Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

exulō

  • 1 exulō

        exulō    see exsulo.
    * * *
    exulare, exulavi, exulatus V
    be exile, live in exile; be banished; be a stranger

    Latin-English dictionary > exulō

  • 2 exulo

    exŭlo, āre, v. exsulo.

    Lewis & Short latin dictionary > exulo

  • 3 exsulō or exulō

        exsulō or exulō āvī, ātum, āre    [exsul], to be an exile, be banished, live in exile: Romae: in Volscos exsulatum abiit, L.: apud Prusiam: Protei ad usque columnas, V. — To be absent, be a stranger: domo, T.: animo.

    Latin-English dictionary > exsulō or exulō

  • 4 exolo

    exsŭlo or exŭlo, also arch. exsŏlo, exŏlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [exsul].
    I.
    Neutr., to be an exile or banished person, to live in exile (class.):

    qui Romam in exsili um venisset, cui Romae exsulare jus esset,

    Cic. de Or. 1, 39, 177:

    ut exsulares,

    id. Par. 4, 2, 32 sq.:

    aptissimus ad exulandum locus,

    id. Fam. 4, 8, 2:

    in Volscos exsulatum abiit,

    Liv. 2, 35, 6:

    exsulans atque egens,

    Cic. Tusc. 3, 18, 39:

    apud Prusiam exsulans,

    id. Div. 2, 24, 52; Mart. Spect. 4, 5 et saep.:

    alii exolatum abierant,

    Plaut. Trin. 2, 4, 134; id. Ps. 4, 3, 18.—
    B.
    Transf.:

    perii, nam domo exulo nunc: metuo fratrem, Ne intus sit,

    Ter. Eun. 3, 5, 62:

    cum omnes meo discessu exsulasse rem publicam putent,

    Cic. Par. 4, 2, 30:

    peculatus ex urbe et avaritia si exulant,

    Plaut. Pers. 4, 4, 7:

    etiam cum manent corpore, animo tamen exsulant,

    Cic. Rep. 2, 4, 7:

    quousque in regno exsulabo,

    be a stranger in my own country, Curt. 5, 8, 11.—
    II.
    Act., to banish, exile a person (late Lat.):

    tunc iterum exulatur,

    Hyg. Fab. 26; Dict. Cretens. 4, 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > exolo

  • 5 exsolo

    exsŭlo or exŭlo, also arch. exsŏlo, exŏlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [exsul].
    I.
    Neutr., to be an exile or banished person, to live in exile (class.):

    qui Romam in exsili um venisset, cui Romae exsulare jus esset,

    Cic. de Or. 1, 39, 177:

    ut exsulares,

    id. Par. 4, 2, 32 sq.:

    aptissimus ad exulandum locus,

    id. Fam. 4, 8, 2:

    in Volscos exsulatum abiit,

    Liv. 2, 35, 6:

    exsulans atque egens,

    Cic. Tusc. 3, 18, 39:

    apud Prusiam exsulans,

    id. Div. 2, 24, 52; Mart. Spect. 4, 5 et saep.:

    alii exolatum abierant,

    Plaut. Trin. 2, 4, 134; id. Ps. 4, 3, 18.—
    B.
    Transf.:

    perii, nam domo exulo nunc: metuo fratrem, Ne intus sit,

    Ter. Eun. 3, 5, 62:

    cum omnes meo discessu exsulasse rem publicam putent,

    Cic. Par. 4, 2, 30:

    peculatus ex urbe et avaritia si exulant,

    Plaut. Pers. 4, 4, 7:

    etiam cum manent corpore, animo tamen exsulant,

    Cic. Rep. 2, 4, 7:

    quousque in regno exsulabo,

    be a stranger in my own country, Curt. 5, 8, 11.—
    II.
    Act., to banish, exile a person (late Lat.):

    tunc iterum exulatur,

    Hyg. Fab. 26; Dict. Cretens. 4, 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > exsolo

  • 6 exsulo

    exsŭlo or exŭlo, also arch. exsŏlo, exŏlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [exsul].
    I.
    Neutr., to be an exile or banished person, to live in exile (class.):

    qui Romam in exsili um venisset, cui Romae exsulare jus esset,

    Cic. de Or. 1, 39, 177:

    ut exsulares,

    id. Par. 4, 2, 32 sq.:

    aptissimus ad exulandum locus,

    id. Fam. 4, 8, 2:

    in Volscos exsulatum abiit,

    Liv. 2, 35, 6:

    exsulans atque egens,

    Cic. Tusc. 3, 18, 39:

    apud Prusiam exsulans,

    id. Div. 2, 24, 52; Mart. Spect. 4, 5 et saep.:

    alii exolatum abierant,

    Plaut. Trin. 2, 4, 134; id. Ps. 4, 3, 18.—
    B.
    Transf.:

    perii, nam domo exulo nunc: metuo fratrem, Ne intus sit,

    Ter. Eun. 3, 5, 62:

    cum omnes meo discessu exsulasse rem publicam putent,

    Cic. Par. 4, 2, 30:

    peculatus ex urbe et avaritia si exulant,

    Plaut. Pers. 4, 4, 7:

    etiam cum manent corpore, animo tamen exsulant,

    Cic. Rep. 2, 4, 7:

    quousque in regno exsulabo,

    be a stranger in my own country, Curt. 5, 8, 11.—
    II.
    Act., to banish, exile a person (late Lat.):

    tunc iterum exulatur,

    Hyg. Fab. 26; Dict. Cretens. 4, 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > exsulo

См. также в других словарях:

  • oser — Oser, Audere. Ne s oser trouver devant son pere, Conspectum patris vereri. S oser mettre sur la mer, Credere se Neptuno. Ne s oser bien faire de peur de despendre, Genium fraudare. Qui jamais ne s osa bien faire, Homo male de se meritus. Bud. ex… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»