-
1 façade
-
2 noircir
nwaʀsiʀv1) schwärzen, schwarz färben2) (fig) beschmutzen, beflecken, in düsteren Farben beschreiben3)4)se noircir (fig) — sich betrinken, sich anklagen, sich beschuldigen
noircirnoircir [nwaʀsiʀ] <8>façade, fruit schwarz werden; ciel sich verdunkeln; bois, couleur nachdunkeln; peau, personne braun werden -
3 aveugle
avœgl
1. adj
2. m/fBlinde(r) m/fAu royaume des aveugles les borgnes sont rois. — Unter den Blinden ist der Einäugige König.
aveugleaveugle [avœgl]I Adjectif1 (privé de la vue) blind; Beispiel: être aveugle d'un œil/des deux yeux auf einem Auge/beiden Augen blind sein; Beispiel: aveugle de naissance von Geburt an blind►Wendungen: en aveugle unüberlegt -
4 blanchiment
blɑ̃simɑ̃m1) TECH Bleiche f, Bleichen n2) blanchiment d'argent (fig) Geldwäsche fblanchimentblanchiment [blã∫imã] -
5 délabré
delabʀeadjdélabré -
6 front
fʀɔ̃m1) ANAT Stirn f2) MIL Front f3)faire front — die Stirn bieten (fig)
4)avoir le front de — die Stirn haben etw zu tun, sich erdreisten etw zu tun, sich unterstehen etw zu tun
5)de front — frontal, von vorn, direkt, ohne Umschweife
6)frontfront [fʀõ]2 (façade) Front féminin; d'une montagne Vorderseite féminin; Beispiel: front de mer Strandpromenade féminin►Wendungen: faire front commun/offrir un front commun contre quelqu'un/quelque chose gemeinsame Front gegen jemanden/etwas machen; marcher le front haut den Kopf hochtragen; baisser le front sich schämen; relever le front sich wieder aufrichten; de front (côte à côte) nebeneinander; (de face) Beispiel: attaquer un problème de front ein Problem direkt angehen; Beispiel: se heurter de front frontal aufprallen; (simultanément) gleichzeitig -
7 orner
ɔʀnev1) ausschmücken, schmücken, verzieren2) ( garnir) behängenornerorner [ɔʀne] <1>2 (servir d'ornement) schmücken; Beispiel: être orné de quelque chose objet, vêtements mit etwas verziert sein; mur, pièce, salle mit etwas geschmückt seinBeispiel: s'orner de quelque chose personne sich mit etwas schmücken; chose mit etwas geschmückt sein -
8 ravalement
-
9 régularité
ʀegylaʀitef1) ( uniformité) Gleichmäßigkeit f, Regelmäßigkeit f2) ( harmonie) Harmonie f, Ebenmäßigkeit f3) ( conformité) Vorschriftsmäßigkeit f, Korrektheit frégularitérégularité [ʀegylaʀite]1 (harmonie) d'un dessin, d'une façade Regelmäßigkeit féminin; des traits du visage Regelmäßigkeit, Ebenmäßigkeit féminin -
10 terreux
-
11 vernis
vɛʀnim1) TECH Glasur f2) ( en cosmétique) Lack m3) (fig) Anstrich m, Schein mvernisvernis [vεʀni]
См. также в других словарях:
façade — [ fasad ] n. f. • 1611; fassade 1565; it. facciata, de faccia « face » 1 ♦ Face antérieure d un bâtiment où s ouvre l entrée principale, donnant le plus souvent sur la rue. ⇒ 2. devant, front. « Le plan de cette belle façade du Louvre [...] qui… … Encyclopédie Universelle
Façade — • The face or front of any building. In ecclesiastical architecture the term is generally used to designate the west front; sometimes the transept fronts Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Facade Façade … Catholic encyclopedia
Facade — Façade Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom … Wikipédia en Français
facade — UK [fəˈsɑːd] / US [fəˈsɑd] or façade UK / US noun Word forms facade : singular facade plural facades 1) [countable] the front of a building, especially one that is large or impressive 2) [singular] a false appearance or way of behaving that hides … English dictionary
façade — facade UK [fəˈsɑːd] / US [fəˈsɑd] or façade UK / US noun Word forms facade : singular facade plural facades 1) [countable] the front of a building, especially one that is large or impressive 2) [singular] a false appearance or way of behaving… … English dictionary
Façade — Façade, (italiensk facciata, forside) er benævnelsen på forsiden af en bygning; man taler vel tillige om side facade, men facade betegner for byhuses vedkommende forsiden, den, som ved sin dekorative udstyrelse udtrykker bygningens karakter og… … Danske encyklopædi
façade — Façade. s. f. Frontispice d un grand edifice. La façade d une Eglise. la façade d un Palais … Dictionnaire de l'Académie française
facade — 1650s, front of a building, from Fr. façade (16c.), from It. facciata, from faccia face, from V.L. *facia (see FACE (Cf. face) (n.)). Figurative use by 1845 … Etymology dictionary
facade — , façade (fah SAHD) [French, from Italian] The main face or front of a building; the side visible to the public. An outward appearance, especially one designed to make a good impression; a false front. the façade of whose 18th century… … Dictionary of foreign words and phrases
facade — or façade [fə säd′] n. [Fr < It facciata < faccia < VL facia: see FACE] 1. the front of a building; part of a building facing a street, courtyard, etc. 2. the front part of anything: often used figuratively, with implications of an… … English World dictionary
Facade — Fa [,c]ade (f[.a] s[.a]d or f[.a] s[=a]d ), n. [F., fr. It. facciata, fr. faccia face, L. facies. See {Face}.] (Arch.) The front of a building; esp., the principal front, having some architectural pretensions. Thus a church is said to have its… … The Collaborative International Dictionary of English