-
61 piscatus
piscātus, ūs u. (altlat.) ī, m. (piscor), I) das Fischen, der Fischfang, Plaut. rud. 911 sq. Cic. de fin. 2, 23: p. hamatilis et saxatilis, Angelfang u. Klippfischfang, Plaut. rud. 299 (auch angeführt von Fronto de fer. Als. 3. p. 224, 17 N.): p. testudinum, Plin. 6, 91: Plur., Plin. 8, 44: in venatibus et piscatibus, Augustin. in psalm. 38, 2. – bildl., piscatus bonus, Fang (v. Gewinne einer Buhlerin), Plaut. Bacch. 102. – II) meton., die Fische, omne piscati genus, Pompon. com. 119: inopia tum erat piscati, Turpil. com. 22: in vesperum parare piscatum sibi, Plaut. most. 67: piscatu probo vitam colere, ibid. 730: privari aut carne aut piscatu, Vitr. 8, 3, 28 (8, 4, 5): forum cuppedinis peto inque eo piscatum opiparem expositum video, Apul. met. 1, 24: iam cenae affatim piscatum prospexeramus, ibid.
-
62 praeda
praeda, ae, f. ( als *prai-hida zu prehendo), das im Kriege gewonnene Besitztum, die Beute, I) eig.: praeda parta, Cic.: u. so praeda ingens parta est, es wurde ungeh. Beute gemacht, Liv.: praedam capere de hostibus, Plaut.: praedā potiri, Liv.: ingentes praedas facere, Liv.: praedas agere ex pacatis, Sall.: so auch praedas hominum pecorumque agere, abigere, Liv.: praedam ante se agere, Liv.: tantum praedae trahere (nach sich schleppen), ut etc., Liv.: ibi praedam relinquere, Liv.: praedam coacervare, Liv.: captivos praedamque recensere, Liv.: reliqua praeda victoribus cessit (fiel anheim), Liv. (u. so grande certamen tibi praeda cedat maior an illi, Hor.): praedae alia militum cessere, fielen als B. anheim, Liv.: u. so reliqui in praedam cessere victoris, Curt.: idem aurum ex hostibus captum in paucorum praedam cessisse, Liv.: hosti praedae esse (v. Pers.), Liv. – II) übtr.: A) die Beute, der Fang auf der Jagd, Hor., Verg. u. Plin.: im Fischfange, Ov.: durch den Vogelfang, Sen.: v. Pers. (s. Brix Plaut. mil. 457), mea praeda est illa, Plaut.: praeda haec mea est, Plaut.: veniunt nova praeda puellae, Ps. Ov.: e manibus amisisti praedam, Plaut. – B) die Beute = der Raub, praedam capere ex fortunis alcis, Cic.: regnum facit praedam sceleris sui, Sall.: praedam de manibus amittere, Cic.: tantā praedā augeri, Cic.: iam spe atque opinione illam praedam devorasse, Cic.: maxima praeda, quam ex fortunis publicanorum, quam ex agris urbibusque sociorum exhauserat, Cic. – C) der getane und sich angeignete Fund, ostendit praedam, Phaedr. 5, 6, 4. – D) die Beute = der Gewinn, Vorteil, praedam ferre, Hor.: ab alqo magnas praedas facere, gr. V. ziehen, Nep.: maximas praedas facere, Cic. – / urspr. Abl. praedād, Corp. inscr. Lat. 1, 195. lin. 17.
-
63 rapax
rapāx, ācis (rapio), I) an sich reißend, -raffend, hinreißend, reißend, unaufhaltsam, A) eig.: ventus, Ov.: fluvius, Lucr.: ignis, Ov.: dentes, Fang-, Vorderzähne, Veget – m. folg. Genet., chryselectrum rapacissimum ignium, feuerfangend, Plin. 37, 51. – dah. als Beiname der 21. Legion Rapax (die Unwiderstehliche), u. ihre Soldaten Rapaces, Tac. hist. 2, 43; 3, 22 u.a. – B) übtr., fähig, sich etwas anzueignen, m. Genet., nihil est appetentius similium sui nec rapacius quam natura, Cic. de amic. 50: unde ista rapacia virtutis ingenia vel ex se fertilia, Sen.: nostri omnium utilitatium et virtutum rapacissimi, Plin. 25, 4. – II) räuberisch, raubgierig, subst., der Räuber a) v. Pers., Cic. u.a.: v. habsüchtigen, nach Geschenken gierigen Buhlerinnen, Cinara, Hor.: domina, Tibull. – b) von Tieren, lupus, Hor.: ungues hominibus lati, rapacibus (den Raubtieren) unci, Plin. – c) v. personif. Ggstdn., mors, Tibull.: Mars, als unglückliches Gestirn, Prop.: Orcus, Hor.
