-
21 attrecto
at-trecto (ad-trecto), āvī, ātum, āre (ad u. tracto), antasten, betasten, berühren, I) eig.: 1) im allg.: blanditia popularis aspicitur, non attrectatur, man fühlt sie nicht, Cic. Planc. 29. – 2) insbes.: a) ungeziemend, unzüchtig berühren, betasten, libros (Sibyllinos) violatis oculis legere, contaminatis manibus attrectare, Cic.: attr. id signum, Liv.: singula non indecore, Apul.: quam (rupem) profanum sit attrectari hominis manu, Plin.: ne me attrecta, Plaut.: comperce me attrectare, Plaut.: alqm nimium familiariter, Plaut.: uxores a cena redeuntes, Cic.: sin nullius libidine corpus attrectaretur, Augustin. – b) prägn., etw. antasten, an etw. Hand anlegen, nach etw. greifen = etw. sich gegen Gebühr anzueignen suchen, regias gazas, Liv.: insignia summi imperii, fasces securesque, Liv.: alienam rem, Mas. Sabin. bei Gell. 11, 18, 20: fiscalem pecuniam Paul. sent. 5, 27, 1. – II) übtr.: 1) sich mit etw. befassen, feralia, Tac.: ferrum attrectasse (als Waffenschmied und dann als Soldat), Treb. Poll.: indecorum, attrectare quae non obtineret, Tac. – u. sich mit jmd. befassen = sich an jmd. versuchen, iterum Atreum, Acc. tr. 198 (b. Cic. de or. 3, 219). – 2) etw. berühren = erwähnen, virtutes alcis, Nazar. pan. 3, 2: praeteritas res tuas, Pacat. pan. 47, 1. – ⇒ arch. Nbf. attracto, wovon attractare, Plaut. Poen. 350; attractatus, Acc. tr. 198.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attrecto
-
22 donum
dōnum, ī, n. (v. dare), die Gabe, das Geschenk des freien guten Willens (vgl. munus), I) im allg.: regale, Cic.: dona dotalia, Liv.: dona militaria, Caes., Sall. u.a.: dona nuptialia, Cic.: dona naturae, Cic.: eximia naturae dona, Plin.: deorum dono atque munere, Cic.: dona dare, Komik. u. Nep. (u. so dona dando, zus. = durch Schenken, Sen.): legem de donis et muneribus (Geschenke aller Art an die Sachwalter) ferre, Cic.: donis militaribus amplissime alqm donare, Caes.: certatim dona mittere et munera, Plaut.: alqd dono mittere alci, Perioch. Sulpic. ad Ter. eun. v. 8: id dono datur atque accipitur, Sall. fr.: alqm od. alqd dono dare alci, Ter.: pro magnis beneficiis animam dono dedisse, zum Opfer gebracht haben, Sall. fr.: dono (zum Geschenke) emere eam (puellam) alci, Ter.: quae (examina apium) dono vel aucupio contingunt, die man zum G. bekommt oder selbst einfängt, Col. – dona ultima od. suprema, »die letzte Ehre« die man den Verstorbenen durch Opfer u. dgl. erweist, Ov. u. Val. Flacc. – II) (wie δῶρον) insbes., a) das Weihgeschenk (ἀνάθημα), die Opfergabe, das Opfer, dona templi, Quint.: dona turea, Verg.: eius victoriae ergo Apollini dona dare, Nep.: dona deûm templis ferre, Ov.: dona magnifica Delphos ad Apollinem mittere, Cic. – m. obj. Genet. (für), donum Apollinis, Liv. 5, 23, 8. – b) das Totenopfer, dona feralia————od. ultima, Ov.: exstincto cineri sua dona ferre, Ov. -
23 fleo
fleo, flēvī, flētum, ēre, I) intr. weinen (Ggstz. ridere, gaudere), A) eig.: quin fles? Plaut.: quid fles? Afran. fr.: ne fle! Plaut.: fl. ubertim, Sen. rhet., uberius, Cic.: fl. cum alqo (Ggstz. gaudere cum alqo), Eccl.: fl. cum gemitu, Amm.: fl. de illa et pro illa, Eccl.: fl. de filii morte, Cic.: ob nostras vias, Tibull.: ab insidiis, Prop.: ad singula, Suet.: fl. gaudio, Freudentränen weinen, vergießen, Paneg. vet.: u. so flere prae gaudio, Sulp. Sev. de vit. Mart. 13, 9: fl. effusius, Curt., effusissime, Sen.: alci, vor jmd. weinen, seine Tränen in dessen Busen ausschütten, Prop. 1, 12, 15: alqm flere cogere, zu Tränen rühren (v. Bitten), Curt.: u. so lapides flere et lamentari cogere, Cic.: flere desinere, nicht mehr weinen, ausweinen, Catull. u. Sen. rhet. – Passiv unpers., maeretur, fletur, lamentatur diebus plusculis, Apul. met. 4, 33: oratur, psallitur, fletur, Sidon. epist. 5, 14, 3. – Partiz. Perf. medial = weinend, fleta et lacrimosa, Apul. met. 7, 27 in. – B) übtr.: a) v. Pferden, hell aufwiehern, Suet. Caes. 81, 2. – b) (poet.) v. Lebl., eine Feuchtigkeit von sich geben, tränen, träufeln, uberibus flent omnia guttis, Lucr. 1, 349: u. so Prud. cath. 5, 28. – II) tr.: 1) jmd. od. etwas beweinen, weinend beklagen, illum, Plaut.: amissum fratrem, Sen. rhet.: iuvenem, Ov.: Germanicum, Tac.: simul mortuos vivosque, Curt.: alqm tacite, Sen. rhet.: alqm muliebriter, Spart.: flens————meum et rei publicae casum, Cic.: neptium necem, Curt.: filii necem, Tac.: inultos dolores, Ov.: servitutem tristem, Phaedr. – m. folg. quod (daß), quod interemi, non quod amisi, fleo, Sen. Phaedr. (Hipp.) 1131. – m. folg. Acc. u. Infin., Verg. ecl. 3, 78. Hor. carm. 1, 5, 6 u. ep. 1, 17, 55. Tibull. 1, 10, 55. Prop. 1, 7, 18. Val. Flacc. 1, 633. – im Passiv, nata fleatur, Ov.: multum fleti ad superos, Verg. – minus est quod flendum meo nomine, quam quod illius gaudendum est, Quint. 6. praef. 8: dah. flendus, beweinenswert, fl. Graecia, Ov. met. 14, 474: fortuna (Ggstz. laeta), Ov. trist. 1, 1, 122: neutr. pl. subst., flenda pati, Sen. Troad. 421 (415). – 2) übtr.: a) weinend-, unter Tränen vortragen, -singen, feralia carmina, Col. poët. 10, 350. – oder klagen, cavā testudine amorem, Hor. epod. 14, 11. – b) weinend bitten, flemus, ni (= ne) nos divideret, Prop. 2, 7, 2: flere coepit, ne amicus pro se periret, Hyg. fab. 257. – c) (poet.) v. Lebl. eine Feuchtigkeit von sich geben, etw. träufeln lassen, quem (sanguinem) plaga flerat roscidis livoribus, Prud. perist. 10, 705. – ⇒ Synk. Perf. flesti, Ov. her. 5, 43 u. 45: flerunt, Verg. georg. 4, 461 u.a. Dichter: flerat, Prud. perist. 10, 705 (s. oben): flesset, Stat. silv. 2, 1, 145: flesse, Liv. 30, 44, 7. Plin. 9, 172. Ov. art. am. 2, 188 u.a. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 3, 480. -
24 attrectō (adt-)
attrectō (adt-) āvī, ātus, āre [ad + tracto], to touch, handle: signum, L.: Penates, V.: libros manibus. — Supin. acc.: Atreum attrectatum advenit.— To busy oneself with: feralia, Ta.: quae non obtineret, Ta.—To lay hold of, appropriate: gazas, L. -
25 adtrecto
at-trecto ( adt-, Weissenb., Halm; att-, Ritschl, Rib., Kayser), āvi, ātum, 1, v. a. [tracto], to touch, handle, freq. in an unlawful manner (syn.: contrecto, tracto, tango, palpo).I.Lit.:II.Ne me attrecta,
Plaut. Pers. 2, 2, 45:aliquem nimium familiariter attr ectare,
id. Rud. 2, 4, 6:uxorem alicujus attrectare,
Cic. Cael. 8 fin.; Suet. Ner. 26 (cf. contrecto):signum Junonis adtrecta re,
Liv. 5, 22:patrios penates attrectare,
Verg. A. 2, 719:feralia adtrectare,
Tac. A. 1, 62 fin.:libros contaminatis manibus,
Cic. Har. Resp. 13: alienam rem, Sabin. Jus Civ. ap. Gell. 11, 16, 20:si attrectaverit me pater,
Vulg. Gen. 27, 12.— To feel after, grope for (eccl. Lat.):quasi absque oculis parietem attrectavimus,
Vulg. Isa. 59, 10.—Trop.: Facilis est illa occursatio et blanditia popularis; aspicitur, non attrectatur;procul apparet, non excutitur (the figure is derived from paintings or other works of art),
it is looked at, not touched, Cic. Planc. 12 Wund.—Also, to appropriate to one's self:regias etiam adtrectamus gazas,
Liv. 34, 4, 2:fasces securesque,
id. 28, 24:indecorum, adtrectare quod non obtineret,
Tac. A. 3, 52.— To feel after, seek to find (eccl. Lat.):quaerere Deum, si forte attrectent eum,
Vulg. Act. 17, 27. -
26 attrecto
at-trecto ( adt-, Weissenb., Halm; att-, Ritschl, Rib., Kayser), āvi, ātum, 1, v. a. [tracto], to touch, handle, freq. in an unlawful manner (syn.: contrecto, tracto, tango, palpo).I.Lit.:II.Ne me attrecta,
Plaut. Pers. 2, 2, 45:aliquem nimium familiariter attr ectare,
id. Rud. 2, 4, 6:uxorem alicujus attrectare,
Cic. Cael. 8 fin.; Suet. Ner. 26 (cf. contrecto):signum Junonis adtrecta re,
Liv. 5, 22:patrios penates attrectare,
Verg. A. 2, 719:feralia adtrectare,
Tac. A. 1, 62 fin.:libros contaminatis manibus,
Cic. Har. Resp. 13: alienam rem, Sabin. Jus Civ. ap. Gell. 11, 16, 20:si attrectaverit me pater,
Vulg. Gen. 27, 12.— To feel after, grope for (eccl. Lat.):quasi absque oculis parietem attrectavimus,
Vulg. Isa. 59, 10.—Trop.: Facilis est illa occursatio et blanditia popularis; aspicitur, non attrectatur;procul apparet, non excutitur (the figure is derived from paintings or other works of art),
it is looked at, not touched, Cic. Planc. 12 Wund.—Also, to appropriate to one's self:regias etiam adtrectamus gazas,
Liv. 34, 4, 2:fasces securesque,
id. 28, 24:indecorum, adtrectare quod non obtineret,
Tac. A. 3, 52.— To feel after, seek to find (eccl. Lat.):quaerere Deum, si forte attrectent eum,
Vulg. Act. 17, 27. -
27 exsequiae
I.A funeral procession, funeral obsequies (freq. and class.;II.syn.: funus, pompa, justa, inferiae, feralia): funus, quo amici convenerant ad exsequias cohonestandas,
Cic. Quint. 15, 50; cf.:exsequias funeris prosequi,
id. Clu. 71, 201; and:funus innumeris exsequiis celebratum,
Plin. 10, 43, 60, § 122:Clodii cadaver spoliatum imaginibus, exsequiis,
Cic. Mil. 13, 33:justis exsequiarum, id. Leg, 2, 17, 42: fertur in exsequiis matrona,
Ov. F. 2, 847:exsequiis rite solutis,
Verg. A. 7, 5 et saep.:exsequias ire,
to go to the funeral, Ter. Ph. 5, 8, 37; Ov. Am. 2, 6, 2; Sil. 15, 395; Vulg. Gen. 50, 10 al. —Transf., in late Lat., for reliquiae, the earthly remains, relics:humiliter sepultae Neronis,
Eutr. 7, 18; id. 9, 2; Sext. Ruf. Brev. 22. -
28 fleo
flĕo, flēvi, flētum, 2 (contr. forms flēsti, Ov. H. 5, 43; 45:I.flēmus,
Prop. 2, 7, 2; cf. Lachm. ad Lucr. p. 291:flērunt,
Verg. G. 4, 461; Stat. S. 2, 1, 175:flēsset,
id. ib. 145:flēsse,
Ov. M. 6, 404; Liv. 30, 44, 7), v. n. and a. [for flev-o, root phlu-; Gr. phluô, to bubble up, etc.; L. fluo, fluvius, etc.; cf. Curt. Gr. Etym. p. 301 sq.].Neutr.A.Lit., to weep, cry, shed tears (syn.: ploro, lugeo, lacrimo): maerentes, flentes, lacrimantes, commiserantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. 107 ed. Vahl.):B.fleo, quia dijungimur,
Plaut. Mil. 4, 8, 18:quin fles,
id. Ps. 1, 1, 73:nimium haec flet,
id. Mil. 4, 8, 14:ne fle, mulier!
id. Ep. 4, 2, 31:quid fles, Asterie?
Hor. C. 3, 7, 1:ille me complexus atque osculans flere prohibebat,
Cic. Rep. 6, 14 fin.:haec cum pluribus verbis flens a Caesare peteret,
Caes. B. G. 1, 20, 5; cf. id. ib. 7, 26, 3; id. B. C. 1, 76, 1; 3, 98, 2:deceptus quoniam flevit et ipse, deus,
Prop. 2, 16 (3, 8), 54:felix qui potuit praesenti flere puellae,
before, in the presence of, Prop. 1, 12, 15; cf. Tib. 1, 10, 64:o multa fleturum caput!
Hor. Epod. 5, 74:lapides mehercule omnes flere et lamentari coëgisses,
Cic. de Or. 1, 57, 245.— Pass. impers.:ad sepulcrum venimus: in ignem posita est: fletur,
Ter. And. 1, 1, 102:minus est, quod flendum meo nomine quam quod gaudendum illius est,
Quint. 6 praef. § 8; so id. 6, 2, 3; 11, 1, 52.—Transf.* 1.Of horses, to neigh:2.equorum greges comperit ubertim flere,
Suet. Caes. 81.—Of things, to drop, trickle (ante- and post-class.):II.uberibus flent omnia guttis,
Lucr. 1, 349:flevit in templis ebur,
Sen. Thyest. 702:imber,
Prud. Cath. 5, 24.Act., to weep for, bewail, lament, a person or thing; to sing mournfully (mostly poet. and in post-Aug. prose; once in Cic.): He. Ne fle. Er. Egone illum non fleam? egone non defleam Talem adolescentem? Plaut. Capt. 1, 2, 36:(β).unicum (filium) mater,
Cat. 39, 5:parentes Troĭlon,
Hor. C. 2, 9, 17:Gygen,
id. ib. 3, 7, 1;amissas amicitias,
Cat. 96, 4:* Pisonem eis verbis flens meum casum vexavit,
Cic. Sest. 28, 60:filii necem,
Tac. A. 6, 10; 2, 71:suam vicem,
Curt. 10, 5, 21:servitutem tristem,
Phaedr. 1, 2, 6:amissum conjugem,
Just. 28, 4, 4:fidem mutatosque deos,
Hor. C. 1, 5, 6:moechos arrogantes,
id. ib. 1, 25, 10:catellam raptam sibi,
id. Ep. 1, 17, 56:amorem testudine,
id. Epod. 14, 11: feralia carmina, to sing, Col. poët. 10, 350:virum,
Sen. Contr. 2, 11, 1:amissum fratrem,
id. ib. 4, 29, 8:adlatum ad se Pompeii caput,
id. ib. 10, 32, 1.—In part. perf.:multum fleti ad superos,
bewailed, lamented, Verg. A. 6, 481; Stat. Th. 4, 103.—With object-clause:agmina septem Flebis in aeterno surda jacere situ,
Prop. 1, 7, 18; Val. Fl. 1, 633.—Hence, flē-tus, a, um, P. a., weeping:mater fleta et lacrimosa,
App. M. 7, p. 199 fin. (but in Lucr. 2, 631 the correct read. is sanguinolenti).
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Feralia — was a Roman feast honoring the infernal powers . It fell on February 21 and was the last day of the Parentalia, a week long festival that honored the dead. The Feralia was also a religious holiday sacred to Jupiter, whose surname was Feretrius … Wikipedia
FERALIA — feriae apud romanos Diis Manibus sacratae. Ovid. Fast. l. 2. v. 569. Hanc quia iusta ferat, dixêre Feralia, lucem … Hofmann J. Lexicon universale
Feralia — (röm. Rel.), s.u. Februus … Pierer's Universal-Lexikon
Feralĭa — (Feralien), bei den Römern der letzte Tag des vom 13.–21. Febr. gefeierten Totenfestes (s. Parentalien); am nächsten Tage fand das Liebesfest der lebenden Verwandten statt, die Caristia (s. Karistien) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Feralia — Les Feralia sont, dans la Rome antique, des fêtes annuelles célébrées à Rome durant le mois de février, en l honneur des morts. Au sens restreint, il s applique spécialement au dernier jour de ces fêtes, c est à dire au jour où les Mânes étaient… … Wikipédia en Français
Feralia februalis — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum … Wikipedia
feralia — fe·ra·lia … English syllables
feralia — fəˈrālēə noun plural Usage: usually capitalized Etymology: Latin, from neuter plural of feralis of the dead : public religious ceremonies of ancient Rome held in honor of the dead upon the last day of the Parentalia compare manes … Useful english dictionary
Genialia — Feralia Les Feralia sont, dans la Rome antique, des fêtes annuelles célébrées à Rome durant le mois de février, en l honneur des morts. Au sens restreint, il s applique spécialement au dernier jour de ces fêtes, c est à dire au jour où les Mânes… … Wikipédia en Français
Фералии — • Feralia или Parentalia, (или Паренталии), праздник, который в Риме 21 февраля справляли по умершим. Верили, что в этот день дозволялось душам умерших витать на земле, и приносили умершим родственникам искупительные жертвы и… … Реальный словарь классических древностей
Фералии — (Feralia) у древних римлян праздник поминовения умерших, приходившийся на 21 февраля и замыкавший ряд так называемых родительских дней (dies parentales), начинавшихся с февральск. ид (13 февраля). В противоположность остальным dies parentales… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона