Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

exsĕcūtĭo

  • 1 exsecutio

    exsecūtio, ōnis f. [ exsequor ]
    1) выполнение, осуществление (negotii T; instituti opĕris PM)
    2) исполнительная власть, администрация, управление ( Syriae T)
    3) обсуждение, рассмотрение ( desidĕrat hos longam exsecutionem Sen)
    4) приведение в исполнение (sententiae PJ; poenarum Dig)

    Латинско-русский словарь > exsecutio

  • 2 exsecutio

    exsecūtio, ōnis, f. (exsequor), I) die Vollziehung, Vollstreckung, Ausführung, A) im allg., eines Geschäftes, eius negotii, Tac.: eines Vortrages, Sen.: sententiae, die Durchführung, Plin. ep.: omnis quaestio habebat suam exsecutionem, Sen. rhet. – exs. Syriae, die vollziehende Gewalt in S., Tac. ann. 15, 25. – B) insbes. (gerichtl. t. t.), a) die Vollziehung der auf Rechtsverfolgung bezüglichen Handlungen od. Gesetze, operis novi, ICt.: litis, appellationis, ICt.: legis, Frontin. aqu. – b) die rechtliche Verfolgung selbst, von seiten des Klägers od. Anklägers, die Geltendmachung vor Gericht, stipulationis, debitae pecuniae, ICt. – delictorum, criminum, ICt. – c) die Vollstreckung eines richterl. Urteils, iudicati od. rei iudicatae, ICt.: poenarum, ICt. – II) (gerichtl. t. t.) die rächende Verfolgung, Ahndung eines Verbrechens von seiten einer Behörde, criminis vel delicti, ICt.: res, quae habet publicam exsecutionem, ICt.

    lateinisch-deutsches > exsecutio

  • 3 exsecutio

    exsecūtio, ōnis, f. (exsequor), I) die Vollziehung, Vollstreckung, Ausführung, A) im allg., eines Geschäftes, eius negotii, Tac.: eines Vortrages, Sen.: sententiae, die Durchführung, Plin. ep.: omnis quaestio habebat suam exsecutionem, Sen. rhet. – exs. Syriae, die vollziehende Gewalt in S., Tac. ann. 15, 25. – B) insbes. (gerichtl. t. t.), a) die Vollziehung der auf Rechtsverfolgung bezüglichen Handlungen od. Gesetze, operis novi, ICt.: litis, appellationis, ICt.: legis, Frontin. aqu. – b) die rechtliche Verfolgung selbst, von seiten des Klägers od. Anklägers, die Geltendmachung vor Gericht, stipulationis, debitae pecuniae, ICt. – delictorum, criminum, ICt. – c) die Vollstreckung eines richterl. Urteils, iudicati od. rei iudicatae, ICt.: poenarum, ICt. – II) (gerichtl. t. t.) die rächende Verfolgung, Ahndung eines Verbrechens von seiten einer Behörde, criminis vel delicti, ICt.: res, quae habet publicam exsecutionem, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exsecutio

  • 4 exsecūtiō

        exsecūtiō ōnis, f    [exsequor], an accomplishing: negotii, Ta.: Syriae, i. e. absolute power in, Ta.
    * * *
    performance, carrying out; enforcement (law), act to right wrong; discussion

    Latin-English dictionary > exsecūtiō

  • 5 exsecutio

    exsĕcūtĭo ( exec-), ōnis, f. [exsequor], an accomplishing, performance, execution (post-Aug.).
    I.
    In gen.:

    instituti operis,

    Plin. 35, 8, 34, § 53: legis, Front. Aquaed. fin.
    II.
    Esp.
    A.
    In jurid. lang., a judicial prosecution, indictment:

    delictorum quorundam,

    Dig. 47, 1, 1:

    criminis, delicti,

    ib. 50, 16, 131 fin.; cf. ib. 178, § 2.—
    B.
    Jurisdiction, official authority:

    exsecutionem ejus negotii libens suscepit (Corbulo),

    Tac. A. 3, 31:

    Syriae,

    i. e. administration, government, id. ib. 15, 25.—
    C.
    Of speech, a discussion, complete treatment:

    differam hoc in praesenti: desiderat enim propriam et longam exsecutionem, etc.,

    Sen. Ep. 52 fin.; id. Contr. 3 praef.; Quint. 5, 13, 27; Plin. Ep. 8, 14, 6.— Plur.:

    exsecutiones rerum vitare,

    Vulg. 2 Macc. 2, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecutio

  • 6 exsecutio

    исполнение, совершение, operis novi (nunciationis) exsec. (1. 5 pr. 1. 19 D. 39, 1);

    exs. litis;

    lite contestata negligere exsecutionem (1. 17 § 14. 22 D. 47, 10);

    exs. appellationis (l. 28 § 2 D. 49, 1);

    a) отыскивание своих прав посредством a) иска со стороны истца или обвинителя, exs. stipulationis (1. 8 D. 13, 4. 1. 66 D. 45, 1), debitae pecuniae (1. 132 pr. eod.); (1. 178 § 2 D. 50, 16);

    exs. delictorum (1. 1 § 1 D. 47, 1), criminum (1. 1 § 1 D. 47, 9), legis Faviae exsec. - accusatio (1. 3 pr. D. 43, 29);

    b) уголовное преследование преступления со стороны высших сановников, res, quae habet publuсат escecut. (1. 7 § 1 D. 47, 10. 1. 15 § 9 eod. 1. 8 D. 47, 11);

    cui criminis vel delicti exsec. competit (1. 131 § 1 D. 50, 16);

    b) исполнение судебного решения: exsec. rei iudicatae (tit. C. 7, 53);

    iudicati (1. 16 § 1 D. 16, 2. 1. 32 § 6. 8 D. 4, 8);

    exsec. poenarum (1. 37 pr. D. 4, 4);

    ordo exsecutionis (1. 4 § 4 D. 42, 1. 1. 3 § 1 D. 43, 4. 1. 5 C. 3, 13. 1. 18 C. 7, 62).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > exsecutio

  • 7 executio

    exsĕcūtĭo (exĕcūtĭo), ōnis, f. [st2]1 [-] achèvement, accomplissement, exécution. [st2]2 [-] administration, gestion. [st2]3 [-] poursuite judiciaire. [st2]4 [-] développement, dissertation.
    * * *
    exsĕcūtĭo (exĕcūtĭo), ōnis, f. [st2]1 [-] achèvement, accomplissement, exécution. [st2]2 [-] administration, gestion. [st2]3 [-] poursuite judiciaire. [st2]4 [-] développement, dissertation.
    * * *
        Executio, Verbale. Plin. Poursuite et denombrement.
    \
        Executionem eius negotii lubens suscepit. Tacit. L'execution.

    Dictionarium latinogallicum > executio

  • 8 perplexus

    perplexus, a, um (Partic. v. *perplecto), verflochten, verschlungen, wirr durcheinander, I) eig.: figurae, Lucr.: iter silvae, Verg. – II) übtr., sich durchkreuzend, verworren, verstrickt, unverständlich, zweideutig, verblümt, dunkel, unergründlich (Ggstz. apertus), sermones, Liv.: perplexum Punico astu responsum, Liv.: perplexius carmen, Liv.: perplexissima quaestio, Augustin. op. imperf. c. Iulian. 5, 26: litis exsecutio perplexissima, Gromat. vet. p. 74, 32.

    lateinisch-deutsches > perplexus

  • 9 Ausführung

    Ausführung, I) das Herausführen, s. Ausfuhr no. I. – II) Verwirklichung, Vollendung: a) übh.: exsecutio. – exaedificatio (eines Baues, aber auch Ausarbeitung einer Geschichte etc.). – perficiendi facultas (Ausführbarkeit, w. vgl.). – res (die Sache, Tat, Ggstz. ratio, der Plan, z. B. ratio excogitata Larini [259] est, res translata [verlegt] Romam). – die Au. (eines Kunstwerks) im einzelnen, argutiae operis custoditae quoque in minimis rebus: schnelle Au., im Zshg. celeritas: in od. bei der Au., in re efficienda, gerenda. – die Hoffnung auf die Au. eines Werkes aufgeben, desperare effectum operis: zur Au. einer Sache schreiten, an die Au. gehen, alqd facere od. efficere coepisse: etwas zur Au. bringen, s. ausführen no. II, a: sich der Au. einer Sache widersetzen, ne res conficiatur, obsistere. – b) Darlegung mit Worten: explicatio (Entwicklung im einzelnen). – expositio (Darlegung vor den Augendes Zuhörers od. Lesers).

    deutsch-lateinisches > Ausführung

  • 10 durchführen

    durchführen, I) eig.: traducere od. transducere. – transvehere (zu Wagen od. zu Schiffe). – II) übtr.: peragere (z.B. partes suas [seine Rolle], fabulam aetatis [das Drama seines Lebens], mandata, litem). – perferre (ausharrend durchführen, z.B. simulationem somni). – persequi. exsequi (verfolgend durchführen, und zwar pers. durch alle Stufen der Entwickelung, exs. bis zum Abschluß). – perficere (durchaus fertig machen, so daß nichts daran fehlt). – obtinere (etwas behauptend durchsetzen); verb. defendere atque obtinere (verfechten u. durchs.). – Durchführung, exsecutio (z.B. sententiae). – perficiendi facultas (die Möglichkeit der Ausführung).

    deutsch-lateinisches > durchführen

  • 11 vollbringen

    vollbringen, conficere (z.B. cursus annuos: u. negotium). – efficere. ad effectum adducere (zuwege-, zur Wirklichkeit bringen, z.B. alcis mandata). – exsequi. persequi (bis zu Ende verfolgen, ausführen, vollziehen, z.B. alcis mandata: u. negotia: u. imperium alcis: u. imperium celeriter). – agere (in bezug auf etw. tätig sein, etw. verrichten etc., z.B. quod agendum aut faciendum sit, non recusem: u. iucundi acti labores). – peragere (etwas durchführen, z.B. consulatum). – patrare. perpetrare (zustande bringen, vollführen, u. zwar perpetr. gänzlich, z.B. facinus). – es ist vollbracht, actum est Vollbringen, das, exsecutio; peractio. Vollbringer, confector. – actor (der Verrichter).

    deutsch-lateinisches > vollbringen

  • 12 vollziehen

    vollziehen, exsequi. persequi (z.B. alcis mandata: u. imperium: u. exs. imperium celeriter od. diligenter). – efficere. ad effectum adducere (zuwege-, zur Wirklichkeit bringen, z.B. alcis mandata: u. nuptias). – conficere (abmachen, vollbringen, z.B. negotium, mandata: u. legitima quaedam [einige Formalitäten]). – facere (tun, verrichten übh., z.B. mandata, imperata). – sogleich v., repraesentare (sogleich jetzt verwirklichen, nicht aufschieben, z.B. poenam); non morari (nicht aufhalten, ohne Verzug vollstrecken, z.B. imperium). – einen Auftrag nicht v., mandata neg legere: einen Befehl nicht v., imperium aspernari od. contemnere. – eine Strafe an jmd. v., s. Strafe: die Todesstrafe an jmd. v., s. »mit dem Tode bestrafen« unter »Tod«. – vollziehende Gewalt, imperium. Vollziehen, das, exsecutio; effectio. Vollzieher, exsecutor; effector; confector. – der V. eines Befehls, imperii minister: V. der Todesstrafe, exactor supplicii. Vollziehung, die, s. Vollziehen, das.

    deutsch-lateinisches > vollziehen

  • 13 perplexus

    perplexus, a, um (Partic. v. *perplecto), verflochten, verschlungen, wirr durcheinander, I) eig.: figurae, Lucr.: iter silvae, Verg. – II) übtr., sich durchkreuzend, verworren, verstrickt, unverständlich, zweideutig, verblümt, dunkel, unergründlich (Ggstz. apertus), sermones, Liv.: perplexum Punico astu responsum, Liv.: perplexius carmen, Liv.: perplexissima quaestio, Augustin. op. imperf. c. Iulian. 5, 26: litis exsecutio perplexissima, Gromat. vet. p. 74, 32.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perplexus

  • 14 crimen

    1) преступление: crimen objicere alicui, crimine accusari, postulari (1. 7 D. 48, 2);

    capitali crim. damnatus (1. l § 6 D. 3, l);

    crimen capitale (Gai. III. 213);

    criminis sive delicti exsecutio (1. 131 § 1 D. 50, 16);

    cr. admittere, contrahere (1. 1 pr. D. 1, 12. 1 15. 31 § 4 D. 39, 5), confiteri (1. 5 D. 3, 2); вина (1. 14 § 3 D. 4, 2).

    2) обвинение: cr. importare, intendere, perficere (1. 14 § 4. 11 D. 38, 2);

    perseverare in crimine usque ad sententiam (1. 7 § 1 D. 48, 2);

    cr. minari (1. 2 D. 47, 13);

    cr. imminentis metus (1. 3 pr. D. 48, 21) (1. 6 § 2 D. 1, 18);

    in crimen subscribere, subscriptio (см.);

    accusatorum crimina exsequi (1. 19 pr. D. 48, 2);

    cr. suspensum (1. 21 pr. D. 29, 5);

    suspecti cr. (1. 1 § 1. 2 D. 26, 10).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > crimen

  • 15 extraordinarius

    экстренный, чрезвычайный, extraord. persecutiones, quae non habent iuris ordinarii exsecutionem, когда процесс не переходил in iudicium, a разбирался и окончательно решался претором (1. 178 § 2 D. 50, 16);

    deberi vel iure civili, vel honorario, vel extraordinario (1. 10 eod.);

    extraord. adio salarii nomine (1. 52 § 2 D. 19, 1. 1. 17 D. 12, 1. 1. 47 § 1 D. 3, 5);

    extraord. auxilium, remedium (1. 16 pr. D. 4, 4. 1. 7 D. 29, 5. 1. 12 D. 36, 4), genus mandati (1. 6 pr. D. 1, 16);

    extraord. cognitiones (tit. D. 50, 13);

    extraord. iurisdictio (1. 14 C. 8, 41), exsecutio (1. 3 § 1 D. 43, 4), animadversio, coercitio (1. 94 D. 47, 2. 1. 2 D 47, 20. 1. 1 § 3 D. 48, 19), poena (1. 1 D. 50, 7. tit. D 47, 11. 1. 3 D. 48, 16);

    munera, onera (1. 5 C. 10, 16. 1. un. C. 10, 45. 1. 1. 2. C. 11, 64. 1. 1 C. 12, 24. 1. 15 C. 10, 47. 1. 10 C. 10, 41).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > extraordinarius

  • 16 irrumpere

    вторгаться, irr. fundum alienum (1. 9 C. 7, 32);

    irruptio, вторженie, irr. fluminis (1. 8 pr. D. 10, 1); также = exsecutio s. a. (1. 4 § 2 C. Th. 3, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > irrumpere

  • 17 iudicare

    судить, решать спорные дела, iudicans = iudex (1. 11 pr. D. 2, 1. 1. 3 § 6. 1. 13 D. 22, 5. 1. 7 § 1 D. 23, 5. 1. 14 § 4 D. 38, 2. 1. 1 § 3 D. 48, 16. 1. 11 pr. D. 48, 19. 1. 58 D. 5, 1. cf. 1. 13 pr. D. 2, 1. 1. 18 § 14 D. 50, 4. cf. 1. 13 pr. § 2 D. 50, 5. 1. 3 D. 48, 11);

    contra, secundum constitutiones judicari (1. 1 § 2. 4 D. 49, 8);

    ni judicatum facit (L. XII. tab. III. 3);

    aeris confessi iudicatis (eod. III. 1);

    res iudicata, законное решение (tit. D. 42, 1. C. 7, 52. 1. 1 D. cit.);

    exsecutio rei iud. (tit. C. 7, 53);

    usurae rei jud. (tit. C. 7, 54);

    ob rem iud. conveniri (1. 28 § 8 D. 12, 2);

    exceptio rei iudic. (tit. D. 44, 2. 1. 3 eod.);

    rebus iudic. standum est (1. 1 C. cit. 1. 3 § 3 D. 27, 9. 1. 65 § 2 D. 36, 1. 1. 14 § 1 D. 49, 1. 1. 5 C. 7, 52);

    res iud. pro veritate accipitur (1. 25 D. 1, 5);

    cp. Gai. III. 78. 173. 175. 180. sq. 199. IV. 21. 25;

    iudicatum обоз. не только резолюцию - но тк. и само решение, judicati auctoritas (см. s. 3), iudicati actio, agere, conveniri, teneri (1. 28. 31 pr. D. 3, 3. 1. 4. 6. 7. 61 D. 42, 1. 1. 41 § 1 D. 46, 1. 1. 69. 86 D. 46, 3. 1. 4 § 7 D. 42, 1. 1. 8 § 3 D. 46, 2. 1. 16 § 1 D. 16, 2. 1. 40 § 1 D. 2, 14. 1. 6 D. 2, 12. 1. 45 § 1 D. 5, 1. 1. 35 D. 9, 4. 1. 25 D 26, 7. 1. 78 § 2 D. 31. 1. 45 D. 46, 1. 1. 39 § 6. 1. 40 § 2. 1. 42 § 2. 1. 46 pr. D. 3, 3. tit. D. 46, 7);

    tempus indicati, срок для исполнения судебного решения (1. 2 D. 42, 1);

    indicatus = condemnatus, напр. confessus pro iudicato est (1. 1. 3. 6 D. 42, 2. 1. 56 D. 42, 1. 1. 29 cf. 1. 7 eod. 1. 2 D. 44, 3. 1. 3 pr. D. 22, 1. 1. 51 D. 15, 1. 1. 1 D. 3, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iudicare

  • 18 iudicium

    1) суд: а) судебная магистратура, adire iudicia (1. 8 C. 1, 9. 1. 1 C. 12. 62. 1. 30 C. 7, 62);

    b) судебное место, ad s. in indicium venire (1. 3 § 3. 4 D. 2, 10. 1. 1 pr. D. 2, 12. tit. D. 2, 11. 1. 4 pr. D. 11, 1);

    extra iud. admonere (1. 6 § 9 D. 3, 5);

    c) процесс, судопроизводство б) в уголовных делах: publica iudicia (tit. J. 4, 18. D. 48, 1);

    leges iudiciorum publ. (1. 1 eod. 1. 8 eod 1. 1 pr. D. 1, 21);

    capitis (1. 7 pr. D. 48, 11);

    praevaricationis (1. 3 pr. D. 47, 15. 1. 1 § 6 D. 3, 1. 1. 43 § 10 D. 23, 2. 1. 25 § 1 D. 29, 5); в) в гражданских делах = lis, процесс, dies iudicii (1. 2 § 3 D. 2, 11);

    rem in iudicium deducere (см. s. 2); (1, 31 D. 5, 1);

    iudicium accipere (см. s. 2);

    suscipere (1. 3 eod.);

    iud acceptum s. contestatum (1. 25 D. 4, 3. 1. 7 § 1 D. 5, 3. 1. 19 D. 24, 3. 1. 28 pr. D. 49, 1. 1. 60 pr. D. 12, 6. 1. 18 § 1 D. 43, 16).

    2) иск в формулярном процессе, часто = actio или formula;

    iudicium dare, reddere (1. 21 pr. D. 3, 5. 1. 1 § 1 D. 4, 3. 1. 1 pr. D. 4, 9);

    jud. movere (1. 8 § 10 D. 5, 2);

    iud. bonae fidei (Gai. IV. 61. 62. 114); (см. fides s. 5. a.);

    in factum (см. s. 2);

    contrarium (см. s. 1. Gai. IV. 174. 177. 179. 181);

    utile (1. 4 D. 43, 20);

    famosum (1. 1 § 10 D. 3, 1. 1. 104 D. 50, 17);

    poenale (1. 11 D. 2, 4).

    3) = iudicatum, напр. quid si feriatis diebus fuerit judicatum? lege cautum est, ne his diebus iudicium sit (1. 6 D. 2, 12);

    iudicio terminata (1. 230 D. 50, 16);

    exsecutio iudicii (1. 78 § 15 D. 36, 1).

    4) правосудие (1. 2 § 8 D. 5, 1). 5) мнение, суждение (1. 12 § 2 eod.);

    infirmum iud. (pupilli) tutore auctore regitur (1. 25 D. 40, 2).

    6) воля, постановление, leges iudicio populi receptae (1. 32 § 1 D. 1, 3. 1. 2 D. 50; 3. 1. 3 C. 9, 29); особ. последняя воля, iudicium defuncti agnoscere, comprobare (1. 8 § 10. 1. 12 § 1. 1. 23 § 1. 1. 32 D. 5, 2. 1. 34 D. 27, 1. 1. 13 D. 44, 4. 1. 19 D. 5, 2. 1. 20 § 3 D. 10, 2). 7) положение, dogma: a iudicio catholicae religionis deviare (1. 2 § 1 C. 1, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iudicium

  • 19 Актуализация

    effectio, onis, f; factitio, onis, f; creatio, onis, f; patratio, onis, f; effectus, us, m; exsecutio, onis, f; consummatio, onis, f; actualizatio, onis, f; realizatio, onis, f;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Актуализация

  • 20 Воплощение

    - incarnatio; effectio, factitio, creatio, patratio, effectus us, exsecutio, consummatio, actualizatio, realizatio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Воплощение

См. также в других словарях:

  • ЭКЗЕКУЦИЯ — (лат.). 1) исполнение судебного приговора. 2) телесное наказание. 3) размещение войск в неприятельской стране с тем, чтобы их продовольствовать, взамен процентов с капитала, который должен быть внесен неприятелями. Словарь иностранных слов,… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • экзекуция — и; ж. [от лат. executio исполнение] Книжн. 1. Телесное наказание. 2. Устар. Исполнение судебного или административного приговора (казни, изъятия имущества и т.п.). ◁ Экзекуционный, ая, ое. * * * экзекуция (от лат. exsecutio  исполнение),… …   Энциклопедический словарь

  • экзекуция — (от лат. exsecutio исполнение) 1) исполнение приговора (о смертной казни или телесных наказаниях); 2) телесное наказание. * * * (от лат. exsecutio приведение в исполнение; англ. execution) 1) исполнение судебного приговора или административного… …   Большой юридический словарь

  • ejecución — (Del lat. exsecutio, onis.) ► sustantivo femenino 1 Realización de una obra, acción o acto: ■ la excavadora inició la ejecución del derrumbamiento. 2 Manera de ejecutar o hacer una cosa, en especial referido a una obra musical o pictórica: ■ la… …   Enciclopedia Universal

  • exécution — [ ɛgzekysjɔ̃ ] n. f. • 1265; lat. exsecutio, de exsequi, de ex et sequi « suivre, poursuivre » I ♦ 1 ♦ Action d exécuter (qqch.), de passer à l acte, à l accomplissement. ⇒ réalisation. Exécution d un projet, d une décision. « l esprit ne doit… …   Encyclopédie Universelle

  • ЭКЗЕКУЦИЯ — (от лат. exsecutio исполнение) 1) исполнение приговора (о смертной казни или телесных наказаниях); 2) телесное наказание …   Юридический словарь

  • ЭКЗЕКУЦИЯ — (от лат. exsecutio исполнение) ..1) исполнение приговора (о смертной казни или телесных наказаниях);..2) телесное наказание …   Большой Энциклопедический словарь

  • ЭКЗЕКУЦИЯ — (лат. exsecutio) исполнение судебного приговора или административного решения. Райзберг Б.А., Лозовский Л.Ш., Стародубцева Е.Б.. Современный экономический словарь. 2 е изд., испр. М.: ИНФРА М. 479 с.. 1999 …   Экономический словарь

  • Execution — Ex e*cu tion, n. [F. ex[ e]cution, L. executio, exsecutio.] 1. The act of executing; a carrying into effect or to completion; performance; achievement; consummation; as, the execution of a plan, a work, etc. [1913 Webster] The excellence of the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • execution — noun Etymology: Middle English execucion, from Anglo French, from Latin exsecution , exsecutio, from exsequi to execute, from ex + sequi to follow more at sue Date: 14th century 1. the act or process of executing ; performance 2. a putting to… …   New Collegiate Dictionary

  • экзеку́ция — и, ж. устар. 1. Телесное наказание. Хотели его отпороть . Но по случаю страстной недели и пасхальной экзекуция была отложена. Помяловский, Очерки бурсы. 2. Исполнение судебного или административного приговора (казни, изъятия имущества и т. д.).… …   Малый академический словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»