-
1 Fontus
Fōntus, s. 2. Fōns.
-
2 Fontus
Fōntus, s. 2. Fons. -
3 Fontus
ī m. Eccl = Fons -
4 Fons [2]
2. Fōns, Fontis, m., auch Fōntus, ī, m., der Sohn des Janus, der Gott der Quellen, Cic. de nat. deor. 3, 52. Act. fr. arv. tab. 32 u. 43. (Plur. Fontes, Corp. inscr. Lat. 2, 466; 6, 166 u. 6, 404): Fontis ara, am Janikulum, Cic. de legg. 2, 56: Form Fontus, Arnob. 3, 29. – Dav. Fontinālis, e, zum Fons gehörig, fontinalisch, porta, am Quirinal nach dem Marsfelde zu, Liv. 35, 10, 12. Paul. ex Fest. 85, 3. Corp. inscr. Lat. 6, 9921. – subst., Fontinālia, ium, n., das Fest des Fons, an dem man die Brunnen bekränzte, das Brunnenfest, Paul. ex Fest. 85, 3: dass. Fontānālia, Varro LL. 6, 22.
-
5 fons
fons, fontis, m. [st2]1 [-] source, fontaine, eau de source. [st2]2 [-] au fig. source, origine, cause, principe, sujet. - fontium qui celat origines, Nilus, Hor. C. 4, 14, 45: le Nil qui cache sa source. - fons dulcis aquai (= aquae), Lucr. 6, 890: source d'eau douce. - fontes aestibus exarescunt, Caes.: les sources se tarissent en été. - fontemque ignemque ferebant, Virg. En. 12, 119: ils apportaient de l'eau et du feu. - a fontibus haurire, Cic.: puiser aux sources. - a fonte repetere, Plin.-jn.: reprendre dès l'origine, reprendre à son principe. - hic fons est movendi, Cic. Rep. 6, 25: c'est là l'origine du mouvement. - ab illo fonte et capite Socrate, Cic. de Or. 1, 10: à commencer par Socrate, leur source (spirituelle) et leur chef. - Cilicia fons belli, Flor. 3, 6: la Cilicie, le berceau de la guerre. - benevolentia, amicitiae fons, Cic. Lael. 14, 50: la bienveillance, mère de l'amitié. - fons curarum, Lucr.: cause de soucis. - Graeco fonte cadere, Hor.: avoir une étymologie grecque. - Fons, ontis (Fontus, i), m.: Fons (dieu des sources, fils de Janus).* * *fons, fontis, m. [st2]1 [-] source, fontaine, eau de source. [st2]2 [-] au fig. source, origine, cause, principe, sujet. - fontium qui celat origines, Nilus, Hor. C. 4, 14, 45: le Nil qui cache sa source. - fons dulcis aquai (= aquae), Lucr. 6, 890: source d'eau douce. - fontes aestibus exarescunt, Caes.: les sources se tarissent en été. - fontemque ignemque ferebant, Virg. En. 12, 119: ils apportaient de l'eau et du feu. - a fontibus haurire, Cic.: puiser aux sources. - a fonte repetere, Plin.-jn.: reprendre dès l'origine, reprendre à son principe. - hic fons est movendi, Cic. Rep. 6, 25: c'est là l'origine du mouvement. - ab illo fonte et capite Socrate, Cic. de Or. 1, 10: à commencer par Socrate, leur source (spirituelle) et leur chef. - Cilicia fons belli, Flor. 3, 6: la Cilicie, le berceau de la guerre. - benevolentia, amicitiae fons, Cic. Lael. 14, 50: la bienveillance, mère de l'amitié. - fons curarum, Lucr.: cause de soucis. - Graeco fonte cadere, Hor.: avoir une étymologie grecque. - Fons, ontis (Fontus, i), m.: Fons (dieu des sources, fils de Janus).* * *Fons, huius fontis, masc. gen. Plin. Une fontaine.\Fons nitidis argenteus vndis. Ouid. Clere comme argent.\Contracti fontes. Ouid. Assemblees ensemble.\Illimis fons. Ouid. Sans limon et bourbier.\Irriguus fons. Virgil. Qui arrouse quelque terre.\Oritur fons in monte. Plin. La source de la fontaine est en la montaigne, La fontaine sourt en la montaigne.\Fons, per translationem: vt Fons moeroris. Cic. Causam atque fontem esse moeroris. La source dont procede quelque tristesse. -
6 Fons
2. Fōns, Fontis, m., auch Fōntus, ī, m., der Sohn des Janus, der Gott der Quellen, Cic. de nat. deor. 3, 52. Act. fr. arv. tab. 32 u. 43. (Plur. Fontes, Corp. inscr. Lat. 2, 466; 6, 166 u. 6, 404): Fontis ara, am Janikulum, Cic. de legg. 2, 56: Form Fontus, Arnob. 3, 29. – Dav. Fontinālis, e, zum Fons gehörig, fontinalisch, porta, am Quirinal nach dem Marsfelde zu, Liv. 35, 10, 12. Paul. ex Fest. 85, 3. Corp. inscr. Lat. 6, 9921. – subst., Fontinālia, ium, n., das Fest des Fons, an dem man die Brunnen bekränzte, das Brunnenfest, Paul. ex Fest. 85, 3: dass. Fontānālia, Varro LL. 6, 22. -
7 sistēmas fonts
▪ Terminien system font inf.lv Operētājsistēmā vai grafiskajā lietotāja saskarnē iebūvēts fonts. Šos fontus izmanto kā ekrāna fontus, piem., izvēlņu vai dialoglodziņu virsrakstiemru системный шрифтLZAit▪ EuroTermBank terminiInf, Kom, ITru системный шрифтETB -
8 aggiustare
aggiustareaggiustare [addlucida sans unicodeʒfontus'ta:re]I verbo transitivo1 (riparare) reparieren; (vestito) ausbessern; (mettere in ordine) in Ordnung bringen2 (mil:regolare bene) richten3 (diverbio) beilegen4 finanza begleichen5 (loc): aggiustare qualcuno per le feste figurato jdn böse zurichtenII verbo riflessivo■ -rsi1 (venire ad un accomodamento) sich einigen2 (familiare: adattarsi) sich behelfenDizionario italiano-tedesco > aggiustare
9 giustezza
giustezzagiustezza [dlucida sans unicodeʒfontus'tettsa]sostantivo Feminin1 (esattezza) Richtigkeit Feminin2 stampa, tipografia Spaltenbreite FemininDizionario italiano-tedesco > giustezza
10 giustizia
giustiziagiustizia [dlucida sans unicodeʒfontus'tittsia] <- ie>sostantivo Feminin1 (equità) Gerechtigkeit Feminin; rendere giustizia a qualcuno jdm Gerechtigkeit widerfahren lassen; con giustizia gerecht; secondo giustizia rechtmäßig2 giurisprudenza Justiz Feminin; giustizia sommaria anche figurato kurzer Prozess; ricorrere alla giustizia vor Gericht gehenDizionario italiano-tedesco > giustizia
11 ingiustizia
ingiustiziaingiustizia [indlucida sans unicodeʒfontus'tittsia]sostantivo Feminin
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Немецкий
- Русский
- Французский