-
1 faenerator
faenerator faenerator, oris m ростовщик -
2 faenerator
faenĕrātor (less correctly fēn-, foen-), ōris, m. [faeneror], one who lends on interest, a money-lender, capitalist; with an odious secondary idea, a usurer (class.):improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, ut faeneratorum,
Cic. Off. 1, 42, 150; Cato, R. R. praef. § 1; Sall. C. 33, 1; Cic. Fam. 5, 6, 2; Hor. Epod. 2, 67; Suet. Tib. 48:acerbissimi,
Cic. Att. 6, 1, 6. -
3 faenerator
usurer, money-lender -
4 faenerātor (fēn-)
faenerātor (fēn-) ōris, m [faeneror], a money-lender, capitalist, usurer: quaestūs faeneratorum, crudelitas faeneratorum, S.: fugati ex insulā faeneratores, L.: acerbissimi. -
5 fenerator
faenĕrātor (less correctly fēn-, foen-), ōris, m. [faeneror], one who lends on interest, a money-lender, capitalist; with an odious secondary idea, a usurer (class.):improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, ut faeneratorum,
Cic. Off. 1, 42, 150; Cato, R. R. praef. § 1; Sall. C. 33, 1; Cic. Fam. 5, 6, 2; Hor. Epod. 2, 67; Suet. Tib. 48:acerbissimi,
Cic. Att. 6, 1, 6. -
6 foenerator
faenĕrātor (less correctly fēn-, foen-), ōris, m. [faeneror], one who lends on interest, a money-lender, capitalist; with an odious secondary idea, a usurer (class.):improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, ut faeneratorum,
Cic. Off. 1, 42, 150; Cato, R. R. praef. § 1; Sall. C. 33, 1; Cic. Fam. 5, 6, 2; Hor. Epod. 2, 67; Suet. Tib. 48:acerbissimi,
Cic. Att. 6, 1, 6. -
7 fenerator
fēnerātor (faenerātor), ōris, m. (fenero), der Geldverleiher, Kapitalist, Cic. ad Att. 5, 21, 12. Suet. Tib. 48, 1 u. Vit. 14, 2. Quint. 7, 1, 20. – im üblen Sinne = der Wucherer, Cato r. r. prooem. § 1. Cic. de off. 1, 150. Liv. 32, 27, 4: fen. Alphius, Hor. epod. 2, 67: fen. acerbissimus, Cic. ad Att. 6, 1, 6: avarus, Varro sat. Men. 37: violentia atque crudelitas feneratorum, Sall. Cat. 33, 1: feneratores perdiderunt tabellas, Sen. de const. sap. 6, 7. – übtr., huius peccati fen., Ambros. Tob. 9, 33.
-
8 fenerator
fēnerātor (faenerātor), ōris, m. (fenero), der Geldverleiher, Kapitalist, Cic. ad Att. 5, 21, 12. Suet. Tib. 48, 1 u. Vit. 14, 2. Quint. 7, 1, 20. – im üblen Sinne = der Wucherer, Cato r. r. prooem. § 1. Cic. de off. 1, 150. Liv. 32, 27, 4: fen. Alphius, Hor. epod. 2, 67: fen. acerbissimus, Cic. ad Att. 6, 1, 6: avarus, Varro sat. Men. 37: violentia atque crudelitas feneratorum, Sall. Cat. 33, 1: feneratores perdiderunt tabellas, Sen. de const. sap. 6, 7. – übtr., huius peccati fen., Ambros. Tob. 9, 33.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fenerator
-
9 faenerarius
faenĕrārĭus, ĭi, m. [id.], for the usual faenerator, one who lends money on interest, a usurer, Firm. 3, 8 fin.2.‡ faenĕrārĭus (less correctly fēn-, foen-), ĭi, m. [faenum], = faenarius, a seller of hay, a hay salesman:macellarios, vinarios, faenerarios, et cellaritas sic servari desideramus,
Cassiod. Var. 10, 28 init. -
10 faeneratorius
faenĕrātōrĭus ( fēn-, foen-), a, um, adj. [faenerator], pertaining to a usurer, usurious (post-class.), Val. Max. 2, 6, 11. -
11 faenus
faenus (less correctly fēn-, not foen-; cf. in the foll.), ŏris, n. [fe-, feo; cf.: faenum, femina, etc.; therefore, lit., what is produced; hence].I.Prop., the proceeds of capital lent out, interest (cf.: usura, versura): faenerator, sicuti M. Varro in libro tertio de Sermone Latino scripsit, a faenore est nominatus. Faenus autem dictum a fetu, et quasi a fetura quadam pecuniae parientis atque increscentis, Varr. ap. Gell. 16, 12, 7 sq., and ap. Non. 54, 5 sq.; cf.: faenus et faeneratores et lex de credita pecunia fenebris a fetu dicta, quod crediti nummi alios pariant, ut apud Graecos eadem res tokos dicitur, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.: cf.: faenum (so it should read, instead of faenus) appellatur naturalis terrae fetus;II.ob quam causam et nummorum fetus faenus est vocatum et de ea re leges fenebres,
id. p. 94:idem pecunias his faenori dabat,
Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170:pecuniam faenore accipere,
id. ib. 2, 3, 72, §169: Scaptius centesimis, renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,
id. Att. 6, 3, 5:faenus ex triente Idib. Quint. factum erat bessibus,
id. ib. 4, 15, 7:iniquissimo faenore versuram facere,
id. ib. 16, 15, 5:Graeci solvent tolerabili faenore,
id. ib. 6, 1, 16:pecuniam occupare grandi faenore,
id. Fl. 21, 51:dives positis in faenore nummis,
Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421:faenore omni solutus,
id. Epod. 2, 4.—Transf.A.Capital lent on interest (very rare):2.argenti faenus creditum,
Plaut. Most. 3, 1, 101:faenus et impendium recusare,
Cic. Att. 6, 1, 4.—Meton., that lent to the soil, i. e. the seed:B.quam bona fide terra creditum faenus reddit!
