-
1 furibunde
fŭrĭbundē, adv., v. furibundus fin. -
2 furibunde Erregung
прил. -
3 furibundus
I.In gen.:* II.homo ac perditus (Clodius),
Cic. Sest. 7, 15:impetus,
id. Phil. 13, 9:tum ille (Catilina) furibundus: Quoniam, etc.,
Sall. C. 31 fin.:taurus,
Ov. M. 13, 871:ignibus et ventis furibundus fluctuet aër,
Lucr. 6, 367:cum semel accepit solem furibundus (Leo) acutum,
Hor. Ep. 1, 10, 17:latronis impetus crudeles ac furibundos retardare,
Cic. Phil. 13, 9, 19:silentia,
Stat. Th. 10, 896.—Esp., filled with prophetic inspiration, inspired:hariolorum et vatum furibundae praedictiones (shortly before: furente modo and furor),
Cic. Div. 1, 2, 4.— -
4 состояние сильнейшего возбуждения
npsych. furibunde ErregungУниверсальный русско-немецкий словарь > состояние сильнейшего возбуждения
-
5 взбешённый
rabide, rabioseragiosefuribunde. -
6 неистовство
furorrabiephrenesia\неистовство ствовать ragiarrabiar\неистовствоый furibunderagioserabioserabidephreneticultragiose. -
7 разъярённый
rabiderabioseragiosefuribunde.
См. также в других словарях:
furibond — furibond, onde [ fyribɔ̃, ɔ̃d ] adj. • v. 1355; lat. furibundus « délirant, égaré » ♦ Qui ressent ou annonce une grande fureur, généralement disproportionnée à l objet qui l inspire, au point d en être légèrement comique. ⇒ furieux; fam. fumasse … Encyclopédie Universelle
furibond — furibond, onde (fu ri bon, bon d ) adj. 1° Sujet à de grands emportements de colère. • S il y avait eu quelques reproches à faire à Sénèque et à Burrhus, la jalouse, ambitieuse et furibonde Agrippine les aurait elle épargnés ?, DIDER. Claude… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
furibúnd — adj. m., pl. furibúnzi; f. sg. furibúndã, pl. furibúnde … Romanian orthography
furibund — FURIBÚND, Ă, furibunzi, de, adj. Plin de furie, foarte furios, mânios la culme; turbat. – Din fr. furibond, lat. furibundus. Trimis de RACAI, 21.11.2003. Sursa: DEX 98 FURIBÚND adj. (livr.) rabiat, (fig.) turbat. (Un om furibund; o ieşire… … Dicționar Român