Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

expugno

  • 1 expugno

    expugno, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] attaquer vivement. [st2]2 [-] prendre d'assaut, prendre de force (une ville, un fort), forcer, vaincre, soumettre, réduire. [st2]3 [-] au fig. dompter, triompher de. [st2]4 [-] s'emparer, se rendre maître, se saisir, tirer, arracher, extorquer, obtenir de force. [st2]5 [-] venir à bout de, achever.    - Euphrates Taurum expugnat, Plin. 5, 24, 20, § 85: l'Euphrate passe à travers le mont Taurus.    - lacte equino venena expugnantur, Plin. 28, 10, 45, § 159: le lait de jument neutralise l'effet des poisons.    - expugnare carcerem, Plaut. Ps. 4.7.76: forcer une prison.    - expugnare pudicitiam, Cic. Cael. 20; 50: déshonorer, violer.    - expugnatus precibus uxoris, Suet. Tib. 21: fléchi par les prières de sa femme.    - aegre expugnavit ut, Petr. 108: il eut bien de la peine à obtenir que.
    * * *
    expugno, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] attaquer vivement. [st2]2 [-] prendre d'assaut, prendre de force (une ville, un fort), forcer, vaincre, soumettre, réduire. [st2]3 [-] au fig. dompter, triompher de. [st2]4 [-] s'emparer, se rendre maître, se saisir, tirer, arracher, extorquer, obtenir de force. [st2]5 [-] venir à bout de, achever.    - Euphrates Taurum expugnat, Plin. 5, 24, 20, § 85: l'Euphrate passe à travers le mont Taurus.    - lacte equino venena expugnantur, Plin. 28, 10, 45, § 159: le lait de jument neutralise l'effet des poisons.    - expugnare carcerem, Plaut. Ps. 4.7.76: forcer une prison.    - expugnare pudicitiam, Cic. Cael. 20; 50: déshonorer, violer.    - expugnatus precibus uxoris, Suet. Tib. 21: fléchi par les prières de sa femme.    - aegre expugnavit ut, Petr. 108: il eut bien de la peine à obtenir que.
    * * *
        Expugno, expugnas, pen. prod. expugnare. Terent. Forcer, ou Entrer par force dedens une maison ou ville, Gaigner de force, Vaincre, Expugner.
    \
        Expugnare aurum alicui, metaphorice. Plaut. Trouver moyen de tirer argent d'aucun.
    \
        Expugnare carcerem. Plaut. Rompre la prison.
    \
        Coepta. Ouid. Venir à chef de ce qu'on a commencé.
    \
        Fortunas patrias alicuius. Cic. Trouver maniere de jecter aucun hors de son patrimoine et s'en saisir.
    \
        Cupiditate et allegationibus legationem aliquam expugnare. Cic. Tant debatre et importuner qu'on obtienne, etc. Obtenir par son hault braire et crier.
    \
        Nihil tam munitum, quod non expugnari pecunia possit. Cic. Il n'y a chose si bien fortifiee, que l'argent n'y face breche et n'y entre, Il n'est chose qu'on ne vainque par argent.
    \
        Expugnare propositum alicuius postulatione frequenti. Columel. Vaincre.
    \
        Expugnare pudicitiam puellae. Cic. La vaincre par dons et aultres moyens.

    Dictionarium latinogallicum > expugno

  • 2 expugno

    expugno expugno, avi, atum, are завоёвывать

    Латинско-русский словарь > expugno

  • 3 expugno

    expugno, 1, attack; ? destroy, lay waste, A. 9:21; G. 1:13; 1:23.* Gk. πορθῶ.

    English-Latin new dictionary > expugno

  • 4 expugno

    ex-pugno, āvī, ātum, āre
    1) завоёвывать, брать с бою, захватывать, брать приступом (urbem, castellum C); завладевать (urbem obsidione, navem C); одолевать, побеждать, покорять ( Messenios per insidias Just)
    2) подавлять, обезвреживать ( venena aliquā re PM)
    3) нападать, атаковать ( intentionem aut assumptionem Q)
    4) доводить до конца, довершать ( coepta O)
    e. pertinaciam alicujus L — побороть чьё-л. упорство
    8) нарушать, насиловать ( pudicitiam C)
    9) вымогать, вынуждать ( aurum ab aliquo Pl)

