.: memoriae prodere, schriftlich hinterlassen, -überliefern, sermonem eius, Cic.: u. so memoriae prodiderunt m. folg. Acc. u. Infin., Cic. u. Nep.: und memoriae proditur m. folg. Acc. u. Infin., Tac. u. Liv.: multos deerrasse memoria prodidit, Colum.: quos natos in insula ipsi memoriā proditum (mündlich überliefert) dicunt, Caes.: so auch quod memoriā proditum, quod est memoriā proditum ac litteris, Cic. – D) fortpflanzen, genus a sanguine Teucri, Verg. Aen. 4, 231. – / Archaist. Konj. Perf. produit, Fest. 229 (a), 16.
-
3 prodo
prō-do, didī, ditum, ere, I) hervorgeben, – bringen, - tun, A) im allg.: anima extra prodita, Lucr.: pr. alto suspiria pectore, Ov.: pr. fumoso condita vina cado, Ov.: Medusae squalentia prodidit ora, zeigte, Ov. – B) insbes.: 1) zur Welt bringen, hervorbringen, parvā prodite patriā, Acc. tr. fr.: ex eadem domo et gente proditi, ICt. – übtr., vom Boden, aus sich hervorsprießen lassen, fetum olivae, Ov. – 2) zur öffentlichen Kenntnis bringen, a) zur Achtgebung, Warnung usw. aufstellen, bekanntmachen, decretum, Cic.: exemplum, statuieren, Liv.: übtr., exemplum perniciosum, turpe, anderen geben, Cic. u. Vell. – b) als publiz. t. t., jmd. (zu einem Amte) ernennen, alqm consulum rogandorum ergo, Cic.: bes. flaminem, interregem, Cic. – c) als Erzähler, Geschichtschreiber berichten, melden, falso proditum esse, Liv.: utrumque auctores prodidere, Tac.: sicut proditur, Liv.: quae scriptores prodiderunt, Cic.: m. folg. Acc. u. Infin., Tac. ann. 12, 67 u. 15, 16: proditur (es wird berichtet, erzählt, es heißt) m. Nom. u. Infin., Iustin. 28, 4, 14 u. 44, 4, 12. – d) Verborgenes od. Geheimes mitteilen, entdecken, verraten, conscios, Cic.: commissa, Hor.: secretum uxori, Suet.: crimen vultu, Ov.: v. Lebl., gaudia prodens vultus, Hor. sat. 2, 5, 104: servabam vultus ducis ac prodentia sensum lumina, Sil. 6, 384: cum turbato iam prodita voltu ira————ducis tandem testata est voce dolorem, Lucan. 3, 356. – 3) treulos, verräterisch in die Hände spielen, übergeben, ausliefern, verraten, anui filiam planissime (auf Gnade u. Ungnade), Ter.: classem praedonibus, Cic.: supplicem, Nep.: verb. alqm proicere (preisgeben) ac prodere, prodere et proicere, Caes. u. Cic. – u. wie verraten übh. = der Gefahr preisgeben, alqm ad mortem, Verg.: commilitones ad caedem, Liv.: alqm in omnes cruciatus, Liv.: verb. proicere ac prodere ad inconsultam atque improvidam pugnam legiones, leichtsinnig preisgeben, Liv. – urbem, Liv.: patriam, Liv.: ne fortunas meas, ne unicam filiam tam temere proderem, Cic.: vitam et pecuniam, Ter.: caput et salutem alcis, Cic.: utilitatem communem, Cic.: libertatem, Liv.: officium, Cic.: fidem, sein Wort brechen, Sall.: alvum, den Magen verderben, Plaut.: prodita iudiciis fallacibus, Lucr. – II) weitergeben, -gehen lassen, A) ausdehnen, fristen, illi prodit vitam ad miseriam, Plaut. trin. 340. – B) verschieben, weiter hinaussetzen, porro diem, Lucil. 214: diem militibus legionis III., Cato oratt. 72, 12 (b. Fest. 242, 16): diem nuptiis, Ter. Andr. 313. – C) übergeben, überliefern, hinterlassen, sa cra suis posteris, Cic.: ius imaginis ad memoriam posteritatemque prodendae, Cic.: regnum a Tantalo proditum, Cic. – bes. schriftlich, nostrae amicitiae memoriam, Cael. in Cic. ep.: exercitus memoriam,————Caes.: de Magonis interitu duplex memoria prodita est, ist eine doppelte Erzählung überliefert worden, Nep.: memoriae prodere, schriftlich hinterlassen, - überliefern, sermonem eius, Cic.: u. so memoriae prodiderunt m. folg. Acc. u. Infin., Cic. u. Nep.: und memoriae proditur m. folg. Acc. u. Infin., Tac. u. Liv.: multos deerrasse memoria prodidit, Colum.: quos natos in insula ipsi memoriā proditum (mündlich überliefert) dicunt, Caes.: so auch quod memoriā proditum, quod est memoriā proditum ac litteris, Cic. – D) fortpflanzen, genus a sanguine Teucri, Verg. Aen. 4, 231. – ⇒ Archaist. Konj. Perf. produit, Fest. 229 (a), 16. -
4 simulō
simulō (not similō), āvī, ātus, āre [similis], to make like, imitate, copy, represent: nimbos et fulmen, V.: Catonem, H.: artem Ingenio suo, O.: anum, assume the form of, O.: Homeri illa Minerva simulata Mentori: simulata Troia, counterfeit Troy, O.: cupressum, i. e. depict, H.; cf. aera Alexandri voltum simulantia, imaging, H.: simulat... terram Edere fetum olivae, represents the earth producing, etc., O.— To represent, feign, assume the appearance of, pretend, counterfeit, simulate: cur simulat? T.: qui te ament ex animo ac non simulent: simulandi gratiā, S.: quasi perterritus simulans, by pretending fear, Cu.: Quid est, quod amplius simuletur? T.: mortem verbis, i. e. to pretend that she was dead, T.: studium coniurationis, S.: aegrum, pretend to be sick, L.: ad simulanda negotia altitudo ingeni incredibilis, S.: eius ficti simulatique voltūs: simulatā amicitiā, Cs.: simulato vecta iuvenco, O.: ille se Tarentum proficisci cum simulasset: simulat Iove natus abire, O.: sese probos simulare, S.* * *simulare, simulavi, simulatus Vimitate, copy; pretend (to have/be); look like; simulate; counterfeit; feint -
5 fetus [1]
1. fētus (foetus), ūs, m. (*feo, wob. auch fecundus), I) das Zeugen ( die Erzeugung), a) leb. Wesen, das Zeugen ( die Zeugung), das Gebären, Werfen, Hecken, Ausbrüten, Legen, labor bestiarum in fetu, Cic.: fetus primus, secundus, novissimus, Col.: fetibus inutiles (vaccae), Col.: uno fetu parĕre alqd, mit einer Niederkunft, Plaut.: pariunt (anseres) singulis fetibus ova, in den einzelnen Legzeiten, Col.: discors concordia fetibus (der Zeugung) apta est, Ov.: calathus fetui gallinaceo destinatus, zum Hühnerbrüten, Eierlegen, Apul.: im Bilde, nec ullā aetate uberior oratorum fetus fuit, Zuwachs, Wachstum, Cic. Brut. 182: ille Socratici fetus proventus, jener Nachwuchs sokratischer Zucht, Sen. de tranqu. anim. 7, 5. – b) des Holzes, der Trieb, das Wachstum, crescenti adimunt fetus, Verg. georg. 2, 56. – c) des Bodens, die Zeugung, Erzeugung, quae frugibus atque bacis terrae fetu profunduntur, Cic. de legg. 1, 25; vgl. Lucr. 5, 778: periti rerum asseverant non ferre (Arabiam) tantum (aromatum) annuo fetu, quam etc., erzeuge jährlich nicht so viel, wie usw., Plin. 12, 83. – d) poet. v. d. Nacht, quascumque (pestes) sinistro nox genuit fetu, schuf in schlimmen Geburten, Claud. in Rufin. 1, 29. – II) meton., das Gezeugte, a) v. leb. Wesen, u. zwar α) v. Menschen, die Leibesfrucht, der Sprößling (das Kind), fetus geminus od. gemellus, Zwillingssöhne, Zwillinge, Ov.: sexus sequioris edere fetum, ein weibliches Kind gebären, Apul.: fetum discordem (den Minotaurus) utero tulit, Ov.: fetus matrona dabit (wird gebären), Tibull.: Germania quos horrida parturit fetus (Ausgeburten), Hor.: verächtlich, numquid pater fetum emit lamnā, hat sein Vater den Balg mit Goldbarren gekauft? Petron. 57, 4: im Bilde, ne nobis scripta nostra tamquam recentes fetus (wie neugeborene Kinder) blandiantur, Quint. 10, 4, 2. – β) v. Tieren, die Leibesfrucht, das Junge, Plur. die junge Brut, die Jungen, fetus canis, junger Hund, Enn.: fet. suis, Frischling, Ferkel, Verg. u. Tac.: fet. capellae, Tibull.: fetus ovium, Lämmer, Verg.: fetus (Plur.) avium, Lact.: fetus facere, hecken, legen, Plin.: dass. fetus edere, Tibull. u. Amm. (vgl. suis fetum editum, cui accipitrum ungues inessent, Tac.): fetus suos excludere, Col.: adultos educere fetus (v. Bienen), Verg.: fetus ventri (leporis) exsecare, Plin.: portentosos fetus (Mißgeburten) exstinguere, Sen.: fetum ad imam (quercum) ponere (v. Schwein), Phaedr. – b) v. Lebl., α) der Sproß, Trieb, Schößling, das Reis ( Fruchtreis), fet. croceus, Verg.: fetus auricomi, Verg.: fet. nucis, Pfropfreis der Wallnuß, Verg.: fet. canentis olivae, junger Ölbaum mit weißgrünlichen Blättern, Ov.: in novos fetus (zum neuen Tr.) reviviscere (v. einem Baum), Tac. – im Bilde, omnis fetus (jeder lebendige Trieb) repressus, Cic. Brut. 16. – β) die Frucht, der Ertrag der Feld- u. Baumfrüchte, pauperies fetuum (an Früchten = Trauben), Pallad.: fet. arboreus, Ov.: fetus arborei, Verg. u. Ov.: fetus terreni arboreique, Feld- u. Baumfrüchte, Col.: dass. fetus fructuarii arboreique, Amm.: fetus frugum, Feldfrüchte, Pacuv. fr.: fetus (die Saatfrucht, Saat) mutare, Verg.: maturos edere (tragen) fetus (v. Nußbaum), Ps. Ov.: meliores et grandiores fetus edere (v. Acker), Cic.: dant alios aliae fetus (Ertrag), Verg.: u. so ipsa (tellus) dedit dulces fetus, Lucr.: meliores reddere fetus (v. Acker), Lucr.: fetus triticeos (Ertrag an Weizen) reddere (v. Acker), Ov.: varios ponit (gewährt) fetus autumnus, Verg. – im Bilde, dulces Musarum expromere fetus (Früchte), Catull. 65, 3: ex quo triplex ille animi fetus (Geistesfrucht) exsistet, Cic. Tusc. 5, 68. – / Archaist. Abl. Plur. fētis, Acc. tr. 244.
-
6 fetus
1. fētus (foetus), ūs, m. (*feo, wob. auch fecundus), I) das Zeugen ( die Erzeugung), a) leb. Wesen, das Zeugen ( die Zeugung), das Gebären, Werfen, Hecken, Ausbrüten, Legen, labor bestiarum in fetu, Cic.: fetus primus, secundus, novissimus, Col.: fetibus inutiles (vaccae), Col.: uno fetu parĕre alqd, mit einer Niederkunft, Plaut.: pariunt (anseres) singulis fetibus ova, in den einzelnen Legzeiten, Col.: discors concordia fetibus (der Zeugung) apta est, Ov.: calathus fetui gallinaceo destinatus, zum Hühnerbrüten, Eierlegen, Apul.: im Bilde, nec ullā aetate uberior oratorum fetus fuit, Zuwachs, Wachstum, Cic. Brut. 182: ille Socratici fetus proventus, jener Nachwuchs sokratischer Zucht, Sen. de tranqu. anim. 7, 5. – b) des Holzes, der Trieb, das Wachstum, crescenti adimunt fetus, Verg. georg. 2, 56. – c) des Bodens, die Zeugung, Erzeugung, quae frugibus atque bacis terrae fetu profunduntur, Cic. de legg. 1, 25; vgl. Lucr. 5, 778: periti rerum asseverant non ferre (Arabiam) tantum (aromatum) annuo fetu, quam etc., erzeuge jährlich nicht so viel, wie usw., Plin. 12, 83. – d) poet. v. d. Nacht, quascumque (pestes) sinistro nox genuit fetu, schuf in schlimmen Geburten, Claud. in Rufin. 1, 29. – II) meton., das Gezeugte, a) v. leb. Wesen, u. zwar α) v. Menschen, die Leibesfrucht, der Sprößling ( das Kind), fetus geminus od. gemellus, Zwillingssöhne,————Zwillinge, Ov.: sexus sequioris edere fetum, ein weibliches Kind gebären, Apul.: fetum discordem (den Minotaurus) utero tulit, Ov.: fetus matrona dabit (wird gebären), Tibull.: Germania quos horrida parturit fetus (Ausgeburten), Hor.: verächtlich, numquid pater fetum emit lamnā, hat sein Vater den Balg mit Goldbarren gekauft? Petron. 57, 4: im Bilde, ne nobis scripta nostra tamquam recentes fetus (wie neugeborene Kinder) blandiantur, Quint. 10, 4, 2. – β) v. Tieren, die Leibesfrucht, das Junge, Plur. die junge Brut, die Jungen, fetus canis, junger Hund, Enn.: fet. suis, Frischling, Ferkel, Verg. u. Tac.: fet. capellae, Tibull.: fetus ovium, Lämmer, Verg.: fetus (Plur.) avium, Lact.: fetus facere, hecken, legen, Plin.: dass. fetus edere, Tibull. u. Amm. (vgl. suis fetum editum, cui accipitrum ungues inessent, Tac.): fetus suos excludere, Col.: adultos educere fetus (v. Bienen), Verg.: fetus ventri (leporis) exsecare, Plin.: portentosos fetus (Mißgeburten) exstinguere, Sen.: fetum ad imam (quercum) ponere (v. Schwein), Phaedr. – b) v. Lebl., α) der Sproß, Trieb, Schößling, das Reis ( Fruchtreis), fet. croceus, Verg.: fetus auricomi, Verg.: fet. nucis, Pfropfreis der Wallnuß, Verg.: fet. canentis olivae, junger Ölbaum mit weißgrünlichen Blättern, Ov.: in novos fetus (zum neuen Tr.) reviviscere (v. einem Baum), Tac. – im Bilde, omnis fetus (jeder lebendige Trieb) repressus, Cic.