Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

execr-

  • 1 exsecrābilis (execr-)

        exsecrābilis (execr-) e, adj.    [exsecror], accursed: fortuna, L.— Cursing, execrating: carmen, L.: odium in bis captos, i. e. bitter, L.

    Latin-English dictionary > exsecrābilis (execr-)

  • 2 exsecrātiō (execr-)

        exsecrātiō (execr-) ōnis, f    [exsecror], an execration, malediction, curse: Thyestea.— An oath with imprecation: hunc exsecratione devinxerat: post execrationem degustare, S.

    Latin-English dictionary > exsecrātiō (execr-)

  • 3 exsecrātus (execr-)

        exsecrātus (execr-) adj.    [P. of exsecror], accursed, execrable, detestable: populo R.: columna.

    Latin-English dictionary > exsecrātus (execr-)

  • 4 obsecratio

    obsecrātio, ōnis, f. (obsecro), das Bitten um Gottes willen, das Beschwören, das flehentliche Bitten, das Flehen (griech. ἱκεσία), I) im allg.: obs. illa iudicum per carissima pignora, Quint. 6, 1, 33: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic. de inv. 1, 22: alcis obsecrationem repudiare, Cic. Font. 38: summis obsecrationibus monere, ne etc., Iustin. 24, 8, 7. – als Redefigur, Cic. de or. 3, 205. – II) insbes.: A) das öffentliche Gebet, verb. procurationes et obs., Cic. de har. resp. 63: supplicatio per omnia pulvinaria et obsecratio in unum diem indicta, Liv. 27, 11, 6; vgl. 26, 23, 6: obsecratio a populo duumviris praeeuntibus est facta, Liv. 4, 11, 5; vgl. 31, 9, 6. – B) die Beteuerung unter Anrufung Gottes; Plur. b. Iustin. 24, 2, 5 (Ruehl execr.).

    lateinisch-deutsches > obsecratio

  • 5 obsecratio

    obsecrātio, ōnis, f. (obsecro), das Bitten um Gottes willen, das Beschwören, das flehentliche Bitten, das Flehen (griech. ἱκεσία), I) im allg.: obs. illa iudicum per carissima pignora, Quint. 6, 1, 33: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic. de inv. 1, 22: alcis obsecrationem repudiare, Cic. Font. 38: summis obsecrationibus monere, ne etc., Iustin. 24, 8, 7. – als Redefigur, Cic. de or. 3, 205. – II) insbes.: A) das öffentliche Gebet, verb. procurationes et obs., Cic. de har. resp. 63: supplicatio per omnia pulvinaria et obsecratio in unum diem indicta, Liv. 27, 11, 6; vgl. 26, 23, 6: obsecratio a populo duumviris praeeuntibus est facta, Liv. 4, 11, 5; vgl. 31, 9, 6. – B) die Beteuerung unter Anrufung Gottes; Plur. b. Iustin. 24, 2, 5 (Ruehl execr.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsecratio

  • 6 execrabilis

    exsē̆crābĭlis ( execr-), e, adj. [exsecror].
    I.
    Pass., execrable, accursed, detestable:

    exsecr. ac dirum solum,

    Val. Max. 1, 1, 15:

    nihil exsecrabilius,

    Plin. 9, 48, 72, § 155; Vulg. Levit. 11, 23 al.—
    II.
    Act., execrating:

    praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus,

    the song of cursing, of execration, Liv. 31, 17, 9:

    odium,

    i. e. raging, fearful, id. 9, 26, 4.— Adv.: exsē̆crābĭlĭter, execrably (only in comp.):

    tanto exsecrabilius me oderam,

    Aug. Conf. 8, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > execrabilis

  • 7 execrabilitas

    exsē̆crābĭlĭtas ( execr-), ātis, f. [id.], execrableness, abominableness (post [p. 701] class.):

    vitia pariunt exsecrabilitatem,

    App. Dogm. Plat. 2, p. 21.

    Lewis & Short latin dictionary > execrabilitas

  • 8 execramentum

    exsē̆crāmentum ( execr-), i, n. [exsecror], execration, Tert. Apol. 22; id. adv. Jud. 5 dub.; Vulg. Sir. 15, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > execramentum

  • 9 execratio

    exsē̆crātĭo ( execr-), ōnis, f. [id.].
    I.
    Execration, malediction, curse:

    Thyestea ista exsecratio est: ut tu naufragio expulsus, etc.,

    Cic. Pis. 19, 43:

    exierunt malis omnibus atque exsecrationibus,

    id. Sest. 33, 71; Vell. 2, 22; Tac. H. 3, 25; Plin. H. N. 19 praef. § 6; Suet. Claud. 12; Vulg. Psa. 58, 13 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    A solemn oath with an imprecation (if broken):

    aliquem exsecratione devincire,

    Cic. Sest. 7, 15:

    ubi fides? ubi exsecrationes? ubi dextrae complexusque?

    id. Verr. 2, 5, 40, § 104; id. Off. 3, 13, 55; Sall. C. 22, 2; Liv. 26, 25, 12; Tac. H. 4, 15; Vulg. 2 Par. 15, 15 al.—
    B.
    An abomination, a thing to be execrated, Vulg. Levit. 18, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > execratio

  • 10 execrator

    exsē̆crātor ( execr-), ōris, m. [id.], an execrator, detester (eccl. Lat.), Tert. Pud. 15; Aug. Ep. 166 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > execrator

  • 11 execratus

    exsē̆crātus ( execr-), a, um, Part. and P. a., from exsecror.

    Lewis & Short latin dictionary > execratus

  • 12 exsecrabilis

    exsē̆crābĭlis ( execr-), e, adj. [exsecror].
    I.
    Pass., execrable, accursed, detestable:

    exsecr. ac dirum solum,

    Val. Max. 1, 1, 15:

    nihil exsecrabilius,

    Plin. 9, 48, 72, § 155; Vulg. Levit. 11, 23 al.—
    II.
    Act., execrating:

    praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus,

    the song of cursing, of execration, Liv. 31, 17, 9:

    odium,

    i. e. raging, fearful, id. 9, 26, 4.— Adv.: exsē̆crābĭlĭter, execrably (only in comp.):

    tanto exsecrabilius me oderam,

    Aug. Conf. 8, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecrabilis

  • 13 exsecrabilitas

    exsē̆crābĭlĭtas ( execr-), ātis, f. [id.], execrableness, abominableness (post [p. 701] class.):

    vitia pariunt exsecrabilitatem,

    App. Dogm. Plat. 2, p. 21.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecrabilitas

  • 14 exsecramentum

    exsē̆crāmentum ( execr-), i, n. [exsecror], execration, Tert. Apol. 22; id. adv. Jud. 5 dub.; Vulg. Sir. 15, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecramentum

  • 15 exsecrandus

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecrandus

  • 16 exsecratio

    exsē̆crātĭo ( execr-), ōnis, f. [id.].
    I.
    Execration, malediction, curse:

    Thyestea ista exsecratio est: ut tu naufragio expulsus, etc.,

    Cic. Pis. 19, 43:

    exierunt malis omnibus atque exsecrationibus,

    id. Sest. 33, 71; Vell. 2, 22; Tac. H. 3, 25; Plin. H. N. 19 praef. § 6; Suet. Claud. 12; Vulg. Psa. 58, 13 al.—
    II.
    Transf.
    A.
    A solemn oath with an imprecation (if broken):

    aliquem exsecratione devincire,

    Cic. Sest. 7, 15:

    ubi fides? ubi exsecrationes? ubi dextrae complexusque?

    id. Verr. 2, 5, 40, § 104; id. Off. 3, 13, 55; Sall. C. 22, 2; Liv. 26, 25, 12; Tac. H. 4, 15; Vulg. 2 Par. 15, 15 al.—
    B.
    An abomination, a thing to be execrated, Vulg. Levit. 18, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecratio

  • 17 exsecrator

    exsē̆crātor ( execr-), ōris, m. [id.], an execrator, detester (eccl. Lat.), Tert. Pud. 15; Aug. Ep. 166 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecrator

  • 18 exsecratus

    exsē̆crātus ( execr-), a, um, Part. and P. a., from exsecror.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecratus

  • 19 exsecro

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecro

  • 20 exsecror

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecror

См. также в других словарях:

  • maléficier — ⇒MALÉFICIER, verbe trans. A. Frapper de maléfice. 1. Qqn maléficie qqn. Affliger quelqu un, par l action d un sortilège, d une maladie entraînant parfois la mort. Maléficier son ennemi. L auteur de la Démonolâtrie en donne pour preuve que cette… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»