Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

favillae+exanimes

  • 1 exanimis

    ex-animis, e [ anima ]
    1) бездыханный, безжизненный, мёртвый (corpus O etc.)
    hiems e. Stутихшая буря
    2) полумёртвый ( pavōre T); ни живой ни мёртвый (pavidus et e. H)

    Латинско-русский словарь > exanimis

  • 2 exanima

    ex-ănĭmis, e, and ex-ănĭmus, a, um (cf. Wagner ad Verg. A. 4, 8; the latter form common in the plur., of which the former has only exanimes, nom. and acc.), adj. [anima], lifeless, dead (mostly postAug.; not in Cic. and Caes.; cf.: inanimis, exanimatus, mortuus).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form exanimis:

    (columba) Decidit exanimis,

    Verg. A. 5, 517; cf. id. ib. 5, 481:

    ut exanimem labentem ex equo Scipionem vidit,

    Liv. 25, 34 fin.:

    aliquamdiu jacuit,

    Suet. Caes. 82 et saep.:

    corpus,

    Ov. M. 14, 728; 10, 721; 13, 438; Plin. Ep. 3, 14, 2; Curt. 8, 11, 16; 9, 5, 8; Plin. 9, 21, 38, § 74:

    caro,

    id. 11, 33, 39, § 114; Quint. 4, 2, 13; cf.

    artus,

    Ov. M. 2, 336.— Poet.:

    gelidae exanimesque favillae,

    i. e. dead, extinguished, Stat. Th. 12, 418:

    hiems,

    i. e. calm, without wind, id. ib. 7, 88.—
    (β).
    Form exanimus:

    pueri,

    Lucr. 6, 1256:

    nos juvenem exanimum... vano maesti comitamur honore,

    Verg. A. 11, 51:

    pacem me exanimis et Martis sorte peremptis Oratis?

    id. ib. 11, 110:

    partim exanimos ante vallum aut in amnem Rhenum proiciunt,

    Tac. A. 1, 32:

    corpus exanimum,

    Lucr. 6, 705; so,

    corpus (corpora),

    id. 6, 1273; Col. 12, 45, 4; Curt. 10, 10, 12; Verg. A. 1, 484; 6, 149; 9, 444; Liv. 25, 26; Plin. 10, 3, 3, § 8.—As subst.: exănĭma, ōrum, n., lifeless things, Lact. 2, 2, 17; id. Epit. 25, 15.—
    II.
    Transf., half dead with fear, terrified, dismayed (very rare;

    only in form exanimis): audiit exanimis,

    Verg. A. 4, 672; cf. Hor. S. 1, 1, 76; 2, 6, 114; Liv. 1, 25, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > exanima

  • 3 exanimis

    ex-ănĭmis, e, and ex-ănĭmus, a, um (cf. Wagner ad Verg. A. 4, 8; the latter form common in the plur., of which the former has only exanimes, nom. and acc.), adj. [anima], lifeless, dead (mostly postAug.; not in Cic. and Caes.; cf.: inanimis, exanimatus, mortuus).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form exanimis:

    (columba) Decidit exanimis,

    Verg. A. 5, 517; cf. id. ib. 5, 481:

    ut exanimem labentem ex equo Scipionem vidit,

    Liv. 25, 34 fin.:

    aliquamdiu jacuit,

    Suet. Caes. 82 et saep.:

    corpus,

    Ov. M. 14, 728; 10, 721; 13, 438; Plin. Ep. 3, 14, 2; Curt. 8, 11, 16; 9, 5, 8; Plin. 9, 21, 38, § 74:

    caro,

    id. 11, 33, 39, § 114; Quint. 4, 2, 13; cf.

    artus,

    Ov. M. 2, 336.— Poet.:

    gelidae exanimesque favillae,

    i. e. dead, extinguished, Stat. Th. 12, 418:

    hiems,

    i. e. calm, without wind, id. ib. 7, 88.—
    (β).
    Form exanimus:

    pueri,

    Lucr. 6, 1256:

    nos juvenem exanimum... vano maesti comitamur honore,

    Verg. A. 11, 51:

    pacem me exanimis et Martis sorte peremptis Oratis?

    id. ib. 11, 110:

    partim exanimos ante vallum aut in amnem Rhenum proiciunt,

    Tac. A. 1, 32:

    corpus exanimum,

    Lucr. 6, 705; so,

    corpus (corpora),

    id. 6, 1273; Col. 12, 45, 4; Curt. 10, 10, 12; Verg. A. 1, 484; 6, 149; 9, 444; Liv. 25, 26; Plin. 10, 3, 3, § 8.—As subst.: exănĭma, ōrum, n., lifeless things, Lact. 2, 2, 17; id. Epit. 25, 15.—
    II.
    Transf., half dead with fear, terrified, dismayed (very rare;

    only in form exanimis): audiit exanimis,

    Verg. A. 4, 672; cf. Hor. S. 1, 1, 76; 2, 6, 114; Liv. 1, 25, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > exanimis

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»