Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

existĭmātĭo

  • 21 turpitudo

    turpitūdo, inis, f. (turpis), die Häßlichkeit, häßliche Gestalt, I) eig. u. meton.: a) eig.: Cic. de off. 3, 105. Apul. apol. 15: Ggstz. decentia, Chalcid. Tim. 226. – b) meton., als mediz. t.t., eine garstige-, wunde Stelle, Marc. Emp. 31. Plin. Val. 1, 38. – II) übtr., die Häßlichkeit, Schändlichkeit, Schimpflichkeit, Unsittlichkeit, der Schimpf, die Schmach (Ggstz. honestas), iudicum, Schlechtigkeit, Cic.: ordinis, v. Katilina, Ps. Sall.: generis, Quint.: pristinae vitae, Gell.: turpitudo et impudentia, eine gemeine u. unverschämte Denkart, Suet. – existimatio, dedecus, infamia, turpitudo verba atque ineptiae (sunt), Cic.: hinc pugnat honestas, illinc turpitudo, Cic.: in quo deformitas corporis cum turpitudine certabat ingenii, Vell.: o vix ullo otio compensandam hanc rei publicae turpitudinem! Cic.: quanta erit turpitudo, quantum dedecus, Cic.: divitiis per turpitudinem abuti, Sall.: esse turpitudini, Nep.: maximam turpitudinem suscipere vitae cupiditate, Cic.: nullā condicione hanc turpitudinem subire, Cic.: ut mihi illa omnia immortalem gloriam dederint, tibi sempiternam turpitudinem inflixerint, Cic.: ut turpitudinem fugae virtute delerent, Caes.: vos aliquot iam per annos conceptam huic ordini turpitudinem atque infamiam delere ac tollere potestis, Cic. – Plur., flagitiorum ac turpitudinum societas, Cic.: immensa aliqua vorago est aut gurges vitiorum turpitudinumque omnium, Cic.: sunt enim turpitudines plurimae, quae nisi honestas naturā plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere, Cic.

    lateinisch-deutsches > turpitudo

  • 22 verbum

    verbum, ī, n. (Wz. *wer, *wre [erweitert *wer-dh] sagen, altind. vratám, Gebot, Satzung, griech. εἴρω [aus Ϝερjω], ῥημα, Wort [aus Ϝρημα], gotisch waúrd, ahd. wort), das Wort, der Ausdruck, im Plur. die Worte, Ausdrücke, die Rede, I) im allg.: a) übh.: v. durum, abiectum, inquinatum, Cic.: pudet dicere hāc praesente verbum turpe, Ter.: graviore enim verbo uti non licet, um keinen härteren Ausdruck zu gebrauchen (als Parenthese), Cic.: istuc verbum, dieser dein Ausdruck, Ter.: verbum ipsum voluptatis, das Wort »Lust«, Cic.: videtis hoc uno verbo unde significari res duas et ex quo loco et a quo loco, Cic.: in verbis ac nominibus ipsis erat diligens, Cic. – verba (Ausdrücke) mutare, Suet.: dolorem isdem verbis afficere quibus Epicurus, mit denselben Prädikaten belegen, Cic.: verba quaedam (gewisse Formeln) componere, Cic.: in alcis verba iurare, jmdm. den Eid leisten, Curt. – ullum verbum facere (vorbringen, sprechen), nisi quod etc., Plaut.: u. so numquam quoiquam nostrûm verbum fecit, Ter.: numquam hodie tecum commutaturum patrem unum esse verbum, kein Wort (des Vorwurfs) wechseln wird, Ter.: ut est ille bonus vir, tria non commutabitis verba hodie inter vos, Ter.: verbum numquam in publico facere, öffentlich sprechen, einen Vortrag halten, Cic.: de quo ego verbum feci numquam, ich habe über ihn nie ein Wort verloren, Cic.: cum ille verbum facere omnino non potuerit, kein Wort vorbringen konnte, Cic.: u. so verba facere, sowohl übh. = sprechen, schwatzen, Plaut., als insbes. v. Redner = den Sprecher machen, das Wort nehmen, sprechen, reden, einen Vortrag halten, absol., Cic. u.a., apud regem, Nep., pro alqo, Cic., de alqo, de alqa re, Cic.: si is postem aedium tenuisset et pauca verba fecisset, einige Worte (die Einweihungsformel) dazu gesprochen hätte, Cic.: verba secum facere, ein Selbstgespräch halten, Diom. 491, 26: verba facere m. folg. Acc. u. Infin., Sall. Iug. 33, 4; 38, 9. u.ö.: haec pactio non verbis (mündliche Versicherung), sed nominibus et perscriptionibus facta est, Cic.: multis verbis ultro citroque habitis, Reden, Cic. – ille (dies) nefastus erit, per quem tria verba silentur, die drei Worte (do, dico, addico, ich erteile das Klagrecht, spreche Recht, spreche zu), v. Prätor, Ov. fast. 1, 47 (vgl. Varro LL. 6, 30. Macr. sat. 1, 16, 14): u. so verba libera praetor habet, Ov. fast. 1, 52. – Sprichw., verba facere mortuo, zu einem Toten (= vergeblich) reden, Plaut. Poen. 840: verba fiunt mortuo, das sind vergebliche Worte, Ter. Phorm. 1015. – b) Bes. Verbindungen: α) verbo, αα) = durch ein einziges Wort, verbo de sententia destitisti, auf ein W. von mir, Cic.: verbo expedi, mit einem einzigen W., Ter. – ββ) mündlich (Ggstz. scripturā), C. Furnio plura verbo quam scrip turā mandata dedimus, Planc. in Cic. ep. 10, 8, 5: cui verbo mandabo, quid etc., Vulc. Gallic. Avid. Cass. 10. § 10. – β) uno verbo, mit einem Worte = um es mit einem Worte auszudrücken, -zu sagen (wenn man verschiedene genannte Teile od. Einzelbegriffe in ein Ganzes od. in einen Kollektivbegriff zusammenfaßt), si iecur aut pulmones, uno verbo omnia sana faciet, Cato: ut uno verbo complectar, diligentia, Cic.: uno verbo die quid est, Ter.: oloquar uno verbo; mittin me intro? Plaut. – γ) verbis, durch (bloße) Worte, Ggstz. re (durch die Tat), Ter. Andr. 824 u. Phorm. 164: ebenso Ggstz. opere (durch die Tat), Cic. de amic. 72. – δ) ad verbum, e verbo, de verbo, pro verbo, aufs Wort, wörtlich, genau, somnium mirifice ad verbum cum re convenit, Cic.: ad verbum ediscere, Cic.: fabellas Latinas ad verbum de Graecis exprimere, wörtlich übersetzen, Cic.: u. so exprimere verbum e verbo, Cic., od. de verbo, Ter.: reddere verbum pro verbo, Cic., od. verbum verbo, Hor.: id esset verbum e verbo, wörtlich, Cic. – ε) verbi causā od. gratiā, beispielsweise, zum Beispiel, si quis verbi causā oriente Caniculā natus est, Cic.: ut propter aliam quampiam rem, verbi gratiā propter voluptatem, nos amemus, Cic. – ζ) meis, tuis, alcis verbis, in meinem, deinem, in jmds. Namen, für mich, dich, für jmd., si uxori tuae meis verbis eris gratulatus, Cic.: anulum, quem ego militi darem tuis verbis, Plaut.: denuntiatum Fabio senatus verbis, ne etc., Cic. – η) quid verbis opus est? was bedarf es der Worte? Ter.: so auch quid multa verba (sc. faciam)? was soll ich viele Worte machen, kurz, Ter. – θ) te tribus verbis volo! nur auf drei (auf ein paar) Worte! = ich will nur ein paar W. mit dir sprechen, Plaut. trin. 963: so auch paucis verbis te volo, Plaut. mil. 375. – ι) bona verba, quaeso! nur gnädig! nur gemach! Ter. Andr. 204.

    II) prägn.: A) die bloße Rede, das leere Wort, der Schein, verba sunt! Ter.: existimatio, decus, infamia verba sunt atque ineptiae, Cic.: cum hoc verbo atque simulatione Apronio, revera tibi obiectum esset, Cic.: in quibus (civitatibus) verbo sunt liberi omnes, dem Worte nach, Cic.: alci dare verba, leere Worte bieten = etwas aufbinden, anführen, hintergehen, überlisten, betrügen, hinters Licht führen, täuschen, ein Schnippchen schlagen, Komik., Cic. u.a.; vgl. Spengel Ter. Andr. 211.

    B) Plur. verba, Witze, Späße, quibus sunt verba sine penu ac pecunia, die spaßreich sind, aber arm an Geld u. Proviant, Plaut. capt. 472.

    C) kollektiv, das Wort, der Ausdruck, a) übh. = der Ausspruch, die Äußerung, illud mihi verbum non placet, Plaut.: quod verbum audio! Ter.: quod verbum in pectus Iugurthae altius, quam quisquam ratus erat, descendit, Sall. Iug. 11, 7. – b) derSpruch, Sinnspruch, das Sprichwort, verum est verbum, quod memoratur, ubi amici, ibi opus, Plaut.: nam vetus verbum hoc quidem est, communia esse amicorum inter se omnia, Ter.

    D) als gramm. t.t., das Verbum, das Zeitwort, verba temporalia, Varro LL.: vocabula et verba, ut homo et equus, et legit et currit, Varro LL.: ut sententiae verbis finiantur, Cic.: – / Genet. Plur. verbûm, zB. verbûm paucûm, Enn. ann. 246: unum quodque istorum verbûm, Plaut. asin. 153: bes. in der Verbindung verbûm sat est, Plaut. Bacch. 878; rud. 866; truc. 644. – vulg. Nbff. berbum, Corp. inscr. Lat. 10, 410, 6. – verbus, Itala (Cant.) Luc. 4, 32. Itala (Brix.) Ioh. 4, 50 u.ö., s. Rönsch Itala p. 266.

    lateinisch-deutsches > verbum

  • 23 integer

    intĕgĕr, tĕgra, tĕgrum (qqf. tēgra, tēgrum) [in + tango]    - compar. integrior.    - superl. integerrimus. [st1]1 [-] non touché, non entamé, non endommagé, non diminué, intact, entier, complet.    - integra loca, Caes.: lieu où l'on n'a pas pénétré.    - integro die, Hor.: au point du jour (quand le jour est encore entier).    - integer annus, Cic.: année entière.    - integris bonis, Suet.: en conservant tous ses biens.    - res integra: question entière, non tranchée.    - natura movet infantem ut integrum se salvumque velit, Cic.: la nature donne à l'enfant l'instinct de conservation. [st1]2 [-] en bon état, frais, dispos, bien portant; neuf, nouveau, novice.    - (Catilina) integros pro sauciis arcessere: (et Catilina de) remplacer les blessés par des troupes fraîches.    - Numidae integri celeritate impetum nostrorum effugiebant, Caes. BC. 2: les Numides, qui étaient frais, évitaient l'attaque des nôtres grâce à leur rapidité.    - partim fugientes ab equitatu interficiuntur, partim integri procumbunt, Caes. BC. 2: les uns, dans leur fuite, sont massacrés par la cavalerie, les autres s'écroulent sans blessures.    - rudem me discipulum, et integrum accipe, Cic. Nat. 3: accepte-moi comme un élève ignorant et tout neuf.    - integer suffragiis, Sall.: à qui le peuple n'a pas encore donné ses suffrages.    - audacia integra, Plaut.: audace sans exemple.    - integer a conjuratione, Tac.: qui n'a pas trempé dans le complot. [st1]3 [-] intact, sain, non altéré.    - integer aevi, Virg.: que l'âge n'a pas affaibli.    - integer animi, Hor.: qui a tout son bon sens.    - mulier aetate integra, Ter. And.: femme dans la fleur de l’âge.    - integra mens, Hor.: esprit sain.    - jus integrum, Cic.: droit inviolable, droit sacré. [st1]4 [-] vertueux, pur, chaste.    - integra virgo, Ter.: jeune fille vierge.    - integra Diana, Hor.: la chaste Diane.    - loquere filiam meam quis integram stupraverit, Plaut. Truc.: dis-moi, qui a déshonoré ma fille vierge encore? [st1]5 [-] honnête, intègre, impartial, irréprochable, modéré (dans ses désirs).    - dijudicare integris animis, Tac.: juger avec impartialité, juger froidement.    - integri et sumpuosi, Curt.: les hommes modérés et les dissipateurs. [st1]6 [-] quelques tournures remarquables.    - ad integrum: entièrement, tout à fait.    - mihi integrum est + inf.: je suis absolument libre de.    - non est integrum Pompeio uti... Cic.: Pompée n'est plus le maître d'user de...    - integrum dare, Cic.: laisser toute liberté, accorder toute latitude.    - integrum mihi est ut: je suis entièrement libre de, j’ai les mains libres pour.    - ei ne integrum quidem erat, ut... Cic.: il ne lui était pas même permis de...    - in integrum restituere, Cic.: remettre dans son premier état.    - ab (de) integro: à nouveau, de nouveau (en recommençant comme s’il n’y avait rien de fait).
    * * *
    intĕgĕr, tĕgra, tĕgrum (qqf. tēgra, tēgrum) [in + tango]    - compar. integrior.    - superl. integerrimus. [st1]1 [-] non touché, non entamé, non endommagé, non diminué, intact, entier, complet.    - integra loca, Caes.: lieu où l'on n'a pas pénétré.    - integro die, Hor.: au point du jour (quand le jour est encore entier).    - integer annus, Cic.: année entière.    - integris bonis, Suet.: en conservant tous ses biens.    - res integra: question entière, non tranchée.    - natura movet infantem ut integrum se salvumque velit, Cic.: la nature donne à l'enfant l'instinct de conservation. [st1]2 [-] en bon état, frais, dispos, bien portant; neuf, nouveau, novice.    - (Catilina) integros pro sauciis arcessere: (et Catilina de) remplacer les blessés par des troupes fraîches.    - Numidae integri celeritate impetum nostrorum effugiebant, Caes. BC. 2: les Numides, qui étaient frais, évitaient l'attaque des nôtres grâce à leur rapidité.    - partim fugientes ab equitatu interficiuntur, partim integri procumbunt, Caes. BC. 2: les uns, dans leur fuite, sont massacrés par la cavalerie, les autres s'écroulent sans blessures.    - rudem me discipulum, et integrum accipe, Cic. Nat. 3: accepte-moi comme un élève ignorant et tout neuf.    - integer suffragiis, Sall.: à qui le peuple n'a pas encore donné ses suffrages.    - audacia integra, Plaut.: audace sans exemple.    - integer a conjuratione, Tac.: qui n'a pas trempé dans le complot. [st1]3 [-] intact, sain, non altéré.    - integer aevi, Virg.: que l'âge n'a pas affaibli.    - integer animi, Hor.: qui a tout son bon sens.    - mulier aetate integra, Ter. And.: femme dans la fleur de l’âge.    - integra mens, Hor.: esprit sain.    - jus integrum, Cic.: droit inviolable, droit sacré. [st1]4 [-] vertueux, pur, chaste.    - integra virgo, Ter.: jeune fille vierge.    - integra Diana, Hor.: la chaste Diane.    - loquere filiam meam quis integram stupraverit, Plaut. Truc.: dis-moi, qui a déshonoré ma fille vierge encore? [st1]5 [-] honnête, intègre, impartial, irréprochable, modéré (dans ses désirs).    - dijudicare integris animis, Tac.: juger avec impartialité, juger froidement.    - integri et sumpuosi, Curt.: les hommes modérés et les dissipateurs. [st1]6 [-] quelques tournures remarquables.    - ad integrum: entièrement, tout à fait.    - mihi integrum est + inf.: je suis absolument libre de.    - non est integrum Pompeio uti... Cic.: Pompée n'est plus le maître d'user de...    - integrum dare, Cic.: laisser toute liberté, accorder toute latitude.    - integrum mihi est ut: je suis entièrement libre de, j’ai les mains libres pour.    - ei ne integrum quidem erat, ut... Cic.: il ne lui était pas même permis de...    - in integrum restituere, Cic.: remettre dans son premier état.    - ab (de) integro: à nouveau, de nouveau (en recommençant comme s’il n’y avait rien de fait).
    * * *
        Integer, integra, integrum, pen. corr. Entier.
    \
        Integrum templum omni opere. Cic. Duquel on n'avoit rien osté.
    \
        Integra filia. Plaut. Qui n'est point corrompue.
    \
        Integer animi. Cic. Qui ha l'esprit sain et entier, et n'est point troublé de l'entendement, Sain de l'entendement.
    \
        Mentis integer. Horat. Sain de l'entendement.
    \
        Vitae integer. Horat. Innocent.
    \
        Integer a, Vide in A praepositione. Qui n'est point travaillé de labeur.
    \
        Integri status homo, Integra persona. Qui n'ha point de note. Bud. ex Paulo et Vlpiano.
    \
        Integra persona atque integro statu decessit. Il est mort en bonne et honneste reputation et renommee. Iuris est vocabulum, quando crimina post mortem non obiiciuntur. Bud.
    \
        Integer. Cic. Qui ne s'est obligé à rien, et peult faire comme bon luy semble.
    \
        Integrum se seruare. Cic. Ne tenir ne pour un, ne pour autre.
    \
        Integer. Cic. Sain et entier, Qui n'a point le corps lassé, ne cassé, ne gasté de rien, Tout frais.
    \
        Integra aetas. Terent. Fleur d'aage.
    \
        Integra causa. Cic. Excuse de laquelle on ne s'est point encore servi, De laquelle on n'a encore rien arresté ne ordonné.
    \
        Coniuges integras ab alterius petulantia conseruare. Cic. Saines et sauves.
    \
        Exercitus integer. Plaut. Un ost dont il n'y a eu personne tué.
    \
        Existimatio integra. Cic. Bonne renommee et entiere.
    \
        Integra res, cui Peracta opponitur. Plin. iunior. De quoy on n'a encore rien arresté et conclu.
    \
        Vitiosus et Integer sanguis, contraria. Cels. Qui n'est point corrompu.
    \
        Integri testes. Cic. Qui ne sont point corrompus.
    \
        Integra valetudo. Cic. Pleine santé.
    \
        Integra omnia principi relinquere. Plin. iunior. Ne toucher point à quelque affaire, et le reserver au prince.
    \
        In integrum restituere. Terent. Cic. Remettre en son entier et premier estat.
    \
        Non est integrum. Cic. La chose n'est plus entiere, S'en est faict, Il n'y a plus de remede, Il n'est plus temps, La chose est entamee.
    \
        Constituent quid agant, quibus integrum est. Cic. Ceulx qui n'ont encore rien faict, Qui ont l'affaire en leur puissance.
    \
        Si mihi esset integrum. Cic. Si j'avoye encore à faire ce que j'ay faict.
    \
        In integro esse res dicitur. Cic. Quand il n'y a rien faict de quelque affaire, et est encore en son entier, et en peult on faire comme on veult.
    \
        Quum tibi in integro tota res esset. Cic. La chose estant en ta puissance.
    \
        Ab_integro, Aduerbium. Virgil. De rechef.

    Dictionarium latinogallicum > integer

  • 24 secundus

        Secundus, Adiectiuum. Second, Deuxiesme.
    \
        Nulli virtute secundus. Sil. Qui en vertu n'est moindre ne inferieur à aucun, Lequel personne ne surpasse en vertu.
    \
        Nulli tua forma secunda est. Ouid. Il n'est femme plus belle que toy, Il n'est beaulté plus grande que la tienne, Il n'est femme qui te passe en beaulté.
    \
        Secundus a rege. Hirtius. Le second apres le Roy.
    \
        Secundus ad regium principatum. Cic. Le plus prochain du Roy.
    \
        Secundis admurmurationibus Senatus illum accusaui. Cic. Favorables.
    \
        Amni secundo pars caetera defluit. Virgil. Aval l'eaue, Selon le cours et le fil de l'eaue.
    \
        Secundis auibus. Liu. Fortuneement, Heureusement.
    \
        Secunda aura. Plin. Un petit vent gracieulx.
    \
        Secundis auribus aliquid accipere. Liu. Ouir voluntiers.
    \
        Secundae authoritatis homo. Plin. Qui est le meilleur apres un autre.
    \
        Clamor secundus. Virgil. Favorable.
    \
        Existimatio secunda. Sueton. Bonne reputation et estime, ou renommee.
    \
        Fama secunda. Liu. Bonne renommee, Bon bruit.
    \
        Fortuna secunda. Cic. Bonne fortune.
    \
        Haeres secundus. Cic. Heritier substitu.
    \
        Laboribus secundis creuit Romana pubes. Horat. Par labeur prospere.
    \
        Loco secundo. Cic. Secondement.
    \
        Mare secundum. Tacit. Tranquille, Paisible, Calme.
    \
        Mensa secunda. Cic. Viande qu'on sert à l'issue de table, L'issue de table, Le dessert.
    \
        Notae secundae vites. Colum. De la seconde bonté et excellence.
    \
        Oratio secunda. Sallust. Aggreable.
    \
        Panis secundus. Horat. Pain bourgeois, ou Pain bis et gros pain.
    \
        Plausu volat secundo. Virgil. Portant bon heur.
    \
        Populo secundo aliquid facere. Cic. Le peuple approuvant et favorisant.
    \
        Res secundae. Cic. Qui viennent à souhait et prosperité, ou à gré.
    \
        Si mihi secundae res de amore meo essent. Terent. Si mes amours se portoyent bien.
    \
        Tempestas secunda. Tacit. Temps propice et à souhait.
    \
        Ventus secundus. Cic. Vent à gré, point impetueux.
    \
        Vela intendere ventis secundis. Virgil. Avoir vent à gré.
    \
        Secunda irae verba. Liuius. Parolles convenantes et conformes au courroux.
    \
        Secunda voluntate hominum paludatus exiit. Cassius ad Ciceronem. Avec faveur de tout le monde.
    \
        Secunda in aliquem voluntas. Caesar. Bon vouloir et affection qu'on ha à aucun.
    \
        Secundior, Comparatiuum. Sueton. Secundiore fama fuit. Il eut meilleur bruit.

    Dictionarium latinogallicum > secundus

  • 25 fama

    fāma, ae, f. (φήμη dor. φάμα), das Gerede der Menge, I) das erzählende, berichtende Reden-, Gerede der Leute, das Gerücht, der Ruf, die Sage, die Tradition, auch die geschichtliche Überlieferung (s. Wölffl. Liv. 21, 1, 4), fama rerum, die Geschichte, Tac.: exercitus (über die Ankunft des H.), Hirt. b. G.: istius suspicionis, Cic.: ad primam famam valetudinis, Suet. – ad Labienum per Remos incredibili celeritate de victoria Caesaris fama perfertur, Caes.: cum haec fama de nostrorum hominum avaritia et cupiditate percrebruerit, Cic.: fama est (es wird überliefert) Liv., fama fuit (es ging die Rede), Nep., vulgatior fama est, Liv., fama emergit (taucht auf), fama venerat, Cic., fama pervenerat Tarentum, Liv., fama exierat (war erschollen), Nep., fama affert od. fama affertur, Liv., fama perfertur, Caes., fama per orbem terrarum percrebuit, Caes., fama nuntiabat, Cic., fama manat, Cic., fama tenet (erhält sich, besteht), Liv., alle m. folg. Acc. u. Infin.: cum homines famā ferrent (als allgemein die Sage ging, es allgemein hieß), m. folg. Acc. u. Infin., Liv.: fama per socios vulgavit, m. folg. Acc. u. Infin., Liv.: erat fama, quasi concubinas ipse divelleret, Suet.: famā accipere, durch Gerücht erfahren, Caes.: ut fama loquitur, Vell.: ea fama, quae plerosque obtinet, die herrschende Sage, Sall.: inimici famam non ita ut nata est ferunt (verbreiten),
    ————
    Plaut. – Plur., maledicas famas ferunt (verbreiten), Plaut. trin. 186: inter arma civilia aequi bonique famas petit, Sall. hist. fr. inc. 1, 76 (42): per omnem provinciam magnae atrocesque famae ibant, *Sall. hist. fr. 1, 67 (66): ingentes esse famas de Regulo, Arrunt. in Sen. ep. 114, 19. – personif., Fama, als Gottheit, Tochter der Terra, schnellfüßig, allsehend, im Laufe wachsend, Verg. Aen. 4, 174 sqq. Ov. met. 12, 43 sqq. Val. Flacc. 2, 116 sqq. – II) das beurteilende Gerede, das Urteil der Menge, die öffentliche Meinung, die Volksstimme, u. öfter objektiv = der Ruf, in dem jmd. steht, A) im allg.: contra opinionem famamque omnium, Caes.: ut famam et opinionem hominum teneret, Caes.: f. popularis, Volksmeinung, Volksgunst, Cic. – bona f. (ευδοξία), Cic.: bonam famam bonorum expetunt, Cic.: f. pudica, unbescholtener Ruf, Prop. – mala f., Sall. – f. sapientiae, f. bene loquendi, Cic.: famam temeritatis subire, Cic.: famam inconstantiae non pertimescere, Cic. – ungew. Plur. gebraucht von Sall. in Sen. ep. 114, 19. – B) prägn.: 1) der Ruf, Leumund = bona fama (s. no. A), der gute Ruf, der gute Name, der gute Leumund, Ruhm, huius omnis fama atque existimatio, Cic.: famam collectam servare, Cic.: famam suam laedere, Plin. ep.: famam ingenii abicere, Cic.: famae consulere, Cic.: famae servire, Nep.: famae dare alqd, etw. auf den Ruf geben, Hor.: dabat et famae, Tac.: famam
    ————
    alcis lacerare, Liv. u. Tac.: famam maculari dehonestarique, Liv. – v. Frauen = Frauenehre, unbescholtener Ruf, cognita fama, Prop.: famam sororis defendere, Cic.: famae parcere, Sall. u. Tac.: u. = Ruhm, Stolz, Argivae fama pudicitiae, sie (nämlich Euadne), der Stolz der argivischen Züchtigkeit, Prop. – 2) der Ruf = mala fama (s. no. A), der üble, böse Ruf, die üble Nachrede, der böse Leumund, famam in se transtulit, Ter.: me eadem quae ceteros fama atque invidia vexabat, Sall.: moveri famā, Verg.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fama

  • 26 integer

    integer, gra, grum (eig. intager, v. tag zu tango, »tasten«; also =) unangetastet, unversehrt, I) in physischer Hinsicht: a) unberührt = unbenutzt, unübersetzt, comoedia, Ter. heaut. prol. 4: eum Plautus locum reliquit integrum, Ter. adelph. prol. 10.
    b) unversehrt = unverwundet, unverstümmelt, unverletzt (Ggstz. saucius, vulnere affectus, truncus u. dgl.), Cic., Caes. u.a.: oft verb. integer et (atque) intactus, integer intactusque, Liv. u. Sil. (s. Drak. Liv. 8, 10, 6): integros pro sauciis arcessere, Sall.: ex integris truncos (infantes) gigni, Plin.: cecĭdit Cethegus integer, unverstümmelt, Iuven.: nasus integer, Iuven.
    c) von der Fäulnis unversehrt, frisch, v. Speisen, aper (Ggstz. aper vitiatus, anbrüchiger), Hor. sat. 2, 2, 92.
    d) unversehrt, unvermindert = noch ganz, sublicae, quarum pars inferior int. remanebat, noch ganz stehen geblieben war, Caes.: recens et int. malum, frischer u. ganzer A., Suet.: aedes integrae (Ggstz. aedes vitiosae), ICt.: amnis Iordanes unum atque alterum lacum integer (unvermindert, in gleicher Stärke) perfluit, Tac. – insbes. v. Vermögen = ganz, voll, ungeschmälert, opes integrae (Ggstz. opes accīsae), Hor.: integris patrimoniis exsulare, Suet: fortuna integra (Ggstz. fortuna afflicta), Cic.: neutr. subst., qui-
    ————
    bus fortuna in integro (unangetastet) est, Tac. hist. 3, 2. – v. äußerer Ehre = ungeschmälert, unverletzt, fama, Sall.: existimatio, Cic. – u. v. der Person, famā et fortunis integer, im vollen Besitze seines Rufes u. Vermögens, Sall. fr.: subst. integri, Unverschuldete, gute Haushalter (Ggstz. sumptuosi, Verschwender), Curt. 10, 2 (8), 10.
    e) unvermischt (ἀκήρατος), rein, fontes, Lucr. u. Hor.: vinum, Colum.: sapor (vini), Hor.: neutr. pl. subst., anteponantur integra contaminatis, Cic.
    f) v. Plünderungen, von den Plagen des Krieges u. dgl. verschont geblieben, loca trans flumen int., Caes.: gentes int., Cic.: gens a cladibus belli integra, Liv.: omnibus rebus integri incolumesque, Cic.
    g) ungeschwächt den Kräften nach = unentkräftet, nicht erschöpft, noch frisch, bei voller Kraft (Ggstz. fessus, defessus, fatigatus, affectus; vgl. Drak. Liv. 8, 10, 5), α) v. leb. Wesen, bes. v. Soldaten, Caes. u.a.: integer eques equique, Tac.: integrior exercitus, Nep.: integer in omni voce, der seine Stimme in voller Gewalt hat, Cornif. rhet. – β) vom Körper usw., integris corporibus animisque fessos adorti, Liv.: diuturnitate pugnae hostes defessi proelio excedebant, alii integris viribus succedebant, Caes.: integerrimas vires militi servabat, Liv.
    h) ungeschwächt der Jungfräulichkeit nach = unbefleckt, unentehrt, rein (vgl. ἀκήρατος παρθένος b.
    ————
    Eurip.), filia, Plaut.: virgo, Catull.: ut virgo ab se integra siet, Ter.: liberos coniugesque suas integras ab istius petulantia conservare, unangefochten, Cic.
    i) unversehrt der Gesundheit nach, α) v. Pers., bei vollem Wohlbefinden, ganz gesund, ganz wohl, si integer futurus esset aeger, Cels.: antequam ex toto (aeger) integer fiat, Cels. – im Bilde, neu patiamini licentiam scelerum quasi rabiem ad integros contactu procedere, Sall. hist. fr. 1, 48 (51). – β) vom Körper usw. = gesund, unverdorben (Ggstz. corruptus, vitiosus), corpus, caput, Cels.: corpora sana et integri sanguinis, Quint.: si sanguis crassus et niger est, vitiosus est: si rubet et pellucet, integer est, Cels. – γ) v. Gesundheit u. Alter = blühend, valetudo, Cic.: aetas, Blüte der Jugend, Ter. u. Suet. (vgl. Ruhnken Ter. Andr. 1, 1, 45): integrā aetate ac valetudine, in der Blüte seines Alters u. seiner Gesundheit, Suet: poet., integer aevi, in der Blüte des Alters, Verg. u. Sil.: u. so integer aevo, Auct. consol. ad Liv.: integer annorum, Stat.
    k) unverkürzt der Zeitdauer nach, ganz, annus, Cic.: integro die, zu Anfang des Tages (so daß man den Tag noch ganz vor sich hat), Hor.
    l) unvermindert seiner ursprünglichen Beschaffenheit nach, voll, ganz, frisch, v. körperlichen u. äußeren Zuständen, α) übh.: integram famem ad ovum affero, Cic.: illud principium novi et integri la-
    ————
    boris, damit fing die Arbeit gleichs. neu u. von vorne an, Liv.: rursus tamquam ad integrum bellum cuncta parat, frischen Krieg, Sall.: integra causa, ein noch nicht gebrauchter Vorwand, Ter. (vgl. no. II, A, a). – subst., integrum, ī, n. (Ggstz. corruptum), Tert. de res. carn. 4. – dah. de integro, ganz von frischem, ganz von vorne, Cic. u.a.: u. so ex integro, Colum., Tac., Suet. u.a. (aber Liv. 21, 6, 5 jetzt de integro): u. ab integro, Cic. II. Verr. 1, 147. Verg. ecl. 4, 5. – β) als publiz. t. t.: alqm od. alqd in integrum restituere, in den vorigen Stand setzen, -wieder einsetzen (s. restituo das Ausführlichere), damnatum, Cic. u. Caes.: praedia, Cic.: civitatem, Iustin.
    II) in geistiger u. moralischer Hinsicht: A) in geistiger: a) von dem, was noch beim Alten ist, in dem noch nichts getan ist = unausgemacht, unentschieden, unverloren u. dgl., bellum, Tac.: alias ut uti possim causā hāc integrā, Ter.: causam integram alci reservare, Cic.: re integrā, Cic.: non scilicet re integrā, sed certe minus infractā, Cic.: iudicium integrā re, an perditā fieri? Cic.: adoptandi iudicium integrum (steht in freier Hand), Tac.: in integro mihi res est od. est (mihi) integrum, ich habe (man hat) in od. über etwas noch freie u. ungebundene Hand, es steht etwas noch in meiner Gewalt, Cic.: u. so ut id integrum iam non esset, Cic.: de centurionibus res est in integro, Cic.: alci non integrum est m. Infin., non est
    ————
    integrum Cn. Pompeio consilium iam uti tuo, Cic. Pis. 58: m. ut u. Konj., atque ei ne integrum quidem erat, ut ad iustitiam remigraret, Cic. Tusc. 5, 62 u. so Cic. Mur. 8. – sibi integrum reservare de alqo od. de alqa re, sich freie Hand lassen, freie Hand behalten, Cic. – integrum dare, freie Hand-, freie Gewalt geben, Cic.
    b) v. dem, der noch ein »Neuling« in irgend einer Sache ist, rudem me et integrum discipulum accipe, nimm mich als einen unwissenden Neuling in die Schule, Cic.: a populi suffragiis integer, Sall. fr.: integer urbis, unbekannt mit den Vergnügungen u. Verführungen der Stadt, Val. Flacc.
    c) geistig gesund = vernünftig, freien Geistes, vorurteilsfrei, unbefangen, leidenschaftslos, integer mentis od. animi, Hor.: mens int., Hor.: incorrupti atque integri testes, Cic.: adhuc integer, noch nicht von Liebe geblendet, Hor.: integris animis, mit unbefangenem Sinne, Tac.: si ad quietem integri (freien Geistes) iremus, Cic. – integrum se servare, unparteiisch, Cic.: integer laudo, uneigennützig, Hor.: iudicium int., consultatio int, Tac.: quid hāc quaestione dici potest integrius? quid incorruptius? Cic.
    B) in moralischer Hinsicht: a) unverdorben, integri et sinceri (Ggstz. imbuti Romanis delenimentis), Liv.: ingenium int., Sall.: ipsius bona integraque natura, Tac.
    ————
    b) an dessen Lebenswandel kein Flecken wahrzunehmen ist, unbescholten, sittenrein, lauter (oft verb. integer castusque, s. Meißner Cic. Tusc. 1, 72), homo, Cic.: Diana, die reine, jungfräuliche (ἁγνή), Hor.: nemo integrior, Cic.: castissimus homo atque integerrimus, Cic.: integer vitae scelerisque purus, unbescholtenen (Lebens-) Wandels, Hor.: integer a coniuratione, unschuldig an der Verschwörung, Tac. – proconsulatus, uneigennütziges, Tac.: vita integerrima, Cic.
    c) unangetastet = ungeschmälert, fides, unverbrüchliche, unwandelbare, Tac.: parum integrā veritate, mit zu wenig Beobachtung der reinen Wahrheit, Suet.: nullum esse ius tam sanctum atque integrum (unantastbar), quod non eius scelus atque perfidia violarit et imminuerit, Cic. – Compar. integrior, Nep. Eum. 9, 6, neutr. integrius, Cels. 7, 27: Superl. integerrimus, Cic. de domo 60. Caes. b. c. 1, 85, 2. Liv. 6, 7, 1: vulg. Superl. integrissimus, Corp. inscr. Lat. 2, 1085; 9, 2878 u. 10, 30.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > integer

  • 27 lacero

    lacero, āvī, ātum, āre (lacer), zerfetzen, in Fetzen zerreißen, zerfleischen, verstümmeln, I) eig.: alcis corpus lacerare atque vexare, Cic.: lac. nasum auresque, Liv.: genas, Ov.: vestem, Ov.: crines, Curt.: tergum virgis, alqm verberibus, Liv.: alqm dentibus suis, Sen.: viscera morsu, Cic. poët.: suos artus morsu, Quint.: lacerari morsibus canum, Phaedr.: lac. natantium manus stipitibus saxisque, Curt.: toto corpore laceratus, Liv.: per artus suos laceratus, Sen. rhet., per oculos singulos, Sen. rhet.: lacerari membratim, Amm. – lac. alqm omni cruciatu, Cic., omni crudelitate, Q. Cic. – im milderen Sinne, eine Speise zerstückeln = zerlegen, zerteilen, zerschneiden, obsonium, anserem, Petron. – u. im weiteren Sinne, zertrümmern, omnes pontes, Liv. 30, 10, 19: hostium rates, Flor. 2, 2, 36: centum amplius navium classem tantā strage, ut etc. (vom Sturm), Flor. 3, 5, 18. – II) übtr.: 1) zerfleischen = tiefe Wunden schlagen, zugrunde richten, zerrütten, gewaltig schmälern, terram Italiam lacerare atque vexare, Cato fr.: imperium, Tac.: reliquias vitae lacerare atque distrahere, Cic.: lac. rem publicam, Cic. (s. Fabri Sall. Iug. 41, 5): lac. famam alcis, Liv.: famam victoriae nuper partae (v. einem Umstand), Tac. – m. Abl. wodurch? patriam scelere, Cic.: fenore, male suadendo, lustris homines, Plaut.: rem publicam largitionibus, Sall. – Ins-
    ————
    bes., a) wie δαρδάπτειν κτήματα, χρήματα (Hom.), das Vermögen usw. verschleudern, durchbringen (s. Fabri u. Dietsch Sall. Cat. 14, 2), rem suam, Plaut.: pecuniam, Cic.: bona patria manu, ventre, Sall. – b) die Zeit vergeuden, quae loquens lacerat diem, Plaut.: ne ego hunc lacero diem, Plaut. – c) das Gemüt, Herz zerfleischen, aegritudo lacerat, exest animum planeque conficit, Cic.: meus me maeror cotidianus lacerat atque conficit, Cic. – 2) mit Worten zerfleischen = tief verletzen, herunterreißen, tief herabsetzen, lästernd verunglimpfen, haec te lacerat, haec cruentat oratio, diese meine Rede schlägt dir tiefe, schlägt dir blutige Wunden, Cic.: obtrectatio invidiaque, quae solet lacerare plerosque, Cic.: v. Pers., Nasonis carmina rapti, Ov.: alqm verbis iniuriosissimis, Augustin.: alqm maledictis, Sall.: alqm probris, Liv.: alqm litteris, Suet.: existimatio lacerata carminibus maledicentissimis, Suet. – 3) in Teile zerstückeln, haec ipsa fiducia et lacerat ac deformat orationem, Quint.: nihil est tot ac tam variis affectibus concisum atque laceratum, quam mala mens, Quint.: coepit Menecratis canticum lacerare (zu verhunzen), Petron.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lacero

  • 28 prosequor

    prō-sequor, secūtus sum, sequī, hinterdreingehen, hinterherfolgen, auf dem Fuße folgen, (im feindl. Sinne) jmd. verfolgen, I) im friedl. Sinne, A) begleiten, geleiten, das Geleit geben, bes. von denen, die einen Abreisenden aus Aufmerksamkeit u. Freundschaft begleiten, alqm, Cic. u.a.: (alqm) longius, Curt.: reginam in freta, Ov.: novum maritum rus, Plaut.: alqm usque ad agri fines, Cic.: alqm in domum, ad quam devertebat, Gell.: alqm officii causā, Liv.: volatus eorum matres prosequuntur (v. den Vögeln), Cic.: pr. exsequias, Cic.: so auch defunctum, Petron.: dah. von einem Greise, videtur mihi prosequi se, gleichsam sich selbst zu Grabe zu begleiten, Sen. ep. 30, 5. – quem diem si universa civitas Atheniensium prosecuta est, ut etc., so geleitete, d.i. unter solchem Benehmen so verbrachte, Nep. Att. 4, 5. – übtr., v. Lebl., ventus prosequitur euntes, Verg.: Cattos saltus Hercynius prosequitur simul atque deponit, er erstreckt sich so weit, als ihre Gegend ist, und hört dann auf, Tac.: quae existimatio P. Quinctium usque ad rogum prosequitur, Cic.: (amici) mortui vivunt; tantus eos honos, memoria, desiderium prosequitur amicorum, Cic.: nec enim, ut in aliis exercitibus, primum alterumque delictum venia prosequebatur (folgte auf dem Fuße nach), sed etc., Tac. – B) bildl.: 1) im engeren Sinne, jmd. mit etw. begleiten,
    ————
    beim Scheiden mit auf den Weg geben, Worte nachrufen, legatos et excipere et prosequi cum donis, Liv.: proficiscentem magnis donis, Liv.: alqm linquentem terram eam votis ominibus lacrimisque, gute Wünsche nachrufen u. Tränen nachweinen, Cic.: alqm contumeliosis vocibus, nachrufen, Caes.: u. so egredientem verbis, ihm bei seinem Weggange glückliche Reise (ironisch = ihn zum Teufel) wünschen, Cic.: sic prosecutus, indem er ihm also (diese Worte) nachrief, Phaedr. – 2) im weiteren Sinne: a) jmd. od. etw. mit etwas geleiten = jmdm. oder einer Sache etwas erweisen, spenden, widmen, weihen, α) jmdm., alqm verbis honorificis, ehr. W. an jmd. richten, Cic.: alqm verbis vehementioribus, zurufen, Cic.: alqm liberaliter oratione, freundlich (gütig) zureden, Caes.: alqm laudibus, Liv. (u. so auch absol., Suet.). – alqm beneficiis, Cic.: alqm misericordiā, Cic.: virtutem alcis gratā memoriā, Cic.: alqm testimonio, Plin. ep.: alqm legato, Suet. – β) einer Sache: illius mortis opportunitatem benevolentiā potius quam misericordiā prosequamur, Cic.: cum lacrimis non minus quam laudibus debitis prosecutus tam memorabilem mortem esset, Liv.: non admiratione ista sed memoriā prosequi debemus, Val. Max.: ut cum laude et bonis recordationibus facta atque famam nominis mei prosequantur, damit sie Lob u. freundliche Erinnerung meinem Tun und dem Rufe meines Na-
    ————
    mens folgen lassen mögen, Tac. – b) mit Worten verfolgen, α) ausführen, schildern, über etw. sich auslassen, rem usque eo, Cornif. rhet.: alqd coniecturā, Cornif. rhet.: alqd latius dicendo, Quint.: alqd stilo, Plin. ep.: pascua versu, Verg.: alcis vitam insigni volumine, Hieron.: descriptiones locorum non historice tantum, sed paene poëtice, Plin. ep.: hanc similitudinem (Gleichnis), Sen.: cum summo honore mentionem eius, Plin. ep. – β) sich weiter auslassen = fortfahren in der Rede, prosequitur pavitans, Verg. Aen. 2, 107. – II) im feindl. Sinne, verfolgen, hostem, Caes.: novissimos multa miīia passuum, Caes.: longius fugientes, Caes.: alqm lapidibus, Petron.: absol., pr. longius, Caes.: bildl., fortuna Euphranorem prosequebatur, Auct. b. Alex. 25, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > prosequor

  • 29 resupinus

    re-supīnus, a, um, zurückgebogen, -gebeugt, -gelehnt, rücklings, I) eig. u. übtr.: 1) im allg.: a) eig.: collum, Ov.: os (Gesicht), Ov.: resupinus haeret curru, Verg.: resupinum alqm fundere, jmd. rücklings zu Boden werfen, Ov.: resupino pectore vertit, warf ihn rücklings zu Boden, Ov. – v. Lebl., vomer, zurückgebogen, Plin.: u. labra lilii, Plin. – b) übtr.: iam cantici quiddam habent sensimque resupina sunt, sanft verlaufend, Quint. 11, 3, 167. – 2) insbes.: a) auf dem Rücken liegend, verb. reclinis et resupinus, Vopisc. Firm. 4, 3: humi iacentes resupini (auf dem Rücken), Plin.: iacuit resupinus, Ov.: resupini (auf dem Rücken) natant, Ov. – b) poet. von Örtl., abschüssig, Elis, Stat. Theb. 4, 237. – II) meton.: a) den Kopf zurückwerfend, die Nase hoch tragend, sich in die Brust werfend, v. Stolzen, Ov. met. 6, 275. Sen. ep. 80, 7: v. Nacken selbst, stolz, cervix, Cod. Theod. 9, 3, 6. – resupina arrogantia, Ambros. de off. 2, 24, 119. – b) weichlich, träge, voluptas, träges Wohlbehagen, Quint. 5, 12, 20. – c) nachlässig, sorglos, homo, Paul. dig. 22, 3, 25: existimatio, Venulei. dig. 43, 24. 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > resupinus

  • 30 turpitudo

    turpitūdo, inis, f. (turpis), die Häßlichkeit, häßliche Gestalt, I) eig. u. meton.: a) eig.: Cic. de off. 3, 105. Apul. apol. 15: Ggstz. decentia, Chalcid. Tim. 226. – b) meton., als mediz. t.t., eine garstige-, wunde Stelle, Marc. Emp. 31. Plin. Val. 1, 38. – II) übtr., die Häßlichkeit, Schändlichkeit, Schimpflichkeit, Unsittlichkeit, der Schimpf, die Schmach (Ggstz. honestas), iudicum, Schlechtigkeit, Cic.: ordinis, v. Katilina, Ps. Sall.: generis, Quint.: pristinae vitae, Gell.: turpitudo et impudentia, eine gemeine u. unverschämte Denkart, Suet. – existimatio, dedecus, infamia, turpitudo verba atque ineptiae (sunt), Cic.: hinc pugnat honestas, illinc turpitudo, Cic.: in quo deformitas corporis cum turpitudine certabat ingenii, Vell.: o vix ullo otio compensandam hanc rei publicae turpitudinem! Cic.: quanta erit turpitudo, quantum dedecus, Cic.: divitiis per turpitudinem abuti, Sall.: esse turpitudini, Nep.: maximam turpitudinem suscipere vitae cupiditate, Cic.: nullā condicione hanc turpitudinem subire, Cic.: ut mihi illa omnia immortalem gloriam dederint, tibi sempiternam turpitudinem inflixerint, Cic.: ut turpitudinem fugae virtute delerent, Caes.: vos aliquot iam per annos conceptam huic ordini turpitudinem atque infamiam delere ac tollere potestis, Cic. – Plur., flagitiorum ac turpitudinum societas, Cic.: immensa aliqua vorago est aut gurges vi-
    ————
    tiorum turpitudinumque omnium, Cic.: sunt enim turpitudines plurimae, quae nisi honestas naturā plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turpitudo

  • 31 verbum

    verbum, ī, n. (Wz. *wer, *wre [erweitert *wer-dh] sagen, altind. vratám, Gebot, Satzung, griech. εἴρω [aus ερjω], ῥημα, Wort [aus ρημα], gotisch waъrd, ahd. wort), das Wort, der Ausdruck, im Plur. die Worte, Ausdrücke, die Rede, I) im allg.: a) übh.: v. durum, abiectum, inquinatum, Cic.: pudet dicere hāc praesente verbum turpe, Ter.: graviore enim verbo uti non licet, um keinen härteren Ausdruck zu gebrauchen (als Parenthese), Cic.: istuc verbum, dieser dein Ausdruck, Ter.: verbum ipsum voluptatis, das Wort »Lust«, Cic.: videtis hoc uno verbo unde significari res duas et ex quo loco et a quo loco, Cic.: in verbis ac nominibus ipsis erat diligens, Cic. – verba (Ausdrücke) mutare, Suet.: dolorem isdem verbis afficere quibus Epicurus, mit denselben Prädikaten belegen, Cic.: verba quaedam (gewisse Formeln) componere, Cic.: in alcis verba iurare, jmdm. den Eid leisten, Curt. – ullum verbum facere (vorbringen, sprechen), nisi quod etc., Plaut.: u. so numquam quoiquam nostrûm verbum fecit, Ter.: numquam hodie tecum commutaturum patrem unum esse verbum, kein Wort (des Vorwurfs) wechseln wird, Ter.: ut est ille bonus vir, tria non commutabitis verba hodie inter vos, Ter.: verbum numquam in publico facere, öffentlich sprechen, einen Vortrag halten, Cic.: de quo ego verbum feci numquam, ich habe über ihn
    ————
    nie ein Wort verloren, Cic.: cum ille verbum facere omnino non potuerit, kein Wort vorbringen konnte, Cic.: u. so verba facere, sowohl übh. = sprechen, schwatzen, Plaut., als insbes. v. Redner = den Sprecher machen, das Wort nehmen, sprechen, reden, einen Vortrag halten, absol., Cic. u.a., apud regem, Nep., pro alqo, Cic., de alqo, de alqa re, Cic.: si is postem aedium tenuisset et pauca verba fecisset, einige Worte (die Einweihungsformel) dazu gesprochen hätte, Cic.: verba secum facere, ein Selbstgespräch halten, Diom. 491, 26: verba facere m. folg. Acc. u. Infin., Sall. Iug. 33, 4; 38, 9. u.ö.: haec pactio non verbis (mündliche Versicherung), sed nominibus et perscriptionibus facta est, Cic.: multis verbis ultro citroque habitis, Reden, Cic. – ille (dies) nefastus erit, per quem tria verba silentur, die drei Worte (do, dico, addico, ich erteile das Klagrecht, spreche Recht, spreche zu), v. Prätor, Ov. fast. 1, 47 (vgl. Varro LL. 6, 30. Macr. sat. 1, 16, 14): u. so verba libera praetor habet, Ov. fast. 1, 52. – Sprichw., verba facere mortuo, zu einem Toten (= vergeblich) reden, Plaut. Poen. 840: verba fiunt mortuo, das sind vergebliche Worte, Ter. Phorm. 1015. – b) Bes. Verbindungen: α) verbo, αα) = durch ein einziges Wort, verbo de sententia destitisti, auf ein W. von mir, Cic.: verbo expedi, mit einem einzigen W., Ter. – ββ) mündlich (Ggstz. scripturā), C. Furnio plura verbo quam scrip-
    ————
    turā mandata dedimus, Planc. in Cic. ep. 10, 8, 5: cui verbo mandabo, quid etc., Vulc. Gallic. Avid. Cass. 10. § 10. – β) uno verbo, mit einem Worte = um es mit einem Worte auszudrücken, -zu sagen (wenn man verschiedene genannte Teile od. Einzelbegriffe in ein Ganzes od. in einen Kollektivbegriff zusammenfaßt), si iecur aut pulmones, uno verbo omnia sana faciet, Cato: ut uno verbo complectar, diligentia, Cic.: uno verbo die quid est, Ter.: oloquar uno verbo; mittin me intro? Plaut. – γ) verbis, durch (bloße) Worte, Ggstz. re (durch die Tat), Ter. Andr. 824 u. Phorm. 164: ebenso Ggstz. opere (durch die Tat), Cic. de amic. 72. – δ) ad verbum, e verbo, de verbo, pro verbo, aufs Wort, wörtlich, genau, somnium mirifice ad verbum cum re convenit, Cic.: ad verbum ediscere, Cic.: fabellas Latinas ad verbum de Graecis exprimere, wörtlich übersetzen, Cic.: u. so exprimere verbum e verbo, Cic., od. de verbo, Ter.: reddere verbum pro verbo, Cic., od. verbum verbo, Hor.: id esset verbum e verbo, wörtlich, Cic. – ε) verbi causā od. gratiā, beispielsweise, zum Beispiel, si quis verbi causā oriente Caniculā natus est, Cic.: ut propter aliam quampiam rem, verbi gratiā propter voluptatem, nos amemus, Cic. – ζ) meis, tuis, alcis verbis, in meinem, deinem, in jmds. Namen, für mich, dich, für jmd., si uxori tuae meis verbis eris gratulatus, Cic.: anulum, quem ego militi darem tuis verbis,
    ————
    Plaut.: denuntiatum Fabio senatus verbis, ne etc., Cic. – η) quid verbis opus est? was bedarf es der Worte? Ter.: so auch quid multa verba (sc. faciam)? was soll ich viele Worte machen, kurz, Ter. – θ) te tribus verbis volo! nur auf drei (auf ein paar) Worte! = ich will nur ein paar W. mit dir sprechen, Plaut. trin. 963: so auch paucis verbis te volo, Plaut. mil. 375. – ι) bona verba, quaeso! nur gnädig! nur gemach! Ter. Andr. 204.
    II) prägn.: A) die bloße Rede, das leere Wort, der Schein, verba sunt! Ter.: existimatio, decus, infamia verba sunt atque ineptiae, Cic.: cum hoc verbo atque simulatione Apronio, revera tibi obiectum esset, Cic.: in quibus (civitatibus) verbo sunt liberi omnes, dem Worte nach, Cic.: alci dare verba, leere Worte bieten = etwas aufbinden, anführen, hintergehen, überlisten, betrügen, hinters Licht führen, täuschen, ein Schnippchen schlagen, Komik., Cic. u.a.; vgl. Spengel Ter. Andr. 211.
    B) Plur. verba, Witze, Späße, quibus sunt verba sine penu ac pecunia, die spaßreich sind, aber arm an Geld u. Proviant, Plaut. capt. 472.
    C) kollektiv, das Wort, der Ausdruck, a) übh. = der Ausspruch, die Äußerung, illud mihi verbum non placet, Plaut.: quod verbum audio! Ter.: quod verbum in pectus Iugurthae altius, quam quisquam ratus erat, descendit, Sall. Iug. 11, 7. – b) der
    ————
    Spruch, Sinnspruch, das Sprichwort, verum est verbum, quod memoratur, ubi amici, ibi opus, Plaut.: nam vetus verbum hoc quidem est, communia esse amicorum inter se omnia, Ter.
    D) als gramm. t.t., das Verbum, das Zeitwort, verba temporalia, Varro LL.: vocabula et verba, ut homo et equus, et legit et currit, Varro LL.: ut sententiae verbis finiantur, Cic.: – Genet. Plur. verbûm, zB. verbûm paucûm, Enn. ann. 246: unum quodque istorum verbûm, Plaut. asin. 153: bes. in der Verbindung verbûm sat est, Plaut. Bacch. 878; rud. 866; truc. 644. – vulg. Nbff. berbum, Corp. inscr. Lat. 10, 410, 6. – verbus, Itala (Cant.) Luc. 4, 32. Itala (Brix.) Ioh. 4, 50 u.ö., s. Rönsch Itala p. 266.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > verbum

  • 32 consumere

    уничтожить, разрушить: incendio, flamma consumi (1. 45 § 3 D. 9, 2);

    opus vi aliqua consumtum (1. 37 D. 19, 2); поглощать: si legata bonorum quantitatem consumant (1. 18 § 1 D. 29, 1); лишать кого жизни: mulier consumenda damnata (1. 3 D. 48, 19); употреблять, израсходовать, alienum vinum, frumentum cons. (1. 30 § 2 D. 9, 2);

    penus consumta (1. 2. 4 pr. D. 33, 9);

    cons. fructus (§ 35 J. 2, 1. § 2 J. 4, 17. 1. 4 § 2 D. 10, 1. 1. 22 § 2 D. 13, 7. 1. 1 § 2 D. 20, 1. 1. 40 D. 41, 1), nummos, pecuniam (1. 11 § 2. 1. 12. 13 pr. 1. 14. 18 pr. 1. 19 § 1 D. 12, 1);

    pecuniam alicui consumturo credere (1. 24 § 4 D. 4. 4);

    melior est causa consumentis (1. 34 pr. eod.); издерживать, тратить: pecunias male cons. (1. 32 eocd);

    cons. in monumentum s. in funere, funeris causa (1. 40 § 5 D. 35, 1. 1. 1 § 19 D. 35, 2. 1. 202 D. 50, 16); (1. 37 pr. D. 11, 7); растрачивать, прожить: si suspectus avus sit, quasi consumturus bona nepotis (1. 16 D 37, 4); уничтожать, погашать: existimatio - aut minuitur, aut consumitur (1. 5 § 1. 3 D. 50, 13), altera (actionum) alteram consumit;

    altera per alteram consumitur (1. 14 § 13 D. 4, 2. 1. 28 § 4 D. 12, 2. 1, 7 § 1 D. 13, 1. 1. 34 pr. 1. 60 D. 44, 7. 1. 2 § 1 D. 47, 1);

    cons obligationem (1. 5 D 46, 1. 1. 17 D. 46, 8), stipulationem (1. 66 D. 3, 3. 1. 18 D. 44, 7. 1. 133 D. 45, 1);

    optionem, уничтожить право выбора (1. 2 § 2 3 D. 33, 5); такой смысл имеет оmne jus legati cons. (l. 20 eod.);

    si statuae suae ferruminatione junctum brachium sit, unitate majoris partis consumitur, право собственности другого на побочную вещь прекращается вследствие присоединения к главной (1. 23 § 5 D. 6, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > consumere

  • 33 illaesus

    неповрежденный, ненарушимый, existimatio, dignitas ill. (1. 25 D. 3, 3. 1. 5 § 1 D. 50, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > illaesus

  • 34 illibatus

    нетронутый, неуменьшенный (1. 20 § 5 D. 10, 2);

    illib. potestas (1. 3 D. 1, 6);

    persecutio (1. 3. C. 5, 71), existimatio (1. 18 C. 2, 12. 1. 7 C. 9, 51);

    tempus ill. (1. 5 § 1 C. 2, 53).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > illibatus

  • 35 integer

    1) находящийся в прежнем состоянии, ненарушенный, re integra;

    dum s. si res integra est (§ 9 J. 3, 26. cf. 1. 27 § 3 D. 17, 1. - 1. 2 D. 18, 5. - cf. 1. 1. 2. C. 4, 45. - I. 9 D. 27, 10. 1. 6 § 1 D. 36, 4. 1. 13 C. 2, 13. 1. 15 C. 4, 35. 1. 1 C. 7, 45. 1. 21 C. 8, 45);

    integris omnibus (1. 57 D. 2, 14. 1. 65 § 10 D. 17, 2. 1. 15 § 4 D. 42, 1. 1. 24 § 2 D. 4, 4. 1. 24 § 4 D. 19, 2);

    in integrum restituere, restitutio;

    2) нетронутый, неиспорченный, целый, re integra, прот. post ruinam aedium (1. 9 pr. D. 39, 2);

    rivus int. прот. qui refectione indiget (1. 1 § 7 D. 43, 21. 1. 27. 54 § 1 D. 19, 1. cf. 1. 33 pr. D. 21, 1);

    nomina integra, прот. deperdita et male contracta (1. 16 D. 26, 7. 1. 12 § 1 D. 28, 2);

    qui integer fuit (Gai. III. 214);

    integrum ius (1. 24 §4 D. 4. 4. 1. 57 pr. D. 1, 1. 1. 10 § 1 D. 38, 17. 1. 15 § 35 D. 39, 2);

    int. obligatio (1. 5 § 2 D. 20, 6);

    actio (1. 2 § 1 D. 24, 3. 1. 1 § 5 D. 27, 4. 1. 89 pr. D. 46, 3);

    petitio (1. 21 § 2 D. 5, 2. 1. 29 D. 44, 7); честный, бескорыстный: int. fama, dignitas, opinio, existimatio (I. 7 pr. D. 4, 8. 1. 21 D. 6, 1. 1. 14 § 1 D. 11, 3. 1. 4 pr. D. 26, 10);

    fides (1. 38 D. 3, 5. 1. 1 § 11 D. 37, 10);

    persona (1. 4 D. 47, 23);

    integre (adv.) честно: int. peracta administratio (1. 9 D. 2, 7).

    3) подлый, совершенный, напр. integrum прот. роrtio (1. 60 pr. D. 50, 16);

    ex integro, прот. ex parte (1. 13 C. 1, 2. I. 9 § 1 D. 2, 11);

    teneri in integrum, прот. in id. quod facere possunt (1. 25 D. 42, 1. 1. 75. 86 D. 35, 2. 1. 1 § 6 D. 35. 3. 1. 22 pr. D. 45, 1. 1. 76 pr. 1. 77 § 27 D. 31. 1. 3 C. 5, 14);

    tempus int., прот. reliquum (1. 15 D. 45, 1);

    integra aetas, совершеннолетие (1. 8 pr. C. 6, 61).

    4) ex integro, снова, ex int. locare = redintegrare locationem (1. 14 D. 19, 2);

    ex int. causam agere = retractare causam (1. 31 D. 12, 2);

    ex int. petere (1. 25 § 2 D. 44, 2. 1. 3 § 1. 4 D. 48, 2. 1. 6 § 1 D. 48, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > integer

  • 36 inviolatus

    ненарушенный: existimatio inviol. (1. 18. 21 C. 2, 12. 1. 20 C. 9, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > inviolatus

  • 37 minuere

    1) уменьшать (см. caput s. 5. 1. 3 § 1 D. 4, 5);

    minuitur existimatio (прот. consumitur), (1. 5 § 1 seq. D. 50, 13. 1. 45 § 1 D. 42, 1. 1. 27 pr. D. 48, 19. 1. 24 § 4 D. 19, 2. 1. 1 D. 7, 5. 1. 61 D. 23, 2. cf. 1. 56 § 3 D. 23, 3. 1. 1 § 2. 1. 5 pr. D. 25, 1. 1. 6. § 4 D. 33, 8. 1. 15 § 7 D. 35, 2. 1. 25 § 1 cod. 1. 21 § 1 D. 33, 1. 1. 5 § 3 D. 37, 10. 1. 9 D. 38, 5. cf. 1. 20 pr. D. 39, 5. 1. 6 D. 4, 4. cf. 1. 41 D. 1, 3);

    nihil minuere, не отчуждать (1. 31 § 4 D. 42, 5. cf. 1. 17 § 2 D. 44, 4);

    minutus (adi.) незначительный: min. summae C. aureorum, прот. una summa aur. L. (1. 9 § 1 D. 2, 14);

    min. alimenta relicta (1. 3 § 4 D. 35, 3).

    2) изменять (1. 17 D. 38, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > minuere

  • 38 resupinus

    (adi.) 1) загнутый назад: resup. cervice, высоко подымающий нос (1. 5 C. 9, 4). 2) беззаботный (1. 25 pr. D. 22, 3);

    resup. existimatio (1. 4 D. 43, 24).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > resupinus

  • 39 frūgālitās

        frūgālitās tātis, f    [frugalis], economy, temperance, thriftiness, frugality: frugalitatem virtutem maximam iudico: frugalitatis existimatio.— Selfcontrol, worth, virtue: summa.
    * * *
    frugality; economy; honesty

    Latin-English dictionary > frūgālitās

  • 40 verbum

        verbum ī, n    [cf. ρ)ῆμα; Eng. word], a word: pro his facit verba, speaks, Cs.: quod ego in senatu Graeco verba fecissem, had spoken: libenter verbo utor Catonis (i. e. origines): usitatius hoc verbum et tritius: si pudor, si modestia, si uno verbo temperantia, in a word: verba rebus impressit, i. e. names: contumelia verborum, abusive language, Cs.: verborum delectus, choice of language: multis verbis ultro citroque habitis, much talk on both sides: accusare verbis tribus, in three words: (dies) per quem tria verba silentur, i. e. the praetor's voice (in the official words do, dico, addico), O.—Prov.: verba flunt mortuo, i. e. that is idle talk, T.— Abl sing. adverb., briefly, in one word, by a word: postquam Caesar dicendi finem fecit, ceteri verbo alius alii varie adsentiebantur, S.: verbo de sententiā destitisti, at one word from me.—Orally, by speech: aut verbo adsentiebatur, aut pedibus in sententiam ibat, L.— Abl plur. with poss. pron., or gen, in the name of, in behalf of, for: si uxori tuae meis verbis eris gratulatus, for me: denuntiatum Fabio senatūs verbis, ne, etc., L.—In the phrase, uno verbo, in one word, in a word, briefly: Quin tu uno verbo dic, quid, etc., T.: praetores, praetorios, tribunos plebis... unoque verbo rem p., etc.—In phrases to express exact correspondence, verbum e verbo, precisely, exactly, literally: quae Graeci pa/thh appellant, ego poteram morbos, et id verbum esset e verbo.—Of a passage or work, translated or copied, ad verbum, verbum de verbo, verbum pro verbo, or verbum verbo, literally, word for word: fabellae Latinae ad verbum de Graecis expressae: verbum de verbo expressum extulit, T.: verbum pro verbo reddere: verbum verbo reddere, H.—In the phrase, verbi causā or verbi gratiā, for the sake of example, for example, for instance: si quis, verbi causā, oriente Caniculā natus est: quo die verbi causā esse oporteret Idūs.—A saying, expression, phrase, sentence: vetus verbum hoc quidemst, etc., an old saying, T.: quod verbum in pectus Iugurthae altius descendit, S.—Mere talk, mere words: dolor est malum, existimatio, dedecus, infamia verba atque ineptiae, empty words: verborum sonitus inanis.— Abl adv., verbally, in words, nominally: Ut beneficium verbis initum nunc re comprobes, T.: in quibus (civitatibus) verbo sunt liberi omnes, in name.—Hence, the phrase, verba dare, to give mere words, deceive, cheat: Quoi verba dare difficile est, T.: vel verba mihi dari facile patior in hoc: curis dare verba, i. e. to beguile, O.—In grammar, a verb.
    * * *
    word; proverb

    verba dare alicui -- cheat/deceive someone

    Latin-English dictionary > verbum

См. также в других словарях:

  • Existimatio — Existimatio, Recht auf Ehre, durch Sitte und Gesetz bestimmte Würdigkeit und Achtung einer Person …   Herders Conversations-Lexikon

  • existimatio — index character (reputation), honor (good reputation) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • existimatio — /sgzist3ineysh(iy)ow/ In the civil law, the civil reputation which belonged to the Roman citizen, as such. Called a state or condition of unimpeached dignity or character (dignitatis inlxsx status); the highest standing of a Roman citizen. Also… …   Black's law dictionary

  • existimatio — /sgzist3ineysh(iy)ow/ In the civil law, the civil reputation which belonged to the Roman citizen, as such. Called a state or condition of unimpeached dignity or character (dignitatis inlxsx status); the highest standing of a Roman citizen. Also… …   Black's law dictionary

  • existimatio — An opinion which one man has of another; estimation; reputation; the award of an arbitrator …   Ballentine's law dictionary

  • Обида личная в уголовном праве — или О. в узком смысле есть вид оскорбления чести, отличающийся от клеветы и диффамации (см.) тем, что он предполагает оскорбление путем непосредственного обращения (или обхождения). В римском праве понятие чести или достоинства (existimatio)… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Обида личная, уголовное право — или О. в узком смысле в уголовном праве, есть вид оскорбления чести, отличающийся от клеветы и диффамации (см. ) тем, что он предполагает оскорбление путем непосредственного обращения (или обхождения). В римском праве понятие чести или… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Injurie — (v. lat. Injuria, Ehrenverletzung, Ehrenkränkung), 1) im weiteren Sinne jede wissentliche u. absichtliche Kränkung fremder auf der Persönlichkeit beruhender Rechte, insofern sie nicht in ein bestimmtes, schwereres Verbrechen übergeht: 2) im… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • renommée — Renommée, Fama, Claritas, Nomen, Opinio. Bruit et renommée, Splendor. Bruit et renommée qu on a parmi les gens, Celebritas. Bruit et renommée qu on a pour ses vertus ou grand sçavoir, Nobilitas. Bonne renommée et estime, Bona existimatio. Bonne… …   Thresor de la langue françoyse

  • Existimation — Ex*is ti*ma tion, n. [L. existimatio judgment, opinion, fr. existimare to estimate. See {Estimate}.] Esteem; opinion; reputation. [Obs.] Steele. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Гермес Георг — (Georg Hermes) римско католический богослов (1775 1831). Будучи священником и занимаясь вместе с тем философией, он пришел к убеждению, что хотя основных истин религии (бытие Бога, возможность и действительность откровения) нельзя отрицать, но… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»