-
1 expiatus
expiātus, ūs m. Tert = expiatio -
2 expiatus
-
3 expiatus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expiatus
-
4 expiatus
-
5 lustro [1]
1. lūstro, āvī, ātum, āre (wie 2. lustrum verwandt mit luceo), I) hell machen, beleuchten, A) eig.: lustrabat lampade terras orta dies, Verg.: sol cuncta suā luce lustrat et complet, Cic.: luna sive notho fertur loca lumine lustrans sive etc., Lucr.: delphinus haud nimio lustratus nitore, Cic. poët. – B) übtr.: 1) betrachten, besichtigen, alqd lumine, Verg.: alcis vestigia, Verg. – u. geistig betrachten = erwägen, bedenken, omnia ratione animoque, Cic. de off. 1, 57. – 2) bereisen, durchwandern usw., Aegyptum, Cic.: aequor navibus, befahren, Verg.: u. so flumina navigiis, Plin. pan.: quando luna lustrato suo cursu solem consecuta est, Cic.: anno fere vertente signiferum orbem (v. Planeten Merkur), Cic. – bildl., etw. durchmachen, sich einer Sache unterziehen, incerta pericula, Verg.: multa alia, Cic. poët. – II) (glänzend machen; dah. =) durch ein Reinigungs- od. Sühnopfer (s. 2. lūstrum) reinigen, -weihen, -sühnen, A) eig.: agrum, Cato: populum, exercitum, coloniam, Cic.: urbem, Liv.: lustratus et expiatus sacro, Liv.: alqm taedis, flammis, Tibull. u. Ov. – lustrari Iovi, dem J. ein Reinigungsopfer bringen, Verg. – B) meton.: 1) (weil beim lustrum [s. d.] das Heer gemustert wurde) = mustern, exercitum, Cic. u. Tac. – 2) (weil beim lustrum die Opfertiere um das Volk usw. herumgeführt wurden) = umgehen, umtanzen, umfliegen u. dgl. (vgl. Ruhnken Suet. Vit. 9), alqm choreis, tanzend umringen, umtanzen, Verg.: lustratis signis (v. einem Adler), nachdem er die Feldzeichen umflogen hatte, Suet. – u. mit etw. umziehen, levi tactu oculos, Plin. 23, 110: levi floris attactu oculos suos, Gargil. Mart. med. 41.
-
6 lustro
1. lūstro, āvī, ātum, āre (wie 2. lustrum verwandt mit luceo), I) hell machen, beleuchten, A) eig.: lustrabat lampade terras orta dies, Verg.: sol cuncta suā luce lustrat et complet, Cic.: luna sive notho fertur loca lumine lustrans sive etc., Lucr.: delphinus haud nimio lustratus nitore, Cic. poët. – B) übtr.: 1) betrachten, besichtigen, alqd lumine, Verg.: alcis vestigia, Verg. – u. geistig betrachten = erwägen, bedenken, omnia ratione animoque, Cic. de off. 1, 57. – 2) bereisen, durchwandern usw., Aegyptum, Cic.: aequor navibus, befahren, Verg.: u. so flumina navigiis, Plin. pan.: quando luna lustrato suo cursu solem consecuta est, Cic.: anno fere vertente signiferum orbem (v. Planeten Merkur), Cic. – bildl., etw. durchmachen, sich einer Sache unterziehen, incerta pericula, Verg.: multa alia, Cic. poët. – II) (glänzend machen; dah. =) durch ein Reinigungs- od. Sühnopfer (s. 2. lustrum) reinigen, -weihen, -sühnen, A) eig.: agrum, Cato: populum, exercitum, coloniam, Cic.: urbem, Liv.: lustratus et expiatus sacro, Liv.: alqm taedis, flammis, Tibull. u. Ov. – lustrari Iovi, dem J. ein Reinigungsopfer bringen, Verg. – B) meton.: 1) (weil beim lustrum [s. d.] das Heer gemustert wurde) = mustern, exercitum, Cic. u. Tac. – 2) (weil beim lustrum die Opfertiere um das Volk usw. herumgeführt wurden) = umgehen, umtanzen, umfliegen u. dgl.————(vgl. Ruhnken Suet. Vit. 9), alqm choreis, tanzend umringen, umtanzen, Verg.: lustratis signis (v. einem Adler), nachdem er die Feldzeichen umflogen hatte, Suet. – u. mit etw. umziehen, levi tactu oculos, Plin. 23, 110: levi floris attactu oculos suos, Gargil. Mart. med. 41.————————2. lustro, ōnis, m. (1. lustrum), der Herumlungerer in den Bordellen, Naev. com. 118 u. 119. -
7 expio
expiare, expiavi, expiatus Vexpiate, atone for; avert by expiatory rites -
8 Искупление
1) ♦ ( ENG expiation)(лат. expiatus от ех - вне и piare - возмещать, примирять или очищать посредством священнодействия)освобождение от греха, а также способы достижения этого освобождения;2) ♦ ( ENG redemption)(лат. redemptio от redimere - искуплять)"финансовая" метафора, дословно означающая "выкуп". В теологии используется для обозначения возмещения вины, примирения или спасения, при к-рых освобождение от таких форм зависимости, как грех, смерть, закон или зло, происходит через Христа;3) ♦ ( ENG atonement)смерть Иисуса Христа на кресте, к-рая предоставила людям возможность спасения, понимаемого как восстановление связи между Богом и грешниками. -
9 inexpiatus
ĭn-expĭātus, a, um, adj., not atoned for, unexpiated (late Lat.):dedecus,
Aug. Ep. ad Dioscor. 56.
См. также в других словарях:
Expiate — Ex pi*ate, v. t. [imp. & p. p. {Expiated}; p. pr. & vb. n. {Expiating}.] [L. expiatus, p. p. of expiare to expiate; ex out + piare to seek to appease, to purify with sacred rites, fr. pius pious. See {Pious}.] 1. To extinguish the guilt of by… … The Collaborative International Dictionary of English
Expiate — Ex pi*ate, a. [L. expiatus,p. p] Terminated. [Obs.] Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Expiated — Expiate Ex pi*ate, v. t. [imp. & p. p. {Expiated}; p. pr. & vb. n. {Expiating}.] [L. expiatus, p. p. of expiare to expiate; ex out + piare to seek to appease, to purify with sacred rites, fr. pius pious. See {Pious}.] 1. To extinguish the guilt… … The Collaborative International Dictionary of English
Expiating — Expiate Ex pi*ate, v. t. [imp. & p. p. {Expiated}; p. pr. & vb. n. {Expiating}.] [L. expiatus, p. p. of expiare to expiate; ex out + piare to seek to appease, to purify with sacred rites, fr. pius pious. See {Pious}.] 1. To extinguish the guilt… … The Collaborative International Dictionary of English
expiate — verb ( ated; ating) Etymology: Latin expiatus, past participle of expiare to atone for, from ex + piare to atone for, appease, from pius faithful, pious Date: circa 1500 transitive verb 1. obsolete to put an end to 2. a. to ex … New Collegiate Dictionary
expiate — expiator, n. /ek spee ayt /, v.t., expiated, expiating. to atone for; make amends or reparation for: to expiate one s crimes. [1585 95; < L expiatus (ptp. of expiare to atone for, make good), equiv. to ex EX 1 + pia(re) to propitiate (see PIOUS)… … Universalium
Zombies en La Moneda — Publicación Primera edición 6 de mayo de 2011 presente Editorial Mythica Contenido … Wikipedia Español
inexpié — inexpié, ée (i nèk spi é, ée) adj. Qui n a point été expié. ÉTYMOLOGIE Lat. inexpiatus, de in.... 1, et expiatus, expié … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
BIDENTAL — Romanis dictus est locus fulmine tactus et bidentibus ovibus expiatus consecratusque. Glossae, Bidental, τόπος κεραυνοπλὴξ. Quem proin nec ingredi nec calcare fas erat. Horat. de Arte Poet. extr. utrum Minxerit in patrios cineres, an triste… … Hofmann J. Lexicon universale
GANYMEDES — Trois fil. puer formosissimus, quem cum Iuppiter deperiret, in Idae monte venantem ab aquila rapi iussit, et in caelum afferri, eumque poculis praefici, repudiato ministerio Hebes, filiae Iunonis, quae ante illius raptum miscendo nectari praeerat … Hofmann J. Lexicon universale
PELEUS — Aeaci et Aeginae fil. qui ex Thetide genuit Achillem qui Pelides inde dicitur. Castissimus sui temporis mortalium fuit. Amatus ab Hippolyta Acasti uxore, et ad stuprum sollicitatus cum adduci non potuisset, ab eadem, tamquam insidiator pudicitae… … Hofmann J. Lexicon universale