Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

familiari

  • 101 Familienoberhaupt

    Familienoberhaupt, pater familias. Familienrat, consilium familiare; consilium propinquorum od. necessariorum (Rat der Verwandten). – einen F. zuziehen, consilium propinquorum adhibere. Familienrecht, ius gentium; iura familiaria(n. pl.); vgl. »Erbrecht«. – Familienstreitigkeiten, rei familiaris controversiae.Familientafel,- tisch, cena familiaris (als gewöhnliche Mahlzeit). – convivium familiare (als geselliges Mahl unter Hausfreunden). – convivium propinquorum (als geselliges Mahl der Verwandten). – jmd. zur F., zum F. ziehen, alqm cenae familiari adhibere. Familientrauer, luctus domesticus od. familiaris; funus familiare. – kein Haus war ohne F., nullius penates expertes maeroris erant.

    deutsch-lateinisches > Familienoberhaupt

  • 102 Finanzen

    Finanzen, I) eines Privatmanns: res familiaris (Vermögen). – reditus. vectigal od. der Plur. vectigalia (Einkünfte). – zerrüttete F., res familiaris perturbata: seine F. sind in der größten Zerrüttung, in re familiari valde est perturbatus. – II) des Staates od. des Fürsten: reditus od. fructus publici. reditus civitatis. reditus imperii (öffentliche Einkünfte, Staatseinkünfte). – aerarium (Kasse des Staates). – res publica (das ganze Finanzwesen, s. Plin. ep. 9, 33, 10: modica res publica novis sumptibus atterebatur). Finanzperiode; z.B. die Rückstände der verflossenen fünfjährigen F., superioris lustri reliqua.

    deutsch-lateinisches > Finanzen

  • 103 fortlassen

    fortlassen, mittere, dimittere alqm (auch = fliegen lassen, z.B. avem). – e manibus emittere (aus den Händen lassen, fliegen lassen, z.B. avem). – jmd. nicht s., detinere alqm; invitatione familiari retinere alqm (indem man ihn ersucht zu bleiben).

    deutsch-lateinisches > fortlassen

  • 104 Haushalt

    Haushalt, I) eig.: Verwaltung des Hauswesens: *administratio od. cura rei familiaris. – guter H., *diligentia in re familiari tuenda. – II) meton.: 1) der tägliche Bedarf im Hauswesen: usus domesticus. – usus vitae necessarii (die nötigen Lebensbedürfnisse). – den H. bestreiten, suppeditare sumptus cotidianos (den täglichen Aufwand im Hause bestreiten); omnem familiam sustentare (die ganze Familie ernähren): ich kann den H. bestreiten, habeo unde utar. – 2) = Hauswesen, w. s. – haushalten, s. Haus (S. 1233).

    deutsch-lateinisches > Haushalt

  • 105 hereinnötigen

    hereinnötigen, jmd., alqm intro vocare (z.B. freundlich, invitatione familiari). hereinregnen; es regnet in etw. herein, alqd pluviam recipit; alqd imbrem transmittit.