-
64 πρωτ-άγριος
πρωτ-άγριος, zuerst erjagend; τὰ πρωτάγρια, Erstlinge der Jagd, erster Fang, Callim. Dian. 104; Ep. ad Monum. Byz. 15 (IX, 656).
-
65 παν-δήμιος
παν-δήμιος, im ganzen Volke, öffentlich, ganz allgemein; πτωχός, Od. 18, 1, wie Maneth. 3, 249; – ἦμαρ, ἑορτή, allgemeiner Festtag, Nonn.; ἄγρη, allgemeiner, reichlicher Fang, Menses Aegypt. (IX, 383, 2).
-
66 παν-θήρα
-
67 πηλαμυδεία
πηλαμυδεία, ἡ, der Fang der πηλαμύς, Strab. 12, 3, 19, v. l. πηλαμυδία.
-
68 συ-αγρεσία
συ-αγρεσία, ἡ, Fang od. Jagd der wilden Schweine, Rhian. 8 (VI, 34).
-
69 σαγηνεία
-
70 γρῑπισμα
γρῑπισμα, τό, der Gefangene, der Fang, VLL.
-
71 κυν-ηγέσιον
κυν-ηγέσιον, τό, das Jagen, die Jagd; Eur. Hipp. 214; κυνηγέσια ἐπιτηδεύειν, Plat. Legg. VI, 763 b; καὶ ϑῆραι Rep. III, 412 b; ἐξιέναι ἐπὶ τὸ κυνηγέσιον, Xen. Cyn. 6, 11; öfter bei Sp., meist im plur.; bei Her. 1, 36, τὸ κυν. πᾶν συμπέμψω, das ganze Jagdgefolge, der Jagdzug, die Jäger u. Hunde; vgl. Xen. Crn. 10, 4; Arist. H. A. 8, 5 nennt auch die gemeinsam auf Raub ausgehenden Haufen von Wölfen κυνηγέσια. – Das Jagdrevier, Xen. Cyn. 7, 11; anch der Fang auf der Jagd, die Jagdbeute, 6, 12. – Uebertr., ἀπὸ κυνηγεσίου τοῦ περὶ τὴν Ἀλκιβιάδου ὥραν Plat. Prot. init., vgl. Lach. 194 b.
-
72 κύρμα
κύρμα, τό, das worauf man stößt, trifft, was man findet, erlangt, Fang, Raub, Beute; ἀνδράσι δυςμενέεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένησϑε Il. 5. 488; so auch 17, 151; κυσί, οἰωνοῖς, ϑήρεσσι, ἰχϑύσι, 17, 272 Od. 3, 271. 5, 473. 15, 480. Bei Ar. Av. 430 heißt ein betrügerischer u. gewandter Mensch σόφισμα, κύρμα, τρίμμα, worauf sich wohl Hesych. Erkl. ἐπίτευγμα, πολλοῖς ἐγκεκυρηκὼς πράγμασι bezieht, der sich viel umgesehen hat. – Ueber den Accent vgl. Lob. Paralip. 398. 414.
-
73 κητο-θηρία
κητο-θηρία, ἡ, Fang der großen Meerfische; bei Ael. H. A. 13, 16 ein Magazin der zu diesem Fange nöthigen Geräthschaften, soll wohl κητοϑηρεῖα heißen, wie Jacobs emend.
-
74 εὐ-αγρία
-
75 εὐ-θηρία
-
76 θηρι-άλωσις
θηρι-άλωσις, ἡ, Fang wilder Thiere, Euseb.
-
77 θήρα
θήρα, ἡ, ion. ϑήρη, die Jagd, das Jagen des Wildes, Il. 5,. 49 u. öfter, u. Folgde, ἡ περὶ ϑάλατταν ϑ. u. πτηνῶν Plat. Legg. VII, 822 d e, κυνηγέσια καὶ τὴν ἄλλην ϑήραν Legg. VI, 763 b; ϑήραν ποιεῖν Xen. Cyr. 1,.4, 14, ἐπὶ ϑήραν ἐξιέναι 1. 2, 9, öfter. – Auch wie bei uns für Jagdbeute, ἔδωκε ϑεὸς μενοεικέα ϑήρην Od. 9, 158, vgl. Aesch. Ch. 249, ϑήρα καλή, ein schöner Fang, von einem Menschen, Soph. Phil. 605; Eur. Bacch. 1142; Xen. Hell. 4, 1, 15; das Wild, Cyr. 2, 3, 25. – Uebertr., ἀνϑρώπων, τῶν ἐρώντων, Plat. Soph. 222 c. δυςμενῶν ϑήραν ἔχων Soph. Ai. 561. Phil. 828 τόξων, übh. eifriges Streben, Trachten wonach, τοῦ ἡδέος, ἐπιστημῶν, Plat. Gorg. 500 d Theaet. 198 a; Sp.
