Перевод: со всех языков на латинский

с латинского на все языки

facies

  • 1 facies

    facies, ei, f., face, appearance.

    English-Latin new dictionary > facies

  • 2 facies

    , ei f
    поверхность; лицо, выражение лица

    Латинский для медиков > facies

  • 3 facies Hippocratica

    Гиппократово лицо

    Латинский для медиков > facies Hippocratica

  • 4 facies leonina

    львиное лицо, леонтиазис - обезображенное лицо (при проказе)

    Латинский для медиков > facies leonina

  • 5 поверхность, лицо

    facies, ei f

    Латинский для медиков > поверхность, лицо

  • 6 лицо

    facies ei, f

    Русско-латинский медицинско-фармацевтический словарь > лицо

  • 7 поверхность

    facies ei, f

    Русско-латинский медицинско-фармацевтический словарь > поверхность

  • 8 Грань

    - facies; latus, eris n; meta;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Грань

  • 9 Поверхность

    - facies; superficies (aquae); planum; summus...;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Поверхность

  • 10 Büste

    Büste, imago ficta, im Zshg. auch bl. imago (als Bild). – marmorea facies. e gypso expressa facies. argentea facies (als Gesichtsmaske, als Nachbildung des Gesichts in Marmor, Gips, Silber). – eine B. (von Gips) von jmd. nehmen, e gypso exprimere faciem alcis.

    deutsch-lateinisches > Büste

  • 11 Наружность

    - forma (virgines forma excellente); facies; species; figura; frons,-ntis,f; vultus,us; habitus,-us,m; rei exterior facies; rei externa species; rei facies extima;

    • по наружности он кажется добрым человеком - prae se probitatem quandam fert; speciem boni viri prae se fert; fronte et vultu probus est;

    • нельзя полагаться на наружность - fronti nulla fides;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Наружность