    deutsch-lateinisches > hereinnötigen

  • 106 nötigen

    nötigen, I) allg., jmd. zu etwas, alqm cogere ad alqd od. mit Infin. od. mit ut u. Konj. (durch gute Worte oder Zwang dahin bringen). – vi cogere alqm mit ut und Konj. (durch Gewalt, Zwang dahin bringen, daß etc., zwingen, daß etc.). – alqm adducere ad alqd od. mit ut u. Konj. alqm compellere ad od. in alqd (zu etwas bringen, es so weit bringen, daß jmd. etwas tut, von Personen u. Umständen). – exprimere, extorquere alci alqd od. mit ut u. Konj. (jmdm. etwas abnötigen). – eine Sache nötigt uns, daß wir etc. (= ist von der Beschaffenheit, daß sie etc.), res ea est, ut etc. – genötigt sein, sich genötigt sehen, zu etc., cogi m. ut u. Konj. od. cogi m. Infin. (genötigt werden); necessario cogi m. ut etc. od. mit Infin. (sich notgedrungen fühlen, sehen); invitus feci, ut etc. (es ist ungern geschehen, daß ich etc., z.B. ut eum e senatu eicerem); non possum non m. Infin. facere non possum, ut non, ut nihil etc. (ich kann nicht umhin, z.B. ich sehe mich genötigt, an dich zu schreiben, non possum non aliquid litterarum ad te dare; od. ut nihil ad te dem litterarum facere non possum); necessario faciendum est, ut etc. (es mußte notwendig geschehen, im Nachsatze bei vorhergeh. si, etsi, quoniam): sich genötigt sehen zu strafen, necessario ad castigaudum venire. – II) insbes. = nachdrücklich bitten: alqm etiam atque etiam rogare. – jmd. zum Trinken n., alqm ad bibendum hortari: jmd. freundlich (bei Tische) n., alqm comiter invitare: jmd. freundlich n. zu bleiben, alqm invitatione familiari retinere: sich (bei Tische) nicht n. lassen, largiter se invitare.

    deutsch-lateinisches > nötigen

  • 107 Rat

    Rat, I) Überdenkung der Gründe und Mittel einer künftigen Handlung: consultatio. consilium (die Beratung). – deliberatio (die genaue, reifliche Erwägung). – R. halten, pflegen, mit sich zu R. gehen, consultare od. deliberare, über etwas, de alqa re; in consilium ire, wegen etwas, de alqa re; consilium habere de alqa re (von mehreren): mit jmd. zu R. gehen, jmd. zu R. ziehen, consultare od. deliberare cum alqo; alqm in consilium vocare od. assumere od. adhibere od. admittere: jmd. od. etwas bei etwas zu R. ziehen, alqm od. alqd in consilium alcis rei adh ibere: mit sich selbst zu R. gehen, sich selbst zu R. ziehen, se consulere; se adhibere in consilium: ohne jmd. zu R. zu ziehen, inconsulto alqo: gemeinschaftlich zu R. gehen, consilia inter se communicare. – II) eine bloß als nützlich erteilte Regel des Verhaltens: consilium (im allg.). – auctoritas (als eine von einem Höhern, dessen Person Ansehen u. Gewicht hat, ausgesprochene Willensmeinung). – auf meinen R., me auctore; me suasore od. consuasore (auf mein Zureden); admonitu meo. me monitore (auf meine Ermahnung, Warnung ); me hortante (auf meine Aufmunterung hin). – jmdm. einen R. geben, alci consillum dare; consilii auctorem esse alci: jmdm. den Rat geben, erteilen, zu etc., s. raten no. II: jmdm. einen treuen R. geben, [1916] alci fidele consilium dare: jmdm. einen sehr heilsamen R. (sehr heilsame Ratschläge) geben, maxime utilia alci suadere: jmd. um R. fragen, sich Rats erholen bei jmd., alqm consulere (schriftlich, per litteras); petere consilium ab alqo: jmds. Rat einholen, exquirere consilium alcis: auf guten R. hören, guten R. annehmen, bene monenti oboedire; recte suadenti morem gerere: auf freundschaftlichen R. hören, fr. R. annehmen, audire amice monentem: nicht auf guten Rat hören, neglegere alcis salutare consilium: jmds. Rat unbeachtet lassen, in den Wind schlagen, alcis consilium neglegere, spernere; alqm monentem spernere (wenn ervor etw. warnt): jmdm. mit R. beistehen, an die Hand gehen, helfen, ihn unterstützen, alqm consilio adiuvare; alqm consiliis sublevare: mit Rat u. Tat jmdm. beistehen, an die Hand gehen, unterstützen, neque consilio neque operā deesse alci; aut consilio aut re iuvare alqm: jmdm. bei etwas mit Rat und Tat an die Hand gehen, unterstützen, in alqa re esse socium alcis consiliorum et adiutorem: seinen R. durch die Tat unterstützen, operā consilium adiuvare: da ist guter R. teuer, hic consilium haeret. – III) Art u. Weise od. Mittel, eine Absicht zu erreichen: Rat schaffen, *invenire viam rei expediendae (einen Ausweg bei etwas finden); pecunias expedire (das nötige Geld austreiben): ich habe R. geschafft, daß etc., mihi consultum ac provisum est, ut etc.: ich weiß mir keinen R., consilia mea torpent: seinem Leibe keinen R. wissen, neque consilii locum neque auxilii copiam habere. – das Seinige zu Rate halten, re familiari moderate uti: das Seinige nicht zu R. halten, paulo omissiorem esse ab re; rem familiarem neglegere: die Zeit zu R. halten, tempus commode discribere (die Zeit gehörig einteilen); tempus non perdere (die Zeit nicht vergeuden). – IV) eine Versammlung, die sich od. etw. beratet: consilium. – Ist es = Senat, s. d. – der oberste R., penes quos est summa consilii: den R. berufen, versammeln, consilium cogere: R. halten, consilium habere – V) = Ratgeber, w. s. – od. = Senator, w. s.

