Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

fóns

  • 1 fons

    fons, fontis, m. [st2]1 [-] source, fontaine, eau de source. [st2]2 [-] au fig. source, origine, cause, principe, sujet.    - fontium qui celat origines, Nilus, Hor. C. 4, 14, 45: le Nil qui cache sa source.    - fons dulcis aquai (= aquae), Lucr. 6, 890: source d'eau douce.    - fontes aestibus exarescunt, Caes.: les sources se tarissent en été.    - fontemque ignemque ferebant, Virg. En. 12, 119: ils apportaient de l'eau et du feu.    - a fontibus haurire, Cic.: puiser aux sources.    - a fonte repetere, Plin.-jn.: reprendre dès l'origine, reprendre à son principe.    - hic fons est movendi, Cic. Rep. 6, 25: c'est là l'origine du mouvement.    - ab illo fonte et capite Socrate, Cic. de Or. 1, 10: à commencer par Socrate, leur source (spirituelle) et leur chef.    - Cilicia fons belli, Flor. 3, 6: la Cilicie, le berceau de la guerre.    - benevolentia, amicitiae fons, Cic. Lael. 14, 50: la bienveillance, mère de l'amitié.    - fons curarum, Lucr.: cause de soucis.    - Graeco fonte cadere, Hor.: avoir une étymologie grecque.    - Fons, ontis (Fontus, i), m.: Fons (dieu des sources, fils de Janus).
    * * *
    fons, fontis, m. [st2]1 [-] source, fontaine, eau de source. [st2]2 [-] au fig. source, origine, cause, principe, sujet.    - fontium qui celat origines, Nilus, Hor. C. 4, 14, 45: le Nil qui cache sa source.    - fons dulcis aquai (= aquae), Lucr. 6, 890: source d'eau douce.    - fontes aestibus exarescunt, Caes.: les sources se tarissent en été.    - fontemque ignemque ferebant, Virg. En. 12, 119: ils apportaient de l'eau et du feu.    - a fontibus haurire, Cic.: puiser aux sources.    - a fonte repetere, Plin.-jn.: reprendre dès l'origine, reprendre à son principe.    - hic fons est movendi, Cic. Rep. 6, 25: c'est là l'origine du mouvement.    - ab illo fonte et capite Socrate, Cic. de Or. 1, 10: à commencer par Socrate, leur source (spirituelle) et leur chef.    - Cilicia fons belli, Flor. 3, 6: la Cilicie, le berceau de la guerre.    - benevolentia, amicitiae fons, Cic. Lael. 14, 50: la bienveillance, mère de l'amitié.    - fons curarum, Lucr.: cause de soucis.    - Graeco fonte cadere, Hor.: avoir une étymologie grecque.    - Fons, ontis (Fontus, i), m.: Fons (dieu des sources, fils de Janus).
    * * *
        Fons, huius fontis, masc. gen. Plin. Une fontaine.
    \
        Fons nitidis argenteus vndis. Ouid. Clere comme argent.
    \
        Contracti fontes. Ouid. Assemblees ensemble.
    \
        Illimis fons. Ouid. Sans limon et bourbier.
    \
        Irriguus fons. Virgil. Qui arrouse quelque terre.
    \
        Oritur fons in monte. Plin. La source de la fontaine est en la montaigne, La fontaine sourt en la montaigne.
    \
        Fons, per translationem: vt Fons moeroris. Cic. Causam atque fontem esse moeroris. La source dont procede quelque tristesse.