-
78 ἀρκυ-ωρός
ἀρκυ-ωρός, ὁ, Netzwächter, beim Netz auf den Fang lauernd, Xen. Cyn. 6, 11.
-
79 ἀρκυ-ωρέω
-
80 ἀγροσύνη
ἀγροσύνη, ἡ, Fang, bei Ath. VII, 284 a, in ἐπαγροσύνη nach mss. geändert.
См. также в других словарях:
Fang — steht für: Fang (Arbeitssicherheit), Begriff aus dem Arbeitsschutz Fang (Ethnie), ethnische Gruppierung in Westafrika Fang (Shiyan) (房县), Kreis der Stadt Shiyan in Hubei Fang (Sprache), Bantusprache Fang VS, Ort im Schweizer Kanton Wallis einen… … Deutsch Wikipedia
Fang Xi — (方腊) was a rebel in the Song Dynasty and also a nemesis of the 108 heroes of Liangshan in the epic Chinese tale, the Water Margin .Pronunciation of the nameThe Han characters 方腊 are pronounced as Fang Xi rather than Fang La . The confusion was… … Wikipedia
Fang Xi — (方腊), ou Fang La (prononciation erronée du même nom), fut un rebelle du temps de la dynastie Song en Chine, relié à l histoire des 108 héroïques brigands du célèbre roman chinois Shuǐ Hǔ (水浒), « Le Bord de l eau ». Prononciation du nom… … Wikipédia en Français
Fang — /fang, fahng, fahonn/, n., pl. Fangs, (esp. collectively) Fang for 1. 1. Also called Pahouin, Pangwe. a member of an indigenous people of Gabon, Cameroon, and adjacent areas. 2. the Bantu language spoken by this people. Also, Fan. * * * Bantu… … Universalium
FANG — Les Fang, qui étaient 125 000 en 1958, forment plus du tiers de la population du Gabon, dont ils occupent le Nord et l’Ouest (ils étaient 425 000 en 1992, au Gabon). Leur groupe se prolonge au delà des frontières, en Guinée équatoriale orientale… … Encyclopédie Universelle
fang — fang; fang·less; har·fang; in·fang·thief; lee·fang; out·fang·thief; ut·fang·thief; de·fang; ut·fang·thef; … English syllables
Fang — Fang, n. [From {Fang}, v. t.; cf. AS. fang a taking, booty, G. fang.] 1. (Zo[ o]l.) The tusk of an animal, by which the prey is seized and held or torn; a long pointed tooth; esp., one of the usually erectile, venomous teeth of serpents. Also,… … The Collaborative International Dictionary of English
Fang La — Fāng Là (chinois simplifié : 方腊 ; chinois traditionnel : 方臘) fut un rebelle du temps de la dynastie Song en Chine, relié à l histoire des 108 héroïques brigands du célèbre roman chinois Au bord de l eau (水滸 Shuǐ Hǔ). La révolte de… … Wikipédia en Français
Fang — Saltar a navegación, búsqueda Máscara fang La etnia Fang es originaria del interior del área continental de Guinea Ecuatorial. Esta etnia se encuentra así mismo en Gabón y Camerún, actualmente constituye el grupo étnico más numeroso en Guinea… … Wikipedia Español
Fang — (f[a^]ng), v. t. [OE. fangen, fongen, fon (g orig. only in p. p. and imp. tense), AS. f[=o]n; akin to D. vangen, OHG. f[=a]han, G. fahen, fangen, Icel. f[=a], Sw. f[*a], f[*a]nga, Dan. fange, faae, Goth. fahan, and prob. to E. fair, peace, pact.… … The Collaborative International Dictionary of English
fang — O.E. fang prey, spoils, plunder, booty; a seizing or taking, from gefangen, pp. of fon seize, take, capture, from P.Gmc. *fango (Cf. O.Fris. fangia, M.Du., Du. vangen, O.N. fanga, Ger. fangen, Goth. fahan), from PIE root *pag to make firm, fix;… … Etymology dictionary