Plin. 2, 63, 63, § 155.—Gain, profit, advantage: terra, quae nunquam recusat imperium, nec unquam sine usura reddit quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum faenore, Cic. de Sen. 15, 51; cf.:semina, quae magno faenore reddat ager,
Tib. 2, 6, 22; and:cum quinquagesimo faenore messes reddit eximia fertilitas soli,
Plin. 18, 17, 47, § 162:saepe venit magno faenore tardus amor,
Prop. 1, 7, 26; cf.:at mihi, quod vivo detraxerit invida turba, Post obitum duplici faenore reddet Honos,
id. 3 (4), 1, 22. -
12 fenerarius
faenĕrārĭus, ĭi, m. [id.], for the usual faenerator, one who lends money on interest, a usurer, Firm. 3, 8 fin.2.‡ faenĕrārĭus (less correctly fēn-, foen-), ĭi, m. [faenum], = faenarius, a seller of hay, a hay salesman:macellarios, vinarios, faenerarios, et cellaritas sic servari desideramus,
Cassiod. Var. 10, 28 init. -
13 feneratorius
faenĕrātōrĭus ( fēn-, foen-), a, um, adj. [faenerator], pertaining to a usurer, usurious (post-class.), Val. Max. 2, 6, 11. -
14 foenerarius
faenĕrārĭus, ĭi, m. [id.], for the usual faenerator, one who lends money on interest, a usurer, Firm. 3, 8 fin.2.‡ faenĕrārĭus (less correctly fēn-, foen-), ĭi, m. [faenum], = faenarius, a seller of hay, a hay salesman:macellarios, vinarios, faenerarios, et cellaritas sic servari desideramus,
Cassiod. Var. 10, 28 init. -
15 foeneratorius
faenĕrātōrĭus ( fēn-, foen-), a, um, adj. [faenerator], pertaining to a usurer, usurious (post-class.), Val. Max. 2, 6, 11. -
16 foenus
faenus (less correctly fēn-, not foen-; cf. in the foll.), ŏris, n. [fe-, feo; cf.: faenum, femina, etc.; therefore, lit., what is produced; hence].I.Prop., the proceeds of capital lent out, interest (cf.: usura, versura): faenerator, sicuti M. Varro in libro tertio de Sermone Latino scripsit, a faenore est nominatus. Faenus autem dictum a fetu, et quasi a fetura quadam pecuniae parientis atque increscentis, Varr. ap. Gell. 16, 12, 7 sq., and ap. Non. 54, 5 sq.; cf.: faenus et faeneratores et lex de credita pecunia fenebris a fetu dicta, quod crediti nummi alios pariant, ut apud Graecos eadem res tokos dicitur, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.: cf.: faenum (so it should read, instead of faenus) appellatur naturalis terrae fetus;II.ob quam causam et nummorum fetus faenus est vocatum et de ea re leges fenebres,
id. p. 94:idem pecunias his faenori dabat,
Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170:pecuniam faenore accipere,
id. ib. 2, 3, 72, §169: Scaptius centesimis, renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,
id. Att. 6, 3, 5:faenus ex triente Idib. Quint. factum erat bessibus,
id. ib. 4, 15, 7:iniquissimo faenore versuram facere,
id. ib. 16, 15, 5:Graeci solvent tolerabili faenore,
id. ib. 6, 1, 16:pecuniam occupare grandi faenore,
id. Fl. 21, 51:dives positis in faenore nummis,
Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421:faenore omni solutus,
id. Epod. 2, 4.—Transf.A.Capital lent on interest (very rare):2.argenti faenus creditum,
Plaut. Most. 3, 1, 101:faenus et impendium recusare,
Cic. Att. 6, 1, 4.—Meton., that lent to the soil, i. e. the seed:B.quam bona fide terra creditum faenus reddit!
Plin. 2, 63, 63, § 155.—Gain, profit, advantage: terra, quae nunquam recusat imperium, nec unquam sine usura reddit quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum faenore, Cic. de Sen. 15, 51; cf.:semina, quae magno faenore reddat ager,
Tib. 2, 6, 22; and:cum quinquagesimo faenore messes reddit eximia fertilitas soli,
Plin. 18, 17, 47, § 162:saepe venit magno faenore tardus amor,
Prop. 1, 7, 26; cf.:at mihi, quod vivo detraxerit invida turba, Post obitum duplici faenore reddet Honos,
id. 3 (4), 1, 22.
См. также в других словарях:
Цецилий Стаций — Цецилий Стаций, Caecilius Statius, ок. 220 168 гг. до н. э., римский комедиограф. Первый римский поэт уроженец Галлии. В Рим прибыл в качестве невольника в 222 г.; после освобождения взял имя патрона Цецилий. Был дружен с Эннием, писал… … Античные писатели