-
1 furo
furo furo, -, -, ere бесноваться, безумствовать -
2 furo
furo furo, -, -, ere безумствовать -
3 (furō)
(furō) —, —, ere [FVR-], to rage, rave, be out of one's mind, be mad, be furious: valetudinis vitio: inquiram, quid sit furere, etc., H.: recepto Dulce mihi furere est amico, play the fool, H.: luctu filii, be distracted: dolore, O.: Inachiā, to be madly in love with, H.: furebat, se vexatum, etc.: te reperire, is madly eager, H.—Poet.: hunc sine me furere ante furorem, V.—Of things, to rage, be furious: furit mugitibus aether Concussus, V.: ignis in stipulis, V.: stella leonis, H. -
4 furo
fŭro, ŭi ( perf. rare, Sen. Orest. 846; Serv. Verg. A. 1, 41 al.;I.usually supplied by insanivi,
Diom. p. 376 P.; Prisc. 817 P.; gen. plur. part. sync. furentum, Verg. A. 11, 838), 3, v. n. [cf. Gr. thouros, hasty; thorein, thrôskô, to leap; cf. thêr, wild; Lat. fera, ferox; v. Curt. Gr. Etym. p. 256], to rage, rave (in sickness or when in a passion), to be out of one's mind, to be mad, furious (syn.: insanio, deliro, desipio).Lit. (class.): quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant:(β).quasi vero atra bili solum mens ac non saepe vel iracundiā graviore vel timore vel dolore moveatur: quo genere Athamantem, Alcmaeonem, Ajacem, Orestem furere dicimus, etc.,
Cic. Tusc. 3, 5, 11:quid est aliud furere, non cognoscere homines, non cognoscere leges, non senatum,
id. Pis. 20, 47; cf.:qui valetudinis vitio furunt et melancholici dicuntur,
id. Div. 1, 38, 81; and Dig. 23, 2, 9:primum inquiram, quid sit furere, etc.,
Hor. S. 2, 3, 41:insanire ac furere,
Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39:furere et bacchari,
id. Brut. 80, [p. 797] 276; cf.: non ego sanius Bacchabor Edonis: recepto Dulce mihi furere est amico, to play the fool, act foolishly (an imitation of the Anacreontic thelô thelô manênai), Hor. C. 2, 7, 28:Telamon iratus furere luctu filii videretur,
to be distracted, Cic. de Or. 2, 46, 193:ille, si non acerrime fureret, auderet, etc.,
id. Pis. 21, 50: furere adversus aliquem, Tiber. ap. Suet. Tib. 61:num furis? an prudens ludis me obscura canendo?
Hor. S. 2, 5, 58:furit ille dolore,
Ov. M. 12, 478:amore,
Val. Fl. 5, 427; cf.: ex quo destiti Inachia furere, to be madly in love with (Gr. mainesthai epi tini), Hor. Epod. 11, 6:in aliqua,
Quint. Decl. 289:in celeres iambos Misit (me) furentem,
Hor. C. 1, 16, 25.—With acc. and inf.:(γ).(Clodius) furebat, a Racilio se contumaciter urbaneque vexatum,
Cic. Q. Fr. 2, 1, 3.— With inf.:furit vinci dominus profundi,
Sen. Med. 597:ecce furit te reperire atrox Tydides,
Hor. C. 1, 15, 27.—With acc. ( poet.):II.hunc sine me furere ante furorem,
Verg. A. 12, 680:praecipuum tunc caedis opus, Gradive, furebas,
Stat. Th. 9, 5.—Transf., of inanim. and abstr. things ( poet. and in post-Aug. prose):nubes interdum perscissa furit petulantibus auris,
Lucr. 6, 111; cf.:furit mugitibus aether concussus,
Verg. G. 3, 150:ventus,
Lucr. 6, 687:impetus Aetnae,
id. 2, 593; cf.:flamma in Aetna,
Hor. Epod. 17, 33:ignis in stipulis,
Verg. G. 3, 100:stella vesani leonis,
Hor. C. 3, 29, 19:atra tempestas effusis imbribus,
Verg. A. 5, 694:furit aestus harenis,
id. ib. 1, 107:flammae furentes,
id. ib. 4, 670:furit ardor edendi,
Ov. M. 8, 828:nec copia argenti tantum furit vita,
Plin. 33, 11, 53, § 147.—With acc. and inf.:fama furit, versos hostes Poenumque salutem Invenisse fugā,
Sil. 7, 504.—Hence, * fŭrenter, adv., furiously:pueri autem aiunt eum furenter irasci,
was furiously enraged, Cic. Att. 6, 1, 12. -
5 fúró
fúró, -k Bohrer m -
6 furo
furo | fuross. m. agujero, abertura, orificio. -
7 furo
[st1]1 [-] fŭro, ĕre: - intr. - [abcl][b]a - être hors de soi, être en délire, insensé. - [abcl]b - être inspiré. - [abcl]c - être en furie, être furieux, être irrité; être violent, impétueux, se déchaîner. - [abcl]d - qqf. désirer ardemment.[/b] [st1]2 [-] fŭro, ōnis, m.: Isid. furet.* * *[st1]1 [-] fŭro, ĕre: - intr. - [abcl][b]a - être hors de soi, être en délire, insensé. - [abcl]b - être inspiré. - [abcl]c - être en furie, être furieux, être irrité; être violent, impétueux, se déchaîner. - [abcl]d - qqf. désirer ardemment.[/b] [st1]2 [-] fŭro, ōnis, m.: Isid. furet.* * *Furo, furis, furere. Cic. Enrager, Estre forcené, Forcener, Endesver.\Furere. Cic. Estre insensé et hors du sens.\De aliquo furere. Cic. Forcener et perdre patience de, etc.\A Rasilio se contumaciter, vrbaneque vexatum furebat Clodius. Cic. Clodius enrageoit d'avoir esté, etc.\Furere aliquid, pro, ob aliquid. Liu. Forcener ou enrager et perdre toute patience et raison pour quelque chose. -
8 furo
fu.ro[f‘uru] sm trou, orifice.* * *[`furu](em saco, orelha) trou masculin* * *nome masculinotivemos um furonous avons eu une crevaison -
9 furo
1. furo, ere (zu griech. θυάζω, rase, θυιάς, Bacchantin), I) rasen, wüten, von solchen, die wirklich ihres Verstandes nicht mächtig sind, usque eo commotus est, ut sine ulla dubitatione insanire omnibus ac furere arbitraretur, Cic.: eos furere et bacchari arbitratur, Cic.: num furis? rappelst du? Hor.: furere se simulavit, Cic.: furere coepisse, in den Zustand der Wut treten, in W. verfallen, Ulp. dig. – II) übtr.: A) v. lebenden Wesen = wie ein Rasender-, unsinnig sich benehmen oder handeln, rasen, wüten, toben, Catilina furens audaciā, Cic.: nostra iuventus furit, ist toll, Vell.: cui furitis, Stat.: beluae in suos acrius furunt, Curt.: furens Neptunus, poet. = die brausenden Wogen, Hor.: mit Genet. loc., animi, Verg. u. Sil.: mit Acc., furorem, Verg.: id, darin, Liv.: praecipuum caedis opus, in der Wut vollbringen, Stat.: u. so vix credenda, Sil. – m. Acc. u. Infin., (Clodius) furebat a Racilio se contumaciter urbaneque vexatum, Cic.: Antonius praelatum sibi Octavium furens, Flor.: mit folg. Infin. = leidenschaftlich streben, ecce furit te reperire atrox Tydides, Hor. carm. 1, 15, 27: u. so Sen. Agam. 65. – Insbes.: a) v. prophetisch Begeisterten, Verg. u. Ov. – b) v. der Raserei in sinnlichen Begierden, bes. in der Liebe, libidinibus inflammatus et furens, Cic.: caeco raptus amore furit, Ov.: furens puer, Hor. – furere alqā, in ein Mädchen rasend verliebt————sein ( μαίνεσθαι επί τινι), Hor. epod. 11, 6: u. so in alqa, Ps. Quint. decl. 289. – c) v. dem, der sich über alle Pflichten hinwegsetzt und nur den Eingebungen einer frevelhaften Begierde folgt, s. Cic. Pis. 47. – u. d) wie μαίνεσθαι = ausgelassen sein, schwärmen, dulce mihi est furere, Hor. carm. 2, 7, 28. – B) v. Lebl., a) rasen, wüten, toben, tempestas od. ignis furit, Verg.: fretum acrius furit, Curt.: aër furit procellis, Plin.: fulmen in sua templa furit, Lucan.: vesani vultus et furentia ora, Liv. – furit ardor edendi, Ov. – b) tobend-, lärmend verbreiten, m. folg. Acc. u. Infin., fama furit versos hostes, Sil. 7, 504. – ⇒ Perf. furuī, Placid. gloss. V, 23, 12: furuit u. furuerunt bei Serv. Verg. Aen. 1, 41; 4, 469 u. 471: furuit, Orest. tr. 846: furuī u. furuisse, (Rufin.) comm. in Amos I. ad 1, 11 u. 12 u. ad 2, 1 sqq.: furuisse bei Coripp. Ioann. 7, 137; aber bei Plin. 33, 147 jetzt mit der Bamberger Hdschr. furit u. Sedul. carm. 1, 196 Gruner nach Hdschrn. ferverunt (vgl. Diom. 380, 11 ›furisti nemo dicit sed insanisti‹; u. Prisc. 8, 59 ›furo insanivi‹).———————— -
10 furo [1]
1. furo, ere (zu griech. θυάζω, rase, θυιάς, Bacchantin), I) rasen, wüten, von solchen, die wirklich ihres Verstandes nicht mächtig sind, usque eo commotus est, ut sine ulla dubitatione insanire omnibus ac furere arbitraretur, Cic.: eos furere et bacchari arbitratur, Cic.: num furis? rappelst du? Hor.: furere se simulavit, Cic.: furere coepisse, in den Zustand der Wut treten, in W. verfallen, Ulp. dig. – II) übtr.: A) v. lebenden Wesen = wie ein Rasender-, unsinnig sich benehmen oder handeln, rasen, wüten, toben, Catilina furens audaciā, Cic.: nostra iuventus furit, ist toll, Vell.: cui furitis, Stat.: beluae in suos acrius furunt, Curt.: furens Neptunus, poet. = die brausenden Wogen, Hor.: mit Genet. loc., animi, Verg. u. Sil.: mit Acc., furorem, Verg.: id, darin, Liv.: praecipuum caedis opus, in der Wut vollbringen, Stat.: u. so vix credenda, Sil. – m. Acc. u. Infin., (Clodius) furebat a Racilio se contumaciter urbaneque vexatum, Cic.: Antonius praelatum sibi Octavium furens, Flor.: mit folg. Infin. = leidenschaftlich streben, ecce furit te reperire atrox Tydides, Hor. carm. 1, 15, 27: u. so Sen. Agam. 65. – Insbes.: a) v. prophetisch Begeisterten, Verg. u. Ov. – b) v. der Raserei in sinnlichen Begierden, bes. in der Liebe, libidinibus inflammatus et furens, Cic.: caeco raptus amore furit, Ov.: furens puer, Hor. – furere alqā, in ein Mädchen rasend verliebt sein ( μαίνεσθαι επί τινι), Hor. epod. 11, 6: u. so in alqa, Ps. Quint. decl. 289. – c) v. dem, der sich über alle Pflichten hinwegsetzt und nur den Eingebungen einer frevelhaften Begierde folgt, s. Cic. Pis. 47. – u. d) wie μαίνεσθαι = ausgelassen sein, schwärmen, dulce mihi est furere, Hor. carm. 2, 7, 28. – B) v. Lebl., a) rasen, wüten, toben, tempestas od. ignis furit, Verg.: fretum acrius furit, Curt.: aër furit procellis, Plin.: fulmen in sua templa furit, Lucan.: vesani vultus et furentia ora, Liv. – furit ardor edendi, Ov. – b) tobend-, lärmend verbreiten, m. folg. Acc. u. Infin., fama furit versos hostes, Sil. 7, 504. – / Perf. furuī, Placid. gloss. V, 23, 12: furuit u. furuerunt bei Serv. Verg. Aen. 1, 41; 4, 469 u. 471: furuit, Orest. tr. 846: furuī u. furuisse, (Rufin.) comm. in Amos I. ad 1, 11 u. 12 u. ad 2, 1 sqq.: furuisse bei Coripp. Ioann. 7, 137; aber bei Plin. 33, 147 jetzt mit der Bamberger Hdschr. furit u. Sedul. carm. 1, 196 Gruner nach Hdschrn. ferverunt (vgl. Diom. 380, 11 ›furisti nemo dicit sed insanisti‹; u. Prisc. 8, 59 ›furo insanivi‹).
-
11 fúró
* * *формы существительного: fúrója, fúrók, fúrót1) тех сверло́ с, бура́в м2) мед бор м* * *[\fúrót, \fúrója, \fúrók] 1. (szerszám) сверло, бурав; (fogorvosi) бор;müsz. központozó \fúró — центровое сверло; центровка;kézi\fúró — дрель;
pergő- коловорот;tágító- разбурав; 2.íréf, gúny.
jön v. itt van a nagy \fúróval (mindent lehengerlő ötletével) — вот парень h./девка с головой;3. átv., biz. интриган, (nő) интрит ганка -
12 furo
Ihacer furo Ар. — ловко припрятать ( что-либо)II adj2) Ал., Ар., Нав. см. furioso 1)3) Ар. дикий, неприручённый -
13 furo
I —, —, ere [одного корня с ferveo ]1) беситься, бесноваться, неистовствовать, безумствовать (audaciā C; f. adversus aliquem Su и in aliquem QC); бушевать ( flamma in Aetnā furit H); обезуметь, быть вне себя (dolore O; luctu filii C); свирепствовать (ignis, tempestas furit V)f. cum insanientibus погов. Ap — бесноваться с безумными (ср. с волками жить — по-волчьи выть)2) безумствовать, предаваться безудержному веселью (dulce mini f. est H)f. aliquā H и in aliquā O — быть в восторге от кого-л. (быть влюблённым без памяти)II fūro, ōnis m.хорёк Is -
14 furo [2]
-
15 furo
-
16 furo
III adjhacer furo Ар. — ловко припрятать ( что-либо)
1) нелюдимый; мрачный, угрюмый3) Ар. дикий, неприручённый -
17 furo
blow, blowout -
18 furó
hurón -
19 furó
n (m) ferret -
20 furo
furere, -, - Vrave, rage; be mad/furious; be wild
См. также в других словарях:
furo — s. m. 1. Buraco aberto com furador. = ROMBO 2. Buraco que provoca o esvaziamento de um pneumático. 3. [Informal] Tempo livre no meio de tempo ocupado com afazeres ou aulas. = INTERVALO 4. [Informal] Grau numa escala ou hierarquia (ex.: ele está … Dicionário da Língua Portuguesa
Furo — Furo, Flußarm des Tocatins in der brasilianischen Provinz Goyaz (Südamerika), bildet mit dem Tocatins die Insel Santa Anna … Pierer's Universal-Lexikon
Furo — Furo, das Frettchen, s. Iltis … Meyers Großes Konversations-Lexikon
furo — furo, ra adjetivo huraño, arisco, esquivo, hosco, insociable, misántropo … Diccionario de sinónimos y antónimos
Furo — For furo (風炉), the hearth used in Japanese tea ceremony, see List of Japanese tea ceremony equipment#Hearths. A traditional private ofuro in a Ryokan in Kyoto … Wikipedia
furo — /foor oh/; Japn. /fooh rddaw/, n., pl. furos, Japn. furo. a short, deep Japanese bathtub, often with a seat, in which a person sits upright while soaking in hot water. Also called ofuro. [ < Japn, earlier *fu ro < MChin, equiv. to Chin fenglú a… … Universalium
furo — ► sustantivo masculino Orificio que tienen en el fondo las hormas cónicas en que se vacían los panes de azúcar. * * * furo1, a (del lat. «furo», hurón) 1 (Ar.; «Ser») adj. Se aplica al animal *bravo. 2 (Ál., Ar., Nav.; «Estar») Furioso. 3 Se… … Enciclopedia Universal
Furo — Sentō Entrée du sentō au Musée de plein air d Edo à Tokyo Le sentō (銭湯, sentō … Wikipédia en Français
furo — fù·ro s.m., agg. OB LE s.m., ladro: mai non fu mastino sciolto | con tanta fretta a seguitar lo furo (Dante) | agg., avido: quelle femmine, le quali son fure (Boccaccio) {{line}} {{/line}} DATA: av. 1294. ETIMO: dal lat. fŭre(m) … Dizionario italiano
furo — furo1 (Del lat. forāre, horadar). m. En los ingenios de azúcar, orificio que en su parte inferior tienen las hormas cónicas de barro cocido, para salida del agua y melaza al purgar los panes de azúcar. ☛ V. miel de furos. furo2, ra (Del lat. furo … Diccionario de la lengua española
furo — /foor oh/; Japn. /fooh rddaw/, n., pl. furos, Japn. furo. a short, deep Japanese bathtub, often with a seat, in which a person sits upright while soaking in hot water. Also called ofuro. [ < Japn, earlier *fu ro < MChin, equiv. to Chin… … Useful english dictionary