-
1 exsecrābilis (execr-)
exsecrābilis (execr-) e, adj. [exsecror], accursed: fortuna, L.— Cursing, execrating: carmen, L.: odium in bis captos, i. e. bitter, L. -
2 exsecrātiō (execr-)
exsecrātiō (execr-) ōnis, f [exsecror], an execration, malediction, curse: Thyestea.— An oath with imprecation: hunc exsecratione devinxerat: post execrationem degustare, S. -
3 exsecrātus (execr-)
exsecrātus (execr-) adj. [P. of exsecror], accursed, execrable, detestable: populo R.: columna. -
4 obsecratio
obsecrātio, ōnis, f. (obsecro), das Bitten um Gottes willen, das Beschwören, das flehentliche Bitten, das Flehen (griech. ἱκεσία), I) im allg.: obs. illa iudicum per carissima pignora, Quint. 6, 1, 33: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic. de inv. 1, 22: alcis obsecrationem repudiare, Cic. Font. 38: summis obsecrationibus monere, ne etc., Iustin. 24, 8, 7. – als Redefigur, Cic. de or. 3, 205. – II) insbes.: A) das öffentliche Gebet, verb. procurationes et obs., Cic. de har. resp. 63: supplicatio per omnia pulvinaria et obsecratio in unum diem indicta, Liv. 27, 11, 6; vgl. 26, 23, 6: obsecratio a populo duumviris praeeuntibus est facta, Liv. 4, 11, 5; vgl. 31, 9, 6. – B) die Beteuerung unter Anrufung Gottes; Plur. b. Iustin. 24, 2, 5 (Ruehl execr.).
-
5 obsecratio
obsecrātio, ōnis, f. (obsecro), das Bitten um Gottes willen, das Beschwören, das flehentliche Bitten, das Flehen (griech. ἱκεσία), I) im allg.: obs. illa iudicum per carissima pignora, Quint. 6, 1, 33: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic. de inv. 1, 22: alcis obsecrationem repudiare, Cic. Font. 38: summis obsecrationibus monere, ne etc., Iustin. 24, 8, 7. – als Redefigur, Cic. de or. 3, 205. – II) insbes.: A) das öffentliche Gebet, verb. procurationes et obs., Cic. de har. resp. 63: supplicatio per omnia pulvinaria et obsecratio in unum diem indicta, Liv. 27, 11, 6; vgl. 26, 23, 6: obsecratio a populo duumviris praeeuntibus est facta, Liv. 4, 11, 5; vgl. 31, 9, 6. – B) die Beteuerung unter Anrufung Gottes; Plur. b. Iustin. 24, 2, 5 (Ruehl execr.).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsecratio
-
6 execrabilis
exsē̆crābĭlis ( execr-), e, adj. [exsecror].I.Pass., execrable, accursed, detestable:II.exsecr. ac dirum solum,
Val. Max. 1, 1, 15:nihil exsecrabilius,
Plin. 9, 48, 72, § 155; Vulg. Levit. 11, 23 al.—Act., execrating:praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus,
the song of cursing, of execration, Liv. 31, 17, 9:odium,
i. e. raging, fearful, id. 9, 26, 4.— Adv.: exsē̆crābĭlĭter, execrably (only in comp.):tanto exsecrabilius me oderam,
Aug. Conf. 8, 7. -
7 execrabilitas
exsē̆crābĭlĭtas ( execr-), ātis, f. [id.], execrableness, abominableness (post [p. 701] class.):vitia pariunt exsecrabilitatem,
App. Dogm. Plat. 2, p. 21. -
8 execramentum
exsē̆crāmentum ( execr-), i, n. [exsecror], execration, Tert. Apol. 22; id. adv. Jud. 5 dub.; Vulg. Sir. 15, 13. -
9 execratio
exsē̆crātĭo ( execr-), ōnis, f. [id.].I.Execration, malediction, curse:II.Thyestea ista exsecratio est: ut tu naufragio expulsus, etc.,
Cic. Pis. 19, 43:exierunt malis omnibus atque exsecrationibus,
id. Sest. 33, 71; Vell. 2, 22; Tac. H. 3, 25; Plin. H. N. 19 praef. § 6; Suet. Claud. 12; Vulg. Psa. 58, 13 al.—Transf.A.A solemn oath with an imprecation (if broken):B.aliquem exsecratione devincire,
Cic. Sest. 7, 15:ubi fides? ubi exsecrationes? ubi dextrae complexusque?
id. Verr. 2, 5, 40, § 104; id. Off. 3, 13, 55; Sall. C. 22, 2; Liv. 26, 25, 12; Tac. H. 4, 15; Vulg. 2 Par. 15, 15 al.—An abomination, a thing to be execrated, Vulg. Levit. 18, 27. -
10 execrator
exsē̆crātor ( execr-), ōris, m. [id.], an execrator, detester (eccl. Lat.), Tert. Pud. 15; Aug. Ep. 166 fin. -
11 execratus
exsē̆crātus ( execr-), a, um, Part. and P. a., from exsecror. -
12 exsecrabilis
exsē̆crābĭlis ( execr-), e, adj. [exsecror].I.Pass., execrable, accursed, detestable:II.exsecr. ac dirum solum,
Val. Max. 1, 1, 15:nihil exsecrabilius,
Plin. 9, 48, 72, § 155; Vulg. Levit. 11, 23 al.—Act., execrating:praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus,
the song of cursing, of execration, Liv. 31, 17, 9:odium,
i. e. raging, fearful, id. 9, 26, 4.— Adv.: exsē̆crābĭlĭter, execrably (only in comp.):tanto exsecrabilius me oderam,
Aug. Conf. 8, 7. -
13 exsecrabilitas
exsē̆crābĭlĭtas ( execr-), ātis, f. [id.], execrableness, abominableness (post [p. 701] class.):vitia pariunt exsecrabilitatem,
App. Dogm. Plat. 2, p. 21. -
14 exsecramentum
exsē̆crāmentum ( execr-), i, n. [exsecror], execration, Tert. Apol. 22; id. adv. Jud. 5 dub.; Vulg. Sir. 15, 13. -
15 exsecrandus
I.Prop. (class.;* II.syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,
Cic. Pis. 40, 96;(with male precari),
id. ib. 14, 33:aliquem,
id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:consilia Catilinae,
Sall. C. 48, 1:severitatem nimiam et assidua belli pericula,
Just. 13, 1:superbiam regis,
id. 39, 1:litem,
Dig. 4, 7, 4 et saep.:in se ac suum ipsius caput,
Liv. 30, 20, 7:exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,
id. 39, 51 fin.:exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,
Cic. Tusc. 1, 44, 107:verba exsecrantia,
Ov. M. 5, 105 et saep.—Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),
Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.► *1.Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—2.exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:3.non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,
Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:columna,
Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:exsecratissima auguria,
Plin. 28, 2, 5, § 27.—exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:exsecrandissimum nefas,
Salv. Gub. D. 7, 19. -
16 exsecratio
exsē̆crātĭo ( execr-), ōnis, f. [id.].I.Execration, malediction, curse:II.Thyestea ista exsecratio est: ut tu naufragio expulsus, etc.,
Cic. Pis. 19, 43:exierunt malis omnibus atque exsecrationibus,
id. Sest. 33, 71; Vell. 2, 22; Tac. H. 3, 25; Plin. H. N. 19 praef. § 6; Suet. Claud. 12; Vulg. Psa. 58, 13 al.—Transf.A.A solemn oath with an imprecation (if broken):B.aliquem exsecratione devincire,
Cic. Sest. 7, 15:ubi fides? ubi exsecrationes? ubi dextrae complexusque?
id. Verr. 2, 5, 40, § 104; id. Off. 3, 13, 55; Sall. C. 22, 2; Liv. 26, 25, 12; Tac. H. 4, 15; Vulg. 2 Par. 15, 15 al.—An abomination, a thing to be execrated, Vulg. Levit. 18, 27. -
17 exsecrator
exsē̆crātor ( execr-), ōris, m. [id.], an execrator, detester (eccl. Lat.), Tert. Pud. 15; Aug. Ep. 166 fin. -
18 exsecratus
exsē̆crātus ( execr-), a, um, Part. and P. a., from exsecror. -
19 exsecro
I.Prop. (class.;* II.syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,
Cic. Pis. 40, 96;(with male precari),
id. ib. 14, 33:aliquem,
id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:consilia Catilinae,
Sall. C. 48, 1:severitatem nimiam et assidua belli pericula,
Just. 13, 1:superbiam regis,
id. 39, 1:litem,
Dig. 4, 7, 4 et saep.:in se ac suum ipsius caput,
Liv. 30, 20, 7:exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,
id. 39, 51 fin.:exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,
Cic. Tusc. 1, 44, 107:verba exsecrantia,
Ov. M. 5, 105 et saep.—Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),
Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.► *1.Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—2.exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:3.non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,
Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:columna,
Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:exsecratissima auguria,
Plin. 28, 2, 5, § 27.—exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:exsecrandissimum nefas,
Salv. Gub. D. 7, 19. -
20 exsecror
I.Prop. (class.;* II.syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,
Cic. Pis. 40, 96;(with male precari),
id. ib. 14, 33:aliquem,
id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:consilia Catilinae,
Sall. C. 48, 1:severitatem nimiam et assidua belli pericula,
Just. 13, 1:superbiam regis,
id. 39, 1:litem,
Dig. 4, 7, 4 et saep.:in se ac suum ipsius caput,
Liv. 30, 20, 7:exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,
id. 39, 51 fin.:exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,
Cic. Tusc. 1, 44, 107:verba exsecrantia,
Ov. M. 5, 105 et saep.—Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),
Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.► *1.Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—2.exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:3.non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,
Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:columna,
Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:exsecratissima auguria,
Plin. 28, 2, 5, § 27.—exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:exsecrandissimum nefas,
Salv. Gub. D. 7, 19.
См. также в других словарях:
maléficier — ⇒MALÉFICIER, verbe trans. A. Frapper de maléfice. 1. Qqn maléficie qqn. Affliger quelqu un, par l action d un sortilège, d une maladie entraînant parfois la mort. Maléficier son ennemi. L auteur de la Démonolâtrie en donne pour preuve que cette… … Encyclopédie Universelle