Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

extemporālis

  • 1 extemporalis

    extemporālis, e [st2]1 [-] qui n'est pas médité, improvisé. [st2]2 [-] qui improvise.    - extemporalis actio, Quint.: improvisation.    - extemporalis rhetor, Mart.: orateur qui improvise.
    * * *
    extemporālis, e [st2]1 [-] qui n'est pas médité, improvisé. [st2]2 [-] qui improvise.    - extemporalis actio, Quint.: improvisation.    - extemporalis rhetor, Mart.: orateur qui improvise.
    * * *
        Extemporalis, et hoc extemporale, pen. prod. Quintil. Faict soubdain et à la haste et sur le champ, sans y avoir pensé paravant.
    \
        Extemporalis rhetor. Martial. Prompt.
    \
        Extemporalis temeritas. Quintil. Soubdaine.

    Dictionarium latinogallicum > extemporalis

  • 2 extemporālis

        extemporālis e, adj.    [ex+tempus], off hand, on the spur of the moment: audacia, Ta.
    * * *
    extemporalis, extemporale ADJ
    unpremeditated, extempore, ad lib; of a person speaking off the cuff

    Latin-English dictionary > extemporālis

  • 3 extemporalis

    extemporālis, e (ex u. tempus), unvorbereitet, a) übh.: cibus, nicht lange vorbereitete, leicht beschaffbare, Lact. 1, 4, 6. – b) als rhet. t. t., unvorbereitet = aus dem Stegreife geschehend (-gesprochen, -gehalten, -vorgebracht), zum Extemporieren fähig, Stegreif-, oratio, actio, Quint.: declamatio, Petron.: figurae, Plin. ep. – fortuna, das gelegentliche Extemporieren, Quint.: facultas, die Fertigkeit, aus dem Stegreife einen Vortrag zu halten, Sen. rhet. u. Suet.: rhetor, aus dem Stegreife redend, Mart.

    lateinisch-deutsches > extemporalis

  • 4 extemporalis

    extemporālis, e (ex u. tempus), unvorbereitet, a) übh.: cibus, nicht lange vorbereitete, leicht beschaffbare, Lact. 1, 4, 6. – b) als rhet. t. t., unvorbereitet = aus dem Stegreife geschehend (-gesprochen, - gehalten, -vorgebracht), zum Extemporieren fähig, Stegreif-, oratio, actio, Quint.: declamatio, Petron.: figurae, Plin. ep. – fortuna, das gelegentliche Extemporieren, Quint.: facultas, die Fertigkeit, aus dem Stegreife einen Vortrag zu halten, Sen. rhet. u. Suet.: rhetor, aus dem Stegreife redend, Mart.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > extemporalis

  • 5 extemporalis

    extempŏrālis, e, adj. [ex tempore, v. tempus, C.], on the spur of the moment, without preparation, extempore, extemporary, extemporaneous (post-Aug.;

    in Cic.: subitus, fortuitus): oratio,

    Quint. 4, 1, 54; 11, 2, 3:

    dictiones,

    id. 2, 4, 27:

    actio,

    id. 10, 7, 16:

    garrulitas,

    id. 2, 4, 15:

    facilitas,

    id. 10, 7, 18:

    temeritas,

    id. 10, 6, 6:

    audacia,

    Tac. Or. 6:

    facultas,

    Suet. Aug. 84:

    color,

    Quint. 10, 6, 5:

    figurae,

    Plin. Ep. 1, 20, 10:

    fortuna,

    Quint. 10, 6, 1:

    successus,

    id. 10, 7, 13:

    rhetor,

    Mart. 5, 54:

    contenti extemporali cibo,

    i. e. that easily provided, Lact. 1, 4, 6.— Adv.: extempŏrālĭter, extemporaneously, on the moment:

    scribere,

    Sid. Ep. 9, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > extemporalis

  • 6 extemporalis

    ex-temporālis, e [ tempus ]
    неподготовленный, экспромтный, импровизированный (declamatio Pt; oratio Q)
    facultas e. Sen, Suдар импровизации

    Латинско-русский словарь > extemporalis

  • 7 extemporalitas

    extemporālitās, ātis f. Su = facultas extemporalis (см. extemporalis)

    Латинско-русский словарь > extemporalitas

  • 8 extemporalitas

    extemporālitās, ātis, f. (extemporalis), die Fertigkeit, aus dem Stegreife zu reden, -Verse zu machen, Suet. Tit. 3, 2 (Sen. contr. 7. pr. § 2 u. Suet. Aug. 84, 1 extemporalis facultas gen.).