  • 12 äußere

    äußere, der, die, das, extraneus (äußerlich, auf-, von der Außenseite, entgegengesetzt der Sache selbst, von od. an der etwas äußerlich ist). – externus (außerhalb befindlich, Ggstz. intestinus u. domesticus). – od. der Komparat. exterior (wenn von zwei Dingen die Rede ist, z. B. pars exterior, Ggstz. interior). – adventicius. extrinsecus superveniens (von außen hinzukommend, Ggstz. insĭtus); verb. externus et adventicius. – assumptus extrinsecus u. bl. assumptus. assumptivus (von außen hinzugenommen, entlehnt); verb. assumptus et adventicius (Ggstz. innatus atque insitus). – u. durch den Genet. corporis (wenn »äußere« = des Körpers, z. B. hohe äu. Würde, magna corporis dignitas). – der äu. Kreis, orbis exterior; linea circumcurrens (als Linie, die den Kreis bildet); äu. Gestalt = Äußere (das), w. s.: äu. Dinge. s. Außen. ding: äu. Zieraten, extranea ornamenta: äu. Vorzüge, bona externa; bona corporis (in bezug auf den Körper, Ggstz. bona od. virtutes animi): äu. Güter, quae extra nos bona sunt: ein leichter äu. Anstrich, leviter extrinsecus inducta facies (bildl., Ggstz. veritas): einen äu. Anstrich haben, extrinsecus cultum esse: äu. Ursache, äu. Veranlassung, causa adventicia od. assumptiva; causa extrinsecus superveniens; causa, quae extrinsecus incĭdit (alle im Ggstz. zu causa innata, insĭta): äu. Beweisquellen, loci, qui assumuntur extrinsecus: äu. Bildung, politi mores. – Überall unübersetzt bleibt., äußerer, -e, -es, wo ein Gegensatz zu intestinus, domesticus u. dgl. nicht denkbar ist, z. B. äu. Nutzen, Vorteil, utilitas; commodum (z. B. alqd non ex re [eigentlichen, innern Wert], sed ex commodo aestimare): äu. Grund. causa (doch vgl. vorher): äu. Bildung, cultus; urbanitas (wie der Städter): äu. Ehre, honos: äu. Umrisse, lineamenta(n. pl.): äu. Gepränge, ambitio: äu. Umstände, fortuna (die äußern Glücksgüter jmds.). – äu. Wohlstand, res florentes; fortuna: der äu. Anschein, species (bes. »dem äu. Anschein nach«, specie, Ggstz. re, reapse, re ipsā); frons (bes. »dem äu. Anschein nach«, fronte, Ggstz. mente od. in recessu): äu. Erscheinung, Gestalt, facies, forma etc., s. Äußere (das). – äußerste, der, die, das, extremus (das von mir entfernteste; dah. übtr. = das äußerste, d. i. durch die Not gebotene, von dem gewöhnlichen Gange abweichende). [294] ultimus (das letzte in einer wirklichen od. gedachten Reihenfolge: dah. übtr. = das letzte, was von anderen noch übrig ist, was man sich nur nach den übrigen noch denken kann). – postremus (der hinterste, dernach allen übrigen vorhergehenden kommt, Ggstz. primus, princeps). – summus (der höchste; dah. übtr. = was über alles geht, von nichts überstiegen werden kann). – der äu. Preis, minimum pretium (dah.: was ist der äu. Preis? quanti emi potest minimo?): der äu. Termin, dies ultimus: die äu. Verzweiflung, desperatio extrema, ultima, postrema, summa; spes ultima (der letzte Grad der Hoffnung). – in die äu. Gefahr kommen, in ultimum discrimen adduci; in summum periculum vocari: das äu. Unglück, extremum malorum; extremus casus: die äu. Not, summae angustiae. extremae res. extrema od. ultima,n. pl. (sehr gefahrvolle Lage); ultimum od. extremum inopiae. summa inopia (äußerster, ärgster Mangel, äu. Armut): in die äu. Not geraten, venire ad ultimum od. extremum inopiae: es bis aufs Au. treiben, es aufs Au. kommen lassen, extrema od. ultima audere; quidvis perpeti: jmd. zum Äu. bringen, alqm ad summam desperationem adducere. alqm ad ultimam desperationem redigere (zur äußersten Hoffnungslosigkeit, Verzweiflung); in summum discrimen adducere alqm (in die äu. Gefahr): ich bin aufs Äu. gebracht, magnā desperatione affectus sum: das Au. versuchen, ultima od. extrema omnia od. extrema auxilia (d. i. die äu. Mittel) experiri: das Äu. dulden, extrema od. extremam fortunam pati: zum Äu. sich entschließen, ad extrema descendere: sich aufs äu. bemühen, das Au. tun, omnibus viribus contendere et laborare od. omni ope atque operā eniti, ut etc.: sie taten ihr Au., um sich zu beeilen, nihil ad celeritatem sibi reliqui fecerunt: es ist aufs Au. gekommen, ad extrema perventum est; res estad extremum perducta casum.

    deutsch-lateinisches > äußere

  • 13 Вид

    - species; genus (cibi; arborum atque frugum; aves omne genus); forma (agri; corporis); aspectus; prospectus; spectaculum; conspectus; spectaculum; visus; consicuum; facies; titulus;

    • вид вдаль, издали - prospectus;

    • вид сверху вниз - despectus;

    • вымерший вид - species emortua;

    • вымирающий вид - species emoriens;

    • вымышленный вид - species ficta;

    • высокогорный вид - species altimontana;

    • зарождающийся вид - species enascens;

    • интересный вид - species curiosa;

    • естественный вид - species naturalis;

    • искусственный вид - species artificialis;

    • ископаемый вид - species fossilis;

    • исчезающий вид - species evanescens;

    • исчезнувший вид - species evanida; habitus;facies;

    • общий вид ботанического сада - aspectus horti botanici;

    • северный склон имеет вид крутой, неприступной стены - declivitas borealis muri ardui et inaccessibilis aspectum praebet;

    • вид с вершины горы - prospectus e cacumine montis; visus,a,um;

    • вид цветка сбоку (сверху, снизу) - flos a latere (a superiore, ab inferiore) visus;

    • корни употребляются в пищу в виде салата - radices pro acetariis comeduntur;

    • в увеличенном виде - amplificatus;

    • в уменьшенном виде - deminutus;

    • принять важный вид - vultum componere;

    • принять серьёзный вид - vultum adducere; vultus severos induere;

    • принять вид старухи - simulare anum;

    • быть на виду - in conspectu esse;

    • терять из виду - e conspectu amittere;

    • под видом оказания услуги - officii simulatione;

    • под видом чего-л. - facie alicujus rei;

    • под обманчивым видом добродетели - specie virtutis et umbra;

    • делать вид - se facere (se facere alias res agere);

    • делать вид, что согласен - vultu assentire;

    • Это всё только для виду - ea omnia ostentui esse credo;

    • многие льют слёзы лишь для вида - lacrimas fundunt, ut ostendant;

    • возымев виды на что-л. - spem alicujus rei nactus;

    • виды на урожай - segetis fides;

    • не подавать вида, что страшно - mussitare timorem;

    • не подавать виду о своём замысле - consilium vultu tegere;

    • иметь в виду одно, а притворно утверждать другое - aliud agere, aliud simulare;

    • иметь в виду общественное благо - videre salutem publicam;

    • есть виды на победу - ostenditur victoria;

    • каков он на вид? - Qua facie est?

    • вся природа имела однообразный вид - unus erat toto naturae vultus in orbe;

    • потрясённый вид - coloris et vultus turbatio;

    • белоснежный на вид - niveus videri;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Вид

  • 14 Форма

    - forma; formamentum; figura; facies (urbis; locorum); sollemnitas;

    • квадратной формы - quadratae figurae;

    • тела, принявшие новые формы - corpora versa in facies novas;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Форма

  • 15 лицо

    persona [ae, f]; caput [itis, n]; homo [inis,m]; facies [ei,f] (rubida; cicatricosa); vultus [us,m] (vultum ad sidera tollere); os [oris, n]; frons, ntis, f; forma [ae, f] (forma reliquaque figura); aetas [atis, f] (mea; tua); animus [i,m] (animi totius Galliae); spiritus [us,m] (carissimus alicui)

    • юридическое лицо collegium [ii,n]

    • знать кого-л. в лицо aliquem facie cognoscere [noscitare]

    • черты лица – отображение души imago animi vultus est

    • выражение лица vultus (laetus; tristis; torvus; plenus furoris; vultu terrere aliquem)

    • расстроенное выражение лица coloris et vultus turbatio

    • притворное выражение лица vultūs ficti simulatique

    • быть к лицу decere (toga picta decet aliquem)

    • красивое лицо vultus praeclarus

    • лицо дурное, безобразное deformis facies; vultus distortus

    • бесстыдное лицо durum / ferreum os

    • лицо веселое, приятное moena, hilaris, blanda

    • лицо притворное / лукавое simulata frons; obvelatum os; fictus / simulatus vultus

    • лицо отвратительное taeter horridusque vultus

    • лицо его показывает, что он плохо ко мне расположен ex oculis et fronte constat eum male in me animatum esse

    • ничего в его лице нет приятного nihil in illo est ad aspectum venusti et praeclari

    • лицом он похож на отца, а нравом на деда vultu patrem refert, moribus avum

    • я знаю его в лицо illum de facie novi

    • печальное, смутное лицо vultus tristis et severus

    • лицо показывает совсем не то, что сердце animus dissentit a vultu

    • сделать сердитое лицо vultum severum induere

    • знатное лицо splendida persona

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > лицо

  • 16 Angesicht

    Angesicht, facies. os. frons (den Untersch. s. »Gesicht«, wo auch die hier fehlenden Verbindgg. zu suchen sind). – im A. (angesichts) jmds., coram alqo; inspectante od. praesente alqo; in conspectu alcis: im A. des Publikums, in luce atque in oculis civium: im A. (od. angesichts) aller, vor aller A. offen daliegen, aufgestellt sein, in medio esse od. positum esse. – im A. der Küste, in conspectu litoris: im A. des Lagers, pro castris (z. B. dimicare); ante frontem castrorum (z. B. copias struere). – im A. (angesichts) des Todes, moriens.

    deutsch-lateinisches > Angesicht

  • 17 Ansehen [2]

    Ansehen, das, I) das Werfen des Blickes auf einen Gegenstand, a) eig.: coniectus oculorum in alqm (alqd). – spectatio, contemplatio alcis rei (das Anschauen). – b) uneig.: α) Rücksicht: das A. der Person, discrimen personae (Plur. discrimina personarum), gelten lassen, servare: ohne A. der Person, nullius ratione habitā; delectu omni et discrimine omisso; omissis auctoritatibus; minime ambitiose (garnicht rücksichtsvoll. z. B. quaestiones habere). – β) Urteil aus dem Äußern: allem A. nach, ut veri simile est.

    II) äußere Gestalt: a) eig.: aspectus. visus. – species. forma. facies (Gestalt). – os (Gesichtsbildung). – vultus (Mienen). – habitus (Haltung des Körpers, der Kleidung etc.). – gutes A., der Schönheit nach, venustas. pulchritudo (von Frauen); dignitas corporis. decor (von Männern); der Gesundheit nach, bona corporis habitudo; corpus validum od. integrum: ein schlechtes A., deformitas corporis: ein jugendliches A., iuvenilis species: ein vornehmes A., forma ad dignitatem apposita: ein gesundes A. haben, bonā corporis habitudine esse: ein menschliches A. haben, esse humano visu: kein menschliches A. mehr haben, humanam faciem perdidisse. – b) uneig.: α) = äußerer Schein: [147] species. – einer Sache ein A. geben, alci rei speciem addere od. praebere: sich ein A. geben, se ostentare (viel Aufhebens von sich machen); magnifice incedere (hochtrabend einherschreiten). – die Sache hat ein anderes A. gewonnen, magna rerum commutatio facta est. – β) = Anschein, w. s.

    III) das äußere, als höher erkannte Verhältnis in Beziehung auf andere: auctoritas (durch Staatswürden und Ämter, durch Geburt und Rang erlangter Einfluß). – amplitudo (einflußreiche Stellung, die uns die Meinung anderer, der Ruf bei andern verleiht); verb. auctoritas atque amplitudo. – dignitas (persönliche Würde u. die daraus hervorgegangene einflußreiche Stellung). – gravitas (äußere u. innere Würde u. nachdrucksvolle Gültigkeit). – großes (hohes) A. haben, genießen, in großem (hohem) A. stehen, magnā esse auctoritate; auctoritate florere od. vigere; wegen etw., magna cum dignitate vivere propter alqd; magnum haberi alqā re (durch etw. für bedeutend gelten); magnum esse propter alqd (bedeutend sein, hoch stehen wegen etw.): bei jmd. in A. stehen, numerum habere od. obtinere, in aliquo loco et numero esse apud alqm: in großem, multum auctoritate valere od. posse apud alqm: jmd. in A. bringen, jmdm. A. verschaffen, auctoritatem alci parare, conciliare; producere alqm, mit u. ohne ad dignitatem (hervorziehen): jmd. zu A. und Ehren (im Staate) verhelfen, alqm ornare, tollere, verb. ornare et tollere. alqm exornare, attollere, verb. ornare et attollere (ersterevon jungen, letztere mehr von älteren Personen, die man unterstützen und heben will): einer Sache A. verleihen, verschaffen, alci rei auctoritatem tribuere, conciliare: sich A. erwerben, verschaffen, auctoritatem sibi comparare: A. erlangen, in A. kommen, zu A. gelangen, auctoritatem accipere, consequi: sich durch etwas großes A. erwerben, magnam auctoritatem sibi alqā re constituere.

    deutsch-lateinisches > Ansehen [2]

  • 18 ansehnlich

    ansehnlich, I) gut aussehend: speciosus. decorus. decorus ab aspectu (von anständigem Äußern). – insignis (hervorstechend). – conspicuus (auffallend, sehr ansehnlich). – von a. Gestalt, conspicuus formā: ein a. Äußere. decora facies. forma honesta et liberalis (bes. von Frauen); dignitas formae od. corporis. apposita ad dignitatem statura (von Männern). – Adv.speciose; decore; insigniter. – II) nicht gering, nicht unbedeutend: luculentus (nicht unbeträchtlich an äußerem u. innerem Wert, z. B. patrimonium, familia, scriptor). – magnus (groß); verb. magnus et luculentus (z. B. hereditas). – amplus (bedeutend, z. B. domus, praeda). – lautus (ganz anständig, stattlich, z. B. patrimonium). – procerus (langgestreckt, ansehnlich, von Länge, Höhe). – haud spernendus (nicht zu verachtend, z. B. latitudo: u. manus [Korps]). – eine a. Summe Geldes, magna od. grandis pecunia: ein a. Gebiet, agri lati: eine a. Versammlung, contio frequens: ein a. Verlust, damnum grave (Ggstz. leve). – ein a. Stück, ein a. Teil, eine a. Summe, auch [148] durch aliquantum mit Genet. (z. B. viae, muri, nummorum, aeris alieni).Adv. ample. – III) in Ansehen stehend, s. »angesehen«.

    deutsch-lateinisches > ansehnlich

  • 19 Ansicht

    Ansicht, A) eig. u. meton.: a) eig., die Handlung des Ansehens: spectatio. contemplatio (das Betrachten). – ich weiß es aus eigener A., compertum id habeo oculis; ipse id vidi. – b) meton.: α) das, was man sieht: aspectus (z. B. urbis). – β) die Art, wie man etw. sieht; z. B. dies ist die A. der Halle von vorn, haec facies, hic visus porticus a fronte. – B) uneig. = Meinung, w. s.

    deutsch-lateinisches > Ansicht

  • 20 aussehen

    aussehen, I) v. tr. = ausersehen, w. s. – II) v. intr.: 1) nach etwas ausschauen, s. (sich) umsehen nach etc. – 2) eine gewisse, bestimmte äußere Gestalt od. sonstige Beschaffenheit haben: a) persönl.: alqā specie esse. alqam od. alcis speciem habere, praebere, reddere, prae se ferre (der äußern Erscheinung nach). – alqo esse habitu (der Körperbeschaffenheit, Körperhaltung nach). – alcis oder alci similem esse od. videri (ähnlich sein od. zu sein scheinen). – imitari alqd (einer Sache an Gestalt, Farbe etc. nahe kommen, die Gestalt, Farbe etc. von etwas annehmen, z. B. picturam et lineamenta colorum [von einem Anstrich]: alas avium [v. Blättern]). – facie alcis similem esse. os vultumque alcis referre (jmdm. ähnlich sein hinsichtlich der Gesichtszüge). – fast au., wie etwas, alcis rei instar habere. quasi alcis rei instar obtinere (die Größe etc. von etw. haben, sich wie etw. ausnehmen, z. B. illa navis urbis instar habere videtur: u. quasi puncti instar obtinere). – geradeso, ebenso au., eādem esse specie et figurā; eodem esse habitu corporis od. oris; idem est habitus corporis od. oris: geradeso, ganz so au., wie jmd. od. etwas, simillimum esse alcis od. alcis rei u. alci rei. – wie neu, ganz wie neu au., recenti, recentissimā esse specie. – schwarz, weiß, rot, blaß au., nigro, albo, rubro, pallido colore esse (wirklich diese Farbe haben); nigricare. albere. rubere. pallere (dieser Farbe nahe kommen, schwärzlich etc. au.): ekelhaft au., habitu aspectuque taetro esse: häßlich, garstig au., deformem habere aspectum, deformem oder obscenum esse visu: sehr häßlich au., insignem esse ad deformitatem: gut au., speciem habere venustam. speciosum esse (ein schönes Äußere, eine schöne Gestalt haben übh.; spec. esse auch von gesunden Pers.); elegantem videri (geschmackvoll sich ausnehmen, von Lebl.); decoro esse corpore. decorā esse facie (ansehnlich, stattlich von Körper, von Gestalt sein); probum esse habitu. habitu esse haud indecoro (eine gute, stattliche Körperhaltung. haben); bonā corporis habitudine esse (eine gute Körperbeschaffenheit haben, gesund aussehen): sehr gut au., visum quendam habere insignem et illustrem (ein sehr hervorstechendes äußeres Ansehen haben); optimo esse habitu (von sehr guter Körperhaltung sein): nicht gut au., elegantiā carere (sich nicht geschmackvoll ausnehmen, v. Lebl.); minus bonā esse corporis habitudine (eine ungesunde, kränkliche Körperbeschaffenheit haben, ungesund, kränklich au., von Pers.): gut (wohl) aussehend, speciosus; venustus. non invenustus (durch seine Reize anziehend); probus habitu (gut der Körperhaltung nach, v. Pers.): sehr grausam. blutgierig au., toto ex ore alcis crudelitas eminet: verdrießlich, betrübt au., alci vultus tristis est in ore; frontem contraxisse (die Stirn gerunzelt haben, Ggstz. frontem exporrexisse, explicavisse, remisisse, [290] d. i. wieder heiter, freundlich au.): ernst au., alci vultus gravis est in ore; vultum com posuisse (das Gesicht in ernste Falten gelegt haben): verstört, bestürzt au., ore confuso esse: ganz bestürzt u. verstört au., ore confuso magnae perturbationis notas prae se ferre: vornehm au., esse formā ad dignitatem appositā; formā esse honestā et liberali: majestätisch au., esse formā imperatoriā oder augustā: wie ein Philosoph au., studium philosophiae habitu corporis praeferre oder prae se ferre: mehr wie ein Sieger als wie ein Sterbender au., victoris magis quam morientis vultum prae se ferre: wie ein Mädchen od. jungfräulich au., virginali esse habitu; v. einem Knaben, esse virgineā formā od. virgineo habitu; virginis os habitumque gerere (hinsichtlich der Gesichtszüge): wie ein Weib au., weiblich au., muliebri esse formā oder habitu (übh.); in muliebrem figuram habitumque formatum esse (in weiblicher Gestalt u. Haltung geformt sein, von einer Bildsäule): männlich (wie ein Mann) au., formā od. habitu esse virili: wie ein Mensch au., menschlich au., humano visu esse; esse humanā specie et figurā: wie der Vater au., patris similem esse; ganz, patris simillimum esse; mirā similitudine totum patrem exscribere: ich weiß nicht, wie er aussieht, ignoro, albus aterne sit: du bist dümmer, als du aussiehst, praeter speciem stultus es: sieht das nach einer Hochzeit aus? num videntur haec convenire nuptiis? – au., als ob etc., videri mit folg. Nom in. u. Infin. (z. B. id agendum, ut ea facere videamur irati, daß wir aussehen, als ob wir dieses im Zorne täten). – er sieht aus, als ob er lacht, speciem ridentis praebet: gernwissen wollen, wiejmd. od. etw. aussieht. alcis od. alcis rei formam cognoscere studere. – ein Friede, der wie Krieg aussieht, pax similis belli. – b) un. persönl.: wie sieht es in der Stadt aus? quae facies urbis?: wie sieht es um den Staat aus? quae forma rei publicae?: es sieht ganz anders im Staate aus, magna rerum commutatio oder conversio facta est: es sieht gut, schlecht mit der Sache aus, res bene, male se habet. – es sieht aus, als ob etc. videtur (persönl.) mit Nomin. u. Infin. (z. B. ut exstinctae potius amicitiae quam oppressae videantur, so daß es aussieht, als ob die Fr. mehr erloschen als erstickt wäre).

    deutsch-lateinisches > aussehen

См. также в других словарях:

  • faciès — [ fasjɛs ] n. m. VAR. (vx ou sc.) facies • 1823; bot. 1758; lat. facies « face » ♦ Didact. 1 ♦ Aspect du visage (en médecine, anthropologie). Le faciès indien, mongol. « Quelle admirable figure aura le père Babinet [...] Je vois de là son facies …   Encyclopédie Universelle

  • facies — faciès [ fasjɛs ] n. m. VAR. (vx ou sc.) facies • 1823; bot. 1758; lat. facies « face » ♦ Didact. 1 ♦ Aspect du visage (en médecine, anthropologie). Le faciès indien, mongol. « Quelle admirable figure aura le père Babinet [...] Je vois de là son… …   Encyclopédie Universelle

  • Facies — Faciès Sommaire 1 Sens commun 2 Signification en géologie 3 Signification en sédimentologie 4 Signification en biologie …   Wikipédia en Français

  • facies — FÁCIES, faciesuri, s.n. 1. Aspect caracteristic al feţei în cursul unei boli, al unei stări emotive etc.; p. gener. fizionomie. 2. Aspect al unei culturi arheologice în ce are ea mai caracteristic. 3. Totalitate a particularităţilor mineralogice… …   Dicționar Român

  • Facies — Saltar a navegación, búsqueda Se denomina facies al conjunto de rocas con determinadas características, ya sean paleontológicas (fósiles) y litológicas (como la forma, el tamaño, la disposición de sus granos y su composición de minerales) que… …   Wikipedia Español

  • FACIES — soli animalium est homini, cuius loco coeteris os et rostra, Plin. l. 11. c. 31. De ea sic Paschal. Coron. l. 5. c. 3. Ecquis non stupeat in illa altera (capitis parte) quae est attributa vultui, qui vultus est imago ingenii? Nam quia frons est… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • facies — f. med. Aspecto o expresión de la cara provocada por una enfermedad concreta. Medical Dictionary. 2011. facies cara, rasgos de la cara …   Diccionario médico

  • Facĭes — Facĭes, 1) (lat.), das Gesicht; daher Facies hippocratĭca, der eigentliche Gesichtsausdruck Sterbender u. tödtlich Kranker, s. Hippokratisches Gesicht. Facies leprōsa, eine Aussatzkrankheit, die im Gesicht knollige Auswüchse macht. 2) Fläche an… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • facies — En medicina, ‘aspecto del semblante motivado por alguna enfermedad o alteración del organismo’ y, en geología, ‘conjunto de caracteres presentes en un objeto o estrato geológico, que generalmente refleja sus condiciones de formación’. Es voz… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • facies — (Del lat. facĭes, cara). 1. f. Aspecto, caracteres externos de algo. 2. Med. Aspecto del semblante en cuanto revela alguna alteración o enfermedad del organismo. facies hipocrática. f. Aspecto característico que presentan generalmente las… …   Diccionario de la lengua española

  • Facies — Fa ci*es, n. [L., from, face. See {Face}.] [1913 Webster] 1. The anterior part of the head; the face. [1913 Webster] 2. (Biol.) The general aspect or habit of a species, or group of species, esp. with reference to its adaptation to its… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»