Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

festīnātō

  • 1 festinato

    festīnātō adv. [ festino I \]
    (по)спешно, срочно, быстро PM, Su, Col etc.

    Латинско-русский словарь > festinato

  • 2 festinato

    fēstīnātō, Adv. (festino), eilfertig, eilig, schleunig, Plin. 18, 98. Col. 1, 6, 19. Quint. 4, 2, 58. Suet. Caes. 16, 2. Iustin. 38, 10, 11. – Kompar. fēstīnātius, Suet. Aug. 29, 1. Amm. 24, 6, 11.

    lateinisch-deutsches > festinato

  • 3 festinato

    fēstīnātō, Adv. (festino), eilfertig, eilig, schleunig, Plin. 18, 98. Col. 1, 6, 19. Quint. 4, 2, 58. Suet. Caes. 16, 2. Iustin. 38, 10, 11. – Kompar. fēstīnātius, Suet. Aug. 29, 1. Amm. 24, 6, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > festinato

  • 4 festinato

    festīnātō, adv., v. festino fin. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > festinato

  • 5 festinato

    festinatius, festinatissime ADV
    promptly, speedily, quickly; with (excessive/undue) haste; hurriedly

    Latin-English dictionary > festinato

  • 6 festino

    festīno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. theinô; Lat. -fendo in defendo, offendo, -festus in manifestus, etc., and fustis, Corss. Ausspr. 2, 190; Curt. Gr. Etym. p. 255].
    I.
    Neutr., to hasten, make haste, hurry, be quick (class.; not in Caes.; syn.: propero, celero, maturo): aliud est properare, aliud festinare. Qui unum quid mature transigit, is properat: qui multa simul incipit neque perficit, is festinat, Cato ap. Gell. 16, 14, 2; id. ap. Paul. ex Fest. s. v. properare, p. 235 Müll.; ap. Non. 441, 22:

    propemodum quid illic festinet sentio,

    Plaut. Trin. 3, 1, 14:

    aput nos eccillam festinat cum sorore uxor tua,

    id. Stich. 4, 1, 30:

    quid festinas?

    Ter. Eun. 4, 3, 8; cf.:

    quamquam festinas, non est mora longa,

    Hor. C. 1, 28, 35; Sall. Fragm. ap. Don. Ter. Eun. 4, 3, 8:

    ibi,

    Plaut. Stich. 5, 3, 4:

    plura scripsissem, nisi tui festinarent,

    Cic. Fam. 12, 22, 4; cf. id. Att. 6, 2 fin.:

    solent nautae festinare quaestus sui causa,

    id. Fam. 16, 9, 4:

    esseda festinant, pilenta, petorrita, naves,

    Hor. Ep. 2, 1, 192:

    in provinciam festinare,

    Quint. 6, 3, 39:

    ad portas,

    Sall. J. 69, 2; cf.:

    ad singulare Antonii factum festinat oratio,

    Cic. Phil. 1, 1, 3:

    ad probationem,

    Quint. 4, 3, 8; cf. id. 4, 5, 10:

    quis te festinare jubet?

    Juv. 14, 212.—Prov.: festina lente (speude bradeôs), Suet. Aug. 25.
    II.
    Transf., as v. a., to make haste with a thing, to hasten, hurry, accelerate, do speedily.
    (α).
    With an object-clause (class.):

    ut migrare tanto opere festines,

    Cic. Fam. 7, 23 fin.:

    ne festinaret abire,

    Sall. J. 64, 4:

    ultum ire injurias,

    id. ib. 68, 1:

    finem imponere,

    Quint. 9, 4, 146:

    sequi,

    Curt. 6, 6, 25:

    componere lites,

    Hor. Ep. 1, 2, 12:

    quae laedunt oculum, festinas demere,

    id. ib. 1, 2, 38:

    terris advertere proram,

    Verg. G. 4, 117:

    aram congerere arboribus,

    id. A. 6, 177; cf.:

    callidus id modo festinabat, Bocchi pacem imminuere, ne, etc.,

    Sall. J. 81 fin.:

    universis prodesse festinet,

    Inscr. Orell. 775.—
    (β).
    With acc. (not in Cic.): festivum festinant diem, hasten to celebrate, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.):

    ni id festinaret,

    Sall. J. 77, 1:

    ad bellum cuncta,

    id. ib. 73, 1: soleas festinate (sc. dare), id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 12, 425:

    festinare fugam,

    Verg. A. 4, 575:

    vias,

    Stat. Th. 2, 478:

    poenas,

    Hor. Ep. 1, 2, 61:

    pyram,

    Sil. 8, 52:

    vestes,

    Stat. S. 2, 1, 128:

    caedes, patibula, ignes, cruces,

    Tac. A. 14, 33:

    mortem in se,

    to bring on speedily, id. ib. 4, 28:

    pyram,

    prepares in haste, Sil. 8, 52.—In pass.:

    quod animo cupienti nihil satis festinatur,

    Sall. J. 64 fin.:

    ea cuncta per idoneos ministros festinabantur,

    Tac. H. 2, 82:

    cum belli civilis praemia festinarentur,

    id. ib. 3, 37:

    nec virgines festinantur,

    are not married early, id. G. 20:

    adoptio festinatur,

    id. A. 12, 25; 6, 50; id. H. 3, 37.—In part. perf., hastened, accelerated:

    festinata maturitas,

    Quint. 6 praef. § 10;

    iter,

    Ov. P. 4, 5, 8:

    missio,

    Tac. A. 1, 52:

    casus,

    id. ib. 6, 44:

    nuptiae,

    Suet. Aug. 69:

    honores,

    i. e. obtained before the proper time, Luc. 8, 24; Plin. Pan. 69, 5:

    festinatis annis raptus,

    by an early death, Mart. 7, 40, 7; cf.:

    festinatis lictorum manibus in carcerem raptus,

    Tac. A. 6, 40:

    mors domini gladiis tam festinata,

    prematurely inflicted, Juv. 4, 96.—
    * (γ).
    With se, to make haste, Gell. 14, 2, 9.—Hence,
    1.
    festīnans, antis, P. a., hasty, in haste:

    ille properans, festinans, mandata vestra conficere cupiens,

    Cic. Phil. 9, 3, 6:

    haec festinans scripsi in itinere atque agmine,

    id. Att. 6, 4 fin. —Adv.: festīnanter, hastily, speedily, quickly (class.):

    improbe, turbide, festinanter, rapide omnia videtis esse suscepta, Cic. Scaur. § 37: nimium festinanter dictum,

    id. Fin. 5, 26, 77.— Comp.:

    compositius cuncta quam festinantius agerent,

    Tac. A. 15, 3:

    factum quid,

    Gell. 10, 11, 8:

    publicatum,

    Suet. Aug. 29:

    germinant,

    Plin. 17, 11, 15, § 78.— Sup.:

    festinantissime,

    Aug. Ep. 250.—
    2.
    festīnāto, adv., hastily, hurriedly (post-Aug.):

    quam nihil praeparato, nihil festinato fecisse videtur Milo,

    Quint. 4, 2, 58; Suet. Claud. 16; Vulg. Gen. 44, 11 al.

    Lewis & Short latin dictionary > festino

  • 7 festino

    I āvī, ātum, āre [ festinus ]
    1) торопиться; спешить (in provinciam Q; ad portas Sl; f. abire Sl)
    2) торопить, ускорять (f. poenam H; iter festinatum O)
    II festīnō Capit = festinato

    Латинско-русский словарь > festino

  • 8 ex praeparato

    prae-păro, āvi, ātum, 1, v. a., to get or make ready beforehand, to prepare, equip, make preparations for, etc. (class.; cf.: paro, apparo).
    I.
    Lit.:

    ea quae videntur instare,

    Cic. Rosc. Am. 8, 22:

    praeparaverat ante naves,

    Liv. 30, 20, 5:

    commeatum,

    id. 7, 12:

    frumentum in decem annos,

    id. 42, 12:

    locum domestici belli causā,

    Caes. B. G. 5, 9: se et suos milites ad proelia, Sall. Fragm. ap. Veg. Mil. 1, 9:

    praeparato ad talem casum perfugio,

    Liv. 24, 2, 11:

    praeparatis jam omnibus ad fugam,

    id. 33, 47, 10; 26, 19, 5; 35, 17, 1; 40, 15, 13; Quint. 2, 4, 28:

    praeparat se pugnae,

    prepares himself for the combat, Plin. 8, 20, 29, § 71:

    exercitum majori operi,

    Vell. 2, 109, 2:

    puppes,

    Luc. 3, 16:

    arva frumentis,

    Col. 2, 16:

    pecunia stipendio militum praeparata,

    Curt. 3, 13, 10:

    profectionem,

    to make preparations for one's departure, Suet. Tib. 38:

    necem fratri,

    Tac. A. 11, 8:

    res necessarias ad vitam degendam,

    to provide, Cic. Off. 1, 4, 11:

    cibos hiemi,

    Plin. 8, 37, 56, § 133:

    anchusae radix praeparat lanas pretiosis coloribus,

    prepares, id. 22, 20, 23, § 48; 24, 11, 58, § 96; 29, 6, 34, § 107:

    potum cantharidum,

    id. 29, 4, 30, § 93:

    ova,

    to prepare for eating, to cook, dress, Mart. 1, 56, 12:

    qui sibi praeparabat imperium,

    was aiming at, aspiring to, Spart. Hadr. 22.—
    II.
    Trop.: animos ad sapientiam concipiendam, Cic. Fragm. ap. Non. 12, 23; id. Tusc. 2, 5, 13:

    gratiam adversus publicum odium,

    Tac. H. 1, 72:

    excusationem,

    Petr. 139:

    aditum nefariae spei,

    Curt. 5, 9, 5; 4, 9, 13.—Hence, praepărātus, a, um, P. a., prepared, provided with any thing (class.):

    praeparatos quodam cultu atque victu proficisci ad dormiendum,

    Cic. Div. 2, 58, 119:

    praeparato animo se tradere quieti,

    id. ib. 1, 53, 121:

    bene praeparatum Pectus,

    Hor. C. 2, 10, 14:

    praeparatis auribus,

    Cic. Or 28, 99.— Hence, adv.: praepărātō or ex prae-părātō, with preparation:

    quam nihil praeparato, nihil festinato fecisse videtur Milo!

    Quint. 4, 2, 1:

    ex ante praeparato,

    Liv. 10, 41:

    non enim ex praeparato locutus est, sed subito deprehensus,

    Sen. Ep. 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ex praeparato

  • 9 praeparo

    prae-păro, āvi, ātum, 1, v. a., to get or make ready beforehand, to prepare, equip, make preparations for, etc. (class.; cf.: paro, apparo).
    I.
    Lit.:

    ea quae videntur instare,

    Cic. Rosc. Am. 8, 22:

    praeparaverat ante naves,

    Liv. 30, 20, 5:

    commeatum,

    id. 7, 12:

    frumentum in decem annos,

    id. 42, 12:

    locum domestici belli causā,

    Caes. B. G. 5, 9: se et suos milites ad proelia, Sall. Fragm. ap. Veg. Mil. 1, 9:

    praeparato ad talem casum perfugio,

    Liv. 24, 2, 11:

    praeparatis jam omnibus ad fugam,

    id. 33, 47, 10; 26, 19, 5; 35, 17, 1; 40, 15, 13; Quint. 2, 4, 28:

    praeparat se pugnae,

    prepares himself for the combat, Plin. 8, 20, 29, § 71:

    exercitum majori operi,

    Vell. 2, 109, 2:

    puppes,

    Luc. 3, 16:

    arva frumentis,

    Col. 2, 16:

    pecunia stipendio militum praeparata,

    Curt. 3, 13, 10:

    profectionem,

    to make preparations for one's departure, Suet. Tib. 38:

    necem fratri,

    Tac. A. 11, 8:

    res necessarias ad vitam degendam,

    to provide, Cic. Off. 1, 4, 11:

    cibos hiemi,

    Plin. 8, 37, 56, § 133:

    anchusae radix praeparat lanas pretiosis coloribus,

    prepares, id. 22, 20, 23, § 48; 24, 11, 58, § 96; 29, 6, 34, § 107:

    potum cantharidum,

    id. 29, 4, 30, § 93:

    ova,

    to prepare for eating, to cook, dress, Mart. 1, 56, 12:

    qui sibi praeparabat imperium,

    was aiming at, aspiring to, Spart. Hadr. 22.—
    II.
    Trop.: animos ad sapientiam concipiendam, Cic. Fragm. ap. Non. 12, 23; id. Tusc. 2, 5, 13:

    gratiam adversus publicum odium,

    Tac. H. 1, 72:

    excusationem,

    Petr. 139:

    aditum nefariae spei,

    Curt. 5, 9, 5; 4, 9, 13.—Hence, praepărātus, a, um, P. a., prepared, provided with any thing (class.):

    praeparatos quodam cultu atque victu proficisci ad dormiendum,

    Cic. Div. 2, 58, 119:

    praeparato animo se tradere quieti,

    id. ib. 1, 53, 121:

    bene praeparatum Pectus,

    Hor. C. 2, 10, 14:

    praeparatis auribus,

    Cic. Or 28, 99.— Hence, adv.: praepărātō or ex prae-părātō, with preparation:

    quam nihil praeparato, nihil festinato fecisse videtur Milo!

    Quint. 4, 2, 1:

    ex ante praeparato,

    Liv. 10, 41:

    non enim ex praeparato locutus est, sed subito deprehensus,

    Sen. Ep. 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > praeparo

См. также в других словарях:

  • subit — Subit, et soubdain, Repens, Subitus, Subitaneus, Festinus, Repentinus. Subit, ou Subitement, et soubdainement, Confestim, Protinus, Repente, De repente, Repentino, Festinanter, Festinato …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»