    deutsch-lateinisches > Rat

  • 108 unfreundlich

    unfreundlich, tristis (finster, auch übtr., z.B. caelum). – asper (rauh, zurückstoßend im Benehmen, Ggstz. lenis; auch übtr. von Dingen, z.B. hiems). – immitis (nicht mild, z.B. caelum: u. v. Pers., verb. asper et immitis). inclemens (unglimpflich). – inhumanus (unhöflich). – nicht einmal ein unsr. Wort, ne vox quidem incommoda: jmd. mit einem unsr. Gesicht (jmd. unsr.) ansehen, alqm minus familiari vultu respicere. Adv. aspere (rauh, z.B. alqm tractare). – inclementer (unglimpflich, z.B. dicere in alqm). – inhumaniter (unhöflich, z.B. facere in alqm).

    deutsch-lateinisches > unfreundlich

  • 109 Wirt

    Wirt, I) Vorsteher der Haushaltung: pater familias (der Hausvater). – aedium dominus (Besitzer des Hauses, in bezug auf die Mietleute). [2717] – ein guter W. (v. Hausvater), pater familias diligens: ein schlechter W., pater familias neglegens. – ein guter W. sein, attentum esse ad rem; rei familiaris rationem habere; rei familiari operam dare: kein guter W. sein, paulo omissiorem esse ab re; rem familiarem neglegere. – II) Verpfleger von Gästen, a) = Gastfreund, w. s. – b) = Gastgeber, w. s. – c) = Gastwirt, w. s.

    deutsch-lateinisches > Wirt

  • 110 Wirtschaft

    Wirtschaft, I) Besorgung der häuslichen und Vermögensangelegenheiten: a) eig.: cura rerum domesticarum. – b) meton., die häuslichen und Vermögensangelegenheiten selbst: res familiaris (bes. in Rücksicht auf Verwaltung des Vermögens). – res domesticae et familiares. negotia domestica (Hauswesen, Haushaltung). – res rustica. rei rusticae administratio (Feldwirtschaft). – pecuaria (Viehwirtschaft, z.B. Alpina). – disciplina (häusliche Einrichtung, Zucht, z.B. haec hic disciplina pessima est). – die W. führen, besorgen, res domesticas et familiares tueri; rem familiarem curare. rei familiari praeesse (dem Hauswesen vorstehen); negotia domestica curare (die häuslichen Geschäfte besorgen); res familiares dispensare (die Einnahme u. Ausgabe besorgen, den Wirtschaftsverwalter machen). – schlechte W. treiben, rem familiarem neglegere. – II) Familie: familia; domus. – in die W. des Herrn verwenden, in familiam domini consumere. – III) Gastwirtschaft: caupona. – eine W. betreiben, cauponam exercere.

