-
1 fanfary
Беларуска (лацінка)-рускі слоўнік і слоўнік беларускай кірыліцы > fanfary
-
2 панпары
lat. panpary; fanfary -
3 фанфары
См. также в других словарях:
List of compositions by Antonín Dvořák — Below is a sortable list of compositions by Antonín Dvořák. The works are categorized by Jarmil Burghauser catalogue number (B.), opus number (when applicable), date of composition, titles, and genre. B. Op. Date Czech title (original title)… … Wikipedia
Frantisek Kozik — František Kožík (* 16. Mai 1909 in Uherský Brod; † 5. April 1997 in Telč), war populärer tschechischer Schriftsteller, Vertreter des Esperanto. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 2.1 In Esperanto … Deutsch Wikipedia
František Kožík — (* 16. Mai 1909 in Uherský Brod; † 5. April 1997 in Telč), war populärer tschechischer Schriftsteller, Vertreter des Esperanto … Deutsch Wikipedia
Hejnał — Spieler in Krakau Hejnał (Ungarisch für Dämmerung) ist ein polnisches Signal des Triumphes, das meist mit einer Trompete oder durch ein Glockenspiel von einem Turm (Rathaus, Kirche o.Ä.) abgespielt wird. Heute wird es eher als traditionelles… … Deutsch Wikipedia
Karel Konrad — Karel Konrád (* 28. März 1899 in Louny; † 11. Dezember 1971 in Prag), war tschechischer Schriftsteller und Journalist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Mitgliedschaften 3 Werke 4 Bibli … Deutsch Wikipedia
Karel Konrád — (* 28. März 1899 in Louny; † 11. Dezember 1971 in Prag), war tschechischer Schriftsteller und Journalist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Mitgliedschaften 3 Werke … Deutsch Wikipedia
Kožík — František Kožík (* 16. Mai 1909 in Uherský Brod; † 5. April 1997 in Telč), war populärer tschechischer Schriftsteller, Vertreter des Esperanto. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 2.1 In Esperanto … Deutsch Wikipedia
fanfara — ż IV, CMs. fanfaraarze; lm D. fanfaraar 1. «krótki utwór muzyczny na trąby lub rogi, grany jako sygnał do rozpoczęcia jakiejś uroczystości lub na czyjąś cześć» Triumfalna, pompatyczna fanfara. Fanfara zwycięstwa. Zagrać fanfarę. Uderzyć,… … Słownik języka polskiego
zabrzmieć — dk VIIa, zabrzmiećbrzmi, zabrzmiećbrzmij, zabrzmiećbrzmiał 1. «dać się słyszeć; rozlec się, odezwać się» Zabrzmiały ciche dźwięki fortepianu. Zabrzmiał śmiech, śpiew. Zabrzmiała pieśń. Echo zabrzmiało w oddali. Zabrzmiała głośna komenda. przen. W … Słownik języka polskiego