————Brut. 16. – β) die Frucht, der Ertrag der Feld- u. Baumfrüchte, pauperies fetuum (an Früchten = Trauben), Pallad.: fet. arboreus, Ov.: fetus arborei, Verg. u. Ov.: fetus terreni arboreique, Feld- u. Baumfrüchte, Col.: dass. fetus fructuarii arboreique, Amm.: fetus frugum, Feldfrüchte, Pacuv. fr.: fetus (die Saatfrucht, Saat) mutare, Verg.: maturos edere (tragen) fetus (v. Nußbaum), Ps. Ov.: meliores et grandiores fetus edere (v. Acker), Cic.: dant alios aliae fetus (Ertrag), Verg.: u. so ipsa (tellus) dedit dulces fetus, Lucr.: meliores reddere fetus (v. Acker), Lucr.: fetus triticeos (Ertrag an Weizen) reddere (v. Acker), Ov.: varios ponit (gewährt) fetus autumnus, Verg. – im Bilde, dulces Musarum expromere fetus (Früchte), Catull. 65, 3: ex quo triplex ille animi fetus (Geistesfrucht) exsistet, Cic. Tusc. 5, 68. – ⇒ Archaist. Abl. Plur. fētis, Acc. tr. 244.————————2. fētus (foetus), a, um (Partic. v. *feo; also) I) pass. befruchtet, 1) eig.: a) v. leb. Wesen = schwanger, trächtig, canis, Enn. ann. 528: pecus, Verg.: vulpes, Hor.: capra, pavo, Col. – b) v. Acker, seminibus iactis est ubi fotus ager, Ov. fast. 1, 662. – 2) übtr.: a) v. Boden u. v. Pflanzen, fruchtbar, ergiebig, terra feta frugibus, Cic.: palmites f., Col. – b) poet. = voll von usw., angefüllt mit usw., machina feta armis, vom trojanischen Pferde, Verg.: loca feta austris, Verg.: feta furore Megaera, Ov.: mit Genet., fetae novales Martis, Claud. de bell. Get. 25. – II) medial = was geboren od. geheckt hat, feta, v. einer Frau, Varro vit. P. R. 2, 17 (= Wöchnerin): feta, v. der Löwenmutter (Ggstz. catuli), Plin.: ovis (Ggstz. gravida), Verg. u. Col.: equa, Col.: ursa, lupa, Ov. – subst, Mutter, fetae nostrae, Varro: graves fetae, Verg.: fetarum partus, Apul. -
7 Simulans
I.In gen., to make a thing like another; to imitate, copy, represent a thing (mostly poet.;II.syn. imitor): corpora igni simulata,
made like, like, Lucr. 1, 687:nimbos et non imitabile fulmen simulare,
Verg. A. 6, 591:simulet Catonem,
Hor. Ep. 1, 19, 13:cum sint crura tibi, simulent quae cornua lunae,
Mart. 2, 35, 1:furias Bacchi,
Ov. M. 6, 596:equam (sonus),
id. ib. 2, 668:artem (natura),
id. ib. 3, 158:anum,
to assume the form of, id. ib. 3, 275; 6, 26; 11, 310; id. F. 4, 517; so,Homeri illa Minerva simulata Mentori,
Cic. Att. 9, 8, 2 (cf. Hom. Od. 3, 22): simulata Troja, a counterfeit Troy, i. e. which is copied after, built like Troy, Ov. M. 13, 721:simulata magnis Pergama,
Verg. A. 3, 349:latices simulatos fontis Averni,
id. ib. 4, 512:cupressum simulare,
to represent, paint, Hor. A. P. 20:antrum in ostro,
Sil. 15, 430. —With object-clause: Pallas... simulat... terram Prodere cum baccis fetum canentis olivae, represents the earth producing, etc., Ov. M. 6, 80; cf.also, transf., of a work of art: aera Fortis Alexandri vultum simulantia,
representing, imaging, Hor. Ep. 2, 1, 241.—In partic., to represent a thing as being which has no existence, to feign a thing to be what it is not (while dissimulare is to pretend a thing not to be which really is, to conceal), to assume the appearance of a thing, to feign, pretend, counterfeit, simulate (class. and freq.).(α).With acc. (in Cic. in the act. perh. only with a pron.):(β).nec ut emat melius, nec ut vendat, quicquam simulabit aut dissimulabit vir bonus,
Cic. Off. 3, 15, 61; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:experiar, quid ames, quid simules,
Plaut. Ps. 1, 1, 71:(oportuit) non simulare mortem verbis, re ipsā spem vitae dare,