    Dictionarium latinogallicum > fons

  • 2 Fons

    fons, fontis, m. [root in Gr. cheWô, cheusô, to pour, chuma, choê, etc.; Lat. fundo, futtilis. Fons, i. e. stem font, for fovont = cheWont-; cf. Varr. L. L. 5, § 123 Müll.; and Paul. ex Fest. p. 84], a spring, fountain, well-source (syn.: scaturigo, puteus).
    I.
    Lit.:

    late parvus aquaï Prata riget fons,

    Lucr. 5, 603:

    fons dulcis aquaï,

    id. 6, 890:

    fons aquae dulcis, cui nomen Arethusa est,

    Cic. Verr. 2, 4, 53, § 118:

    rivorum a fonte deductio,

    id. Top. 8, 33:

    est apud Hammonis fanum fons luce diurna Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 848 sq.; cf. ib. 873: eunt ad fontem, nitidant (i. e. abluunt) corpora, Enn. ap. Non. 144, 16 (Trag. v. 166 ed. Vahl.); Caes. B. C. 2, 24 fin.; 3, 49, 5:

    (Romulus) locum delegit fontibus abundantem,

    Cic. Rep. 2, 6:

    fontium qui celat origines, Nilus,

    Hor. C. 4, 14, 45; id. Ep. 1, 16, 12; id. Epod. 2, 27:

    fontes Alandri,

    Liv. 38, 15, 15:

    Padi fons diebus aestivis aret,

    Plin. 2, 102, 105, § 229:

    vestris amicum fontibus et choris,

    Hor. C. 3, 4, 25: fas pervicaces est mihi Thyiadas Vinique fontem lactis et uberes Cantare rivos, the fountains or streams of wine drawn from the earth by the stroke of the thyrsus, id. ib. 2, 19, 10:

    cum tui fontes vel inimicis tuis pateant,

    Cic. Mur. 4, 9.—
    B.
    Esp.
    1.
    A mineral spring, healing waters, = aquae, frigidi medicatique fontes, Cels. 4, 5; cf.:

    caput et stomachum supponere fontibus Clusinis,

    Hor. Ep. 1, 15, 8:

    fons calidus medicae salubritatis,

    Plin. 5, 15, 16, § 72:

    medicatorum fontium vis,

    id. 2, 93, 95, § 207.—
    2.
    Transf., spring-water, water ( poet.):

    utrum fontine an Libero imperium te inhibere mavis?

    Plaut. Stich. 5, 4, 26:

    alii fontemque ignemque ferebant,

    Verg. A. 12, 119; Luc. 5, 337. —
    II.
    Trop., a fountain-head, source, origin, cause:

    meos amicos...ad Graecos ire jubeo, ut ea a fontibus potius potius hauriant, quam rivulos consectentur,

    Cic. Ac. 1, 2, 8;

    so opp. rivuli,

    id. de Or. 2, 27, 117; id. Cael. 8, 19:

    fons maledicti,

    id. Planc. 23, 57:

    hic fons, hoc principium est movendi,

    id. Rep. 6, 25:

    scribendi recte sapere est et principium et fons,

    Hor. A. P. 309; cf.:

    Cilicia origo et fons belli,

    Flor. 3, 6:

    ab illo fonte et capite Socrate,

    Cic. de Or. 1, 10, 42:

    quorum (philosophorum) fons ipse Socrates,

    Quint. 1, 10, 13; cf.:

    atqui rerum caput hoc erat et fons,

    Hor. Ep. 1, 17, 45:

    oratorum partus atque fontes,

    Cic. Brut. 13, 49:

    haec omnia ex eodem fonte fluxerunt,

    id. N. D. 3, 19, 48: omnes omnium rerum, quae ad dicendum pertinerent, fontes animo ac memoria continere, id. de Or. 1, 21, 94:

    philosophiae fontes aperire,

    id. Tusc. 1, 3, 6:

    totos eloquentiae aperire,

    Quint. 6, 1, 51:

    dicendi facultatem ex intimis sapientiae fontibus fluere,

    id. 12, 2, 6; cf. id. 5, 10, 19:

    fontes ut adire remotos Atque haurire queam vitae praecepta beate,

    Hor. S. 2, 4, 94:

    ex iis fontibus unde omnia ornamenta dicendi sumuntur,

    Cic. de Or. 2, 11, 45; id. Rep. 5, 3:

    causa atque fons maeroris,

    id. Tusc. 3, 28, 67:

    benevolentia, qui est amicitiae fons a natura constitutus,

    id. Lael. 14, 50:

    is fons mali hujusce fuit,

    Liv. 39, 15, 9:

    fons vitii et perjurii,

    thou source of all iniquity, Plaut. Truc. 2, 7, 51; cf. Petr. 24.—
    III.
    Fons, personified as a deity, with a chapel, Cic. N. D. 3, 20, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > Fons

  • 3 fons

    fons, fontis, m. [root in Gr. cheWô, cheusô, to pour, chuma, choê, etc.; Lat. fundo, futtilis. Fons, i. e. stem font, for fovont = cheWont-; cf. Varr. L. L. 5, § 123 Müll.; and Paul. ex Fest. p. 84], a spring, fountain, well-source (syn.: scaturigo, puteus).
    I.
    Lit.:

    late parvus aquaï Prata riget fons,

    Lucr. 5, 603:

    fons dulcis aquaï,

    id. 6, 890:

    fons aquae dulcis, cui nomen Arethusa est,

    Cic. Verr. 2, 4, 53, § 118:

    rivorum a fonte deductio,

    id. Top. 8, 33:

    est apud Hammonis fanum fons luce diurna Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 848 sq.; cf. ib. 873: eunt ad fontem, nitidant (i. e. abluunt) corpora, Enn. ap. Non. 144, 16 (Trag. v. 166 ed. Vahl.); Caes. B. C. 2, 24 fin.; 3, 49, 5:

    (Romulus) locum delegit fontibus abundantem,

    Cic. Rep. 2, 6:

    fontium qui celat origines, Nilus,

    Hor. C. 4, 14, 45; id. Ep. 1, 16, 12; id. Epod. 2, 27:

    fontes Alandri,

    Liv. 38, 15, 15:

    Padi fons diebus aestivis aret,

    Plin. 2, 102, 105, § 229:

    vestris amicum fontibus et choris,

    Hor. C. 3, 4, 25: fas pervicaces est mihi Thyiadas Vinique fontem lactis et uberes Cantare rivos, the fountains or streams of wine drawn from the earth by the stroke of the thyrsus, id. ib. 2, 19, 10:

    cum tui fontes vel inimicis tuis pateant,

    Cic. Mur. 4, 9.—
    B.
    Esp.
    1.
    A mineral spring, healing waters, = aquae, frigidi medicatique fontes, Cels. 4, 5; cf.:

    caput et stomachum supponere fontibus Clusinis,

    Hor. Ep. 1, 15, 8:

    fons calidus medicae salubritatis,

    Plin. 5, 15, 16, § 72:

    medicatorum fontium vis,

    id. 2, 93, 95, § 207.—
    2.
    Transf., spring-water, water ( poet.):

    utrum fontine an Libero imperium te inhibere mavis?

    Plaut. Stich. 5, 4, 26:

    alii fontemque ignemque ferebant,

    Verg. A. 12, 119; Luc. 5, 337. —
    II.
    Trop., a fountain-head, source, origin, cause:

    meos amicos...ad Graecos ire jubeo, ut ea a fontibus potius potius hauriant, quam rivulos consectentur,

    Cic. Ac. 1, 2, 8;

    so opp. rivuli,

    id. de Or. 2, 27, 117; id. Cael. 8, 19:

    fons maledicti,

    id. Planc. 23, 57:

    hic fons, hoc principium est movendi,

    id. Rep. 6, 25:

    scribendi recte sapere est et principium et fons,

    Hor. A. P. 309; cf.:

    Cilicia origo et fons belli,

    Flor. 3, 6:

    ab illo fonte et capite Socrate,

    Cic. de Or. 1, 10, 42:

    quorum (philosophorum) fons ipse Socrates,

    Quint. 1, 10, 13; cf.:

    atqui rerum caput hoc erat et fons,

    Hor. Ep. 1, 17, 45:

    oratorum partus atque fontes,

    Cic. Brut. 13, 49:

    haec omnia ex eodem fonte fluxerunt,

    id. N. D. 3, 19, 48: omnes omnium rerum, quae ad dicendum pertinerent, fontes animo ac memoria continere, id. de Or. 1, 21, 94:

    philosophiae fontes aperire,

    id. Tusc. 1, 3, 6:

    totos eloquentiae aperire,

    Quint. 6, 1, 51:

    dicendi facultatem ex intimis sapientiae fontibus fluere,

    id. 12, 2, 6; cf. id. 5, 10, 19:

    fontes ut adire remotos Atque haurire queam vitae praecepta beate,

    Hor. S. 2, 4, 94:

    ex iis fontibus unde omnia ornamenta dicendi sumuntur,

    Cic. de Or. 2, 11, 45; id. Rep. 5, 3:

    causa atque fons maeroris,

    id. Tusc. 3, 28, 67:

    benevolentia, qui est amicitiae fons a natura constitutus,

    id. Lael. 14, 50:

    is fons mali hujusce fuit,

    Liv. 39, 15, 9:

    fons vitii et perjurii,

    thou source of all iniquity, Plaut. Truc. 2, 7, 51; cf. Petr. 24.—
    III.
    Fons, personified as a deity, with a chapel, Cic. N. D. 3, 20, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > fons

  • 4 fōns

        fōns fontis, m    [FV-], a spring, fountain, well, source: aquae dulcis: rivorum a fonte deductio: qui fontes aestibus exarescebant, Cs.: locus fontibus abundans: fontium qui celat origines, Nilus, H.: Vini, H.: Timavi, V.: fontemque ignemque ferre, spring water, V.— A mineral spring, healing waters: fontes Clusini, H.—Fig., a fountain-head, source, origin, cause: aequitatis: movendi: Scribendi recte sapere est fons, H.: ab illo fonte et capite Socrate: maeroris: is fons mali huiusce fuit, L.: Pindarici fontis haustūs, i. e. Pindar's verse, H.—Person., as a deity, C.
    * * *
    spring, fountain; source; principal cause

    Latin-English dictionary > fōns

  • 5 fons

    fons fons, ntis m источник

    Латинско-русский словарь > fons

  • 6 fons

    fons fons, ntis m родник

    Латинско-русский словарь > fons

  • 7 fons

    fons, tis, m., fountain, spring. Mk. 5:29; well, J. 4:6.

    English-Latin new dictionary > fons

  • 8 fons [1]

    1. fōns, fontis, m. (v. fundo, s. Varro LL. 5, 123. Paul. ex Fest. 84, 16), I) die Quelle, f. Bandusiae, Hor.: f. Aponi, Suet.: f. calidus, frigidus, Lucr. u. Ov.: fontes frigidi medicatique, Cels.: caldi frigidique fontes, Liv. epit.: benignissimus fons (im Bilde = Urquell der Gnade), Sen.: f. perennis, Hirt. b. G.: putealis, Col.: suscitare et elicere fontem, Plin. ep.: fons aquae prorumpebat ab ea parte, Hirt. b. G.: solum pingue crebri fontes rigant, Curt.: fontes celeriter aestibus exarescebant, Caes.: quo facto repente perennis exaruit fons, Hirt. b. G.: in hac insula extrema est fons aquae dulcis, cui nomen Arethusa est, Cic.: im Bilde, T. Livius lacteo eloquentiae fonte manans, Hieron. epist. 53, 1. – meton. (poet.) = Quellwasser, Verg. u.a. – II) übtr., die Quelle = der Ursprung, die Ursache (oft verb. fons et caput, s. caputno. I, B a. E.), philosophiae, Cic.: iuris, Liv.: mali, Liv.: a fonte repetere, Liv. – / ungew. Abl. Sing. fonti, nach Varro LL. 9, 112: arch. Abl. Sing. fontei, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 6: arch. Akk. Plur. fonteis, nach Charis. 129, 19.

    lateinisch-deutsches > fons [1]

  • 9 fons

    1. fōns, fontis, m. (v. fundo, s. Varro LL. 5, 123. Paul. ex Fest. 84, 16), I) die Quelle, f. Bandusiae, Hor.: f. Aponi, Suet.: f. calidus, frigidus, Lucr. u. Ov.: fontes frigidi medicatique, Cels.: caldi frigidique fontes, Liv. epit.: benignissimus fons (im Bilde = Urquell der Gnade), Sen.: f. perennis, Hirt. b. G.: putealis, Col.: suscitare et elicere fontem, Plin. ep.: fons aquae prorumpebat ab ea parte, Hirt. b. G.: solum pingue crebri fontes rigant, Curt.: fontes celeriter aestibus exarescebant, Caes.: quo facto repente perennis exaruit fons, Hirt. b. G.: in hac insula extrema est fons aquae dulcis, cui nomen Arethusa est, Cic.: im Bilde, T. Livius lacteo eloquentiae fonte manans, Hieron. epist. 53, 1. – meton. (poet.) = Quellwasser, Verg. u.a. – II) übtr., die Quelle = der Ursprung, die Ursache (oft verb. fons et caput, s. caput no. I, B a. E.), philosophiae, Cic.: iuris, Liv.: mali, Liv.: a fonte repetere, Liv. – ungew. Abl. Sing. fonti, nach Varro LL. 9, 112: arch. Abl. Sing. fontei, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 6: arch. Akk. Plur. fonteis, nach Charis. 129, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fons

  • 10 Fons [2]

    2. Fōns, Fontis, m., auch Fōntus, ī, m., der Sohn des Janus, der Gott der Quellen, Cic. de nat. deor. 3, 52. Act. fr. arv. tab. 32 u. 43. (Plur. Fontes, Corp. inscr. Lat. 2, 466; 6, 166 u. 6, 404): Fontis ara, am Janikulum, Cic. de legg. 2, 56: Form Fontus, Arnob. 3, 29. – Dav. Fontinālis, e, zum Fons gehörig, fontinalisch, porta, am Quirinal nach dem Marsfelde zu, Liv. 35, 10, 12. Paul. ex Fest. 85, 3. Corp. inscr. Lat. 6, 9921. – subst., Fontinālia, ium, n., das Fest des Fons, an dem man die Brunnen bekränzte, das Brunnenfest, Paul. ex Fest. 85, 3: dass. Fontānālia, Varro LL. 6, 22.

    lateinisch-deutsches > Fons [2]

  • 11 Fons

    2. Fōns, Fontis, m., auch Fōntus, ī, m., der Sohn des Janus, der Gott der Quellen, Cic. de nat. deor. 3, 52. Act. fr. arv. tab. 32 u. 43. (Plur. Fontes, Corp. inscr. Lat. 2, 466; 6, 166 u. 6, 404): Fontis ara, am Janikulum, Cic. de legg. 2, 56: Form Fontus, Arnob. 3, 29. – Dav. Fontinālis, e, zum Fons gehörig, fontinalisch, porta, am Quirinal nach dem Marsfelde zu, Liv. 35, 10, 12. Paul. ex Fest. 85, 3. Corp. inscr. Lat. 6, 9921. – subst., Fontinālia, ium, n., das Fest des Fons, an dem man die Brunnen bekränzte, das Brunnenfest, Paul. ex Fest. 85, 3: dass. Fontānālia, Varro LL. 6, 22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Fons

  • 12 fons

    I fōns, fontis m. [ fundo I \]
    1) источник, родник, ключ (calidus Lcr; aquae dulcis C); поэт. ключевая вода ( ferre fontem ignemque V)
    2) источник, начало, первопричина, виновник (f. philosophiae C; măli L)
    II Fōns, Fontis m.
    сын Януса, бог источников C

