-
1 falsiloquus
falsĭlŏquus ( - locus), a, um, adj. [falsus + loquor], that speaks falsehoods: quarum rerum te falsilocum mihi esse nolo. Plaut. Capt. 2, 2, 14; Prud. Apoth. 107; also Plaut. Mil. 2, 2, 36, glossema.— Subst.: fal-sĭlŏquus, i, m., a false accuser, Vulg. Job, 16, 9. -
2 falsiloquus
falsiloqua, falsiloquum ADJ -
3 falsilocus
falsĭlŏquus ( - locus), a, um, adj. [falsus + loquor], that speaks falsehoods: quarum rerum te falsilocum mihi esse nolo. Plaut. Capt. 2, 2, 14; Prud. Apoth. 107; also Plaut. Mil. 2, 2, 36, glossema.— Subst.: fal-sĭlŏquus, i, m., a false accuser, Vulg. Job, 16, 9. -
4 falsiloquium
falsĭlŏquĭum, ii, n. [falsiloquus], false speaking, falsehood, lying (late Lat.), Aug. Retract. praef. fin.
См. также в других словарях:
faulse — I. Une chose faulse, Adulterinus. Qui dit choses faulses, Falsidicus, Falsiloquus. II. Faulse perte, Pseudothyrum Posticum … Thresor de la langue françoyse