i.e. to pretend that she was dead, Ter. Heaut. 4, 1, 23:studium conjurationis vehementer simulare,
Sall. C. 41, 5:deditionem ac deinde metum,
id. J. 36, 2:diffidentiam rei,
id. ib. 60, 5:pacem,
id. ib. 111, 4; cf.: pacem cum Scipione Sulla sive faciebat sive simulabat, Cic. Phil. 13, 1, 2:constantiam,
Tac. H. 1, 81:obsequium,
id. A. 12, 47 et saep.:Hannibal aegrum simulabat,
pretended to be sick, Liv. 25, 8, 12:sanum,
Ov. R. Am. 493:furentem,
Sen. Herc. Oet. 429:praegravem aut delumbem sese simulans,
Plin. 10, 33, 51, § 103:supervacaneos,
Just. 6, 6, 3.—With pro:simulat se pro uxore Nini filium, pro femina puerum,
Just. 1, 2, 1.— Pass.:tum pol ego is essem vere, qui simulabar,
Ter. Eun. 3, 5, 58:non simulatur amor,
Ov. H. 17, 36:tecto lumine somnus,
id. ib. 21, 199:ad simulanda negotia altitudo ingenii incredibilis,
Sall. J. 95, 3 et saep.—Esp. freq. in part. perf.:ficto officio simulatāque sedulitate conjunctus,
Cic. Caecin. 5, 14:officio simulato,
id. Rosc. Am. 38, 112:simulatā amicitiā,
Caes. B. G. 1,44:hortatur simulata conscientia adeant,
Tac. A. 2, 40 et saep.:cum ex eo quaereretur, quid esset dolus malus? respondebat: cum esset aliud simulatum, aliud actum,
Cic. Off. 3, 14, 60:in amicitiā nihil fictum est, nihil simulatum,
id. Lael. 8, 26; so (with fictum) id. ib. 18, 65; id. Off. 2, 12, 43;with falsum,
id. de Or. 2, 45, 189; id. Phil. 11, 2, 5;with fucata (opp. vera),
id. Lael. 25, 95:simulato vecta juvenco,
Ov. Am. 1, 3, 23:simulatae ordine justo exsequiae,
Sil. 16, 305.—With object-clause (so most freq.):(γ).qui omnia se simulant scire,
Plaut. Trin. 1, 2, 168:ille se Tarentum proficisci cum simulasset,
Cic. Clu. 9, 27:illi reverti se in suas sedes simulaverunt,
Caes. B. G. 4, 4:simulat Jove natus abire,
Ov. M. 2, 697; 4, 338 al.; Plaut. Aul. 3, 4, 4; id. Ep. 3, 2, 37; id. Bacch. 1, 1, 42; id. Rud. 5, 3, 43; id. Truc. prol. 18; 1, 1, 68 sq. al.:id mirari te simulato,
Ter. Heaut. 5, 1, 70; id. Hec. 1, 2, 109; 1, 2, 113; Afran. ap. Non. 511, 7; Cic. Imp. Pomp. 4, 9; id. Off. 1, 30, 108; id. Lael. 26, 99; id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13; Caes. B. C. 3, 21; Quint. 8, 2, 24:simulandum est, quaedam nos dicere,
Quint. 4, 5, 20; cf.:qui per ambitionem probos sese simulavere,
Sall. J. 85, 9:adcurrit pedes ejus feta, praegravem, delumbem sese simulans,
Plin. 10, 33, 51, § 103; Just. 3, 1, 8:simulans a Dareo se esse praemissum,
Curt. 4, 1, 29.— Pass.:schema, quo aliud simulatur dici quam dicitur,
Quint. 9, 1, 14.—With quasi (mostly Plautin.):(δ).quasi affuerim simulabo atque audita eloquar,
Plaut. Am. 1, 1, 45; id. As. 4, 1, 51:quasi militi animum adjeceris simulare,
id. Mil. 3, 3, 35; id. Pers. 4, 5, 5; cf.:praefectus, quasi et ipse conterritus, simulans cuncta pavore compleverat,
Curt. 3, 13, 10. —Absol.:A.cur simulat?
Ter. And. 2, 3, 1; 1, 1, 21; 3, 4, 9:non in perpetuom ut dares, Verum ut simulares,
id. Heaut. 4, 5, 34; Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:simulandi gratiā,
Sall. J. 37, 4; Quint. 1, 3, 12; 6, 3, 85; Ov. M. 13, 299 al.— Impers. pass.:quid est, quod amplius simuletur?