    Латинско-русский словарь > fons

  • 13 fons

    n
    1. (m) bottom
    2. (m) fund
    (m) background
    expr a fons in depth

    Diccionari Català-Anglès > fons

  • 14 fons

    n. фон
    LKLv59
    ▪ Termini
    lv dzelzc.
    ru фон
    Sku98
    ▪ EuroTermBank termini
    DzEz
    ru фон
    DzEz
    ru фон
    El, IT, Kom
    ru фон
    MašB, BūVP
    ru фон
    DzEz, Ķīm
    ru фон
    Inf, Kom, IT
    ru фон
    ru фоновая работа
    ĀdTekst
    ru фон
    Tehn
    ru фон
    ETB
    ▪ Skaidrojumi
    lv Izcelsme - franču fond \< latīņu
    lv 1. Virsmas daļa (piem., gleznā, zīmējumā, bareljefā), kurai ir pakārtota nozīme un uz kuras izceļas galvenie kompozīcijas elementi
    lv 2. Radiotehnikā — periodiski zemfrekvences traucējumi, kas parādās elektrisko signālu pārraides un pastiprināšanas sistēmās
    lv 3. Mūzika, skaņas, trokšņi, kas raksturīgi kādai videi, darbībai
    radioaktīvais fons
    lv 4. Vide, apkārtne, apstākļu kopums
    Jum99
    ▪ Sinonīmi
    lietv.
    1. kontrasts
    noderēt par fonu
    2. dibenplāns
    3. gruntējums
    4. pamats
    T09

    Latviešu-krievu vārdnīcu > fons

  • 15 FONS

    Универсальный англо-русский словарь > FONS

  • 16 fons

    сущ.
    общ. задний план, фон

    Latviešu-krievu vārdnīca > fons

  • 17 fons

    , fontis m
    источник

    Латинский для медиков > fons

  • 18 fons

    fondo, fondos, fonios

    Vocabulari Català-Castellà > fons

  • 19 fons

    - ontis s m 3ns1
    source

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > fons

  • 20 fons

    источник (1. 1 § 7. 8. D. 48, 20. tit. D. 43,22);

    fontana aqua, ключевая вода (1. 1 § 1 eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fons

См. также в других словарях:

  • FONS — Neptuni inventum, vide infra, a fundendo, quod aquam fundant, dictus, scaturigo aquarum perennis, atqueve hinc inter rudis illius Antiquitatis Numina fuit. Mart. l. 4. Epigr. 57. v. 7. cuius epigraphe ad Faustinum. Ergo sacri fontes et littora… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Fons — can refer to:* an alternate spelling of Fontus, a god in the Roman mythologyFons is the name or part of the name of several communes of France: * Fons, in the Ardèche département * Fons, in the Gard département * Fons, in the Lot département *… …   Wikipedia

  • Fons — Saltar a navegación, búsqueda Fons puede referirse a Fons, comuna francesa situada en Ardèche. Fons, comuna francesa situada en Gard. Fons, comuna francesa situada en Lot. En la mitología romana, Fontus. Obtenido de Fons Categoría:… …   Wikipedia Español

  • Fons — Fons, auch Fontus, Fonsus oder Fontanus ist einer der zahlreichen „kleinen“ Götter der römischen Mythologie. Er ist der Sohn von Iuturna und Ianus. Er ist der Gott der Quellen, Brunnen und fließenden Gewässer. Wie Ianus wird er mit zwei Köpfen… …   Deutsch Wikipedia

  • Fons — Fons, Font Toponyme devenu patronyme. Il s agit bien sûr de la source, de la fontaine. C est du moins une certitude pour Font, car, pour Fons, certains linguistes y verraient le sens de fond, creux, en liaison avec le nom commun de même sens fons …   Noms de famille

  • Fons — (lat.), Quell, Brunnen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Fons — (auch Fontus), der röm. Gott der Quellen, Sohn des Janus und der Juturna; an seinem Feste, den Fontinalien (13. Okt.), bekränzte man die Brunnen und warf Blumen in die Quellen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • fons — index origin (source), source Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • fons — Mot Monosíl·lab Nom masculí …   Diccionari Català-Català

  • Fons — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sommaire 1 Commune 2 Mythologie romaine 3 …   Wikipédia en Français

  • fons — 1. a, fonch, a, founs, o, foun, founcho adj. et adv. profonde. Ben fons : bien fonds. Cava fons : creuser profondément. Sieta fonsa : assiette creuse 2. founs m. . fond ; profondeur ; fonds. Lo monde es redon; cu non saup nadar va au fons prov …   Diccionari Personau e Evolutiu

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»