    Латинско-русский словарь > expugno

  • 5 expugno

    ex-pūgno, āvī, ātum, āre, I) im Kampfe bezwingen, selten in der offenen Schlacht (acie, Liv. 38, 8, 4), gew. durch Sturm (dah. auch Caes. – b. c. 3, 55, 3 der Zusatz per vim) oder durch Einschließung, Belagerung, erstürmen, erobern, einnehmen, überwinden, unterwerfen, A) eig.: urbes, naves, Caes.: oppidum obsidione, Caes.: Cirtam armis, Sall. – m. Acc. pers. (s. Nipp. Nep. Ages. 5, 4. Weißenb. Liv. 25, 28, 7. Heräus Tac. hist. 5, 12, 6), reges, Lucr.: stipendiarios Aeduorum, Caes.: semet ipsos, Nep.: Philippum et Nabim, Liv.: Maxentium, Lact.: veteres incolas, Iustin.: tyrannos eius, non ipsam urbem, Liv.: expugnare virum fortem frustra tentare, Treb. Poll. – v. lebl. Subjj., fames obsessos expugnavit, zwang zur Übergabe, Liv.: tempestas expugnat reliquias navis, erobert sich, Petron.: flumen montem expugnat, durchbricht den Berg, Plin.: lacte equino venena et toxica expugnantur, werden entkräftet, Plin.: horror ipse per eadem, quae supra praescripta sunt, expugnandus, Cels. – B) übtr.: a) bezwingen, überwinden, animum (seinen Sinn), Cic.: pertinaciam legatorum, Liv.: expugnari precibus, sich durch B. erweichen lassen, Suet.: u. so expugnatus tandem, Suet. – b) entreißen, vernichten, pudicitiam, schänden, Cic.: so decus muliebre, Liv.: regnum, Liv.: mores imperii, Flor.: quaestiones, hintertreiben, Liv.: v. lebl. Subjj., eloquentia veritatem saepius expugnare (zunichte zu machen) conatur, Lact. 5, 1, 19. – c) erpressen, erzwingen, endlich erhalten, aurum a patre, Plaut.: legationem, Cic.: mit folg. ut u. Konj. = »es erzwingen, mit Mühe dahin bringen, daß«, Cic. u.a.: impers., summā vi expugnatum est, ut etc., Liv. – d) eine Vornahme durchsetzen, beharrlich ausführen, coepta, Ov. met. 9, 619. – II) bestürmen = angreifen, A) eig.: sic furentem circuit expugnans, Stat. silv. 6, 779. – B) übtr., mit Worten angreifen, intentionem aut assumptionem aut conclusionem, Quint. 5, 14, 20. – / Archaist. Infin. Fut. akt. expugnassere, Plaut. Amph. 210 (Götz oppugnassere).

    lateinisch-deutsches > expugno

  • 6 expugno

    ex-pūgno, āvī, ātum, āre, I) im Kampfe bezwingen, selten in der offenen Schlacht (acie, Liv. 38, 8, 4), gew. durch Sturm (dah. auch Caes. – b. c. 3, 55, 3 der Zusatz per vim) oder durch Einschließung, Belagerung, erstürmen, erobern, einnehmen, überwinden, unterwerfen, A) eig.: urbes, naves, Caes.: oppidum obsidione, Caes.: Cirtam armis, Sall. – m. Acc. pers. (s. Nipp. Nep. Ages. 5, 4. Weißenb. Liv. 25, 28, 7. Heräus Tac. hist. 5, 12, 6), reges, Lucr.: stipendiarios Aeduorum, Caes.: semet ipsos, Nep.: Philippum et Nabim, Liv.: Maxentium, Lact.: veteres incolas, Iustin.: tyrannos eius, non ipsam urbem, Liv.: expugnare virum fortem frustra tentare, Treb. Poll. – v. lebl. Subjj., fames obsessos expugnavit, zwang zur Übergabe, Liv.: tempestas expugnat reliquias navis, erobert sich, Petron.: flumen montem expugnat, durchbricht den Berg, Plin.: lacte equino venena et toxica expugnantur, werden entkräftet, Plin.: horror ipse per eadem, quae supra praescripta sunt, expugnandus, Cels. – B) übtr.: a) bezwingen, überwinden, animum (seinen Sinn), Cic.: pertinaciam legatorum, Liv.: expugnari precibus, sich durch B. erweichen lassen, Suet.: u. so expugnatus tandem, Suet. – b) entreißen, vernichten, pudicitiam, schänden, Cic.: so decus muliebre, Liv.: regnum, Liv.: mores imperii, Flor.: quaestiones, hintertreiben, Liv.: v. lebl. Subjj., eloquentia
    ————
    veritatem saepius expugnare (zunichte zu machen) conatur, Lact. 5, 1, 19. – c) erpressen, erzwingen, endlich erhalten, aurum a patre, Plaut.: legationem, Cic.: mit folg. ut u. Konj. = »es erzwingen, mit Mühe dahin bringen, daß«, Cic. u.a.: impers., summā vi expugnatum est, ut etc., Liv. – d) eine Vornahme durchsetzen, beharrlich ausführen, coepta, Ov. met. 9, 619. – II) bestürmen = angreifen, A) eig.: sic furentem circuit expugnans, Stat. silv. 6, 779. – B) übtr., mit Worten angreifen, intentionem aut assumptionem aut conclusionem, Quint. 5, 14, 20. – Archaist. Infin. Fut. akt. expugnassere, Plaut. Amph. 210 (Götz oppugnassere).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expugno

  • 7 expugno

    expugnare, expugnavi, expugnatus V
    assault, storm; conquer, plunder; accomplish; persuade

    Latin-English dictionary > expugno

  • 8 expugno

    to capture, overcome, subdue, take by storm, gain.

    Latin-English dictionary of medieval > expugno

  • 9 expugno

    ex-pugno, āvi, ātum, 1 (archaic inf. fut. expugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55), v. a., to take by assault, to storm, capture, reduce, subdue (freq. and class.; syn.: obsideo, oppugno, capio).
    I.
    Lit., of places:

    id (oppidum Noviodunum) ex itinere oppugnare conatus, expugnare non potuit,

    Caes. B. G. 2, 12, 2:

    oppidum,

    id. ib. 2, 10, 4;

    3, 14, 1 al.: nonnullas urbes per vim,

    id. B. C. 3, 55, 3:

    urbem,

    Liv. 2, 12, 1:

    Cirtam armis,

    Sall. J. 23, 1:

    castellum,

    Caes. B. G. 2, 9, 4; 3, 1, 4:

    loca multa,

    Nep. Ages. 3:

    moenia mundi,

    Lucr. 2, 1144 et saep.—
    B.
    Transf., of other objects (things or persons), to subdue, overcome, break down or through, sweep away:

    naves,

    Caes. B. G. 3, 15, 2 and 5:

    aedes,

    Ter. Eun. 4, 7, 3; cf.

    villas,

    Sall. J. 44, 5:

    carcerem,

    Plaut. Ps. 4, 7, 76:

    Philippum et Nabin expugnatos,

    conquered, Liv. 37, 25, 6; cf.:

    inclusos moenibus expugnat,

    Curt. 9, 4:

    aliquos,

    id. 6, 6; Tac. Agr. 41; Flor. 2, 2, 16; Just. 3, 5:

    expugnavi amanti herili filio aurum ab suo patre,

    obtained by force, Plaut. Bacch. 4, 9, 5.—Of inanimate subjects:

    flumina id oppidum expugnavere,

    swept away, Plin. 6, 27, 31, § 138:

    Euphrates Taurum expugnat,

    i. e. breaks through, id. 5, 24, 20, § 85:

    lacte equino venena et toxica expugnantur,

    are counteracted, id. 28, 10, 45, § 159.—
    II.
    Trop., to conquer, subdue, overcome:

    sapientis animus magnitudine consilii, tolerantia, virtutibus, etc.... vincetur et expugnabitur,

    Cic. Par. 4, 1, 27:

    nihil tam munitum, quod non expugnari pecuniā possit,

    id. Verr. 1, 2, 4:

    fortunas patrias,

    id. Clu. 13, 36:

    pudicitiam,

    to violate, id. Cael. 20; 50:

    aut enim expugnatur intentio aut adsumptio aut conclusio, nonnumquam omnia,

    i. e. is refuted, confuted, Quint. 5, 14, 20 sq.:

    pertinaciam legatorum,

    Liv. 37, 56, 9:

    paupertatem,

    Petr. 126:

    expugnatus precibus uxoris,

    Suet. Tib. 21;

    so simply expugnatus,

    id. Caes. 1; id. Vesp. 22:

    coepta,

    to fight through, to accomplish, Ov. M. 9, 619; cf.: sibi legationem expugnavit, extorted, wrung out, obtained (= extorsit), Cic. Verr. 2, 1, 16, § 44.—With ut:

    aliqua ratione expugnasset iste, ut dies tollerentur,

    Cic. Verr. 2, 2, 52, § 130:

    aegre expugnavit, ut, etc.,

    Petr. 108.—Hence, * ex-pugnans, antis, P. a., efficient, efficacious:

    expugnantior herba,

    Ov. M. 14, 21 (so Jahn and Bach., Merkel, expugnacior).

    Lewis & Short latin dictionary > expugno

  • 10 expugno

    , expugnavi, expugnatum, expugnare 1
      завоёвывать, захватывать

    Dictionary Latin-Russian new > expugno

  • 11 expugnans

    expugnans, antis part. prés. de expugno.    - expugnans = expugnax: qui triomphe.
    * * *
    expugnans, antis part. prés. de expugno.    - expugnans = expugnax: qui triomphe.
    * * *
        Expugnans, Participium, siue Nomen ex participio: vt Herba expugnantior. Ouid. De plus grande force, vertu, et efficace.

    Dictionarium latinogallicum > expugnans

  • 12 expugnabilis

    expugnābilis, e [ expugno ]
    могущий быть взятым, завоёванным ( urbs L)
    non e. — непреодолимый, непобедимый (arx ne magnis quidem exercitibus e. T)
    situ non expugnabile robur St — дуб, не подверженный разрушению
    amnis nulli e. astro St — река, которую никакое солнце не в состоянии иссушить

    Латинско-русский словарь > expugnabilis

  • 13 expugnans

    1. expugnāns, antis
    part. praes. к expugno
    2. adj.
    сильный, радикально действующий ( herba O)

    Латинско-русский словарь > expugnans

  • 14 expugnatio

    expugnātio, ōnis f. [ expugno ]
    завоевание, взятие приступом, завладение, захват (urbis Cs, C etc.)
    nunc acie, nunc expugnationibus VP — то в открытых боях, то путём штурма

    Латинско-русский словарь > expugnatio

  • 15 expugnator

    expugnātor, ōris m. [ expugno ]
    завоеватель, победитель, покоритель ( urbis C)
    e. pudicitiae C — насильник, растлитель

    Латинско-русский словарь > expugnator

  • 16 expugnabilis

    expūgnābilis, e (expugno), I) erstürmbar, bezwingbar, terrā marique exp. est (Laucadia), Liv. 33, 17, 8: miles cuncta virtute expugnabilia clamitare, Tac. ann. 12, 35: m. Dat. (für wen?), munitissima Capitolii arx ac ne magnis quidem exercitibus expugnabilis, Tac. hist. 3, 78. – II) übtr.: a) übh.: situ non expugnabile robur, Stat. Theb. 6, 103: v. einem Flusse, nulli expugnabilis astro, austrockenbar, Stat. Theb. 4, 836. – b) widerlegbar, sed sunt haec omnia facile expugnabilia, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8. § 125: est praeterea facile expugnabile Ptolemaei dictum, ibid. § 130.

    lateinisch-deutsches > expugnabilis

  • 17 expugnatio

    expūgnātio, ōnis, f. (expugno), die Eroberung, bes. durch Sturm, die Erstürmung, Überwindung, Unterwerfung, castrorum, urbis, Caes., Cic. u.a.: oppidi, Suet.: Armeniorum, Capit.: eorum, Vulg. – Plur., expugnationes nocturnae aedium, Cic.: expugnationes urbium, Cic.: absol., gentes ferocissimas nunc acie nunc expugnationibus in pristinum redegit pacis modum, Vell.

    lateinisch-deutsches > expugnatio

  • 18 expugnator

    expūgnātor, ōris, m. (expugno), der Erstürmer, Überwinder, urbis, Cic.: urbium, Vulg.: coloniae, Liv.: rex Demetrius expugnator (= πολιορκητής) cognominatus, Plin.: ›effractor‹, quod expugnator sit claustrorum, Isid. 10, 92: übtr., velut pecoris expugnator opimi, v. Wolf, Stat. Theb. 4, 363: exp. pudicitiae, Schänder der Ehre, Cic. II. Verr. 1, 9: exp. alienae pudicitiae, Sen. contr. 1, 9.

    lateinisch-deutsches > expugnator

  • 19 expugnax

    expūgnāx, ācis (expugno), bezwingend, expugnacior herba, wirksamer, Ov. met. 14, 21.

    lateinisch-deutsches > expugnax

  • 20 inexpugnatus

    inexpūgnātus, a, um (in u. expugno), unerobert, unbesiegt, übtr., voluntas, Paul. Nol. epist. 18, 5.

    lateinisch-deutsches > inexpugnatus

См. также в других словарях:

  • Lucio Cornelio Sila — «Sila» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Sila (desambiguación). Lucio Cornelio Sila Félix Supuesto retrato de Lucio Cornelio Sila, de época augústea (Gliptoteca de Múnich) …   Wikipedia Español

  • Volscos — Asentamientos volscos Información Periodo histórico siglo XIII a. C. Siglo IV a. C …   Wikipedia Español

  • ՄԱՐՏՆՉԻՄ — (տեայ, տի՛ր, տուցեալ.) NBH 2 0231 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 13c ձ. μάχομαι pugno ἁγωνίζομαι, ἁθλέω certo, contendo ἑκπολέμω expugno παλαίω luctor. Մարտ դնել. պատերազմիլ. կռուիլ. մրցիլ. կագել. հակառակիլ. մաքառիլ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»