Ter. Heaut. 5, 1, 28.—Hence,sĭmŭlans, antis, P. a.* 1. 2.Sĭmŭlans, The Pretender, the title of a comedy of Afranius (v. the Fragm. Com. Rel. p. 172 sq. Rib.), Cic. Sest. 55, 118.— Advv.: sĭmŭlanter, feignedly, pretendedly, apparently (for the class. simulate):B.simulanter revictā Charite,
App. M. 8, p. 205, 36.—sĭmŭlātē, feignedly, pretendedly, not sincerely:sive ex animo id fit sive simulate,
Cic. N. D. 2, 67, 168:ficte et simulate,
id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13.— Comp.: simulatius exit proditionis opus, Petr. poët. Fragm. 28, 4. -
8 simulo
I.In gen., to make a thing like another; to imitate, copy, represent a thing (mostly poet.;II.syn. imitor): corpora igni simulata,
made like, like, Lucr. 1, 687:nimbos et non imitabile fulmen simulare,
Verg. A. 6, 591:simulet Catonem,
Hor. Ep. 1, 19, 13:cum sint crura tibi, simulent quae cornua lunae,
Mart. 2, 35, 1:furias Bacchi,
Ov. M. 6, 596:equam (sonus),
id. ib. 2, 668:artem (natura),
id. ib. 3, 158:anum,
to assume the form of, id. ib. 3, 275; 6, 26; 11, 310; id. F. 4, 517; so,Homeri illa Minerva simulata Mentori,
Cic. Att. 9, 8, 2 (cf. Hom. Od. 3, 22): simulata Troja, a counterfeit Troy, i. e. which is copied after, built like Troy, Ov. M. 13, 721:simulata magnis Pergama,
Verg. A. 3, 349:latices simulatos fontis Averni,
id. ib. 4, 512:cupressum simulare,
to represent, paint, Hor. A. P. 20:antrum in ostro,
Sil. 15, 430. —With object-clause: Pallas... simulat... terram Prodere cum baccis fetum canentis olivae, represents the earth producing, etc., Ov. M. 6, 80; cf.also, transf., of a work of art: aera Fortis Alexandri vultum simulantia,
representing, imaging, Hor. Ep. 2, 1, 241.—In partic., to represent a thing as being which has no existence, to feign a thing to be what it is not (while dissimulare is to pretend a thing not to be which really is, to conceal), to assume the appearance of a thing, to feign, pretend, counterfeit, simulate (class. and freq.).(α).With acc. (in Cic. in the act. perh. only with a pron.):(β).nec ut emat melius, nec ut vendat, quicquam simulabit aut dissimulabit vir bonus,
Cic. Off. 3, 15, 61; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:experiar, quid ames, quid simules,
Plaut. Ps. 1, 1, 71:(oportuit) non simulare mortem verbis, re ipsā spem vitae dare,
i.e. to pretend that she was dead, Ter. Heaut. 4, 1, 23:studium conjurationis vehementer simulare,
Sall. C. 41, 5:deditionem ac deinde metum,
id. J. 36, 2:diffidentiam rei,
id. ib. 60, 5:pacem,
id. ib. 111, 4; cf.: pacem cum Scipione Sulla sive faciebat sive simulabat, Cic. Phil. 13, 1, 2:constantiam,
Tac. H. 1, 81:obsequium,
id. A. 12, 47 et saep.:Hannibal aegrum simulabat,
pretended to be sick, Liv. 25, 8, 12:sanum,
Ov. R. Am. 493:furentem,
Sen. Herc. Oet. 429:praegravem aut delumbem sese simulans,
Plin. 10, 33, 51, § 103:supervacaneos,
Just. 6, 6, 3.—With pro:simulat se pro uxore Nini filium, pro femina puerum,
Just. 1, 2, 1.— Pass.:tum pol ego is essem vere, qui simulabar,