    deutsch-lateinisches > Wirtschaft

  • 111 zukommen

    zukommen, I) auf jmd. z., d.i. jmdm. entgegenkommen, begegnen no. I, w. s. – II) überbracht werden: mitti. permitti (geschickt, überschickt werden). – afferri. perferri (gebracht, überbracht werden). – tradi (übergeben werden. in jmds. Hände) – mir ist eine Nachricht zugekommen, nuntius mihi allatus od. perlatus est; nuntius mihi venit: jmdm. eine Nachricht von etwas zukommen lassen, facere alqmcertiorem alcis rei oder de alqa re. – III) zuteil werden: obvenire; obtingere. – jmdm. oder einer Sache etwas z. lassen, suppeditare alci alqd (an die Hand geben, darreichen, z.B. alci frumentum: und captivis alimenta clam: u. tela clam); impertire alci alqd (mitteilen, zuteilen, widmen, z.B. alci multam salutem [einen herzlichen Gruß]: u. alci tantum laudis: und aliquid temporis huic studio); alci copiam facere alcis rei (Mittel und Wege zu etwas an die Hand geben. z.B. frumenti): jmdm. von etwas z. lassen, impertire alci de alqa re (z.B. indigentibus de re familiari). – IV) dem Rechte nach gehören, der Schicklichkeit, der Pflicht gemäß sein: pertinere ad alqm (dem Rechte nach angehören, z.B. bona ad me pertinent). – alci deberi (jmdm. geschuldet werden, z.B. consuli debebatur triumphus).convenire alci. decere alqm (sich schicken). – officium esse oder bl. esse alcis (Pflicht sein). – es kommt mir, dir, ihm, uns, dem Richter, allen zu, meum, tuum, eius, nostrum, iudicis, omnium est: es kommt einem jungen Menschen nicht zu, so etwas zu tun, non decet iuvenem tale quid facere.

    deutsch-lateinisches > zukommen

  • 112 Familiarität

    f; -, -en; geh. informality
    * * *
    Fa|mi|li|a|ri|tät [familiari'tɛːt]
    f -, -en
    (= Zwangslosigkeit) informality; (= Freundschaftlichkeit) closeness; (pej = plumpe Vertraulichkeit) familiarity
    * * *
    Familiarität f; -, -en; geh informality

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Familiarität

  • 113 comminuo

    comminuo, ĕre, minŭi, minutum - tr. - [st2]1 [-] morceler, mettre en pièces, briser, broyer, fracasser; morceler, écraser (au fig.). [st2]2 [-] diminuer, amoindrir, affaiblir, épuiser, venir à bout de, vaincre.    - lacrymis comminuere, Ov.: fléchir par ses larmes.    - officium comminuere, Cic.: réduire à néant le sentiment du devoir.
    * * *
    comminuo, ĕre, minŭi, minutum - tr. - [st2]1 [-] morceler, mettre en pièces, briser, broyer, fracasser; morceler, écraser (au fig.). [st2]2 [-] diminuer, amoindrir, affaiblir, épuiser, venir à bout de, vaincre.    - lacrymis comminuere, Ov.: fléchir par ses larmes.    - officium comminuere, Cic.: réduire à néant le sentiment du devoir.
    * * *
        Comminuo, comminuis, comminui, comminutum, pen. prod. comminuere. Plin. Briser, Mettre en petites pieces et morceaulx, Esmier, Comminuer.
    \
        Deturbare, affligere, comminuere, dissipare. Cic. Rompre.
    \
        Lachrymis comminui. Ouid. Estre rompu et addoulci.
    \
        Comminuti re familiari. Cic. Appovriz.

    Dictionarium latinogallicum > comminuo

  • 114 impertio

        Impertio, impertis, impertiui, impertitum, impertire, actiuum: vel Impertior, deponens. Departir, Bailler, Impartir.
    \
        Calorem impertire. Cic. Donner chaleur.
    \
        Diem festum alicui impertire. Cic. Octroyer.
    \
        Dolorem suum alicui impertire. Cicero. Luy communiquer et dire sa tristesse, Se descouvrir à luy de son ennuy, Luy dire sa desconvenue.
    \
        Prudentiam suam ad salutem alicuius impertire. Cicero. Employer.
    \
        Salutem impertire. Cic. Saluer, Donner salut.
    \
        Impertit tibi multam salutem. Cic. Il te salue haultement, Il se recommande fort à toy.
    \
        Studium philosophiae impertire. Cic. S'addonner en partie à l'estude de philosophie.
    \
        Tempus alicui rei impertire. Cic. Employer une partie de son temps à quelque chose.
    \
        Aliquem honoribus impertire. Plaut. Honorer.
    \
        Sed cesso heram hoc malo impertire propere? Terentius. Mais que tarde je de faire scavoir ce mal ci à ma dame?
    \
        Aliquem osculo impertire. Sueton. Baiser.
    \
        Aliquem salute impertire. Terentius, - plurima salute Parmenonem Summum suum impertit Gnato. Gnato salue Parmeno.
    \
        At me imperti quod commentus es. Plautus. Communique moy, Dy moy ce que tu as controuvé.
    \
        Alteri de re aliqua impertire. Cic. Saepe idoneis hominibus, indigentibus, de re familiari impertiendum est. Il convient departir de noz biens à ceulx qui le valent et sont necessiteux, ou en necessité.

    Dictionarium latinogallicum > impertio

  • 115 mando

    [st1]1 [-] mando, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - charger de, charger d'une commission; enjoindre. - [abcl]b - assigner, donner, confier. - [abcl]c - faire dire, ordonner.[/b]    - mandare litteris: [confier aux lettres] = rédiger.    - nobis videtur, quicquid litteris mandetur, id commendari omnium eruditorum lectioni decere, Cic. Tusc. 2, 8: il nous semble que tout ce qu'on rédige doit être lisible pour tous les gens cultivés.    - aliquid alicui mandare: charger qqn de qqch.    - alicui mandare (ut) + subj.: charger qqn de.    - alicui mandare ne: charger qqn de ne pas.    - fugae vitam suam mandare: [ confier à la fuite son salut] = chercher son salut dans la fuite.    - reliqui sese fugae mandarunt atque in proximas silvas abdiderunt, Caes. BG. 1, 12: les autres cherchèrent leur salut dans la fuite et se cachèrent dans les forêts voisines.    - corpus humo mandare: inhumer, enterrer.    - filiam alicui mandare: donner à qqn une fille en mariage.    - infelix Priamus furtim mandarat (eum) alendum Threicio regi, Virg. En. 3, 49: le malheureux Priam l'avait confié secrètement à la charge du roi de Thrace. [st1]2 [-] mando, ĕre, mandi, mansum: - tr. - mâcher, manger, mordre, broyer (avec les dents); dévorer. [st1]3 [-] mando, ōnis, m.: glouton.
    * * *
    [st1]1 [-] mando, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - charger de, charger d'une commission; enjoindre. - [abcl]b - assigner, donner, confier. - [abcl]c - faire dire, ordonner.[/b]    - mandare litteris: [confier aux lettres] = rédiger.    - nobis videtur, quicquid litteris mandetur, id commendari omnium eruditorum lectioni decere, Cic. Tusc. 2, 8: il nous semble que tout ce qu'on rédige doit être lisible pour tous les gens cultivés.    - aliquid alicui mandare: charger qqn de qqch.    - alicui mandare (ut) + subj.: charger qqn de.    - alicui mandare ne: charger qqn de ne pas.    - fugae vitam suam mandare: [ confier à la fuite son salut] = chercher son salut dans la fuite.    - reliqui sese fugae mandarunt atque in proximas silvas abdiderunt, Caes. BG. 1, 12: les autres cherchèrent leur salut dans la fuite et se cachèrent dans les forêts voisines.    - corpus humo mandare: inhumer, enterrer.    - filiam alicui mandare: donner à qqn une fille en mariage.    - infelix Priamus furtim mandarat (eum) alendum Threicio regi, Virg. En. 3, 49: le malheureux Priam l'avait confié secrètement à la charge du roi de Thrace. [st1]2 [-] mando, ĕre, mandi, mansum: - tr. - mâcher, manger, mordre, broyer (avec les dents); dévorer. [st1]3 [-] mando, ōnis, m.: glouton.
    * * *
    I.
        Mando, mandas, mandare. Plaut. Encharger, Bailler charge ou commission de faire quelque chose.
    \
        Mandare in vltimas terras. Cic. Envoyer au bout du monde.
    \
        Mandari infra mortuos. Cic. Estre envoyé encore plus bas que les morts.
    \
        Haec sunt quae mandari non possunt. Quintil. On n'y peult mettre lieutenant. Bud.
    \
        AEternitati mandare. Plin. iun. Faire immortel, Perpetuer.
    \
        Animis mandare ea quae adulta fructus huberrimos ferant. Cic. Semer ou planter en l'esprit.
    \
        Animis et mentibus mandare. Cic. Mettre en memoire, Retenir.
    \
        Semina mandare arenae. Ouid. Semer sur du gravier, Perdre sa peine.
    \
        Fidei alicuius pecuniam aliquam mandare. Plaut. Luy bailler quelque argent sur sa fiance.
    \
        Committere et mandare alicui bona sua. Terent. Bailler en garde.
    \
        Carmina mandare foliis. Virgil. Escrire sur des fueilles.
    \
        Se fugae mandare. Caes. S'enfuir.
    \
        Mandare vitam suam fugae et solitudini. Cicero. S'enfuir en quelque desert pour saulver sa vie, Mettre l'esperance de sa vie en une fuite.
    \
        Humo mandare aliquem. Virgil. Enterrer.
    \
        Immortalitati mandare. Cic. Rendre immortel.
    \
        Literis Latinis Graeco sermone tractata mandare. Cicero. Mettre ou traduire en Latin.
    \
        Literis suas cogitationes mandare. Cic. Mettre par escript.
    \
        Memoriae mandatum, Platonem tenui admodum pecunia familiari fuisse. Gel. On trouve par escript, Il est escript que, etc.
    \
        Memoriae mandare aliquid. Cic. Mettre en sa memoire, Apprendre par coeur.
    \
        Monumentis mandare. Cic. Bailler en garde et recommandation d'eternelle memoire les faicts d'aucun, ou autres semblables, à quelque chose qui soit d'eternelle duree, comme sont lettres et choses semblables.
    \
        Monumentis annalium mandare. Ci. Escrire parmi les chroniques.
    \
        Scriptis mandare. Cic. Coucher par escript.
    \
        Terrae semina mandare. Columel. Semer.
    \
        Versibus mandare. Cic. Escrire par vers.
    \
        Vinculis mandare. Cic. Mettre en prison.
    \
        Causam mandare alicui. Ouid. Commettre, Luy bailler en charge.
    \
        Curam, vel curas mandare alteri. Plin. iunior. Luy bailler ou laisser la cure et le soing de quelque chose.
    \
        Honores mandare alicui. Cicero. Luy bailler quelque estat ou office.
    \
        Mandare magistratum. Cic. Donner office de magistrat.
    II.
        Mando, mandis, mandi, mansum, mandere. Plin. Cicero. Mascher.
    \
        Mando, mandonis, m. g. Varro. Un grand mangeur, Gourmand.

    Dictionarium latinogallicum > mando

  • 116 optatus

    optātus, a, um part. passé de opto. [st2]1 [-] souhaité, désiré. [st2]2 [-] agréable.    - nihil mihi optatius quam + inf. (quam ut + subj.): ce que j'ai le plus à coeur, c'est de...    - mihi quaestor optatior obtingere nemo potuit, Cic.: je ne pouvais pas rencontrer un questeur plus à mon gré.    - optati cives, Plaut.: chers concitoyens.    - mi frater optatissime, Cic.: mon frère bien-aimé.    - voir optatum.
    * * *
    optātus, a, um part. passé de opto. [st2]1 [-] souhaité, désiré. [st2]2 [-] agréable.    - nihil mihi optatius quam + inf. (quam ut + subj.): ce que j'ai le plus à coeur, c'est de...    - mihi quaestor optatior obtingere nemo potuit, Cic.: je ne pouvais pas rencontrer un questeur plus à mon gré.    - optati cives, Plaut.: chers concitoyens.    - mi frater optatissime, Cic.: mon frère bien-aimé.    - voir optatum.
    * * *
        Optatus, pen. prod. Aliud participium. Plaut. Qui est souhaité et desiré.
    \
        Optatus, Nomen ex participio. Cic. Tametsi mihi nihil fuit optatius. Ja soit qu'il n'y ait chose que je souhaite et desire tant.
    \
        Quid optatius? Cic. Que pourroy je mieulx souhaiter?
    \
        Nonne optatissimum sibi putant esse, filio suos rei familiari maxime seruire? Cicero. Ne pensent ils pas que c'est la meilleure chose qu'ils scauroyent souhaiter, etc.
    \
        Optatum, pen. prod. Substantiuum. Cic. Illud etiam accidit praeter optatum meum, sed valde ex voluntate. Sans que je l'eusse souhaité.
    \
        Furiosorum optata. Cic. Les souhaits de, etc.
    \
        - pro Menedemo nunc tibi respondeo, Non emo. quid ais? S. optata loquere. Terent. Parle plus courtoisement, Ne sois si rigoreux.

    Dictionarium latinogallicum > optatus

  • 117 seruio

        Seruio, seruis, seruiui, seruitum, pen. prod. seruire. Cic. Servir, Estre en servitude et servage.
    \
        Seruire alicui rei. Caes. Entendre à icelle, et y mettre toute son entente et estude.
    \
        AEtati alicuius seruire. Cic. S'accommoder à son aage, Aider.
    \
        Auribus alicuius seruire. Caes. Dire parolles qui plaisent à autruy, Le flater.
    \
        Commodis alterius seruire. Terent. Faire le prouffit d'autruy.
    \
        Culturae seruire. Columel. Labourer.
    \
        Cupiditatibus seruire. Cic. S'asservager et assubjectir à ses concupiscences.
    \
        Defensioni patriae seruire. Plin. iunior. Defendre son pays.
    \
        Existimationi suae aut alterius seruire. Cic. Servir à sa reputation, Ne regarder que d'avoir bruit.
    \
        Existimationi populi seruire. Cicero. Tascher d'avoir bruit envers le peuple.
    \
        Famae suae seruire. Cic. Garder son bon renom.
    \
        Gloriae seruire. Cic. Estre convoiteux de gloire.
    \
        Matrimonio puellae seruire. Cic. Prouvoir qu'elle soit mariee.
    \
        Petitioni seruire. Cicero. Ne faire autre chose qu'entendre à sa brigue.
    \
        Rei familiari seruire. Cic. Avoir cure et soing des affaires domestiques.
    \
        Rei seruire. Terent. Entendre à amasser des biens.
    \
        Rumori seruire. Plaut. Tascher à avoir bruit.
    \
        Scenae seruire. Cic. Faire selon le temps, S'accommoder au temps, et aux gents, Se rendre subject au temps, et aux gents, Temporisez.
    \
        Tempori seruire. Cic. Faire selon le temps, S'accommoder au temps, Se gouverner selon le temps, Temporizer.
    \
        Valetudini seruire. Cic. Avoir esgard et prouvoir à sa santé.

    Dictionarium latinogallicum > seruio

  • 118 семейные нужды

    Русско-итальянский юридический словарь > семейные нужды

  • 119 семейные связи

    Русско-итальянский юридический словарь > семейные связи

  • 120 assegni

    Italiano-russo Law Dictionary > assegni

См. также в других словарях:

  • familiari — familiarùs, familiari̇̀ bdv. Familiarùs elgesỹs …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • Christelle Familiari — Christelle Familiari, née à Niort en 1972, est une plasticienne contemporaine. Sommaire 1 Œuvre 2 Expositions personnelles (sélection) 3 Liens externes 4 …   Wikipédia en Français

  • familiare — fa·mi·lià·re agg., s.m. e f. AU 1. agg., della famiglia, proprio tipico della famiglia: intimità familiare, affetti familiari, abitudini familiari, vita familiare Sinonimi: 1casalingo. 2. agg., confidenziale, spontaneo: tono familiare, modi… …   Dizionario italiano

  • Gabriella Sica — est une poète italienne. Elle est née à Viterbo le 24 octobre 1950 et habite depuis l’âge de dix ans à Rome, sa ville d’adoption. Après la publication de quelques textes poétiques sur revues et anthologies, comme Prato pagano en 1980 et… …   Wikipédia en Français

  • Франко, Вероника — В Википедии есть статьи о других людях с именем Вероника. Доменико Тинторетто, по другим данным  Веронезе. Портрет Вероники Франко, ок.1575, Вустерский музей иску …   Википедия

  • Вероника Франко — Доменико Тинторетто, по другим данным  Веронезе. Портрет Вероники Франко, ок.1575, Worcester Art Museum, Worcester, Mass. Вероника Франко (итал. Veronica Franco, 1546, Венеция  22 июля 1591, там же)  венецианская куртизанка и поэтесса эпохи… …   Википедия

  • Франко Вероника — Доменико Тинторетто, по другим данным  Веронезе. Портрет Вероники Франко, ок.1575, Worcester Art Museum, Worcester, Mass. Вероника Франко (итал. Veronica Franco, 1546, Венеция  22 июля 1591, там же)  венецианская куртизанка и поэтесса эпохи… …   Википедия

  • FAMILIA — teste Festo, antea in ingenuis hominibus dicebatur, quorum dux et princeps generis vocabatur Paeter et Mater familiae, postea hoc nomine etiam famuli appellari coepêrunt. Sen. l. 6. Ep. 67. Ne illud quidem videtis, quam omnem invidiam Maiores… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • familiar — FAMILIÁR, Ă, familiari, e, adj. 1. (Despre exprimare, limbaj, stil) Care este folosit în (sau apropiat de) vorbirea obişnuită; simplu, fără pretenţii. ♦ (Despre atitudini, comportări etc.; p. ext. despre oameni) Simplu, prietenos, apropiat; p.… …   Dicționar Român

  • retta — retta1 / rɛt:a/ s.f. [forse lat. arrecta (auris ) orecchio rizzato, teso ]. [attenzione, ascolto, solo nell espressione dare r. ] ● Espressioni: dare retta (a qualcuno) ➨ ❑. ❑ dare retta (a qualcuno) [lasciarsi guidare o consigliare da qualcuno,… …   Enciclopedia Italiana

  • Veronica Franco — [http://homepages.gac.edu/%7eecarlson/Women/VeronicaFranco.jpg] (1546 1591) was a poet and courtesan in sixteenth century Venice. Life as a Courtesan Renaissance Venetian society recognized two different classes of courtesans: the cortigiana… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»