    lateinisch-deutsches > extemporalitas

  • 9 extemporalitas

    extemporālitās, ātis, f. (extemporalis), die Fertigkeit, aus dem Stegreife zu reden, -Verse zu machen, Suet. Tit. 3, 2 (Sen. contr. 7. pr. § 2 u. Suet. Aug. 84, 1 extemporalis facultas gen.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > extemporalitas

  • 10 extemporalitas

    extempŏrālĭtas, ātis, f. [extemporalis], the faculty of extemporaneous speaking or versifying, Suet. Tit. 3 (for which:

    extemporalis facultas,

    id. Aug. 84:

    facultas ex tempore dicendi,

    Quint. 10, 7, 1).

    Lewis & Short latin dictionary > extemporalitas

  • 11 facultas

    facultās, ātis f. [ facilis ]
    1) возможность, повод, удобный случай (fugae Cs; rei bene gerendae C; ad dicendum C)
    facultatem alicujus rei dimittere и praetermittere C — упустить возможность (случай) чего-л.
    4) способность, умение, дар (dicendi C, O; legendi scribendique Q; in dicendo C Su, PJ)
    5) запас, богатство (nummorum C; omnium rerum Cs); множество, (много)численность ( virorum Cs)
    (тж. facultates patrimonii Q) состояние, имущество ( modicus facultatibus PJ)

    Латинско-русский словарь > facultas

  • 12 effulgeo

    ef-fulgeo, fulsī, ēre (ex u. fulgeo), hervorglänzen, -schimmern, leuchten (vgl. Drak. Liv. 43, 13, 3. Burmann Val. Flacc. 6, 27), I) eig.: tres simul soles effulserunt, Liv.: mox dies, verus sol etiam effulsit, luridus tamen, Plin. ep.: ex vehementi sole, qualis inter graves imbre nubes effulget, Liv. – m. Abl. = von etw. erglänzen, auro ostroque (v. der Flut), Verg.: hoc ornatu (v. Pers.), Tac. – II) übtr.: effulgebant Philippus ac magnus Alexander, Liv.: si forte aliquis inter dicendum effulserit extemporalis color, Quint. – / Nbf. Infin. effulgĕre (v. ex u. fulgo, ere), Verg. Aen. 8, 677. Claud. VI. cons. Hon. 546.

    lateinisch-deutsches > effulgeo

  • 13 extemporaliter

    extemporāliter, Adv. (extemporalis), aus dem Stegreife, scribere aliquid, Sidon. epist. 9, 14, 3.

    lateinisch-deutsches > extemporaliter

  • 14 facultas

    facultās, ātis, f. (v. alten facul, w. s.), die Tunlichkeit, I) subjektiv = das jmdm. inwohnende Vermögen, die Kraft, etwas zu vollbringen, A) körperliche: di date facultatem huic pariendi, Ter. Andr. 232. – B) geistige Kraft, Geschicklichkeit, Befähigung, Anlage, Talent zu etwas, 1) im allg.: facultas dicendi et copia, Rednergabe und Rednerfülle, Cic.: copia facultasque dicendi, Cic.: modicae in dicendo facultatis, Suet. – m. subj, Genet., ingenii, Befähigung des Geistes, Cic.: ingenii facultates, geistige Anlagen, Nep. – tibi superûm data facultas m. folg. Infin., Val. Flacc. 3, 16. – 2) insbes., die Anlage zum Redner, die Rednergabe, die Beredsamkeit (s. Schäfer Plin. ep. 1, 20, 18; Salmasius Spart. Hadr. 20), facultatis timor, Cic.: f. summa, Plin. ep.: f. extemporalis, Gabe, aus dem Stegreife zu reden, Sen. rhet. u. Suet.: fuit memoriae ingentis, facultatis immensae, Spart. – II) objektiv = die von außen gebotene Tunlichkeit, Möglichkeit, Gelegenheit, A) eig.: a) etwas zu tun, Miloni manendi nulla f., Milo konnte nicht bleiben, Cic.: dare alci facultatem irridendi sui, Cic.: ne perorandi quidem alci dare facultatem, Nep.: dare alci facultatem ad dicendum, Cic.: facere alci facultatem iudicandi, Cic.: habere efficiendi facultatem, Cic.: si quid res dabit tibi facultatis, wenn dir irgend ein Ereignis etwas an die Hand gibt, Cic.: si res facultatem habitura sit, wenn sich die Sache tun lassen sollte, Cic.: quod f. tulit, soweit es möglich war, Cic.: res mihi videtur esse facultate (in der Praxis) praeclara, arte (in der Theorie) mediocris, Cic. – cuius materiei si esset facultas apportationibus ad urbem, könnte man es immer leicht nach Rom schaffen, Vitr. 2, 9, 16. – alci facultatem dare, offerre, concedere u. dgl. mit folg. ut u. Konj., Cic.: so auch est in alqo facultas, ut etc., Cic. – habere facultatem m. folg. Acc. u. Infin., Auct. b. Afr. 78, 4. – poet. est (erat) facultas mit folg. Infin., est nobis saevire f., Stat. Theb. 4, 513; u. so ibid. 12, 36. – pro facultate (nach Maßgabe) patrimonii, Paul. dig. 26, 7, 12. – d) etwas zu empfangen, zu haben, sumptuum, Cic.: nummorum, Geld zu haben, Cic.: hominis praesentis, Planc. in Cic. ep.: cuius generis erat in senatu facultas maxima, von welcher Art man Männer genug im Senate haben konnte, Cic. – c) etwas zu bestreiten, die Mittel zu usw. = die Kosten, f. belli, Cic. – B) meton.: 1) die vorhandenen Mittel an usw., der Vorrat von usw., omnium rerum in oppido summa f., Caes.: habere facultatem navium, Caes. – 2) insbes., wie unser »die Mittel« = das zeitliche Vermögen, die Vermögensumstände, gew. im Plur., Cic. u.a. – /Genet. Plur. auch facultatium, Paul. dig. 32, 78. § 1.

    lateinisch-deutsches > facultas

  • 15 offulgeo

    offulgeo, fulsī, ēre (ob u. fulgeo), entgegenglänzen, -scheinen, erscheinen, lux oculis offulsit, Verg.: omen dextrum conatibus offulsit, Sil.: si forte aliqui inter dicendum offulserit extemporalis color, Quint.: inopina subito amici mei species offulsit, Ps. Quint. decl.

    lateinisch-deutsches > offulgeo

  • 16 oratio

    ōrātio, ōnis, f. (ōro), I) das Reden, die Sprache, als Gabe, seine Gedanken u. Empfindungen durch Worte auszudrücken, A) im allg.: quae (ferae) sunt rationis et orationis expertes, Cic. de off. 1, 50. – B) insbes.: 1) (= lingua) die einem Volke eigentümliche Sprache, oratio Latina, Gell. 10, 22, 3: or. Graeca, Gell. 11, 1. § 1; 18, 10. § 11. – 2) prägn.: a) der rednerische Ausdruck, Latina, Cic. de off. 1, 2: utriusque orationis facultas, Fertigkeit in beiden Arten des Ausdrucks (näml. des rhetor. u. philos.), Cic. de off. 1, 1. – b) die Beredsamkeit, Rednergabe, elatio atque altitudo orationis suae, Cic.: satis in eo fuit orationis, Cic.: vincas oratione Regulos, Mart. – c) die Art der Beredsamkeit, die Redeweise, sed et huius (Demosthenis) oratio in philosophiam tralata pugnacior, ut ita dicam, videtur et illorum (Aristotelis, Theophrasti) in iudicia pacatior, Cic. Brut. 121. – II) meton., die Rede, Sprache = die Aussage, der Ausdruck, die Darstellung, die Äußerung, die Worte jmds., A) im allg.: haec oratio, Ter. u. Cic.: oratio abhorrens (nicht passend) a persona gravissimi hominis, Cic.: oratio Aetnensium, Siculorum, aratorum, von den usw., Cic.: honesta oratio est, das ließe sich recht gut hören, das klingt ganz gut, Ter. u. Cic.: in qua oratio (der Redestoff, die Worte) deesse nemini possit, Cic.: orationem bonorum imitari, Cic.: non ita sunt dissimili argumento, sed tamen dissimili oratione sunt factae (fabulae) ac stilo, Ter.: quam orationem habuerit tecum, was er mit dir gesprochen hat, Cic.: tecum mihi instituenda est oratio, ich habe noch ein Wort mit dir zu sprechen, Cic.: apud quem (Platonem) saepe haec oratio usurpata est (häufig die Behauptung ausgesprochen wird), ut nihil praeter virtutem diceretur bonum, Cic.: erit ergo rebus ipsis par et aequalis oratio, Cic.: iam vero virtuti Cn. Pompei quae potest oratio par (entsprechender, erschöpfender Ausdruck) inveniri? Cic. – im Zshg. zuw. = Einrede, ista oratio, Cic. de imp. Pomp. 52: illorum oratio, qui dissentiunt, ibid. 68. – u. = Entschuldigungsrede, Entschuldigung, perceptā oratione eorum, Caes. b. G. 5, 1, 8. – B) insbes.: a) eine nach den Vorschriften der Redekunst u. für einen öffentlichen Vortrag ausgearbeitete Rede, ein Vortrag, orationes iudiciorum, gerichtliche R., Cic.: M. Caesaris, Suet.: or. Q. Metelli de prole augenda, Suet.: oratio Neronis, quā in Vindicem perorabat, Suet.: m. obj. Genet., oratio falsae legationis, über usw., Cic.: or. plebi acceptior, Liv.: or. accurata, Cic., accuratior, Liv.: acris et vehemens, Liv.: contumeliosa, Cic.: contentiosa et pugnax, Plin. ep.: continens, Cic., continua, Sen. u. Tac.: extemporalis, Quint.: erudita (Ggstz. popularis), Cic.: festiva, Cic.: florida, Quint.: inelaborata, Sen.: longa, Cic.: luculenta, Sall.: magnifica, Tac. u. Plin. ep.: non valde nitens, non plane horrida, Cic.: de horridis rebus nitida est oratio tua, Cic.: or. nuda et rudis (nüchterne u. ungekünstelte), Cic.: or. ad tempus (nach den Verhältnissen) parata, Liv.: perpetua, Cic. u. (Ggstz. concisa) Quint.: polita, Cic.: popularis (Ggstz. erudita), Cic.: orationes populares, Liv.: or. praeparata (im voraus entworfene), Liv.: or. summissa et infracta (demütige u. mutlose), Liv.: or. subita et fortuita (aus dem Stegreif gehaltene u. durch Zufall veranlaßte), Ggstz. commentatio et cogitatio, Cic. – oratio honorifica in alqm, Cic.: orationes criminosae in patres, Liv.: orationes et pro se et pro aliis et in alios, Liv. – adhibere orationem ad alqm, eine Ansprache an jmd. richten, Cic.: adhibere orationem ad singulas perturbationes, gegen die einz. L. anwenden, Cic.: si temporum potius quam maiestatis memor adhibeatur oratio, eine mehr der Zeit als der Hoheit angemessene Rede angewendet werde, Cic.: nec ab officio vestro nec ab ipsa causa P. Sestii abhorrebit (wird unangemessen sein) oratio mea, Cic.: si quid in nostra oratione claudicat, sentit (vulgus), Cic.: comparare ad id longam orationem, Cic.: componere orationem, Liv., alci reo orationem, Quint.: nullo modo possum omnia istius facta aut memoriā consequi aut oratione complecti, Cic.: ita compresseram (hielt so verborgen) orationem, ut numquam emanaturam putarem, Cic.: convertere orationes e Graeco, Cic.: sed nescio, quo pacto ab amicitiis perfectorum hominum, id est sapientium, ad leves amicitias defluxit oratio, Cic.: iam a sapientium familiaritatibus ad vulgares amicitias oratio nostra delabitur, Cic.: dicere orationem de scripto, vom Konzept halten, Cic.: ediscere orationem, Cic.: exprimere oratione mores alcis, Cic.: exstat eius (Appii) oratio, Cic.: Catonis oratio scripta exstat Originum quinto libro inclusa, Liv.: facere ac polire orationem, Cic.: facere orationem pro P. Sextio (v. Cicero), Gell.: habere orationem in senatu, Cic., in agrestium conventu, Cic., apud imperitam multitudinem, Cic.: habere orationem de optimo civitatis statu, Cic.: habere orationem super ea re, Tac.: habere orationem adversus alqm, Hieron.: oratione ultro citro habitā, durch Hinüber- u. Herüberreden, Liv.: incipere orationem de alqa re, Tac.: includere alqd orationi suae, Cic.: magnā spe ingredior in reliquam orationem, schreite ich zu dem übrigen Teile der R., Cic.: ingressus in eam orationem, Caes.: quorum mediam orationem interrumpunt subito undique tela immissa, Caes.: oratio mea interrumpitur interpellatione alcis, Cic.: mittere orationes ad senatum, Suet.: proferre (ins Publikum bringen) orationem, Cic.: recitare orationem, Cic.: pleraeque scribuntur orationes habitae iam, non ut habeantur, Cic.: serere populares orationes, Liv.: mihi haec oratio suscepta non de te est, sed de genere toto, mein Vortrag hat es nicht mit dir zu tun, sondern mit usw., Cic.: oratio turget, Cornif. rhet.: sed antequam ad eam orationem venio, quae etc., zu dem Teile der Rede, Cic.: in extrema oratione nostra, im letzten Teil unserer R., Cic. – prägn., Gegenstand der Rede, Thema, huius orationis difficilius est exitum quam principium invenire, Cic. de imp. Pomp. 3. – b) die Prosa, aber nur im Ggstz. zur Poesie, vollst. oratio soluta (Ggstz. oratio poëtica, Varro LL. 6, 97: Ggstz. versus, Varro r. r. 1, 1, 9), saepissime et in poëmatis et in oratione peccatur, Cic. or. 70 (u. so im Ggstz. zu poëma, versus oft bei Cic., s. Jahn Cic. or. 174): oratione et versu promptissimus, Spart. Hadr. 15, 10. – c) ein Gebet, bes. das Vaterunser, Tertull. u.a. Eccl. – d) zur Kaiserzeit = ein kaiserl. Schreiben, Reskript, Erlaß u. dgl., Tac. u. Suet.

    lateinisch-deutsches > oratio

  • 17 effulgeo

    ef-fulgeo, fulsī, ēre (ex u. fulgeo), hervorglänzen, - schimmern, leuchten (vgl. Drak. Liv. 43, 13, 3. Burmann Val. Flacc. 6, 27), I) eig.: tres simul soles effulserunt, Liv.: mox dies, verus sol etiam effulsit, luridus tamen, Plin. ep.: ex vehementi sole, qualis inter graves imbre nubes effulget, Liv. – m. Abl. = von etw. erglänzen, auro ostroque (v. der Flut), Verg.: hoc ornatu (v. Pers.), Tac. – II) übtr.: effulgebant Philippus ac magnus Alexander, Liv.: si forte aliquis inter dicendum effulserit extemporalis color, Quint. – Nbf. Infin. effulgĕre (v. ex u. fulgo, ere), Verg. Aen. 8, 677. Claud. VI. cons. Hon. 546.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > effulgeo

  • 18 extemporaliter

    extemporāliter, Adv. (extemporalis), aus dem Stegreife, scribere aliquid, Sidon. epist. 9, 14, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > extemporaliter

  • 19 facultas

    facultās, ātis, f. (v. alten facul, w. s.), die Tunlichkeit, I) subjektiv = das jmdm. inwohnende Vermögen, die Kraft, etwas zu vollbringen, A) körperliche: di date facultatem huic pariendi, Ter. Andr. 232. – B) geistige Kraft, Geschicklichkeit, Befähigung, Anlage, Talent zu etwas, 1) im allg.: facultas dicendi et copia, Rednergabe und Rednerfülle, Cic.: copia facultasque dicendi, Cic.: modicae in dicendo facultatis, Suet. – m. subj, Genet., ingenii, Befähigung des Geistes, Cic.: ingenii facultates, geistige Anlagen, Nep. – tibi superûm data facultas m. folg. Infin., Val. Flacc. 3, 16. – 2) insbes., die Anlage zum Redner, die Rednergabe, die Beredsamkeit (s. Schäfer Plin. ep. 1, 20, 18; Salmasius Spart. Hadr. 20), facultatis timor, Cic.: f. summa, Plin. ep.: f. extemporalis, Gabe, aus dem Stegreife zu reden, Sen. rhet. u. Suet.: fuit memoriae ingentis, facultatis immensae, Spart. – II) objektiv = die von außen gebotene Tunlichkeit, Möglichkeit, Gelegenheit, A) eig.: a) etwas zu tun, Miloni manendi nulla f., Milo konnte nicht bleiben, Cic.: dare alci facultatem irridendi sui, Cic.: ne perorandi quidem alci dare facultatem, Nep.: dare alci facultatem ad dicendum, Cic.: facere alci facultatem iudicandi, Cic.: habere efficiendi facultatem, Cic.: si quid res dabit tibi facultatis, wenn dir irgend ein Ereignis etwas an die Hand gibt, Cic.: si res facultatem habi-
    ————
    tura sit, wenn sich die Sache tun lassen sollte, Cic.: quod f. tulit, soweit es möglich war, Cic.: res mihi videtur esse facultate (in der Praxis) praeclara, arte (in der Theorie) mediocris, Cic. – cuius materiei si esset facultas apportationibus ad urbem, könnte man es immer leicht nach Rom schaffen, Vitr. 2, 9, 16. – alci facultatem dare, offerre, concedere u. dgl. mit folg. ut u. Konj., Cic.: so auch est in alqo facultas, ut etc., Cic. – habere facultatem m. folg. Acc. u. Infin., Auct. b. Afr. 78, 4. – poet. est (erat) facultas mit folg. Infin., est nobis saevire f., Stat. Theb. 4, 513; u. so ibid. 12, 36. – pro facultate (nach Maßgabe) patrimonii, Paul. dig. 26, 7, 12. – d) etwas zu empfangen, zu haben, sumptuum, Cic.: nummorum, Geld zu haben, Cic.: hominis praesentis, Planc. in Cic. ep.: cuius generis erat in senatu facultas maxima, von welcher Art man Männer genug im Senate haben konnte, Cic. – c) etwas zu bestreiten, die Mittel zu usw. = die Kosten, f. belli, Cic. – B) meton.: 1) die vorhandenen Mittel an usw., der Vorrat von usw., omnium rerum in oppido summa f., Caes.: habere facultatem navium, Caes. – 2) insbes., wie unser »die Mittel« = das zeitliche Vermögen, die Vermögensumstände, gew. im Plur., Cic. u.a. – Genet. Plur. auch facultatium, Paul. dig. 32, 78. § 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > facultas

  • 20 offulgeo

    offulgeo, fulsī, ēre (ob u. fulgeo), entgegenglänzen, - scheinen, erscheinen, lux oculis offulsit, Verg.: omen dextrum conatibus offulsit, Sil.: si forte aliqui inter dicendum offulserit extemporalis color, Quint.: inopina subito amici mei species offulsit, Ps. Quint. decl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offulgeo

См. также в других словарях:

  • oratio extemporalis —    (loc.s.f.) improvvisazione …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • extemporal — EXTEMPORÁL, extemporale, s.n. Probă scrisă, neanunţată, de obicei din lecţia curentă, dată elevilor pentru verificarea periodică a cunoştinţelor; lucrare de control. – Din germ. Extemporale, lat. extemporalis. Trimis de RACAI, 21.11.2003. Sursa:… …   Dicționar Român

  • ЭКСТЕМПОРАЛЕ — [лат. extemporalis неподготовленный] пед. 1) учебная классная работа, которая заранее не планировалась и не объявлялась; пробное упражнение; 2) упражнение по переводу с одного языка на другой, чаще всего без подготовки. Нем. Extemporale. Словарь… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • extemporané — extemporané, ée [ ɛkstɑ̃pɔrane ] adj. • 1527; bas lat. extemporaneus, syn. du class. extemporalis « improvisé » 1 ♦ Pharm. Que l on fabrique au moment du besoin. Préparation magistrale extemporanée (opposé à officinal) . 2 ♦ Méd. Qui se fait à l… …   Encyclopédie Universelle

  • Pallas Spangel — Titelseite der gedruckten Trauerrede Pallas Spangels auf Kurfürstin Margarete, 1501 …   Deutsch Wikipedia

  • extemporal — (del lat. «extemporālis») adj. Extemporáneo. * * * extemporal. (Del lat. extemporālis). adj. extemporáneo. * * * ► adjetivo Extemporáneo …   Enciclopedia Universal

  • extemporieren — Vsw aus dem Stegreif reden per. Wortschatz fach. (17. Jh.) Neoklassische Bildung. Hypostasierung aus l. ex tempore aus dem Stegreif bzw. zu l. (ōrātio, āctio) extemporālis f. unvorbereitete Rede , l. extemporālis unvorbereitet, aus dem Stegreif …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Extemporal — Ex*tem po*ral, a. [L. extemporalis, from ex tempore.] Extemporaneous; unpremeditated. [Obs.] B. Jonson. {Ex*tem po*ral*ly}, adv. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Extemporally — Extemporal Ex*tem po*ral, a. [L. extemporalis, from ex tempore.] Extemporaneous; unpremeditated. [Obs.] B. Jonson. {Ex*tem po*ral*ly}, adv. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • extemporal — adjective Etymology: Latin extemporalis, from ex tempore Date: 1570 archaic extemporaneous • extemporally adverb …   New Collegiate Dictionary

  • Экстемпорале — (от лат. extemporalis неподготовленный)         (устаревшее), классная письменная работа по переводу с родного языка на иностранный без предварительной подготовки; импровизация …   Большая советская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»