Ter. Eun. 3, 5, 58:non simulatur amor,
Ov. H. 17, 36:tecto lumine somnus,
id. ib. 21, 199:ad simulanda negotia altitudo ingenii incredibilis,
Sall. J. 95, 3 et saep.—Esp. freq. in part. perf.:ficto officio simulatāque sedulitate conjunctus,
Cic. Caecin. 5, 14:officio simulato,
id. Rosc. Am. 38, 112:simulatā amicitiā,
Caes. B. G. 1,44:hortatur simulata conscientia adeant,
Tac. A. 2, 40 et saep.:cum ex eo quaereretur, quid esset dolus malus? respondebat: cum esset aliud simulatum, aliud actum,
Cic. Off. 3, 14, 60:in amicitiā nihil fictum est, nihil simulatum,
id. Lael. 8, 26; so (with fictum) id. ib. 18, 65; id. Off. 2, 12, 43;with falsum,
id. de Or. 2, 45, 189; id. Phil. 11, 2, 5;with fucata (opp. vera),
id. Lael. 25, 95:simulato vecta juvenco,
Ov. Am. 1, 3, 23:simulatae ordine justo exsequiae,
Sil. 16, 305.—With object-clause (so most freq.):(γ).qui omnia se simulant scire,
Plaut. Trin. 1, 2, 168:ille se Tarentum proficisci cum simulasset,
Cic. Clu. 9, 27:illi reverti se in suas sedes simulaverunt,
Caes. B. G. 4, 4:simulat Jove natus abire,
Ov. M. 2, 697; 4, 338 al.; Plaut. Aul. 3, 4, 4; id. Ep. 3, 2, 37; id. Bacch. 1, 1, 42; id. Rud. 5, 3, 43; id. Truc. prol. 18; 1, 1, 68 sq. al.:id mirari te simulato,
Ter. Heaut. 5, 1, 70; id. Hec. 1, 2, 109; 1, 2, 113; Afran. ap. Non. 511, 7; Cic. Imp. Pomp. 4, 9; id. Off. 1, 30, 108; id. Lael. 26, 99; id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13; Caes. B. C. 3, 21; Quint. 8, 2, 24:simulandum est, quaedam nos dicere,
Quint. 4, 5, 20; cf.:qui per ambitionem probos sese simulavere,
Sall. J. 85, 9:adcurrit pedes ejus feta, praegravem, delumbem sese simulans,
Plin. 10, 33, 51, § 103; Just. 3, 1, 8:simulans a Dareo se esse praemissum,
Curt. 4, 1, 29.— Pass.:schema, quo aliud simulatur dici quam dicitur,
Quint. 9, 1, 14.—With quasi (mostly Plautin.):(δ).quasi affuerim simulabo atque audita eloquar,
Plaut. Am. 1, 1, 45; id. As. 4, 1, 51:quasi militi animum adjeceris simulare,
id. Mil. 3, 3, 35; id. Pers. 4, 5, 5; cf.:praefectus, quasi et ipse conterritus, simulans cuncta pavore compleverat,
Curt. 3, 13, 10. —Absol.:A.cur simulat?
Ter. And. 2, 3, 1; 1, 1, 21; 3, 4, 9:non in perpetuom ut dares, Verum ut simulares,
id. Heaut. 4, 5, 34; Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:simulandi gratiā,
Sall. J. 37, 4; Quint. 1, 3, 12; 6, 3, 85; Ov. M. 13, 299 al.— Impers. pass.:quid est, quod amplius simuletur?
Ter. Heaut. 5, 1, 28.—Hence,sĭmŭlans, antis, P. a.* 1. 2.Sĭmŭlans, The Pretender, the title of a comedy of Afranius (v. the Fragm. Com. Rel. p. 172 sq. Rib.), Cic. Sest. 55, 118.— Advv.: sĭmŭlanter, feignedly, pretendedly, apparently (for the class. simulate):B.simulanter revictā Charite,
App. M. 8, p. 205, 36.—sĭmŭlātē, feignedly, pretendedly, not sincerely:sive ex animo id fit sive simulate,
Cic. N. D. 2, 67, 168:ficte et simulate,
id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13.— Comp.: simulatius exit proditionis opus, Petr. poët. Fragm. 28, 4.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский